- Latest articles
‘നീ ഇതൊക്കെ കാണുന്നുണ്ടല്ലോ’ എന്ന ലേഖികയുടെ കലഹത്തിന് ഈശോ കൊടുത്ത ഉത്തരം
കുറച്ചു വര്‍ഷങ്ങള്‍ പിറകിലോട്ടുള്ള ഒരു യാത്ര. 2016 മെയ് മാസം. പതിവുപോലെ പരിശുദ്ധ കുര്‍ബ്ബാനയ്ക്ക് ശേഷം മാതാവിന്‍റെ ഗ്രോട്ടോക്കുമുന്നില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു മടങ്ങുമ്പോള്‍ പിറകില്‍നിന്ന് ആരോ വിളിക്കുന്നു, മില്‍ട്ടണ്‍ ബ്രദറാണ്. ദുബായ് സെയ്ന്‍റ് മേരീസ് ദൈവാലയത്തില്‍ ശാലോം ടൈംസ് മാസിക വിതരണം ചെയ്യുന്ന ദൈവവചനപ്രഘോഷകന്‍. എല്ലാ മാസവും ദൈവാലയമുറ്റത്ത് ശാലോം മാസിക കയ്യില്‍ പിടിച്ച് ആളുകളെ കാത്തുനില്‍ക്കുന്ന കാഴ്ച പലതവണ കണ്ടിട്ടുള്ളതാണ്. ചെയ്യുന്ന ദൈവ വേലയില്‍ തികഞ്ഞ ആത്മാര്‍ത്ഥത പുലര്‍ത്തുന്ന വ്യക്തി. എന്തായാലും അന്ന് എനിക്ക് ഒരു പണിയുമായിട്ടായിരുന്നു പുള്ളിയുടെ നില്‍പ്പ്.
“ആന്‍, നിന്‍റെ പരിചയത്തിലുള്ള നഴ്സുമാര്‍ക്ക് ശാലോം വേണമോ എന്ന് ചോദിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞാല്‍ കുറച്ചുകൂടെ കോപ്പികള്‍ വരുത്താം. ഒരു ദൈവവേലയല്ലേ.”
‘നോക്കാം’ എന്ന് ഒരു ഒഴുക്കന്‍ മട്ടില്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. ഇടയ്ക്കിടെ എന്നെ കാണുമ്പോഴൊക്കെ ചോദ്യങ്ങള്‍ ആവര്‍ത്തിക്കപ്പെട്ടു. ഒടുവില്‍ മുപ്പതോളം നഴ്സുമാരെ ഈശോ ക്രമീകരിച്ചു. എല്ലാം പറഞ്ഞുറപ്പിച്ച് പണവും സമാഹരിച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ ആ സത്യം അറിഞ്ഞത്. ഇനി മുതല്‍ ഈ മുപ്പതോളം നഴ്സുമാര്‍ക്ക് ഞാന്‍ ശാലോം കൊണ്ടുപോയി കൊടുക്കണം!! കാരണം എനിക്കല്ലേ അവരെയെല്ലാം പരിചയമുള്ളൂ!
എപ്പോഴും ഈശോക്കും മാതാവിനും അങ്ങോട്ട് പണി കൊടുത്ത് സന്തോഷിച്ചു ജീവിക്കുന്നതിനിടക്ക് എനിക്ക് ഇങ്ങോട്ട് ഒരു ‘അടാര്‍’ പണിയാണല്ലോ കിട്ടിയതെന്ന് തോന്നി. എന്തായാലും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞപോലെ ദൈവവേലയാവട്ടെ എന്ന് കരുതി തുടര്‍ന്നുള്ള മാസങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ നഴ്സുമാരുടെ ഇടയിലെ ശാലോം വിതരണക്കാരിയായി. നാല് വര്‍ഷം ഈശോയുടെ കൃപയാല്‍ കടന്നു പോയി.
പല ആശുപത്രികളില്‍നിന്നുള്ള നഴ്സുമാര്‍ ആയതുകൊണ്ട് ഒരു മാസത്തില്‍ത്തന്നെ പല ദിവസങ്ങള്‍ ശാലോം വിതരണത്തിന് വേണ്ടി നടന്നിട്ടുണ്ട്. നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞൊക്കെ ചിലപ്പോള്‍ ഒരു മണിക്കൂര്‍ കൂടി ചെലവഴിച്ച് ശാലോം മാസിക കൊണ്ടു പോയി കൊടുക്കും. ഇടക്കൊക്കെ ഞാന്‍ ഈശോയോട് വഴക്കിടും, ‘നീ ഇതൊക്കെ കാണുന്നുണ്ടല്ലോ’ എന്ന് ചോദിച്ചു കൊണ്ട്….
അങ്ങനെയിരിക്കേ, 2019 ഫെബ്രുവരി മാസം മൂന്നാം തിയതി രാവിലെ കിടക്കയില്‍നിന്ന് എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ പറ്റാത്ത വിധത്തില്‍ ഒരു നടുവേദന എന്നെ ആലിംഗനം ചെയ്തു. ഇരിക്കാനും നടക്കാനും കിടക്കാനും വയ്യാത്ത അവസ്ഥ. ങഞക ചെയ്തപ്പോള്‍ നട്ടെല്ലിലെ രണ്ടു ഡിസ്കില്‍ ബള്‍ജ് ഉള്ളതായി കണ്ടെത്തി. ഒരു വര്‍ഷം നട്ടെല്ലില്‍ ബെല്‍റ്റ് ഇട്ടിട്ടാണ് റോബോട്ടിനെപ്പോലെ നടന്നിരുന്നത്. ഇരിക്കുക എന്നത് എന്നെ സംബന്ധിച്ച് വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു. പതിനഞ്ചു മിനിറ്റില്‍ കൂടുതല്‍ ഇരിക്കാന്‍ കഴിയുകയുമില്ല. എങ്കിലും സ്പൈനല്‍ ബെല്‍റ്റ് ധരിച്ച് ജോലിക്കു പോയി, മാസികവിതരണവും തുടര്‍ന്നു….
അങ്ങനെയിരിക്കേ 2020ലെ കൊവിഡ്കാലം വന്നു. ലോകം വിറങ്ങലിച്ചു നിന്നപ്പോള്‍ ഈശോ എന്നെ കൂടുതല്‍ സ്നേഹിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. ശാരീരിക സഹനങ്ങള്‍ ഒരു തുടര്‍പരമ്പരയായി. മൂന്ന് മാസങ്ങള്‍ വീതം കടന്നു പോകുമ്പോള്‍ എന്‍റെ ശരീരത്തിന്‍റെ ഓരോ ജോയിന്‍റുകളും എന്നോട് സമരം ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി. കഴുത്തില്‍ നെക്ക് കോളര്‍ ഇടേണ്ട അവസ്ഥ. ഇരുവശങ്ങളിലെയും ഷോള്‍ഡര്‍ ജോയിന്‍റ്, രണ്ട് കൈമുട്ടുകള്‍, രണ്ട് കാല്‍മുട്ടുകള്‍, രണ്ടു ഹിപ് ജോയിന്‍റ്, കൈകാല്‍വിരലുകള്‍, വാരിയെല്ലുകളുടെ ജോയിന്‍റുകള്‍ അങ്ങനെ ശരീരം മുഴുവന്‍ ഈശോ ചുംബനങ്ങള്‍ കൊണ്ട് മൂടി.
മുള്‍മുടി അണിഞ്ഞുകൊണ്ടീശോ
എന്‍ മുഖത്തൊരു മുത്തം നല്കി
മുള്ളുകള്‍ എന്‍ മുഖത്തെങ്ങും
വിങ്ങുന്ന നൊമ്പരമേകി
സ്നേഹത്തോടെകിയ മുത്തം
വേദനയായി മാറിയപ്പോള്‍
ആ വേദനക്കൊരു പേര് നല്കി ഞാന്‍
അതിന് പേരല്ലോ സഹനം….
ഈ വരികള്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ പാടിയ നാളുകള്‍. മൊബൈല്‍ ഫോണിന്‍റെ റിങ് ടോണ്‍ പോലും ഈ വരികള്‍ ആക്കി.
ശരീരം മുഴുവന്‍ നീരും വേദനയും. എന്‍റെ അനുദിന ആവശ്യങ്ങള്‍ പോലും നിറവേറ്റാന്‍ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ. മെഡിക്കല്‍ സയന്‍സിന് ചെയ്യാവുന്ന എല്ലാ ബ്ലഡ് ടെസ്റ്റുകളും ചെയ്തു. ഒരു ടെസ്റ്റില്‍ പോലും അബ്നോര്‍മാലിറ്റി ഇല്ല. പതിനാല് MRI ചെയ്തു വിവിധ ജോയിന്‍റുകളിലായി. അതിലെല്ലാം ജോയിന്‍റുകളില്‍ തേയ്മാനവും ഇന്‍ഫ്ളമേഷനും കണ്ടുപിടിച്ചു. പക്ഷേ രോഗനിര്‍ണയം പിന്നെയും നീണ്ടു. ചിലരെങ്കിലും ഇതെല്ലാം എന്‍റെ അഭിനയമാണെന്ന് പറഞ്ഞ അവസരങ്ങളും കടന്നു പോയി. ഓരോ ജോയിന്‍റുകളും പരിമിതികളിലേക്ക് ഒതുങ്ങിക്കൂടാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍ ഈശോയുടെ കുരിശുരൂപത്തിലെ ഓരോ ജോയിന്‍റിലും ഞാന്‍ പലതവണ നന്ദി സൂചകമായി നൂറ് ചക്കര ഉമ്മകള്‍ കൊടുക്കുമായിരുന്നു.
മുപ്പത് മിനിറ്റില്‍ കൂടുതല്‍ എനിക്ക് ഇരിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. തലമുടി തോര്‍ത്താന്‍ കഴിയില്ല, പേന പിടിക്കാനോ എഴുതാനോ കഴിയില്ല, മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ കയ്യില്‍ പിടിക്കാന്‍ കഴിയില്ല… അങ്ങനെ പോകുന്നു ഈശോയുടെ സ്നേഹത്തിന്‍റെ അടയാളങ്ങള്‍. ഇരിക്കാന്‍ കഴിയാത്തതുകൊണ്ട് ഫ്ളൈറ്റില്‍ നിന്നും നടന്നും യാത്ര ചെയ്യുന്ന ഒരു വ്യക്തിയാണ് ഞാന്‍. നഴ്സ് എന്ന നിലയിലുള്ള ജോലികളൊന്നും എനിക്ക് ചെയ്യാന്‍ സാധ്യമല്ല. പക്ഷേ എന്‍റെ പരിമിതികളില്‍നിന്നുകൊണ്ട് ചെയ്യാവുന്ന രീതിയില്‍ ഈശോ എന്‍റെ ജോലിസാഹചര്യങ്ങള്‍ ക്രമപ്പെടുത്തി തന്നു. 2021 ഓഗസ്റ്റ് മാസത്തിലാണ് ഈശോ രോഗനിര്‍ണയം നടത്തിയത്, സ്പോണ്ടിലോ ആര്‍ത്രൈറ്റിസ്.
ജോലി കഴിഞ്ഞ് മുറിയില്‍ എത്തിയാല്‍ കൂടുതല്‍ സമയവും കട്ടിലില്‍ കിടപ്പാണ്. ഈശോയോടുള്ള സ്നേഹത്തിന്‍റെ നിമിഷങ്ങളാണത്…
പക്ഷേ രണ്ട് വര്‍ഷത്തോളം ശാലോം ടൈംസില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ ദൈവാനുഭവങ്ങളും ഈശോ എന്നെ കട്ടിലില്‍ കിടത്തി എഴുതിച്ചതാണ്. പേന പിടിക്കാനോ എഴുതാനോ കൂടുതല്‍ സമയം ഇരിക്കാനോ കഴിയാത്തതുകൊണ്ട് മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ കട്ടിലില്‍വച്ച് കിടന്നുകൊണ്ട് മംഗ്ലീഷ് ആപ്പിലൂടെ ടച്ച് ചെയ്താണ് എഴുതുന്നത്. എന്‍റെ സഹനങ്ങളില്‍ എനിക്ക് അവകാശപ്പെടാന്‍ ഒന്നും ഇല്ല. കാരണം അത് ഈശോയുടെ സമ്മാനമാണ്.
വര്‍ഷങ്ങള്‍ കടന്നുപോയപ്പോള്‍ ഈശോ ഒരു വലിയ സമ്മാനം കൂടി തന്നു. ശാലോം എഡിറ്റോറിയല്‍ ബോര്‍ഡ് മെമ്പര്‍ എന്ന അംഗീകാരം. “ഒരുവന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നതില്‍ ഒന്നിനും കുറവു വരാത്തവിധം ദൈവം അവന് സമ്പത്തും ഐശ്വര്യവും കീര്‍ത്തിയും നല്‍കുന്നു” (സഭാപ്രസംഗകന്‍ 6/2). മാസിക വിതരണം ചെയ്യുന്ന സമയത്ത് ‘നീ ഇതൊക്കെ കാണുന്നുണ്ടല്ലോ’ എന്ന് ചോദിച്ച എന്നോട് “ഉവ്വ്, കാണുന്നുണ്ട്” എന്ന് ഈശോ പറയുന്നതുപോലെ….
സഹനത്തിന്‍റെ നീണ്ട കാലയളവില്‍ എന്‍റെ വേദനകളെക്കാള്‍, പരിമിതികളെക്കാള്‍, ഈശോയുടെ സ്നേഹവും കരുതലും പതിനായിരം മടങ്ങ് അനുഭവിച്ചറിയാന്‍ ഈശോ കൃപ ചെയ്തു. ഹൃദയത്തിന്‍റെ ഉള്ളറകളില്‍നിന്ന് എന്‍റെ നസ്രായനോടുള്ള സ്നേഹം കൂടുതല്‍ ജ്വലിച്ചു. ഈശോയുടെ സ്നേഹം നമ്മുടെ എല്ലാവരുടെയും ഹൃദയങ്ങളില്‍ നിറഞ്ഞു കവിയട്ടെ.
“എന്നെ സന്തോഷഭരിതനാക്കണമേ! അവിടുന്ന് തകര്‍ത്ത എന്‍റെ അസ്ഥികള്‍ ആനന്ദിക്കട്ടെ!” (സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 51/8).
'
1. ഓരോ ദിവസം തുടങ്ങുമ്പോഴും അവസാനിക്കുമ്പോഴും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുക. പ്രഭാത പ്രാര്‍ത്ഥനയില്‍ ആ ദിവസത്തെ ദൈവത്തിന് സമര്‍പ്പിക്കുകയും സന്ധ്യാപ്രാര്‍ത്ഥനയില്‍ ആ ദിവസം ചെയ്ത കാര്യങ്ങളെപ്പറ്റി അവലോകനം ചെയ്യുകയും വേണം.
2.ദിവസവും ദൈവത്തോട് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും സത്യസസന്ധമായി സംസാരിക്കുകയും ചെയ്യുക. ആകുലതകളും ആവശ്യങ്ങളും സ്നേഹവും പങ്കുവയ്ക്കുക. യേശു എന്ന നാമം ആവര്‍ത്തിച്ചാവര്‍ത്തിച്ച് ഉച്ചരിക്കുക.
3. ഓരോ ദിവസവും സുവിശേഷങ്ങളിലെ ഒരു ഭാഗം വായിക്കുകയും ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്യുക. അതുവഴി ക്രിസ്തുവിന്‍റെ മനസ്സും ചിന്തകളും വികാരങ്ങളും നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കാന്‍ സാധിക്കും.
4. സാധിക്കുമ്പോഴെല്ലാം വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയിലും ദിവ്യകാരുണ്യ ആരാധനയിലും പങ്കെടുക്കുക. അതുവഴി ദൈവസാന്നിദ്ധ്യം അനുഭവിക്കാനും ദൈവവുമായി ഒരു സുഹൃദ്ബന്ധം സ്ഥാപിക്കാനും സാധിക്കും.
5. കൂടെക്കൂടെ വിശുദ്ധ കുമ്പസാരം നടത്തുക. തത്ഫലമായി പാപങ്ങള്‍ ക്ഷമിക്കപ്പെടുകയും ആത്മാവിന് സ്വാതന്ത്ര്യവും സമാധാനവും ലഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
6. നമ്മോടടുത്ത് നില്‍ക്കുന്നവരില്‍ തുടങ്ങി ലോകത്തുള്ള എല്ലാവരെയും സ്നേഹിക്കുക. ദരിദ്രരെയും, ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടവരെയും പ്രത്യേകം പരിഗണിക്കുക.
'
എനിക്ക് ഇപ്പോള്‍ 77 വയസുണ്ട്. പ്രായമാകുന്തോറും കണ്ണിന് കാഴ്ചകുറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം പള്ളിയില്‍ പോയ സമയത്ത് എല്ലാവരും ബൈബിള്‍ വായിക്കുന്നതുകണ്ടിട്ട് എനിക്ക് ഭയങ്കര സങ്കടം, എനിക്ക് വായിക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ലല്ലോ. ഞാന്‍ ഈശോയോട് ചോദിച്ചു, “എന്‍റെ കണ്ണിനെന്താ കാഴ്ചതരാത്തേ? എല്ലാവരും ബൈബിള്‍ വായിക്കുന്നു,…എനിക്കുംകൊതിയാ ഈശോയേ… എനിക്ക് കണ്ണിന് കാഴ്ച തരണം.” എപ്പോഴും ഇങ്ങനെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു ദിവസം ഇതുപോലെ പള്ളിയില്‍ പോയപ്പോള്‍ പെട്ടെന്ന് എനിക്ക് വായിക്കാന്‍ സാധിച്ചുതുടങ്ങി.
അതുകഴിഞ്ഞ് ഞാന്‍ കണ്ണില്‍ കൈവച്ചിട്ട് പറയും, “ഈശോയുടെ കണ്ണാണ്, എന്‍റേതല്ല. കണ്ണ് കണ്ടാല്‍ ബൈബിള്‍ വായിക്കും. അല്ലേല്‍ ഞാന്‍ വായിക്കത്തില്ല…” ഇങ്ങനെ കുസൃതിയോടെ ഈശോയോട് വര്‍ത്തമാനം പറയും. ഇപ്പോള്‍ ചെറിയ അക്ഷരം വായിച്ചാലും കണ്ണ് കഴയ്ക്കില്ല.
'
മടിച്ചു മടിച്ചാണ് അനുവും ബിനുവും ആ വിവാഹച്ചടങ്ങില്‍ പങ്കെടുത്തത്. പക്ഷേ പോകാതിരിക്കുവാന്‍ തീരെ നിവൃത്തിയില്ല. കാരണം തൊട്ടയല്‍വക്കം. വീട്ടുടമസ്ഥന് അനുവിനെയും ബിനുവിനെയും ഇഷ്ടമായതുകൊണ്ടല്ല വിവാഹത്തിന് ക്ഷണിച്ചത്. നാടൊട്ടുക്കും വിളിയുള്ള കല്യാണത്തില്‍ അവരെമാത്രം ഒഴിവാക്കുന്നത് ഒരു മോശം സംഗതിയായതുകൊണ്ടുമാത്രമാണ്.
തികച്ചും മ്ലാനവദനരായിട്ടാണ് വിവാഹസദ്യ കഴിഞ്ഞ് അവര്‍ വീട്ടില്‍ തിരിച്ചെത്തിയത്. അനു പറഞ്ഞു: “ഇതിലും ഭേദം നമ്മളീ വിവാഹത്തില്‍ പങ്കെടുക്കാതിരിക്കുകയായിരുന്നു അല്ലേ ചേട്ടാ?” ബിനു അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു, “സാരമില്ലെടി കൊച്ചേ, പോട്ടെ. ഈശോയുടെകൂടെ ഇറങ്ങിപ്പുറപ്പെട്ടാല്‍ ഇങ്ങനെയും ചില കുഴപ്പങ്ങളൊക്കെയുണ്ട്. നമ്മള്‍ അവിടെ അപമാനിതരായി എന്നുള്ളതല്ലേ പ്രശ്നം. നമ്മള്‍ അവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ കൂടുന്നവരായിരുന്നുവെങ്കില്‍ അവര്‍ നമ്മളെ മാനിച്ചാദരിച്ച് സല്‍ക്കരിച്ചു പറഞ്ഞയക്കുമായിരുന്നു. പക്ഷേ നമ്മള്‍ യേശുവിന് സാക്ഷ്യം നല്‍കുന്നവര്‍ ആയിപ്പോയി. മദ്യവും ആട്ടവും പാട്ടും കൂത്തും ആഭാസങ്ങളും അരങ്ങേറുന്ന ആ വിവാഹച്ചടങ്ങില്‍ നമ്മളെപ്പോലുള്ളവരുടെ സാന്നിധ്യം അവര്‍ക്കൊരു തലവേദനതന്നെയാണ്. അതുകൊണ്ട് പൊന്നുമോളേ, നമുക്കവരെ വെറുതെ വിടാം… നമ്മെ മാനിക്കുന്ന ഒരുവനുണ്ടല്ലോ. അവന്‍റെ പിന്നാലെ നമുക്ക് പോകാം.”
ഇതൊരു ഒറ്റപ്പെട്ട സംഭവമല്ല. യേശുവിന്‍റെ ആത്മാവിനാല്‍ നയിക്കപ്പെടുന്നവര്‍ ലോകത്തിന്‍റെ വഴികളിലൂടെ നയിക്കപ്പെടുന്നവരുമായി അടുത്തിടപെടാന്‍ നിര്‍ബന്ധിതരായിത്തീരുമ്പോള്‍ വല്ലാതെ ഞെരുക്കപ്പെടുകയും അപമാനിതരാവുകയും ചെയ്യുന്ന അവസ്ഥ ശിഷ്യന്മാരുടെ കാലം തൊട്ടേ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് യേശു തന്‍റെ ശിഷ്യന്മാരെ ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞത്. “ലോകം നിങ്ങളെ ദ്വേഷിച്ചുവെങ്കില്‍ അത് അതിനുമുമ്പേ എന്നെ ദ്വേഷിച്ചുവെന്ന് നിങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞുകൊള്ളുവിന്‍. നിങ്ങള്‍ ലോകത്തിന്‍റേതായിരുന്നുവെങ്കില്‍ ലോകമതിനെ സ്വന്തമായിക്കരുതി സ്നേഹിക്കുമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ നിങ്ങള്‍ ലോകത്തിന്‍റേതല്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ നിങ്ങളെ ലോകത്തില്‍നിന്നും തിരഞ്ഞെടുത്തതുകൊണ്ട് ലോകം നിങ്ങളെ ദ്വേഷിക്കുന്നു.”
യേശുവിന്‍റെ ശിഷ്യത്വത്തിന്‍റെ വഴിയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന ലോകത്താല്‍ ദ്വേഷിക്കപ്പെട്ട ഒത്തിരി അനുമാരും ബിനുമാരും ഈ ലോകത്തിലുണ്ട്. ഇതെഴുതുന്ന ഞാനും ഇതു വായിക്കുന്ന നിങ്ങളില്‍ പലരും ഈ അനുമാരിലും ബിനുമാരിലും ഉള്‍പ്പെട്ടിട്ടുണ്ടാകാം. നമ്മെ ലോകം ദ്വേഷിക്കാന്‍ കാരണം യേശുവിന്‍റെ ശിഷ്യഗണത്തില്‍പ്പെട്ടവരാണ് നാം എന്നുള്ളതുതന്നെയാണ്. യേശുവിനെ ലോകം ദ്വേഷിക്കുവാന്‍ കാരണമോ? തിരുവചനങ്ങള്‍ വ്യക്തമായി നമ്മളെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. യേശു തന്‍റെ ചുറ്റും നിന്ന തന്‍റെ പ്രതിയോഗികളോട് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു, “ലോകത്തിന് നിങ്ങളെ വെറുക്കുവാന്‍ സാധിക്കുകയില്ല. എന്നാല്‍ അതിന്‍റെ പ്രവൃത്തികള്‍ തിന്മയാണെന്ന് ഞാന്‍ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നതിനാല്‍ അത് എന്നെ വെറുക്കുന്നു” (യോഹന്നാന്‍ 7/7).
യേശുവിന്‍റെ വചനമനുസരിച്ച് ജീവിക്കുന്ന ഒരു ക്രിസ്തുശിഷ്യനും ഇതുപോലെതന്നെയാണ്. അവന് ലോകത്തിനൊരു വെല്ലുവിളിയാണ്. അതിനാല്‍ ലോകം അതിന്‍റെ സര്‍വശക്തിയോടുംകൂടെ അവനെ വെറുക്കുകയും നശിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യും. അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് സമാശ്വാസവും ധൈര്യവും നല്കുന്ന കര്‍ത്താവ് മുന്നമേകൂട്ടി ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞത് “ലോകത്തില്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് ഞെരുക്കമുണ്ടാകും. എങ്കിലും ധൈര്യമായിരിക്കുവിന്‍. ഞാന്‍ ലോകത്തെ കീഴടക്കിയിരിക്കുന്നു” (യോഹന്നാന്‍ 16/33).
എന്തുകൊണ്ടീ ഞെരുക്കം?!
1 യോഹന്നാന്‍ 5/19-ല്‍ ഇപ്രകാരം പറയുന്നു “നാം ദൈവത്തില്‍നിന്നുള്ളവരാണെന്നും ലോകം മുഴുവന്‍ ദുഷ്ടന്‍റെ ശക്തിവലയത്തിലാണെന്നും നാം അറിയുന്നു” എന്ന്. ഈ സത്യംതന്നെ ഈശോ ശിഷ്യന്മാര്‍ക്കുവേണ്ടിയുള്ള പിതാവിന്‍റെ സന്നിധിയിലുള്ള തന്‍റെ മധ്യസ്ഥപ്രാര്‍ത്ഥനയില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നുണ്ട്. “എന്തെന്നാല്‍, ഞാന്‍ ലോകത്തിന്‍റേതല്ലാത്തതുപോലെ അവരും ലോകത്തിന്‍റേതല്ല. ലോകത്തില്‍നിന്ന് അവരെ എടുക്കണമെന്നല്ല, ദുഷ്ടനില്‍നിന്ന് അവരെ കാത്തുകൊള്ളണം എന്നാണ് ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നത്” (യോഹന്നാന്‍ 17/14-15).
ദുഷ്ടന്‍റെ ശക്തിവലയത്തിലായിരിക്കുന്ന ഈ ലോകത്തില്‍ ജീവിച്ചുകൊണ്ട്, ദൈവരാജ്യത്തിന്‍റെ പൗരനായി ജീവിക്കുവാനും ഈ ലോകത്തിന്‍റെ ഒഴുക്കിനെതിരെ നീന്താനുമുള്ള വലിയ ദൈവവിളിയാണ് ഒരു ക്രിസ്തുശിഷ്യനുള്ളത്. അവന് അല്ലെങ്കില്‍ അവള്‍ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ തന്‍റെ ദൈവവിളിയോട് വിശ്വസ്തത പുലര്‍ത്തി ജീവിക്കുമ്പോള്‍ ലോകരുടെ പ്രതികൂലങ്ങളും ദ്വേഷവും തികച്ചും സ്വാഭാവികംമാത്രം. പക്ഷേ ഈ പ്രതികൂലങ്ങളും ലോകത്തിന്‍റെ ദ്വേഷവും നമ്മുടെ മനസു തകര്‍ക്കാനും പിന്തിരിപ്പിക്കാനും തക്കവിധം നാം അവിശ്വാസത്തിന് നമ്മെത്തന്നെ വിട്ടുകൊടുക്കരുത്.
“ലോകമിന്നെന്‍റെ പിന്നിലായി
മരക്കുരിശെന്‍റെ മുമ്പില്‍ നില്‍ക്കുന്നു
പിന്നോട്ടു മടങ്ങുകില്ലൊരുനാളും
പിറകോട്ടു പോവുകില്ലൊരുനാളും” എന്ന ഗാനത്തിന്‍റെ ഈരടികള്‍ നമ്മെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്ന ചെറുത്തുനില്‍പ് പരിശുദ്ധാത്മാവായ ദൈവം നിശ്ചയമായും നമുക്ക് നല്‍കും.
ഒത്തുതീര്‍പ്പിന്‍റെ സുവിശേഷമല്ല ഇത്
“ഞാനൊരു ക്രിസ്ത്യാനിയാണ്. പള്ളിക്കാര്യങ്ങളിലും സാമൂഹ്യജീവിതത്തിലുമെല്ലാം ഒരുപോലെ സജീവമായി പങ്കെടുക്കുന്നവന്‍. പക്ഷേ ഈ പറഞ്ഞ രീതിയിലുള്ള പ്രതികൂലങ്ങളൊന്നും എനിക്ക് ആരില്‍നിന്നും ഇതുവരെയും ഉണ്ടായിട്ടില്ല. ഇതൊക്കെ ചില തീവ്രവാദ ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ ഭാവനാസൃഷ്ടിയാണ്” എന്ന് വാദിക്കുന്ന ചിലരെയെങ്കിലും എന്‍റെ വിശ്വാസയാത്രയില്‍ കണ്ടുമുട്ടാന്‍ ഇടവന്നിട്ടുണ്ട്. യേശുവിന്‍റെ വചനത്തെ പിന്‍തുടര്‍ന്നതിന്‍റെ പേരില്‍ ഒരു തരത്തിലുള്ള പ്രതികൂലങ്ങളും ജീവിതത്തില്‍ ഉണ്ടായിട്ടില്ല എന്നു നിങ്ങള്‍ക്ക് തോന്നുന്നുവെങ്കില്‍ വളരെ താഴ്മയോടെതന്നെ കുറിക്കട്ടെ, നിങ്ങളുടെ ക്രിസ്തീയ ജീവിതത്തിന് എന്തോ കാര്യമായ പിശകുണ്ട്. ഒരുപക്ഷേ ലോകവുമായി അല്ലെങ്കില്‍ ലോകരുമായിട്ടുള്ള ബന്ധത്തില്‍ ഒരു ഒത്തുതീര്‍പ്പിന്‍റെ സുവിശേഷമായിരിക്കാം നിങ്ങള്‍ അവലംബിക്കുകയും പ്രഘോഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്.
“ഇതൊക്കെ ഒരു അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്‍റ് അല്ലാതെന്തു പറയാനാ, വലിയ കുഴപ്പം കൂടാതെയങ്ങു ജീവിച്ചു പോകേണ്ടേ?” എന്നു ചോദിക്കുന്ന ഒരു ക്രിസ്ത്യാനി തീര്‍ച്ചയായും തന്‍റെ ജീവിതംകൊണ്ട് പ്രഘോഷിക്കുന്നത് ഒരു ഒത്തുതീര്‍പ്പിന്‍റെ സുവിശേഷംതന്നെയാണ്. കുറച്ചു ലോകവും കുറച്ച് സാത്താനും കുറച്ച് യേശുക്രിസ്തുവും! ഒരു പ്രയാസവുമില്ല ഈ ലോകത്തിലങ്ങു ജീവിച്ചുപോകാന്‍ എന്ന അവകാശവാദം നാവുകൊണ്ട് പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും ജീവിതംകൊണ്ടു പറയുന്ന ചിലരെങ്കിലുമുണ്ട്.
രണ്ടു വഞ്ചിയില്‍ കാല്‍വച്ചാല്‍!
വീണ്ടും വീണ്ടും വിഗ്രഹാരാധനയിലേക്കും അന്യദൈവാരാധനയിലേക്കും വഴുതിവീണു പാപം ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ഇസ്രായേല്‍ ജനത്തെയും ഇസ്രായേലിലെ പ്രവാചകന്മാരെയും ഒരുമിച്ചുകൂട്ടി ഏലിയാ പ്രവാചകന്‍ ചോദിച്ചു, “നിങ്ങള്‍ എത്രനാള്‍ രണ്ടു വഞ്ചിയില്‍ കാല്‍വയ്ക്കും? കര്‍ത്താവാണ് ദൈവമെങ്കില്‍ അവിടുത്തെ അനുഗമിക്കുവിന്‍; ബാലാണു ദൈവമെങ്കില്‍ അവന്‍റെ പിന്നാലെ പോകുവിന്‍” (1 രാജാക്കന്‍മാര്‍ 18/21).
2023, പുതുവര്‍ഷത്തിലേക്കു വേണ്ട ദൈവാനുഗ്രഹവും ചോദിച്ചുനില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഈ വചനത്തിലൂടെ നമ്മളോട് പരിശുദ്ധാത്മാവ് സംസാരിക്കുന്നുണ്ടോയെന്ന് പരിശോധിച്ചുനോക്കണം. രണ്ടു വഞ്ചിയില്‍ കാല്‍വച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഒരു ജീവിതം! പകുതി ദൈവത്തിനും പകുതി ലോകത്തിനും പങ്കിട്ടുകൊടുത്തുകൊണ്ടുള്ള ഒരു ജീവിതം….!
പരസ്പരം എതിര്‍ധ്രുവങ്ങളിലേക്കു സഞ്ചരിക്കുന്ന രണ്ടു വഞ്ചികളില്‍ കാല്‍വച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഒരുവന്‍റെ 2023-ലൂടെയുള്ള യാത്ര എത്ര ഭയാനകമായിരിക്കും! നടുക്കടലില്‍ മൂക്കുകുത്തി വീഴാനേ അവനു കഴിയൂ. “വിശ്വസ്തത പുലര്‍ത്താത്തവരേ, ലോകത്തോടുള്ള മൈത്രി ദൈവത്തോടുള്ള ശത്രുതയാണെന്നു നിങ്ങള്‍ അറിയുന്നില്ലേ. ലോകത്തിന്‍റെ മിത്രമാകാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നവന്‍ തന്നെത്തന്നെ ദൈവത്തിന്‍റെ ശത്രുവാക്കുന്നു” (യാക്കോബ് 4/4).
തിരിച്ചുവരവിനുള്ള ആഹ്വാനം
2023-നെക്കുറിച്ച് നിങ്ങളില്‍ ഭീതി വിതയ്ക്കുക എന്നതല്ല ഈ ലേഖനത്തിന്‍റെ ലക്ഷ്യം. നമ്മുടെ യഥാര്‍ത്ഥമായ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു തിരിച്ചറിവിനും അത് ഉത്ഭൂതമാക്കുന്ന തിരിച്ചുവരവിനുമുള്ള ഒരു ആഹ്വാനമാണ് ഈ ലേഖനത്തിന്‍റെ ലക്ഷ്യം. 2023-ലേക്കുള്ള നമ്മുടെ യാത്രയില്‍ കര്‍ത്താവാണ് നമ്മുടെ തോണിയുടെ അമരക്കാരനെങ്കില്‍ വിജയം നിശ്ചയം. കാറ്റും കോളും പ്രശ്നങ്ങളും പ്രതിസന്ധികളും എല്ലാം ഈ യാത്രയില്‍ ഉണ്ടായെന്നിരിക്കാം. നമ്മുടെ തോണിയുടെ അമരത്തിരിക്കുന്നവന്‍ അതിനെയെല്ലാം ഒറ്റവാക്കാല്‍ ശാന്തമാക്കിക്കൊള്ളും. പക്ഷേ അവന്‍തന്നെയോ നമ്മുടെ അമരക്കാരന്‍ എന്ന് നാം ആത്മശോധന ചെയ്ത് തിരിച്ചറിയേണ്ടതുണ്ട്.
വേനലും മഴയും കൊടിയ വരള്‍ച്ചയുമെല്ലാം നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലുണ്ടാകാം. പക്ഷേ എവിടേക്കാണ് നമ്മുടെ ജീവിതം വേരൂന്നിയിരിക്കുന്നത് എന്നും എവിടെയാണ് നാം ആശ്രയം വച്ചിരിക്കുന്നതെന്നും നാം തിരിച്ചറിയണം. തിരുത്തേണ്ടത് തിരുത്തിക്കൊണ്ടുള്ള ഒരു ശുഭയാത്ര – അതായിരിക്കട്ടെ 2023-ലേത്. ഈ യാത്രയില്‍ കര്‍ത്താവുമാത്രമായിരിക്കട്ടെ നമ്മുടെ ആശ്രയം! “കര്‍ത്താവില്‍ ആശ്രയിക്കുന്നവന്‍ അനുഗൃഹീതന്‍. അവന്‍റെ പ്രത്യാശ അവിടുന്നുതന്നെ. അവന് ആറ്റുതീരത്തു നട്ട മരംപോലെയാണ്. അതു വെള്ളത്തിലേക്ക് വേരൂന്നിയിരിക്കുന്നു. അതു വേനല്‍ക്കാലത്തെ ഭയപ്പെടുന്നില്ല. അതിന്‍റെ ഇലകള്‍ എന്നും പച്ചയാണ്. വരള്‍ച്ചയുടെ കാലത്തും അതിന് ഉത്ക്കണ്ഠയില്ല. അതു ഫലം നല്‍കിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും” (ജറെമിയ 17/7-8).
പ്രിയപ്പെട്ടവരേ, ഈലോക യാത്രയില്‍ ലോകം നല്കുന്ന നിന്ദനം ദൈവം നല്കുന്ന അംഗീകാരമായി നാം തിരിച്ചറിയണം. ലോകത്തിന് നമ്മോടുള്ള ദ്വേഷം നമ്മുടെ ക്രിസ്തുവിലുള്ള സാക്ഷ്യജീവിതത്തിന്‍റെ തെളിവും. വിജയകരമായ ഒരു പുതുവര്‍ഷം ആശംസിക്കുന്നു.
പ്രെയ്സ് ദ ലോര്‍ഡ്, ആവേ മരിയ.
'
ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിയുടെ മഹത്വം അവര്‍ മനസിലാക്കിയിരുന്നുവെങ്കില്‍- ദൈവത്തെ ഭക്ഷിക്കുന്ന, വഹിക്കുന്ന പുണ്യ ജന്മങ്ങള്‍!
ഈശോയെ അറിഞ്ഞതുമുതല്‍ ഈശോയെ തിരുവോസ്തിയില്‍ സ്വീകരിക്കുവാന്‍ ഞാന്‍ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചു. ഒരു ഹിന്ദുവായി ജനിച്ചതുകൊണ്ട് എനിക്കത് സാധിക്കാത്തതില്‍ വളരെ ദുഃഖം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിയായി ജനിക്കാന്‍ കഴിയാത്തതിന് ഞാന്‍ ഈശോയോട് എപ്പോഴും പരാതി പറയും. അതിരാവിലെ അച്ഛന്‍റെയും അമ്മയുടെയും കൈപിടിച്ച് പ്രഭാതബലിക്കായി വെള്ളവസ്ത്രം ധരിച്ച് പോകുന്നത് പലപ്പോഴും ഞാന്‍ സ്വപ്നം കാണാറുണ്ട്. അതിന് സാധിക്കാത്തതോര്‍ത്ത് ഏറെ കരഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിയുടെ മഹത്വം അവര്‍ മനസിലാക്കിയിരുന്നുവെങ്കില്‍- ദൈവത്തെ ഭക്ഷിക്കുന്ന, വഹിക്കുന്ന പുണ്യ ജന്മങ്ങള്‍! എല്ലാത്തിനും എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളും ഉണ്ടായിട്ടും ഈശോയെ സ്വീകരിക്കാതെ, പല ഒഴികഴിവുകള്‍ പറഞ്ഞ് കടന്നുപോകുന്ന എത്ര ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ ഉണ്ട്. പക്ഷേ ഈശോയെ സ്വന്തമാക്കുമ്പോള്‍ അവര്‍ എല്ലാം സ്വന്തമാക്കി. തിരുവോസ്തിയില്‍ ഈശോയെ സ്വീകരിക്കുമ്പോള്‍ അവര്‍ പ്രകാശത്തിന്‍റെ മക്കളായിത്തീരും. ഈശോയെ വിശുദ്ധിയോടും ഒരുക്കത്തോടും സ്വീകരിക്കുമ്പോള്‍ അവര്‍ വിശുദ്ധരായി മാറും. “അവന് അപ്പം എടുത്ത് ആശീര്‍വദിച്ചു മുറിച്ച് അവര്‍ക്ക് കൊടുത്തു. അപ്പോള്‍ അവരുടെ കണ്ണുകള്‍ തുറന്നു” (ലൂക്കാ 24/30) എന്നാണല്ലോ തിരുവചനം പറയുന്നത്.
ഹൃദയത്തിന്‍റെ തീവ്രമായ ആഗ്രഹം നിമിത്തം ഞാന്‍ ദിവസവും ശാലോം ടി.വിയില്‍ രാവിലെ പത്തുമണിക്കുള്ള ദിവ്യബലിയില്‍ പങ്കെടുക്കുമായിരുന്നു. അരൂപിയില്‍ ഈശോയെ സ്വീകരിക്കും. ഈശോ എന്നിലേക്ക് വരുന്നത് എനിക്ക് അനുഭവിക്കാന്‍ സാധിക്കുമായിരുന്നു. എന്നെ സ്പര്‍ശിച്ച് അനുഗ്രഹിക്കും. അത് കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് ഞാന്‍ പ്രഭാതഭക്ഷണം കഴിച്ചിരുന്നത്. എന്‍റെ പ്രാര്‍ത്ഥനയും ആഗ്രഹവും ഓരോ ദിവസം കടന്നുപോകുമ്പോഴും വര്‍ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
അങ്ങനെയിരിക്കേ, ആ വര്‍ഷത്തെ പെസഹാവ്യാഴം വന്നു. വൈകുന്നേരം എന്‍റെ പ്രാര്‍ത്ഥനാമുറി വളരെ ഭംഗിയായി അലങ്കരിച്ചു. ഒരു പെസഹാ അപ്പം ഉണ്ടാക്കി ഈശോയുടെ തിരുഹൃദയരൂപത്തിനു മുന്നില്‍വച്ചു. എന്നിട്ട് ഇങ്ങനെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു:
“ഈശോ, ലോകം മുഴുവനും ഇന്ന് പെസഹാ തിരുനാള്‍ ആഘോഷിക്കുകയാണ്. എനിക്ക് ദൈവാലയത്തില്‍ പോകാനോ ഈശോയെ സ്വീകരിക്കാനോ കഴിയില്ല. പക്ഷേ എന്‍റെ ഹൃദയത്തിലും ഈശോ ഇന്ന് വരണം. എനിക്ക് വിശ്വാസമാണ്. ഈശോ ഈ പെസഹാ അപ്പം ആശീര്‍വദിച്ച് എനിക്ക് തരണം. ഈശോ വരാതെ ഞാന്‍ ഇവിടെനിന്ന് എഴുന്നേല്‍ക്കില്ല. ഈശോയേ വരണമേ. ഞാന്‍ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു. എന്‍റെ ഹൃദയവും ശരീരവും നിന്‍റെ ദൈവാലയമാക്കി മാറ്റണമേ. എന്നിലും വസിക്കണമേ. ഈശോയേ വരണമേ, ആശീര്‍വദിക്കണമേ. പാപിയും അയോഗ്യയുമായ ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു.”
അങ്ങനെ ആ രാത്രി മുഴുവന്‍ ഈശോയുടെ തിരുഹൃദയരൂപത്തിനു മുമ്പില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. എന്‍റെ ഈശോ വരും, വരാതിരിക്കില്ല…. പരിശുദ്ധ അമ്മയോടുചേര്‍ന്ന് ഞാന്‍ കാത്തിരുന്നു. ഈശോ വരുമെന്ന് എനിക്ക് വലിയ പ്രത്യാശ ഉണ്ടായിരുന്നു.
പക്ഷേ ഏറെ നേരം കടന്നുപോയിട്ടും ഈശോ വന്നില്ല. എന്‍റെ മനസില്‍ വളരെ ദുഃഖം തോന്നി, ഞാന്‍ കരഞ്ഞു. ഈശോ വരുന്നില്ലല്ലോ. ഹൃദയത്തില്‍ വളരെ ഭാരം തോന്നി. ഹൃദയത്തില്‍ നിറഞ്ഞ പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ ഈശോയ്ക്ക് അര്‍പ്പിച്ചു. “ഞാന്‍ ഒരു പാപിയും അയോഗ്യയും ആയതുകൊണ്ടല്ലേ ഈശോ വരാത്തത്. ഒരു വിശുദ്ധയായി ജനിക്കുവാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഈശോ വരുമായിരുന്നു. ഈശോ നീ വരില്ലേ….” എന്നൊക്കെയായിരുന്നു പരാതികള്‍. നിര്‍ബന്ധം പിടിക്കുന്ന ഒരു കൊച്ചുകുഞ്ഞിനെപ്പോലെ ഞാന്‍ ദുഃഖിച്ചു.
അല്പസമയം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ എന്‍റെ ശരീരവും മനസും ആത്മാവും ഒരു ദൈവാനുഭവത്തില്‍ മുങ്ങുന്നതുപോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു. ഞാന്‍ വല്ലാതെ പേടിച്ചു. എന്നെ ആരോ എടുക്കുന്നു, വലിയൊരു പ്രകാശം എനിക്ക് നേരെ വരുന്നു, ഒരു പ്രകാശമനുഷ്യരൂപം ആ പെസഹാ അപ്പത്തില്‍ കടന്നുവന്നു. പ്രകാശപൂര്‍ണനായി എന്‍റെ ദിവ്യരക്ഷകന്‍ ആ അപ്പത്തില്‍ പ്രവേശിച്ച് എന്നെ ആശീര്‍വദിച്ച് അനുഗ്രഹിച്ചു. അധികം താമസിക്കാതെ വളരെ കൊതിയോടെയും ഭക്തിയോടെയും ആ പെസഹാ അപ്പം ഞാന്‍ കൃതജ്ഞതാപൂര്‍വം ഭക്ഷിച്ചു.
ഈശോയെ സ്നേഹിക്കണമെങ്കില്‍ മതമോ നിറമോ അറിവോ ഒന്നും പരിമിതികളല്ല എന്നെനിക്കുറപ്പാണ്. വിശുദ്ധമായ ഒരു ഹൃദയവും സ്നേഹിക്കുവാനുള്ള ഒരു മനസും ശിശുതുല്യമായ വിശ്വാസവും മതി, ഈശോ നമ്മളെ തേടിവരും. നമ്മുടെ ആഗ്രഹങ്ങളും നിയോഗങ്ങളും വിശുദ്ധമാകുമ്പോള്‍ ഈശോ കേള്‍ക്കാതിരിക്കില്ല. മാമോദീസ സ്വീകരിക്കാന്‍ മാത്രമല്ല, അവിടുത്തെ മണവാട്ടിയായി വ്രതം ചെയ്യാനും എന്നെ അനുഗ്രഹിച്ചവനാണ് അവിടുന്ന്.
എത്ര ഭാഗ്യമുള്ള ജന്മമാണ് ക്രിസ്ത്യാനിയുടേത്. അത് അവര്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു എങ്കില്‍ കൃപയ്ക്കുമേല്‍ കൃപയായി തീരുമായിരുന്നു. സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 34/8- “കര്‍ത്താവ് എത്ര നല്ലവനെന്ന് രുചിച്ചറിയുവിന്‍.” ഈശോ ജീവിക്കുന്ന ദൈവമാണ്. നമുക്ക് ചുറ്റും നിറഞ്ഞുനില്ക്കുന്ന ദൈവസാന്നിധ്യം അനുഭവിക്കണമെങ്കില്‍ ചോദ്യങ്ങളും പരിമിതികളും ഇല്ലാത്ത നിഷ്കളങ്കമായ വിശ്വാസം വേണം. ഈ വിശ്വാസത്തില്‍നിന്ന് നമ്മെ വേര്‍പെടുത്തുവാന്‍ പല തിന്മയുടെ ശക്തികളും പ്രവര്‍ത്തിക്കും. അപ്പോഴും വിശ്വാസം മുറുകെ പിടിച്ച് രക്തസാക്ഷികളെപ്പോലെ ക്രിസ്തുവിനെ ഏറ്റുപറയുവാന്‍ ശക്തി തരുന്നത് ദിവ്യകാരുണ്യ സ്വീകരണമാണ്. വളരെ ഒരുക്കത്തോടും ഭക്തിയോടും സ്നേഹത്തോടും ത്യാഗത്തോടുംകൂടി ഈശോയെ സ്വീകരിക്കുന്നവര്‍ക്ക് അത് വലിയ അനുഭവമായി മാറും.
ജീവിക്കുന്ന ഏകസത്യ ദൈവം യേശു മാത്രമാണ്. യേശുവിനെ സ്വന്തമാക്കിയവര്‍ സ്വര്‍ഗം സ്വന്തമാക്കി. ഈ ലോകത്തില്‍ ഏറ്റവും വലിയ ഭാഗ്യവും അതുതന്നെ. ഓരോ തിരുവോസ്തിയിലും ഈശോയുടെ തുടിക്കുന്ന ഹൃദയമാണുള്ളത്. ആ തിരുഹൃദയത്തിലെ ദാഹവും തുടിപ്പും അവിടുത്തെ മക്കള്‍ക്കുവേണ്ടിയാണ്. എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍പോലും ഈശോയെ സ്വീകരിക്കാത്ത ഒരു ദിവസംപോലും ഉണ്ടാകരുതേ എന്നാണ് പ്രാര്‍ത്ഥന. ഇന്നുവരെ ഈശോ അതിന് കൃപ തരുന്നു.
'
എപ്പോഴും കൗതുകം നിറഞ്ഞ മനസുള്ളവനായിരുന്നു റിച്ചാര്‍ഡ്. ഒരു ശാസ്ത്രജ്ഞനാകുക എന്നതായിരുന്നു അവന് ഉള്ളില്‍ കൊണ്ടുനടന്ന സ്വപ്നം. രണ്ട് ആണ്‍കുട്ടികളുള്ള ഒരു സാധാരണ ഗോവന്‍ ക്രൈസ്തവകുടുംബത്തിലെ രണ്ടാമത്തെ കുട്ടി . മാതാപിതാക്കള്‍ ജോലി ചെയ്തിരുന്നത് കുവൈറ്റിലായതിനാല്‍ കുടുംബ മൊന്നിച്ച് കുവൈറ്റിലായിരുന്നു ബാല്യകാലം. എന്നാല്‍ ഒന്നാം ഗള്‍ഫ് യുദ്ധത്തിന് ശേഷം ജീവിതമാകെ മാറി. അവര്‍ അഭയാര്‍ത്ഥികളായി മടങ്ങി ഗോവയില്‍ സ്ഥിരതാമസമാക്കി. അന്ന് റിച്ചാര്‍ഡിന് പന്ത്രണ്ട് വയസ്. ഗോവയില്‍, ദൈവാശ്രബോധത്തോടെ ആ കുടുംബം ജീവിതം തുടര്‍ന്നു.
ഗോവയിലെ മപുസയിലുള്ള സെന്‍റ് ബ്രിട്ടോ ഹൈസ്കൂളിലായിരുന്നു എട്ടാം ക്ലാസ്മുതല്‍ പത്താം ക്ലാസ് വരെയുള്ള പഠനം. അവിടെവച്ചാണ് അവന് ഈശോസഭാ വൈദികരെ പരിചയെപ്പടുന്നത്. അവരുടെ ജീവിതരീതിയില്‍ ഞാന്‍ ആകൃഷ്ടനായി. അതേസമയം ശാസ്ത്രകൗതുകങ്ങള്‍ അവന്‍റെ മനസില്‍ എന്നും നിറഞ്ഞു നിന്നു. അല്പനാളുകള്‍ കൂടി കടന്നുപോയി. റിച്ചാര്‍ഡ് ഹയര്‍സെക്കന്‍ഡറിസ്കൂള്‍ പഠനം പൂര്‍ത്തിയാക്കി.
അവന്‍റെ വലിയൊരാഗ്രഹം മാതാപിതാക്കളോട് അവന് തുറന്നുപറഞ്ഞു. പക്ഷേ അത് ശാസ്ത്രജ്ഞനാകണമെന്നായിരുന്നില്ല, തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ മറ്റൊരു ആഗ്രഹം, ‘ഒരു വൈദികനാകണം!’ പ്രപഞ്ചത്തെ വിസ്മയത്തോടെ കാണുന്ന ആ യുവമനസില്‍ ദൈവം പാകിയ ദൈവികമായ ആഗ്രഹത്തിന്‍റെ വിത്ത് ശക്തിയോടെ മുളപൊട്ടുകയായിരുന്നു. ആ ആഗ്രഹത്തിന് മാതാപിതാക്കളുടെ സമ്മതം ലഭിച്ചതോടെ 1996-ല്‍ വൈദിക പരിശീലനത്തിനായി ജസ്യൂട്ട് സഭയുടെ കര്‍ണാടകയിലെ ബെല്‍ഗാമിലുള്ള നോവിഷ്യേറ്റില്‍ ചേര്‍ന്നു.
പക്ഷേ മുന്നോട്ടുള്ള യാത്ര സുഗമമായിരുന്നില്ല. ഏറ്റവും നിര്‍ണായകമായ പ്രതിസന്ധിയാണ് നാളുകള്‍ക്കകം മുന്നില്‍ വന്നത്. ഏക സഹോദരന് സെറിബ്രല്‍ മലേറിയ ബാധി ച്ചു. അല്പനാളുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ സഹോദരന് മരിച്ചു. ഇനി അവശേഷിക്കുന്നത് വൈദികാര്‍ത്ഥിയായ റിച്ചാര്‍ഡ്മാത്രം. സ്വാഭാവികമായും റിച്ചാര്‍ഡിന്‍റെ മാതാപിതാക്കള്‍, അവശേഷിക്കുന്ന മകനെങ്കിലും തങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം വേണമെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു. സെമിനാരിയില്‍നിന്ന് തിരികെ വരാന്‍ അവര്‍ അവനെ നിര്‍ബന്ധിച്ചു. പക്ഷേ റിച്ചാര്‍ഡിന് അത് ചിന്തിക്കാനാവില്ലായിരുന്നു, “എനിക്ക് ഒരു വൈദികനാകണം,’ അദ്ദേഹം ഉറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു. വിശുദ്ധ പൗലോസ് ചോദിക്കുന്നതുപോലെ, “ക്രിസ്തുവിന്‍റെ സ്നേഹത്തില്‍നിന്ന് ആരു നമ്മെ വേര്‍പെടുത്തും? ക്ലേശമോ ദുരിതമോ പീഡനമോ പട്ടിണിയോ നഗ്നതയോ ആപത്തോ വാളോ?’ (റോമാ 8/35). ഒടുവില്‍ മാതാപിതാക്കള്‍ മകനെ തന്‍റെ ദൈവവിളിയുടെ യാത്ര തുടരാന്‍ അനുവദിച്ചു. തന്‍റെ സഹോദരനഷ്ടം റിച്ചാര്‍ഡിനെ വിശ്വാസത്തിലും കര്‍ത്താവിനെ അനുഗമിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹത്തിലും കൂടുതല്‍ ശക്തനാക്കുകയാണ് ചെയ്തത്.
പൗരോഹിത്യപരിശീലനത്തിന്‍റെ ഭാഗമായുള്ള ഫിലോസഫി പഠനത്തിന് മുമ്പുതന്നെ അധികാരികള്‍ റിച്ചാര്‍ഡിനെ ജര്‍മ്മനിയിലെ ഹൈഡല്‍ബര്‍ഗ് സര്‍വകലാശാലയിലേക്ക് ഭൗതികശാസ്ത്രത്തില്‍ ബിരുദാനന്തര ബിരുദത്തിനായി അയച്ചു. ദൈവത്തിന്‍റെ വിളി എത്രമാത്രം മഹത്തരമാണെന്ന് തെളിയിക്കുന്ന ഒരു തീരുമാനംകൂടിയായിരുന്നു അത്. തന്‍റെ പുരോഹിതനാകാന്‍ സ്വമനസാ തീരുമാനമെടുത്ത റിച്ചാര്‍ഡിന്‍റെ സ്വപ്നം അവിടുന്ന്തന്നെ ഏറ്റെടുക്കുകയായിരുന്നുവെന്ന് പറയാം. അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിച്ചതുപോലെതന്നെ പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ രഹസ്യങ്ങള്‍ തേടുന്ന ശാസ്ത്രജ്ഞന്‍ എന്ന സവിശേഷദൗത്യത്തിലേക്ക് റിച്ചാര്‍ഡ് അതിലൂടെ നയിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു. കാരണം ആ പഠനകാലത്ത് ഒരു ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞനെന്ന നിലയില്‍ സ്റ്റാഫ് അംഗമായി വത്തിക്കാന്‍ ഒബ്സര്‍വേറ്ററി അദ്ദേഹത്തെ ക്ഷണിച്ചു. അങ്ങനെ ഒരേസമയം ശാസ്ത്രജ്ഞനും അതോടൊപ്പം വൈദികനുമാകാനുള്ള അസുലഭ അവസരം അദ്ദേഹത്തിന് ലഭിക്കുകയായിരുന്നു. ദൈവത്തിനുവേണ്ടി സ്വപ്നം കണ്ടവരെ അവിടുന്ന് ഉയര്‍ത്തുകതന്നെ ചെയ്യുമല്ലോ.
അല്പനാളുകള്‍ക്കകം ആ മഹനീയദിവസം വന്നെത്തി, 2011 ഡിസംബര്‍ 28. ഗോവ പ്രൊവിന്‍സിലെ ജെസ്യൂട്ട് പുരോഹിതനായി അദ്ദേഹം അഭിഷിക്തനാകുന്ന ദിവസം. അതൊരു സ്വര്‍ഗീയ സന്തോഷത്തിന്‍റെ ദിവസമായിരുന്നെന്നാണ് അമ്മ മേരി ഡിസൂസ പറയുന്നത്. “ഞങ്ങളുടെ ആദ്യത്തെ മകന്‍ ദൈവത്തിങ്കലേക്ക് പോയി, റിച്ചാര്‍ഡ് ഞങ്ങളോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരിക്കണമെന്ന് ഞങ്ങള്‍ ആഗ്രഹിച്ചു, പക്ഷേ പൗരോഹിത്യത്തിലേക്കുള്ള വിളിയില്‍ അവന് ഉറച്ചുനിന്നു. ഇന്ന് സഭയ്ക്കും ലോകത്തിനും വേണ്ടി അവന് വലിയ കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്നതില്‍ ഞങ്ങള്‍ വളരെ സന്തുഷ്ടരാണ്,’ ഇതാണ് ആ അമ്മയുടെ വാക്കുകള്‍.
വൈദികനായി അഭിഷിക്തനായ ശേഷം, ജര്‍മ്മനിയിലെ മ്യൂണിക്കിലുള്ള മാക്സ് പ്ലാങ്ക് ഇന്‍സ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടില്‍ ജ്യോതിശാസ്ത്രത്തില്‍ പഠനം തുടരുകയും അവിടെനിന്നുതന്നെ ജ്യോതിശാസ്ത്രത്തില്‍ ഡോക്ടറേറ്റ് നേടുകയും ചെയ്തു. പിന്നീട് അമേരിക്കയിലെ മിഷിഗണ്‍ സര്‍വകലാശാലയില്‍ പോസ്റ്റ് ഡോക്ടറല്‍ ഗവേഷണം തുടര്‍ന്നു.
2018ല്‍, എറിക് ബെല്ലിനൊപ്പം, M32 എന്ന് വിളിക്കെപ്പടുന്ന ഒരു ചെറിയ ഗാലക്സിയുടെ സാന്നിധ്യം തെളിയിക്കാന്‍ ഈ വൈദികശാസ്ത്രജ്ഞന് കഴിഞ്ഞു. നമ്മുടെ ഭൂമി ഉള്‍പ്പെടുന്ന ഗാലക്സിയായ ‘ആകാശഗംഗ’ക്ക് ഏറ്റവും സമീപഗാലക്സി ‘ആന്‍ഡ്രോമിഡ’ ആകാശഗംഗയുടെ പകുതി വലിപ്പമുള്ള മറ്റൊരു ഗാലക്സിയെ ലയിപ്പിച്ചു. അതിന്‍റെ അവശിഷ്ടമായിരുന്നു M32. ഏതാണ്ട് പൂര്‍ണ്ണമായും നശിച്ചുപോയ യഥാര്‍ത്ഥ ഗാലക്സിക്ക് ശാസ്ത്രസംഘം M32p എന്ന് പേരിട്ടു. ഇത് ശാസ്ത്രലോകത്ത് വളരെ ശ്രദ്ധേയമായ ചലനമാണ് സൃഷ്ടിച്ചത്.
ജ്യോതിശാസ്ത്രത്തില്‍ മുഴുവന്‍ സമയ ഗവേഷണമാണെങ്കിലും, ഫാ. റിച്ചാര്‍ഡ് പലപ്പോഴും പ്രാദേശിക ഇറ്റാലിയന്‍ ഇടവകകളില്‍ ഞായറാഴ്ചകളില്‍ സഹായിക്കുകയും അവിടെ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന അര്‍പ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ വര്‍ഷം ജൂലൈ മുതല്‍, വത്തിക്കാന്‍ ഒബ്സര്‍വേറ്ററിയോട് അനുബന്ധിച്ചുള്ള ഈശോസഭാ സമൂഹത്തിന്‍റെ സുപ്പീരിയര്‍ കൂടിയാണ് ഫാ. റിച്ചാര്‍ഡ് ഡിസൂസ എസ്.ജെ.
“പൗരോഹിത്യത്തിലേക്കും ശാസ്ത്രത്തിലേക്കുമുള്ള വിളികള്‍ പരസ്പരം കൈകോര്‍ക്കുന്നു. കാരണം, ജ്യോതിശാസ്ത്രം പഠിക്കാനും ശാസ്ത്രജ്ഞനാകാനും ഒബ്സര്‍വേറ്ററിയില്‍ ഈശോസഭാ വൈദികനായി ജോലി ചെയ്യാനും എന്‍റെ മേലുദ്യോഗസ്ഥര്‍ എന്നോട് വ്യക്തമായി ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. വത്തിക്കാന്‍ ഒബ്സര്‍വേറ്ററിയില്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നത് സഭയുടെ ദൗത്യത്തിന്‍റെ ഭാഗമാണ്. ഒരു കത്തോലിക്കന്‍ എന്ന നിലയില്‍, ദൈവം പ്രപഞ്ചത്തെ സൃഷ്ടിച്ചുവെന്ന് ഞാന്‍ ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്നു. ഒരു ശാസ്ത്രജ്ഞന്‍ എന്ന നിലയില്‍ ഞാന്‍ പ്രപഞ്ചത്തെ എത്രയധികം കണ്ടെത്തുന്നുവോ അത്രയധികം ഞാന്‍ അതിന്‍റെ സ്രഷ്ടാവിനെ സ്തുതിക്കുകയും മഹത്വപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.” ഇതാണ് ഫാ. റിച്ചാര്‍ഡ് എന്ന ശാസ്ത്രജ്ഞന്‍റെ വാക്കുകള്‍. അതെ, “ആകാശം ദൈവത്തിന്‍റെ മഹത്വം പ്രഘോഷിക്കുന്നു; വാനവിതാനം അവിടുത്തെ കരവേലയെ വിളംബരം ചെയ്യുന്നു” (സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 19/1).
കര്‍ശനമായ ജ്യോതിശാസ്ത്ര ഗവേഷണത്തിനുപുറമെ, ശാസ്ത്രത്തിനും മതത്തിനും ഒരുമിച്ചു പോകാന്‍ കഴിയുമെന്ന് ലോകത്തോടും സഭയോടും വിശദീകരിക്കുന്ന പൊതുപ്രസംഗങ്ങളില്‍ പങ്കെടുക്കുക എന്നതും അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കര്‍ത്തവ്യത്തിന്‍റെ ഭാഗമാണ്. സഭയ്ക്ക് കത്തോലിക്കാ ശാസ്ത്രജ്ഞരുടെ സമ്പന്നമായ പാരമ്പര്യമുണ്ടെന്നും ശാസ്ത്രവും വിശ്വാസവും യോജിച്ചതാണെന്നും പ്രഖ്യാപിക്കുകയാണ് ഫാ. റിച്ചാര്‍ഡിന്‍റെ ജീവിതം. ദൈവവിളി എത്രയോ ശ്രേഷ്ഠമെന്ന് വിളിച്ചോതുന്ന ഇപ്രകാരമുള്ള ജീവിതങ്ങളെയോര്‍ത്ത് കര്‍ത്താവിന് നന്ദി പറയാം.
നല്ല ദൈവമേ, അനേകം വിശുദ്ധവൈദികരെ സഭയ്ക്കും ദൈവജനത്തിനും അനുഗ്രഹമായി അങ്ങ്
ഉയര്‍ത്തണമേ.
സ്കൂട്ടറില്‍നിന്ന് വീണതും അനുഗ്രഹമാക്കിത്തീര്‍ത്ത ആത്മീയബോധ്യം
ഓഫിസിലേക്കുള്ള യാത്രയിലാണ് അത് സംഭവിച്ചത്. റോഡിലെ കുഴിയും ചെളിയും ഒഴിവാക്കി സ്കൂട്ടര്‍ വെട്ടിച്ചതാണ്. സ്കൂട്ടര്‍ മറിഞ്ഞു. ഞാന്‍ റോഡിലേക്ക് തെറിച്ചുവീണു. എല്ലാവരും ഓടിയെത്തി. അപ്പോഴേക്കും ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റു. വീണതിന്‍റെ ജാള്യത, ശരീരത്തിന്‍റെ വേദന, വണ്ടിയുടെ മഡ്ഗാര്‍ഡ് നഷ്ടപ്പെട്ടതോര്‍ത്ത് സങ്കടം.. പെട്ടെന്ന് ഒരു വചനം ഓര്‍മ്മവന്നു; “ഉന്‍മേഷമുള്ള മനസ്സ് രോഗം സഹിക്കുന്നു; തളര്‍ന്ന മനസ്സിനെ ആര്‍ക്ക് താങ്ങാന്‍ കഴിയും?’ (സുഭാഷിതങ്ങള്‍ 18/14).
മനസിനെ ധൈര്യപ്പെടുത്തി ഓഫിസിലേക്കുള്ള യാത്ര തുടരുമ്പോള്‍ വീണതോര്‍ത്ത് പിന്നെയും സങ്കടം. മനസിലേക്ക് കടന്നുവന്ന വചനം ഇതാണ്, “ദുഃഖമകറ്റി ആത്മാവിനെ സന്തോഷിപ്പിക്കുകയും ഹൃദയത്തെ ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുക; ദുഃഖം അനേകരെ നശിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്; അത് നിഷ്പ്രയോജനമാണ്” (പ്രഭാഷകന്‍ 30/23). അപ്പോഴാണ് ഓര്‍ത്തത് ഇന്ന് ആദ്യവെള്ളിയാഴ്ച, ശാലോമില്‍ നൈറ്റ് വിജിലല്ലേ. എന്‍റെ വേദനയും സങ്കടവും അതില്‍ പങ്കെടുക്കുന്നവര്‍ക്കുവേണ്ടി കാഴ്ചവയ്ക്കാം. അങ്ങനെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച് യാത്ര തുടര്‍ന്നു. പക്ഷേ, അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ വീണ്ടും വീണതോര്‍ത്തുള്ള സങ്കടവും വേദനയുംകൊണ്ട് മനസ്സു നിറയുന്നു. ആ സമയത്ത്, നാളുകള്‍ക്ക് മുമ്പ് മനം തകര്‍ന്ന് ചാപ്പലില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഒരു ദിവസം ഈശോ നല്കിയ ഒരു ബോധ്യം സൗഖ്യമായി ഉള്ളില്‍ നിറഞ്ഞു.
നമ്മള്‍ നേര്‍ച്ചപ്പെട്ടിയില്‍ നേര്‍ച്ചയിടുന്നു. അത് 10 രൂപയോ 50 രൂപയോ 100 രൂപയോ ഒക്കെ ആകും. അതുകഴിഞ്ഞ് പിന്നീടൊരിക്കലും “അയ്യോ ആ പണം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ വണ്ടിക്കൂലി കൊടുക്കാമായിരുന്നു, പാല്‍ മേടിക്കാമായിരുന്നു” എന്നൊക്കെ ഓര്‍ത്ത് നമ്മള്‍ വിഷമിക്കാറില്ല. നേര്‍ച്ചയിട്ടത് നഷ്ടമായും കഷ്ടമായും കണക്കാക്കുന്നുമില്ല. അതുപോലെ നമ്മുടെ വേദനകളും യാതനകളും കാഴ്ചയായി സമര്‍പ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെയും അവയോര്‍ത്ത് സങ്കടപ്പെടാന്‍ പാടില്ല. ദൈവവചനം ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ, “എല്ലാ ശിക്ഷണവും സന്തോഷപ്രദമെന്നതിനെക്കാള്‍ വേദനാജനകമായി തത്കാലത്തേക്ക് തോന്നുന്നു. എന്നാല്‍, അതില്‍ പരിശീലിപ്പിക്കപ്പെട്ടവര്‍ക്ക് കാലാന്തരത്തില്‍ നീതിയുടെ സമാധാനപൂര്‍വകമായ ഫലം ലഭിക്കുന്നു” (ഹെബ്രായര്‍ 12/11). ദൈവത്തിന് കൊടുക്കുന്നതെല്ലാം അവിടുന്ന് ആത്മാക്കളുടെ രക്ഷയ്ക്കും ദൈവരാജ്യത്തിനുമായി ഉപയോഗിക്കും. അപ്പോള്‍ അവയൊക്കെ അനുഗ്രഹമായി നമ്മിലേക്കും കടന്നുവരും. “ഞാന്‍ നിങ്ങളെ രക്ഷിച്ച് അനുഗ്രഹമാക്കും. ഭയപ്പെടേണ്ടാ, കരുത്താര്‍ജിക്കുവിന്‍’ (സഖറിയാ 8/13).
ദൈവാത്മാവ് നല്കിയ ഈ തിരിച്ചറിവ് എന്‍റെ മനസ്സില്‍ സന്തോഷം നിറച്ചു. വീഴ്ച സംഭവിച്ചതുപോലും ഓര്‍ക്കാത്ത രീതിയില്‍ ഓഫിസിലെ അന്നത്തെ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളെല്ലാം പൂര്‍ത്തിയാക്കാനും എനിക്കങ്ങനെ സാധിച്ചു. “കഴിഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ നിങ്ങള്‍ ഓര്‍ക്കുകയോ പരിഗണിക്കുകയോ വേണ്ടാ. ഇതാ, ഞാന്‍ പുതിയ ഒരു കാര്യം ചെയ്യുന്നു. അത് മുളയെടുക്കുന്നത് നിങ്ങള്‍ അറിയുന്നില്ലേ?’ (ഏശയ്യാ 43/18-19).
നേര്‍ച്ചപ്പെട്ടിയില്‍ കാഴ്ച സമര്‍പ്പിച്ചതോര്‍ത്ത് നഷ്ടബോധം കൊള്ളുന്ന അവിശ്വാസിയാകാതെ എന്‍റെ കര്‍ത്താവിന് ഇത്രയും കൊടുക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞല്ലോ എന്നോര്‍ത്ത് ആഹ്ലാദിക്കുന്ന വിശ്വാസിയാകാന്‍ കര്‍ത്താവ് നമ്മെ അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ. “ധീരനും ശക്തനുമായ മനുഷ്യാ, കര്‍ത്താവ് നിന്നോടുകൂടെ” (ന്യായാധിപന്‍ 6/12).
'
യേശു തന്‍റെ പീഡാനുഭവ രാത്രിക്കുമുമ്പ് ശിമയോൻ പത്രോസിനോടു പറഞ്ഞു “ശിമയോൻ, ശിമയോൻ, ഇതാ സാത്താൻ നിങ്ങളെ ഗോതമ്പുപോലെ പാറ്റാൻ ഉദ്യമിച്ചു. എന്നാല്‍ നിന്‍റെ വിശ്വാസം ക്ഷയിക്കാതിരിക്കാൻവേണ്ടി ഞാൻ നിനക്കുവേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. നീ തിരികെ വന്ന് നിന്‍റെ സഹോദരരെ ശക്തിപ്പെടുത്തണം” (ലൂക്കാ 22/31-32). പീഡാനുഭവത്തിന്‍റെ രാത്രി ആഗതമായപ്പോള്‍ യേശു തന്‍റെ ശിഷ്യഗണത്തെ നെഞ്ചോടു ചേര്‍ത്തുവച്ചുകൊണ്ട് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു. “ഈ രാത്രി നിങ്ങളെല്ലാവരും എന്നില്‍ ഇടറും. ഞാൻ ഇടയനെ അടിക്കും; ആടുകള്‍ ചിതറിേപ്പാകും എന്ന് എഴുതെപ്പട്ടിരിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ ഞാൻ ഉയിര്‍പ്പിക്കെപ്പട്ടശേഷം നിങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പേ ഗലീലിയിലേക്കു പോകും. അപ്പോള്‍ പത്രോസ് അവനോടു പറഞ്ഞു . എല്ലാവരും നിന്നില്‍ ഇടറിയാലും ഞാൻ ഇടറുകയില്ല. യേശു പറഞ്ഞു . സത്യമായി ഞാൻ നിന്നോടു പറയുന്നു, ഈ രാത്രി കോഴികൂവുന്നതിനുമുമ്പ് നീ എന്നെ മൂന്നുപ്രാവശ്യം നിഷേധിച്ചുപറയും. പത്രോസ് പറഞ്ഞു “നിന്നോടുകൂടെ മരിക്കേണ്ടി വന്നാല്‍പ്പാലും ഞാൻ നിന്നെ നിഷേധിക്കുകയില്ല. ഇങ്ങനെതന്നെ മറ്റെല്ലാ ശിഷ്യൻമാരും പറഞ്ഞു” (മത്തായി 26/31-35).
ആ പീഡാനുഭവരാത്രിയില്‍ യേശു പ്രവചിച്ചത് അക്ഷരംപ്രതി സംഭവിച്ചു. യേശു പടയാളികളാല്‍ പിടിക്കെപ്പട്ട് ബന്ധനസ്ഥനായേപ്പാള്‍ ശിഷ്യന്മാര്‍ അവനെ വിട്ട് ചിതറിയോടിേപ്പായി. അല്പം ദൂരെ മാറി അവനെ അനുഗമിച്ച പത്രോസ് ഒരു വേലക്കാരിയുടെ മുമ്പില്‍ ഞാനവനെ അറിയുകപോലുമില്ല എന്ന് ആണയിട്ട് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മൂന്നുപ്രാവശ്യം അവനെ നിഷേധിച്ചു. അപ്പോള്‍ കോഴി കൂവി. യേശു തിരിഞ്ഞ് മഹാകാരുണ്യത്തോടെ പത്രോസിനെ നോക്കി. ആ നോട്ടം അവന്‍റെ നെഞ്ചിലേക്കാഴ്ന്നിറങ്ങി. അവൻ പുറത്തുപോയി നെഞ്ചുപൊട്ടി കരഞ്ഞു. ആ കരച്ചില്‍ ഒരു തിരിച്ചുവരവായിരുന്നു. മഹാകരുണ നിറഞ്ഞ ഗുരുവിന്‍റെ പാദാന്തികത്തിലേക്കുള്ള തിരിച്ചുവരവ്! അങ്ങനെ നീ തിരിച്ചുവന്ന് നിന്‍റെ സഹോദരരെ (മറ്റ് ശിഷ്യന്മാരെ) ശക്തിപ്പെടുത്തണം എന്ന കര്‍ത്താവിന്‍റെ വചനവും നിറവേറി.
ഇതെങ്ങനെ സംഭവിച്ചു?!
ഇതെങ്ങനെ സംഭവിച്ചു? ഒറ്റ ഉത്തരമേയുള്ളൂ. യേശുവിന്‍റെ പ്രാര്‍ത്ഥനയിലൂടെ! യേശുവിന്‍റെ പത്രോസിന്‍റെ നേര്‍ക്കുള്ള ആ നോട്ടം പത്രോസിനെ പശ്ചാത്താപത്തിലേക്കല്ല കുറ്റബോധത്തിലേക്കാണ് നയിച്ചിരുന്നതെങ്കില്‍ അവനും യൂദാസിനെപ്പോലെ പോയി തൂങ്ങിച്ചാകുമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ യേശുവിന്‍റെ കരുണ കവിഞ്ഞ നോട്ടം അവനെ പശ്ചാത്തപിച്ച് നെഞ്ചുരുകി കരയുന്നവനായി മാറ്റി. ഇടറിപ്പോയവരെ തിരികെ കൊണ്ടുവരുന്നവനുമാക്കി. ഇതിന്‍റെ കാരണം യേശുവിന്‍റെ ശിഷ്യഗണത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള മധ്യസ്ഥപ്രാര്‍ത്ഥനയാണ്. അവരുടെ വിശ്വാസം ക്ഷയിക്കാതിരിക്കാന്‍വേണ്ടി, പ്രത്യേകിച്ചും ശിമയോന്‍റെ വിശ്വാസം ക്ഷയിക്കാതിരിക്കാന്‍വേണ്ടി ഈ സംഭവത്തെ വളരെ മുമ്പുതന്നെ കണ്ട യേശു അവര്‍ക്കുവേണ്ടി ആ നിമിഷംതന്നെ പിതാവിന്‍റെ സന്നിധിയില്‍ മധ്യസ്ഥപ്രാര്‍ത്ഥന നടത്തി. അങ്ങനെ സാത്താന്‍റെ വലയില്‍നിന്നും അവരെ രക്ഷപ്പെടുത്തി പ്രത്യാശയുടെ തുറമുഖത്തേക്ക് നയിച്ചു.
നാമെന്തു ചെയ്യുന്നു?
നാമും വിശ്വാസത്യാഗത്തിന്‍റെ വഴികളിലൂടെ നയിക്കപ്പെടുന്നവരാണ്. പ്രതിസന്ധികളുടെയും പ്രതികൂലങ്ങളുടെയും നിരന്തരമായ ആക്രമണത്തില്‍ നമുക്ക് നമ്മെത്തന്നെ വിശ്വാസത്തില്‍ ഉറപ്പിച്ചു നിര്‍ത്തുവാന്‍ പലപ്പോഴും കഴിയുന്നില്ല. നമുക്ക് ഭരമേല്‍പിക്കപ്പെട്ട മറ്റുള്ളവരുടെ വിശ്വാസത്തകര്‍ച്ചയെക്കുറിച്ച് നമ്മള്‍ ഭാരപ്പെടുന്നവരും ആധി പിടിച്ചവരും പരാതി പറയുന്നവരും കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നവരും ഒക്കെയുമാണ്. അതൊരുപക്ഷേ നമ്മുടെ മക്കളെക്കുറിച്ചാകാം, ജീവിതപങ്കാളിയെക്കുറിച്ചാകാം, നമ്മെ ഭരമേല്പിച്ചിരിക്കുന്ന അജഗണത്തെക്കുറിച്ചാകാം, നമ്മുടെ രൂപതയിലെ വൈദികരെക്കുറിച്ചാകാം, നമ്മുടെ സന്യാസ ഭവനത്തിലെയോ സഭയിലെയോ സന്യസ്തരെക്കുറിച്ചാകാം, വിശ്വാസജീവിതത്തില്‍നിന്നും ഓടി രക്ഷപ്പെടാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന യുവജനങ്ങളെക്കുറിച്ചാകാം. ഇവയെല്ലാം പരിഹരിക്കാന്‍ നമ്മളാല്‍ കഴിയുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ പ്രായോഗിക തലത്തില്‍ നാം ചെയ്യുന്നുമുണ്ടാകാം. എന്നാല്‍ ഒരു കാര്യം മാത്രം നാം ചെയ്യുന്നില്ല.
അത് മറ്റൊന്നുമല്ല, യേശു ചെയ്ത ഒരൊറ്റ കാര്യമാണ്, തന്നെ ഭരമേല്പിക്കപ്പെട്ടവരുടെ വിശ്വാസസ്ഥിരതക്കുവേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുക. അവര്‍ തന്നിലിടറാതിരിക്കാന്‍വേണ്ടി അതുവരെ താന്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ച അത്ഭുതങ്ങളെയുംകാള്‍ ഉന്നതമായ മറ്റത്ഭുതങ്ങള്‍ അവരെ കാണിച്ചുകൊടുക്കുവാനൊന്നും യേശു മുതിരുന്നതേയില്ല. ഒരൊറ്റക്കാര്യം മാത്രം – ചങ്കുരുകി പിതൃസന്നിധിയിലുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥന. യേശു ഇപ്രകാരം പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു പിതാവേ, ഞാന്‍ അങ്ങയുടെ അടുത്തേക്കു വരികയാണ്. എന്നാല്‍ അവര്‍ ഈ ലോകത്തില്‍ത്തന്നെയാണ്. അതിനാല്‍ “ലോകത്തില്‍നിന്നും അവരെ എടുക്കണമെന്നല്ല, പിന്നെയോ ദുഷ്ടനില്‍നിന്നും അവരെ കാത്തുകൊള്ളണം എന്നാണ് ഞാനങ്ങയോടു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നത്” (യോഹന്നാന്‍ 17/15). ഇങ്ങനെ നെഞ്ചുപൊട്ടിയുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥന അത്ഭുതങ്ങള്‍ ചെയ്യും.
നമുക്കുവേണ്ടിത്തന്നെ
നമ്മുടെ വിശ്വാസസ്ഥിരതക്കുവേണ്ടിയും നാം പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണം. വിശുദ്ധ പൗലോസ് ശ്ലീഹാ തന്‍റെ ലേഖനത്തില്‍ ഇപ്രകാരം പറയുന്നു “ആകയാല്‍ ഇപ്പോള്‍ നില്ക്കുന്നുവെന്നു വിചാരിക്കുന്നവന്‍ വീഴാതിരിക്കുവാന്‍ സൂക്ഷിച്ചുകൊള്ളട്ടെ’ (1 കോറിന്തോസ് 9/12). എന്തൊക്കെ വന്നാലും ഞാനൊരിക്കലും വീഴുകയില്ല. ഞാനൊരിക്കലും യേശുവിനെ തള്ളിപ്പറയുകയില്ല എന്നൊരു വിശ്വാസമായിരിക്കാം നമ്മുടെയൊക്കെ ഹൃദയത്തിലുള്ളത്. പത്രോസിന്‍റെ ഹൃദയത്തിലും അതുതന്നെയായിരുന്നല്ലോ ഉണ്ടായിരുന്നത്. “നീ ജീവിക്കുന്ന ദൈവത്തിന്‍റെ പുത്രനായ മിശിഹായാണെ”ന്ന മറ്റാര്‍ക്കും നടത്താന്‍ കഴിയാത്ത വിശ്വാസപ്രഖ്യാപനം നടത്തി യേശുവിന്‍റെ വലിയ അംഗീകാരം കൈപ്പറ്റിയവനായിരുന്നു പത്രോസ്. അത്രയും വലിയൊരു വിശ്വാസത്തിന്‍റെ ഏറ്റുപറച്ചില്‍ നടത്തിയ പത്രോസ് താനൊരിക്കലും വിശ്വാസത്തില്‍ വീഴുകയില്ല എന്നൊരു കണക്കുകൂട്ടല്‍ നടത്തിയെങ്കില്‍ പത്രോസിനെ അധികം കുറ്റപ്പെടുത്താനുമാകുകയില്ല. പക്ഷേ അടുത്ത നിമിഷത്തില്‍ത്തന്നെ പത്രോസ് വീണുപോയി. ഒന്നല്ല, മൂന്നുവട്ടം!
അങ്ങനെയെങ്കില്‍ പാപികളും ബലഹീനരുമായ നമ്മുടെയും നമ്മെ ഭരമേല്പിച്ചിരിക്കുന്നവരുടെയും വിശ്വാസത്തിലുള്ള നിലനില്പിനുവേണ്ടി എത്രയോ അധികമായി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണം!
മോനിക്കയില്‍ ഒരുത്തമ വിശ്വാസി
വിശുദ്ധ മോനിക്ക ഈ രണ്ടു പ്രാര്‍ത്ഥനകളും നടത്തി വിജയം കൊയ്തവളാണ്. അവിശ്വാസത്തിന്‍റെ കടലില്‍ മുങ്ങിത്തപ്പി നിര്‍ക്കാകുഴിയിട്ടു കളിക്കുന്ന രണ്ടാത്മാക്കളെയാണ് ദൈവം അവളുടെ കൈയില്‍ ഏല്പിച്ചുകൊടുത്തത്. ഒന്ന് അവളുടെ ഭര്‍ത്താവിനെയും മറ്റൊന്ന് അവളുടെ മകന്‍ അഗസ്റ്റിനെയും. അനേക വര്‍ഷങ്ങള്‍ നീണ്ടുനിന്ന അവളുടെ കണ്ണുനീരോടും വിലാപത്തോടുംകൂടിയുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥന അത്ഭുതകരമായ മാനസാന്തരത്തിലേക്കും വിശുദ്ധിയിലേക്കും ഈ രണ്ടുപേരെയും നയിച്ചു. മാത്രമല്ല, വിശ്വാസജീവിതത്തില്‍ പിടിച്ചുനില്പിനുവേണ്ടിയുള്ള അവളുടെ പ്രാര്‍ത്ഥന അവളെയും ഒരു പുണ്യവതിയാക്കിത്തീര്‍ത്തു.
ഈ ആധുനിക ഇന്‍റര്‍നെറ്റ് യുഗത്തില്‍ സോഷ്യല്‍ മീഡിയായുടെ ഉപയോഗം നിങ്ങളുടെ പിഞ്ചുമക്കളെയും യുവാക്കളെയും വിശ്വാസജീവിതത്തില്‍ തറ പറ്റിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു നിങ്ങള്‍ ഭയപ്പെടുന്നുവോ? മോനിക്കയെന്ന ഇങ്ങനെയൊരമ്മ നിങ്ങളുടെ മുമ്പില്‍ മാതൃകയായുണ്ട് എന്ന് ഓര്‍മ വേണം. നമ്മെ ഭരമേല്പിച്ചിരിക്കുന്ന അജഗണത്തെയോര്‍ത്ത്, നാം നടത്തുന്ന നെഞ്ചുരുകിയുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥന- അതൊരു പക്ഷേ വൈദികരെയാകാം, സന്യസ്തരെയാകാം, നമ്മുടെ നെഞ്ചകത്ത് നാം സൂക്ഷിച്ചു സ്നേഹിക്കുന്ന മറ്റു പലരെയുമാകാം. ആരുതന്നെയുമാകട്ടെ, അവരെയെല്ലാം വിശ്വാസത്തിന്‍റെ നിലനില്പിലേക്കും തിരിച്ചുവരവിലേക്കും നയിക്കുമെന്നതുറപ്പാണ്. ഈ വിശ്വാസച്യുതിയുടെ കാലഘട്ടത്തില്‍ കര്‍ത്താവ് സഭാമക്കളായ നമ്മളോടും സഭയിലെ ശ്രേഷ്ഠന്മാരോടും പറയുന്ന വചനം ഇതാണ് “സീയോന്‍പുത്രീ, കര്‍ത്താവിനോട് ഉറക്കെ നിലവിളിക്കുക. രാവും പകലും മഹാപ്രവാഹംപോലെ കണ്ണുനീര്‍ ഒഴുകട്ടെ. നീ വിശ്രമിക്കരുത്; കണ്ണുകള്‍ക്ക് വിശ്രമം നല്കരുത്. രാത്രിയില്‍, യാമങ്ങളുടെ ആരംഭത്തില്‍ എഴുന്നേറ്റ് ഉറക്കെ നിലവിളിക്കുക. കര്‍ത്താവിന്‍റെ സന്നിധിയില്‍ ജലധാരപോലെ നിന്‍റെ ഹൃദയത്തെ ചൊരിയുക. നാല്‍ക്കവലകളില്‍ വിശന്നു തളര്‍ന്നു വീഴുന്ന നിന്‍റെ മക്കളുടെ ജീവനുവേണ്ടി നീ അവിടുത്തെ സന്നിധിയിലേക്കു കൈകളുയര്‍ത്തുക” (വിലാപങ്ങള്‍ 2/18-19).
നമ്മുടെ വിശ്വാസത്തിന്‍റെ നാഥയായ നമ്മുടെ അമ്മ പരിശുദ്ധ മറിയം ഇത്തരത്തിലുള്ള ഒരു വിശ്വാസപോരാട്ടത്തില്‍ നമ്മെ കൈപിടിച്ചു നടത്തട്ടെ. ലോകത്തിന്‍റെ രക്ഷയ്ക്കുവേണ്ടി കുരിശില്‍ കിടന്നു പിടഞ്ഞു മരിക്കുന്ന തന്‍റെ മകന്‍റെ ഭീകരമരണം നഗ്നനേത്രങ്ങള്‍കൊണ്ടു നേരില്‍ നോക്കിക്കണ്ട് അവന്‍റെ തൂക്കുമരത്തിനു മുമ്പില്‍ പാറപോലെ ഉറച്ച വിശ്വാസവുമായി അവള്‍ നില്പുണ്ടായിരുന്നു. കുരിശിലെ സഹനത്തിന്‍റെ അത്യുച്ചകോടിയില്‍ സ്നേഹിക്കുന്ന പിതാവിന്‍റെ മുഖം തന്നില്‍നിന്നും മറയ്ക്കപ്പെട്ടപ്പോള്‍ അവന് ദയനീയമായി നിലവിളിച്ചു. “എന്‍റെ ദൈവമേ, എന്‍റെ ദൈവമേ, എന്തുകൊണ്ട് നീ എന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു?’ പക്ഷേ ആ വാക്കുകള്‍ കര്‍ണപുടങ്ങളെ തുളച്ച് അവളുടെ ഹൃദയത്തെ തകര്‍ത്തിട്ടും ആ അമ്മ വിശ്വാസത്തില്‍ പതറിയില്ല. പാറപോലെ ഉറച്ച വിശ്വാസവുമായി പാറമേല്‍ പണിത ഭവനംപോലെ അവള്‍ ആ കുരിശിന്‍ചുവട്ടില്‍ അല്പംപോലും പതറാതെ ഉറച്ചുനിന്നു. കാരണം അവളുടെ ഹൃദയത്തില്‍ മരണത്തിനുമപ്പുറത്തെ മഹത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഉയര്‍ന്ന വിശ്വാസവും പ്രത്യാശയുമുണ്ടായിരുന്നു. ദൈവം അരുളിച്ചെയ്ത കാര്യങ്ങള്‍ നിറവേറുമെന്ന് വിശ്വസിച്ചവള്‍ ഭാഗ്യവതി എന്ന് ഇവളെ നോക്കിയല്ലേ പരിശുദ്ധാത്മ പൂരിതയായ എലിസബത്ത് പ്രവചിച്ചത്. പതറാത്ത ഈ അമ്മ നമ്മുടെ വിശ്വാസയാത്രയെ നയിച്ചാല്‍ നാം അനര്‍ത്ഥം ഭയപ്പെടേണ്ടതില്ല. വിജയം ഉറപ്പ്!
ഇതൊരധികരിച്ച മരിയസ്തുതിയായി തരം താഴ്ത്തി വിലയിരുത്തരുതേ… ഈ വിശ്വാസയാത്രയില്‍ പതറിപ്പോവുകയും ഇടറിവീഴുകയും ചെയ്യുന്ന തന്‍റെ മക്കള്‍ക്ക് കരുത്തും വിജയവും നേടാനായി സ്വര്‍ഗം ഭൂമിക്കു വെളിപ്പെടുത്തിക്കൊടുത്തിരിക്കുന്ന പ്രാര്‍ത്ഥനയാണ് ജപമാല പ്രാര്‍ത്ഥന. വിശ്വാസത്യാഗത്തിന്‍റെ വഴികളിലേക്കു വഴുതിവീണുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന നമ്മള്‍ക്കും നമ്മുടെ തലമുറകള്‍ക്കുംവേണ്ടി ഈ ജപമാലമാസത്തില്‍ ഏകമനസോടെ നമുക്ക് കരം കോര്‍ക്കാം. അവള്‍ ഇന്ന് നമ്മളോടു പറയുന്നു. വിശ്വാസചോര്‍ച്ചയുടെ നാളുകളില്‍ തന്‍റെ പുത്രന്‍ ചെയ്തതുപോലെ ചെയ്യാന്‍. നമുക്ക് ഒരുമിച്ചു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം… പിതാവായ ദൈവത്തിന്‍റെ ഇഷ്ടപുത്രിയായ പരിശുദ്ധ ദൈവമാതാവേ, ഞങ്ങളില്‍ ദൈവവിശ്വാസമെന്ന പുണ്യമുണ്ടായി വളരുവാനും ഫലം ചെയ്യുവാനുംവേണ്ടി അങ്ങേ തിരുക്കുമാരനോട് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണമേ. അമ്മേ ജപമാല രാജ്ഞീ, ഞങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണമേ, ആമ്മേന്‍. ‘ആവേ മരിയ’
'
വചനവും വചനത്തെ മാംസം ധരിച്ച പരിശുദ്ധ അമ്മയും വലിയൊരു പ്രതിസന്ധിയില്‍ കൈപിടിച്ചുനടത്തിയ അനുഭവം
ബാംഗ്ലൂരിലുള്ള ഞങ്ങളുടെ സ്കൂളില്‍ സേവനം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ ഇടയ്ക്ക് ചെറിയൊരു വയറുവേദന അനുഭവപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങി. വലിയ പ്രശ്നമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും ആകസ്മികമായി 2021 ജൂലൈ മാസം സ്കൂളിന് അവധിയുള്ള ഒരു ദിവസം ബാംഗ്ലൂര്‍ സെന്‍റ് ജോണ്‍സ് മെഡിക്കല്‍ കോളജില്‍ ഡോക്ടറെ കാണുവാന്‍ പോയി. അള്‍ട്രാ സൗണ്ട് സ്കാനിങ്ങിനുശേഷം അഡ്മിറ്റ് ചെയ്യുകയും തുടര്‍ന്ന് സി.ടി സ്കാനും ബയോപ്സി ടെസ്റ്റുകളും നടത്തുകയും ചെയ്തു.
ഒരാഴ്ചയ്ക്കുശേഷം ബയോപ്സി റിസള്‍ട്ടുമായി ഓങ്കോളജി ഡോക്ടറെ കാണുവാന്‍ നിര്‍ദേശിച്ചപ്രകാരം ഡോക്ടറെ കാണുന്നു. ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞു, PMP (Pseudomyxoma Peritonei) എന്ന കാന്‍സര്‍ ആണ്!’ തുടര്‍ന്ന് എന്നോട് പുറത്തിരിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. കൂടെ വന്ന വൈദികരോട് അരമണിക്കൂറിലധികം ഡോക്ടര്‍ സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ സമയങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ ഗൂഗിളില്‍ ഈ രോഗത്തെക്കുറിച്ച് സേര്‍ച്ച് ചെയ്തു. അച്ചന്മാര്‍ പുറത്തുവന്ന് എന്നോട് പറഞ്ഞു, “എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഒരു മേജര്‍ സര്‍ജറി വേണം.” ഞാന്‍ ആശുപത്രിയില്‍ വരുന്ന വിവരം വീട്ടില്‍ പറഞ്ഞിരുന്നില്ല. അതിനാല്‍ ആ സമയത്തുതന്നെ വീട്ടില്‍നിന്നും ഫോണ്‍വിളി വന്നു. മറ്റൊരു രോഗവാര്‍ത്ത, ‘ഡാഡിക്ക് എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഹാര്‍ട്ട് സര്‍ജറി വേണം!’
“ദൈവമേ, എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇതൊക്കെ… ഏകമകനായ ഞാന്‍ നിന്‍റെ പുരോഹിതനായിട്ടും എന്തേ ഇത്രയും വലിയ കുരിശുകള്‍ ഒരേസമയം നീ തരുന്നു…’ ഉത്തരമില്ലാത്ത അനേകം ചോദ്യങ്ങളും ആകുലതകളും മനസില്‍ നിറഞ്ഞു.
ഇതെല്ലാമറിഞ്ഞ ഞങ്ങളുടെ സന്യാസസഭാധികാരി മാനന്തവാടിയില്‍നിന്നും എന്നെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, “അച്ചന്‍റെ രോഗവിവരം മാതാപിതാക്കളെ ഇപ്പോള്‍ അറിയിക്കണ്ട. കുടുംബത്തിലെ ഏറ്റവും അടുത്ത ഒരാളെ മാത്രം അറിയിക്കുക. അച്ചനുവേണ്ട ഏറ്റവും നല്ല ചികിത്സ ഞങ്ങള്‍ തന്നിരിക്കും… അച്ചന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുക…’
ഹൃദയം വിങ്ങുന്നതുപോലെ…. ആശ്രമത്തില്‍ എന്‍റെ മുറിയില്‍ കയറി ബൈബിള്‍ തുറന്നു. കര്‍ത്താവ് വചനത്തിലൂടെ സംസാരിച്ചു, ജ്ഞാനം 16:12 – “കര്‍ത്താവേ മരുന്നോ ലേപനമോ അല്ല എല്ലാവരെയും സുഖപ്പെടുത്തുന്ന അങ്ങയുടെ വചനമാണ് അവരെ സുഖപ്പെടുത്തിയത്.’ വലിയൊരു ആശ്വാസവും പ്രത്യാശയും മനസില്‍ നിറഞ്ഞു. ആ വചനം ഒരു വലിയ പേപ്പറില്‍ എഴുതി മുറിയിലെ ഭിത്തിയില്‍ ഒട്ടിച്ചുവച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. അതിനൊപ്പം, പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ സംരക്ഷണത്തിനായി എന്നെത്തന്നെ സമര്‍പ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. പിന്നെ ആശ്രമത്തിലെ പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ ഗ്രോട്ടോയ്ക്കടുത്ത് പോയി. നൊമ്പരം നീറ്റുന്ന മനസുമായി അമ്മയ്ക്കരികിലെത്തുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളെ അമ്മ ചേര്‍ത്തുപിടിക്കാതിരിക്കുമോ? ആ മാതൃസ്നേഹവും സാന്ത്വനവും എന്നിലേക്ക് അമ്മ പകര്‍ന്നുനല്കുകയായിരുന്നു.
അതേത്തുടര്‍ന്ന് ഒരു പ്രത്യേകപ്രചോദനം. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പ് മോണ്ട്ഫോര്‍ട്ട് സന്യാസ സമൂഹത്തിലെ നോവിസ്മാസ്റ്ററായ റെനിയച്ചന്‍ സമ്മാനിച്ച മാല എന്നോട് എന്തോ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ…. ആ മാലയുടെ കുരിശില്‍ എഴുതിയ ‘തോത്തൂസ് തൂസ്’ (ഞാന്‍ മുഴുവനായും നിന്‍റേതു മാത്രം) എന്ന വാക്കുകള്‍ എന്നില്‍ നിറഞ്ഞു. ഞാന്‍ ആ വാക്കുകള്‍ ആവര്‍ത്തിച്ച് പറഞ്ഞു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ തുടങ്ങി, ‘പരിശുദ്ധ അമ്മേ, ഞാന്‍ നിന്‍റേതുമാത്രം!’
ഡോക്ടറെ കാണാന്‍ എന്‍റെ കൂടെ വന്ന അച്ചന്മാരുടെ മുഖഭാവവും ശരീരഭാഷയും കണ്ടപ്പോള്‍ സംഗതി വളരെ ഗൗരവമുള്ളതാണെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു. എങ്കിലും ‘വിശ്വസിക്കുക, ദൈവമഹത്വം നീ ദര്‍ശിക്കു’മെന്ന ഈശോയുടെ വാക്കുകള്‍ ഞാന്‍ പൂര്‍ണമായി വിശ്വസിച്ച് ഏറ്റെടുത്തു. തുടര്‍ന്ന് സഭയുടെ പ്രിലേറ്റച്ചന്‍ പറഞ്ഞപ്രകാരം PET സ്കാനിനും രണ്ടാമത് ഒരു ഡോക്ടറുടെ അഭിപ്രായം എടുക്കുന്നതിനുമായി കേരളത്തിലേക്ക് യാത്ര. PET സ്കാനിങ്ങിനുശേഷം കോഴിക്കോട് മെഡിക്കല്‍ കോളജിലെ ഓങ്കോളജി തലവനെ കണ്ടു. ഉടനെതന്നെ ഡോക്ടര്‍ കോഴിക്കോട് എംവിആര്‍ കാന്‍സര്‍ സെന്‍ററിലെ ഡോക്ടര്‍ ദിലീപ് ദാമോദരനുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് വേഗം അദ്ദേഹത്തെ പോയി കാണുവാന്‍ നിര്‍ദേശിക്കുകയും ചെയ്തു. അവിടെ ഞാന്‍ എനിക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന ഡോക്ടറെയാണ് കണ്ടത്. എത്രയും പെട്ടെന്ന് മേജര്‍ സര്‍ജറി വേണമെന്ന് നിര്‍ദേശിക്കുകയും ഓഗസ്റ്റുമാസം പത്താം തിയതി സര്‍ജറി ഡേറ്റ് തരികയും ചെയ്തു. ഏകദേശം പതിനൊന്ന് മണിക്കൂര്‍ നീണ്ട സര്‍ജറി. അവിടെ ദൈവത്തിന്‍റെ കരങ്ങള്‍ വളരെ ശക്തമായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ആ സര്‍ജറിക്കുമുമ്പുതന്നെ എന്‍റെ പിതാവിന്‍റെ കാര്യത്തിലും ദൈവം ഇടപെട്ടു. ചികിത്സകള്‍ വളരെ മെച്ചപ്പെട്ട രീതിയില്‍ ലഭിച്ച അദ്ദേഹം ആരോഗ്യവാനായി വീട്ടിലെത്തി. എനിക്കാകട്ടെ ഒരു മേജര്‍ സര്‍ജറിയും തുടര്‍ന്ന് ആറ് കീമോതെറാപ്പികളും ഒരു മൈനര്‍ സര്‍ജറിയുമാണ് വേണ്ടിവന്നത്. ഏകദേശം എട്ടുമാസങ്ങള്‍ നീണ്ടുനിന്ന ചികിത്സയും വിശ്രമവും. ആ സമയം ദൈവത്തെ കൂടുതല്‍ അറിയാന്‍ സാധിച്ചു. പരിശുദ്ധ അമ്മയോടുള്ള ഭക്തിയിലും ജപമാല പ്രാര്‍ത്ഥനയിലും അല്പംകൂടി വളരാനും കഴിഞ്ഞു. കൂടുതല്‍ വിശുദ്ധിയില്‍ ജീവിക്കാനും കൃപ ലഭിച്ച സമയങ്ങളായിരുന്നു അത്. അവസാനം, കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം ഒക്ടോബര്‍ മാസമെത്തി. അപ്പോഴാണ് എന്‍റെ അസുഖത്തെക്കുറിച്ചും സര്‍ജറിയെക്കുറിച്ചും മാതാപിതാക്കളോട് പറഞ്ഞത്. അവര്‍ മാനന്തവാടിയിലെ ആശ്രമത്തില്‍ വന്ന് എന്നെ സന്ദര്‍ശിച്ചു. ആ സമയത്ത് എന്‍റെ ശരീരം 20 കിലോഗ്രാമോളം തൂക്കം കുറഞ്ഞ് 47 കിലോഗ്രാം ആയിരുന്നു. കടന്നുപോയ ഈ വേദനയുടെ വഴികളെല്ലാം എന്നെ പഠിപ്പിച്ചൊരു കാര്യമുണ്ട്, സഹനം ഒരു രഹസ്യമാണ്. എന്തുകൊണ്ടാണ്, എന്തിനാണ് എന്ന നമ്മുടെ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഉത്തരം ലഭിക്കുക പ്രയാസമാണുതാനും. അതിനുപകരം “ഇതാ കര്‍ത്താവിന്‍റെ ദാസി; നിന്‍റെ ഹിതം എന്നില്‍ നിറവേറട്ടെ” എന്നു പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ മനോഭാവമായിരിക്കണം നമുക്ക് വേണ്ടത്. സഹനപാതകളില്‍ നാം ഒറ്റയ്ക്കല്ല മറിച്ച്, പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ ശക്തമായ മധ്യസ്ഥതയും കരുതലും ഉണ്ട്. അത് സത്യമാണെന്ന് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞതുകൊണ്ടാണ് ഏറ്റുപറയുന്നത്. പലപ്പോഴും ആശ്രമത്തിലെ പ്രൈവറ്റ് ചാപ്പലില്‍ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന നിറകണ്ണുകളോടെ അര്‍പ്പിക്കുമ്പോള്‍ സഹനങ്ങള്‍ അനുവദിച്ച ദൈവത്തെ ഞാനറിയാതെതന്നെ മഹത്വപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു. ഈശോയുടെ കുരിശുപീഡകളോട് തുലനം ചെയ്യുമ്പോള്‍ എന്‍റെ വേദനകള്‍ എത്ര നിസാരമെന്ന് അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ ദിവസങ്ങള്‍… അതെ, ദൈവത്തിന് അസാധ്യമായി ഒന്നുമില്ല!
2022 ജൂലൈ 18-ന് കോഴിക്കോട് പോയി, ടെസ്റ്റുകളെല്ലാം നടത്തി ഡോക്ടറെ കണ്ടു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, ‘ഫാദര്‍, നിങ്ങള്‍ ആരോഗ്യവാനാണ്. നിങ്ങള്‍ക്കിനി സാധാരണ ജീവിതത്തിലേക്ക് മടങ്ങാം. ഭക്ഷണക്രമം പാലിച്ചാല്‍മതി!’ ഞാന്‍ സൗഖ്യപ്പെട്ടു എന്ന വാര്‍ത്ത പരിശുദ്ധ അമ്മ നേരിട്ട് പറഞ്ഞതുപോലെയായിരുന്നു ആ വാക്കുകള്‍!
ഇന്ന് ആശ്രമത്തില്‍ സഹവൈദികരുടെ സ്നേഹപരിലാളനകളോടെ ഞാനിത് എഴുതുമ്പോള്‍ വചനവും വചനത്തെ മാംസം ധരിച്ച പരിശുദ്ധ അമ്മയും വലിയൊരു പ്രതിസന്ധിയില്‍ കൈപിടിച്ചുനടത്തിയ തിന്‍റെ സാക്ഷ്യമാണ് എന്‍റെ ജീവിതം…. ‘തോത്തൂസ് തൂസ്’- അമ്മേ ഞാന്‍ നിന്‍റേതു മാത്രമാണ്….
നിലവിളിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിട്ടും ഉപവസിച്ചിട്ടും ദൈവമെന്തേ നിശബ്ദനായിരിക്കുന്നു? ഉത്തരം കെ?ത്താന്‍ സഹായിക്കുന്ന ലേഖനം.
യേശു തികച്ചും നീതിമാനാണെന്ന് യേശുവിനെ കുരിശുമരണത്തിനായി വിട്ടുകൊടുത്ത പീലാത്തോസിന് വ്യക്തമായും അറിയാമായിരുന്നു. വചനങ്ങള്‍ ഇപ്രകാരം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. “എന്തെന്നാല്‍ അസൂയ നിമിത്തമാണ് പുരോഹിത പ്രമുഖന്മാര്‍ അവനെ ഏല്പിച്ചുതന്നതെന്ന് അവന് അറിയാമായിരുന്നു” (മര്‍ക്കോസ് 15/10). അതുകൊണ്ടുതന്നെ വിചാരണയുടെ സമയത്ത് പീലാത്തോസ് യേശുവിനെ വിട്ടയക്കുവാന്‍ പരമാവധി പരിശ്രമിക്കുന്നുമുണ്ട്. എന്നാല്‍ പുരോഹിത പ്രമുഖന്മാരും അവരാല്‍ പ്രേരിതരായ യഹൂദജനവും പീലാത്തോസിനോട് ആക്രോശിച്ചു. “അവനെ ക്രൂശിക്കുക, അവനെ ക്രൂശിക്കുക” എന്ന്. പീലാത്തോസ് അവസാനം അവരുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി യേശുവിനെ ക്രൂശിക്കുവാന്‍ വിട്ടുകൊടുത്തു. വിട്ടുകൊടുക്കുന്നതിനുമുമ്പ് അവന് അവരുടെ മുമ്പില്‍വച്ച് തന്‍റെ കൈകള്‍ കഴുകി ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു: “ഈ നീതിമാന്‍റെ രക്തത്തില്‍ എനിക്ക് പങ്കില്ല.” പുരോഹിത പ്രമുഖന്മാരും ഫരിസേയരും അവിടെ കൂടിയിരുന്ന യഹൂദജനവും ആക്രോശിച്ചു പറഞ്ഞു “അവന്‍റെ രക്തം ഞങ്ങളുടെമേലും ഞങ്ങളുടെ മക്കളുടെമേലും ആയിക്കൊള്ളട്ടെ.” അവര്‍ അവനെ കൊണ്ടുപോയി നിര്‍ദയം ക്രൂശിച്ചു!
തലമുറകളുടെമേല്‍ വീണ രക്തം
അധികനാള്‍ കഴിയുന്നതിനുമുമ്പുതന്നെ ജറുസലേം നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. ശിക്ഷാവിധിയുടെ നുകം സ്വമേധയാ ഏറ്റുവാങ്ങിയ യഹൂദന്മാര്‍ ലോകത്തിന്‍റെ നാനാഭാഗങ്ങളിലേക്കും ചിതറിക്കപ്പെട്ടു. എത്തിയ ഇടങ്ങളില്‍ അതികഠിനമായി ഞെരുക്കപ്പെട്ടു. കഷ്ടതയുടെ 19 നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ പിന്നിട്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അക്കാലഘട്ടത്തിലെ യഹൂദപണ്ഡിതന്മാര്‍ക്ക് തങ്ങളുടെ ചിതറിക്കപ്പെടലിന്‍റെയും കഷ്ടതയുടെയും കാരണങ്ങളെക്കുറിച്ച് വെളിവ് ലഭിച്ചു.
അവര്‍ ന്യൂയോര്‍ക്കില്‍ ഒന്നിച്ചുകൂടി ഏകകണ്ഠമായി ഇങ്ങനെ പ്രഖ്യാപിച്ചു. “യേശുവിനെ വധിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി അന്നത്തെ സെന്‍ഹെദ്രീന്‍ സംഘം നടത്തിയ വിചാരണയും വിധിയും തികച്ചും അനീതിപരമായിരുന്നു. യേശുവിനെ ക്രൂശില്‍ തറച്ചുകൊന്നത് വലിയ തെറ്റായിപ്പോയി. അതിനാല്‍ അന്ന് യേശുവിനെതിരെ പുറപ്പെടുവിച്ച വിധി ഞങ്ങള്‍ ദുര്‍ബലപ്പെടുത്തുന്നു.”
തങ്ങളുടെ മുന്‍ഗാമികള്‍ ചെയ്ത തെറ്റിനെ അവര്‍ തിരിച്ചറിയുകയും ഏറ്റുപറയുകയും ചെയ്തപ്പോള്‍ ദൈവം അവരോട് കരുണ കാണിച്ചു. ലോകത്തിന്‍റെ അതിര്‍ത്തികളില്‍നിന്നും സ്വദേശത്തേക്കു മടങ്ങിവരാന്‍ അനുവദിച്ചു. അങ്ങനെ 1948-ല്‍ വീണ്ടും ഇസ്രായേല്‍ രാഷ്ട്രം രൂപീകരിക്കപ്പെട്ടു. ലോകചരിത്രത്തിലെ മഹാത്ഭുതങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ് അവിടെ അരങ്ങേറിയത്.
19 നൂറ്റാണ്ടുകളോളം ലോകത്തിന്‍റെ അതിര്‍ത്തികളോളം അരക്ഷിതരും പീഡിതരുമായി ചിതറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്ന ഒരു ജനവിഭാഗം ഒരു നിര്‍ണായക നിമിഷത്തില്‍ ഒത്തുചേര്‍ക്കപ്പെട്ട് ഒരു രാഷ്ട്രം രൂപീകരിക്കുക! ദൈവത്തിന്‍റെ മഹാകാരുണ്യമാണ് ഇവിടെ പ്രകടമായത്. “രക്ഷിക്കാന്‍ കഴിയാത്തവിധം കര്‍ത്താവിന്‍റെ കരം കുറുകിപ്പോയിട്ടില്ല. കേള്‍ക്കാനാവാത്തവിധം അവിടുത്തെ കാതുകള്‍ക്ക് മാന്ദ്യം സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. നിന്‍റെ അകൃത്യങ്ങള്‍ നിന്നെയും ദൈവത്തെയും തമ്മില്‍ അകറ്റിയിരിക്കുന്നു; നിന്‍റെ പാപങ്ങള്‍ അവിടുത്തെ മുഖം നിന്നില്‍നിന്നും മറച്ചിരിക്കുന്നു” (ഏശയ്യാ 59/1-2).
ചിതറിക്കപ്പെടലിനുപിന്നില്‍
ഇസ്രായേല്‍ ജനത്തിന് സംഭവിച്ച ചിതറിക്കപ്പെടലുകള്‍പോലെയുള്ള കഠിനവും ഒരുപക്ഷേ ബീഭത്സവുമായ ചിതറിക്കലുകളും കഷ്ടതകളും നമ്മളും നമ്മളുള്‍പ്പെടുന്ന കുടുംബവും സമൂഹങ്ങളും പേറുന്നുണ്ടാവും. ഞങ്ങളിത്രയേറെ നിലവിളിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിട്ടും ഉപവാസങ്ങളെടുത്തിട്ടും ദൈവമെന്തേ നിശബ്ദനായിരിക്കുന്നു? ഇസ്രായേലിന്‍റെ മുന്‍പറഞ്ഞ ചരിത്രം നമുക്ക് അതിന് ഉത്തരം നല്കുന്നുണ്ട്. തിരിച്ചറിയുകയും ഏറ്റുപറയുകയും പരിഹാരം ചെയ്യുകയും ചെയ്യാത്ത പാപങ്ങള്‍!
യേശുവിനെ കുരിശുമരണത്തിന് വിധിച്ചതും ക്രൂശിച്ചതും തങ്ങള്‍ക്ക് ചെയ്യാവുന്നതില്‍വച്ച് ഏറ്റവും വലിയ നന്മയും ഏറ്റവും വലിയ ദൈവശുശ്രൂഷയും ആണെന്നാണ് പുരോഹിത പ്രമുഖന്മാര്‍ കരുതിയത്. ജനം മുഴുവന്‍ വഴിതെറ്റിക്കപ്പെട്ട് നശിക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ നല്ലത് പകരമായി ഒരുവന്‍ (യേശു) മരിക്കുന്നതാണ് എന്ന് പ്രധാന പുരോഹിതനും മറ്റു പുരോഹിതരും ആലോചിച്ചുറച്ചു. അതിന്‍പ്രകാരമാണ് യേശുവിനെ കുരിശിലേറ്റാനുള്ള ഗൂഢാലോചനകള്‍ നടത്തുന്നത്.
എന്നാല്‍ നിഷ്കളങ്കരക്തത്തെയാണ് തങ്ങള്‍ തൂക്കിലേറ്റിയതെന്ന് അവര്‍ തിരിച്ചറിയാന്‍ 19 നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ കഴിയേണ്ടിവന്നു.
ആ നാളുകളില്‍ ചിതറിക്കപ്പെട്ടിടത്ത് അവര്‍ക്ക് നേരിടേണ്ടിവന്ന കഷ്ടതയാണ് യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അവരുടെ കണ്ണു തുറപ്പിച്ചത്. ദൈവത്തോടും മനുഷ്യനോടും അവര്‍ അതേറ്റുപറഞ്ഞു. സെന്‍ഹെദ്രീന്‍ സംഘം നടത്തിയ തെറ്റായ വിധിയെ അവര്‍ നിര്‍വീര്യപ്പെടുത്തി. കര്‍ത്താവിന്‍റെ കരുണയ്ക്കായി നിലവിളിച്ചു. അപ്പോള്‍ രക്ഷയുടെ തുറമുഖത്തേക്ക് നങ്കൂരമടിക്കുവാന്‍ ദൈവമവരെ അനുവദിച്ചു.
എത്തേണ്ടിടത്തെത്തിയപ്പോള്‍
തങ്ങളുടെ ദുര്‍വിധിയുടെ യഥാര്‍ത്ഥ കാരണം കണ്ടെത്തുന്നതുവരെയുള്ള നീണ്ട കാലയളവില്‍ മറ്റു പലതിനെക്കുറിച്ചും അവര്‍ അനുതപിച്ചിട്ടുണ്ടാകാം. തുളസിക്കും ചതകുപ്പക്കും ദശാംശം കൊടുക്കുകയും യഥാര്‍ത്ഥമായ ദൈവനീതിയെ അവഗണിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടുള്ള അവരുടെ അനുതാപപ്രകരണങ്ങള്‍ വായുവിലുള്ള പ്രഹരങ്ങളായി അവശേഷിക്കുകയും അവര്‍ തങ്ങളുടെ കഷ്ടതകളില്‍തന്നെ തുടരുകയും ചെയ്തപ്പോള്‍ മഹാകാരുണ്യവാനായ ദൈവംതന്നെയാണ് അവരുടെ കഷ്ടതയുടെ കാരണങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഉള്‍വെളിച്ചം നല്കി അവരെ രക്ഷപ്പെടുത്തിയത്. കാലങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പ് നാം നടത്തിയ നിര്‍ദയവും തികച്ചും അനീതിപരവുമായ വിധികളും പ്രവൃത്തികളും ഇന്നും നമുക്കു ചുറ്റും കഷ്ടതയുടെയും അസമാധാനത്തിന്‍റെയും കാരണങ്ങളായി നിലകൊള്ളുന്നുണ്ടാകാം. തിരിച്ചറിയാനും തിരുത്തുവാനും അതേറ്റുപറയാനും തയാറാവൂ… ഇസ്രായേല്‍ ജനത്തെ തിരിച്ചു നടത്തിയ അവിടുന്നു നമ്മെ രക്ഷയുടെ തുറമുഖത്തെത്തിക്കും. അതെ, നിശ്ചയമായും രക്ഷ വിദൂരത്തല്ല!
സക്കേവൂസിലെ ധീരനായ വിശുദ്ധന്‍!
സക്കേവൂസില്‍ മാനസാന്തരപ്പെട്ട ഒരു ധീരവിശുദ്ധനെ നമുക്ക് കാണാന്‍ കഴിയും. യേശുവിനെ വീട്ടില്‍ സ്വീകരിച്ച് പരിചരിക്കുന്നതിനിടയില്‍ യേശുവിന്‍റെ സ്നേഹം അടുത്തറിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവനു തോന്നി താന്‍ ഒരു മഹാപാപിയാണെന്ന്. അതു തിരിച്ചറിഞ്ഞ അവന് യേശുവിന്‍റെ കാല്ക്കലൊന്നും വീണ് മാപ്പു പറയുന്നില്ല. പക്ഷേ അവന് ഭക്ഷണമേശയിങ്കല്‍ എഴുന്നേറ്റുനിന്ന് തന്‍റെ ധീരമായ കാല്‍വയ്പുകള്‍ യേശുവിനെ അറിയിക്കുന്നു. “കര്‍ത്താവേ, എന്‍റെ സ്വത്തില്‍ പകുതി ഞാന്‍ ദരിദ്രര്‍ക്കു കൊടുക്കുന്നു. ആരുടെയെങ്കിലും വക വഞ്ചിച്ചെടുത്തിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ അത് നാലിരട്ടിയായി തിരികെ കൊടുക്കുന്നു. യേശു പറഞ്ഞു. “ഇന്ന് ഈ ഭവനത്തിന് രക്ഷ കൈവന്നിരിക്കുന്നു.” സക്കേവൂസിന്‍റെ ആ ധീരമായ തീരുമാനം കേട്ടതിനുശേഷം മാത്രമാണ്’ഈ ഭവനത്തിന് രക്ഷ കൈവന്നിരിക്കുന്നു’വെന്ന വചനം യേശുവിന്‍റെ നാവില്‍നിന്നും പുറപ്പെട്ടത്.
നമുക്കെന്തേ രക്ഷ വൈകുന്നു?
സക്കേവൂസിനെപ്പോലെ ധീരമായൊരു കാല്‍വയ്പ് നടത്താന്‍ നാം മടിക്കുന്നതുകൊണ്ടുതന്നെ, അനേകവട്ടം നാം പാപിയാണെന്ന് ഏറ്റുപറയാനും കുമ്പസാരിക്കുവാനും നാം തയാറാകും. പക്ഷേ നമ്മുടെ അനീതിപരമായ പ്രവൃത്തിയിലൂടെ ക്ഷതമേറ്റവനെ സുഖപ്പെടുത്തുവാനും പരിഹാരം ചെയ്യാനും നാം തയാറാവുകയില്ല. എന്നിട്ടും നാം ചോദിക്കും കര്‍ത്താവേ, രക്ഷ വിദൂരത്താണോ? എന്ന്. പിന്നെങ്ങനെ കര്‍ത്താവായ യേശുവിനു പറയാന്‍ കഴിയും ഇന്ന് ഈ ഭവനത്തിന് രക്ഷ കൈവന്നിരിക്കുന്നു എന്ന്?! എങ്ങനെ അവിടുന്നു പറയും ഇന്നീ സ്ഥാപനം, അല്ലെങ്കില്‍ സഭാസമൂഹം രക്ഷിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന്?!
കൊട്ടിയത്ത് കട്ടത് കോട്ടയത്തു തിരികെ കൊടുത്താല്‍
ദാനധര്‍മ്മം എപ്പോഴും പാപത്തിന് പരിഹാരമാണ്. “ജലം ജ്വലിക്കുന്ന അഗ്നിയെ കെടുത്തുന്നതുപോലെ ദാനധര്‍മ്മം പാപത്തിന് പരിഹാരമാണ്” (പ്രഭാഷകന്‍ 3/30). എന്നാല്‍ കൊട്ടിയത്തു കട്ടത് കോട്ടയത്ത് തിരികെ കൊടുത്താല്‍ മതിയാകുമോ? ഇല്ല. നമ്മുടെ അനീതിപരമായ വിധികളും നീചമായ പ്രവൃത്തികളും നിമിത്തം വേദനിച്ചവരും അനീതിയുടെ നുകം വഹിച്ചവരും ഈ ഭൂമിയില്‍ ജീവിച്ചിരിക്കേ നമ്മുടെ പരിഹാരകര്‍മ്മങ്ങള്‍ അവരെത്തേടി എത്താതെ നാം കുറെയേറെ പണം കൊണ്ടുപോയി അനാഥശാലകള്‍ക്കു നല്കുകയും സുവിശേഷവേലക്ക് നല്കുകയും ചെയ്താല്‍ അതൊരു പരിഹാരപ്രവൃത്തി ആകുമോ? ഒരിക്കലും ഇല്ല എന്നാണ് എന്‍റെ അഭിപ്രായം. കാരണം സക്കേവൂസ് ചെയ്തതുപോലെയല്ല നാം ചെയ്യുന്നത്.
സക്കേവൂസ് രണ്ടു കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്തു. ഇതില്‍ ഒന്നാമത്തെ കാര്യം ഉപേക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് രണ്ടാമത്തെ കാര്യംമാത്രം ചെയ്താല്‍ യേശുവിന് നമ്മെ നീതീകരിക്കുവാനോ ഇന്നീ ഭവനത്തിന് രക്ഷ കൈവന്നിരിക്കുന്നു എന്ന് നമ്മുടെ ജീവിതത്തെയോ കുടുംബത്തെയോ സ്ഥാപനത്തെയോ സഭാകൂട്ടായ്മകളെയോ നോക്കി പറയാനേ കഴിയുകയില്ല. “ദരിദ്രന്‍റെ സമ്പത്തു തട്ടിയെടുത്ത് അതുകൊണ്ട് ബലിയര്‍പ്പിക്കുന്നവന്‍ പിതാവിന്‍റെ മുമ്പില്‍വച്ച് പുത്രനെ കൊല്ലുന്നവനെപ്പോലെയാണ്” (പ്രഭാഷകന്‍ 34/20). സമ്പത്തിന്‍റെ കാര്യത്തില്‍ മാത്രമല്ല മറ്റുള്ളവരുടെ മാന്യത, സല്‍പേര്, പ്രവര്‍ത്തന മണ്ഡലങ്ങള്‍, ന്യായമായ അവകാശങ്ങള്‍ അങ്ങനെ പലതിലും ഇത് ബാധകമാണ്.
നവംബര്‍ ശുദ്ധീകരണാത്മാക്കളുടെ വണക്കമാസമാണല്ലോ. ശുദ്ധീകരണാത്മാക്കള്‍ക്കുവേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നത് തികച്ചും ന്യായയുക്തമാണ്. എന്നാല്‍ മരണശേഷം കാലങ്ങളോളം ശുദ്ധീകരണാഗ്നിയില്‍ കഴിയാനുള്ള വിധി നമുക്ക് നേടിത്തരുന്ന മുകളില്‍ പറഞ്ഞതരത്തിലുള്ള പരിഹാരക്കടങ്ങള്‍ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലുണ്ടോ എന്ന് പരിശുദ്ധാത്മാവ് നല്കുന്ന വെളിച്ചത്തില്‍ പരിശോധിച്ചുനോക്കി ഈ ഭൂമിയിലായിരിക്കുമ്പോള്‍ത്തന്നെ അതിനു പരിഹാരം ചെയ്യുന്നതല്ലേ ഉചിതം? ഈ നവംബര്‍ മാസം അങ്ങനെയൊരു പരിഹാര ജീവിതത്തിന്‍റെ അരൂപിയിലേക്കു നമ്മെ നയിക്കട്ടെ. ധീരനായ സക്കേവൂസ് നമുക്ക് മാതൃകയായിരിക്കട്ടെ. പ്രെയ്സ് ദ ലോര്‍ഡ്. ‘ആവേ മരിയ.’
'
ലേഖിക തന്‍റെ ആഗ്രഹം ഈശോയുടെ ചെവിയില്‍ പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് എല്ലായ്പോഴും ഒരേ പ്രാര്‍ത്ഥന ആവര്‍ത്തിച്ചു; ആത്മീയജീവിതത്തില്‍ ഉയരാന്‍ കൊതിക്കുന്ന എല്ലാവരും ഉരുവിടേ? പ്രാര്‍ത്ഥന.
രാവിലെ പരിശുദ്ധ കുര്‍ബ്ബാനയില്‍ സംബന്ധിച്ച് ഈശോയെ സ്വീകരിച്ചതിന്‍റെ സന്തോഷത്തിലാണ് മുറിയില്‍ എത്തിയത്. മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ ഒരു സന്ദേശം. ഡാഡിക്ക് കോവിഡ് പോസിറ്റീവ് ആയിരിക്കുന്നു. പ്രായം അറുപത്തിയെട്ട് ആയിട്ടുണ്ട്. രണ്ട് വര്‍ഷത്തിലധികമായി നഴ്സ് എന്ന നിലയില്‍ കൊറോണ രോഗികളെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നതുകൊണ്ട് മനസ്സില്‍ അല്പം ഭയം തോന്നി.
രണ്ടു വര്‍ഷമായി മാതാപിതാക്കളെയും സഹോദരങ്ങളെയും കണ്ടിട്ട്. ഫോണ്‍ വിളിക്കുമ്പോഴെല്ലാം ഡാഡി ചോദിക്കും, “മോള്‍ എന്നാ വരിക?”
“ലീവ് ഇല്ല” എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ ഡാഡിയുടെ മുഖത്തെ വിഷമം നിത്യസംഭവമായി മാറിയിരുന്നു. മനസ്സിലേക്ക് ഇതെല്ലാം ഓരോന്നായി കടന്നുവന്നു. ഈശോയുടെ തിരുഹൃദയരൂപത്തിന് മുന്നില്‍ മുട്ടുകുത്തി, “ഈശോയേ, എന്‍റെ ഹിതം അല്ല അങ്ങയുടെ ഹിതം നിറവേറട്ടെ” എന്നിട്ട് എന്‍റെ ഒരു ആഗ്രഹംമാത്രം ഈശോയുടെ ചെവിയില്‍ പറഞ്ഞു, “ഈശോയേ, നിന്‍റെ ഇഷ്ടം എന്താണെന്ന് എനിക്കറിയില്ല. എനിക്ക് ഡാഡിയെ കണ്ട് അനുഗ്രഹം വാങ്ങിക്കാന്‍ അവസരം തരണം. അനുഗ്രഹം ലഭിക്കുന്നതിന് മുന്‍പ് ഡാഡിക്കു ഒരാപത്തും വരുത്തരുത്.”
അന്ന് നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടി ആണ്. ജോലിക്കിടയില്‍ ‘ഈശോയേ, എന്‍റെ ഹിതമല്ല; അങ്ങയുടെ ഹിതം നിറവേറട്ടെ’ എന്ന് ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു. ഏകദേശം പുലര്‍ച്ചെ മൂന്ന് മണിയോടുകൂടി അനിയത്തി വിളിക്കുന്നു, “ഡാഡിക്ക് ഓക്സിജന്‍ കുറയുന്നു. എന്താ ചെയ്യേണ്ടത്?”
മനസ്സിലൂടെ അനേകം കൊറോണ രോഗികളുടെ മുഖങ്ങള്‍ മിന്നി മറഞ്ഞു. ഹൃദയത്തില്‍ ഭാരം അനുഭവപ്പെടുന്നപോലെ… ഡ്യൂട്ടിക്കിടയില്‍നിന്ന് പെട്ടന്നുതന്നെ എമര്‍ജന്‍സി ലീവ് അറേഞ്ച് ചെയ്തു. വിമാനയാത്രയില്‍ ഉടനീളം അതേ വാക്കുകള്‍ പ്രാര്‍ത്ഥനയായി ഈശോയ്ക്ക് സമര്‍പ്പിച്ചു. ഡാഡി ആശുപത്രിയില്‍ അഡ്മിറ്റ് ആയി. പതിനഞ്ചു ലിറ്റര്‍ ഓക്സിജന്‍ ഒരു മിനിറ്റില്‍ കൊടുത്തു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
രാവിലെ വീട്ടില്‍ എത്തിയശേഷം യാത്രാക്ഷീണം കൊണ്ട് അല്‍പനേരം കിടന്നുറങ്ങി. കൊറോണരോഗികളെ സന്ദര്‍ശിക്കണമെങ്കില്‍ പ്രത്യേക പെര്‍മിഷന്‍ വേണം. അതിനുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍ നടത്താന്‍ ആരംഭിച്ചു. അമ്മയാണ് ഡാഡിക്കൊപ്പം ഉള്ളത്. അമ്മയ്ക്കും പ്രായമായി. അറുപത്തിയേഴ് വയസ്സ്. ആരോഗ്യപ്രശ്നങ്ങള്‍ രണ്ടുപേര്‍ക്കും ഉണ്ട്. ദൈവത്തിലുള്ള ആശ്രയത്തോടൊപ്പം മകള്‍ നഴ്സ് ആണെന്നത് ഒരു പരിധിവരെ അവരെ ധൈര്യപ്പെടുത്തി എന്ന് പിന്നീട് അവര്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
വൈകുന്നേരമായപ്പോള്‍ എന്‍റെ ശരീരത്തിന്‍റെ അവസ്ഥ മാറി മറിയുകയാണ്. മുഖം മുതല്‍ കാല്‍ വരെ നീര് വച്ചിട്ടുണ്ട്. ശക്തമായ വേദന. ചില ശാരീരിക അസ്വസ്ഥതകള്‍ ആ നാളുകളില്‍ അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിലും ഇപ്പോള്‍ സഹനം കഠിനമായി. വീട്ടില്‍ ഞാന്‍ തനിച്ചാണ്. ഈശോ എന്തോ ചെയ്യാന്‍ മനഃപൂര്‍വ്വം പ്ലാന്‍ ചെയ്ത പോലെ… ചിലരുടെ സഹായത്താല്‍ ഞാന്‍ ആശുപത്രിയില്‍ അഡ്മിറ്റ് ആയി. മാതാപിതാക്കളെ ആശുപത്രിയില്‍ സന്ദര്‍ശിക്കാന്‍ ഓടി എത്തിയ എനിക്ക് മറ്റൊരു ആശുപത്രിക്കിടക്ക ഒരുക്കി ഈശോ കാത്തിരുന്നതോര്‍ത്തപ്പോള്‍ ഈശോയ്ക്ക് ചെറിയൊരു ‘ഡോസ് ‘ കൊടുത്തു.
ഡാഡിയുടെ അവസ്ഥയില്‍ പ്രത്യേകിച്ച് മാറ്റങ്ങള്‍ ഒന്നും ഇല്ല. അമ്മയ്ക്കും കൊറോണ ലക്ഷണങ്ങള്‍. ആശുപത്രിയില്‍ കിടക്കാന്‍ മനസ് അനുവദിക്കുന്നില്ല. എങ്കിലും പ്രാര്‍ത്ഥന മാറ്റിയില്ല. “ഈശോയേ, നിന്‍റെ ഹിതം മാത്രം….”
ഒരു ദിവസം മനസ്സ് വല്ലാതെ ഭാരപ്പെടുന്നപോലെ… ഒരു വൈദികനിലൂടെ ഈശോ സംസാരിച്ചു. ‘നിനക്ക് ശരീരം കൊണ്ട് ചെന്നെത്താന്‍ കഴിയാത്തിടത്ത് നിന്‍റെ പ്രാര്‍ത്ഥനയാല്‍ ചെന്നെത്താന്‍ കഴിയും.’ ശരീരത്തില്‍ ഒരു ശക്തി നിറയുന്നതുപോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു. വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥം കയ്യിലെടുത്തു, മൊബൈല്‍ ഫോണില്‍ അമ്മയെ വിളിച്ചു. ഫോണ്‍ സ്പീക്കറില്‍ ഇട്ട് ഡാഡിയുടെ തലയിണക്കരികെ വയ്ക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. ഇരുപത്തിമൂന്നാം സങ്കീര്‍ത്തനം ഫോണിലൂടെ ആവര്‍ത്തിച്ച് ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.
“കര്‍ത്താവാണ് എന്‍റെ ഇടയന്‍; എനിക്കൊന്നിനും കുറവുണ്ടാവുകയില്ല….”
ന്യൂമോണിയ ബാധിച്ചതിനാല്‍ ഡാഡിയുടെ ചെസ്റ്റ് എക്സ്റേ മോശമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയം. ഏകദേശം ഒന്നര മണിക്കൂര്‍ സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ട് ഫോണിലൂടെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തിന്‍റെ താളുകള്‍ കണ്ണുനീര്‍കൊണ്ട് കുതിര്‍ന്നു. വീണ്ടും ഈശോയുടെ ഹിതം എന്ന് ഏറ്റു പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. പ്രാര്‍ത്ഥനക്കുശേഷം നാല് മണിക്കൂറുകളോളം ഡാഡി ശാന്തമായി ഉറങ്ങി.
പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഡോക്ടര്‍ വന്നപ്പോള്‍ ഡാഡിയോടു ചോദിച്ചു, “മുഖത്ത് എന്താ ഒരു തെളിച്ചം, അല്പം ഭേദമായപോലെ ഉണ്ടല്ലോ?? ഓക്സിജന്‍റെ അളവ് കുറച്ചു നോക്കാം” അങ്ങനെ പറഞ്ഞ് ഓക്സിജന്‍ പത്ത് ലിറ്റര്‍ ആക്കി. രാത്രി ആയപ്പോഴേക്കും അഞ്ച് ലിറ്റര്‍ ആക്കി. തൊട്ടടുത്ത ദിവസം ഓക്സിജന്‍ മാസ്ക് മാറ്റി ട്യൂബ് വഴി രണ്ട് ലിറ്റര്‍ ആക്കി. അന്ന് ഒരു എക്സ്റേ കൂടി എടുത്തു. അതിന്‍റെ ഫോട്ടോ എന്‍റെ മൊബൈലില്‍ ലഭിച്ചപ്പോള്‍ വിശ്വസിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല, രണ്ട് ലങ്സിലും ന്യൂമോണിയ ബാധിച്ച എക്സ്റേയുടെ സ്ഥാനത്ത് വളരെ മെച്ചപ്പെട്ട, ക്ലിയര്‍ ആയ, എക്സ്റേ! ഈശോയെ ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരയാന്‍ കൊതിച്ചു. അമ്മയ്ക്ക് കൊറോണ ലക്ഷണങ്ങള്‍ കുറഞ്ഞു.
കര്‍ത്താവേ, ഞങ്ങളെ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ പഠിപ്പിക്കണമേ എന്ന് പറഞ്ഞ ശിഷ്യന്മാര്‍ക്കു കര്‍ത്തൃ പ്രാര്‍ത്ഥന നല്കിയ ഈശോ ഇങ്ങനെ പഠിപ്പിച്ചു. “അങ്ങയുടെ തിരുമനസ്സ് സ്വര്‍ഗത്തിലെപ്പോലെ ഭൂമിയിലും ആകണമേ…”
ഗത്സമെന്‍ തോട്ടത്തില്‍ ചോര വിയര്‍ത്ത് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചപ്പോള്‍ ഈശോ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു, “എന്‍റെ പിതാവേ സാധ്യമെങ്കില്‍ ഈ പാനപാത്രം എന്നില്‍ നിന്നകന്നു പോകട്ടെ. എങ്കിലും എന്‍റെ ഹിതംപോലെയല്ല; അവിടുത്തെ ഹിതംപോലെയാകട്ടെ” (മത്തായി 26/39).
മംഗളവാര്‍ത്ത അറിയിക്കാന്‍ എത്തിയ ഗബ്രിയേല്‍ മാലാഖയോട് പരിശുദ്ധ മറിയം പറഞ്ഞു, “ഇതാ, കര്‍ത്താവിന്‍റെ ദാസി! നിന്‍റെ വാക്ക് എന്നില്‍ നിറവേറട്ടെ!” (ലൂക്കാ 1/38). വിശുദ്ധ യൗസേപ്പിതാവിനു സ്വപ്ന ദര്‍ശനങ്ങള്‍ ലഭിച്ചതനുസരിച്ച് അദ്ദേഹം അവയെല്ലാം ദൈവഹിതമായി കണ്ട് അനുസരിച്ചു. തിരുക്കുടുംബം നമുക്ക് നല്കുന്ന മാതൃക ദൈവഹിതം നടപ്പിലാക്കുക എന്നതാണ്. നമ്മുടെ കുടുംബജീവിതത്തിലും വ്യക്തിജീവിതത്തിലും നമുക്കും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം: ‘ഈശോയേ, എന്‍റെ ഹിതമല്ല അങ്ങയുടെ ഹിതം നിറവേറട്ടെ.’
ദൈവവചനത്തിന്‍റെയും ദൈവഹിതത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥനയുടെയും ശക്തി എന്താണെന്ന് ഈശോ കാണിച്ചുതന്നു. അതോടൊപ്പം അനേകര്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി മധ്യസ്ഥ പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ സമര്‍പ്പിച്ചു. ഏഴു ദിവസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഡിസ്ചാര്‍ജ് ആയി. തൊട്ടടുത്ത ദിവസങ്ങളില്‍ എന്‍റെ മാതാപിതാക്കളും.
അവധി കഴിഞ്ഞ് വീട്ടില്‍നിന്ന് യാത്ര തിരിക്കുമ്പോള്‍ ഡാഡിയുടെയും അമ്മയുടെയും മുന്‍പില്‍ മുട്ട് കുത്തി അവരുടെ കരങ്ങള്‍ എന്‍റെ ശിരസ്സില്‍ വച്ച് അനുഗ്രഹം വാങ്ങി. അവരുടെ പ്രാര്‍ത്ഥനയും അനുഗ്രഹങ്ങളും കണ്ണുനീര്‍ത്തുള്ളികളായി ഒഴുകി ഇറങ്ങി. അവരുടെ പാദങ്ങള്‍ തൊട്ടു വണങ്ങുമ്പോള്‍ ഈശോ എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു,”നീ എന്‍റെ ചെവിയില്‍ പറഞ്ഞ ആ രഹസ്യം ഓര്‍ക്കുന്നില്ലേ?” ഈശോയെ ഒന്ന് കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു. ഒരു ഫ്ളൈയിംഗ് കിസ്സ് എന്‍റെ ചങ്കിന്…
“അനര്‍ത്ഥകാലത്ത് എന്നെ വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുക; ഞാന്‍ നിന്നെ മോചിപ്പിക്കും; നീ എന്നെ മഹത്വപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യും” (സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 50/15).
'