Encounter

ചുറ്റുമുള്ള ലോകത്തെ സൗഖ്യപ്പെടുത്തുന്നവരായി മാറാം ഈ പുതുവര്‍ഷത്തില്‍…

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പ് ടീച്ചറായി ലീവ് വേക്കന്‍സികളില്‍ ചുറ്റിനടന്ന കാലഘട്ടങ്ങളില്‍ പല സ്ഥലത്തും ടീച്ചേഴ്സിനുവേണ്ടിയിട്ടുള്ള ലോഡ്ജുകളില്‍ താമസിക്കാനിടവന്നിട്ടുണ്ട്. ആ നാളുകളില്‍ വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍ ധാരാളം സമയം വര്‍ത്തമാനം പറയാനും തമാശ പറഞ്ഞ് ചിരിക്കാനുമൊക്കെ കിട്ടും. പക്ഷേ എന്നോട് ആരുംതന്നെ അധികം തമാശ പറയാറില്ലായിരുന്നു. പകരം സമയം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ അവര്‍ അവരുടെ ജീവിതത്തില്‍ അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്ന ദുഃഖങ്ങളും ദുരിതങ്ങളും കഷ്ടപ്പാടുകളും പങ്കുവയ്ക്കും. ഞാന്‍ കഴിയുന്നവിധത്തിലൊക്കെ അവരെയൊക്കെ ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും അവര്‍ക്കുവേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

ചേര്‍ത്തുപിടിക്കാനൊരാള്‍!

ഒരിക്കല്‍ ഒരു ടീച്ചര്‍ ഇപ്രകാരം തന്‍റെ ജീവിതത്തിലെ സഹനങ്ങളെക്കുറിച്ച് പങ്കുവച്ചു. “കുടുംബജീവിതം തുടങ്ങിയ നാളില്‍ തുടങ്ങിയ കഷ്ടപ്പാടാ… ആദ്യത്തെ പ്രഗ്നന്‍സി ഒരു മാസമായപ്പോള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയി. പിന്നെ കുറെയേറെ നാളുകളിലേക്ക് ഗര്‍ഭധാരണം നടന്നതേയില്ല. പിന്നീടുണ്ടായ ഗര്‍ഭം ആറുമാസം പ്രായമായപ്പോള്‍ കുട്ടി ഉള്ളില്‍ കിടന്നു മരിച്ച് നീക്കം ചെയ്യേണ്ടതായി വന്നു. പിന്നീടുള്ള ഗര്‍ഭധാരണം കഴിഞ്ഞ് പ്രസവം നടക്കുന്നതുവരെ ബഡ്റെസ്റ്റില്‍ കഴിയേണ്ടിവന്നു. പ്രസവം വളരെ പ്രയാസകരമായിരുന്നു. പ്രസവശേഷം ആദ്യം ഇട്ട സ്റ്റിച്ചുകള്‍ പഴുത്തുപൊട്ടി, രണ്ടാമതും സ്റ്റിച്ച് ഇടേണ്ടിവന്നു. ഞാന്‍ മാത്രമല്ല, എന്നെ പരിചരിച്ചവരും വല്ലാതെ ബുദ്ധിമുട്ടി. അനുഭവിച്ചു തീര്‍ത്തതെല്ലാം ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇപ്പോഴും പേടി തോന്നുന്നു. എന്‍റെ ചേട്ടായി അതായത് എന്‍റെ ഭര്‍ത്താവ് ഒത്തിരി സ്നേഹത്തോടുകൂടെ എപ്പോഴും കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു. അതോര്‍ക്കുമ്പോഴാണ് ഏക ആശ്വാസം.

എന്തുമാത്രം സഹിച്ചാലെന്താ അതൊക്കെ കാണാനും കേള്‍ക്കാനും അംഗീകരിക്കാനും ചേര്‍ത്തുനിര്‍ത്തി ആശ്വസിപ്പിക്കാനും സ്നേഹിക്കുന്ന ഭര്‍ത്താവ് കൂടെയുണ്ടെന്ന അനുഭവം ഏറെ ആശ്വാസകരമായ ഒന്നായിരുന്നു. ചേട്ടായി തന്ന കരുതലോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇന്നും കണ്ണു നിറഞ്ഞുപോകും. ലോകത്തില്‍ മറ്റൊരാണുങ്ങള്‍ക്കും ഇങ്ങനെയൊന്നും ചെയ്യാന്‍ കഴിയില്ലെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിപ്പോകുകയാണ്. ഇന്നും ജീവിതം പലവിധ പ്രശ്നങ്ങളിലൂടെയാണ് കടന്നുപോകുന്നത്. എന്നാലും ചേര്‍ത്തുനിര്‍ത്തി സ്നേഹിക്കാന്‍ എന്‍റെ ചേട്ടായി എന്‍റെ കൂടെയുണ്ട് എന്നതാണ് എന്‍റെ ഏക ആശ്വാസം!” ചേട്ടായിയെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോള്‍ ആ ടീച്ചറിന്‍റെ മുഖം പൂപോലെ വിരിയുന്നത് ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. കടന്നുപോകുന്ന ദുരിതങ്ങള്‍ക്കിടയിലും അവളിലെ ഭാര്യ പൂര്‍ണസംതൃപ്തയാണെന്ന് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ദൈവത്തിന് സ്തുതി.

കാണാനും കേള്‍ക്കാനും അംഗീകരിക്കാനും സ്നേഹപൂര്‍വം ചേര്‍ത്തുനിര്‍ത്താനും ഒരാള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കുക. ഇതല്ലേ ഓരോ ഭാര്യയുടെയും ഹൃദയം കൊതിക്കുക.

സംതൃപ്തനായ ഒരു ഭര്‍ത്താവ്

ഹൈന്ദവനായ അയാള്‍ പറഞ്ഞു; “എന്‍റെ ചേച്ചീ, ഞങ്ങള്‍ പ്രേമിച്ചു കെട്ടിയതാണ്. ഞങ്ങളുടെ വിവാഹത്തിന് രണ്ടുവീട്ടുകാരും എതിരായിരുന്നു. അവള്‍ വലിയ സമ്പന്ന തറവാട്ടിലേത്. ഞാനോ തറവാടു മോശമല്ലെങ്കിലും ദരിദ്രന്‍. നാലഞ്ചു വര്‍ഷം സ്നേഹിച്ചു നടന്നു. വീട്ടുകാരുടെ എതിര്‍പ്പ് വകവയ്ക്കാതെ ഞങ്ങള്‍ വിവാഹിതരായി. തമ്പുരാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് രണ്ട് മക്കളെയും തന്നു. ഇന്നിപ്പോള്‍ ഏഴുവര്‍ഷം പിന്നിട്ടു. എന്‍റെ കുറവുകളിലേക്കും പരിമിതികളിലേക്കും ഇറങ്ങിവന്ന് അവള്‍ക്ക് ഒത്തിരി ത്യാഗം സഹിക്കേണ്ടിവന്നിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ മുഖം കറുത്തൊരു വാക്കോ ഇല്ലായ്മയെക്കുറിച്ച് പരാതിയോ അവളില്‍നിന്നും ഇന്നേവരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല. കുറ്റവും കുറവും പറഞ്ഞതായി യാതൊരു ഓര്‍മയുമില്ല. അന്നും ഇന്നും ഞാനെന്നുവച്ചാല്‍ അവള്‍ക്ക് ജീവനാ.

വീടുവിട്ടിറങ്ങിവന്നിട്ട് ഞാന്‍ കിടന്ന സിമന്‍റുതറയില്‍ ഒരു തുണിക്കഷണവും വിരിച്ച് അവള്‍ എന്നോടുചേര്‍ന്ന് കിടന്നു. ഞാന്‍ നടന്നപ്പോള്‍ എന്നോടു ചേര്‍ന്നു നടന്നു. ഇന്നിപ്പോള്‍ ഞങ്ങളുടെ സാമ്പത്തികനില ഏറെ മാറി. ദൈവം ഞങ്ങളെ അനുഗ്രഹിച്ചു. ഞങ്ങളുടെ വീട്ടുകാര്‍ ഞങ്ങളെ അംഗീകരിച്ചു. പക്ഷേ എന്‍റെ പെണ്ണിന്‍റെ മനസുമാത്രം മാറിയിട്ടില്ല. അവള്‍ക്ക് അന്നും ഇന്നും ഞാന്‍ ദൈവമാണ്. ഇതൊക്കെയല്ലേ ചേച്ചീ, ഒരു ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ ആനന്ദം. പണം കൊടുത്താല്‍ ചന്തയില്‍നിന്നും വാങ്ങാന്‍ കിട്ടുന്നതല്ല ഇതൊന്നും. ഒരു ഭര്‍ത്താവെന്ന നിലയില്‍ ഞാന്‍ പൂര്‍ണ സംതൃപ്തനാണ്. കാണാനും കേള്‍ക്കാനും മാനിക്കാനും അംഗീകരിക്കാനും ചേര്‍ന്നുനില്‍ക്കാനും ബലം പകരാനും ഒരുവള്‍ കൂടെയുണ്ടായിരിക്കുക. അതല്ലേ ഏറ്റവും വലിയ ധനം?”

ഒരമ്മച്ചിയുടെ ആനന്ദം

അമ്മച്ചി ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി. “പിള്ളേരുടെ അപ്പന്‍ മരിച്ചിട്ട് പിന്നീടങ്ങോട്ടുള്ള ജീവിതം ദുരിതപൂര്‍ണമായിരുന്നു. സത്യത്തില്‍ കണ്ണീരേറെ കുടിച്ചിട്ടാ മോളെ ഇവറ്റകളെയൊക്കെ വളര്‍ത്തി ഈ നിലയില്‍ എത്തിച്ചത്. നൊന്തുപെറ്റ ഒമ്പതു മക്കളെ നോക്കുന്നതോടൊപ്പം പ്രായമായ അപ്പനെയും അമ്മയെയും നോക്കി അവരെയും പറഞ്ഞുവിടേണ്ട വലിയ ഉത്തരവാദിത്വം എന്നെ ഏല്‍പിച്ചിട്ടാണ് അകാലത്തില്‍ അങ്ങേര് പോയത്. ഇന്നിപ്പോള്‍ എല്ലാം ശാന്തമായി. മക്കളൊക്കെ നല്ല നിലയിലായി. പക്ഷേ അവരാരും ഈ അമ്മ ഒരു വാക്കു പറഞ്ഞാല്‍ അതുവിട്ട് പുറം ചാടി പോകില്ല. അവര്‍ക്കറിയാം ഞാനെന്തു വില കൊടുത്താ അവരെ പോറ്റിവളര്‍ത്തി ഇത്രത്തോളമെത്തിച്ചതെന്ന്. അമ്മയെ അമ്മയായി കരുതി ചേര്‍ന്നുനില്‍ക്കുന്നവരും ചേര്‍ത്തുനിര്‍ത്തുന്നവരുമാണ് വന്നുകയറിയ മരുമക്കളും. കഷ്ടതയേറെ സഹിച്ചെങ്കിലെന്താ എന്‍റെ മക്കളും മരുമക്കളും അതെല്ലാം കാണുകയും കേള്‍ക്കുകയും അംഗീകരിക്കുകയും എന്നോടുചേര്‍ന്നു നില്‍ക്കുകയും ചെയ്തു. ഞാനൊരു ഭാഗ്യവതിയായ അമ്മതന്നെയാ മോളേ, ഒടേതമ്പുരാന് സ്തുതി.”

ഒരപ്പന്‍റെ നിര്‍വൃതി

“ചോരത്തിളപ്പിന്‍റെ കാലത്ത് കുടിയേറിയതാണ് മലബാറിന്‍റെ മണ്ണിലേക്ക്. ഏറെയേറെ അധ്വാനിച്ചു. കഷ്ടതകളേറെ സഹിച്ചു. എന്‍റെ ഭാര്യയും ഞാനുംകൂടി ദൈവത്തോടുചേര്‍ന്ന് അധ്വാനിച്ചതിന്‍റെ ഫലമായി ഇന്നിപ്പോള്‍ ഈ നിലയിലെത്തി. അമ്പത്താറാം വയസിലാണ് എന്‍റെ ഭാര്യ മരിച്ചത്. രണ്ടാം വിവാഹം കഴിക്കാന്‍ എല്ലാവരും എന്നെ ഏറെ നിര്‍ബന്ധിച്ചു. പക്ഷേ ഞാനതിന് വഴങ്ങിയില്ല. തന്മൂലം ത്യാഗങ്ങളും കഷ്ടപ്പാടുകളും ഏറെ ഏറ്റെടുക്കേണ്ടിവന്നു. അതിന് വലിയ ഫലവുമുണ്ടായി. ഇന്നിപ്പോള്‍ എന്‍റെ മക്കളെല്ലാം നല്ല നിലയിലാണ്. വന്നുകേറിയ മരുമക്കളും അങ്ങനെതന്നെ. എന്നെ അപ്പച്ചീ എന്നു വിളിച്ചാല്‍ പകുതി വിളിക്കില്ല എന്‍റെ കൊച്ചുമക്കളും. ആകപ്പാടെ സന്തോഷമാ എന്‍റെ മക്കളേ… എന്‍റെ അലച്ചിലും കഷ്ടപ്പാടും എന്‍റെ മക്കളു കണ്ടു, അംഗീകരിച്ചു, ആദരിച്ചു, ചേര്‍ത്തുനിര്‍ത്തി. അല്ല, ദൈവം കണ്ടു എന്നു പറയുന്നതാ ഏറെ ശരി. എല്ലുമുറിയെ പണി ചെയ്ത് കുടുംബം പോറ്റിയിട്ടും ആരാലും അംഗീകരിക്കപ്പെടാത്ത എത്രയോ പേര് ഈ ഭൂമിയിലുണ്ട്. അതുവച്ചു നോക്കുമ്പോള്‍ ഇത്തിരി കഷ്ടപ്പെട്ടാലെന്താ ഞാനൊരു ഭാഗ്യവാനല്ലേ. ദൈവം തുണച്ചു. അതല്ലാതെന്തു പറയാന്‍.”

ഗുണവതിയായ ഒരു ഹെഡ്മിസ്ട്രസ്

എന്‍റെ അധ്യാപന ജീവിതകാലത്ത് ഒരു സ്കൂളിലൊഴികെ എല്ലായിടത്തും എന്‍റെ ഹെഡ്മിസ്ട്രസുമാര്‍ സിസ്റ്റേഴ്സായിരുന്നു. എല്ലാവരും നല്ലവരും പ്രഗത്ഭരുംതന്നെ. ഒരു സിസ്റ്റര്‍മാത്രം എന്‍റെ പ്രത്യേക ശ്രദ്ധയ്ക്ക് പാത്രമായി. ആ സിസ്റ്ററിന് തന്‍റെ സഹാധ്യാപകരെല്ലാവരും മക്കളെപ്പോലെയാണ്. ഓരോ സ്റ്റാഫിന്‍റെ വീട്ടിലെയും ഓരോ അംഗങ്ങളെയും സിസ്റ്ററിനറിയാം. സിസ്റ്ററിന് അവരെല്ലാം പ്രിയപ്പെട്ടവര്‍തന്നെ. സിസ്റ്റര്‍ സ്കൂള്‍ ഭരിച്ചിരുന്നത് തലകൊണ്ടല്ല, ഹൃദയംകൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ സിസ്റ്ററിന്‍റെ വായില്‍നിന്നും ഒരു വാക്ക് പുറത്തുവരുന്നതിനുമുമ്പുതന്നെ സ്റ്റാഫത് അനുസരിച്ചിരിക്കും. സിസ്റ്ററിന്‍റെ ഭരണകാലത്ത് ഒരു സ്റ്റാഫും താമസിച്ച് സ്കൂളില്‍ വന്നിരുന്നില്ല. അധ്യാപകര്‍ തമ്മില്‍ത്തമ്മിലാണെങ്കിലും വലിയ ഹൃദയ ഐക്യവും പരസ്പര ധാരണയും ആയിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്. സിസ്റ്ററിനോട് സംസാരിക്കുന്ന ഓരോ സ്റ്റാഫിനും ഓരോ കുട്ടിക്കും തോന്നുന്ന ഒരു ഫീലിങ്ങ് ഉണ്ട് – ഞാനാണ് സിസ്റ്ററിനാല്‍ ഏറ്റവും സ്നേഹിക്കപ്പെടുന്ന വ്യക്തി എന്ന്. ഹൃദയംകൊണ്ട് അംഗീകരിച്ച് സ്നേഹിച്ചപ്പോള്‍ ഹൃദയത്തിന്‍റെ അംഗീകാരം സ്റ്റാഫില്‍നിന്നും കുട്ടികളില്‍നിന്നും അവരുടെ മാതാപിതാക്കളില്‍നിന്നും സിസ്റ്ററിന് തിരികെ കിട്ടി. അതിനാല്‍ അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഒരു ‘ശാന്തിനികേതനം’ തന്നെയായിരുന്നു ആ നാളുകളില്‍ ആ സ്കൂള്‍.

ഭാഗ്യപ്പെട്ട അഞ്ചുപേര്‍

മുകളില്‍ കണ്ട അഞ്ച് ഉദാഹരണങ്ങളില്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ ഹൃദയത്തിന്‍റെ അംഗീകാരം ഏറ്റുവാങ്ങി ഭാഗ്യവാന്മാരായ വ്യക്തികളെയാണ് നാം പരിചയപ്പെട്ടത്. കാണുക, കേള്‍ക്കുക, അംഗീകരിക്കുക, സ്നേഹത്തോടെ ചേര്‍ത്തുനിര്‍ത്തുക… ഭൂമിയില്‍ സന്തോഷത്തിന്‍റെ അനുഭവങ്ങള്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് നല്‍കി നാം അധിവസിക്കുന്ന ഈ ലോകത്തെ ഐശ്വര്യപൂര്‍ണമാക്കുക! ഈ പുത്തനാണ്ടില്‍ ഇതിനായി ദൈവം നമ്മെ വിളിക്കുകയാണ്. ഒരുവന്‍ വിതയ്ക്കുന്നതുതന്നെ കൊയ്യും. അളക്കുന്നതുതന്നെ തിരിച്ചുകിട്ടും. ഹൃദയബന്ധങ്ങള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു ലോകത്താണ് നാമിന്ന് ജീവിക്കുന്നത്. തലകൊണ്ടും ലൈംഗികാവയവങ്ങള്‍കൊണ്ടും ചിന്തിക്കുകയും ബന്ധപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു യുഗത്തില്‍ നാം ജീവിക്കുന്നു. ഈ പുതുയുഗത്തില്‍ ദൈവമക്കളായ നമ്മളെ ദൈവം വിളിക്കുന്നത് പണ്ടെങ്ങോ നഷ്ടമായ ഹൃദയബന്ധങ്ങള്‍ വീണ്ടെടുക്കാനും ഹൃദയംകൊണ്ട് ഭരിക്കുന്ന ഒരു ലോകത്തിന് രൂപം കൊടുക്കാനുമാണ്.

അപ്പനെ അപ്പനായി കാണാന്‍, അംഗീകരിക്കാന്‍, ആദരിക്കാന്‍, സ്നേഹപൂര്‍വം ചേര്‍ന്നുനില്‍ക്കാന്‍ ഇന്നത്തെ തലമുറയ്ക്കാവുന്നില്ല. അമ്മയെ അമ്മയായും ഭര്‍ത്താവിനെ ഭര്‍ത്താവായും ഭാര്യയെ ഭാര്യയായും അയല്‍ക്കാരനെ അയല്‍ക്കാരനായും മേലധികാരിയെ മേലധികാരിയായും സഹപ്രവര്‍ത്തകനെ സഹപ്രവര്‍ത്തകനായും ഹൃദയപൂര്‍വം കാണാനും ഹൃദയംകൊണ്ടംഗീകരിക്കാനും ഇന്നത്തെ യുഗത്തില്‍ അനേകര്‍ക്കാകുന്നില്ല. ഈ 2024-ല്‍ ബന്ധങ്ങളുടെ തലങ്ങളിലുള്ള ഒരു തിരിച്ചുവരവിലേക്ക് പരിശുദ്ധാത്മാവ് നമ്മെ നയിക്കട്ടെ. ലോകത്തെ വലിയ നാശത്തില്‍നിന്നും തിരികെ കൊണ്ടുവന്നു രക്ഷപെടുത്താന്‍ ബന്ധങ്ങളുടെ തലങ്ങളിലുള്ള ഈ തിരിച്ചുവരവിനേ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. മലാക്കി പ്രവചനം ഇപ്രകാരം പറയുന്നു “കര്‍ത്താവിന്‍റെ മഹത്തും ഭീതിജനകവുമായ ദിവസം വരുന്നതിനുമുമ്പ് പ്രവാചകനായ ഏലിയായെ ഞാന്‍ നിങ്ങളുടെ അടുത്തേക്കയക്കും. ഞാന്‍ വന്നു ദേശത്തെ ശാപംകൊണ്ട് നശിപ്പിക്കാതിരിക്കേണ്ടതിന് ഞാന്‍ പിതാക്കന്മാരുടെ ഹൃദയം മക്കളിലേക്കും മക്കളുടെ ഹൃദയം പിതാക്കന്മാരിലേക്കും തിരിക്കും” (മലാക്കി 4/5-6).

പ്രിയപ്പെട്ടവരേ, ഈ അവസാന നാളുകളില്‍ ഹൃദയങ്ങളെ കോര്‍ത്തിണക്കാന്‍ വരുന്ന ഏലിയാ ദൈവത്തിന്‍റെ പരിശുദ്ധാത്മാവാണ്. കണ്ടും കേട്ടും സ്നേഹിച്ചംഗീകരിച്ചും നെഞ്ചോട് ചേര്‍ത്തുനിര്‍ത്തി താലോലിച്ചും നമുക്ക് ചുറ്റുമുള്ള ലോകത്തെ സൗഖ്യപ്പെടുത്തുന്നവരായി ഈ 2024-ല്‍ നാം മാറട്ടെ. ദൈവകൃപ നിറഞ്ഞ ഒരു പുതുവത്സരം ആശംസിക്കുന്നു. ആവേ മരിയ.

ജീവിതത്തെ സ്നേഹിക്കുകയും നല്ല ദിനങ്ങള്‍ കാണാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവര്‍ക്കായി…

പുതുക്കപ്പെടാന്‍ ഒരു പുതുവര്‍ഷംകൂടെ… ജീവിതകാലഘട്ടമാകുന്ന വൃക്ഷത്തില്‍നിന്ന് 2023 എന്ന ഒരിലകൂടി പൊഴിഞ്ഞ് 2024-ലെ പുതുവര്‍ഷത്തിലേക്ക് ഏറെ പ്രതീക്ഷയോടെ നാം പ്രവേശിക്കുകയാണ്. നിങ്ങള്‍ക്കെല്ലാവര്‍ക്കും ദൈവാനുഗ്രഹവും നന്മകളും നിറഞ്ഞ ഒരു പുതുവര്‍ഷം ആദ്യമേ ആശംസിക്കുന്നു. മാനവജീവിതചരിത്ര പുസ്തകത്തില്‍ പുതിയൊരു അധ്യായത്തിന് നാം തുടക്കം കുറിക്കുമ്പോള്‍ 2024-ല്‍ എന്തെഴുതണം എന്ന തീരുമാനമാണ് ഇനി സ്വീകരിക്കാനുള്ളത്.

ആദ്യചിന്ത കൃതജ്ഞത

ജനുവരി വിചാരത്തിലെ ആദ്യചിന്ത കൃതജ്ഞതയുടേതുതന്നെയാണ്. “ദൈവസ്നേഹം വര്‍ണിച്ചീടാന്‍ വാക്കുകള്‍ പോരാ… നന്ദിചൊല്ലി തീര്‍ക്കുവാനീ ജീവിതം പോരാ…” ചെറുപ്പകാലം മുതലേ നാം കേള്‍ക്കുന്ന ഈ ഈരടികള്‍ എത്രയോ അര്‍ത്ഥപൂര്‍ണമാണ്. ഓരോ പ്രഭാതത്തെ ഓര്‍ത്തും നാം ദൈവത്തോട് നന്ദി ചൊല്ലി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നതുപോലെ ഈ പുതുവര്‍ഷത്തിലും നമുക്ക് നന്ദി ചൊല്ലാം… കഴിഞ്ഞുപോയ വര്‍ഷം അവിടുന്ന് ചൊരിഞ്ഞ നിരവധിയായ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ക്ക്, വിജയങ്ങള്‍ക്ക്, പരാജയങ്ങള്‍ക്ക്, കൈപിടിച്ചു നടത്തിയതിന്, പാപത്തില്‍ വീഴാതെ സംരക്ഷിച്ചതിന് ആപത്തുകളില്‍ പുതുവഴി കാണിച്ചതിന്, സങ്കടങ്ങളുടെയും ഒറ്റപ്പെടലുകളുടെയും നേരങ്ങളില്‍ വീഴാതെ ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചതിന്.

“എപ്പോഴും സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കുവിന്‍. ഇടവിടാതെ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുവിന്‍. എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും നന്ദി പ്രകാശിപ്പിക്കുവിന്‍. ഇതാണ് യേശുക്രിസ്തുവില്‍ നിങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ദൈവഹിതം” (1 തെസലോനിക്ക 5/16-18). വിശുദ്ധ പൗലോസ് ശ്ലീഹായുടെ ഈ വാക്കുകള്‍ നമുക്ക് വഴികാട്ടിയാകണം. സന്തോഷം നിറഞ്ഞ, ദൈവത്തില്‍ ആശ്രയിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്ന, എല്ലാം ദൈവദാനമാണെന്ന് ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിക്ക് ഓരോ പുതുവര്‍ഷവും ഒരു അനുഗ്രഹമായിത്തീരും, സംശയമില്ല. പത്തു കുഷ്ഠരോഗികളെ സുഖപ്പെടുത്തി കടന്നുപോയ ഈശോ അവരെ കാത്തിരുന്നു – നന്ദിയുടെ ഒരു വാക്ക് കാത്തുകൊണ്ട്. പക്ഷേ ലഭിച്ച അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ക്ക് ദൈവത്തോട് വന്ന് നന്ദി പറയാന്‍ മനസുണ്ടായത് ഒരാള്‍ക്കുമാത്രം.

ആ ഒരാളോട് ഈശോ ചോദിച്ച ചോദ്യം നമ്മുടെയും ആത്മശോധനയ്ക്ക് വിധേയമാക്കേണ്ടതാണ്; “പത്തുപേരല്ലേ സുഖപ്പെട്ടത്. ബാക്കി ഒമ്പതുപേര്‍ എവിടെ?” എണ്ണമറ്റ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ ദൈവത്തില്‍നിന്ന് സ്വീകരിച്ച് നാം പോകുമ്പോഴും അറിയാതെയെങ്കിലും നന്ദി പറയാന്‍ നാം മറന്നുപോകുന്നുണ്ടോ എന്നുള്ളത് ഒരു ധ്യാനവിഷയമാകേണ്ടതാണ്. നമ്മുടെ പ്രാര്‍ത്ഥനകളും നിയോഗങ്ങളും സമര്‍പ്പിക്കാന്‍ കാണിക്കുന്ന അതേ തീക്ഷ്ണത നന്ദി പറയാനും നാം കാണിക്കണം എന്നത് പ്രധാനമാണ്. അതുകൊണ്ട് ജീവിതത്തിലെ കൊച്ചുകൊച്ചു കാര്യങ്ങളിലും സന്തോഷിക്കാനും എല്ലാത്തിനോടും എല്ലാവരോടും നന്ദിയുള്ളവരാകാനും നമുക്ക് ശ്രമിക്കാം. ചുറ്റുമുള്ളവരോടുള്ള നമ്മുടെ ഇടപെടലുകളില്‍ ‘നന്ദി’ എന്ന വാക്ക് എന്നും ഹൃദയത്തില്‍ സൂക്ഷിക്കാം. കാരണം ഒരു ‘താങ്ക്യൂ’ പറയുന്നത് മറ്റുള്ളവരുടെ മുമ്പില്‍ നാം എളിമപ്പെടുന്നതിനും അവരെ അംഗീകരിക്കുന്നതിനും അവരെ വിലയുള്ളതായി കരുതുകയും ചെയ്യുന്നതിന് തുല്യമാണ്.

നല്ല നാളേക്കുള്ള കാത്തിരിപ്പ്

ജനുവരി വിചാരത്തിലെ രണ്ടാമത്തെ ചിന്ത പ്രത്യാശയുടേതാണ്. പുതിയ വര്‍ഷത്തില്‍ പ്രതീക്ഷകള്‍ നിറയുമ്പോഴാണ് അത് വ്യത്യസ്തമാകുന്നത്. വിശുദ്ധ പൗലോസ് ശ്ലീഹാ പറയുന്നതുപോലെ “പ്രത്യാശ നമ്മെ നിരാശരാക്കുന്നില്ല. കാണാത്തതിനെയാണ് നാം പ്രത്യാശിക്കുന്നതെങ്കില്‍ അതിനുവേണ്ടി നാം സ്ഥിരതയോടെ കാത്തിരിക്കും.” ഓരോ വ്യക്തിയുടെയും ജീവിതത്തെ മുന്നോട്ടു നയിക്കുന്ന ഒരു ദൈവികപുണ്യമാണ് പ്രത്യാശ. പ്രത്യാശയില്ലാതെ ജീവിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിയുടെ ജീവിതത്തിന് അര്‍ത്ഥമില്ല. എല്ലാവരിലും തുടിച്ചുനില്‍ക്കുന്ന വികാരമാണത്. ഇന്നല്ലെങ്കില്‍ നാളെ എല്ലാം ശരിയാകുമെന്ന വിശ്വാസമാണത്. നല്ല നാളേക്കുള്ള കാത്തിരിപ്പാണത്.

അമേരിക്കന്‍ പ്രചോദനാത്മക ഗ്രന്ഥകാരനായ ഓറിസണ്‍ സ്വെറ്റ് മാര്‍സല്‍ പറയുന്നതനുസരിച്ച് പ്രത്യാശയെപ്പോലെ ഫലപ്രദമായ ഒരു മരുന്നോ ശക്തമായ പ്രോത്സാഹനമോ ഇല്ല. അതെ, പ്രത്യാശയാണ് നമുക്ക് എപ്പോഴും നവജീവന്‍ പകരുന്നത്. പ്രത്യാശയുടെ നേര്‍സാക്ഷ്യങ്ങള്‍ ചുറ്റിലും നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന ഈ കാലഘട്ടത്തിലും പ്രത്യാശ നഷ്ടപ്പെട്ട് ജീവിതത്തെ വെറുത്ത്, സ്വജീവന്‍പോലും നശിപ്പിക്കുന്ന അനേകം സംഭവങ്ങളും നാം അനുദിനം കാണുന്നുണ്ട്. മാതാപിതാക്കള്‍ ഒന്നു ശകാരിക്കുമ്പോള്‍, പഠനത്തില്‍ കൂടുതല്‍ ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ മാറ്റിവയ്ക്കുമ്പോള്‍, ചോദിച്ച സാധനം വാങ്ങിക്കൊടുക്കാതിരിക്കുമ്പോള്‍, പ്രതീക്ഷിച്ചത്ര വിജയം പരീക്ഷകളില്‍ നേടാതിരിക്കുമ്പോള്‍, പ്രണയിച്ച പങ്കാളിക്ക് ഇനി തന്നെ വേണ്ട എന്നറിയുമ്പോള്‍ അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണോ ദൈവം നമുക്ക് ദാനമായി നല്‍കിയ ഈ ജീവിതം? ജീവിതത്തില്‍ നഷ്ടപ്പെടാത്തവരായി ആരുണ്ട്? ജീവിതത്തില്‍ പരാജയം നുകരാത്തവരായി ആരുണ്ട്?

നഷ്ടപ്പെടുത്തലുകള്‍ നേട്ടങ്ങളുടെയും പരാജയങ്ങള്‍ വിജയങ്ങളുടെയും മുന്നോടിയാണ്. നമുക്കുമുമ്പേ ജീവിച്ച വിശുദ്ധാത്മാക്കളും മഹദ് വ്യക്തികളും എല്ലാവരും നന്നായി തുടങ്ങിയവരല്ല, എന്നാല്‍ നന്നായി അവസാനിപ്പിച്ചവരാണ്. നമുക്കുമുമ്പേ ഓടിയവര്‍ തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന്‍റെ നഷ്ടങ്ങളില്‍, വേദനകളില്‍, അടിപതറിയവരായിരുന്നെങ്കില്‍ അവര്‍ ഒരിക്കലും വിജയത്തിലെത്തുമായിരുന്നില്ല. ജീവിതത്തില്‍ വലിയ പാപസാഹചര്യങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോയ അഗസ്റ്റിന്‍, വിശുദ്ധ അഗസ്തീനോസ് ആയതിനു പിന്നില്‍ പ്രത്യാശയുടെ ഒരു നാളെയുണ്ട് എന്ന അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ബോധ്യമാണ്. പാപത്തില്‍ മുഴുകിമാത്രം ജീവിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ ഒരു വിശുദ്ധനെ സഭയ്ക്ക് ലഭിക്കില്ലായിരുന്നു. മകന്‍റെ തിരിച്ചുവരവിനും മാനസാന്തരത്തിനുമായി മോനിക്ക പുണ്യവതി പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചത് 28 വര്‍ഷമാണ്. 28 വര്‍ഷം ദൈവപരിപാലനയില്‍ ആശ്രയിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ മോനിക്കയെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് ഈ പ്രത്യാശയാണ്. അതുകൊണ്ട് പ്രത്യാശ നമ്മില്‍ ഒരിക്കലും മരിക്കാതിരിക്കട്ടെ.

പ്രത്യാശയെക്കുറിച്ചോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ എന്നെ ഏറെ സ്പര്‍ശിച്ച സാജനച്ചന്‍റെ ഗാനത്തിന്‍റെ ഈരടികള്‍ കുറിക്കട്ടെ;

“ഒരു മഴയും തോരാതിരുന്നിട്ടില്ല
ഒരു കാറ്റും അടങ്ങാതിരുന്നിട്ടില്ല
ഒരു രാവും പുലരാതിരുന്നിട്ടില്ല
ഒരു നോവും കുറയാതിരുന്നിട്ടില്ല
തിരമാലയില്‍ ഈ ചെറുതോണിയില്‍
അമരത്തെന്നരികെ അവനുള്ളതാല്‍.”

പ്രത്യാശ നഷ്ടപ്പെട്ട് ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കുന്നവര്‍ മാത്രമല്ല നമുക്ക് ചുറ്റിലുമുള്ളത് മറിച്ച്, മദ്യപാനം, എംഡിഎംഎ പോലുള്ള സിന്തറ്റിക്ക് ഡ്രഗ്സ്, അശ്ലീല ചിത്രങ്ങള്‍, ചീത്ത കൂട്ടുകെട്ടുകള്‍ എന്നിവയിലൊക്കെ തങ്ങളുടെ ആശ്വാസം കണ്ടെത്തുന്നവര്‍കൂടിയാണ്. ഇത്തരത്തിലുള്ള കെണികളില്‍ ചെന്നു ചാടുന്നവര്‍ക്ക് പെട്ടെന്നൊരു തിരിച്ചുവരവ് സാധ്യമല്ല. അതുകൊണ്ട് ചെറുപ്പകാലഘട്ടം മുതല്‍ നമ്മുടെ മക്കളെ ഒരു ‘കംഫര്‍ട്ട് സോണി’ല്‍ മാത്രം വളര്‍ത്താതെ, പരാജയങ്ങളെയും സങ്കടങ്ങളെയും സഹനങ്ങളെയുമൊക്കെ അഭിമുഖീകരിച്ച് വളര്‍ത്താന്‍ നാം ശ്രദ്ധാലുക്കളായിരിക്കണം. തീയില്‍ കുരുത്തത് വെയിലത്ത് വാടില്ല എന്ന് നമ്മുടെ കാരണവന്മാര്‍ പറയുന്നതുപോലെ നമ്മുടെ മക്കള്‍ കൂടുതല്‍ പ്രത്യാശയുള്ളവരായി ഓരോ ദിവസവും വളരട്ടെ.

പുത്തന്‍ തീരുമാനങ്ങള്‍

ജനുവരിവിചാരത്തിലെ മൂന്നാമത്തെ ചിന്ത പുത്തന്‍ തീരുമാനങ്ങളുടേതാണ്. വിശുദ്ധ പൗലോസ് ശ്ലീഹാ പറയുന്നതുപോലെ “പുതിയ സൃഷ്ടിയാവുക എന്നതാണ് പരമപ്രധാനം.” ജീവിതത്തില്‍ ആരാണ് ഒരു മാറ്റം ആഗ്രഹിക്കാത്തത്? ജീവിതത്തിലെ പല അവസരങ്ങള്‍ പുത്തന്‍ തീരുമാനങ്ങള്‍ക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കാറുണ്ട്. അത് ഒരു ധ്യാനമാകാം, കുമ്പസാരമാകാം, കൗണ്‍സലിങ്ങ് ആകാം, ചിലരുടെ സ്വാധീനമാകാം അല്ലെങ്കില്‍ പുതുവര്‍ഷം തന്നെയാകാം. 2024 നമുക്ക് ഓരോരുത്തര്‍ക്കും പുത്തന്‍ തീരുമാനങ്ങളുടെ വര്‍ഷമാകട്ടെ.

കുടുംബത്തിലും സമൂഹത്തിലും നല്ലവരായി ജീവിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നവരാണ് നാമെല്ലാവരും. പക്ഷേ നമ്മുടെ കുടുംബപശ്ചാത്തലങ്ങള്‍, നാം ജീവിച്ചുവളര്‍ന്ന സാഹചര്യങ്ങള്‍, നാം കണ്ടുവളര്‍ന്ന ജീവിതമാതൃകകള്‍, നമ്മുടെ കൂട്ടുകെട്ടുകള്‍ ഇവയെല്ലാം നമ്മെ നാം ആഗ്രഹിക്കാത്ത വഴികളില്‍ കൊണ്ടെത്തിക്കുന്നുണ്ട്. “പിന്നിലുള്ളവയെ വിസ്മരിച്ച് മുമ്പിലുള്ളവയെ ലക്ഷ്യമാക്കി ഞാന്‍ മുന്നേറുന്നു” എന്ന വചനം ജീവിതത്തില്‍ ഉള്‍ക്കൊണ്ട് പാപത്തിന്‍റെ നൈമിഷിക സുഖങ്ങളുടെ ഇന്നലെകളെ പൂര്‍ണമായും ഉപേക്ഷിച്ച് ദൈവപരിപാലനയില്‍ ആശ്രയിച്ച് വിശുദ്ധി ലക്ഷ്യമാക്കി നമുക്ക് യാത്ര ചെയ്യാം. കാരണം നമ്മുടെ ലക്ഷ്യം സ്വര്‍ഗമാണ്.

ഹൃദയവിശുദ്ധിയുള്ളവര്‍ക്കാണ് സ്വര്‍ഗം പൂകാന്‍ സാധിക്കുന്നത്. ചിന്തയിലും വാക്കിലും പ്രവൃത്തിയിലും മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് മാതൃക നല്‍കുന്ന ജീവിതം നയിക്കാന്‍ നമുക്ക് സാധിക്കുമ്പോള്‍ ഈ പുതുവര്‍ഷം അര്‍ത്ഥപൂര്‍ണമാകും. ഒരു കുഞ്ഞു പ്രലോഭനം വരുമ്പോഴേക്കും ഉലയുന്നവയാകാതിരിക്കട്ടെ നാം എടുക്കുന്ന പുത്തന്‍ തീരുമാനങ്ങള്‍. “ജീവിതത്തെ സ്നേഹിക്കുകയും നല്ല ദിനങ്ങള്‍ കാണാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവന്‍ തിന്മയില്‍നിന്നു നാവിനെയും വ്യാജം പറയുന്നതില്‍നിന്നും തന്‍റെ അധരത്തെയും നിന്ത്രിക്കട്ടെ” (1പത്രോസ് 3/10) എന്ന വചനം നമ്മുടെ പാതകള്‍ക്ക് പ്രകാശമാകട്ടെ. അനുഗ്രഹത്തിന്‍റെ വചനങ്ങള്‍ നമ്മില്‍നിന്നും ഉണ്ടാകട്ടെ.

2024 എന്ന പുതുവര്‍ഷത്തിലേക്കു പുത്തന്‍ തീരുമാനങ്ങളുമായി നാം കാലെടുത്തുവയ്ക്കുമ്പോള്‍, ഓര്‍ക്കുക…. ഞാനും വര്‍ഷങ്ങളായി ഫലം നല്‍കാത്ത ഒരു അത്തിവൃക്ഷമായിരുന്നിരിക്കാം. കൃഷിക്കാരന്‍ യജമാനനോടു പറഞ്ഞതുപോലെ, ‘ഒരു വര്‍ഷംകൂടെ അതു നില്‍ക്കട്ടെ. ഞാന്‍ അതിന്‍റെ ചുവടു കിളച്ചു വളമിടാം. മേലില്‍ അതു ഫലം നല്‍കിയേക്കാം’ എന്ന ചിന്തയിലാകാം ഈ വര്‍ഷം നമുക്ക് നല്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. അതിനാല്‍, ഒരു വര്‍ഷം കൂടെ ദൈവം ദാനമായി നല്‍കുമ്പോള്‍, കൂടുതല്‍ ആഴപ്പെട്ട്, എല്ലാവര്‍ക്കും എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും മാതൃകയായി, സുകൃതസമ്പന്നമായ ജീവിതം നയിച്ച് നല്ല ഫലം കായ്ക്കുന്ന വൃക്ഷമാകാന്‍ ദൈവം നമ്മെ സഹായിക്കട്ടെ എന്നു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു.

മെക്‌സിക്കോ: അപകടത്തില്‍പ്പെട്ട കാറില്‍നിന്ന് പുറത്തുവന്ന യുവാവിന്‍റെ ‘സൂപ്പര്‍ ചോയ്‌സ്’ ഫേസ്ബുക്കിലൂടെ പങ്കുവച്ചത് വൈദികനായ സാല്‍വദോര്‍ നുനോ. ഫാ. സാല്‍വദോറും സഹോദരനായ അലക്‌സും മാതാപിതാക്കളുമൊത്ത് ഒരു യാത്രയിലായിരുന്നു. ഒരു സ്ഥലത്തുവച്ച് മറ്റൊരു കാര്‍ അവരുടെ കാറിനെ ഓവര്‍ടേക്ക് ചെയ്യുന്നത് ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടു.

പെട്ടെന്നുതന്നെ ആ കാര്‍ നിയന്ത്രണം വിട്ട് നീങ്ങുന്നതാണ് കാണുന്നത്. എന്തായാലും അടുത്ത നിമിഷങ്ങളില്‍ത്തന്നെ ആ കാര്‍ നിന്നു. പെട്ടെന്നുതന്നെ ഇവര്‍ ഹെല്‍പ്‌ലൈന്‍ നമ്പറില്‍ വിളിച്ച് വിവരമറിയിച്ചു. തുടര്‍ന്ന് ഓടിയിറങ്ങി അപകടത്തില്‍പ്പെട്ട കാറിനടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ അതില്‍നിന്ന് ഒരു യുവാവ് ആകെ ഭയന്ന് വിളറിയ മുഖവുമായി പുറത്തുവരുന്നു. ഫാ. സാല്‍വദോര്‍ തിടുക്കത്തില്‍ ചോദിച്ചു, ”ഞാനൊരു വൈദികനാണ്, സഹോദരന്‍ ഡോക്ടറും. നിങ്ങള്‍ക്കെന്ത് സഹായമാണ് ചെയ്തുതരേണ്ടത്?”

ആ യുവാവ് പറഞ്ഞു, ”എനിക്കൊന്ന് കുമ്പസാരിക്കണം.”
തുടര്‍ന്ന് യുവാവ് നല്ലൊരു കുമ്പസാരം നടത്തിയെന്നും അവന്‍ ഒരു വീണ്ടുംജനനത്തിന്‍റെ അനുഭവത്തിലേക്ക് വന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടെന്നും ഫാ. സാല്‍വദോര്‍ കുറിക്കുന്നു. എന്തായാലും അപകടത്തില്‍ ആര്‍ക്കും ഗുരുതരപ്രശ്‌നങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായില്ല.
ഫാ. സാല്‍വദോറിന്‍റെ ഫേസ്ബുക്ക് കുറിപ്പ് നമ്മെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നത് മറ്റൊന്നുമല്ല, ആത്മാവിന് പ്രഥമപരിഗണന നല്കുന്ന ‘സൂപ്പര്‍ ചോയ്‌സുകള്‍’ നമ്മളും നടത്തുന്നത് നല്ലതാണെന്നുതന്നെ.

പ്രാര്‍ത്ഥനാജീവിതം നയിക്കുന്നവരെ പൊതുവില്‍ നിരുന്മേഷരാക്കുകയും നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു ഖേദചിന്തയുണ്ട്. ദൈവത്തെ കണ്ടുമുട്ടി ദൈവത്തോടൊപ്പം ജീവിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് കാലങ്ങളേറെയായി. എങ്കിലും ആഗ്രഹിച്ചതുപോലെയുള്ള ഒരു ആത്മീയവളര്‍ച്ച നേടുവാന്‍ സാധിച്ചില്ലല്ലോ എന്നതാണത്. അത് ശരിയാകാം. എന്നാല്‍ ചിലപ്പോള്‍ ആ ചിന്ത വരുന്നത് ആത്മീയവളര്‍ച്ചയെപ്പറ്റിയുള്ള നമ്മുടെ തെറ്റായ ധാരണകള്‍കൊണ്ടാകാം.

സ്റ്റേജില്‍നിന്ന് ഉജ്വലമായ വചനപ്രഘോഷണം നടത്തുക, കൗണ്‍സലിങ്ങ് നടത്തുമ്പോള്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കപ്പെടുന്ന ആളുടെ കഴിഞ്ഞകാല, വര്‍ത്തമാന, വരുംകാല ജീവിതങ്ങള്‍ ഒരു കണ്ണാടിയിലെന്നപോലെ വ്യക്തമായി വെളിപ്പെടുന്ന വരങ്ങള്‍ സ്വായത്തമാക്കുക, അത്ഭുത രോഗശാന്തികള്‍ നല്‍കുക ഇവയൊക്കെ അതിന്‍റെ അടയാളങ്ങളായി നാം കണ്ടേക്കാം. ഇവയൊക്കെ നല്ലതും ആവശ്യവുമാണെങ്കിലും ദൈവതിരുസന്നിധിയില്‍ ഇവയൊന്നും ആത്മീയവളര്‍ച്ചയുടെ ലക്ഷണങ്ങളായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നില്ല. പിന്നെന്താണ് ആത്മീയ പരിപൂര്‍ണതയിലേക്കുള്ള വഴി?

കര്‍ത്താവില്‍നിന്ന് വ്യക്തമായ നിര്‍ദേശങ്ങളും അതിശയകരമായ വെളിപാടുകളും സ്വീകരിക്കുവാന്‍ കൃപ ലഭിച്ച വിശുദ്ധ സിസ്റ്റര്‍ മരിയ ഫൗസ്റ്റീനായുടെ വാക്കുകള്‍ ഇക്കാര്യത്തില്‍ നിശ്ചയമായും ഒരു ചൂണ്ടുപലകയാണ്. തന്‍റെ ഡയറിയില്‍ വിശുദ്ധ ഇപ്രകാരം എഴുതുന്നു: ”കൃപകളോ വെളിപാടുകളോ ആനന്ദപാരവശ്യങ്ങളോ മറ്റെന്തെങ്കിലും ദാനങ്ങളോ ഒരാത്മാവിനെയും പരിപൂര്‍ണതയില്‍ എത്തിക്കുന്നില്ല. ദൈവവുമായുള്ള ഗാഢമായ ഐക്യം മാത്രമാണ് അതിനെ പരിപൂര്‍ണതയില്‍ എത്തിക്കുന്നത്. എന്‍റെ വിശുദ്ധിയുടെയും പരിപൂര്‍ണതയുടെയും അടിസ്ഥാനം ദൈവഹിതവുമായി എന്‍റെ മനസിനെ പൂര്‍ണമായി ഐക്യപ്പെടുത്തുന്നതിലാണ്” (ഡയറി 1107).

ഈ വാക്കുകള്‍ തികച്ചും ശ്രദ്ധേയമാണ്. കാരണം പലവിധ അപൂര്‍വവരങ്ങളാലും ആത്മീയാനുഭവങ്ങളാലും- പ്രവചനവരം, പരഹൃദയജ്ഞാനം, ദൈവകരുണ എന്ന മഹാരഹസ്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആഴമായ അറിവ്, വളരെ വിരളമായി ലഭിക്കുന്ന ആത്മീയവിവാഹം – സമ്പന്നയായ ഒരു വ്യക്തിയാണ് ഇക്കാര്യം പറയുന്നത്. മേല്‍പറഞ്ഞവയൊന്നും പരിപൂര്‍ണതയുടെ അടയാളങ്ങളല്ല. എല്ലാക്കാര്യത്തിലും – ഏറ്റവും ചെറിയ കാര്യത്തില്‍പോലും ദൈവഹിതം ആരായുകയും അതിനു വിധേയപ്പെട്ട് ജീവിക്കുകയുമാണ് പരിപൂര്‍ണതയിലേക്കുള്ള വഴി. ഒറ്റനോട്ടത്തില്‍ നിസാരമെന്നു തോന്നുന്ന ഒരു കാര്യമാണ്. പക്ഷേ ആത്യന്തികമായി സുപ്രധാനമായ കാര്യം ഇതുതന്നെയാണ് എന്ന് വിശുദ്ധയുടെ വാക്കുകള്‍ നമ്മെ ഓര്‍മപ്പെടുത്തുന്നു.

ഇതിന് നാമെന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്? ദൈവഹിതം അന്വേഷിക്കുവാനുള്ള ഒരു മനസ് രൂപപ്പെടുന്ന വിധത്തില്‍ മാനസാന്തരം നല്‍കണമേയെന്ന് ദൈവത്തോടുതന്നെ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുക. എപ്പോഴും അപ്പന്‍റെ ഹിതം അന്വേഷിക്കുക. അത് ഒരു ശിശുവിന്‍റെ സ്വഭാവമാണ്. അങ്ങനെയുള്ളവര്‍ക്ക് മാത്രമേ എപ്പോഴും ദൈവഹിതം അന്വേഷിക്കുവാനും അത് നിറവേറ്റുവാനും സാധിക്കുകയുള്ളൂ. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ കര്‍ത്താവ് ഇപ്രകാരം അരുളിച്ചെയ്തത്: ”സത്യമായി ഞാന്‍ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു. നിങ്ങള്‍ മാനസാന്തരപ്പെട്ട് ശിശുക്കളെപ്പോലെ ആകുന്നില്ലെങ്കില്‍, സ്വര്‍ഗരാജ്യത്തില്‍ പ്രവേശിക്കുകയില്ല” (വിശുദ്ധ മത്തായി 18/3). അതിനാല്‍ പരിപൂര്‍ണതയിലേക്കുള്ള വഴിയില്‍ നടക്കുകയെന്നു പറഞ്ഞാല്‍ നിരന്തരം മാനസാന്തരപ്പെട്ട് ശിശുവിന്‍റെ മനസുള്ളവരായിത്തീരുക എന്നതാണ്. പ്രായമേറുന്തോറും ആത്മാവിന്‍റെ തലത്തില്‍ കൂടുതല്‍ ചെറുതായിക്കൊണ്ടിരിക്കുക. ”ഈ ശിശുവിനെപ്പോലെ സ്വയം ചെറുതാകുന്നവനാണ് സ്വര്‍ഗരാജ്യത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയവന്‍” (വിശുദ്ധ മത്തായി 18/4).

എല്ലായ്‌പ്പോഴും ദൈവഹിതം അന്വേഷിച്ച് നിര്‍ത്തിക്കുക എന്നത് അത്ര എളുപ്പമുള്ള ഒരു കാര്യമല്ല. കാരണം പ്രായം കൂടുന്തോറും ബുദ്ധിയുടെ പ്രേരണകളെയാണ് നാം ആശ്രയിക്കുന്നത്. ഒറ്റനോട്ടത്തില്‍ അവ കൂടുതല്‍ നല്ലതും ആകര്‍ഷകവുമായിത്തോന്നും. അപ്പോള്‍പോലും ദൈവതിരുമനസ് അന്വേഷിക്കുന്ന ഒരു മനസുണ്ടാവുകയെന്നതാണ് പ്രധാനം. ഒരു ഉദാഹരണം പറയട്ടെ. ശാലോം ടെലിവിഷന്‍റെ ആദ്യനാളുകള്‍. ചാനല്‍ കൂടുതല്‍ ആളുകളിലെത്തിക്കണമെന്ന ചിന്തയോടെ ജനങ്ങള്‍ ഒന്നിച്ചുകൂടുന്ന റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനുകളിലും സിനിമാ തിയേറ്ററുകളിലും ശാലോം ടെലിവിഷന്‍റെ പരസ്യം നല്‍കണമെന്ന ആശയം ഉയര്‍ന്നുവന്നു. അതിനായി ആകര്‍ഷകമായ പരസ്യഗാനവും ഒരുക്കി.

എല്ലാക്കാര്യങ്ങളിലും കര്‍ത്താവിന്‍റെ ഹിതം അന്വേഷിക്കുക എന്നതാണ് ശാലോമിന്‍റെ രീതി. കാരണം ഇത് കര്‍ത്താവിന്‍റെ സ്വന്തം ശുശ്രൂഷയാണ് എന്നതുതന്നെ. കര്‍ത്താവിന്‍റെ തിരുവിഷ്ടം അന്വേഷിച്ചപ്പോള്‍ ആ പരസ്യവഴി വേണ്ടാ എന്ന് മനസിലായി, അത് ഉപേക്ഷിച്ചു. എന്നാല്‍ കര്‍ത്താവ് ശാലോം ടെലിവിഷന് ഒരു കുറവും വരുത്തിയില്ല. എന്നുമാത്രമല്ല അവിടുത്തെ വഴിയിലൂടെത്തന്നെ കൂടുതല്‍ പ്രേക്ഷകരിലേക്ക് അവിടുത്തെ ചാനലിനെ കര്‍ത്താവുതന്നെ എത്തിച്ചു. ദൈവഹിതം അന്വേഷിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ഒന്നിനും കുറവുണ്ടാവുകയില്ല എന്ന് ഈ സംഭവം നമ്മെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നില്ലേ? മാനുഷികമായി അങ്ങനെയുള്ള തീരുമാനങ്ങള്‍ ആകര്‍ഷകമല്ല എന്നു തോന്നിയാല്‍ത്തന്നെയും അവസാനം അവയാണ് ശരിയെന്നും നല്ലതെന്നും തിരിച്ചറിയുവാന്‍ സാധിക്കും.

ഇത് ഇടുങ്ങിയ വഴിയാണ്. എന്നാല്‍ സ്വര്‍ഗത്തിലേക്കുള്ള വഴി അങ്ങനെയുള്ളതാകയാല്‍ ആ വഴിയിലൂടെത്തന്നെ നടക്കുവാന്‍ നമുക്ക് തീവ്രമായി ആഗ്രഹിക്കുകയും ഇപ്പോള്‍ത്തന്നെ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും ചെയ്യാം.
കര്‍ത്താവേ, അങ്ങയുടെ തിരുഹിതം അന്വേഷിക്കുന്നതും അതിനോട് ഐക്യപ്പെട്ട് ജീവിക്കുന്നതുമാണ് പൂര്‍ണതയിലേക്കുള്ള മാര്‍ഗമെന്ന് ഞങ്ങളെ ഓര്‍മിപ്പിച്ചതിന് നന്ദി. അതിനായി ഒരു ശിശുവിന്‍റെ മനസ് എന്നില്‍ രൂപപ്പെടുത്തിയാലും. മാനുഷികമായി ശരിയെന്ന് തോന്നുന്ന കാര്യങ്ങളല്ല, അങ്ങ് നല്ലതെന്ന് പറയുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്യുവാന്‍ എന്നെ അനുഗ്രഹിക്കണമേ. അങ്ങയുടെ പരിശുദ്ധാത്മാവ് എന്നെ നയിക്കുവാന്‍ അനുവദിച്ചാലും. പരിശുദ്ധ അമ്മേ, വിശുദ്ധ യൗസേപ്പിതാവേ, ദൈവതിരുമനസ് എപ്പോഴും അന്വേഷിക്കുവാനും അതിന് കീഴ്‌പ്പെടുവാനും എനിക്കായി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണമേ. ആമ്മേന്‍

”ഒരു ദിവസം രാത്രി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ചാപ്പലിലെത്തിയപ്പോള്‍ പിശാച് അതിഭീകരമായ രൂപംപൂണ്ട് എന്‍റെ ഇടതുവശത്ത് വന്നുനിന്നു. അവന്‍റെ വൃത്തികെട്ട ശബ്ദത്തില്‍ എന്നോട് സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് എന്‍റെ പ്രാര്‍ത്ഥന തടസപ്പെടുത്താന്‍ ശ്രമിച്ചു. അപ്പോള്‍ അവന്‍റെ ഭീഭത്സമായ വായയും എന്‍റെ ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടു. വളരെ ശക്തവും നിഴലില്ലാത്തതുമായ ഒരു വലിയ അഗ്‌നിജ്വാല അവനെ വലയം ചെയ്തിരുന്നു. ഈശോയുമായുള്ള എന്‍റെ സംഭാഷണത്തെ ശല്യപ്പെടുത്താന്‍ വന്ന അവന്‍റെ നേരെ ഞാന്‍ വിശുദ്ധ ജലം എടുത്ത് തളിച്ചു. അവന്‍ തല്‍ക്ഷണം അവിടെനി ന്നും ഓടിരക്ഷപ്പെട്ടു. അതിനാല്‍ വിശുദ്ധ ജലം എല്ലായ്‌പ്പോഴും എവിടെപ്പോയാലും തൊട്ടരികെ കരുതുക. അതിന്‍റെ ശക്തിയെ ചെറുക്കാന്‍ ഒരു പിശാചിനും കഴിയില്ല”
ആവിലായിലെ വിശുദ്ധ തെരേസ

അന്ന് ഒരു വ്യാഴാഴ്ച ആയിരുന്നു. ഗള്‍ഫ് പ്രവാസി എന്ന നിലയില്‍ വീക്കെന്‍ഡ് സമയം. പക്ഷേ ഒട്ടും സന്തോഷം തോന്നുന്നില്ല. മനസില്‍ നിറയെ തളംകെട്ടി നില്‍ക്കുന്ന സങ്കടം. എത്രയൊക്കെ ജോലി ചെയ്തിട്ടും ഒരു നല്ല വര്‍ത്തമാനം ലഭിക്കുന്നില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, കിട്ടുന്ന പരിഹാസം വല്ലാതെ വേദനിപ്പിക്കുന്നു. യാന്ത്രികമായായിരുന്നു അന്ന് ഓഫീസ് വിട്ട് ഇറങ്ങിയത്. ഡ്രൈവ് ചെയ്യുമ്പോഴും മനസ് നിറയെ അന്നത്തെ കാര്യങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു. ഇന്‍ക്രിമെന്റും പ്രൊമോഷനുമൊക്കെ ചോദിക്കുമെന്ന് കരുതി തടയിടാനാണ് ഇത്രയ്ക്കങ്ങ് പറയുന്നത്. ആദ്യത്തെ അനുഭവമല്ലാതിരുന്നിട്ടും ഇന്ന് ഒത്തിരി വേദനിക്കുന്നു. വീടിന്‍റെ പാര്‍ക്കിങ്ങില്‍ എത്തിയപ്പോഴാണ് കൈമോശം വന്ന മനസ് തിരിച്ചു കിട്ടിയത്.

വീട്ടില്‍ വന്നുകയറുമ്പോള്‍ ഭാര്യക്കും മക്കള്‍ക്കും സങ്കടം തോന്നാതിരിക്കാന്‍ ഒരു ചിരി ചുണ്ടില്‍ വരുത്തിയാണ് ബെല്‍ അടിച്ചത്. ഇളയ മകന്‍ വന്ന് വാതില്‍ തുറന്നു. അവന്‍റെ പുഞ്ചിരിയും വര്‍ത്തമാനവും നീറുന്ന മനസില്‍ വീണ വെള്ളത്തുള്ളി കണക്കെയായി. പക്ഷേ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി മായ്ക്കാതെ പിടിച്ചെങ്കിലും ഭാര്യയ്ക്ക് കാര്യം മനസിലായി. തുറക്കാനായി വച്ച വീക്കെന്‍ഡ് പരിപാടികളുടെ ലിസ്റ്റ് അങ്ങനെതന്നെ അവള്‍ അടച്ചു.

പോക്കറ്റില്‍ കിടന്ന കൊന്ത ഈശോയുടെ മുമ്പില്‍ വച്ചിട്ട് തിരിയുമ്പോള്‍ ഞാനൊന്ന് ഈശോയുടെ മുഖത്തേക്ക് പാളി നോക്കി. അവിടെയും സങ്കടംതന്നെ.

വസ്ത്രം മാറുന്നതിനിടയില്‍ അവള്‍ കാര്യങ്ങള്‍ തിരക്കി. അന്നത്തെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ അവളോട് പറഞ്ഞെങ്കിലും അവള്‍ എന്തുചെയ്യാന്‍? ആശ്വാസത്തിന്‍റെ ഒരു നൂറുവാക്കുകള്‍ ഒറ്റശ്വാസത്തില്‍ ആ പാവം പറഞ്ഞു. പക്ഷേ എന്‍റെ ഉള്ളിലെ വേദന കെടുത്താന്‍ ഇതൊന്നും പര്യാപ്തമായിരുന്നില്ല.

രാത്രി വീട്ടിലേക്കു വിളിച്ചപ്പോള്‍ മുഖം മാറിയത് മമ്മി കണ്ടുപിടിച്ചു. അല്ലെങ്കിലും മക്കളുടെ മുഖത്തെ ഒരു നേരിയ വ്യത്യാസംപോലും ഡീകോഡ് ചെയ്യാന്‍ അമ്മമാരെക്കാള്‍ കഴിവുള്ളവര്‍ ആരുണ്ട്? യൂട്യൂബിലെ നിയോഗപ്രാര്‍ത്ഥന കൂടുന്നതടക്കം ഒരു വലിയ ലിസ്റ്റ് തന്നു. തമ്പുരാനോട് പറയാനല്ലാതെ ആ പാവം എന്തുചെയ്യാന്‍.

രാത്രി നന്നായി ഒന്ന് ഉറങ്ങാന്‍പോലും പറ്റിയില്ല. നേരത്തേ ഉറക്കമുണര്‍ന്ന ഞാന്‍ രാവിലെതന്നെ കുര്‍ബാനയ്ക്ക് പോകാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. അത് കുട്ടികളുടെ കുര്‍ബാനയാണ്. സാധാരണ പോവുക പതിവില്ല. ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ ഈശോയോട് ഒന്ന് ആശ്വസിപ്പിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞാണ് ഇറങ്ങിയത്. അന്നത്തെ പ്രസംഗം അച്ചന്‍ കുട്ടികള്‍ക്കുവേണ്ടിയല്ല എനിക്കുവേണ്ടി പറഞ്ഞതായാണ് തോന്നിയത്. തലേന്ന് ഞാന്‍ ഈശോയോടു ചോദിച്ച ഓരോ ചോദ്യത്തിനും ഈശോ അച്ചനിലൂടെ ഉത്തരം പറയുകയായിരുന്നു.

യോനാ പ്രവാചകന്‍റെ അനുഭവമായിരുന്നു പ്രസംഗവിഷയം. അതിന്‍റെ ചുരുക്കം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. നമ്മള്‍ ഇന്ന് ഇവിടെ നില്‍ക്കുന്നത് തമ്പുരാന്‍റെ തീരുമാനമാണ്. ജോലി ചെയ്യുന്ന കമ്പനി, ഇവിടുത്തെ ബോസ്, ഈ നാട് എല്ലാം തിരഞ്ഞെടുത്തത് തമ്പുരാനാണ്. അവിടുന്ന് ഇവിടെ പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ കുറെ ജോലികള്‍ ഏല്‍പിച്ചിട്ടുണ്ട്. അത് പൂര്‍ത്തിയാക്കാതെ നമുക്ക് എവിടേക്കും പോകാന്‍ സാധ്യമല്ല. ഇനി നാം മടി കാണിച്ചാല്‍, വേറെ വഴിക്കു നീങ്ങിയാല്‍, നമ്മെ കാത്ത് കൂറ്റന്‍ മത്സ്യങ്ങള്‍ നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്. അവയുടെ വയറ്റിലെ അസഹ്യമായ ആസിഡിന്‍റെ ചൂടേറ്റ് ഉരുകി അവസാനം തമ്പുരാന്‍ തീരുമാനിച്ചിടത്തുതന്നെ നാം എത്തിച്ചേരും.

തമ്പുരാന്‍റെ തീരുമാനങ്ങള്‍ അനുസരിക്കാതിരുന്നാല്‍ അതിന്‍റെ തിക്തഫലങ്ങള്‍ നാംതന്നെ അനുഭവിക്കേണ്ടിവരും. ഏറ്റവും നല്ലത് അവിടുന്ന് നമ്മെ ഏല്‍പിച്ച ജോലി എത്രയും പെട്ടെന്ന് പൂര്‍ത്തീകരിക്കുക മാത്രമാണ്. ഏല്‍പിച്ച ഉത്തരവാദിത്വങ്ങള്‍ ഭംഗിയോടെ പൂര്‍ത്തീകരിച്ചാല്‍ അവിടുന്ന് നമ്മെ കൂടുതല്‍ ഉത്തരവാദപ്പെട്ട ജോലികള്‍ ഏല്‍പിക്കും. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്‍ ഇന്ന് നാം നേരിടുന്ന പ്രതിസന്ധികള്‍ നമ്മെ ശക്തരാക്കാന്‍ അവിടുന്ന് അറിഞ്ഞ് ഏല്‍പിച്ചതാണ്. സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിക്കുകയും അനുസരിക്കുകയും മാത്രമാണ് നമ്മുടെ ജോലി.

കുര്‍ബാന കഴിഞ്ഞതും നെഞ്ചിലെ ഭാരം മുഴുവന്‍ ഇല്ലാതായി. കാറ്റില്‍ പറക്കുന്ന അപ്പൂപ്പന്‍ താടിപോലെ. മത്സ്യത്തിന്‍റെ ഉദരത്തില്‍നിന്ന് തന്‍റെ പ്രാര്‍ത്ഥന ദൈവത്തിന്‍റെ വിശുദ്ധമന്ദിരത്തില്‍ എത്തിയെന്ന് ബോധ്യപ്പെട്ട യോനായെപ്പോലെയായിരുന്നു അപ്പോള്‍ ഞാനും. ”ഞാന്‍ കൃതജ്ഞതാസ്‌തോത്രങ്ങളാലപിച്ച് അങ്ങേക്ക് ബലി അര്‍പ്പിക്കും. ഞാന്‍ എന്‍റെ നേര്‍ച്ചകള്‍ നിറവേറ്റും. കര്‍ത്താവില്‍നിന്നാണ് രക്ഷ” (യോനാ 2/9).
സന്തോഷത്തോടെ വീട്ടിലേക്കു പോകാനായി വാഹനത്തിനടുത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ തലേന്ന് അടച്ചുവച്ച വീക്കെന്‍ഡ് പരിപാടികളുടെ ലിസ്റ്റ് ഭാര്യ എടുത്തിട്ടു. സന്തോഷത്തോടെ ഞാന്‍ കുടുംബസമേതം വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി. ഇരുകൈകളും നീട്ടിനില്‍ക്കുന്ന ഈശോയ്ക്ക് ഒരായിരം നന്ദിയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട്.

ഞാന്‍ സ്ഥിരമായി ശാലോം ടൈംസ് മാസിക വായിക്കുന്ന വ്യക്തിയാണ്. ഒരിക്കല്‍ മാസികയില്‍ സ്ഥലം വില്പന നടന്നതിന്‍റെ സാക്ഷ്യം കണ്ടു. ഏറെ നാളായി ഞങ്ങളും സ്ഥലം വില്ക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ ആ ശ്രമങ്ങളൊന്നും വിജയിച്ചിരുന്നില്ല. അതിനാല്‍ ആ സാക്ഷ്യത്തില്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ, ”ഈ ദേശത്ത് വീടുകളും വയലുകളും മുന്തിരിത്തോട്ടങ്ങളും ഇനിയും ക്രയവിക്രയം ചെയ്യുമെന്ന് ഇസ്രായേലിന്‍റെ ദൈവമായ സൈന്യങ്ങളുടെ കര്‍ത്താവ് അരുളിച്ചെയ്യുന്നു” (ജറെമിയ 32/15) എന്ന തിരുവചനം ഏറ്റുചൊല്ലി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഒരു വര്‍ഷത്തിനുള്ളില്‍ സ്ഥലം വില്പന നടന്നു. ദൈവത്തിന് നന്ദി പറയുന്നു.
വത്സമ്മ ജോസ്, പിഴക്, കോട്ടയം

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പ് ഒരു ജൂലൈ 15. ഞാനന്ന് എട്ടാം ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുകയാണ്. സുഹൃത്തും അയല്‍ക്കാരിയുമായ ഒരു ചേച്ചി എന്നെയും കൂട്ടി അടുത്തുള്ള മീനങ്ങാടി മലങ്കര കത്തോലിക്കാ ബഥനി ആശ്രമത്തില്‍ പോയി. അന്ന് മാര്‍ ഈവാനിയോസ് പിതാവിന്‍റെ ഓര്‍മ്മപ്പെരുന്നാള്‍ദിനമായിരുന്നു. അതിനാല്‍, അവിടത്തെ വൈദികന്‍ ഈവാനിയോസ് പിതാവിന്‍റെ ചിത്രമുള്ള ഒരു കാര്‍ഡ് സമ്മാനിച്ചു. സംസാരത്തിനിടെ, കുശലാന്വേഷണമെന്നോണം ഒരു ചോദ്യം, ‘അച്ചനാകാന്‍ വരുന്നോ?’ ആ ചോദ്യത്തിന് ഞാന്‍ പ്രത്യേകിച്ച് ഉത്തരമൊന്നും പറഞ്ഞതായി ഓര്‍ക്കുന്നില്ല. സാവധാനം അക്കാര്യം മറന്നും പോയി. കുട്ടിക്കാലത്ത് ആദ്യമായി അള്‍ത്താര ശുശ്രൂഷിയായപ്പോഴത്തെ പ്രത്യേകപ്രാര്‍ത്ഥനയും ശുശ്രൂഷാ വസ്ത്രവുമെല്ലാം എന്നില്‍ ഒരു വൈദികനാകാനുള്ള ആഗ്രഹം ഉണര്‍ത്തിയിരുന്നു. എന്നാല്‍ കാലം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അതെല്ലാം മാഞ്ഞുപോവുകയാണുണ്ടായത്.

നാളുകള്‍ കഴിഞ്ഞ് പ്ലസ്ടു പഠനം പൂര്‍ത്തിയാക്കിയതിനുശേഷമുള്ള സമയം. ഒരു രാത്രി നേരത്തേ കിടന്നുറങ്ങിയ ഞാന്‍ ഏതാണ്ട് പാതിരാവായപ്പോള്‍ ഉണര്‍ന്നു. ആ സമയത്ത് എന്‍റെ മനസിലേക്ക് വരുന്നത് ദൈവദാസന്‍ മാര്‍ ഈവാനിയോസ് പിതാവിന്‍റെ ചിത്രമാണ്, ഒപ്പം വൈദികനാകണം എന്ന ചിന്തയും. ആ ചിന്ത അത്രമാത്രം ശക്തമായതിനാല്‍ ആ പാതിരാത്രിയില്‍ ആമ്മേന്‍ പറയാനല്ലാതെ മറ്റൊന്നിനും എനിക്ക് സാധിക്കുകയില്ലായിരുന്നു.
പിറ്റേന്ന് രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് അമ്മയെ സമീപിച്ച് ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് ഇങ്ങനെയാണ്, ”അമ്മേ, ഞാന്‍ ‘റീത്തി’ല്‍ അച്ചനാകാന്‍ പോകുകയാണ്. പാലക്കാട്ടേല്‍ ബേബിച്ചാച്ചനെ ഒന്ന് പോയി കാണട്ടെ!”

അങ്ങനെ പറയാന്‍ കാരണമുണ്ട്, പുത്തന്‍കൂര്‍ സമുദായത്തിലെ, യാക്കോബായ സഭയിലാണ് ഞാന്‍ ജനിച്ചതും വളര്‍ന്നതും. കത്തോലിക്കാസഭയുടെ മഹത്വം എന്താണെന്ന് അന്ന് അത്രയൊന്നും മനസിലാക്കിയിരുന്നുമില്ല. പക്ഷേ വൈദികനാകാന്‍ മലങ്കര കത്തോലിക്കാ സഭയില്‍ പോകണം എന്ന് ആഗ്രഹം. വാസ്തവത്തില്‍ അവിടുത്തെ ഏകസത്യസഭയായ കത്തോലിക്കാസഭയിലേക്ക് കര്‍ത്താവുതന്നെ എന്നെ ക്ഷണിക്കുകയായിരുന്നു. വിശ്വസിച്ചവര്‍ എല്ലാവരും ഒറ്റസമൂഹമായി (അപ്പസ്‌തോലപ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 2/44) എന്ന് ഏകസഭയെക്കുറിച്ച് വിശുദ്ധഗ്രന്ഥംതന്നെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടല്ലോ.

‘റീത്ത്’ എന്നാണ് സാധാരണക്കാര്‍ മലങ്കര കത്തോലിക്കാസഭയെ വിളിച്ചിരുന്നത്. ആ സഭാംഗവും ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തില്‍പ്പെട്ട ആളുമായ ബേബിച്ചാച്ചനാണ് ഇക്കാര്യത്തില്‍ ഏറ്റവും സഹായിക്കാനാവുക എന്ന് തോന്നി. അതിനാല്‍ അമ്മയോട് അപ്രകാരം പറഞ്ഞ് താമസിയാതെ ഞാന്‍ യാത്രയ്ക്കിറങ്ങി.
ബത്തേരിയില്‍ ആ വര്‍ഷത്തെ സെമിനാരിപ്രവേശനം കഴിഞ്ഞിരുന്നതിനാല്‍ ആദ്യം മൂവാറ്റുപുഴ രൂപതാസെമിനാരിയിലാണ് ചേര്‍ന്നത്. പിന്നീട് ബത്തേരിയിലേക്ക് വന്നു. സെമിനാരി പഠനകാലയളവില്‍ പഠനം ദുഷ്‌കരമാണെന്ന് തോന്നിയതുള്‍പ്പെടെ പല പ്രതിസന്ധികളും വന്നപ്പോള്‍ തിരിച്ചുപോയാലോ എന്ന് ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട്. ”എന്‍റെ മകനേ, നീ കര്‍തൃശുശ്രൂഷക്ക് ഒരുമ്പെടുന്നെങ്കില്‍ പ്രലോഭനങ്ങളെ നേരിടാന്‍ ഒരുങ്ങിയിരിക്കുക” (പ്രഭാഷകന്‍ 2/1). ഈ തിരുവചനം അന്വര്‍ത്ഥമായ അനുഭവങ്ങള്‍… പക്ഷേ നല്ല ദൈവം തന്‍റെ കരുണയാല്‍ എന്നെ വീണ്ടും വീണ്ടും ഉറപ്പിച്ചുനിര്‍ത്തുകയായിരുന്നു.

പിന്നീട് 2015-ല്‍ പുതിയതായി രൂപംകൊണ്ട പൂനാ രൂപത, വൈദികരെയും ബ്രദേഴ്‌സിനെയും ക്ഷണിച്ചപ്പോള്‍ ബത്തേരി രൂപതാധ്യക്ഷന്‍റെ അനുവാദത്തോടെ അവിടേക്ക് മാറി. തുടര്‍ന്നുള്ള നാലുവര്‍ഷം പൂനാ രൂപതയിലായിരുന്നു പഠനം. പഠനം പൂര്‍ത്തിയാക്കിയതിനുശേഷം പൂന കത്തീഡ്രലില്‍വച്ച് 2019 ഡിസംബര്‍ 27-ന് തോമസ് മാര്‍ അന്തോനിയോസ് പിതാവില്‍നിന്ന് വൈദികപട്ടം സ്വീകരിച്ചു. വൈദികപട്ടം ലഭിക്കുക എന്നത് എത്രയോ വലിയ അനുഗ്രഹമാണെന്ന ചിന്തയില്‍ പട്ടത്തിന് ഒരുക്കമായി ഒരു വര്‍ഷം നോമ്പെടുത്തിരുന്നു. വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന അഭിഷേകത്തോടെ അര്‍പ്പിക്കാന്‍ ആ നോമ്പിലൂടെ ഈശോ എന്നില്‍ കൃപചൊരിയുകയും ചെയ്തു.

മിഷനിലേക്ക്…

ഞാനുള്‍പ്പെടെയുള്ള മൂന്ന് വൈദികരെ പൂന രൂപതയുടെ കീഴിലുള്ള ആന്ധ്രയിലെ മിഷന്‍ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കായി തെലുങ്ക് പഠനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അയച്ചു. പക്ഷേ കോവിഡ്‌വ്യാപനം എല്ലാം പ്രതിസന്ധിയിലാക്കി. പിന്നീട് മലങ്കര കത്തോലിക്കാസഭാംഗങ്ങളാകാന്‍ ഒരുങ്ങിനില്‍ക്കുന്ന 12 പാസ്റ്റര്‍മാരോടൊപ്പം എന്നെ പുതിയൊരു സ്ഥലത്തേക്ക് മിഷന്‍ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കായി അയച്ചു.

ഒരു രാത്രിയില്‍, ഒരു സഹവൈദികന്‍റെ അപകടമരണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് യാത്ര ചെയ്യുകയായിരുന്നു. ഞാനാണ് വാഹനം ഓടിച്ചിരുന്നത്. കൂടെ മൂന്ന് വൈദികരും സഹായിയായ ഒരു പാസ്റ്ററുമുണ്ട്. പുലര്‍ച്ചെ ഏതാണ്ട് മൂന്നുമണി സമയത്ത് ഞങ്ങളുടെ വാഹനം അപകടത്തില്‍പ്പെട്ടു. ഞാന്‍ പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചുവീണു. എന്നിട്ടും, അത്ഭുതമെന്നു പറയാം, പരിക്കൊന്നും പറ്റിയില്ല. പക്ഷേ, വാഹനത്തിലുണ്ടായിരുന്ന പാസ്റ്റര്‍ മരണപ്പെട്ടു. മറ്റ് വൈദികര്‍ക്കും പരിക്കുകളുണ്ടായിരുന്നു. ആ അപകടത്തില്‍നിന്നും ദൈവം അത്ഭുതകരമായി എന്നെ രക്ഷിച്ചു.

സദാ എന്നോടൊപ്പം നടന്ന് എന്നെ സഹായിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന എന്‍റെ കര്‍ത്താവിന്‍റെ സ്‌നേഹം ഞാന്‍ അനുഭവിക്കുകയായിരുന്നു. തുടര്‍ന്ന് എന്തു ചെയ്യണമെന്ന് ആലോചിച്ചപ്പോഴാണ് അടുത്തുള്ള ചേരിയിലെ ആളുകളോട് സുവിശേഷം പറയണം എന്ന് പരിശുദ്ധാത്മാവ് പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നത്.
ആ ചേരിയില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ അവിടെ ഒരു വീട്ടില്‍ യേശുവിന്‍റെ ചിത്രം! അല്പം ഭയത്തോടെയാണെങ്കിലും അവിടേക്ക് കയറിച്ചെന്നു. കാര്യമായി ഭാഷയൊന്നും അറിയില്ല, എന്താവും പ്രതികരണം എന്ന് ഊഹവുമില്ല… എങ്കിലും അവരോട് അനുവാദം ചോദിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. കുടംബനാഥയ്ക്ക് എന്‍റെ ഫോണ്‍ നമ്പറും കൊടുത്ത് മടങ്ങി. പിറ്റേന്ന് ആ സ്ത്രീ എന്നെ വിളിച്ചു. അവര്‍ പറഞ്ഞത് മുഴുവന്‍ എനിക്ക് വ്യക്തമായില്ലെങ്കിലും അവിടേക്ക് ചെല്ലണം എന്ന് മനസിലായി. പുതിയൊരു മിഷന്‍റെ നിശബ്ദമായ ആരംഭമായിരുന്നു അത്….

മിഷനിലെ വെല്ലുവിളികള്‍

അടുത്ത ദിവസം അവിടെയെത്തിയപ്പോള്‍ പ്രായം ചെന്ന ഒരു അയല്‍ക്കാരനെ ആ സ്ത്രീ പരിചയപ്പെടുത്തി. അവരോടും ഈശോയെക്കുറിച്ച് പറയാന്‍ അവസരം ലഭിച്ചു. സ്ത്രീകളോടും പെണ്‍കുട്ടികളോടും സംസാരിക്കുന്നതിനും സഹായിക്കുന്നതിനും സിസ്റ്റേഴ്‌സ് കൂടെ വന്നാല്‍ ഉചിതമാകുമല്ലോ എന്ന് ബോധ്യപ്പെട്ടതിനാല്‍ കുറച്ചപ്പുറത്തുള്ള സലേഷ്യന്‍ കോണ്‍വെന്റുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അവരോടൊപ്പം ചേരി സന്ദര്‍ശനം തുടര്‍ന്നു. ഏതാണ്ട് അറുപത്തഞ്ച് വയസ് പ്രായമുള്ള ഒരു സിസ്റ്ററാണ് എന്നെ സഹായിച്ചത്. യാത്രാസമയം മുഴുവന്‍ ഞങ്ങള്‍ ജപമാല ചൊല്ലും. അങ്ങനെ ആ തെരുവിലെത്തി ഒരു മരച്ചുവട്ടില്‍ നാലു കുട്ടികള്‍ക്ക് ട്യൂഷന്‍ എടുത്തുകൊണ്ട് പ്രവര്‍ത്തനം തുടങ്ങി. ഞങ്ങളെ ആദ്യം സ്വീകരിച്ച ശോഭ എന്ന സ്ത്രീയുടെ സഹായത്തോടെയായിരുന്നു പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍. രണ്ട് മാസംകൊണ്ട് 20 കുട്ടികളോളം വന്നു.

പിന്‍വിളികള്‍

പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും ഒരു സമൂഹത്തോടൊപ്പമല്ലാതെ തികച്ചും തനിയെയുള്ള ജീവിതം എനിക്ക് മടുത്തുതുടങ്ങി. അതോടെ പൗരോഹിത്യം ഉപേക്ഷിച്ചാലോ എന്ന ചിന്തയും. അപ്പോള്‍ മനസില്‍ മറ്റൊരു ആഗ്രഹം നാമ്പിട്ടു, ‘ഫാ. ഡാനിയേല്‍ പൂവണ്ണത്തിലിനോട് ഒന്ന് സംസാരിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍… ഈ പ്രതിസന്ധിയെക്കുറിച്ച് ഒന്ന് പങ്കുവയ്ക്കാമല്ലോ.’ ഈ ആഗ്രഹം പ്രാര്‍ത്ഥനയായി ഒരു മാസത്തോളം മനസില്‍ കൊണ്ടുനടന്നു. പിന്നെ നടന്നത് അവിശ്വസനീയമായ ദൈവിക ഇടപെടല്‍…

ഒരു വൈകുന്നേരം ഏതാണ്ട് ആറരയായപ്പോള്‍ എനിക്കൊരു ഫോണ്‍കോള്‍! അത്, ഫാ. ഡാനിയേല്‍ പൂവണ്ണത്തില്‍!! അദ്ദേഹം ഒഡീഷയിലെ മിഷന്‍പ്രദേശത്തേക്കുള്ള യാത്രയിലായിരുന്നു. സ്തുതിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന സമയത്ത്, ഞാന്‍ താമസിച്ചിരുന്ന പ്രദേശത്തിനടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍, അവിടെ ഒരു മലങ്കര കത്തോലിക്കാവൈദികന്‍ ഉണ്ടെന്ന് ഒരു ദൈവികസ്വരം. ആന്ധ്രയില്‍ അദ്ദേഹത്തിന് പരിചയമുള്ള മിഷനറിവൈദികനെ വിളിച്ച് അതാരാണെന്ന് അന്വേഷിച്ചു. അങ്ങനെ എന്‍റെ താമസസ്ഥലത്തേക്ക് വരികയായിരുന്നു. അന്ന് ഫാ. ഡാനിയേല്‍ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പ്രാര്‍ത്ഥനയിലൂടെ എന്നെ ശക്തിപ്പെടുത്തി. ആ സംഭവം എന്‍റെ വിശ്വാസത്തിന് ഒരു പുത്തന്‍ ഉണര്‍വാണ് നല്കിയത്. മിഷന്‍ വീണ്ടും ഊര്‍ജസ്വലമാക്കണമെന്ന് ശക്തമായ ഉള്‍പ്രേരണയും.”നിന്നെ വിളിക്കുന്നവന്‍ വിശ്വസ്തനാണ്. അവിടുന്ന് അതനുസരിച്ച് പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്യും” (1തെസലോനിക്കാ 5/4).

അങ്ങനെ നാലുമാസം കഴിഞ്ഞു. പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം വീണ്ടും എനിക്ക് ഫാ. ഡാനിയേലിന്‍റെ ഒരു ഫോണ്‍ കോള്‍! ”അച്ചാ, ഞാനങ്ങോട്ട് വരികയാണ്, അവിടെ ധ്യാനം നടത്താന്‍!!”
ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടി. ‘അച്ചന്‍ ആയിരങ്ങള്‍ക്ക് ധ്യാനം നടത്തുന്നയാളല്ലേ. ഇവിടെ പത്ത് കുട്ടികളെമാത്രമായിരിക്കും എനിക്ക് ലഭിക്കുക’ എന്നൊക്കെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞുനോക്കി. എന്നാല്‍, ‘ഒരാളേയുള്ളൂ എങ്കിലും ഞാന്‍ ധ്യാനം നടത്തും’ എന്നായിരുന്നു അച്ചന്‍റെ മറുപടി.

ദൈവദൂതനെപ്പോലൊരാള്‍

അങ്ങനെ അച്ചന്‍റെ വരവിനായി കാത്തിരിക്കുന്ന സമയം. ഫോണിലൂടെമാത്രം പരിചയമുള്ള സിബി മാത്യു എന്ന ഒരു സഹോദരന്‍ എന്നെ വിളിച്ചു. അദ്ദേഹം ലോകസുവിശേഷവല്‍ക്കരണത്തിനായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന ആളാണ്. പിറ്റേന്നുമുതല്‍ കുറച്ച് ദിവസങ്ങള്‍ എന്നോടൊപ്പം താമസിക്കാന്‍ വരുകയാണെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. എന്‍റെ ജീവിതത്തിലെ വലിയൊരു വഴിത്തിരിവായിരുന്നു ആ ‘കുറച്ച് ദിവസങ്ങള്‍.’ അദ്ദേഹം നല്കിയ പരിശീലനത്തിലൂടെയാണ് മിഷന്‍ ദേശത്തിനുവേണ്ടിയും അവിടെയുള്ളവര്‍ക്കുവേണ്ടിയും ദിവ്യകാരുണ്യ ആരാധനയും ജപമാലയുമെല്ലാം അര്‍പ്പിക്കാന്‍ ആരംഭിച്ചത്. വരദാനങ്ങളുപയോഗിച്ചുള്ള കൗണ്‍സിലിംഗ് ചെയ്യാനും അദ്ദേഹമാണ് പഠിപ്പിച്ചത്. ദൈവം അയച്ച ഒരു ദൂതനെപ്പോലെയായിരുന്നു അദ്ദേഹം.

അപ്രകാരമുള്ള ഒരുക്കത്തിനുശേഷം ഫാ. ഡാനിയേല്‍ വന്ന് ഗര്‍ഗുപാലം, ഓങ്കോള്‍ എന്നിവിടങ്ങളില്‍ രണ്ട് കണ്‍വെന്‍ഷനുകള്‍ നടത്തി. 100 മുതല്‍ 200വരെ ആളുകള്‍ പങ്കെടുത്തു. ഫാ. ഡാനിയേല്‍ പ്രസംഗിച്ചപ്പോള്‍ മറ്റൊരു വൈദികന്‍ തെലുങ്കില്‍ വിവര്‍ത്തനം ചെയ്യുകയായിരുന്നു. മൂന്ന് ദിവസങ്ങളില്‍ വൈകുന്നേരമായിട്ടായിരുന്നു കണ്‍വെന്‍ഷന്‍ നടത്തിയത്. ഒരു സ്ഥലത്ത് രണ്ട് ദിവസവും നല്ല മഴ. അവിടെ ആളുകള്‍ രണ്ട് ദിവസം മഴനനഞ്ഞ് പ്രസംഗം കേട്ടു.

ആഴമായ ദിവ്യകാരുണ്യഭക്തിയോ ജപമാലഭക്തിയോ ഒന്നുമില്ലാതിരുന്ന എന്നെ പിന്നീട് മിഷന്‍ അനുഭവങ്ങളിലൂടെതന്നെ ദിവ്യകാരുണ്യത്തിന്‍റെയും പരിശുദ്ധ മാതാവിന്‍റെയും ജപമാലയുടെയുമെല്ലാം ശക്തി ഈശോ കാണിച്ചുതന്നു. അങ്ങനെ നിരവധി ശക്തമായ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ ഈ മിഷനറിജീവിതം ഈശോ വഴിനടത്തുന്നു.

കെനിയയില്‍ ഞങ്ങള്‍ നടത്തുന്ന ധ്യാനകേന്ദ്രത്തില്‍ ഓരോ ധ്യാനവും കഴിയുമ്പോള്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച് ഓരോരുത്തര്‍ക്കും ഒരു വചനം നല്കുന്ന പതിവുണ്ട്. മിക്കവാറും ധ്യാനത്തില്‍ പങ്കെടുത്ത എല്ലാവരുംതന്നെ അതിനായി കാത്തുനില്ക്കും. ഓരോ ധ്യാനത്തിനും 1000 മുതല്‍ 1500 വരെ ആളുകള്‍ വരുന്നതുകൊണ്ട് ഒരാള്‍ക്ക് രണ്ട് മിനിറ്റായിരിക്കും പരമാവധി ലഭിക്കുക. എങ്കിലും ആ പ്രാര്‍ത്ഥനയ്ക്കും വചനത്തിനുമായി കാത്തുനില്ക്കുകയായിരിക്കും ആളുകള്‍. കുറച്ചുനാളുകള്‍ക്കുമുമ്പ് ഒരു പ്രാവശ്യം ധ്യാനം കഴിഞ്ഞ് ഇപ്രകാരം പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ ഏതാണ്ട് 22 വയസ് പ്രായമുള്ള ഒരു പെണ്‍കുട്ടി വന്നു. അവളുടെ അമ്മയും ഒപ്പമുണ്ട്.

പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച് ആശീര്‍വാദം നല്കിയതേ ആ പെണ്‍കുട്ടിയുടെ അവസ്ഥയാകെ മാറി. ആക്രമാസക്തയായ അവളെ കണ്ട് ചുറ്റും നില്ക്കുന്നവരെല്ലാം ഞെട്ടി. ആര്‍ക്കും അവളെ അടക്കിനിര്‍ത്താന്‍ കഴിയുന്നില്ല. വളരെ മെലിഞ്ഞ പെണ്‍കുട്ടിയാണെങ്കിലും അമാനുഷികമായ വിധം അവള്‍ക്ക് കരുത്ത് ലഭിച്ചതുപോലെ… 15 പുരുഷന്‍മാരോളം ചേര്‍ന്ന് പിടിച്ചാണ് അവളെ അവിടെനിന്ന് മാറ്റിയത്. തുടര്‍ന്ന് അവളോട് സംസാരിക്കുകയും ആവിധത്തില്‍ തിന്മയുടെ സ്വാധീനം ഉണ്ടാകാന്‍ കാരണമെന്തെന്ന് അന്വേഷിക്കുകയും ചെയ്തു. പതിയെ കാര്യങ്ങള്‍ വ്യക്തമായി.

നാളുകള്‍ക്കുമുമ്പ് ടി.വിയില്‍ ഏതോ ഒരു പാസ്റ്ററുടെ പ്രസംഗം കണ്ടു. ക്രൈസ്തവപ്രോഗ്രാം എന്ന നിലയിലാണ് കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നത്.

പ്രോഗ്രാമിനിടെ കത്തോലിക്കാവിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയില്‍ ചെയ്യുന്നതുപോലെ ഓസ്തിക്ക് സമാനമായ ഒരു അപ്പം ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചുകൊണ്ട് ആ പാസ്റ്റര്‍ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുവത്രേ, ”ഇത് വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയാണ്. നിങ്ങള്‍ ഇത് വിശ്വസിച്ച് നെഞ്ചില്‍ കൈവച്ച് ഉള്ളിലേക്ക് സ്വീകരിക്കുക.” ആ പെണ്‍കുട്ടി അക്ഷരംപ്രതി അത് അനുസരിച്ചു. ആ നിമിഷം അവള്‍ മറിഞ്ഞുവീണു. പിന്നെ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് വീഴുന്നതും ആക്രമാസക്തയാകുന്നതും പതിവായി. അങ്ങനെയൊരു അവസ്ഥയിലാണ് പ്രാര്‍ത്ഥന സ്വീകരിക്കാനെത്തിയിരിക്കുന്നത്. ധ്യാനത്തില്‍ പങ്കെടുക്കാതെ കൗണ്‍സലിംഗിനും പ്രാര്‍ത്ഥനയ്ക്കുംവേണ്ടിമാത്രമാണ് അവള്‍ വന്നതെന്നും പങ്കുവച്ചു. തുടര്‍ന്ന് അവളെ ഞങ്ങള്‍ പരിശുദ്ധ ദിവ്യകാരുണ്യത്തിന് മുന്നിലിരുത്തി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

ഏറെ അസ്വസ്ഥതകള്‍ പ്രകടിപ്പിച്ചെങ്കിലും പിന്നീട് ദിവ്യകാരുണ്യ ഈശോയുടെ ശക്തിയാല്‍ അവള്‍ ശാന്തയായി. എങ്കിലും അഞ്ചോ ആറോ ധ്യാനങ്ങളില്‍ പങ്കെടുത്ത് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചതിനുശേഷമാണ് അവള്‍ പൂര്‍ണമായി വിമോചിതയായത്. അപ്പോഴാണ് ഇടയ്ക്കിടെയുള്ള വീഴ്ചയും ആക്രമാസക്തയാകുന്ന ശീലവും മാറിയതും.

എല്ലാ ബലിയും ദിവ്യബലിയല്ല

ഈ സംഭവം വളരെയേറെ കാര്യങ്ങള്‍ നമ്മെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. അപ്പസ്‌തോലിക പിന്തുടര്‍ച്ചാധികാരത്താല്‍ സാധുവായ കൈവയ്പ് സ്വീകരിച്ച് പുരോഹിതനായ ഒരു വ്യക്തി കൂദാശാവചനങ്ങള്‍ ഉച്ചരിക്കുമ്പോഴാണ് വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയില്‍ അപ്പം യേശുവിന്‍റെ തിരുശരീരമായി മാറുന്നത്. അത് വൈദികാഭിഷേകം ലഭിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഒരാള്‍ക്കും ചെയ്യാനാവുന്ന കാര്യമല്ല. വൈദികനല്ലാത്ത ഒരു വ്യക്തി അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ അത് പൈശാചികസ്വാധീനത്താലാണ് ചെയ്യുന്നത്. മേലുദ്ധരിച്ച സംഭവംതന്നെ ഉദാഹരണമാണല്ലോ. ആത്മീയമായിട്ടായാലും ശാരീരികമായിട്ടായാലും അത് സ്വീകരിക്കുമ്പോള്‍ അതിലൂടെ നമ്മുടെമേല്‍ സാത്താന് അധികാരം ലഭിക്കും. അതിനാല്‍ ഒരിക്കലും ദിവ്യബലിയുടെ തെറ്റായ അനുകരണങ്ങളില്‍ പങ്കുചേരാതിരിക്കാന്‍ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കണം.

മാത്രവുമല്ല, തികച്ചും അയോഗ്യമായ രീതിയില്‍ മാരകപാപത്തോടെ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന സ്വീകരിക്കുന്നതും നമ്മെ സാത്താന്‍റെ സ്വാധീനത്തിലാക്കും. യൂദാസിനെക്കുറിച്ച് തിരുവചനം ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ… ”അപ്പക്കഷണം സ്വീകരിച്ചതിനെത്തുടര്‍ന്ന് സാത്താന്‍ അവനില്‍ പ്രവേശിച്ചു” (യോഹന്നാന്‍ 13/27). അതിനാല്‍ ദിവ്യബലിയുടെ അനുകരണങ്ങളെയും അയോഗ്യതയോടെയുള്ള ദിവ്യകാരുണ്യസ്വീകരണങ്ങളെയും നാം ഏറെ ഗൗരവത്തോടെ കാണേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് പൗലോസ് അപ്പസ്‌തോലന്‍ എഴുതുന്നത്, ”ശരീരത്തെ വിവേചിച്ചറിയാതെ ഭക്ഷിക്കുകയും പാനം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നവന്‍ തന്‍റെതന്നെ ശിക്ഷാവിധിയാണ് ഭക്ഷിക്കുന്നതും പാനം ചെയ്യുന്നതും. നിങ്ങളില്‍ പലരും രോഗികളും ദുര്‍ബലരും ആയിരിക്കുന്നതിനും ചിലര്‍ മരിച്ചുപോയതിനും കാരണമിതാണ്” (1 കോറിന്തോസ് 11/29-30).

ചേഷ്ടകളുടെ അര്‍ത്ഥം തിരിച്ചറിയണം

സാത്താനിക സ്വാധീനത്തിലായിരുന്നപ്പോള്‍ അവള്‍ കാണിച്ചിരുന്ന ആംഗ്യത്തെക്കുറിച്ചും പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. പെരുവിരലും ചൂണ്ടുവിരലും ചെറുവിരലും ഉയര്‍ത്തി ആംഗ്യം കാണിക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ക്ക് അധികശക്തി ലഭിക്കുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടു. അത് കൂടുതല്‍ പിശാചുക്കളെ ക്ഷണിക്കാനുള്ള മുദ്രയാണെന്ന് അതിലൂടെയാണ് വ്യക്തമായത്. പിന്നീട് അവള്‍തന്നെ അത് വെളിപ്പെടുത്തി. ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ഒരു ഫോട്ടോ എടുക്കുമ്പോഴോ നൃത്തത്തിന്‍റെ ഭാഗമായോ ഫാഷന്‍റെ പേരിലോ തമാശയായോ കുട്ടികളും യുവതീയുവാക്കളും അതേ ആംഗ്യം കാണിക്കാറുണ്ട് എന്നത് എന്നെ ആശങ്കപ്പെടുത്തുന്നു.

കത്തോലിക്കാവിശ്വാസത്തിന്‍റെ മാഹാത്മ്യം മനസിലാക്കാനും തിന്മയ്‌ക്കെതിരായി സഭയിലൂടെ നമുക്ക് നല്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന സംരക്ഷണവും ശക്തിയും തിരിച്ചറിയാനും നമുക്ക് സാധിക്കട്ടെ. തിന്മയ്ക്ക് പ്രവേശിക്കാന്‍ തക്ക വാതിലുകള്‍ തുറന്നുകൊടുക്കാതിരിക്കാനും ശ്രദ്ധിക്കാം. ”നാം ദൈവത്തില്‍നിന്നുള്ളവരാണെന്നും ലോകം മുഴുവന്‍ ദുഷ്ടന്‍റെ ശക്തിവലയത്തിലാണെന്നും നാം അറിയുന്നു. ദൈവപുത്രന്‍ വന്നെന്നും സത്യസ്വരൂപനെ അറിയാനുള്ള കഴിവ് നമുക്ക് നല്കിയെന്നും നാം അറിയുന്നു. നാമാകട്ടെ സത്യസ്വരൂപനിലും അവിടുത്തെ പുത്രനായ യേശുക്രിസ്തുവിലും ആണ്. ഇവനാണ് സത്യദൈവവും നിത്യജീവനും” (1 യോഹന്നാന്‍ 5/19).

ദൈവമേ, സ്വര്‍ഗത്തിലും ഭൂമിയിലും ഭൂമിക്കടിയിലും അവിടുന്ന് സൃഷ്ടിച്ച എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളില്‍നിന്നും അങ്ങയുടെ പരിശുദ്ധനാമത്തിന് സ്തുതിയും ആരാധനയും സ്‌നേഹവും മഹത്വവും ഉണ്ടായിരിക്കട്ടെ. വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയിലും എല്ലാ സക്രാരികളിലും എഴുന്നള്ളിയിരിക്കുന്ന ഈശോയുടെ നാമത്തിനും അതുപോലെതന്നെ അവിടുത്തെ എത്രയും ദിവ്യഹൃദയത്തിനും മറിയത്തിന്റെ സ്‌നേഹം നിറഞ്ഞ വിമലഹൃദയത്തിനും ലോകമെമ്പാടും സവിശേഷമായ സ്തുതിയും ആരാധനയും ഉണ്ടായിരിക്കട്ടെ.

ഓ, എന്റെ ഈശോയേ, ആത്മാക്കള്‍ക്കുവേണ്ടിയുള്ള അങ്ങയുടെ സ്‌നേഹദാഹത്തിന് എപ്പോഴും ശമനമുണ്ടാകുമാറാകട്ടെ. എന്നും എല്ലാ മനുഷ്യഹൃദയങ്ങളും അങ്ങയെ ആത്മാര്‍ത്ഥമായി സ്‌നേഹിക്കുകയും ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുമാറാകട്ടെ, ആമ്മേന്‍.

ഞാന്‍ സ്വകാര്യസ്ഥാപനത്തില്‍ ജോലിക്കാരനായിരുന്ന സമയം. ജോലി കഴിഞ്ഞ് രാത്രി ഹോസ്റ്റല്‍ റൂമില്‍ എത്തിയാല്‍ അല്‍പ്പസമയം ബൈബിള്‍ വായിക്കും. കുറച്ചുകൂടി സമയമുണ്ടെങ്കില്‍ യൂട്യൂബില്‍ ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഏതെങ്കിലും വചനപ്രഘോഷണം കേള്‍ക്കുകയും ചെയ്യും. ഒരു ദിവസം അങ്ങനെ വചനം കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ എനിക്കും ഇതുപോലെ വചനം പ്രസംഗിക്കണമെന്ന അതിയായ ആഗ്രഹം തോന്നി. വചനം പ്രസംഗിക്കാന്‍ എന്തെന്നില്ലാത്ത താത്പര്യം. പക്ഷേ എന്ത് ചെയ്യും? ആരോട് പ്രസംഗിക്കും? വിശുദ്ധ ഫ്രാന്‍സിസ് അസ്സീസ്സിയെക്കുറിച്ച് കേട്ട ഒരു സംഭവം ഓര്‍മവന്നു. വചനം പ്രസംഗിക്കാന്‍ ആഗ്രഹവുമായി മാര്‍പ്പാപ്പയോട് അനുവാദം ചോദിച്ചപ്പോള്‍ പോയി പന്നികളോട് പ്രസംഗിക്കാന്‍ പറയുകയുണ്ടായത്രേ.

ഞാന്‍ വേഗം ഓടി ടെറസ്സില്‍ കയറി. ആരും കാണാന്‍ സാധ്യതയില്ലാത്ത ഒരു ഭാഗത്തേക്ക് മാറിനിന്നു. എന്നിട്ട് അവിടെ നിന്നുകൊണ്ട് മനസ്സില്‍ വന്ന ആശയവും അന്നേരം ഓര്‍മയില്‍ കിട്ടിയ വചനങ്ങളും വച്ച് പ്രസംഗിച്ചു. എന്റെ കണ്ണില്‍പ്പെട്ട കെട്ടിടത്തെ വലിയ ഒരു ജനക്കൂട്ടമായും താഴെ കാണുന്ന വാഹനങ്ങള്‍ വചനം കേള്‍ക്കാന്‍ വന്നിരിക്കുന്ന ജനമായും കണ്ട് പ്രസംഗം തുടര്‍ന്നു. അന്നേരം അനുഭവിച്ച ആത്മീയ അനുഭൂതി മനസ്സിലാക്കി ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ടെറസ്സില്‍ കയറി പ്രസംഗിക്കുന്നത് ഞാന്‍ ശീലമാക്കി. ആരും കാണാതെ, ആരും കേള്‍ക്കാതെ….
ഉടനെതന്നെ ശരിക്കും വചനം പ്രസംഗിക്കാന്‍ ഈശോ എനിക്ക് അവസരം തരുന്ന അനുഭവങ്ങളാണ് ഉണ്ടായത്. ആയിടെ പങ്കെടുക്കാന്‍ സാധിച്ച ഗ്രൂപ്പ് മീറ്റിംഗുകളിലൊക്കെ യാതൊരു സാധ്യത ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടും എനിക്ക് സംസാരിക്കാന്‍ അവസരം ലഭിക്കുകയും അതെല്ലാം വചനം പങ്കുവയ്ക്കാനായി മാറ്റുകയും ചെയ്തു.

അങ്ങനെ യാത്രയയപ്പ് പരിപാടികള്‍, റിട്ടയര്‍മെന്റ് പ്രോഗ്രാമുകള്‍, വിവാഹാഘോഷ വേദികള്‍, ഓഫീസ് പ്രോഗ്രാമുകള്‍ എന്നിങ്ങനെ വ്യത്യസ്തങ്ങളായ പല സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലും എനിക്ക് രണ്ടുവാക്ക് പറയാന്‍ കര്‍ത്താവ് അവസരം ഒരുക്കും. അവിടെയൊക്കെ ഈശോയുടെ സുവിശേഷത്തിന്റെ ചൈതന്യം സന്ദേശമായി സംസാരിക്കാന്‍ കര്‍ത്താവ് എന്നെ നിര്‍ബന്ധിക്കുകയും ചെയ്യും. പക്ഷേ ഇതിന്റെയെല്ലാം തുടക്കം ഹോസ്റ്റലിലെ ആ ടെറസ്സില്‍ നിന്നാണ് കേട്ടോ. ഞാന്‍ പറഞ്ഞു വരുന്നത് ഇത്തരം നല്ല ആഗ്രഹങ്ങള്‍ കളയരുത് എന്നാണ്. നടക്കില്ലെന്ന് കണ്ട് ഉപേക്ഷിക്കരുത് എന്നുമാണ്. രഹസ്യത്തിലെങ്കിലും ഭാവനയില്‍ കണ്ട് ദൈവികമായ ആഗ്രഹങ്ങള്‍ നിറവേറ്റുക. വചനം പങ്കുവയ്ക്കാന്‍ ലഭിക്കുന്ന അവസരങ്ങള്‍ ഈശോയോടുള്ള സ്‌നേഹത്തെപ്രതി മടികാണിക്കാതെ വിനിയോഗിക്കുക.

ബെനഡിക്ട് പാപ്പ ഇതിനെക്കുറിച്ച് ലോക യുവജന സമ്മേളനത്തില്‍ പറഞ്ഞത് എന്താണെന്നോ? ‘ക്രിസ്തുവിന്റെ വചനത്തോട് അവഗാഢം ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന, നമ്മുടെ കാലഘട്ടത്തിന്റെ വെല്ലുവിളികളോട് പ്രത്യുത്തരിക്കാന്‍ കഴിവുള്ള, എല്ലായിടത്തും സുവിശേഷം വ്യാപിപ്പിക്കാന്‍ സജ്ജീകൃതരായ അപ്പസ്‌തോലന്മാരുടെ പുതിയ തലമുറ ജനിക്കണമെന്ന് ഒരു അടിയന്തരാവശ്യമുണ്ട് എന്നാണ് (ബനഡിക്ട് 16ാമന്‍ മാര്‍പാപ്പാ, ഏപ്രില്‍ 6, 2006.)
നമ്മുടെ ബസ് യാത്രകള്‍, ഫോണ്‍ കോളുകള്‍, തൊഴില്‍ കൂട്ടായ്മകള്‍, കൊച്ചുകൊച്ചു മീറ്റിംഗുകള്‍, ആഘോഷ പരിപാടികള്‍ എന്നിങ്ങനെ മനസ്സുവച്ചാല്‍ എത്രയെത്ര അവസരങ്ങളാണ് വചനം കൊടുക്കാന്‍ നമുക്ക് ചുറ്റും കര്‍ത്താവിന് ഒരുക്കിത്തരാനുള്ളത്! നമ്മള്‍ ഒരുങ്ങിയാല്‍ അല്ലേ അവിടുത്തേക്ക് അയക്കാനാവൂ.

വചനം പഠിക്കുകയും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും അതിയായി ആഗ്രഹിച്ച് ഈശോയില്‍ ആശ്രയിക്കുകയും ചെയ്യുക. ഒന്നുംതന്നെ പാഴാവുകയോ വ്യര്‍ത്ഥമായി പോവുകയോ ചെയ്യില്ല. വചനം പങ്കുവയ്ക്കാനുള്ള നേരിയ ഒരു നെടുവീര്‍പ്പ് പോലും, ഉറപ്പ്! ”സഹോദരരേ, നിങ്ങള്‍ സ്വീകരിച്ചതും നിങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനമായി നിലകൊള്ളുന്നതും നിങ്ങള്‍ക്കു രക്ഷ പ്രദാനം ചെയ്തതുമായ സുവിശേഷം ഞാന്‍ എപ്രകാരമാണ് നിങ്ങളോടു പ്രസംഗിച്ചതെന്ന് ഇനി നിങ്ങളെ അനുസ്മരിപ്പിക്കാം. അതനുസരിച്ചു നിങ്ങള്‍ അചഞ്ചലരായി അതില്‍ നിലനിന്നാല്‍ നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസം വ്യര്‍ഥമാവുകയില്ല” (1 കോറിന്തോസ് 15/1,2)