ആദ്യം കഴിക്കേണ്ട മരുന്ന് ഏത്?
ദരിദ്രര്‍ക്ക് വേണ്ടി പ്രത്യേകമായി എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണമെന്ന് ഈശോയുടെ വിശുദ്ധ യോഹന്നാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. ഗ്രാനാഡയിലെ സമ്പന്നരും ഉദാരമതികളുമായ ചില വ്യക്തികളുടെ സഹായത്തോടെ അദ്ദേഹം ഒരു ഭവനം വാടകയ്ക്ക് എടുത്തു. നഗരത്തില്‍ കണ്ടെത്തിയ ദരിദ്രരെയും അംഗവിഹീനരെയും ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട രോഗികളെയും അദ്ദേഹം അവിടേയ്ക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവന്നു. അവര്‍ക്ക് കിടക്കാന്‍ പായ്കളും പുതയ്ക്കാന്‍ പുതപ്പുകളും അദ്ദേഹം നല്കി. എന്നാല്‍ ഇതെല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേയ്ക്കും അവര്‍ക്ക് മരുന്ന് വാങ്ങാന്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കയ്യില്‍ പണമൊന്നും അവശേഷിച്ചിരുന്നില്ല.
ഇത് മനസിലാക്കിയ ജോണ്‍ തന്റെ ഭവനത്തിലുണ്ടായിരുന്നവരെ വിളിച്ചുകൂട്ടി ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു -‘സഹോദരരേ, ദൈവം നിങ്ങള്‍ക്ക് നല്‍കിയ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ക്ക് നന്ദി പറയുവാന്‍ ദൈവത്തെ എത്ര അധികമായി കഴിഞ്ഞ കാലങ്ങളില്‍ നിങ്ങള്‍ വേദനിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് ഓര്‍മിക്കുവിന്‍. അതുകൊണ്ട്, നിങ്ങളുടെ ആത്മാക്കളെ സുഖപ്പെടുത്തുന്നതിനുള്ള മരുന്ന് ആദ്യമായി നിങ്ങള്‍ക്ക് നല്‍കാന്‍ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുകയാണ്. അതിന് ശേഷം നിങ്ങളുടെ ശരീരത്തിന്റെ രോഗം മാറുന്നതിനുള്ള മരുന്ന് കിട്ടും. എല്ലാം തരുന്ന ദൈവത്തില്‍ പൂര്‍ണമായി ശരണപ്പെടുക.’
തുടര്‍ന്ന് അദ്ദേഹം അവരെ ഒരോരുത്തരെയും കുമ്പസാരിപ്പിക്കുന്നതിനായി വൈദികനെ കണ്ടെത്തി. വൈദികന്റെ മുമ്പില്‍ തങ്ങളുടെ പാപങ്ങള്‍ ഏറ്റുപറയാന്‍ അവരെല്ലാവരും സന്നദ്ധരായി. ഇതുകണ്ട് സന്തോഷത്തോടുകൂടി വലിയൊരു സഞ്ചിയും പുറകില്‍ തൂക്കി ജോണ്‍ തെരുവിലേക്ക് ഇറങ്ങി. ‘സഹോദരങ്ങളേ, ആര്‍ക്കാണ് അനുഗ്രഹം വേണ്ടത്? ദൈവസ്‌നേഹത്തെപ്രതി അനുഗ്രഹിക്കപ്പെടാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ ആരൊക്കെയാണ്?’ – ഇങ്ങനെ ഉറക്കെ വിളിച്ചുപറഞ്ഞുകൊണ്ട് ജോണ്‍ തെരുവുകള്‍ തോറും സഞ്ചരിച്ചു. വ്യത്യസ്തമായ രീതിയിലുള്ള യാചന കേട്ട് ജനങ്ങള്‍ തങ്ങളുടെ ഭവനങ്ങളുടെ വാതിലില്‍ നിന്ന് എത്തി നോക്കി.
മനസ്സലിവ് തോന്നിയ പലരും അദ്ദേഹത്തിന് ഉദാരമായി സംഭാവന നല്കി. ചിലര്‍ ബ്രഡിന്റെ കഷണങ്ങള്‍ നല്‍കിയപ്പോള്‍ മറ്റ് ചിലര്‍ തങ്ങളുടെ ഭവനങ്ങളില്‍ മിച്ചമുണ്ടായിരുന്ന ഭക്ഷണം നല്കി. ഇവയെല്ലാം ശേഖരിച്ച് വിശുദ്ധന്‍ വാടകയ്ക്ക് എടുത്ത ഭവനത്തില്‍ തിരിച്ചെത്തി. തങ്ങള്‍ക്ക് സംഭാവന നല്‍കിയവര്‍ക്ക് വേണ്ടിയുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥനയ്ക്ക് ശേഷം ലഭിച്ച ഭക്ഷണം ചൂടാക്കി ഭവനത്തിലുള്ള എല്ലാവര്‍ക്കുമായി വീതിച്ചു നല്കി. ഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം അദ്ദേഹം തന്നെ പാത്രങ്ങളെല്ലാം കഴുകി വീട് അടിച്ചു വാരി വൃത്തിയാക്കി. സെന്റ ് ജോണ്‍ ഓഫ് ഗോഡ് സ്ഥാപിച്ച ബ്രദര്‍ ഹോസ്പിറ്റലാര്‍സ് ഓഫ് സെന്റ് ജോണ്‍ ഓഫ് ഗോഡ് എന്ന സന്യാസ സമൂഹത്തിന്റെ ആദ്യ ആശുപത്രിയുടെ ആരംഭമായിരുന്നു അത്.
തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകപ്പെട്ട ബാല്യം
മറ്റാരും സഞ്ചരിക്കാത്ത പാതകളിലൂടെയാണ് വിശുദ്ധിയുടെ ഔന്നത്യത്തിലേക്ക് സെന്റ ് ജോണ്‍ ഓഫ് ഗോഡ് ഉയര്‍ന്നത്. 1495-ല്‍ പോര്‍ച്ചുഗലിലെ ഇടത്തരം കത്തോലിക്ക കുടുംബത്തിലാണ് ജോണിന്റെ ജനനം. മാതാപിതാക്കളുടെ സ്‌നേഹപരിലാളനകളേറ്റു വളര്‍ന്ന ജോണിനെ എട്ടാം വയസില്‍ ആരോ തട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. പിന്നീട് 22-ാം വയസില്‍ സ്‌പെയിനില്‍ ആടുകളെ മേയ്ക്കുന്ന ആട്ടിടയനായാണ് ജോണിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നത്. ഇതിനിടയിലുള്ള കാലത്തെക്കുറിച്ച് ജോണിന്റെ ജീവചരിത്രത്തില്‍ കാര്യമായ വിവരണങ്ങളൊന്നുമില്ല. 22-ാം വയസില്‍ സ്‌പെയിനിലെ ചാള്‍സ് അഞ്ചാമന്‍ രാജാവിന്റെ സൈന്യത്തിലെ ഒരംഗമായി ജോണ്‍ ചേര്‍ന്നു.
ദൈവവിശ്വാസവും പ്രാര്‍ത്ഥനയും അദ്ദേഹത്തിന് വഴിയിലെവിടെയോ കൈമോശം വരുകയും ചെയ്തു. എങ്കിലും ചെറുപ്പത്തില്‍ മാതാപിതാക്കളോടൊത്ത് ആയിരുന്ന കാലത്തും കാസ്റ്റില്ലെ മലഞ്ചെരുവുകളില്‍ ആടുകളെ മേയിച്ചിരുന്ന കാലത്തും അദ്ദേഹത്തില്‍ നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്ന ദൈവികചൈതന്യം അപ്പോഴും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു.
സൈനികസേവനത്തിന് ശേഷം കമ്പോസ്റ്റയിലെ വിശുദ്ധ ജയിംസിന്റെ തീര്‍ത്ഥാടനകേന്ദ്രം സന്ദര്‍ശിച്ച് അദ്ദേഹം കുമ്പസാരം നടത്തി. ഇതിനെ തുടര്‍ന്ന് എട്ടാം വയസിന് ശേഷം ഇതുവരെ കാണാതിരുന്ന തന്റെ മാതാപിതാക്കളെ കാണണമെന്ന ആഗ്രഹം അദ്ദേഹത്തില്‍ ജനിച്ചു. എന്നാല്‍ മാതാവും പിതാവും നേരത്തേതന്നെ മരിച്ചു പോയിരുന്നു എന്ന വാര്‍ത്തയാണ് പോര്‍ച്ചുഗലില്‍ അദ്ദേഹത്തെ കാത്തിരുന്നത്. മകനെ നഷ്ടപ്പെട്ട ദുഃഖം ഇരുവരെയും മരണം വരെ അലട്ടിയിരുന്നു എന്ന തിരിച്ചറിവ് അദ്ദേഹത്തെ വേദനിപ്പിച്ചു. സൈന്യത്തിലായിരുന്ന കാലത്തും അതിനു മുമ്പും താന്‍ നിരവധിപേരുടെ ദുഃഖത്തിന് കാരണമായി എന്ന തിരിച്ചറിവ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ പാപബോധത്തിന്റെ തീക്കനലുകള്‍ കോരിയിട്ടു. ശിഷ്ടജീവിതകാലം താന്‍ ചെയ്ത പാപങ്ങളെ മായ്ക്കുന്നതിനായി നന്‍മപ്രവൃത്തികള്‍ ചെയ്തു ജീവിക്കാനുള്ള തീരുമാനത്തിലേക്കാണ് ആ പശ്ചാത്താപം ജോണിനെ നയിച്ചത്.
ഗ്രാനാഡായിലെത്തിയപ്പോള്‍
തിരികെ സ്‌പെയിനിലെത്തിയ ജോണ്‍ വിശുദ്ധ വസ്തുക്കളും പുസ്തകങ്ങളും വില്‍ക്കുന്നതിനായി നാടെങ്ങും ചുറ്റി സഞ്ചരിക്കാന്‍ ആരംഭിച്ചു. അങ്ങനെയാണ് അദ്ദേഹം ഗ്രാനാഡായിലെത്തുന്നത്. അവിടെവച്ച് അദ്ദേഹം പരിചപ്പെട്ട ഒരു ബാലനാണ് അദ്ദേഹത്തെ ആദ്യമായി ഈശോയുടെ യോഹന്നാന്‍ (ജോണ്‍ ഓഫ് ഗോഡ്) എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. ഗ്രാനാഡയായിരിക്കും നിന്റെ കുരിശ് എന്നും പറഞ്ഞതിന് ശേഷം ആ ബാലന്‍ അപ്രത്യക്ഷനായി. ആവിലായിലെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ജോണ്‍ ഗ്രാനാഡായില്‍ പ്രസംഗങ്ങള്‍ നടത്തിയിരുന്ന കാലഘട്ടമായിരുന്നു അത്. ഒരിക്കല്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗം കേട്ട ജോണ്‍ തന്റെ പാപങ്ങള്‍ക്ക് പരിഹാരമായി ജനങ്ങളുടെ പരിഹാസം ഏറ്റുവാങ്ങണമെന്ന് തീരുമാനിച്ചു. പ്രസംഗം അവസാനിച്ച ഉടനെ അദ്ദേഹം ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ പെരുമാറാന്‍ ആരംഭിച്ചു. വസ്ത്രങ്ങള്‍ വലിച്ചു കീറുകയും നിലത്ത് കിടന്ന് ഉരുളുകയും സ്വന്തം മുഖത്തും ശരീരത്തിലും അടിക്കുകയും ചെയ്ത ജോണിനെ നാട്ടുകാര്‍ മാനസികാരോഗ്യ കേന്ദ്രത്തിലാക്കി. എന്നാല്‍ തന്റെ പാപങ്ങള്‍ക്ക് തക്ക പരിഹാരം ചെയ്യാന്‍ കിട്ടിയ അവസരമായാണ് ജോണ്‍ ഇതിനെ കണ്ടത്. ജോണിനെ അന്നത്തെ ചികിത്സാരീതിയുടെ ഭാഗമായി ക്രൂരമായ പ്രഹരങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയനാക്കി. ജോണിന്റെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് കേട്ടറിഞ്ഞ ആവിലായിലെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ജോണ്‍ മാനസികാരോഗ്യ കേന്ദ്രത്തിലെത്തി അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടു. ജോണിന് മാനസിക പ്രശ്‌നമൊന്നുമില്ലെന്ന് മനസിലാക്കിയ ആവിലായിലെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ജോണ്‍ അദ്ദേഹത്തെ ശാസിച്ചതിന് ശേഷം മാനസികാരോഗ്യ കേന്ദ്രത്തില്‍ നിന്ന് പുറത്ത് എത്തിച്ചു. തുടര്‍ന്നാണ് സമൂഹത്തില്‍ പാര്‍ശ്വവല്‍ക്കരിക്കപ്പെട്ടവരെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നതിനായുള്ള ആദ്യ ആശുപത്രി അദ്ദേഹം ആരംഭിച്ചത്.
സന്യാസിയോ ഡോക്ടറോ ഒന്നുമല്ലാത്ത ഒരു സാധാരണക്കാരന് ചെയ്യാന്‍ കഴിയുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ കണ്ട് ഗ്രാനാഡായിലെ ജനങ്ങള്‍ അമ്പരന്നു. നടക്കാന്‍ സാധിക്കാതിരുന്ന രോഗികളെ ചുമലില്‍ വഹിച്ചുകൊണ്ടാണ് അദ്ദേഹം തന്റെ സംരക്ഷണകേന്ദ്രത്തില്‍ എത്തിച്ചത്. ധനാഡ്യരായ നിരവധി പേര് സംഭാവനകള്‍ നല്‍കാന്‍ ആരംഭിച്ചതോടെ ജോണിന്റെ ആശുപത്രിയുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ വ്യാപിക്കുകയും കൂടുതല്‍ വോളന്റിയര്‍മാര്‍ ജോണിനെ സഹായിക്കാന്‍ എത്തുകയും ചെയ്തു. ജോണിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ കേട്ടറിഞ്ഞ ബിഷപ് അദ്ദേഹത്തെ അരമനയിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു. ഗ്രാനാഡായില്‍ എത്തിയ ഉടനെ തന്നെ ഒരു കുട്ടി ഈശോയുടെ ജോണ്‍ എന്ന് വിളിച്ച സംഭവം ജോണ്‍ ബിഷപ്പിനോട് പറഞ്ഞു. എന്നാല്‍ ഇനിമുതല്‍ അങ്ങനെ തന്നെയായിരിക്കും നിന്റെ പേര് എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഈശോയുടെ ജോണ്‍ എന്ന പേരിന് ബിഷപ് അംഗീകാരം നല്കി. ഒരു യാചകനുമായി വച്ചുമാറിയ വസ്ത്രങ്ങളാണ് അപ്പോള്‍ ജോണ്‍ ധരിച്ചിരുന്നത്. ബിഷപ്പിന്റെ അംഗീകാരത്തോടുകൂടെയാണ് തന്റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നടത്തുന്നത് എന്നതിന്റെ സൂചനയായി സന്യാസവസ്ത്രം ധരിക്കണമെന്ന് ബിഷപ് അദ്ദേഹത്തോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.
ചെറിയ തോതില്‍ തുടങ്ങി വളര്‍ന്നു പന്തലിച്ച ഒരു ശുശ്രൂഷാ സന്യാസ സമൂഹത്തിന്റെ അമരക്കാരന്‍ എന്നതില്‍ ഉപരിയായി സമൂഹത്തില്‍ നിന്നും, അദ്ദേഹംതന്നെ രക്ഷിച്ച രോഗികളില്‍നിന്നു പോലും നേരിടേണ്ടി വന്ന നിരവധി അപമാനങ്ങളോട് വിശുദ്ധ ജോണ്‍ പ്രതികരിച്ച വിധമാണ് അദ്ദേഹത്തെ വ്യത്യസ്തനാക്കിയത്. ആരെങ്കിലും തന്നെ കുറ്റം പറയുകയോ പരസ്യമായി പരിഹസിക്കുകയോ ചെയ്താല്‍ അവരെ എതിര്‍ക്കുകയോ ഖണ്ഡിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുകയോ ചെയ്യാതെ ക്ഷമാപൂര്‍വം അത് കേള്‍ക്കുകയായിരുന്നു വിശുദ്ധന്റെ ശൈലി. മാത്രമല്ല, അവരെ തടയാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന തന്റെ സഹായികളെപ്പോലും ജോണ്‍ അതില്‍ നിന്ന് വിലക്കിയ സംഭവങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവചരിത്രത്തില്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.
1550 മാര്‍ച്ച് മാസത്തില്‍ മരണാസന്നനായ ജോണ്‍ കൂടെ ഉള്ളവരോട് തന്നെ ഒറ്റയ്ക്ക് ആയിരിക്കുവാന്‍ അനുവദിക്കണമെന്ന് അഭ്യര്‍ത്ഥിച്ചു. എല്ലാവരും പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ എഴുന്നേറ്റ് കുരിശു രൂപത്തിന്റെ മുമ്പില്‍ പോയി അദ്ദേഹം മുട്ടുകുത്തി. മാര്‍ച്ച് എട്ടിന് അര്‍ദ്ധരാത്രി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുറിയിലെത്തിയ നഴ്‌സുമാര്‍ ക്രൂശിത രൂപത്തിന്റെ കാല്‍പ്പാദത്തില്‍ മുഖം അമര്‍ത്തി മുട്ടുകുത്തി നില്‍ക്കുന്ന ജോണിന്റെ ശരീരമാണ് കണ്ടത്. തന്റെ പ്രാണനാഥന്റെ പക്കലേക്ക് ജോണിന്റെ ആത്മാവ് യാത്രയായിരുന്നു. •
Renjith Lawrence
Latest Articles
രോഗശാന്തിക്ക് അത്യന്താപേക്ഷിതമായ ഒരു ഘടകമാണ് പ്രതീക്ഷാനിര്‍ഭരമായ വിശ്വാസം- പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്ന ആളിനും രോഗിക്കും. അപസ്മാരരോഗിയെ സുഖപ്പെടുത്താന്‍ തങ്ങള്‍ക്ക് എന്തുകൊണ്ട് സാധിച്ചില്ല എന്ന ശിഷ്യന്മാരുടെ ചോദ്യത്തിന് ‘നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസക്കുറവുകൊണ്ടുതന്നെ’ എന്നാണവിടുന്ന് മറുപടി നല്കിയത്. ചിലപ്പോള്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ വിശ്വാസം രോഗിക്ക് സൗഖ്യദായകമായി ഭവിക്കും. അപസ്മാരരോഗിയുടെ പിതാവിൻ്റെ വിശ്വാസം, കനാന്‍കാരി സ്ത്രീയുടെ വിശ്വാസം, ശതാധിപൻ്റെ വിശ്വാസം തുടങ്ങിയവ ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. യേശുവിന് ഇത് ചെയ്യാന്‍ കഴിയും. അവിടുന്ന് ഇത് ചെയ്യുമെന്നുള്ള വിശ്വാസമാണ് ആവശ്യം. ചില രോഗങ്ങള്‍ക്ക് ഉടനടി സൗഖ്യം കിട്ടുമ്പോള്‍ മറ്റ് ചിലത് ക്രമേണയായിരിക്കും സുഖപ്പെടുന്നത്. രോഗശാന്തി നല്കിക്കൊണ്ടാണ് കര്‍ത്താവ് ചിലരെ വിശ്വാസത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍ മറ്റ് ചിലരെ വിശ്വാസത്തിലേക്കും ശരണത്തിലേക്കും നയിച്ചതിനുശേഷംമാത്രം രോഗശാന്തി നല്കി അനുഗ്രഹിക്കുന്നു. രോഗത്തിലൂടെ നമ്മുടെ വിശുദ്ധീകരണവും മാനസാന്തരവുമാണ് ദൈവം ലക്ഷ്യമാക്കുന്നതെങ്കില്‍ നാം ഉദ്ദേശിച്ച സമയത്ത് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന രീതിയില്‍ സൗഖ്യം കിട്ടിയെന്ന് വരില്ല. അതിന്റെ അര്‍ത്ഥം ദൈവം നമ്മുടെ പ്രാര്‍ത്ഥന കേട്ടില്ല എന്നതല്ല. പ്രത്യുത നിശബ്ദതയിലൂടെ ദൈവം നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ വിശുദ്ധീകരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നതാണ്- തൻ്റെയും മറ്റുള്ളവരുടെയും രക്ഷയ്ക്കുവേണ്ടി യേശുവിനോട് ചേര്‍ന്ന് സഹിക്കാന്‍ വിളിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള അവസരങ്ങളില്‍ വേദന സഹിക്കാനുള്ള ശക്തിയായിരിക്കും രോഗശാന്തിശുശ്രൂഷയിലൂടെ ലഭിക്കുക. കൂടോത്രം, മന്ത്രവാദം, ചാത്തന്‍സേവ തുടങ്ങിയവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടുള്ളവര്‍ രോഗശാന്തിപ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ക്കുമുമ്പായി പിശാചിനെയും അവന്റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെയും ഉപേക്ഷിക്കുകയും യേശുവിനെ കര്‍ത്താവായി ഏറ്റുപറയുകയും ചെയ്യേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. കഠിനമായ വെറുപ്പ്, അശുദ്ധി, ഭയം ഇവയിലൂടെയെല്ലാം പൈശാചികശക്തികള്‍ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവരികയും നമ്മുടെ ശാരീരിക മാനസികതലങ്ങളില്‍ അസ്വസ്ഥത സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്. ഇത്തരം രോഗങ്ങള്‍ ഔഷധപ്രയോഗംകൊണ്ട് ഒരിക്കലും സുഖപ്പെടുകയില്ല. എന്നാല്‍ യേശുനാമത്തില്‍ പൈശാചികശക്തികളെ ബന്ധിക്കുകയും ഒഴിവാക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഇത്തരം അസുഖങ്ങള്‍ ഇല്ലാതായിത്തീരും. മദ്യപാനംപോലെയുള്ള മ്ലേച്ഛമായ ജീവിതചര്യകൊണ്ട് രോഗിയായിത്തീര്‍ന്ന ഒരാള്‍- ആരോഗ്യം കിട്ടിയാല്‍ വീണ്ടും കുടിക്കാന്‍ ഒരുങ്ങിയിരിക്കുന്ന മനസുള്ള വ്യക്തിയാണെങ്കില്‍ കര്‍ത്താവില്‍നിന്നും രോഗശാന്തി പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതില്‍ അര്‍ത്ഥമില്ല. തന്റെ പഴയ ജീവിതം ഉപേക്ഷിക്കുകയും ദൈവഹിതമനുസരിച്ചുള്ള പുതിയ ഒരു ജീവിതം നയിക്കാന്‍ തീരുമാനമെടുക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടുവേണം അത്തരം വ്യക്തികള്‍ രോഗശാന്തിപ്രാര്‍ത്ഥനകളില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍. ഓരോ രോഗശാന്തിയും ദൈവസ്‌നേഹത്തിന്റെ അടയാളമാണ്. രോഗഗ്രസ്തമായ ഇന്നത്തെ ലോകത്തെ സുഖപ്പെടുത്താനും പുനരുദ്ധരിക്കാനും ദൈവത്തിന്റെ ഈ സ്‌നേഹത്തിനുമാത്രമേ കഴിയൂ. പാപം വര്‍ധിച്ച ഈ കാലയളവില്‍ ദൈവം തന്റെ കൃപയെയും വര്‍ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു, അടയാളങ്ങളും അത്ഭുതങ്ങളും പ്രവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ട് അവിടുന്ന് ലോകത്തെ ഉണര്‍ത്തുകയും തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നമുക്ക് കര്‍ത്താവിനോട് നന്ദി പറയാം. എല്ലാ വചനപ്രഘോഷണവേദികളിലും രോഗശാന്തികള്‍ ധാരാളമായി ഉണ്ടാകാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും ചെയ്യാം. അങ്ങനെ അനേകര്‍ രക്ഷയുടെ സന്തോഷം അനുഭവിച്ചറിയാന്‍ ഇടയാകട്ടെ.
യു.എസ്: ഡെന്‍വറിലെ ബിഷപ് മാഷെബൂഫ് ഹൈസ്‌കൂള്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ ബസര്‍ ലൈറ്റ് അണയുന്നത് ആത്മാവിന്‍റെ സ്‌നാനത്തിനുള്ള ക്ഷണമാണ്. കാരണം ചാപ്ലിന്‍ ഫാ. സി.ജെ. മാസ്റ്റ് വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ കുമ്പസാരിക്കാന്‍ ക്ഷണിക്കുന്നതിന്റെ അടയാളമാണ് അണയുന്ന ആ ബസര്‍ ലൈറ്റ്. കുമ്പസാരത്തിന് ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ നേരത്തേതന്നെ ബസര്‍ എടുത്തുകൊണ്ട് പോകും. ക്ലാസിലോ വിശ്രമവേളയിലോ, എപ്പോഴായാലും, തങ്ങളുടെ ബസറിൻ്റെ ചുവന്ന ലൈറ്റ് അണയുന്നത് അപ്പോള്‍ ഫാ. മാസ്റ്റ് ആ വിദ്യാര്‍ത്ഥിയെ കുമ്പസാരിപ്പിക്കാന്‍ ഒരുക്കമാണെന്നതിൻ്റെ സൂചനയാണ്. പ്രാര്‍ത്ഥനയില്‍ ഫാ. മാസ്റ്റിന് ലഭിച്ച ഒരു ആശയമാണിത്. ആദ്യം എല്ലാവര്‍ക്കും ഇത് ഒരു തമാശയായി തോന്നിയെങ്കിലും പ്രിന്‍സിപ്പല്‍ മിസ്റ്റര്‍ സീഗലിൻ്റെ അനുവാദത്തോടെ ഇത് നടപ്പിലാക്കി. പക്ഷേ വളരെ ഫലപ്രദമാണെന്നാണ് ഇപ്പോള്‍ എല്ലാവരുടെയും അഭിപ്രായം. കാരണം വളരെയേറെ തിരക്കുള്ളവരാണ് ഹൈസ്‌കൂള്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍. ക്ലാസ് സമയത്തിനു പുറത്ത് കുമ്പസാരിക്കാനായി വരിനില്‍ക്കാന്‍ അവര്‍ക്ക് സാധിച്ചെന്ന് വരില്ല. അതിനാല്‍ത്തന്നെ ആ സമയം ലാഭിച്ച്, ഭയമില്ലാതെയും സ്വസ്ഥമായും ഫാ. മാസ്റ്റിനെ സമീപിക്കാന്‍ ഈ സംവിധാനത്തിലൂടെ സാധിക്കുന്നു. അതുവഴി കുമ്പസാരമെന്ന കൂദാശ നല്കുന്ന സാന്ത്വനവും സമാധാനവും ലഭിച്ച് പ്രത്യാശയോടെ മുന്നോട്ടുപോകാനും അവസരം ലഭിക്കുന്നു.
കുറെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ പിറകിലേക്കൊരു യാത്ര. നഴ്‌സായി ജോലി ചെയ്യുന്ന സമയം. നഴ്‌സിംഗ് ലൈസന്‍സ് പ്രത്യേക കാലപരിധിക്കുള്ളില്‍ പുതുക്കിയെടുക്കേണ്ട ഒരു രേഖയാണ്. ഓരോ തവണ ലൈസന്‍സ് പുതുക്കുമ്പോഴും നഴ്‌സുമാര്‍ ചില ക്ലാസ്സുകളിലും മറ്റും പങ്കെടുത്ത് ആവശ്യമായ മണിക്കൂറുകള്‍ നീക്കിവച്ച് അതിനു വേണ്ടുന്ന സി. എം .ഇ (കണ്ടിന്യൂയിങ് മെഡിക്കല്‍ എഡ്യൂക്കേഷന്‍) പോയിന്റുകളും കരസ്ഥമാക്കണം. ഓണ്‍ലൈന്‍ ആയോ അല്ലാതെയോ ഇവയില്‍ പങ്കെടുക്കാവുന്നതാണ്. പല നഴ്‌സുമാര്‍ക്കും ഇതിനു സാധിക്കാറില്ല എന്നത് ഒരു സത്യവുമാണ്. അന്ന് ഞാന്‍ നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞു വളരെ ക്ഷീണിതയായാണ് മുറിയില്‍ വന്നത്. കുളി കഴിഞ്ഞു കിടക്കാനൊരുങ്ങുമ്പോള്‍ മൊബൈലില്‍ ഒരു റിമൈന്‍ഡര്‍. ഇന്ന് ഒരു കോണ്‍ഫറന്‍സില്‍ പങ്കെടുക്കേണ്ടതാണ്. എങ്കിലേ ലൈസെന്‍സ് പുതുക്കലിന് ആവശ്യമായ പോയിന്റ് കിട്ടൂ. കിടക്കയില്‍ കിടക്കുന്ന ഞാന്‍ ഈശോയെ ദയനീയമായി നോക്കി. ഈശോക്കുള്ള പരാതിപ്പെട്ടി തുറന്നു. ‘ദേ ഈശോയേ, തല പൊങ്ങുന്നില്ല. എനിക്ക് എവിടെയും പോകാന്‍ വയ്യ. വേറെ ഒരു ക്ലാസ് എനിക്ക് വേണ്ടി ഒന്ന് അറേഞ്ച് ചെയ്‌തേക്കണേ.’ തലവഴി പുതപ്പു വലിച്ചിട്ട് ഞാന്‍ നിദ്രയിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി. അന്ന് വൈകിട്ട് ഒരു സുഹൃത്ത് എന്നെ കാണാന്‍ വന്നു. അവളുടെ കയ്യില്‍ ഒരു സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റും ഉണ്ടായിരുന്നു. എനിക്ക് നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടി ആയിരുന്നെന്നും കോണ്‍ഫറന്‍സില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ കഴിയില്ലെന്നും മനസ്സിലാക്കിയ അവള്‍ എന്നോടുള്ള നിഷ്‌കളങ്ക സ്‌നേഹത്തെ പ്രതി കോണ്‍ഫറന്‍സില്‍ പങ്കെടുത്തവരുടെ നെയിം ലിസ്റ്റില്‍ എന്റെയും പേരെഴുതിയത്രേ. കേട്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് പുതുമയൊന്നും തോന്നിയില്ല. കാരണം ഇതൊക്കെ പലയിടത്തും തനിയാവര്‍ത്തനങ്ങളായി കണ്ടിട്ടുള്ളതും കേട്ടിട്ടുള്ളതും ആണ്. ജോലിയുടെ ക്ഷീണം നിമിത്തം കൂടുതല്‍ ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ ഞാന്‍ വീണ്ടും വിശ്രമത്തിലായി. അവള്‍ സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് മുറിയില്‍ വച്ച് യാത്രയായി. ഏകദേശം അഞ്ചു നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ തന്നെ എനിക്ക് അതിതീവ്രമായ തലവേദന അനുഭവപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങി. എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും ഉറങ്ങാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. വേദനസംഹാരികള്‍ കഴിച്ചു നോക്കി. യാതൊരു ശമനവുമില്ല. എന്താണ് പെട്ടെന്നൊരു തലവേദനക്ക് കാരണം എന്ന് മനസ്സിലായില്ല. അന്ന് രാത്രി ഒരു നിമിഷം പോലും കിടക്കാനോ ഉറങ്ങാനോ കഴിയാതെ തല ഒരു തുണി ഉപയോഗിച്ച് കെട്ടിവച്ചു മുറിയില്‍ നടന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു. നേരം പുലരാറായപ്പോള്‍ ഈശോയുടെ അടുത്ത് എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട തിരുഹൃദയ രൂപത്തിന് മുന്‍പില്‍ ഞാന്‍ തളര്‍ന്നു കിടന്നു. ശരീരത്തിനും മനസിനുമെല്ലാം ഭാരം അനുഭവപ്പെടുന്നു. എന്തിനെന്നറിയാത്ത ഒരു വലിയ ദുഃഖം എന്റെ ആത്മാവില്‍ നിറഞ്ഞു. ഈശോയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കിടക്കുമ്പോള്‍ കണ്ണുകള്‍ അറിയാതെ നിറഞ്ഞൊഴുകി. ഈശോയുടെ സ്വരം ഞാന്‍ കേട്ടു, ”ആ സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് കീറിക്കളയുക. ഏറ്റുപറഞ്ഞു കുമ്പസാരിക്കുക.” തലവേദനയുടെ കാഠിന്യം പിന്നെയും കൂടിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. നിലത്തുനിന്ന് എങ്ങനെയോ എഴുന്നേറ്റ ഞാന്‍ ഈശോയുടെ മുന്‍പില്‍ വച്ചുതന്നെ സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് കീറിക്കളഞ്ഞു. പെട്ടെന്നുതന്നെ ദൈവാലയത്തിലേക്ക് പോകാന്‍ ഒരുങ്ങി. ഈശോയോട് ഒരുപാട് തവണ മാപ്പു പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു. ദൈവാലയത്തില്‍ എത്തി പരിശുദ്ധ കുര്‍ബ്ബാനക്ക് മുന്‍പ് വൈദികനോട് എന്റെ തെറ്റ് ഏറ്റുപറഞ്ഞു കുമ്പസാരിച്ചു. തലവേദന അല്പം കുറയുന്നതുപോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു. തിരിച്ച് മുറിയില്‍ വന്നപ്പോള്‍ വേദനയില്‍ അല്പം കുറവ് അനുഭവപ്പെട്ടതല്ലാതെ തലവേദന വിട്ടുമാറുന്നില്ല. ഈശോയോട് അല്പം പിണക്കം തോന്നി. ഈശോ പറഞ്ഞത് അക്ഷരംപ്രതി അനുസരിച്ചതിന്റെ ഗമയില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോഴാണ് അടുത്ത ഡയലോഗ് വരുന്നത്. ഈശോയുടെ ഡിമാന്‍ഡ് പലപ്പോഴും ഭീകരമായി തോന്നാറുണ്ട്. അവനെ സ്‌നേഹിക്കുന്നവരോട് കുറച്ചു കൂടുതല്‍ ആയിരിക്കും എന്ന് വേണമെങ്കില്‍ പറയാം. ഉടനെ കൂട്ടുകാരിയെ വിളിക്കുകയും അവളോട് കുമ്പസാരിക്കാന്‍ പറയുകയും ചെയ്യുക എന്നുള്ളതാണ് രണ്ടാമത്തെ ടാസ്‌ക്. ഈശോക്ക് എന്തിനാ ഇത്രയ്ക്ക് വാശി എന്നുള്ള മട്ടില്‍ ഞാന്‍ ഒരല്പം കലിപ്പ് കാണിച്ചു. പക്ഷേ തലവേദന കാരണം വേറെ നിവൃത്തിയില്ലാതായി. ഫോണില്‍ സുഹൃത്തിനെ വിളിച്ചു. അവളുടെ നിഷ്‌കളങ്കസ്‌നേഹത്തിന് ഈശോ തന്ന സ്‌നേഹസമ്മാനത്തെക്കുറിച്ച് വിവരിച്ചു. ഫോണിന്റെ മറുതലയില്‍ കരച്ചില്‍ കേള്‍ക്കാം. അല്‍പസമയത്തിനുള്ളില്‍ത്തന്നെ അവള്‍ എൻ്റെ മുറിയില്‍ വന്നു. തല കെട്ടിവച്ചു കിടക്കുന്ന എന്നെയും തിരുഹൃദയ ഈശോയെയും അവള്‍ മാറി മാറി നോക്കിക്കൊണ്ടു കണ്ണീര്‍ വാര്‍ത്തു. സമയം ഉച്ചയായി. ഇനി പരിശുദ്ധ കുര്‍ബ്ബാന വൈകുന്നേരം മാത്രമേ ഉള്ളൂ. അതിനാല്‍ അവള്‍ എന്റെ മുറിയില്‍ ഈശോയുടെ അടുത്ത് സമയം ചെലവഴിച്ചു. സമയമായപ്പോള്‍ അവള്‍ ദൈവാലയത്തിലേക്ക് പോയി. കുമ്പസാരിച്ച് ഒരുക്കത്തോടെ ഈശോയെ സ്വീകരിച്ചു. ദൈവാലയത്തിലേക്ക് പോകും മുന്‍പ് അവളോട് ഞാന്‍ ഒരു കാര്യം സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു. കുമ്പസാരം കഴിയുമ്പോള്‍ സമയം എത്രയെന്ന് നോക്കി എന്നോട് പറയണം. അവള്‍ ദൈവാലയത്തില്‍ ആയിരുന്ന സമയം ഞാന്‍ മുറിയില്‍ കിടക്കുകയായിരുന്നു. അഞ്ചുമണിക്ക് പെട്ടെന്ന് എന്റെ തലയില്‍നിന്ന് എന്തോ വസ്തു തെന്നി മാറുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടു. തലവേദന പൂര്‍ണ്ണമായി എന്നെ വിട്ടുപോയി. നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ അവളുടെ ഫോണ്‍ കാള്‍ ലഭിച്ചു. ഞാന്‍ അവളോട് ചോദിച്ചു, ”അഞ്ച് മണിക്ക് കുമ്പസാരം കഴിഞ്ഞു അല്ലേ?!”അവള്‍ ആശ്ചര്യത്തോടെ ചോദിച്ചു, ”നീ സമയം എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു? അഞ്ച് മണിക്കാണ് കുമ്പസാരക്കൂട്ടില്‍നിന്ന് ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റത്. ”ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, ”അതേസമയം തലവേദന വിട്ടുമാറി.” ”നിങ്ങളെത്തന്നെ ശുദ്ധീകരിക്കുവിന്‍. നാളെ നിങ്ങളുടെ ഇടയില്‍ കര്‍ത്താവ് അത്ഭുതങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കും” (ജോഷ്വാ 3/5). യേശുവിന്റെ ശിഷ്യന്മാരില്‍ പ്രധാനിയായ പത്രോസിന്റെ മൂന്ന് തള്ളിപ്പറച്ചിലുകളെ നമുക്ക് ചിന്തിക്കാം. വിശുദ്ധ ലൂക്കായുടെ സുവിശേഷത്തില്‍ പ്രതിപാദിക്കുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്. ആദ്യം പത്രോസ് ‘അവനെ ഞാന്‍ അറിയുകയില്ല’ എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ദൈവമായ യേശുവിനെ തിരിച്ചറിയാതെ പോയി. രണ്ടാമത് ‘മനുഷ്യാ ഞാന്‍ അല്ല’ എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് സ്വയം തിരിച്ചറിവില്ലാത്തവനായി മാറി. താന്‍ ആരാണെന്ന് അവന്‍ മറന്നു. മൂന്നാമതായി ‘നീ പറയുന്നത് എന്താണെന്ന് എനിക്കറിഞ്ഞു കൂടാ’ എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ സഹോദരങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയാത്തവനായി. ദൈവത്തെയും സഹോദരങ്ങളെയും സ്വയവും ആരാണെന്ന് അറിയാനുള്ള തിരിച്ചറിവ് പത്രോസിനു നഷ്ടപ്പെട്ടത് എന്തുകൊണ്ട്? തിരുവചനം ഇപ്രകാരം പഠിപ്പിക്കുന്നു, ”പത്രോസ് അകലെയായി അവനെ അനുഗമിച്ചിരുന്നു” (ലൂക്കാ 22/54). യേശുവില്‍നിന്ന് ഒരു അകലം പാലിച്ച പത്രോസ് തള്ളിപ്പറയുക എന്ന പാപത്തില്‍ മൂന്ന് തവണ ആവര്‍ത്തിച്ചു വീഴുകയാണ്. നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലും ചില പാപാവസ്ഥകളില്‍ ആവര്‍ത്തിച്ചു വീഴുന്നത് പത്രോസിനെപ്പോലെ അകലത്തില്‍ നാം ഈശോയെ അനുഗമിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ്. ദൈവത്തെയും മനുഷ്യനെയും ഒരു ചരടില്‍ കോര്‍ക്കുന്ന ബ്യൂട്ടിപാര്‍ലര്‍ ആണ് ഓരോ കുമ്പസാരക്കൂടുകളും. കുമ്പസാരിപ്പിക്കുന്ന വൈദികന്റെ യോഗ്യതയോ കുമ്പസാരിക്കുന്ന വ്യക്തിയുടെ യോഗ്യതയോ അല്ല മറിച്ച് സ്‌നേഹിതനുവേണ്ടി ജീവന്‍ ബലികഴിക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ വലിയ സ്‌നേഹം ഇല്ലെന്ന് സ്വന്തം ജീവന്‍ കൊടുത്തു കാണിച്ചുതന്ന യേശുവിന്റെ അതിരറ്റ സ്‌നേഹവും കരുണയുമാണ് ഓരോ ആത്മാവിനെയും പാപത്തിന്റെ ജീവനില്ലായ്മയില്‍നിന്ന് പുതിയ സൃഷ്ടിയാക്കി രൂപാന്തരപ്പെടുത്തുന്നത്.
പരുന്ത് സര്‍പ്പത്തെ നേരിടുകയാണങ്കില്‍ ചെയ്യുന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട്. അത് യുദ്ധരംഗം ഭൂമിയില്‍നിന്ന് അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് മാറ്റും. അതിനായി സര്‍പ്പത്തെ കൊത്തിയെടുത്ത് പറക്കും. എന്നിട്ട് അതിനെ സ്വതന്ത്രമാക്കും. എന്നാല്‍ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ സര്‍പ്പത്തിന് എന്ത് ശക്തിയാണ് പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയുക? അത് നിസ്സഹായമായിപ്പോകുകയേയുള്ളൂ. ഇതുതന്നെയാണ് ആത്മീയജീവിതത്തിലും നാം ചെയ്യേണ്ടത്. ശത്രുവായ പിശാചിന് ജയിക്കാന്‍ എളുപ്പമുള്ള പാപസാഹചര്യങ്ങള്‍ നിലനിര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് അവനുമായി പോരാട്ടമരുത്. പകരം പ്രാര്‍ത്ഥനയിലൂടെ ദൈവാശ്രയബോധത്തില്‍ ഉയര്‍ന്നുനിന്ന് ആത്മീയതലത്തില്‍ അവനെ നേരിടുക. അവിടെ പോരാട്ടം ദൈവം ഏറ്റെടുക്കും. നമുക്ക് വിജയം വരിക്കാനും സാധിക്കും. ”ദൈവത്തിന് വിധേയരാകുവിന്‍; പിശാചിനെ ചെറുത്തുനില്‍ക്കുവിന്‍; അപ്പോള്‍ അവന്‍ നിങ്ങളില്‍നിന്ന് ഓടിയകന്നുകൊള്ളും” (യാക്കോബ് 4/7)
Want to be in the loop?
Get the latest updates from Tidings!