- Latest articles
പതിവുപോലെ ജോലി കഴിഞ്ഞു മുറിയിലെത്തിയപ്പോഴാണ് എസി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നില്ലെന്നു കണ്ടത്. ചൂട് കാലം ആണ് ദുബായില്‍ .മുറിയില്‍ എസി ഇല്ലാതെ ഒരു നിമിഷം ആയിരിക്കുക ദുസ്സഹമാണ്. ടെക്നിഷ്യനെ പല തവണ ഫോണില്‍ വിളിച്ചു. അവസാനം അവര്‍ വന്നു എ സി പരിശോധിക്കാമെന്ന് ഉറപ്പു നല്കി. മണിക്കൂറികള്‍ കടന്നു പോയി കൊണ്ടിരുന്നു . ചെറിയൊരു ഫാന്‍ മുറിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അപ്പോഴത്തെ ചൂടിനെ ശമിപ്പിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. രാത്രി എട്ടു മണിയോടെ ടെക്നീഷ്യന്മാര്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു. തകരാറെന്താണെന്നു പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി. കുറച്ചു സമയം എടുക്കും റിപ്പയറിങ് തീരാന്‍ എന്ന് അവരുടെ മറുപടി.
തൊട്ടടുത്ത ദിനം ഓണ ദിവസമാണ്. മലയാളി ഹോട്ടലുകളിലെല്ലാം ഓണസദ്യ ആയിരിക്കും ലഭിക്കുക. മുന്‍കൂട്ടി ബുക്ക് ചെയ്താലേ ഭക്ഷണം കിട്ടുകയുള്ളൂ. മുറിയില്‍ ആണെങ്കില്‍ ഭക്ഷണമൊന്നും പാകപ്പെടുത്തുന്നുമില്ല. എ.സി റിപ്പയറിങ് തീരുമ്പോഴേക്കും വിളിച്ചു സദ്യ ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്യാം എന്ന് കരുതിയതാണ്. പക്ഷേ എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ രാത്രി പതിനൊന്നു മണി. പരിസരത്തുള്ള ഹോട്ടലുകള്‍ അടച്ചു കഴിഞ്ഞു. ഈശോയോടു കുറച്ചു കലിപ്പില്‍ ആയി. നാളെ പട്ടിണി കിടക്കണമെന്നാണോ നിന്‍റെ ആഗ്രഹം എന്ന് ചോദിച്ചു ഈശോയോടു വഴക്കിട്ടു. യൗസേപ്പിതാവിന്‍റെ രൂപത്തില്‍ നോക്കി വഴക്കു തുടര്‍ന്നു.
സ്വന്തം ആയി ഒരു മകള്‍ ഇല്ലാത്ത അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ വിഷമം വിസ്തരിച്ചു പറഞ്ഞു കേള്‍പ്പിക്കുകയാണ് ഞാന്‍. യൗസേപ്പിതാവിനെ എളുപ്പത്തില്‍ സെന്റിയാക്കുന്ന മാജിക് ആണത്. മകളായി ഞാന്‍ ഉണ്ടല്ലോ എന്ന ആശ്വാസ വാക്കുകളും കൂടി ആകുമ്പോള്‍ എല്ലാം സെറ്റ്. രാവിലെ ജോലിക്കു പോകാന്‍ ഇറങ്ങുകയാണ്… വീണ്ടും ഈശോക്കും യൗസേപ്പിതാവിനും റിമൈന്‍ഡര്‍, ‘കുറച്ചു പായസമെങ്കിലും കിട്ടാന്‍ വഴിയുണ്ടോ?’ മുറിയില്‍ പൂര്‍ണ്ണ നിശബ്ദത. എന്ത് സംഭവിച്ചാലും തിരിച്ചു വന്നിട്ട് കാണാം എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മുറിയില്‍ നിന്ന് ഞാന്‍ ഡ്യൂട്ടിക്കായി ആശുപത്രിയിലേക്ക് ഇറങ്ങി. ഇന്ന് പട്ടിണിയെന്നതില്‍ യാതൊരു തര്‍ക്കവുമില്ല.
ജോലി ആരംഭിച്ചത് മുതല്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിന്‍റെ ഇന്നത്തെ പെര്‍ഫോമന്‍സ് ആകാംക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുകയാണ്. ഡ്യൂട്ടി തീരാന്‍ ഏകദേശം ഒരു മണിക്കൂര്‍ അവശേഷിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു ഫോണ്‍ കാള്‍ ലഭിച്ചു. എന്‍റെ സുഹൃത്തും സഹപ്രവര്‍ത്തകയും ആണ് അവള്‍. ഫോണിലൂടെ സ്‌നേഹാന്വേഷണങ്ങള്‍ നടത്തി. ജോലി കഴിഞ്ഞു പോകുമ്പോള്‍ അവളുടെ ഹോസ്റ്റലിന്‍റെ അടുത്തൊന്നു വന്നിട്ട് പോകാന്‍ എന്നോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഞാന്‍ ചോദിച്ചു, ‘പായസം തരാന്‍ വേണ്ടിയാണോ?’ അവള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അല്ലെന്നു മറുപടി പറഞ്ഞു.
എന്‍റെ പ്രതീക്ഷകള്‍ക്ക് മങ്ങലേറ്റ പോലെ… എന്തായാലും അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്നു. ഒരു വലിയ പാര്‍സല്‍ ബോക്‌സ് അവള്‍ എന്‍റെ നേരെ നീട്ടി. അതിനു മുകളില്‍ ഓണസദ്യ എന്ന് സ്റ്റിക്കര്‍!!
അവളുടെയും എന്‍റെയും കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഇനി കഥയിലെ ട്വിസ്റ്റിലേക്കു പോകാം. തലേ ദിവസം അവള്‍ ഒരു പാര്‍സല്‍ സദ്യ അവള്‍ക്കു വേണ്ടി ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഓണദിനത്തില്‍ പാഴ്‌സല്‍ വാങ്ങാന്‍ താഴേക്കു ഗോവണിപ്പടികള്‍ ഇറങ്ങി വരുമ്പോള്‍ അവളുടെ കാതില്‍ ആരോ ആന്‍ മരിയ എന്ന് മൂന്നു തവണ പറഞ്ഞു അത്രേ…. ഞാന്‍ സദ്യ ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്ന് അവള്‍ക്കറിയില്ല. എങ്കിലും കാതില്‍ കേട്ട സ്വരം മൂലം പാഴ്‌സല്‍ കൊണ്ടു വന്ന ആളോട് മറ്റൊരു പാഴ്‌സല്‍ കൂടി തരാന്‍ ഉണ്ടാകുമോ എന്ന് ചോദിച്ചു. ഡെലിവറി ബോയ് മറുപടി പറഞ്ഞതിപ്രകാരമാണ്, ”ഞങ്ങള്‍ ഇന്ന് ഓര്‍ഡര്‍ ആദ്യം തരാന്‍ വന്നത് നിങ്ങളുടെ അടുത്താണ്. അതിനാല്‍ കുറച്ചു പാഴ്‌സല്‍ എക്‌സ്ട്രാ വച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒടുവിലാണ് ഇവിടെ വരുന്നതെങ്കില്‍ പാഴ്‌സല്‍ തീര്‍ന്നുപോയിട്ടുണ്ടാകും.” അദ്ദേഹം ഉടനെ ഒരു എക്‌സ്ട്രാ പാര്‍സല്‍ മുന്‍കൂര്‍ ഓര്‍ഡര്‍ ഇല്ലാതെ തന്നെ അവള്‍ക്കു നല്കി…
കവിഞ്ഞൊഴുകുന്ന നാല് കണ്ണുകള്‍ക്ക് പിറകിലെ രഹസ്യം ഇതായിരുന്നു… എത്രയും പെട്ടെന്ന് വീട്ടിലെത്തണമെന്നു മാത്രമായിരുന്നു എന്‍റെ ചിന്ത ഈശോയുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടിച്ചെന്നു. സദ്യ ഈശോക്ക് മുന്‍പില്‍ വച്ചു. ഈശോക്ക് ചന്നം പിന്നം ചക്കര ഉമ്മകള്‍… പാവം യൗസേപ്പിതാവിനെ കണ്ടപ്പോള്‍ എന്ത് പറയണം എന്നറിയാതെ വിഷമിച്ചു. നീണ്ട താടിയില്‍ അല്‍പ നേരം തലോടിക്കൊണ്ട് യൗസേപ്പിതാവിനും ഉമ്മ കൊടുത്തു… മകള്‍ ഇല്ലാത്ത വിഷമം മാറിയില്ലേ എന്ന് ചോദിക്കുമ്പോള്‍ യൗസേപ്പിതാവിന്‍റെ മുഖം പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിക്കുന്നത് പോലെ…. ‘നീ ഇത് എത്രാമത്തെ തവണയാ എന്നെ സെന്റിയാക്കി കാര്യം നേടുന്നത്?’
മറ്റൊരു സംഭവം കൂടി പറയാം. ശനിയാഴ്ചകളില്‍ മാത്രമാണ് പരിശുദ്ധ കുര്‍ബ്ബാനയില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ സാധിക്കുന്നത്. അന്ന് രാവിലെ ദേവാലയത്തിലേക്ക് പോകുമ്പോഴാണ് ഒരു മസാലദോശ അനുഭവം ഓര്‍ത്തത്. ഉടനെ ആ ഷോപ്പില്‍നിന്നും മസാലദോശ വാങ്ങിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹം തോന്നി. പക്ഷേ ഷോപ്പ് കുറച്ചു ദൂരെ ആണ്. എനിക്ക് വഴി അറിയുകയില്ല. സ്വന്തമായി വാഹനവും ഇല്ല… പരിശുദ്ധ കുര്‍ബ്ബാന സ്വീകരിച്ചു ഇരിപ്പിടത്തില്‍ വന്നിരുന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഈശോയോടു പറഞ്ഞു… ”അങ്ങ് ഹൃദയത്തില്‍ വന്നിരിക്കുന്ന ഏറ്റവും വിലപ്പെട്ട ഈ സമയത്തു ചോദിക്കേണ്ടതാണോ എന്നെനിക്കറിയില്ല. എങ്കിലും ഒരു കാര്യം പറയുവാ ഈശോയേ… എനിക്ക് മസാലദോശ വേണമെന്ന് തോന്നുവാണല്ലോ, നമ്മള്‍ പണ്ട് പോയിട്ടുള്ള ഷോപ്പില്‍നിന്നും…” സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലുള്ളവര്‍ ഒരുപക്ഷേ എന്നെത്തന്നെ നിരീക്ഷിക്കുകയായിരിക്കും. പരിശുദ്ധ കുര്‍ബ്ബാന സ്വീകരിച്ച ശേഷം മസാലദോശ വേണമെന്ന് പറയുന്ന ഈ കാന്താരി പ്പെണ്ണിനെ…ഒടുവില്‍ ദൈവാലയത്തിന് പുറത്തിറങ്ങി പാര്‍ക്കിംഗ് സ്ഥലത്ത് എത്തിയപ്പോള്‍ സുഹൃത്തിന്‍റെ ഫോണ്‍കാള്‍, ”പത്തുമിനിട്ടു കാത്തു നിന്നാല്‍ ഒരു മസാലദോശ വാങ്ങിത്തരാം. വീട്ടില്‍ കൊണ്ടുപോയി വിടുകയും ചെയ്യാം.
” അവിടെനിന്ന് കരഞ്ഞാല്‍ ആളുകള്‍ കാണും എന്നതുകൊണ്ട് നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന മിഴികളോടെ ഞാന്‍ കുറച്ചു ദൂരം മുന്നോട്ടു നടന്നു… ഒടുവില്‍ പത്തുമിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ സുഹൃത്തിനൊപ്പം കടയില്‍ പോയി മസാലദോശ കഴിച്ചു. ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ച അതേ കടയില്‍നിന്നുതന്നെ… ഈശോ എന്ത് പാവമാണല്ലേ??? വലിയ കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്തു തരുന്ന ഈശോയെക്കാള്‍ എന്‍റെ ചെറിയ കാര്യങ്ങള്‍ കണ്ടറിഞ്ഞു ചെയ്യുന്ന ഈശോയെയാണ് ഞാന്‍ കൂടുതല്‍ സ്‌നേഹിക്കുന്നത്. അവനോടൊപ്പം ഉള്ള ജീവിതം എത്രയോ മാധുര്യമുള്ളതാണ്. തന്നോട് കൂടെ ആയിരിക്കാന്‍ അവന് നമ്മെ വിളിക്കുന്നു… എപ്പോഴും ഈശോയുമായി സംസാരിക്കുക. നമ്മുടെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലേക്കും അവനെ ക്ഷണിക്കുക. നസ്രായനാകട്ടെ നമ്മുടെ ബെസ്റ്റി…. ”കര്‍ത്താവില്‍ ആശ്രയിക്കുന്നവനെ അവിടുത്തെ സ്നേഹം വലയം ചെയ്യും” (സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 32/10).
'
”എല്ലാം പൊറുക്കുന്ന ദൈവത്തിന്‍റെ കരുണയാണ് മഴയെന്ന് സങ്കല്പിക്കുക. അത് ആത്മാവില്‍ പതിക്കുമ്പോള്‍ പാപത്തിന്‍റെ കറകള്‍ മായുകയും മനുഷ്യഹൃദയം നവീകരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. കുഞ്ഞാടിന്‍റെ പാപപരിഹാരബലിയാല്‍ എല്ലാ ദൈവമക്കള്‍ക്കും ലഭിക്കുന്ന ദൈവികസമ്മാനമാണത്. എല്ലാവര്‍ക്കും വാഗ്ദാനം ചെയ്യപ്പെടുന്ന ദൈവത്തിന്‍റെ കരുണ. അംഗീകരിച്ചാല്‍മാത്രം മതിയാകുന്ന, സ്വീകരിച്ചാല്‍മാത്രം മതിയാകുന്ന, ദൈവികവാഗ്ദാനം.”
ഈശോ അപ്പസ്‌തോലനായ യാക്കോബിനോട്,
‘യേശുവിന്‍റെ കണ്ണുകളിലൂടെ’- വാല്യം ഒന്ന്.
കുട്ടിക്കാലത്തുതന്നെ മദ്ബഹാശുശ്രൂഷിയായി കൈവയ്പ് ലഭിച്ചിരുന്നതിനാല്‍, വൈദികനാകാനുള്ള ആഗ്രഹവും മനസില്‍ മുളപൊട്ടി. അന്ന് ഞാന്‍ യാക്കോബായ സഭാസമൂഹത്തില്‍ അംഗമായിരുന്നു. എങ്കിലും വൈദിക ദൈവവിളിയെക്കുറിച്ച് ഗൗരവമായി ചിന്തിക്കാതിരുന്ന സമയത്താണ് അപ്രതീക്ഷിതമായി ഒരു രാത്രിയില്‍ ധന്യന്‍ മാര്‍ ഈവാനിയോസ് പിതാവിന്‍റെ മുഖം മനസില്‍ തെളിഞ്ഞതും മലങ്കര കത്തോലിക്കാസഭയില്‍ വൈദികനാകണമെന്ന ചിന്ത വന്നതും. ആ പ്രേരണ ശക്തമായതോടെ അനുയോജ്യരായ വ്യക്തികളെ സമീപിച്ച് അതിനുവേണ്ട സഹായങ്ങള്‍ തേടി. തുടര്‍ന്ന് സെമിനാരിയില്‍ ചേര്‍ന്നു. പിന്നെ വൈദികപരിശീലനത്തിന്‍റെ വര്‍ഷങ്ങള്‍.
പരിശീലനകാലത്ത് ലിറ്റര്‍ജി അഥവാ ആരാധനക്രമം പഠിപ്പിക്കുന്ന വൈദികന്‍ ഒരിക്കല്‍ ചോദിച്ചു, ”എന്തിനാണ് നിങ്ങള്‍ വൈദികനാകുന്നത്?” ‘സുവിശേഷം പ്രഘോഷിക്കാന്‍’, ‘ദൈവത്തിനായി ജീവിക്കാന്‍’ തുടങ്ങി പല ഉത്തരങ്ങള്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളില്‍നിന്ന് വന്നു. എന്‍റെ മനസില്‍ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന അര്‍പ്പിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹം നല്ലവണ്ണം ഉണ്ടായിരുന്നതിനാല്‍ ‘വിശുദ്ധ ബലി അര്‍പ്പിക്കാന്‍’ എന്നതായിരുന്നു ഞാന്‍ നല്കിയ ഉത്തരം. അന്ന് വൈദികന്‍ വ്യക്തമാക്കി, ‘അതാണ് ശരിയായ ഉത്തരം.’ കാരണം ഒരാള്‍ വൈദികനാകുന്നത് വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന അര്‍പ്പിക്കാനാണ്. മറ്റുള്ള കാര്യങ്ങളെല്ലാം അതിന്‍റെ ഫലമായി സംഭവിക്കേണ്ടതാണ്. ആ സംഭവം എന്നില്‍ ആഴത്തില്‍ സ്വാധീനം ചെലുത്തി.
കര്‍ത്താവ് അന്വേഷിക്കുന്നതെന്തിന്?
പരിശീലനകാലഘട്ടം കഴിഞ്ഞ് 2019 ഡിസംബര്‍ 27-നായിരുന്നു പൗരോഹിത്യാഭിഷേകം. അധികം താമസിയാതെ മിഷന്‍ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കായി പോകാനാണ് നിയോഗം ലഭിച്ചത്. ആന്ധ്രാപ്രദേശിലായിരുന്നു ശുശ്രൂഷകള്‍. ബലിപീഠത്തോടുചേര്‍ന്ന് ജീവിക്കാനും വൈദികനാകാനും കൊതിച്ചിരുന്നെങ്കിലും വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അത്ര തീവ്രമായ ബോധ്യങ്ങളൊന്നും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ലെന്ന് പറയാം. അങ്ങനെയിരിക്കേ ഫാ. ഡാനിയേല്‍ പൂവണ്ണത്തിലിന്‍റെ വാക്കുകള്‍ എന്നെ വളരെയധികം ആകര്‍ഷിച്ചു, ”നീ ദൈവാലയത്തില്‍ ഇരിക്കുക, കര്‍ത്താവ് നിന്നെ അന്വേഷിക്കുന്നു!”
എങ്കിലും എങ്ങനെയാണ് ദൈവാലയത്തില്‍ ഇരിക്കേണ്ടത് എന്ന ഒരു സംശയം മനസിലുണ്ടായിരുന്നു. അതിനുത്തരമായി മര്‍ക്കോസ് 3/13-15 വചനം ലഭിച്ചു. ”അവന് മലമുകളിലേക്ക് കയറി തനിക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളവരെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു. അവര്‍ അവന്‍റെ സമീപത്തേക്ക് ചെന്നു. തന്നോടുകൂടെ ആയിരിക്കുന്നതിനും പ്രസംഗിക്കാന്‍ അയക്കുന്നതിനും പിശാചുക്കളെ ബഹിഷ്‌കരിക്കാന്‍ അധികാരം നല്കുന്നതിനുമായി അവന് പന്ത്രണ്ടുപേരെ നിയോഗിച്ചു.” ആ വചനത്തിലൂടെ, ഈശോയോടുകൂടെ ആയിരിക്കുന്നതുവഴിയാണ് മറ്റ് നിയോഗങ്ങളെല്ലാം നിറവേറ്റാനുള്ള ശക്തി ലഭിക്കുക എന്ന ബോധ്യം എന്നില്‍ ശക്തമായി.
കൂടാതെ സിബി എന്ന അല്മായ സുവിശേഷകന്‍ കുറച്ചുനാള്‍ മിഷന്‍പ്രദേശത്ത് എനിക്കൊപ്പം താമസിക്കാനെത്തി. അദ്ദേഹം തീക്ഷ്ണമായ ദിവ്യകാരുണ്യഭക്തിയുള്ള ആളായിരുന്നു. തെല്ലും മടുപ്പില്ലാതെ മണിക്കൂറുകള്‍ പരിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയ്ക്കുമുന്നിലിരുന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്ന അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം ഞാനും ഇരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. സ്തുതി, അനുതാപപ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍, ആരാധനാഗാനങ്ങള്‍, മധ്യസ്ഥപ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍, നന്ദിയര്‍പ്പണം തുടങ്ങി എല്ലാ ഘടകങ്ങളും ചേര്‍ന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ദിവ്യകാരുണ്യ ആരാധന. ആദ്യമൊക്കെ ഏറെ സമയം ഇരിക്കുമ്പോള്‍ വിരസത തോന്നിയെങ്കിലും ദിവസങ്ങള്‍ പിന്നിട്ടപ്പോള്‍ അതിന്‍റെ മാധുര്യവും ഫലങ്ങളുമെല്ലാം എനിക്കും അനുഭവമാകാന്‍ തുടങ്ങി. വരദാനങ്ങള്‍ക്കായി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചതും അദ്ദേഹമാണ്. അതേത്തുടര്‍ന്ന്, മിഷന്‍ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കായി പോകുമ്പോള്‍ ആ പ്രദേശങ്ങളിലേക്ക് ദിവ്യകാരുണ്യം വഹിച്ചുകൊണ്ട് പോകാന്‍ തുടങ്ങി. ദിവ്യകാരുണ്യനാഥനെ വഹിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥനയോടെയും ഒരുക്കത്തോടെയും സഞ്ചരിക്കാന്‍ ശ്രദ്ധിക്കും.
അതിശക്തന്‍ ദിവ്യകാരുണ്യം
അപ്രകാരം ഒരിക്കല്‍ ദിവ്യകാരുണ്യനാഥനൊപ്പം ഒരു വീട്ടില്‍ കയറിച്ചെന്നു. ഞാന്‍ കയറിയതേ ആ വീട്ടിലെ മുറിക്കകത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന സ്ത്രീ വിറയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. തുടര്‍ന്ന് അവള്‍ വല്ലാതെ അക്രമാസക്തയായി. ആ സമയത്ത് ഞാന്‍ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ദിവ്യകാരുണ്യം എന്താണെന്നുപോലും അറിയാത്ത ആ സ്ത്രീ പറഞ്ഞത് ഇങ്ങനെ, ”അത് ഈശോയാണ്!” ആ സംഭവം ദിവ്യകാരുണ്യശക്തിയുടെ മഹനീയതയെക്കുറിച്ച് എനിക്കും ഒരു തിരിച്ചറിവായിരുന്നു.
മറ്റൊരിക്കല്‍ അവിടത്തെ വിശ്വാസിസമൂഹം ധ്യാനത്തില്‍ സംബന്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയം. ധ്യാനഗുരുവായ വൈദികന്‍ എല്ലാവരോടും ദിവ്യകാരുണ്യത്തെ വന്നുവണങ്ങാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. പൈശാചിക ആവാസമുള്ള സ്ത്രീയും ആ സമൂഹത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. അവള്‍ ദിവ്യകാരുണ്യത്തെ സമീപിച്ചതേ ഷോക്കടിച്ചതുപോലെ തെറിച്ചുവീണു. അത് എല്ലാവര്‍ക്കും കണ്ണുതുറപ്പിക്കുന്ന അനുഭവമായിരുന്നു. അവരുടെയെല്ലാം ഹൃദയത്തില്‍ പരിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയോടുള്ള ആദരവും ഭക്തിയും വര്‍ധിക്കാന്‍ ആ അത്ഭുതം കാരണമായി.
ഈ സ്ത്രീയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് മറ്റൊരു സംഭവംകൂടി പങ്കുവയ്ക്കാം. ആദ്യം പ്രാര്‍ത്ഥനയെല്ലാം നല്കി ഏതാണ്ട് വിമുക്തയായ അവള്‍ വീണ്ടും പൈശാചികസ്വാധീനത്തിലായി. ആ സമയത്ത് അവള്‍ക്കായി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ ദിവ്യകാരുണ്യം അടങ്ങിയ ചെപ്പ് അവളുടെ തലയില്‍ തൊടുവിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ ദൈവികപ്രേരണ. ഞാന്‍ അപ്രകാരം ചെയ്തു. പെട്ടെന്ന് ആ ചെപ്പിന് തിളയ്ക്കുന്നപോലെ ചൂട്! എന്‍റെമാത്രം തോന്നലാണോ എന്നറിയില്ലല്ലോ. അതിനാല്‍ കൂടെ വന്നിരുന്ന യുവാവിനെ വിളിച്ച് അതിലൊന്ന് തൊട്ടുനോക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. തൊട്ടിട്ട് അവന് പറയുകയാണ്, ‘കാളുതുന്തി’! പൊള്ളുന്നു!!
സാക്ഷാല്‍ ഈശോ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയില്‍ സന്നിഹിതനാണ്. അവിടുത്തെ സാന്നിധ്യം നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന ദിവ്യകാരുണ്യം യോഗ്യതയോടെ സ്വീകരിച്ച് മുന്നോട്ടുപോകുമ്പോള്‍ ആ ശക്തി കാത്തുസൂക്ഷിക്കാന്‍ സാധിക്കും. എന്നാല്‍ അയോഗ്യതയോടെ സ്വീകരിക്കുകയോ അനാദരവോടെ മുന്നോട്ടുപോകുകയോ ചെയ്താല്‍ ദിവ്യകാരുണ്യത്തിലെ ഈശോയുടെ സാന്നിധ്യം വിട്ടുപോകുന്നതായും അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇത്തരം അനുഭവങ്ങള്‍ എന്‍റെ ദിവ്യകാരുണ്യഭക്തിയെ ബലപ്പെടുത്തുകയും വര്‍ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. മിഷന്‍ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ തുടരുമ്പോള്‍ ശക്തി സ്വീകരിക്കുന്നത് ദിവ്യകാരുണ്യനാഥനില്‍നിന്നുതന്നെ.
'
ആര്‍ച്ച്ബിഷപ്പായിരിക്കേ നീണ്ട പതിമൂന്ന് വര്‍ഷം ജയിലില്‍ കിടന്നശേഷം മോചനം നേടിയ വ്യക്തിയാണ് പ്രശസ്തധ്യാനഗുരുവായിരുന്ന കര്‍ദിനാള്‍ വാന്‍ ത്വാന്‍. പതിമൂന്നില്‍ ഒമ്പത് വര്‍ഷം ഏകാന്തതടവാണ് അദ്ദേഹത്തിന് അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്നത്. പക്ഷേ ആ അവസ്ഥയിലും അദ്ദേഹം തന്‍റെ ജീവിതത്തെ അര്‍ത്ഥപൂര്‍ണമാക്കാന്‍ ഒരു വഴി കണ്ടെത്തി. തടവില്‍ കഴിയുന്നവരെല്ലാം ഭാവിയില്‍ സ്വതന്ത്രരാകുമെന്ന പ്രത്യാശയില്‍ അതിലേക്ക് നോക്കിയാണ് ജീവിക്കുന്നത്. ജയിലിലെ ക്ലേശങ്ങള്‍ അതിജീവിക്കാന്‍ ആ പ്രത്യാശ ശക്തി പകരും. എന്നാല്‍ വാന്‍ ത്വാന്‍ ചിന്തിച്ചു, ‘നാളെ ഞാന്‍ ഉണ്ടാകുമോ എന്നറിയില്ല. അതിനാല്‍ ഇന്നിനെ നോക്കി ജീവിക്കണം.’ അപ്രകാരം, യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തെ അഭിമുഖീകരിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം ജീവിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
ഭാവിയില്‍ ചെയ്യാനിരിക്കുന്ന മഹത്പ്രവൃത്തികളെക്കുറിച്ച് സ്വപ്നം കണ്ടതുകൊണ്ട് വലിയ കാര്യമില്ല. കാരണം അതിന് അവസരം വന്നുചേരണമെന്നില്ലല്ലോ. ഉറപ്പുള്ളത് മരണംമാത്രമാണ്. അതിനാല്‍ത്തന്നെ ജയില്‍ജീവിതത്തിലെ സാധാരണപ്രവൃത്തികള്‍ അസാധാരണമായി ചെയ്യാമെന്നായിരുന്നു വാന്‍ ത്വാന്‍റെ തീരുമാനം. അതാണ് വിശുദ്ധി സ്വന്തമാക്കാനുതകുന്ന പാത എന്ന് അദ്ദേഹം മനസിലാക്കി. തുടര്‍ന്ന് അദ്ദേഹം പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു,
”യേശുവേ, ഞാന്‍ ഭാവിക്കായി കാത്തുനില്‍ക്കില്ല.
വര്‍ത്തമാനകാലത്തില്‍ ജീവിക്കും. അതിനെ സ്‌നേഹംകൊണ്ട് നിറയ്ക്കും.”
വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ് അദ്ധ്യാപകര്‍ക്കു വേണ്ടിയുള്ള ഒരു കരിസ്മാറ്റിക് സമ്മേളനം, സുപ്രധാനമായ ഒരു ക്ലാസ് കൊടുക്കാന്‍ നിയുക്തനായത് ഞാനായിരുന്നു. വരുംതലമുറയെ വാര്‍ത്തെടുക്കുന്നവരാണല്ലോ അദ്ധ്യാപകര്‍, അക്കാരണത്താല്‍ത്തന്നെ ആ സമ്മേളനം ഏറെ പ്രാധാന്യം അര്‍ഹിക്കുന്നതായി ഞാന്‍ കരുതി. ഞാന്‍ കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്ന വിഷയം അറിവുള്ളവരുടെ സഹായത്തോടെ നന്നായി ഒരുങ്ങാന്‍ സാധിച്ചു; നോട്ടും കുറിച്ചിരുന്നു. ഒരുങ്ങി കുമ്പസാരിച്ചു, ദിവ്യകാരുണ്യം സ്വീകരിച്ചു. മനസിനെ ശാന്തമാക്കി സൂക്ഷിക്കാന്‍ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു. പതിവിന് വിരുദ്ധമായി തീവണ്ടിയില്‍ ബര്‍ത്തും റിസര്‍വ് ചെയ്തിരുന്നു. ഒന്നും എന്‍റെ ദൗത്യനിര്‍വ്വഹണത്തിനു തടസം വരുത്തരുതല്ലോ.
പോകേണ്ട ദിവസം ജോലി കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലേക്കു പുറപ്പെടുമ്പോള്‍ കരുതി, വീട്ടിലെത്തി കുളിച്ച് നേരത്തേതന്നെ അത്താഴവും കഴിച്ച് റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനിലെത്തും. ആദ്യത്തെ ക്ലാസ് എന്റേതാണ്. എല്ലാ കരുതലുകളും എടുത്തു.
എന്നാല്‍ ജോലിസ്ഥലത്തുനിന്നും മടങ്ങിയെത്തിയ എന്നെ സ്വീകരിച്ചത് ആദ്യത്തെ വീഴ്ച വീണ് മൂക്കും മുഖവും കരുവാളിച്ചു നില്ക്കുന്ന ഒന്നര വയസുകാരിയായ എന്‍റെ സൗമ്യമോളാണ്. എനിക്കൊട്ടും സഹിച്ചില്ല. മോളെയും വാരിയെടുത്ത് ഞാന്‍ തിരുഹൃദയരൂപത്തിന്‍റെ മുമ്പിലെത്തി. ”എന്തുകൊണ്ട് നീ എന്‍റെ കുഞ്ഞിനെ കാത്തുസൂക്ഷിച്ചില്ല. ശരിയാണ്, കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ വീണേക്കും. ആദ്യത്തെ വീഴ്ചയും ഒരു ദിവസം ഉണ്ടായേ പറ്റൂ. പക്ഷേ, ഇന്ന് ഇതു വേണ്ടിയിരുന്നോ?….
ഇന്നെനിക്കെങ്ങനെ അവിടെ എത്തി ഭംഗിയായി പ്രസംഗിക്കാനാവും? എന്‍റെ കുഞ്ഞിന്‍റെ നീരുവീര്‍ത്ത മുഖമാവില്ലേ തിരികെ എത്തുവോളം എന്‍റെ കണ്‍മുന്‍പില്‍…” പിന്നെയും എന്തെല്ലാമൊക്കെയോ ഞാന്‍ പുലമ്പി. കുറച്ചു പറഞ്ഞു കഴിയുമ്പോഴുള്ള ഒരു ശാന്തത. ആ ശാന്തതയില്‍ എന്‍റെ മനസില്‍ ഒരു സ്വരമുയര്‍ന്നു. ”ആരുടെ കുഞ്ഞാണവള്‍ നിന്‍റെ കുഞ്ഞോ?”
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, ”അതെ, എന്‍റെ കുഞ്ഞ്.”
ഒന്നുകൂടി ചിന്തിച്ചു നോക്കൂ, ”നിന്‍റെ കുഞ്ഞോ?”
ഞാനല്പമൊന്നയഞ്ഞു, ”നീ എനിക്കുതന്ന കുഞ്ഞ്.”
”അതെ. നീ അവളെ കാണുന്നതിനെത്രയോ മുമ്പ് ഞാന്‍ സ്‌നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയ എന്‍റെ കുഞ്ഞ്. വളര്‍ത്താന്‍ ഞാന്‍ നിന്നെ ഏല്പിച്ച എന്‍റെ പൊന്നോമന കുഞ്ഞ്.”
വാദി പ്രതിയായി മാറുന്നതു ഞാനറിഞ്ഞു. പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, ”അവളുടെ ചതഞ്ഞുവീര്‍ത്ത മുഖം കണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്കു വല്ലാതെ വിഷമം തോന്നി. ഞാനെന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു പോയി… എന്നോട്…” ‘
”നിന്‍റെ മോള്‍ ഒന്നു വീണപ്പോള്‍ നിനക്കിത്രയേറെ വേദന, ഈ വേദനയില്‍ ചവുട്ടിനിന്നുകൊണ്ടു നീ പോയി അവരോടു പറയുക, വീഴുന്ന ഓരോ പൊന്നോമനകളെക്കുറിച്ചും ഞാനെന്തുമാത്രം വേദനിക്കുന്നുവെന്ന്.”
അന്നു തീവണ്ടിയിലെ ബര്‍ത്തില്‍ കിടക്കുമ്പോള്‍ മനസു നിറയെ വീഴുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളായിരുന്നു. ആത്മീയമായി, മാനസികമായി, വൈകാരികമായി, ശാരീരികമായി തകരുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങള്‍…. ദൈവത്തിന്‍റെ പൊന്നോമനകളുടെ വീഴ്ചകള്‍.
”എന്നില്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന ഈ ചെറിയവരില്‍ ഒരുവനു ദുഷ്‌പ്രേരണ നല്‍കുന്നവന്‍ ആരായാലും അവനു കൂടുതല്‍ നല്ലത് കഴുത്തില്‍ ഒരു വലിയ തിരികല്ലുകെട്ടി കടലിന്‍റെ ആഴത്തില്‍ താഴ്ത്തപ്പെടുകയായിരിക്കും” (മത്തായി 18/6). ”ഈ ചെറിയവരില്‍ ആരെയും നിന്ദിക്കാതിരിക്കാന്‍ സൂക്ഷിച്ചുകൊള്ളുക. സ്വര്‍ഗത്തില്‍ അവരുടെ ദൂതന്മാര്‍ എന്‍റെ സ്വര്‍ഗസ്ഥനായ പിതാവിന്‍റെ മുഖം എപ്പോഴും ദര്‍ശിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന് ഞാന്‍ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു” (മത്തായി 18/10-11). ”ശിശുക്കള്‍ എന്റെയടുത്തു വരാന്‍ അനുവദിക്കുവിന്‍. അവരെ തടയരുത്. എന്തെന്നാല്‍ ദൈവരാജ്യം അവരെപ്പോലെയുള്ളവരുടേതാണ്” (മര്‍ക്കോസ് 10/14).
ദൈവത്തിന്‍റെ വേദനയെന്തെന്ന് അല്പമൊന്നൂഹിക്കാന്‍ എനിക്കു പറ്റി. വീഴ്ചകളെ ഒഴിവാക്കാനും വീഴാതെ ജീവിക്കാനും അവരെ ഒട്ടേറെ സഹായിക്കേണ്ട അദ്ധ്യാപകര്‍. അവരോട് ഈ പിതാവിന്‍റെ വേദനയുടെ കഥയാണ് പറയേണ്ടത് എന്ന് എനിക്കു മനസിലായി. തീവണ്ടിയില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ഞാന്‍ ആദ്യം ചെയ്തത് കയ്യില്‍ കരുതിയിരുന്ന പ്രസംഗത്തിന്‍റെ കുറിപ്പടി കീറിക്കളയുകയായിരുന്നു.
ഞാന്‍ കണ്ടെത്തി
എന്‍റെ പ്രാര്‍ത്ഥന പലപ്പോഴും ദൈവം ചെയ്തതിലെ കുറ്റം കണ്ടെത്തലാകുന്നു. ദൈവത്തിന്‍റെ മറവികള്‍ ചൂണ്ടിക്കാട്ടലാകുന്നു. ദൈവത്തിനു നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ നല്‍കലാകുന്നു. എന്‍റെ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങള്‍ സൗകര്യപൂര്‍വ്വം വിസ്മരിക്കുകയും അതിന്‍റെ കൂടി കുറ്റം ദൈവത്തിലാരോപിക്കയും ആകുന്നു. ദൈവഹിതമറിയാനും അതു നിറവേറ്റേണ്ടതെങ്ങനെയെന്നു ചോദിക്കാനും അതിനാവശ്യമായ ശക്തി നേടാനുമല്ലേ വാസ്തവത്തില്‍ എന്‍റെ പ്രാര്‍ത്ഥനാസമയം വിനിയോഗിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നത്.
ഞാന്‍ പഠിച്ചു
പറഞ്ഞുകേട്ടതോ വായിച്ചറിഞ്ഞതോ ആയ ഒരു ദൈവത്തെയല്ല അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ ഒരു ദൈവത്തെ വേണം പ്രഘോഷിക്കുവാന്‍. ഓരോ കാര്യത്തെയും ഓരോ സംഭവത്തെയും ദൈവത്തിന്‍റെ കാഴ്ചപ്പാടിലൂടെ കണ്ട്, അനുഭവിച്ചാലേ പ്രവാചകദൗത്യം നിറവേറ്റാനാവൂ. അതിനാണ് പരിശുദ്ധാത്മാവിന്‍റെ സഹായം ആവശ്യമായിരിക്കുന്നത് (1 കോറിന്തോസ് 2/11-16).
*********
'
ഈശോയ്ക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടമുള്ള കാര്യമാണല്ലോ പരിശുദ്ധ അമ്മയെ നാം സ്‌നേഹിക്കുക എന്നത്. ഈശോ അനുഭവിച്ച അമ്മയുടെ നെഞ്ചിന്‍റെ ചൂട്, ആ നീലക്കാപ്പയുടെ സ്നേഹം അനുഭവിക്കുക എന്നത് വല്ലാത്തൊരു ഭാഗ്യം തന്നെ.
ഈശോയുടെ വാവ എയ്‌ബെല്‍ എല്‍.കെ.ജിയിലേക്ക് യൂണിഫോമില്‍ പോയ ആദ്യ ദിവസം. ഒരു ദിവസം രാവിലെ തന്‍റെ യൂണിഫോമിന് ടൈ കിട്ടാത്തതിനാല്‍ അവന് ചോദിച്ചു, ”അമ്മേ ഞാന്‍ ഇന്ന് എന്‍റെ കൊന്ത ഷര്‍ട്ടിനു പുറത്തിടട്ടെ?”
‘വേണ്ട, അത് അകത്തു കിടക്കട്ടെ’ എന്ന മറുപടിയോടൊപ്പം കുഞ്ഞിന്‍റെ അടുത്ത ചോദ്യം, ”അമ്മേ, ഈശോയ്ക്കു ശ്വാസം മുട്ടില്ലേ? എന്‍റെ ഷര്‍ട്ടിന്‍റെ ബട്ടന്‍ എല്ലാം ലോക്ക് അല്ലേ?” ആ ചോദ്യത്തിന് മുന്നില്‍ അമ്മ തോറ്റു. അങ്ങനെ കുഞ്ഞിന്‍റെ ആഗ്രഹപ്രകാരം യൂണിഫോമിന്‍റെ ടൈയ്ക്ക് പകരം ജപമാലയാകുന്ന ആയുധം അഭിമാനത്തോടെ ഷര്‍ട്ടിനു പുറത്തിട്ട് സ്‌കൂളില്‍ പോയി. അന്ന് ജൂലൈ 13 റോസാ മിസ്റ്റിക്ക മാതാവിന്‍റെ തിരുനാള്‍ ആയിരുന്നു. ആദ്യമായി ജപമാല കുഞ്ഞിന്‍റെ ടൈ ആയ ദിവസം. റോസാ മിസ്റ്റിക്ക മാതാവിന്‍റെ തിരുനാള്‍ മുതല്‍ പുതിയ ടൈ കിട്ടുന്നതുവരെ, ഒരാഴ്ചയോളം, പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെയും ഈശോയുടെയും ജീവിതം നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന ജപമാല കുഞ്ഞിനെ കണ്ടുമുട്ടിയവര്‍ക്ക് സാക്ഷ്യമായി.
”സത്യമായി ഞാന്‍ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു, നിങ്ങള്‍ മനസാന്തരപ്പെട്ട് ശിശുക്കളെപ്പോലെ ആകുന്നില്ലെങ്കില്‍, സ്വര്‍ഗ്ഗരാജ്യത്തില്‍ പ്രവേശിക്കുകയില്ല. ഈ ശിശുവിനെ പോലെ സ്വയം ചെറുതാകുന്നവനാണ് സ്വര്‍ഗ്ഗരാജ്യത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയവന്‍” (മത്തായി 18/3-4).
ജിന്‍സ് & അഞ്ജു ജിന്‍സ്, എടത്തൊട്ടി
'
പണ്ടു പണ്ട് ഇസ്രായേല്‍ എന്ന രാജ്യത്ത് ആടുകളെ മേയ്ക്കുന്ന തൊഴില്‍ ചെയ്ത് ഉപജീവനം കഴിക്കുന്ന ഒരു യുവാവ് ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ രാത്രിയും കിടന്നുറങ്ങുന്ന സമയംവരെയും അവനെ പുറംലോകം അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. അവന്‍റെ ജീവിതപാത അന്നുവരെയും വളരെ ഇടുങ്ങിയതായിരുന്നു. അവന്‍റെ പേര്, അവന്‍റെ വീട്ടുകാര്‍ക്കല്ലാതെ മറ്റാര്‍ക്കും സുപരിചിതമായിരുന്നില്ല. ഒരു ഇടയച്ചെറുക്കന്, ഇതിലപ്പുറം എന്ത് പ്രതീക്ഷിക്കാന്‍, സ്വപ്നങ്ങള്‍ കാണാന്‍. എന്നാല്‍ തൊട്ടടുത്ത ദിനം ഉറങ്ങിയെണീറ്റപ്പോള്‍ അവന്‍റെ ദൈവം അവനെ വിളിച്ചു. അവനെ വലിയവനാക്കി, അവന്‍റെ പാതകള്‍ വിശാലമാക്കി. അന്നുവരെയും ഇസ്രായേലിന്‍റെ മലഞ്ചെരുവില്‍ ആടിനെ നോക്കി നടന്നവന്‍ ആ രാജ്യത്തിന്‍റെ രാജാവായി.
ആരുടെയെല്ലാം മുമ്പില്‍ അവന് ഓച്ഛാനിച്ചുനിന്നോ, അവര്‍ അന്നുമുതല്‍ അവന്‍റെ മുമ്പില്‍ തല കുമ്പിട്ടുനിന്നു. അവന്‍റെ വീടും സ്ഥലവും മാത്രമായി ഒതുങ്ങിക്കൂടിയ ആ ചെറുപ്പക്കാരന് ഇസ്രായേല്‍രാജ്യം മുഴുവന്‍ അധീനതയിലായി. ആരും അറിയപ്പെടാതിരുന്ന അവന്‍റെ പേര് അന്നുമുതല്‍ അനശ്വരമായി. ഇന്നും അവന്‍റെ നാമം ആത്മീയലോകത്ത് അനേകായിരങ്ങള്‍ക്ക് ആവേശമായി നിലനില്‍ക്കുന്നു. ഈ ദാവീദ് എന്ന ചെറുപ്പക്കാരന് തന്‍റെ ജീവിതത്തിന്‍റെ ഇന്നലെകളെ നോക്കി, നടത്തിയ വഴികളും വിധങ്ങളും മറന്നുപോകാതെ തന്‍റെ വളര്‍ച്ചയുടെ വിജയരഹസ്യം ഇങ്ങനെ എഴുതിവച്ചു. ”അവിടുത്തെ വാത്സല്യം എന്നെ വലിയവനാക്കി. അവിടുന്നെന്‍റെ പാത വിശാലമാക്കി” (സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 18/36).
ജീവിതത്തില്‍ അല്പംകൂടി വലുതാവാനും ഉയര്‍ച്ച പ്രാപിക്കാനും ആഗ്രഹിക്കാത്തവരായി നമ്മിലാരുണ്ട്? ആത്മീയജീവിതത്തിലും ഭൗതികജീവിതത്തിലും വളരാന്‍വേണ്ടി എന്തെല്ലാം പെടാപ്പാടുകളാണ് ഇന്ന് നാം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍ ഇതാ വിജയരഹസ്യം സ്വര്‍ഗം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു ”മനുഷ്യന്‍റെ വിജയം ദൈവത്തിന്‍റെ കരങ്ങളിലാണ്” (പ്രഭാഷകന്‍ 10/5).
മലബാറിലെ ഒരു കുഗ്രാമത്തില്‍ ജനിച്ചുവളര്‍ന്ന ഒരു മനുഷ്യനെ എനിക്കറിയാം. നമുക്കയാളെ ബേബിച്ചന്‍ എന്ന് വിളിക്കാം. ജന്മനാ ശാരീരിക വൈകല്യങ്ങളുടെ പൂര്‍ണരൂപമായിരുന്നു ആ മനുഷ്യന്‍. ഒരു മനുഷ്യപ്രകൃതിയില്‍ ശിരസുമാത്രം വളര്‍ന്ന രൂപം. കഴുത്തിന് താഴേക്ക് ചലനശേഷി കാര്യമായില്ല. പരസഹായംകൂടാതെ ഒരു കാര്യവും നടത്താന്‍ സാധിക്കാത്ത- ശൈശവ-ബാല്യകാലങ്ങള്‍. പൂര്‍ണ വളര്‍ച്ച പ്രാപിച്ചപ്പോഴും 15 കിലോയില്‍ താഴെമാത്രം തൂക്കം. ലോകം അദ്ദേഹത്തെ ജനിച്ചപ്പോള്‍ത്തന്നെ എഴുതിത്തള്ളി. ഇരുളടഞ്ഞ ഭാവി. വിവാഹം, മക്കള്‍ ഇതെല്ലാം ചിന്തിക്കാന്‍പോലും കഴിയാത്ത ചുറ്റുപാടുകള്‍ – വൈകല്യങ്ങള്‍.
എന്നാല്‍ കര്‍ത്താവിന്‍റെ വാത്സല്യം അദ്ദേഹത്തെ വലിയവനാക്കി. അവിടുന്ന് അവന്‍റെ ഇടുങ്ങിയ പാത വിശാലമാക്കി. അവിടുന്നാണ് സത്യദൈവമായ യേശുക്രിസ്തു. ഒരിക്കല്‍പോലും വിവാഹജീവിതം സ്വപ്നം കാണാന്‍ കഴിയാതിരുന്ന ബേബിച്ചേട്ടന് ഈ ദൈവം ആരോഗ്യവതിയായ ഭാര്യയെ നല്കി, രണ്ട് ആണ്‍മക്കളുടെ പിതാവാണ് ഇന്ന് ബേബിച്ചേട്ടന്. കേരളത്തിലെ സാധാരണ ജനങ്ങള്‍ക്ക് ഏറെ ഗുണകരമാകുന്ന ഒരു പുതിയ സാങ്കേതികവിദ്യ കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ കര്‍ത്താവ് ബേബിച്ചന്‍റെ ബുദ്ധിയെ പ്രകാശിപ്പിച്ചു. ഭിന്നശേഷിക്കാരുടെ അഭൂതപൂര്‍വമായ നേട്ടങ്ങള്‍ക്കുള്ള രാഷ്ട്രപതിമെഡല്‍ വാങ്ങുവാന്‍മാത്രം ദൈവം അദ്ദേഹത്തെ വലിയവനാക്കി. തന്നെ തള്ളിക്കളഞ്ഞവരുടെ മുമ്പില്‍ സന്തോഷവാനായി ഇന്ന് അയാള്‍ ജീവിക്കുന്നു.
ലോകം മനുഷ്യന്‍റെ വളര്‍ച്ചയെക്കുറിച്ച് പറയുന്നത് മറ്റൊന്നാണ്. ‘മസില്‍ പവറും’ ‘മണി പവറും’ ഉണ്ടെങ്കില്‍ ആര്‍ക്കും ജീവിതപുരോഗതി കൈവരിക്കാം എന്നതാണ് ആ ആശയം. ‘പണത്തിനുമീതെ പരുന്തും പറക്കില്ല’ എന്നാണല്ലോ ചൊല്ല്. എന്നാല്‍ അതല്ല സത്യം. യഥാര്‍ത്ഥ സത്യം ബൈബിള്‍ പഠിപ്പിക്കുന്നു. ”കിഴക്കുനിന്നോ പടിഞ്ഞാറുനിന്നോ മരുഭൂമിയില്‍നിന്നോ അല്ല ഉയര്‍ച്ച വരുന്നത്. ഒരുവനെ താഴ്ത്തുകയും അപരനെ ഉയര്‍ത്തുകയും ചെയ്യുന്ന വിധി നടപ്പാക്കുന്നത് ദൈവമാണ്” (സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 75/6-7).
മറ്റൊരു സംഭവം പങ്കുവയ്ക്കാം. അനുകരണീയമായ മാതൃകയില്‍ ജീവിച്ചുപോന്ന ഒരു കുടുംബം. കുടുംബനാഥന്‍ കൂലിപ്പണിക്ക് പോയി ആ കുടുംബത്തെ പോറ്റുന്നു. മൂന്നുമക്കളെ നല്കി ദൈവം ആ കുടുംബത്തെ അനുഗ്രഹിച്ചു. സന്തോഷകരമായി മുന്നോട്ടുപോകുമ്പോള്‍ ഒരു അത്യാഹിതം ആ കുടുംബത്തില്‍ സംഭവിച്ചു. പറയത്തക്ക കാരണങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ ആ കുടുംബനാഥന്‍ ഒരു രാത്രിയില്‍ തൂങ്ങിമരിച്ചു. വീട്ടുകാര്‍ക്കും നാട്ടുകാര്‍ക്കും പ്രിയപ്പെട്ടവനായ ആ മനുഷ്യന്‍റെ മരണം നാടിനെ നടുക്കിക്കളഞ്ഞു.
ശവസംസ്‌കാര ചടങ്ങില്‍ പങ്കെടുക്കുമ്പോള്‍ നാട്ടുകാര്‍ അടക്കം പറഞ്ഞു, ‘പറക്കമുറ്റാത്ത ഈ പിള്ളേരെയുംകൊണ്ട് ഇവള്‍ എന്തുചെയ്യും? ഈ ദുര്‍മരണം നടന്ന വീട്ടില്‍ ഇവര്‍ എങ്ങനെ ജീവിക്കും? വളര്‍ന്നു വന്നാലും അപ്പന്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്ത പാരമ്പര്യമുള്ള ഈ മക്കള്‍ക്ക് ആര് പെണ്ണ് കൊടുക്കും?’
എന്നാല്‍ ”അപ്പനും അമ്മയും ഉപേക്ഷിച്ചാലും കര്‍ത്താവ് നിന്നെ കൈക്കൊള്ളും” (സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 27/10) എന്ന് വാഗ്ദാനം നല്കിയ കര്‍ത്താവിന്‍റെ വാത്സല്യം അവരെ വലിയവരാക്കി. അവിടുന്ന് അവരുടെ പാത വിശാലമാക്കി. ദൈവം അവരുടെ പിതാവാകുന്ന കാഴ്ചയാണ് പിന്നീട് ആ നാട് കണ്ടത്. അതില്‍ മൂത്ത രണ്ടുമക്കളും വിവാഹം കഴിച്ച് കുടുംബമായി സന്തുഷ്ടരായി ജീവിക്കുന്നു. മനോഹരമായ ഭവനവും സാമ്പത്തിക സുസ്ഥിതിയും നല്കി കര്‍ത്താവ് അവരെ ഉയര്‍ത്തി.
ലോകവും ജഡവും നമ്മോട് പറയുന്ന ചില ചിന്തകള്‍ ഇവയാണ്:
– ആരോഗ്യമുണ്ടെങ്കിലേ ഭാവിയുള്ളൂ. വരുമാനമുള്ളൂ.
– സൗന്ദര്യമുണ്ടെങ്കിലേ സമൂഹത്തില്‍ ശോഭിക്കാന്‍ കഴിയൂ.
– ജോലിയുണ്ടെങ്കിലേ പെണ്ണ് കിട്ടൂ.
– വിദേശത്ത് പോയാലേ രക്ഷയുള്ളൂ.
– നല്ല സാഹചര്യമില്ലെങ്കില്‍ വിശുദ്ധിയില്‍ വളരാന്‍ കഴിയില്ല.
– വരങ്ങളില്ലെങ്കില്‍ ശുശ്രൂഷ ചെയ്യാന്‍ കഴിയില്ല.
ഇങ്ങനെ പോകുന്നു ലോകത്തിന്‍റെ ചിന്തകള്‍. എന്നാല്‍ ഇതെല്ലാം അപൂര്‍ണ സത്യങ്ങളാണെന്ന് യേശു പഠിപ്പിക്കുന്നു.
ജീവിതത്തില്‍ മേല്‍പ്പറഞ്ഞതൊന്നും ഇല്ലെങ്കിലും ദൈവകൃപയുണ്ടെങ്കില്‍ ഉയരാനും വളരാനും കഴിയുമെന്നാണ് വിശുദ്ധ ബൈബിള്‍ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നത്. റോമാ 9/16-ല്‍ നാം വായിക്കുന്നു ”മനുഷ്യന്‍റെ ആഗ്രഹമോ പ്രയത്‌നമോ അല്ല ദൈവത്തിന്‍റെ ദയയാണ് എല്ലാറ്റിന്‍റെയും അടിസ്ഥാനം.”
മേല്‍പ്പറഞ്ഞ അനുഭവങ്ങളില്‍നിന്ന് ഒരു കാര്യം നമുക്ക് വ്യക്തമാകുന്നു. കര്‍ത്താവിന്‍റെവാത്സല്യമാണ് നമ്മെ വലിയവരാക്കുന്നത്. അങ്ങനെയെങ്കില്‍ ഈ വാത്സല്യം നേടാന്‍ നാം എന്തു ചെയ്യണം? യേശുവിന്‍റെ വത്സല ശിഷ്യനായ യോഹന്നാന്‍ കര്‍ത്താവിന്‍റെ വക്ഷസിനോട് ചേര്‍ന്നിരുന്നാണ് യേശുവിന്‍റെ വത്സലനായതെന്നു വ്യക്തം. അതേ മാര്‍ഗമാണ് നമ്മുടെയും മുന്നിലുള്ളത്. യേശുവിനോടുചേര്‍ന്ന് നടക്കുക. അവന്‍റെ സ്വന്തമായി ജീവിക്കുക. അവന്‍റെ ഹൃദയം വേദനിക്കുന്നതൊന്നും ചെയ്യില്ലെന്ന് തീരുമാനമെടുക്കുക. സഹനങ്ങളിലും പ്രതിസന്ധികളിലും വിശ്വാസത്തെ മുറുകെ പിടിക്കുക.
സങ്കീര്‍ത്തനം 116/10 ”ഞാന്‍ കൊടിയ ദുരിതത്തിലകപ്പെട്ടു എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോഴും ഞാനെന്‍റെ വിശ്വാസം കാത്തുസൂക്ഷിച്ചു.”
രണ്ടാമതായി ദൈവതിരുമുമ്പില്‍ വിശ്വസ്തതയോടെ ജീവിക്കുക. ദൈവം ഉയര്‍ത്തുകതന്നെ ചെയ്യും. 1 മക്കബായര്‍ 2/53-ല്‍ ജോസഫിന്‍റെ ഉയര്‍ച്ചയുടെ രഹസ്യം വായിക്കുന്നു. ”കഷ്ടതയുടെ കാലത്ത് ജോസഫ് കല്പനകള്‍ പാലിക്കുകയും ഈജിപ്തിന്‍റെ അധികാരിയായി ഉയരുകയും ചെയ്തു.”
ഈ ലേഖനം വായിക്കുന്ന നിങ്ങള്‍ കൊടിയ ദുരിതത്തിലും കഷ്ടതയിലുമാണോ? വിശ്വാസം മുറുകെ പിടിച്ച് കല്പനകള്‍ പാലിച്ച് ദൈവത്തിന്‍റെ വത്സലരായി മാറി ദാവീദിനെയും ജോസഫിനെയുംപോലെ നമുക്കും ഉയര്‍ച്ച പ്രാപിക്കാം. ”നിന്‍റെ ആരംഭം എളിയതായിരുന്നെങ്കില്‍തന്നെ അന്ത്യദിനങ്ങള്‍ അതിമഹത്തായിരിക്കും” (ജോബ് 8/7).
ദൈവം മനുഷ്യനു നല്കിയ വലിയൊരു അനുഗ്രഹമാണ് അവന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ ജ്വലിച്ചു നില്ക്കുന്ന മനഃസാക്ഷിയുടെ സ്വരം. തെറ്റേത് ശരിയേത് എന്ന് ഹൃദയത്തിന്‍റെ ഈ സ്വരം നമ്മെ ബോധ്യപ്പെടുത്തും. തിരുവചനങ്ങള്‍ ഇപ്രകാരം നമ്മളോട് പറയുന്നു ”നിന്‍റെ ഹൃദയത്തിന്‍റെ ഉപദേശം സ്വീകരിക്കുക. അതിനെക്കാള്‍ വിശ്വാസ്യമായി എന്തുണ്ട്? ഗോപുരത്തിനു മുകളിലിരുന്ന് നിരീക്ഷിക്കുന്ന ഏഴുപേരെക്കാള്‍ സ്വന്തം ഹൃദയമാണ് കൂടുതല്‍ വിവരങ്ങള്‍ നല്‍കുന്നത്. എല്ലാറ്റിനുമുപരി സത്യമാര്‍ഗത്തില്‍ നിന്നെ നയിക്കുന്നതിന് അത്യുന്നതനോട് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുക” (പ്രഭാഷകന്‍ 37/14-15).
മനഃസാക്ഷിയുടെ ഈ സ്വരത്തോട് മറുതലിക്കാത്തവന് താന്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ട വഴി ഏതെന്ന് സാധാരണഗതിയില്‍ ദൈവം വെളിപ്പെടുത്തിക്കൊടുക്കും. തിരുവചനങ്ങള്‍ ഇപ്രകാരം പറയുന്നു ”താന്‍ അംഗീകരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളില്‍ മനഃസാക്ഷി കുറ്റപ്പെടുത്താത്തവന്‍ ഭാഗ്യവാനാണ്” (റോമാ 14/22). എന്നാല്‍ ഇത് സാധാരണക്കാരായ മനുഷ്യരുടെ ജീവിതത്തില്‍മാത്രം ഒതുങ്ങിനില്‍ക്കുന്ന ഒരു പൊതുനിയമമാണ്. എന്നാല്‍ വളരെ അസാധാരണമാംവിധം ദൈവം തിരഞ്ഞെടുത്തുയര്‍ത്തുന്ന ചില വ്യക്തികളുടെ ജീവിതത്തില്‍ ഈ പൊതുനിയമങ്ങളെയെല്ലാം മറികടക്കുന്ന വിധത്തില്‍ ഉന്നതമായ സമര്‍പ്പണങ്ങള്‍ ദൈവം ആവശ്യപ്പെടാറുണ്ട്.
വിശുദ്ധ ബൈബിളിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോള്‍ ഈവിധത്തിലുള്ള വ്യക്തികളെ നമുക്ക് കണ്ടെത്തുവാന്‍ കഴിയും. ഹൃദയത്തില്‍ മുഴങ്ങിക്കേള്‍ക്കുന്ന മനഃസാക്ഷിയുടെ സ്വരത്തെപ്പോലും അതിലംഘിക്കുന്ന രീതിയില്‍ ഉന്നതമായ സമര്‍പ്പണവും അനുസരണവും ഇവരില്‍നിന്നും ദൈവം ആവശ്യപ്പെടുന്നത് നമുക്ക് കാണാന്‍ കഴിയും. ഇങ്ങനെയുള്ള ചില കാര്യങ്ങളില്‍ നമ്മുടെ ഹൃദയംപോലും നമ്മെ കുറ്റപ്പെടുത്തിയെന്നിരിക്കും. ”നമ്മുടെ ഹൃദയം നമ്മെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നുവെങ്കില്‍ത്തന്നെ ദൈവം നമ്മുടെ ഹൃദയത്തെക്കാള്‍ വലിയവനും എല്ലാം അറിയുന്നവനും ആകയാല്‍ അവിടുത്തെ സന്നിധിയില്‍ നാം സമാധാനം കണ്ടെത്തും” (1 യോഹന്നാന്‍ 3/20) എന്ന വചനം ഇത്തരുണത്തില്‍ ശ്രദ്ധേയമാണ്.
അബ്രഹാമിന്‍റെ ദൈവവിളി
വളരെ അസാധാരണമായ ഒരു ദൈവവിളി ലഭിച്ച ആളാണല്ലോ പിതാവായ അബ്രാഹം. അബ്രാഹമിന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ പലവട്ടം സ്വന്തം മനഃസാക്ഷിയുടെ സ്വരത്തെ മറികടക്കുന്ന വിധത്തിലുള്ള ആഴമായ സമര്‍പ്പണവും അനുസരണവും ദൈവം അദ്ദേഹത്തില്‍നിന്നും ആവശ്യപ്പെടുന്നത് നമുക്ക് കാണാന്‍ സാധിക്കും.
ദൈവം അബ്രാഹമിനോട് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു ”ആകാശത്തേക്കു നോക്കുക. ആ കാണുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളുടെ എണ്ണമെടുക്കാന്‍ കഴിയുമോ? നിന്‍റെ സന്താനപരമ്പരയും അതുപോലെ ആയിരിക്കും” (ഉല്‍പത്തി 15/5). പക്ഷേ അനേകവര്‍ഷങ്ങള്‍ കാത്തിരുന്നിട്ടും സന്താനഭാഗ്യം ലഭിക്കാതെ വന്നപ്പോള്‍ അബ്രാഹമിന്‍റെ ഭാര്യ സാറായുടെ മനസില്‍ ഒരു മറുബുദ്ധി തോന്നി. അവളത് തന്‍റെ ഭര്‍ത്താവായ അബ്രാഹവുമായി പങ്കുവച്ചു.
അബ്രാഹമത് രണ്ടുകൈയും നീട്ടി സ്വീകരിച്ചു. അവള്‍ തന്‍റെ ദാസി ഹാഗാറിനെ അബ്രാഹത്തിന് ഭാര്യയായി കൊടുത്തു. തന്‍റെ ദാസിയായ ഹാഗാറില്‍ അബ്രാഹമിനുണ്ടാകുന്ന കുട്ടിയെ സ്വന്തം കുട്ടിയായി കരുതാമെന്നും അങ്ങനെ ദൈവത്തിന്‍റെ വാഗ്ദാനം പൂര്‍ത്തീകരിക്കാമെന്നുമായിരുന്നു സാറായുടെ പ്ലാന്‍. അങ്ങനെ ഹാഗാര്‍ ഗര്‍ഭിണിയായി ഒരു ആണ്‍കുട്ടിയെ പ്രസവിച്ചു. അവര്‍ അവന് ഇസ്മായേല്‍ എന്നു പേരിട്ടു. എന്നാല്‍ ദൈവത്തിന്‍റെ പദ്ധതി അതായിരുന്നില്ല. സാറായുടെ ഉദരത്തില്‍ത്തന്നെ അബ്രാഹമിനു പിറക്കുന്ന കുഞ്ഞുവേണം തന്‍റെ വാഗ്ദാനത്തിന്‍റെ അവകാശി എന്നതായിരുന്നു ദൈവത്തിന്‍റെ തീരുമാനം. ആ പദ്ധതിപ്രകാരം സാറാ വാര്‍ധക്യത്തിലെത്തിയവളെങ്കിലും കര്‍ത്താവിന്‍റെ വലിയ കാരുണ്യത്താല്‍ അബ്രാഹമില്‍നിന്നും ഗര്‍ഭംധരിച്ചു. അവള്‍ ഒരു പുത്രനെ പ്രസവിച്ചു. അവര്‍ അവന് ഇസഹാക്ക് എന്നു പേരിട്ടു.
കുട്ടി മുലകുടി മാറി, കളിക്കാന്‍ പ്രായമായപ്പോള്‍ വലിയൊരു പ്രശ്‌നം ഉടലെടുത്തു. ദാസിയുടെ മകനായ ഇസ്മായേല്‍ യജമാനത്തിയും വാഗ്ദാനത്തിനവകാശിയുമായ താന്‍ പ്രസവിച്ച തന്‍റെ സ്വന്തം കുഞ്ഞായ ഇസഹാക്കിനോടൊപ്പം കളിക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോള്‍ സാറായ്ക്ക് തീരെ രസിച്ചില്ല. അവള്‍ അബ്രാഹത്തോട് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു ”ആ അടിമപ്പെണ്ണിനെയും അവളുടെ മകനെയും ഇറക്കിവിടുക. അവളുടെ മകന്‍ എന്‍റെ മകന്‍ ഇസഹാക്കിനോടൊപ്പം അവകാശിയാകാന്‍ പാടില്ല” (ഉല്‍പത്തി 21/10-11). അബ്രാഹം വലിയ വിഷമവൃത്തത്തിലായി. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ചങ്കുപിടഞ്ഞു. അടിമപ്പെണ്ണില്‍ പിറന്നവനെങ്കിലും ഇസ്മായേല്‍ തന്‍റെ സ്വന്തം മകനാണ്. ഇവര്‍ രണ്ടുപേരെയും സംരക്ഷിക്കുകയും പോറ്റുകയും ചെയ്യേണ്ടത് ഭര്‍ത്താവും പിതാവുമായ തന്‍റെ കടമയാണ്. ദൈവത്തിന്‍റെയും മനുഷ്യന്‍റെയും മുമ്പില്‍ അതു നീതിയുക്തവുമാണ്.
പക്ഷേ അവരെ ഇറക്കിവിടാതെ സാറാ അടങ്ങുകയുമില്ല. അബ്രാഹമിന്‍റെ മനഃസാക്ഷി പിടഞ്ഞു. അദ്ദേഹം ദൈവത്തോട് ആലോചന ചോദിച്ചു. അത്ഭുതകരമായിരുന്നു അബ്രാഹമിന്‍റെ പിടയുന്ന മനഃസാക്ഷിക്കുമുകളിലുള്ള ദൈവത്തിന്‍റെ വിധിതീര്‍പ്പ്. ഒറ്റനോട്ടത്തില്‍ ആ വിധിതീര്‍പ്പ് തികച്ചും നീതിരഹിതമെന്നും കാരുണ്യരഹിതമെന്നും വായിക്കുന്നവര്‍ക്ക് തോന്നാം. അവിടുന്ന് പറഞ്ഞു. ”സാറാ പറയുന്നതുപോലെ ചെയ്യുക. കാരണം ഇസഹാക്കിലൂടെയാണ് നിന്‍റെ സന്തതികള്‍ അറിയപ്പെടുക. അടിമപ്പെണ്ണില്‍ ജനിച്ച മകനെയും ഞാനൊരു ജനതയാക്കും. അവനും നിന്‍റെ മകനാണല്ലോ (ഉല്‍പത്തി 21/12-13).
അബ്രാഹം പിന്നെ മേലുകീഴു ചിന്തിച്ചില്ല. തന്‍റെ മനഃസാക്ഷിയുടെ സ്വരത്തിനു മുകളില്‍ ഉയര്‍ന്നുനില്‍ക്കുന്ന ദൈവഹിതത്തെ അദ്ദേഹം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അന്വേഷിച്ചു. അദ്ദേഹം അതിരാവിലെ എഴുന്നേറ്റു. കുറെ അപ്പവും ഒരു തുകല്‍സഞ്ചിയില്‍ വെള്ളവുമെടുത്ത് ഹാഗാറിന്‍റെ തോളില്‍ വച്ചുകൊടുത്തു. മകനെയും ഏല്‍പിച്ചിട്ട് അവളെ പറഞ്ഞയച്ചു. തീര്‍ച്ചയായും വിചാരങ്ങളും വികാരങ്ങളും നീതിബോധവുമുള്ള ഒരു മനുഷ്യവ്യക്തി എന്ന നിലയില്‍ ചങ്കുപിടഞ്ഞുകൊണ്ടുതന്നെയാകണം അബ്രാഹം ആ യാത്രയാക്കല്‍കര്‍മം നിര്‍വഹിച്ചത്. പിന്നീടങ്ങോട്ടും ഈ പുത്രവിയോഗം അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മനസിനെ പലവട്ടം കരയിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടാകാം.
പക്ഷേ ദൈവം തന്‍റെ വാക്കു പാലിച്ചു. അവിടുന്ന് ഹാഗാറിനെ മറ്റൊരുവിധത്തില്‍ പരിപാലിക്കുകയും ഇസ്മായേലിനെ വലിയൊരു ജനതയായി ഉയര്‍ത്തുകയും ചെയ്തു. പക്ഷേ അത് പിന്നീടാണ്. അക്കാലത്ത് അബ്രാഹമിനെ അവമാനിക്കാനുള്ള സാഹചര്യങ്ങള്‍ ആര്‍ക്കും ലഭിക്കാതിരുന്നത് അബ്രാഹത്തിന്‍റെ ഭാഗ്യം! അല്ലെങ്കില്‍ വര്‍ധിച്ച മനോദുഃഖത്തിന്‍റെ കൂട്ടത്തില്‍ താനുള്‍പ്പെടുന്ന സമൂഹത്തില്‍ തലയുയര്‍ത്തി നില്‍ക്കാനും ജീവിതം മുമ്പോട്ടു കൊണ്ടുപോകാനും വയ്യാത്ത അവസ്ഥയില്‍ അബ്രാഹവും കുടുംബവും എത്തിച്ചേര്‍ന്നേനേ! ഇങ്ങനെയാണ് മനുഷ്യവിധികള്‍ക്കും മുകളില്‍ നില്ക്കുന്ന ദൈവത്തിന്‍റെ ചില വിധികള്‍!
ഇഹസാക്കിന്‍റെ ബലി
ഇസഹാക്കിന്‍റെ ബലിയും വലിയൊരു അഗ്നിപരീക്ഷണമായിരുന്നു അബ്രഹാമിന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍. അതിനെല്ലാമുപരി സ്വന്തം മനഃസാക്ഷിയും ഹൃദയവും പിടഞ്ഞുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് അബ്രാഹം ആ ബലിക്ക് തയാറാകുന്നത്. കൊല്ലരുത് എന്നു കല്പിച്ചവന്‍തന്നെ കൊല്ലാന്‍ പറയുന്നു! അതും തന്‍റെ രക്തത്തില്‍ പിറന്ന തന്‍റെ സ്വന്തം പുത്രനെ കൊല്ലാന്‍ പറയുന്നു! തന്‍റെ പുത്രനെ കൈകാലുകള്‍ ബന്ധിച്ച് അടുക്കിയ വിറകിന്‍മേല്‍ കിടത്തി തന്‍റെ കുഞ്ഞിന്‍റെ കരുണയ്ക്കുവേണ്ടിയുള്ള നിലവിളിക്കിടയില്‍ അവന്‍റെ ചങ്കിനുനേരെ കഠാരയുയര്‍ത്തുമ്പോള്‍ അബ്രാഹം പിടഞ്ഞത് ഏറ്റവുമധികമായി സ്വന്തം മനഃസാക്ഷിയോടുള്ള പോരാട്ടത്തിലല്ലേ? ആ കഠാര സ്വന്തം ചങ്കിനുനേരെ ഉയര്‍ത്താനാണ് ദൈവം അബ്രാഹമിനോട് പറഞ്ഞിരുന്നതെങ്കില്‍ അബ്രാഹമിനത് എത്രയോ എളുപ്പമായിരുന്നു.
എന്നിട്ടും അബ്രാഹം ദൈവത്തെ അനുസരിച്ചു. സ്വന്തം മനഃസാക്ഷിയെ മറികടന്ന് അതിനും മുകളില്‍ ഉയര്‍ന്നു നില്ക്കുന്ന ദൈവസ്വരത്തെ അനുസരിച്ചു! ഹോ എത്ര ഭയാനകം! ഇസഹാക്ക് കൊല്ലപ്പെടാതെ ദൈവം സംരക്ഷിച്ചു എന്നത് സത്യമാണ്. പക്ഷേ അതു രണ്ടാമത്തെ ഘട്ടമാണ്. അബ്രാഹമിന്‍റെ ഹൃദയംകൊണ്ട് സ്വന്തം മകനെ കൊന്നതിനുശേഷമാണ് ദൈവമിടപെട്ട് അവനെ കൊല്ലാതെ സംരക്ഷിക്കുന്നത്. ആ ബലിക്കു പകരമായി അബ്രാഹത്തിനെയും ഇസഹാക്കിനെയും അനുഗ്രഹിച്ചു എന്നതു സത്യമാണ്. അത് രണ്ടാമത്തെ ഘട്ടമാണ്. മര്‍മഭേദകമായ ആദ്യത്തെ ഘട്ടത്തിനുശേഷമാണ് അതു സംഭവിച്ചത്.
മറിയത്തിന്‍റെ ജീവിതത്തിലും
പരിശുദ്ധ അമ്മ തന്‍റെ മനഃസാക്ഷിക്കതീതമായ ദൈവസ്വരം കേട്ട് അനുസരിച്ച സമയത്ത് ഭാവിയില്‍ തന്‍റെ ഭര്‍ത്താവാകാന്‍ തന്‍റെ മാതാപിതാക്കള്‍ തിരഞ്ഞെടുത്ത ജോസഫുമായി വിവാഹനിശ്ചയം ചെയ്യപ്പെട്ടവളായിരുന്നു. പരിശുദ്ധാത്മാവിന്‍റെ പ്രവര്‍ത്തനത്താല്‍ നീ ഗര്‍ഭംധരിച്ച് ഒരു പുത്രനെ പ്രസവിക്കും എന്ന് ദൂതന്‍ അവളോടരുളിചെയ്തപ്പോള്‍ അവളതിനുത്തരമായി ദൂതനോടു പറഞ്ഞു ‘ഇതാ ഞാന്‍ കര്‍ത്താവിന്‍റെ ദാസി, നിന്‍റെ വാക്ക് എന്നില്‍ നിറവേറട്ടെ.’ നിയമപ്രകാരം തന്‍റെ ഭര്‍ത്താവാകേണ്ട ജോസഫിനോടോ തന്‍റെതന്നെ മാതാപിതാക്കളോടോ ഒന്നും ചോദിക്കാതെയും ആലോചിക്കാതെയുമാണ് മറിയം ഈ സമ്മതപത്രം നല്‍കുന്നത്.
മാനുഷികനിയമങ്ങള്‍ക്കും പദ്ധതികള്‍ക്കും ഉപരിയാണ് ദൈവത്തിന്‍റെ ഹിതവും അവിടുത്തെ പദ്ധതികളുമെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതുകൊണ്ടാണ് ആരോടും ഒരു വാക്കും ചോദിക്കാതെ ഇതാ ഞാന്‍ കര്‍ത്താവിന്‍റെ ദാസി എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ദൈവനിശ്ചയപ്രകാരം ഗര്‍ഭവതിയാകാനുള്ള സമ്മതം ദൈവദൂതനെ അറിയിക്കുന്നത്. ഇതൊരു നിസാര കാര്യമല്ല. തന്‍റെ പദ്ധതികള്‍ക്കുമപ്പുറത്തുള്ള ദൈവഹിതത്തെ മനസാ വരിച്ചതുകൊണ്ടുമാണ് മറിയം ഈ സമര്‍പ്പണത്തിന് തയാറാകുന്നത്.
ജോസഫിന്‍റെ ജീവിതവും ഈ വഴിക്കുതന്നെ
ജോസഫുമായി വിവാഹിശ്ചയം ചെയ്ത മറിയം തന്നില്‍നിന്നുമല്ലാതെ ഗര്‍ഭവതിയായിരിക്കുന്നു എന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഏറ്റവും നല്ല മനഃസാക്ഷിയോടെ അവളെ അല്പംപോലും അപമാനിതയാക്കാതെ രഹസ്യത്തില്‍ അവളെ ഉപേക്ഷിക്കുവാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. അതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മനഃസാക്ഷി അദ്ദേഹത്തിനു കൊടുത്ത നിര്‍ദേശം. എന്നാല്‍ ദൈവത്തിന്‍റെ പദ്ധതി അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മനഃസാക്ഷിയുടെ നിയമത്തിന് ഉപരിയായി വെളിപ്പെട്ടപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം ദൈവത്തിന്‍റെ സ്വരത്തെ അനുസരിക്കുന്നു. മറിയത്തെ ഭാര്യയായി സ്വീകരിക്കാന്‍ ശങ്കിക്കേണ്ട. അവള്‍ ഗര്‍ഭം ധരിച്ചിരിക്കുന്നത് പരിശുദ്ധാത്മാവില്‍നിന്നുമാണ് എന്ന് ദൈവം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അവന് തന്‍റെ മനഃസാക്ഷിക്കും ഉപരിയായി നില്ക്കുന്ന ദൈവസ്വരത്തെ അംഗീകരിക്കുന്നു, അനുസരിക്കുന്നു!
മുകളില്‍ കണ്ട സംഭവങ്ങളിലെല്ലാം ഓരോരുത്തരും തങ്ങളുടെ മനഃസാക്ഷി നല്‍കുന്ന പ്രേരണകള്‍ക്കും അതീതമായി നിലകൊള്ളുന്ന ദൈവസ്വരത്തെ അനുസരിക്കുന്നു. ദൈവത്തിന്‍റെ ഹിതങ്ങളും പദ്ധതികളും ചിലപ്പോഴെല്ലാം നമ്മുടെ കണക്കുകൂട്ടലുകള്‍ക്കും മനഃസാക്ഷിയുടെ സ്വരത്തിനുമെല്ലാം ഉപരിയായി നിലകൊള്ളാമെന്ന് ഇതിലൂടെ വെളിപ്പെടുന്നു. ചിലപ്പോഴെല്ലാം അത് വെളിപ്പെടുത്തപ്പെട്ടിട്ടുള്ള ദൈവികനിയമങ്ങള്‍ക്കും മുകളിലായി നിലകൊള്ളാം.
നിയമങ്ങള്‍ക്കുപരിയായി
”ഒരു സാബത്തില്‍ യേശു ഗോതമ്പുവയലിലൂടെ കടന്നുപോവുകയായിരുന്നു. അപ്പോള്‍ അവന്‍റെ ശിഷ്യന്മാര്‍ക്കു വിശന്നു. അവര്‍ കതിരുകള്‍ പറിച്ചു തിന്നാന്‍ തുടങ്ങി. ഫരിസേയര്‍ ഇതുകണ്ട് അവനോടു പറഞ്ഞു: നോക്കൂ, സാബത്തില്‍ നിഷിദ്ധമായത് നിന്‍റെ ശിഷ്യന്മാര്‍ ചെയ്യുന്നു. അവന് പറഞ്ഞു: വിശന്നപ്പോള്‍ ദാവീദും അനുചരന്മാരും എന്താണ് ചെയ്തതെന്ന് നിങ്ങള്‍ വായിച്ചിട്ടില്ലേ? അവര്‍ ദൈവഭവനത്തില്‍ പ്രവേശിച്ച് പുരോഹിതന്മാര്‍ക്കല്ലാതെ തനിക്കോ സഹചരന്മാര്‍ക്കോ ഭക്ഷിക്കുവാന്‍ അനുവാദമില്ലാത്ത കാഴ്ചയപ്പം ഭക്ഷിച്ചതെങ്ങനെ? അല്ലെങ്കില്‍ സാബത്തുദിവസം ദൈവാലയത്തിലെ പുരോഹിതന്മാര്‍ സാബത്തു ലംഘിക്കുകയും അതേ സമയം കുറ്റമറ്റവരായിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് നിങ്ങള്‍ നിയമത്തില്‍ വായിച്ചിട്ടില്ലേ? എന്നാല്‍ ഞാന്‍ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു, ദൈവാലയത്തെക്കാള്‍ ശ്രേഷ്ഠമായ ഒന്ന് ഇവിടെയുണ്ട്. ബലിയല്ല കരുണയാണ് ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് എന്നതിന്‍റെ അര്‍ത്ഥം മനസിലായിരുന്നെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ നിരപരാധരെ കുറ്റം വിധിക്കുമായിരുന്നില്ല. എന്തെന്നാല്‍, മനുഷ്യപുത്രന്‍ സാബത്തിന്‍റെയും കര്‍ത്താവാണ്” (മത്തായി 12/1-8).
പ്രിയപ്പെട്ട ശാലോം ടൈംസ് വായനക്കാരേ, നിങ്ങളില്‍ ചിലരെങ്കിലും ചിലപ്പോള്‍ മുന്‍പുപറഞ്ഞ രീതിയിലുള്ള അഗ്നിപരീക്ഷണങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകാന്‍ ഇടവന്നിട്ടുള്ളവരാകാം. നമ്മുടെ മനഃസാക്ഷിയുടെ നിയമത്തിന് ഉപരിയായതാണ് ദൈവത്തിന്‍റെ ഹിതമെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ നിമിഷങ്ങളില്‍ അത് നിറവേറ്റാന്‍ ശക്തിയില്ലാതെ വല്ലാതെ പകച്ചുനിന്നുപോയിട്ടുണ്ടാകാം. എന്നാല്‍ ഒരു കാര്യം സത്യമാണ് ആരെല്ലാം സ്വന്തമനഃസാക്ഷിയുടെ സ്വരത്തിന് ഉപരിയായി നില്ക്കുന്ന ദൈവഹിതം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അനുസരിച്ചോ അവരെയെല്ലാം അടുത്ത പടിയില്‍ ദൈവം അത്ഭുതകരമായ വിധത്തില്‍ രക്ഷിക്കുകയും ഉയര്‍ത്തുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അബ്രാഹമിനെപ്പോലെയും പരിശുദ്ധ മറിയത്തെപ്പോലെയും യൗസേപ്പിതാവിനെപ്പോലെയും ഒക്കെ അത്ഭുതകരമായ സമര്‍പ്പണം നടത്തിയ അനേകര്‍ വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തില്‍ മാത്രമല്ല ഈ വിശ്വാസയാത്രയില്‍ നമുക്ക് ചുറ്റിലുമുണ്ട്.
നാമവരെ പലപ്പോഴും വിമര്‍ശിക്കുകയും കുറ്റം വിധിക്കുകയും കഠിന ശോധനകളിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന അവരുടെ ജീവിതത്തെ യഥാര്‍ത്ഥ സത്യമെന്തെന്നു തിരിച്ചറിയാതെ നമ്മുടെ അല്പബുദ്ധി അനുസരിച്ച് വിധിച്ച് പ്രശ്‌നപൂരിതമാക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്. യഥാര്‍ത്ഥ സത്യത്തിനു മാത്രമേ നമ്മെയും അവരെയും വിമോചനത്തിലേക്കും സൗഖ്യത്തിലേക്കും നയിക്കാനാവൂ. ”നിങ്ങള്‍ സത്യം അറിയുകയും സത്യം നിങ്ങളെ സ്വതന്ത്രരാക്കുകയും ചെയ്യും” (യോഹന്നാന്‍ 8/32) എന്ന തിരുവചനം നമ്മുടെ ആന്തരിക നയനങ്ങള്‍ക്ക് പ്രകാശം നല്‍കുമാറാകട്ടെ. സത്യവെളിച്ചം നമ്മുടെ ബോധതലങ്ങളെ പ്രകാശിപ്പി ക്കട്ടെ. അങ്ങനെ നമ്മള്‍ സ്വാതന്ത്ര്യം അനുഭവിക്കുന്നവരും യഥാര്‍ത്ഥ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്കു മറ്റുള്ളവരെ നയിക്കുന്നവരും ആയിത്തീരട്ടെ, ആമ്മേന്‍. ‘ആവേ മരിയ’
'
ഏഴാം ക്ലാസിലെ അവധിക്കാലത്ത് ഞാന്‍ ഒരു ബന്ധുവീട്ടില്‍ പോയി. അവിടെ പോകാന്‍ എനിക്ക് വലിയ താത്പര്യമായിരുന്നു. കാരണം അവിടെ എന്‍റെ പ്രായത്തിലുള്ള കുറെ കുട്ടികളുണ്ട്. ഞങ്ങളുടെ അവധിക്കാലത്തെ പ്രധാന വിനോദങ്ങളിലൊന്നാണ് പുഴയില്‍ കുളിക്കാന്‍ പോകല്‍. വീട്ടില്‍നിന്ന് അധികം ദൂരെയല്ലാതെയാണ് പുഴ. ഒരു ദിവസം ഞങ്ങള്‍ പുഴയിലിറങ്ങിയ സമയം. എനിക്കന്ന് നീന്തല്‍ അത്ര വശമില്ല. കുളിക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ അല്പം ദൂരേക്ക് നീങ്ങി.
എങ്ങനെയാണെന്നറിയില്ല, താമസിയാതെ ഒരു കയത്തില്‍പെട്ടു. വെപ്രാളപ്പെട്ട് വിളിച്ചെങ്കിലും കളിയുടെ ബഹളത്തിലായതുകൊണ്ട് കൂട്ടുകാരൊന്നും കേട്ടില്ല. ശ്വാസം കിട്ടാത്ത അവസ്ഥ. ഞാന്‍ വല്ലാതെ പേടിച്ചു. വെള്ളത്തില്‍ മുങ്ങിപ്പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു. മരണം മുന്നില്‍ കണ്ടു. ആ സമയത്ത് കഴുത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന ജപമാല മുറുകെ പിടിച്ചതായി ഓര്‍മ്മയുണ്ട്. പെട്ടെന്ന് ഒരു വേരില്‍ പിടുത്തം കിട്ടി. അതില്‍ ഒരു വിധത്തില്‍ പിടിച്ചുകയറി കരയിലെത്തി. എനിക്കുറപ്പാണ് ആ നിമിഷങ്ങളില്‍ എന്‍റെ നല്ല ദൈവം പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ യാചന കേട്ട് എന്നെ മരണത്തില്‍നിന്ന് രക്ഷിച്ചതാണെന്ന്.
ഞങ്ങളുടെ ഇടവകദൈവാലയത്തില്‍ മാതാവിന്‍റെ ഒരു രൂപമുണ്ട്. ചെറുപ്പത്തില്‍ എന്നും സ്‌കൂളില്‍ പോകുമ്പോള്‍ ആ രൂപത്തിനു മുന്‍പില്‍ കുറച്ചു പൂക്കള്‍ കൊണ്ട് പോയി വയ്ക്കുക എന്‍റെ ശീലമായിരുന്നു. ദൈവസ്മരണയോടെ ചെയ്യുന്ന കുഞ്ഞുപ്രവൃത്തികള്‍ക്ക് പോലും അവിടുത്തെ മുന്‍പില്‍ കൃത്യമായ കണക്കുണ്ട് എന്നത് സത്യമാണ്. പൂക്കള്‍ വച്ചിട്ട് വൈദികനാക്കണമെന്നു പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിരുന്നോ എന്ന് ഓര്‍മ്മയില്ല. പക്ഷേ ചെറുപ്പം മുതല്‍ അള്‍ത്താരയില്‍ ശുശ്രൂഷിക്കാന്‍ അവസരം കിട്ടിയതുകൊണ്ട് അന്നേതന്നെ അല്പംകൂടി അള്‍ത്താരയോട് ചേര്‍ന്നുനിന്ന് വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയര്‍പ്പിക്കാന്‍ എനിക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു. അത് പരിശുദ്ധ അമ്മ മനസിലാക്കിയിട്ടുണ്ടാകണം.
കണ്ണ് നിറയ്ക്കുന്ന വാത്സല്യം
കുട്ടിയായിരുന്നപ്പോഴേ പത്ത് മണികളുള്ള ഒരു ചെറിയ കൊന്ത എപ്പോഴും കയ്യില്‍ കരുതുകയും സാധിക്കുമ്പോഴൊക്കെ ചൊല്ലുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. പത്താം ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞ് സെമിനാരിയില്‍ പോകാന്‍ അപേക്ഷ കൊടുത്ത സമയം. സെലക്ഷന്‍ ക്യാംപെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ആര്‍ച്ച്ബിഷപ്പിന്‍റെ അടുത്ത് ഇന്റര്‍വ്യൂവിന് ചെന്നിരിക്കുകയാണ്. നാല്പത്തിനാലോളം കുട്ടികള്‍ സെമിനാരി പ്രവേശനത്തിനായി ഇന്റ്റര്‍വ്യൂവിനു വന്നിട്ടുണ്ട്. ഞാന്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുമെന്ന് ഒരു പ്രതീക്ഷയും ഇല്ല. കാരണം ഇരുപതു പേരെയാണ് തിരഞ്ഞെടുക്കാന്‍ പോകുന്നത്. എന്നാല്‍ ഇന്റര്‍വ്യൂവിന്‍റെ സമയത്തു മാതാവ് തോന്നിപ്പിച്ചതുപാലെ ഞാന്‍ ഒരു കാര്യം പിതാവിനോട് (ആര്‍ച്ച്ബിഷപ്പിനോട്) പറഞ്ഞു, ”എനിക്ക് പത്തു മണികളുള്ള ഒരു ചെറിയ കൊന്തയുണ്ട്, അതുപയോഗിച്ച് ഏറെ കൊന്ത ചൊല്ലാറുണ്ട്. ഏറ്റവും പ്രധാന നിയോഗം അച്ചനാക്കണേ എന്നതാണ്!” പിതാവ് അത് കേട്ട് പുഞ്ചിരിച്ചതുമാത്രമേ ഉള്ളൂ.
പക്ഷേ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവരുടെ പട്ടിക വന്നപ്പോള്‍ അതില്‍ ഇരുപത്തിയൊന്ന് പേര്! അവസാനത്തെ പേരാകട്ടെ എന്റേതും!! പിന്നീടൊരിക്കല്‍ സെമിനാരിയിലെ ആദ്ധ്യാത്മിക പിതാവായ വൈദികന്‍ എന്നോട് ഒരു രഹസ്യം പറഞ്ഞു. ആദ്യം തയ്യാറാക്കിയ ഇരുപത് പേരുടെ പട്ടികയില്‍ എന്‍റെ പേര് ഇല്ലായിരുന്നു. പക്ഷേ പിന്നീട് പിതാവ് റെക്ടറച്ചനോട് പറഞ്ഞുവത്രേ, ”കൊന്ത ചൊല്ലാറുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞ കുട്ടിയുടെ പേരും കൂടി ചേര്‍ത്തുകൊള്ളുക!” അങ്ങനെയാണ് എനിക്ക് സെമിനാരിയില്‍ ചേരാന്‍ കഴിഞ്ഞത്. ഇന്ന് ഒരു പുരോഹിതനായിരുന്നുകൊണ്ട് ഈ വരികള്‍ കുറിക്കുമ്പോള്‍ എന്‍റെ കണ്ണ് നിറയുന്നുണ്ട് മാതാവിന്‍റെ വാത്സല്യമോര്‍ത്ത്.
സെമിനാരി ജീവിതത്തില്‍ പരിശീലനത്തിന്‍റെ വഴികളിലൂടെ കടന്നു പോയപ്പോള്‍ ഏറെ അഗ്‌നിപരീക്ഷകള്‍ നേരിടേണ്ടി വന്നു. ആ സമയത്തൊക്കെ പിടിച്ചു നില്ക്കാന്‍ എന്നെ സഹായിച്ചത് നമ്മുടെ അമ്മയുടെ ജപമാലയായിരുന്നു. പിന്നീട് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കിപ്പുറം ഞാന്‍ കര്‍ത്താവിന്‍റെ പുരോഹിതനായി.
വൈദികനായപ്പോഴത്തെ തീരുമാനം
വൈദികനായ അന്ന് എടുത്ത ഒരു തീരുമാനമായിരുന്നു എന്‍റെ അജപാലനത്തിനുകീഴില്‍ വരുന്ന ജനങ്ങളില്‍ പരിശുദ്ധ അമ്മയോടുള്ള ഭക്തി വര്‍ധിപ്പിക്കാന്‍ സാധിക്കുന്നതെല്ലാം ചെയ്യുമെന്ന്. പുരോഹിതനായി രണ്ടു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം എന്നെ തലശേരി രൂപതയിലെ വിളമന ദൈവാലയവികാരിയായി പിതാവ് നിയോഗിച്ചു.
കൊവിഡ് കാലത്താണ് ഞാന്‍ അങ്ങോട്ട് എത്തിയത്. കുറച്ചു നാളുകള്‍ക്കു ശേഷം വിമല ഹൃദയ പ്രതിഷ്ഠ നടത്തണമെന്ന് ഒരു പ്രചോദനം കിട്ടി. ഞാന്‍ ഇടവകക്കാരോട് അത് സംബന്ധിച്ച് കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു. തന്‍റെ വിമല ഹൃദയത്തിനു പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്ന ആത്മാക്കള്‍ നിത്യ നരകാഗ്‌നിയില്‍ പതിക്കാതെ സംരക്ഷിക്കപ്പെടും എന്നത് മാതാവിന്‍റെ വാഗ്ദാനം ആണല്ലോ.
മുപ്പത്തി മൂന്ന് ദിവസം ഒരുങ്ങി അടുത്ത ദിവസമുള്ള മാതാവിന്‍റെ തിരുനാളിനാണ് നമ്മുടെ ആത്മാക്കളെ വിമലഹൃദയത്തിനു പ്രതിഷ്ഠിക്കേണ്ടത്. ഇടവകക്കാരെ മുഴുവന്‍ ഇതിനായി പറഞ്ഞ് ഒരുക്കി. 2023 ഏപ്രില്‍ മാസത്തിലും മെയ് മാസത്തിലുമായി മുപ്പത്തിമൂന്നു ദിവസങ്ങള്‍ ഇടവകാംഗങ്ങള്‍ മുഴുവനും പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു ഒരുങ്ങി. ദൈവാലയത്തില്‍ വരാന്‍ സാധിക്കുന്നവര്‍ ദൈവാലയത്തിലും അല്ലാത്തവര്‍ ഓണ്‍ലൈന്‍ ആയും പ്രാര്‍ത്ഥനയില്‍ സ്ഥിരമായി പങ്കെടുത്ത് തങ്ങളെത്തന്നെ ഒരുക്കി.
ഒരുക്കത്തിന്‍റെ അവസാനം മെയ് മാസം പതിമൂന്നിന് ഫാത്തിമ മാതാവിന്‍റെ തിരുനാള്‍ ദിവസം ആഘോഷമായ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയ്ക്കുശേഷം ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും ഞങ്ങളെത്തന്നെ വിമലഹൃദയത്തിന് പ്രതിഷ്ഠിച്ചു. ഒരു ഇടവകയിലെ വിശ്വാസികള്‍ ഒന്നിച്ച് വിമലഹൃദയപ്രതിഷ്ഠ ചെയ്യുന്നത് ആദ്യമായിട്ടായിരിക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നു. പിന്നീടങ്ങോട്ട് അത്ഭുതങ്ങളുടെ പെരുമഴയ്ക്കാണ് ഞാന്‍ സാക്ഷ്യം വഹിച്ചത്. അതില്‍ ഏറ്റവും അധികം സന്തോഷം നല്‍കുന്നത് ജനത്തിന് സംഭവിച്ച ആധ്യാത്മിക മുന്നേറ്റമാണ്. ജനത്തിന്‍റെ ആത്മരക്ഷ ഉറപ്പ് കിട്ടുന്നതാണ് പൗരോഹിത്യത്തിന്‍റെ ഏറ്റവും വലിയ സന്തോഷം. തനിക്ക് പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെട്ട ആത്മാക്കളുടെ ആത്മീയകാര്യങ്ങളില്‍മാത്രമല്ല ഭൗതിക ആവശ്യങ്ങളിലും പരിശുദ്ധ അമ്മ ശ്രദ്ധാലുവാണ് എന്നതും അനുഭവങ്ങളിലൂടെ വ്യക്തമായി.
ഈ കുറിപ്പ് വായിക്കുമ്പോള്‍ നമുക്ക് തീരുമാനമെടുക്കാം അമ്മയോട് ചേര്‍ന്ന് എന്നും ജീവിക്കുമെന്ന്. മാതാവിന്‍റെ ജപമാല എന്നും നമുക്ക് കോട്ടയാവട്ടെ. നമ്മുടെ ആത്മാക്കളെ അമ്മയുടെ വിമലഹൃദയത്തിനു സമര്‍പ്പിച്ചും ആ സമര്‍പ്പണം ഇടയ്ക്കിടെ നവീകരിച്ചും അവളുടെ കരം പിടിച്ചു നമുക്ക് പിതാവിന്‍റെ ഭവനത്തിലേക്കുള്ള യാത്രയില്‍ മുന്നേറാം. വിശുദ്ധ അല്‍ഫോന്‍സ് ലിഗോരിയോട് ഈശോ പറഞ്ഞു, ”എന്‍റെ അമ്മയുടെ ഒരു ചെറിയ നെടുവീര്‍പ്പ് മറ്റെല്ലാ വിശുദ്ധരുടെയും പ്രാര്‍ത്ഥനകളെക്കാള്‍ എന്‍റെ മുന്‍പില്‍ വിലപ്പെട്ടതാണ്.” ആ അമ്മ എന്നും നമ്മുടെ കൂടെയുണ്ടാവട്ടെ.
'
ഈശോയോട് കൂടുതല്‍ ആഴമുള്ള സൗഹൃദമോ അവിടുത്തെ ക്ഷമയോ ഏതെങ്കിലും പ്രത്യേക കൃപയോ ലഭിക്കാന്‍ നാം ആഗ്രഹിക്കുന്നെങ്കില്‍, അത് പ്രാപിക്കാനുള്ള സുഗമമായ മാര്‍ഗം നമുക്ക് ബുദ്ധിമുട്ട് ഉളവാക്കുന്ന പ്രത്യേകസഹോദരനെയോ സഹോദരിയെയോ ദിവ്യകാരുണ്യസ്വീകരണത്തില്‍ ഈശോയോടുകൂടെ സ്വാഗതം ചെയ്യുകയാണ്. ”ഈശോയേ, നിന്നോടുകൂടി ഇന്ന് (ഇന്നയിന്ന) വ്യക്തികളെ ഉള്ളില്‍ ഞാന്‍ സ്വീകരിക്കുന്നു. നിന്നോടൊപ്പം അവരെ എന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ ഞാന്‍ സൂക്ഷിക്കും. നീ വരുമ്പോള്‍ അവരെക്കൂടെ കൊണ്ടുവന്നാല്‍ എനിക്ക് വളരെ സന്തോഷമാണ് ” എന്ന് അവിടുത്തോട് പറയുക. ഈ ചെറിയ പ്രവൃത്തി ഈശോയ്ക്ക് വളരെ പ്രീതികരമാണ്. കാരണം, നമ്മുടെ സ്വാര്‍ത്ഥതയ്ക്ക് അല്പമെങ്കിലും മരിക്കാന്‍ അത് നമുക്കിടയാക്കുമെന്ന് ഈശോയ്ക്കറിയാം.
'
ക്രിസ്തീയജീവിതത്തെ വെളിവാക്കുന്നതും വേര്‍തിരിക്കുന്നതുമായ മൂന്ന് കാര്യങ്ങളുണ്ട്- ചിന്തകള്‍, വാക്കുകള്‍, പ്രവൃത്തികള്‍. ആദ്യം ചിന്തകളുണ്ടാകുന്നു. തുടര്‍ന്ന് മനസ് രൂപീകരിച്ചവയെ വാക്കുകള്‍ വെളിപ്പെടുത്തുകയും ആവിഷ്‌കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവസാനമായി ചിന്തിച്ചവ ദൃശ്യമാക്കുന്ന പ്രവൃത്തികള്‍. ക്രിസ്തീയജീവിത പരിപൂര്‍ണത അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത് പൂര്‍ണമായി ക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെ ആയിരിക്കുന്നതിലാണ്; ആദ്യം ഹൃദയാന്തര്‍ഭാഗത്തും പിന്നീട് ബാഹ്യപ്രവൃത്തിയിലും.
നിസ്സായിലെ വിശുദ്ധ ഗ്രിഗറി
'