- Latest articles
വലിയൊരു ഗായികയാവണമെന്നതായിരുന്നു വളരെ ചെറുപ്പംമുതലുള്ള എന്‍റെ ഏറ്റവും വലിയ ആഗ്രഹം. അതിനായി സംഗീതകോളേജില്‍ ചേര്‍ന്നു പഠിക്കാനും കൊതിച്ചു. അങ്ങനെയിരിക്കേ, സ്കൂള്‍ പഠനകാലത്ത് ഒരു അധ്യാപികയില്‍ നിന്ന് യേശുവിനെക്കുറിച്ചറിഞ്ഞു. അക്രൈസ്തവയായിരുന്ന എനിക്ക് യേശുവിനോട് അന്നു മുതല്‍ വളരെ ഇഷ്ടം തോന്നി. പിന്നീട് പഠനം തുടര്‍ന്നു. പത്താം ക്ലാസ് പഠിക്കുന്ന സമയമായപ്പോഴേക്കും യേശുവുമായി ഒരു നല്ല ബന്ധത്തിലേക്കെത്തിയിരുന്നു.
ഡിഗ്രി പഠിക്കുന്ന സമയത്ത് തമ്പലക്കാട് ഒരു ആശ്രമത്തില്‍ പോകാനിടയായി. അവിടെവച്ചാണ് ഒരു വൈദികനില്‍നിന്ന് വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയെക്കുറിച്ച് വ്യക്തമായി അറിയുന്നത്. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ഭാഗ്യമുള്ളവര്‍ കത്തോലിക്കരാണെന്നും അവര്‍ ദൈവത്തെ വഹിക്കുന്നവരാണെന്നും. വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയില്‍ അപ്പമായി എഴുന്നള്ളിവരുന്ന ദൈവത്തെ അവര്‍ വഹിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് കേട്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് അവരോട് അസൂയ തോന്നി. എനിക്ക് അത് സാധിക്കുകയില്ലല്ലോ എന്നോര്‍ത്ത് വേദനയും.
ആ സമയത്ത് ഒരു ആത്മീയപ്രസിദ്ധീകരണത്തില്‍ ഡോ. സിന്ധുവിന്‍റെ ഒരു അനുഭവക്കുറിപ്പ് വായിക്കാനിടയായി. അക്രൈസ്തവയായിരുന്നെങ്കിലും യേശുവിനെ അറിഞ്ഞ അവര്‍ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയില്‍ ദിവ്യകാരുണ്യം സ്വീകരിച്ചിട്ടു വരുന്ന ഏതെങ്കിലും വ്യക്തിയെ മുട്ടിനില്ക്കുമായിരുന്നത്രേ. തനിക്ക് സ്വീകരിക്കാന്‍ സാധിക്കാത്തതിനാലായിരുന്നു അവരങ്ങനെ ചെയ്തിരുന്നത്. ആ സമയത്ത് അവര്‍ക്ക് ഷോക്കടിക്കുന്ന അനുഭവം ഉണ്ടാകാറുണ്ട് എന്നും അവര്‍ ആ കുറിപ്പില്‍ എഴുതിയിരുന്നു. ഞാനും അത് പരീക്ഷിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.
ആ വര്‍ഷമാകട്ടെ തിരുസഭ ദിവ്യകാരുണ്യ വര്‍ഷമായി പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തു. വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന സ്വീകരിക്കുന്ന എന്‍റെ കൂട്ടുകാരിയോട് ദിവ്യകാരുണ്യസ്വീകരണം കഴിഞ്ഞ് എന്‍റെയരികില്‍ മുട്ടിനില്ക്കാന്‍ ഞാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. അപ്രകാരം ചെയ്തപ്പോഴൊക്ക എനിക്കും ഷോക്കടിക്കുന്ന അനുഭവമുണ്ടായി. അതോടെ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയോട് എനിക്ക് കടുത്ത അഭിനിവേശമായി. തുടര്‍ന്ന് ദിവ്യകാരുണ്യത്തിനു മുന്നിലിരുന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുമ്പോള്‍ ഏറെ പാട്ടുകള്‍ എഴുതാനും ഈണമിടാനുമുള്ള കൃപ ലഭിച്ചു. ‘ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ ഞാന്‍ നാഥനു ഗീതികള്‍ പാടീടും’ എന്ന വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയിലെ സങ്കീര്‍ത്തനഭാഗത്തില്‍നിന്ന് കിട്ടിയ ബോധ്യമനുസരിച്ച് ഞാന്‍ ഒരു തീരുമാനമെടുക്കുകയും ചെയ്തു, “ഞാന്‍ എന്‍റെ യേശുവിനായിമാത്രമേ ഇനി പാടൂ.”
പിന്നീട് ബിരുദാനന്തര ബിരുദപഠനത്തിനായി കോയമ്പത്തൂരിലേക്ക് പോയി. ആ സമയത്താണ് എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു സംഭവമുണ്ടായത്. ഉച്ചസ്ഥായിയില്‍ (ഹൈ പിച്ച്) പാടാനാവാത്ത വിധം എന്‍റെ വോക്കല്‍ കോര്‍ഡ് അഥവാ സ്വനനാളിക്ക് പ്രശ്നമുണ്ടായി. യേശുവിനായി പാടാന്‍ തീരുമാനിച്ചിട്ടും എന്തേ ഇങ്ങനെ എന്ന് ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു. അപ്പോഴെല്ലാം ഉള്ളില്‍നിന്ന് ഒരു സ്വരം കേള്‍ക്കുമായിരുന്നു, ‘ദിവ്യകാരുണ്യമായി ഉള്ളില്‍ വരുമ്പോള്‍ സൗഖ്യം.’
എന്നാല്‍ മാമ്മോദീസായിലൂടെ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനസ്വീകരണത്തിനുള്ള അര്‍ഹത നേടുക എന്നത് ഒരു വിദൂരസ്വപ്നം മാത്രമായിരുന്നതിനാല്‍ അതേപ്പറ്റി അധികം ചിന്തിക്കാന്‍ എനിക്ക് സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല. എന്നാല്‍ ഏതാണ്ട് ഒരു വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍, കര്‍ത്താവിന്‍റെ അനന്തകരുണയാല്‍ ആ മഹാത്ഭുതം നടന്നു; 2007 ഡിസംബര്‍ 24-ന് എനിക്ക് മാമോദീസായും വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയും സ്വീകരിക്കാന്‍ ഭാഗ്യം കിട്ടി. അന്നു വൈകുന്നേരം ഈശോയെ സ്തുതിച്ചാരാധിച്ച് പാട്ടുപാടിക്കൊണ്ടിരുന്ന സമയത്ത് ഹൈ പിച്ചില്‍ പാടേണ്ട വരികള്‍ പാടിയപ്പോഴാണ് എനിക്ക് ലഭിച്ച അത്ഭുതരോഗസൗഖ്യത്തെക്കുറിച്ച് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന സ്വീകരിച്ചപ്പോള്‍ത്തന്നെ എനിക്ക് സൗഖ്യം ലഭിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു എന്നെനിക്ക് മനസ്സിലായി. പിന്നീടങ്ങോട്ട് വിശുദ്ധ ബലി എന്‍റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട പ്രാര്‍ത്ഥനയായി മാറി. വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയില്‍ ഇന്നും ജീവിക്കുന്ന യേശു എന്നെ തേടിയെത്തിയതിന് എങ്ങനെ നന്ദി പറയണമെന്ന് ഇപ്പോഴും എനിക്കറിഞ്ഞുകൂടാ.
'
സമ്പന്ന കര്‍ഷകകുടും ബത്തിലാണ് നിക്കോളാസ് ജനിച്ചത്. 21 വയസ്സായപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം സൈന്യത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു. ധീരതയോടെ സൈന്യസേവനം അനുഷ്ഠിച്ചിരുന്ന അദ്ദേഹം മുപ്പതാമത്തെ വയസില്‍ കര്‍ഷകപുത്രിയായ ഡൊറോത്തിയായെ വിവാഹം ചെയ്തു. അവര്‍ക്ക് പത്തു മക്കള്‍ പിറന്നു. മുപ്പത്തിയേഴാം വയസുവരെയും സൈന്യസേവനം തുടര്‍ന്ന അദ്ദേഹം പിന്നീട് പൊതുസേവനത്തില്‍ കൂടുതല്‍ ശ്രദ്ധ ചെലുത്തി.
അക്കാലത്താണ് നിക്കോളാസിന് ഒരു സ്വപ്നമുണ്ടായത്. ഒരു കുതിര ലില്ലിപ്പൂ വിഴുങ്ങുന്നതായി ആ സ്വപ്നത്തില്‍ അദ്ദേഹം കണ്ടു. തന്‍റെ വിശുദ്ധജീവിതത്തെ ലൗകികത വിഴുങ്ങിക്കളഞ്ഞേക്കാമെന്നാണ് അതിന്‍റെ അര്‍ത്ഥമെന്ന് അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കി. തുടര്‍ന്ന് ഭാര്യയുടെ അനുവാദത്തോടെ, താപസജീവിതം അനുഷ്ഠിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു വീടുവിട്ടിറങ്ങി. അനുദിന ദിവ്യലി അര്‍പ്പിക്കാന്‍ ഒരു വൈദികന്‍റെ സഹായം ലഭിക്കുന്നതിന് തന്‍റെ സ്വന്തം സമ്പത്തുപയോഗിച്ച് ഒരു കൊച്ചുചാപ്പല്‍ ഒരുക്കി. അതോടുചേര്‍ന്ന് ജീവിച്ചുകൊണ്ട് പരിഹാരപ്രവൃത്തികളാല്‍ സമ്പന്നമായ ഒരു താപസജീവിതം നയിച്ചു. പത്തൊന്‍പത് വര്‍ഷത്തോളം വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനമാത്രമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ആഹാരം.
പതുക്കെ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ വിശുദ്ധിയുടെ പരിമളം നാടെങ്ങും പരന്നു. അനേകര്‍ അദ്ദേഹത്തില്‍നിന്ന് ദൈവികവചസുകള്‍ കേള്‍ക്കാനെത്തി. അവര്‍ അദ്ദേഹത്തെ ബ്രൂഡർ ക്ലൗസ് അഥവാസഹോദരന്‍ നിക്കോളാസ് എന്നു വിളിച്ചു. 1487-ല്‍ തന്‍റെ എഴുപതാം വയസില്‍ ആ പുണ്യചരിതന്‍ മരണം പുല്‍കുമ്പോള്‍ ഭാര്യയും മക്കളും സമീപത്തുണ്ടായിരുന്നു.
സ്വിറ്റ്സര്‍ലാന്‍ഡിന്‍റെ പ്രത്യേക മധ്യസ്ഥനാണ് ഫ്ളൂവിലെ വിശുദ്ധ നിക്കോളാസ് എന്ന് ഔദ്യോഗിക നാമമുള്ള ഈ പുണ്യവാന്‍. സഭൈക്യത്തിന്‍റെ പ്രതീകവുംകൂടിയാണ് അദ്ദേഹം. സ്വിറ്റ്സര്‍ലന്‍ഡില്‍ അദ്ദേഹം ജനിച്ചു വളര്‍ന്ന സ്ഥലവും വീടും ഒപ്പംതന്നെ താപസജീവിതം നയിച്ചിരുന്ന കൊച്ചുചാപ്പലുമെല്ലാം ഇന്ന് തീര്‍ത്ഥാടനസ്ഥലങ്ങളാണ്.
'
ദൈവസന്നിധിയില്‍ വിലപ്പെട്ടവനാകാനുള്ള രഹസ്യങ്ങള്‍
“നിസ്സാരനായ ഒരു സങ്കരവര്‍ഗ്ഗക്കാരനാണ് ഞാന്‍. എന്നെ വിറ്റുകൊള്ളൂ. ” താന്‍ അംഗമായിരിക്കുന്ന ആശ്രമം കടത്തിലാണെന്നറിഞ്ഞ വിശുദ്ധ മാര്ട്ടിന് ഡി പോറസ് നിര്‍ദേശിച്ച പരിഹാരമാര്‍ഗ്ഗമായിരുന്നു അത്. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ എളിമയുടെ ഉദാഹരണമായിരുന്നു ആ സംഭവം.
സ്പാനിഷുകാരനായിരുന്ന ഡോണ്‍ ജുവാന്‍ ഡി പോറസിന് ആഫ്രിക്കന്‍ പശ്ചാത്തലത്തില്‍നിന്നുള്ള അന്നാ വെലാസ്ക്വസില്‍ പിറന്ന മകനായിരുന്നു മാര്ട്ടിന്. രണ്ടാമതായി മകള്‍ ജനിച്ചതിനുശേഷം അപ്പന്‍ അവരെ ഉപേക്ഷിച്ചുപോയി. അവരുടെ വിവാഹബന്ധമാകട്ടെ നിയമപരമായി സാധുവായിരുന്നുമില്ല. അതിനാല്‍ ജാരസന്തതികളെന്ന ചീത്തപ്പേരും പേറിയാണ് മാര്‍ട്ടിനും സഹോദരിയും വളർന്നത്, കൂടെ ദാരിദ്ര്യവും . എങ്കിലും സ്നേഹവും സഹാനുഭൂതിയും മാര്‍ട്ടിനില്‍ നിറഞ്ഞുനിന്നു. തന്‍റെ തുച്ഛമായ ഭക്ഷണംപോലും കുട്ടിയായ മാര്ട്ടിന് പങ്കുവച്ചിരുന്നുവത്രേ. വിശുദ്ധിയിലേക്കുള്ള വഴിയില്‍ പാരമ്പര്യവും ചരിത്രവുമൊന്നും പ്രശ്നമല്ലെന്ന് വിശുദ്ധ മാര്ട്ടിന് ഡി പോറസ് നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നു.
മാര്ട്ടിന് പ്രൈമറി സ്കൂളില്‍ രണ്ടു വര്‍ഷം പഠിച്ചു. പിന്നീട് അല്പം മുതിര്‍ന്നപ്പോള്‍ മുടിവെട്ടുകാരനായി തൊഴില്‍ ചെയ്തു. അപ്പോഴെല്ലാം രാത്രികളില്‍ ഏറെ സമയം പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിരുന്നു. തന്നിലുള്ള പരിശുദ്ധാത്മസാന്നിധ്യം അപ്രകാരം ഉജ്വലിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. പിന്നീട് ഡൊമിനിക്കന്‍ ആശ്രമത്തിൽ ഒരു സേവകനായി ചേർന്ന് സന്യാസവസ്ത്രം ധരിക്കാൻ അനുവാദം നേടി. തുടര്‍ന്ന് 15-ാം വയസില്‍ സഹായം വിതരണം ചെയ്യുന്നതിന്‍റെ ചുമതലക്കാരനായി ഉയര്‍ത്തപ്പെട്ടു.
യഥാര്‍ത്ഥമായ ക്രൈസ്തവ ഉപവിയോടെ അര്‍ത്ഥികളെ സഹായിക്കാനും രോഗികളെ പരിചരിക്കാനുമെല്ലാം ഉത്സുകനായിരുന്നു മാര്ട്ടിന്. ഒരിക്കല്‍ മാരകമായി മുറിവേറ്റ് തെരുവില്‍ കിടന്ന ഒരു സാധുമനുഷ്യനെ മാര്ട്ടിന് തന്‍റെ ആശ്രമമുറിയില്‍ കൊണ്ടുപോയാണ് പരിചരിച്ചത്. ഇതറിഞ്ഞ ആശ്രമാധിപന്‍ ശാസിച്ചപ്പോള്‍ മാര്ട്ടിന് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു, “എന്‍റെ തെറ്റ് പൊറുത്താലും. ഉപവിയുടെ ചിന്ത അനുസരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തയെ അതിലംഘിച്ചതുകൊണ്ട് ഞാനങ്ങനെ ചെയ്തുപോയതാണ്. ഇക്കാര്യത്തില്‍ അങ്ങ് എന്നെ പരിശീലിപ്പിക്കണമേ.” ഈ മറുപടി കേട്ട പ്രയോര്‍ പിന്നീട് കാരുണ്യം പരിശീലിക്കുന്നതില്‍ മാര്ട്ടിന് കൂടുതല്‍ സ്വാതന്ത്ര്യം നല്കുകയാണുണ്ടായത്.
അടുക്കളപ്പണിയും തുണിയലക്കും ആശ്രമം വൃത്തിയാക്കലുമെല്ലാം അദ്ദേഹത്തിന് പുണ്യപരിശീലന ഇടങ്ങളായി. ജീവിതസാഹചര്യങ്ങള്‍ എന്തുമാകട്ടെ, വിശുദ്ധി നമുക്ക് അപ്രാപ്യമല്ല എന്ന് ഇതിലൂടെ വിശുദ്ധന്‍ നമ്മെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുകയാണ്. പ്രാര്‍ത്ഥനയും എളിമയും സ്നേഹവുമായിരുന്നു അനുദിനജീവിതം വിശുദ്ധിയുടെ പാതയാക്കിയ വിശുദ്ധ മാര്ട്ടിന് ഡി പോറസിന്‍റെ രഹസ്യങ്ങള്‍.
'
കുറച്ചു നാളുകള്‍ക്കുമുമ്പ് എനിക്കൊരു സ്വപ്നമുണ്ടായി. ഞാന്‍ മരിച്ചു. ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലെ സ്വീകരണമുറിയില്‍ ശവപ്പെട്ടിയില്‍ എന്നെ കിടത്തുന്ന തിരക്കിലാണ് എല്ലാവരും. തല ഏതു വശത്തേക്കാണ് വയ്ക്കേണ്ടത് എന്നൊക്കെ ആളുകള്‍ തമ്മില്‍ പറയുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു . ഇനി തല ഏതു വശത്തേക്ക് വച്ചാലും എനിക്ക് പ്രശ്നമില്ല. സ്വര്‍ഗത്തില്‍ എത്താനുള്ള സമ്പാദ്യം എനിക്കുണ്ടോ എന്നൊക്കെ ചിന്തിച്ച് ഞാന്‍ പെട്ടിയില്‍ കണ്ണടച്ച് കിടന്നു. ശവസംസ്കാരത്തിനുള്ള സമയമൊക്കെ തീരുമാനിച്ചു കാണും, നാളത്തെ പത്രത്തില്‍ ചരമവാര്‍ത്ത ഇട്ടുകാണും… അങ്ങനെ എന്‍റെ ചിന്തകള്‍ കടന്നുപോയി. പെട്ടെന്ന് ഉറക്കം തെളിഞ്ഞു, സ്വപ്നം തീര്‍ന്നു.
ഞാന്‍ ഈശോയോട് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു: “കര്‍ത്താവേ, എന്തിനാണ് ഈ സ്വപ്നം കാണിച്ചുതന്നത്?” ഈശോ ഉത്തരം തന്നു. നീ മരിച്ചാലുടനെ ലോകത്തില്‍ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവര്‍ നിന്‍റെ ആത്മരക്ഷയെക്കാള്‍ പ്രാധാന്യം ശവസംസ്കാരം കേമമായി നടത്തുന്നതിനും വരുന്ന ആളുകളെ സ്വീകരിക്കുന്നതിനുമൊക്കെ കൊടുക്കും. വൈദികര്‍ ഒപ്പീസുചൊല്ലി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കും. വരുന്നവര്‍ അടുത്തിരുന്ന ജപമാല ചൊല്ലി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കും. ഇതുകൊണ്ടൊന്നും നിന്‍റെ ആത്മരക്ഷ ഉറപ്പാക്കാന്‍ സാധിക്കില്ല. അതുകൊണ്ട് ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ത്തന്നെ നിത്യജീവനിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാന്‍ വേണ്ടുന്നതൊക്കെ ചെയ്യണം. ബലിയര്‍പ്പണം, ദാനധര്‍മം, പുണ്യപ്രവൃത്തികള്‍, പരിഹാരപ്രവൃത്തികള്‍ ഒക്കെ ചെയ്ത് സ്വര്‍ഗത്തില്‍ നിക്ഷേപം കൂട്ടിവയ്ക്കാന്‍ പരിശ്രമിക്കുക.
എന്‍റെ ഒരു സഹോദരി ഏതാണ്ട് രണ്ടുവര്‍ഷംമുമ്പ് എന്നോട് ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞിരുന്നു. മരിച്ചു കഴിഞ്ഞ് ശുദ്ധീകരണസ്ഥലത്തുകിടന്ന് മക്കളുടെ പ്രാര്‍ത്ഥനയും ബലിയര്‍പ്പണവും ദാനധര്‍മവുമൊക്കെ നോക്കിയിരിക്കേണ്ട കാര്യമുണ്ടോ? ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ത്തന്നെ നിനക്കുള്ളതെല്ലാം വിറ്റ് ദരിദ്രര്‍ക്ക് കൊടുക്കുക. നിത്യജീവന്‍ അവകാശമാക്കുക. നമ്മുടെ മാതാപിതാക്കള്‍ അങ്ങനെ ചെയ്തല്ലോ. ഇത് വളരെ അര്‍ത്ഥവത്തായി എനിക്ക് തോന്നി.
ആത്മീയ മനുഷ്യരാണെന്ന് കരുതുന്നവര്‍പോലും അനുദിന ജീവിതത്തില്‍ ലോകസുഖങ്ങള്‍ക്കും ലോകത്തിന്‍റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ക്കും വിലകൊടുക്കുന്നുണ്ട്. സ്വന്തം കാര്യങ്ങള്‍ സാധിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി കൂടുതല്‍ പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ നടത്തുന്നു, ഉപവസിക്കുന്നു, നോമ്പെടുക്കുന്നു. എന്നാല്‍ വചനം നമ്മെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു, “ഈ ജീവിതത്തിനുവേണ്ടി മാത്രം ക്രിസ്തുവില്‍ പ്രത്യാശ വച്ചിട്ടുള്ളവരാണെങ്കില്‍, നമ്മള്‍ എല്ലാ മനുഷ്യരെയുംകാള്‍ നിര്‍ഭാഗ്യരാണ്” (1 കോറിന്തോസ് 15:19). അതിനാല്‍ സ്വന്തം ആത്മരക്ഷയ്ക്കുവേണ്ടി സഹനങ്ങള്‍, ത്യാഗങ്ങള്‍ ഒക്കെ കാഴ്ചവച്ച് നാം പ്രയത്നിക്കേണ്ടതല്ലേ. നമ്മുടെ നിക്ഷേപം എവിടെയാണോ അവിടെയായിരിക്കും നമ്മുടെ ഹൃദയവും.
മത്തായി 13:44-52 വരെ വചനങ്ങളില്‍ നാം കാണുന്നതിങ്ങനെയാണ്. സ്വര്‍ഗരാജ്യം വയലില്‍ ഒളിച്ചുവച്ചിരിക്കുന്ന നിധിക്ക് തുല്യം. അതു കണ്ടെത്തുന്നവര്‍ അതു മറച്ചുവയ്ക്കുകയും സന്തോഷത്തോടെ പോയി തനിക്കുള്ളതെല്ലാം വിറ്റ് ആ വയല്‍ വാങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. നമുക്കുള്ളതിനോടെല്ലാം ഒരു വിടുതല്‍ ഉണ്ടെങ്കിലേ, സ്വര്‍ഗരാജ്യത്തിനുവേണ്ടി അധ്വാനിക്കുവാന്‍ സമയം കിട്ടുകയുള്ളൂ. ഈ ലോകത്തില്‍ ആയിരിക്കുമ്പോള്‍ പരലോക ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രത്യാശ നമ്മെ ഭരിക്കണം. അതിനുവേണ്ടി സ്വര്‍ഗത്തില്‍ സമ്പാദ്യം കരുതിവയ്ക്കണം.
സ്നേഹം നമ്മുടെ നിരവധിയായ പാപങ്ങള്‍ മായിച്ചുകളയുന്നു. നമുക്ക് പരസ്പരം സ്നേഹിക്കാം. ഈ കല്പന പാലിക്കാന്‍ നമുക്ക് വളരെ എളുപ്പമാണ്. മറ്റുള്ളവരെയോര്‍ത്ത് ഈശോയ്ക്ക് നന്ദിയര്‍പ്പിക്കാം. അപ്പോള്‍ ഈശോയുടെ സ്നേഹത്താല്‍ നാമും അവരും നിറയും. നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലുണ്ടാകുന്ന സഹനങ്ങള്‍ നമ്മുടെ ആത്മരക്ഷയ്ക്കുവേണ്ടിയും സഹനം തന്നവരുടെ ആത്മരക്ഷയ്ക്കുവേണ്ടിയും നമുക്ക് ഉപയോഗിക്കാം. ജലം ജ്വലിക്കുന്ന അഗ്നിയെ കെടുത്തുന്നതുപോലെ ദാനധര്‍മം നമ്മെ പാപത്തില്‍നിന്നകറ്റുന്നു. ഇനി എത്രനാള്‍ നമ്മുടെ ജീവിതം നീളുമെന്നറിയില്ല. പശ്ചാത്താപത്തോടെ പാപങ്ങള്‍ ഏറ്റുപറഞ്ഞ് അടുക്കലടുക്കല്‍ കുമ്പസാരിച്ച് വിശുദ്ധിയില്‍ ജീവിക്കാം. മറ്റുള്ളവരോട് എപ്പോഴും രമ്യതയില്‍ ആയിരിക്കാം.
ലോകമെമ്പാടും ഓരോ മണിക്കൂറിലും നടക്കുന്ന ബലിയര്‍പ്പണത്തില്‍ ചിന്തപ്പെടുന്ന ഈശോയുടെ തിരുരക്തം മക്കളായ നമുക്ക് അവകാശപ്പെട്ട് ചോദിക്കാം, നമ്മെ കഴുകി വിശുദ്ധീകരിക്കണേയെന്ന്. ഒപ്പം ശുദ്ധീകരണാത്മാക്കള്‍ക്കുവേണ്ടി ഈ തിരുരക്തം നിത്യപിതാവിന് സമര്‍പ്പിക്കാം. രക്ഷപ്പെട്ട ആത്മാക്കള്‍ നമുക്കുവേണ്ടിയും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കും.
കൊളോസോസ് 3:1-2-ല്‍ നാം വായിക്കുന്നതിങ്ങനെയാണ്, “ക്രിസ്തുവിനോടൊപ്പം നിങ്ങള്‍ ഉയിര്‍പ്പിക്കപ്പെട്ടെങ്കില്‍ ദൈവത്തിന്‍റെ വലത്തുഭാഗത്ത് ഉപവിഷ്ടനായിരിക്കുന്ന ക്രിസ്തു വസിക്കുന്ന ഉന്നതത്തിലുള്ളവയെ അന്വേഷിക്കുവിന്‍. ഭൂമിയിലുള്ള വസ്തുക്കളിലല്ല, പ്രത്യുത ഉന്നതത്തിലുള്ളവയില്‍ ശ്രദ്ധിക്കുവിന്‍.”
'
യേശു എന്നോടു ചോദിച്ചു, “ഞാന്‍ നിനക്ക് തന്ന ഭര്‍ത്താവും മക്കളും എങ്ങനെയുണ്ട്?” ഇത് കേട്ടതും ഞാന്‍ അവരെക്കുറിച്ചുള്ള പരിഭവങ്ങളും പരാതികളും പറയാന്‍ തുടങ്ങി. ഞാന്‍ പറയുന്നത് വളരെ കാര്യമായി കേട്ടതിനുശേഷം യേശു എന്നോട് പറഞ്ഞു, “ഞാന്‍ നിന്നോട് ഒരു കഥ പറയാം. ഒരു വ്യാപാരിക്ക് ഇരട്ട പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം വ്യാപാരത്തിനു പോയി തിരിച്ചു വന്നപ്പോള്‍ രണ്ട് ഉടുപ്പുകള്‍ വാങ്ങി മക്കള്‍ക്ക് കൊടുത്തിട്ട് പറഞ്ഞു, ഈ ഉടുപ്പുകള്‍ സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കുക. അടുത്തുവരുന്ന പെരുന്നാളിന് ഇടാനുള്ളതാണ്. അവര്‍ വളരെ സന്തോഷത്തോടുകൂടി അത് മേടിച്ച് തങ്ങളുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി.
മൂത്തയാള്‍ തന്‍റെ അപ്പന്‍ വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ട് തനിക്ക് വേണ്ടി വസ്ത്രം വാങ്ങിച്ചല്ലോ എന്ന് ചിന്തിച്ച് നന്ദിയുള്ള ഹൃദയത്തോടെ അത് തുറന്നു. ആ ഉടുപ്പ് കണ്ടതേ അപ്പനോട് അവള്‍ വളരെ നന്ദി പറയുകയും സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. രണ്ടാമത്തെയാള്‍ ആകട്ടെ, ആ ഉടുപ്പ് എങ്ങനെയുണ്ട്? തനിക്ക് ചേരുമോ? എന്തെങ്കിലും കേടുപാടുകള്‍ കാണുമോ എന്നൊക്കെ ചിന്തിച്ച് അത് നിവര്‍ത്തി നോക്കി. അപ്പോള്‍ അവള്‍ക്ക് മനസ്സിലായി ആ ഉടുപ്പ് തനിക്ക് വലുതാണ്, നിറം ചേരില്ല, ഫാഷന്‍ പോരാ. അവള്‍ അപ്പന്‍റെ അടുത്ത് ചെന്ന് പരാതി പറയുകയും ദേഷ്യം പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.”
യേശു തുടര്‍ന്നു, “ഇവിടെ രണ്ടുപേര്‍ക്കും ഒരേ ഉടുപ്പ് ആണ് കിട്ടിയത്. മൂത്തയാള്‍ തന്‍റെ അപ്പനോടുള്ള സ്നേഹത്തെ പ്രതി, അവള്‍ ആ വസ്ത്രം ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. അതിന്‍റെ കുറവുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കിയില്ല. പകരം തനിക്ക് തന്ന ആ സമ്മാനത്തെപ്രതി അപ്പനോട് അവള്‍ വളരെ നന്ദിയും സ്നേഹവും നിറഞ്ഞവളാവുകയും അത് വാക്കുകളിലൂടെ പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. മാത്രമല്ല അവള്‍ മറ്റുള്ളവരോട് ആ ഉടുപ്പിനെക്കുറിച്ച് വളരെ അഭിമാനത്തോടുകൂടി സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തു. അത്രമാത്രം അവള്‍ തന്‍റെ അപ്പനെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നതിനാല്‍ അപ്പന്‍ തരുന്നതെന്തും അവള്‍ക്ക് ഏറ്റവും നല്ലതായി തോന്നി. തനിക്ക് നന്മയായിട്ടുള്ളതുമാത്രമേ അപ്പന്‍ ചെയ്യുകയുള്ളൂ എന്നവള്‍ വിശ്വസിച്ചു.
എന്നാല്‍ രണ്ടാമത്തെ ആളാകട്ടെ അപ്പനെ അത്രയ്ക്കങ്ങ് വിശ്വാസമില്ലാത്തതിനാല്‍ അപ്പന്‍ തന്ന സമ്മാനത്തിന്‍റെ കുഴപ്പങ്ങള്‍ കണ്ടുപിടിക്കാനാണ് ആദ്യം തന്നെ ശ്രമിച്ചത്. കുഴപ്പങ്ങള്‍ കണ്ടുപിടിച്ച്, ഇതിനെ പ്രതി അപ്പനോട് പരാതിപ്പെടുകയും മറ്റുള്ളവരോട് പറയുകയും ആ സമ്മാനത്തോടുതന്നെ ഇഷ്ടക്കേട് കാണിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഇനി കഥയിലേക്ക് തന്നെ നമുക്ക് മടങ്ങിവരാം. പെരുന്നാള്‍ വന്നു. അവര്‍ തങ്ങളുടെ പുതിയ ഉടുപ്പുകള്‍ ധരിച്ചു. മൂത്തയാളുടെ ഉടുപ്പ് വളരെ മനോഹരമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ രണ്ടാമത്തെ ആളുടെ ഉടുപ്പാകട്ടെ പെരുന്നാളിന് പോകാന്‍ പറ്റാത്തത്ര മോശം ആയിരിക്കുന്നു.”
യേശു ചോദിച്ചു, “എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെ സംഭവിച്ചത്? നിനക്ക് എന്ത് തോന്നുന്നു?”
ഞാനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. യേശു തുടര്‍ന്നു, “നിന്‍റെ നാവ് മാജിക്കാണ്. നാവിന് ശക്തിയുണ്ട്. നാവിന് ഒരാളെ നന്നാക്കാനും മോശമാക്കാനും പറ്റും. എനിക്ക് നിന്നോട് ചിലത് പറയാനുണ്ട്. ഏറ്റവും ചെറിയ കാര്യങ്ങള്‍ക്കു പോലും ദൈവത്തോടും മനുഷ്യരോടും നന്ദി പറയുക. ഉദാഹരണത്തിന് നീ നിന്‍റെ മകളോട് ഒരു ഗ്ലാസ് വെള്ളം ചോദിച്ചു എന്നിരിക്കട്ടെ. അവള്‍ വെള്ളം എടുത്തു കൊണ്ടു വരുന്നു. നീ വെള്ളം വാങ്ങി കുടിക്കുന്നതല്ലാതെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ചിരിക്കുകയോ ഒരു നന്ദി വാക്ക് പറയുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. അത് അവളുടെ കടമ എന്ന മട്ടില്‍ ഇരിക്കുന്നു. മാത്രമല്ല ഇത്രയും നല്ലൊരു മകളെ തന്നതിന് എന്നോട് നന്ദി പറയുകയോ അവളെ അനുഗ്രഹിക്കണമേ എന്ന് പറയുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. മറ്റൊരവസരത്തില്‍ നീ പറയുന്നത് അവള്‍ കേട്ടില്ലെങ്കില്‍ അവളെ നല്ലവണ്ണം ശകാരിക്കുകയും ദൈവം നിന്നെ ശിക്ഷിക്കും എന്ന് പറയുകയും ചെയ്യും.
ഞാന്‍ നിനക്ക് തന്ന സമ്മാനങ്ങള്‍ ആണ് നിനക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവര്‍. നീയടക്കം നിനക്ക് ചുറ്റും ഉള്ളവര്‍ അവരവരുടേതായ കുറവുകള്‍ ഉള്ളവര്‍ തന്നെയാണ്. മറ്റുള്ളവരുടെ കുറവുകള്‍ നീ കാണുമ്പോള്‍ അവരുടെ മേല്‍ കരുണയായിരിക്കേണമേ എന്ന് എന്നോട് അപേക്ഷിക്കുക. മറ്റുള്ളവരുടെ കുറവുകള്‍ ക്ഷമയോടെ സഹിക്കുന്നത് കാരുണ്യ പ്രവൃത്തികളില്‍ ഒന്നാണ്. എന്നാല്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ നന്മകള്‍ കണ്ടില്ലെന്ന് നീ ഒരിക്കലും നടിക്കരുത്. അവരെപ്രതി എന്നോടും അവരോടും നന്ദി പറയുക, അവരെ അനുഗ്രഹിക്കണമേ എന്ന് എന്നോട് അപേക്ഷിക്കുക. അപ്പോള്‍ നിനക്ക് കാണാം മാജിക്. എന്‍റെ സ്നേഹം നിന്നിലൂടെ അവര്‍ അനുഭവിക്കട്ടെ. വാക്കിലൂടെയും പ്രവൃത്തിയിലൂടെയും. അപ്പോള്‍ അവര്‍ വഴിതെറ്റിപോവില്ല.”
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, “ഈശോയേ, എനിക്ക് അവരോട് സ്നേഹമുണ്ട്.”
യേശു പറഞ്ഞു, “പക്ഷേ നീ അത് ഒരിക്കലും പ്രകടിപ്പിക്കാറില്ല. ഉദാഹരണത്തിന് നീയൊരു കോഴിക്കറി വെച്ചു എന്നിരിക്കട്ടെ. നീ അത് മേശപ്പുറത്ത് എടുത്തു വയ്ക്കുന്നു. എല്ലാവരും എടുത്തു കഴിക്കുന്നു. എല്ലാവര്‍ക്കും കാണും ആ കോഴിക്കറിയെപ്പറ്റി പറയാന്‍ ഓരോരോ കുറ്റങ്ങള്‍. എന്നാല്‍ ബുദ്ധിമതിയായ ഒരു അമ്മ എങ്ങനെയാണ് ചെയ്യുന്നത് എന്ന് നോക്കുക.
മകന്‍ വന്നു ചോദിക്കുന്നു, അമ്മ എന്തെടുക്കുകയാ? അപ്പോള്‍ അമ്മ പറയും- ദേ, മോനുവേണ്ടി അമ്മ സ്പെഷ്യലായി ഒരു കോഴിക്കറി വയ്ക്കുകയാ. മകള്‍ വന്നു ചോദിക്കുന്നു, അമ്മ എന്തെടുക്കുകയാ? അമ്മ പറയും, ദേ, മോള്‍ക്കുവേണ്ടി അമ്മ ഒരു സ്പെഷ്യല്‍ കോഴിക്കറി വയ്ക്കുകയാണ്. അവസാനം ഭര്‍ത്താവും വന്ന് ചോദിക്കുന്നു. അപ്പോള്‍ അവര്‍ പറയും, നിങ്ങള്‍ക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ട രീതിയില്‍ ഞാന്‍ ഒരു കോഴിക്കറി വയ്ക്കുകയാണ്. അവസാനം മേശപ്പുറത്ത് വയ്ക്കുമ്പോള്‍ ആ സ്ത്രീ ഇങ്ങനെ പറയും, ഇത് നിങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി മാത്രം ഞാന്‍ ഉണ്ടാക്കിയ സ്പെഷ്യല്‍ കോഴിക്കറി ആണ്. ആ കോഴിക്കറി ഭര്‍ത്താവും മക്കളും ഒരു കുറ്റവും പറയാതെ കഴിക്കുക മാത്രമല്ല അതിനെപ്പറ്റി വളരെ പ്രശംസിച്ച് സംസാരിക്കുകയും ചെയ്യും.
സ്നേഹം ഒരിക്കലും ഉള്ളില്‍ വയ്ക്കരുത്. അത് പ്രകടിപ്പിക്കണം. മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് നിന്‍റെ സ്നേഹം മനസിലാകത്തക്ക രീതിയില്‍ സംസാരിക്കണം, പ്രവര്‍ത്തിക്കണം. ഓരോരുത്തര്‍ക്കും നീ അവരെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് വ്യക്തിപരമായി മനസിലാകണം. ‘നീ എനിക്ക് സ്പെഷ്യലാണ്’ എന്ന് ഓരോരുത്തര്‍ക്കും തോന്നത്തക്ക രീതിയില്‍ പെരുമാറണം. ഇവന്‍ എന്‍റെ പ്രിയ പുത്രന്‍ എന്ന് പിതാവ് എന്നോട് പറയുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ എത്രമാത്രം സന്തോഷത്താല്‍ മതിമറക്കുന്നു. അതുപോലെ സ്നേഹത്തിന്‍റെ വാക്കുകള്‍ ഉപയോഗിച്ച് നിന്‍റെ കുടുംബത്തെ നെഞ്ചോടു ചേര്‍ത്തു പിടിക്കുക, പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുക. അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ നിനക്ക് തന്ന സമ്മാനവും ഏറ്റവും സ്പെഷ്യല്‍ ആയി തീരും.
'
നാം അധിവസിക്കുന്ന ഈ ഭൂമി സൗരയൂഥത്തിലെ ഒരു ഗ്രഹമാണ് എന്ന് നമുക്കറിയാം. ഭൂമിയിലല്ലാതെ വെറെ എവിടെയും ജീവന്‍റെ സാന്നിധ്യം കണ്ടെത്താന്‍ ശാസ്ത്രത്തിന് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. നമ്മുടെ ഈ സൗരയൂഥം ക്ഷീരപഥം (Milky Way) എന്ന ഗാലക്സിയുടെ ഭാഗമാണ്. ഇതിന്‍റെ വ്യാസം ഒരു ലക്ഷം പ്രകാശവര്‍ഷം അഥവാ 10 ലക്ഷം കോടി കിലോമീറ്ററുകളാണ്. ഈ ഗാലക്സിയില്‍ നമ്മുടെ സൗരയൂഥത്തിന് ഏറ്റവും മികച്ച സ്ഥാനം ഏതായിരിക്കും?
ഗാലക്സിയ്ക്ക് ഒരു Central Disc (സെന്‍ട്രല്‍ ഡിസ്ക്) ഉണ്ട്. അവിടെ സൂര്യനെക്കാള്‍ 50 ലക്ഷം മടങ്ങ് വലിപ്പമുള്ള തമോഗര്‍ത്തമുണ്ട്. അതിനടുത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യാന്‍ സാധ്യമല്ല, കാരണം തമോഗര്‍ത്തം വിഴുങ്ങും. അല്പം നീങ്ങിയിട്ടാകാമെന്ന് കരുതിയാല്‍ അവിടെ ധാരാളം നക്ഷത്രങ്ങള്‍ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു. അവയില്‍നിന്ന് ഗാമാ കിരണങ്ങള്‍, എക്സ് കിരണങ്ങള്‍ (X rays) എന്നിങ്ങനെ പല തരത്തിലുള്ള വികിരണങ്ങള്‍ വരുന്നതിനാല്‍ ജീവന് അനുകൂലസാഹചര്യമല്ല. അതിനാല്‍ സെന്‍ട്രല്‍ ഡിസ്കിനോടുചേര്‍ന്ന് സ്ഥിതി ചെയ്യുക സൗരയൂഥത്തിന് അഭികാമ്യമല്ല.
ഇനി ഈ ഗാലക്സിക്ക് ഉള്ളത് നാല് Spiral Arms (ചുരുളന്‍ കൈകള്‍) ആണ്. അവയില്‍ നിറയെ നക്ഷത്രങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും ജീവന് ഏറ്റവും അനുകൂലമായ വിധത്തില്‍ സെന്‍ട്രല്‍ ഡിസ്കില്‍നിന്ന് 32000 പ്രകാശവര്‍ഷം അകലെ ഓറിയോണ്‍ ആം എന്ന സ്പൈറല്‍ ആമിലാണ് സൗരയൂഥം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. അവിടെയും ഹീലിയം, ഹൈഡ്രജന്‍ വാതകങ്ങള്‍ പുറപ്പെടുവിച്ചുകൊണ്ട് ഭീമാകാരമായ നക്ഷത്രം (സൂപ്പര്‍ നോവ) പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്നുണ്ട്. അതിനാല്‍ സ്ഥിരമായി അവിടെ നില്ക്കുക സുരക്ഷിതമല്ല. ഇക്കാരണത്താല്‍ സൗരയൂഥം നമ്മുടെ ഗാലക്സിയായ ക്ഷീരപഥത്തെ ഭ്രമണം ചെയ്യുന്നു എന്നാണ് കണ്ടെത്തിയിട്ടുള്ളത്. സെക്കന്‍റില്‍ 220 കിലോമീറ്റര്‍ വേഗതയിലാണ് ഭ്രമണം. ഇപ്രകാരം ഭ്രമണം ചെയ്യുന്നതിനാല്‍ 4 കോടി വര്‍ഷം ഒരു സ്പൈറല്‍ ആമില്‍, അതിനു പുറത്ത് 8 കോടി വര്‍ഷം, വേറെ ചുരുളന്‍ കൈയില്‍ 4 കോടി വര്‍ഷം- ഇങ്ങനെയാണ് സൗരയൂഥത്തിന്‍റെ സ്ഥാനം എന്നാണ് കണ്ടെത്തിയിരിക്കുന്നത്. സൗരയൂഥം മില്‍ക്കിവേയെ ഭ്രമണം ചെയ്യുന്ന ആകാശപാതയുടെ വീതി 23 മുതല്‍ 29വരെ പ്രകാശവര്‍ഷമാണ്. ഇതും ജീവസൗഹൃദമേഖലയാണ്.
നമ്മുടെ ഭൂമി ഉള്‍പ്പെടുന്ന സൗരയൂഥം ജീവന് അനുയോജ്യമായ വിധത്തില്‍ അത്രമാത്രം കരുതലോടെ ഒരുക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് സാരം. സ്രഷ്ടാവ് ഈ സൗരയൂഥത്തെ നമുക്കുവേണ്ടി അപ്രകാരം രൂപകല്പന ചെയ്തിരിക്കുന്നു എന്ന് വിശ്വസിക്കാതെ വയ്യ.
'
അന്നൊരിക്കല്‍, കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല്‍ 1935 ജൂലൈ 8-ാം തീയ്യതി, ഫ്രഞ്ച് ജേണലിസ്റ്റും എഴുത്തുകാരനുമായിരുന്ന ആന്‍ഡ്രെ ഫ്രൊസ്സാര്‍ഡ് (Andre’ Frossard) സുഹൃത്തായ വില്ലെമിനുമൊത്ത് പാരീസ് നഗരത്തില്‍ ഒരു റസ്റ്റോറന്‍റില്‍ അത്താഴം കഴിക്കാന്‍ പോകാന്‍ ഒരുങ്ങി. അന്ന് ആന്‍ഡ്രെയ്ക്കു ഇരുപത് വയസ്സുണ്ട്. പ്രായത്തെ അതിശയിക്കുന്ന ഇച്ഛാശക്തിയും നിരീശ്വര ചിന്തയും അദ്ദേഹത്തില്‍ നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്നു. തുടര്‍ന്നുള്ള വിവരണം അദ്ദേഹത്തിന്‍റെതന്നെ വാക്കുകളില്‍ നമുക്ക് കേള്‍ക്കാം:
വൈകുന്നേരം അഞ്ചുമണിയാകാറായി. വില്ലെമിനൊപ്പം കാറില്‍ പാരീസിലൂടെ യാത്രചെയ്യുകയാണ്. വണ്ടി നിര്‍ത്തി. സുഹൃത്ത് കാര്‍ തുറന്ന് പുറത്തുകടന്ന് എന്നോടു പറഞ്ഞു “ഒന്നുകില്‍ അല്പസമയം കാറില്‍ എനിക്കായി കാത്തിരിക്കുക, അല്ലെങ്കില്‍ എന്നോടൊപ്പം വരിക.” ഞാന്‍ അവിടെത്തന്നെ ഇരുന്നു. വില്ലെമിന്‍ റോഡ് മുറിച്ചുകടന്ന് ഒരു വലിയ ഇരുമ്പു ഗയിറ്റിനു സമീപമുള്ള ചെറുവാതില്‍ തള്ളിത്തുറന്നു. അത് ഒരു ചാപ്പലാണെന്ന് എനിക്കു മനസ്സിലായി. കത്തോലിക്കനായിരുന്ന വില്ലെമിന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാനോ കുമ്പസാരിക്കാനോ പോവുകയാകാം എന്ന് ഞാന്‍ കരുതി. കുറെയേറെ സമയമായിട്ടും സുഹൃത്ത് മടങ്ങിയെത്തിയില്ല.
സമയം അഞ്ചുമണികഴിഞ്ഞ് 10 മിനിട്ടായി. ഞാന്‍ കാറില്‍ നിന്നിറങ്ങി ആ ഇരുമ്പുകതക് തള്ളിത്തുറന്ന് അകത്തുകയറി. എനിക്കുവേണമെങ്കില്‍ ഏതാനും മിനിറ്റുകള്‍ കൂടി കാത്തു നില്ക്കാമായിരുന്നു. എന്തുകൊണ്ട് അതിന് കഴിഞ്ഞില്ല എന്നതിന് ഉത്തരം ദൈവത്തിന്‍റെ പക്കല്‍ മാത്രം. നേരേ കണ്ടത് ‘L’Adoration Re‑paratrice” എന്ന ബോര്‍ഡാണ്. അതെന്താണര്‍ത്ഥമാക്കുന്നത് എന്ന് അന്നെനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.
1789-ല്‍ ആരംഭിച്ച ഫ്രഞ്ച് വിപ്ലവത്തിന്‍റെ ജ്വാലകള്‍ ആന്‍റിക്ലേറിക്കലിസമായി സമൂഹത്തില്‍ പടര്‍ന്നുകയറിക്കൊണ്ടിരുന്നു. 1848-ലെ വിപ്ലവം വീണ്ടും സഭയെ തകര്‍ത്തു. ഞായറാഴ്ച പ്രവൃത്തി ദിവസമായി മാറി. വിപ്ലവം മൂലം വിശുദ്ധ വസ്തുക്കളും സ്ഥലങ്ങളും അശുദ്ധമാക്കപ്പെട്ടു. ഇതിന് പ്രായ്ശ്ചിത്തമനുഷ്ഠിച്ചു കൊണ്ടും ദൈവനിന്ദയ്ക്ക് പരിഹാരം ചെയ്തുകൊണ്ടും വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയെ ആരാധിക്കുന്ന സമൂഹം രൂപം കൊണ്ടു. അതായിരുന്നു പ്രസ്തുത സന്യാസ സമൂഹം.
സുഹൃത്തിനെ തിരക്കി ഞാന്‍ ആ നിത്യാരാധനാ ചാപ്പലിലേക്ക് കയറി. വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയോ അരുളിക്കയോ ഞാന്‍ അന്നേവരെ കണ്ടിട്ടേയില്ലായിരുന്നു. ഞാന്‍ സുഹൃത്തിനെ തിരക്കി. അവിടെങ്ങും കാണാനില്ല. ഉടന്‍ എന്‍റെ കണ്‍മുന്‍പില്‍ സൂര്യനെക്കാള്‍ പ്രശോഭിക്കുന്ന ഒരു തേജോഗോളം. വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന ഇതാ സൂര്യനെ വെല്ലുന്ന ശോഭയോടെ എന്‍റെ അടുക്കലേക്കു വരുന്നു. “ആത്മീയ ജീവിതം” (La Vie Spirituelle) എന്ന് എന്നോട് ആരോ പറയുന്ന സ്വരം ഞാന്‍ കേട്ടു.
സ്വര്‍ഗം തുറക്കപ്പെട്ടു എന്ന് എനിക്ക് പറയാന്‍ ആവില്ല. സ്വര്‍ഗം എന്‍റെ അടുക്കലേയ്ക്കു പാഞ്ഞു വന്നതുപോലെ! വലിയ ഇടിമിന്നല്‍ പോലെ! കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത വര്‍ണരാജികള്‍! ദിവ്യകാരുണ്യത്തിലെ ആ പ്രഭാപൂരത്തിന്‍റെ ഒരു കിരണം മതി എന്നെ ദഹിപ്പിക്കാന്‍. അതിനോട് തുലനം ചെയ്താല്‍ സൂര്യന്‍പോലും കരിക്കട്ടയാണെന്നു പറയേണ്ടിവരും. മധ്യാഹ്നത്തില്‍ സൂര്യനെ നോക്കുന്ന മൂങ്ങയെപ്പോലെ ഞാന്‍ അന്ധാളിച്ചുപോയി. വലിയ ഒരു അതിസ്വാഭാവിക ആനന്ദം കൊണ്ടു ഞാന്‍ നിറഞ്ഞു. എനിക്ക് ആ ദിവ്യാനുഭവം വിവരിക്കാന്‍ വാക്കുകളില്ല. പ്രതീകങ്ങളും രൂപകങ്ങളും അതിനു മതിയാവില്ല. ഞാന്‍ ഒരിക്കലും അനുഭവിക്കാത്ത ഒരു സത്യം!
വില്ലെമിന്‍ എന്‍റെയടുക്കല്‍ വന്ന് എന്നെ തട്ടിയുണര്‍ത്തി ചോദിച്ചു: “നിനക്ക് എന്താണു സംഭവിച്ചത്?” “ഞാന്‍ ഒരു കത്തോലിക്കനാണ്. അപ്പസ്തോലിക, റോമന്‍ കത്തോലിക്കന്‍.” “നീ എന്തേ കണ്ണുമിഴിച്ചിരിക്കുന്നു, എന്തു പറ്റി?” “ദൈവമുണ്ട്. അവന് ജീവിക്കുന്നു എന്ന് ഞാന്‍ അറിയുന്നു. അതാണ് സത്യം…” എനിക്ക് എന്നെത്തന്നെ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. എന്നിലേയ്ക്കു ഞാന്‍ അന്വേഷിക്കാത്ത ബോധ്യങ്ങളും ദൈവിക സത്യങ്ങളും നിറഞ്ഞുവന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. അഞ്ചു മിനിട്ടുകള്‍ക്കു ശേഷം സുഹൃത്തിനോടൊപ്പം അവിടെ നിന്നിറങ്ങി. ഞങ്ങള്‍ റസ്റ്റോറന്‍റില്‍ എത്തി. സംഭവിച്ചതെല്ലാം വില്ലെമിനോട് ഞാന്‍ വിവരിച്ചു പറഞ്ഞു.
തുടര്‍ന്നുള്ള നാളുകളില്‍ ഈ അത്ഭുതദര്‍ശനം ഒരു മാസത്തോളം എന്‍റെയുള്ളില്‍ തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു. എല്ലാ പ്രഭാതത്തിലും ഞാന്‍ ആ ദിവ്യപ്രകാശം ദര്‍ശിച്ചിരുന്നു. ക്രമേണ ആ ദിവ്യപ്രകാശവും മാധുര്യവും കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞുവന്നു. എനിക്ക് ഒരു സത്യം മനസ്സിലായി; ഞാന്‍ കണ്ടെത്തിയ സത്യം ഇനിമുതല്‍ ഞാന്‍ പിന്‍ചെല്ലണം എന്ന ക്ഷണമാണത്. ദിവ്യകാരുണ്യസഭയിലെ ഒരു വൈദികന്‍ എനിക്ക് മതബോധനം നല്കി മാമോദീസയ്ക്ക് ഒരുക്കി. സഭയുടെ പ്രബോധനങ്ങളെല്ലാം അവയുടെ അവസാന കോമ ഉള്‍പ്പെടെ സത്യമാണ് എന്നു ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു. ഏറ്റവുമധികം എന്നെ അത്ഭുത പരതന്ത്രനാക്കിയത് ദിവ്യകാരുണ്യമാണ്. അത് അവിശ്വസനീയമായിട്ടല്ല, അതില്‍ ദൈവം പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന അനന്തകരുണയാണ് എന്നെ അതിശയിപ്പിച്ചത്. സഭ നല്കുന്ന ദാനങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠമായിട്ടുള്ളത് ദിവ്യകാരുണ്യമാണെന്ന് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
എന്‍റെ ജീവിതം നിലയ്ക്കാത്ത ഒരു ക്രിസ്മസ് ആഘോഷമായി മാറി. എന്നെ നയിച്ചവര്‍ മുന്നറിയിപ്പു നല്കി, ഈ ആനന്ദത്തിനപ്പുറം ദുഃഖവും കാര്‍മേഘവും ഉണ്ടാകും. അങ്ങനെ സംഭവിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു. ദുഃഖവെള്ളിയും ദുഃഖശനിയും ഉണ്ടായി. ഹൃദയത്തില്‍ സഹനത്തിന്‍റെ വാള്‍ പേറി ഞാന്‍ നടന്നു നീങ്ങി. അപ്പോഴും ദൈവം സ്നേഹമാണെന്നതില്‍ ഞാന്‍ പതറിയില്ല. “സ്നേഹമേ, നിന്‍റെ സ്തുതികള്‍ പാടാന്‍ നിത്യത പോലും തികയുകയില്ലല്ലോ!”
1935-ല്‍ തന്നെ ആന്‍ഡ്രെ ഫ്രൊസ്സാര്‍ഡ് കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസം ഏറ്റുപറഞ്ഞ് ജ്ഞാനസ്നാനം സ്വീകരിച്ചു. തന്‍റെ അനുഭവങ്ങള്‍ സാക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം എഴുതിയ പുസ്തകമാണ് ‘ദൈവം ഉണ്ട്, ഞാന്‍ അവനെ കണ്ടു’ (God Exists, I met Him).
ദിവ്യകാരുണ്യം കണ്ണുകളെ തുറക്കുന്ന ദിവ്യസൂര്യനാണ്. അത് ബുദ്ധിക്ക് ജ്ഞാനം പകരുന്നു, ഹൃദയങ്ങളില്‍ സ്നേഹം നിറയ്ക്കുന്നു, അന്ധകാരം അകറ്റുന്നു.
‘അള്‍ത്താരയിലെ അമൃത്’,
സോഫിയ ബുക്സ്
കുറച്ചുനാളുകള്‍ക്കുമുമ്പ്, ഒരു സിസ്റ്ററുമായി കുറച്ചുസമയം പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ ദൈവം അവസരമൊരുക്കി. അപ്പോള്‍ സിസ്റ്റര്‍ ചോദിക്കുകയാണ്, ‘മോന്‍ യൗസേപ്പിതാവിന്‍റെ പുത്രനാണല്ലോ’ എന്ന്. എന്തുകൊണ്ടാണ് അങ്ങനെ പരിശുദ്ധാത്മാവ് വെളിപ്പെടുത്തുന്നതെന്നും സിസ്റ്റര്‍ എന്നോട് ആരാഞ്ഞു. പലതരത്തിലുള്ള ദൈവികസന്ദേശങ്ങള്‍ പലരിലൂടെയും ലഭിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ‘യൗസേപ്പ് പിതാവിന്‍റെ പുത്രന്‍’ എന്ന സന്ദേശം ലഭിച്ചപ്പോള്‍ എനിക്കുണ്ടായ ആനന്ദം അവര്‍ണനീയമായിരുന്നു. ആ ആനന്ദത്തില്‍ കണ്‍നിറഞ്ഞ് ഞാനെന്‍റെ യൗസേപ്പിതാവുമായുള്ള വ്യക്തിപരമായ ബന്ധം പങ്കുവച്ചു.
കഴിഞ്ഞ രണ്ട് വര്‍ഷത്തോളമായി ഈശോയ്ക്കും മാതാവിനോടുമൊപ്പം യൗസേപ്പ് താതനും എന്‍റെ ആത്മാവില്‍ വിളങ്ങി പ്രശോഭിക്കുന്നു. ‘ചാച്ചന്‍'(പിതാവ്) എന്നല്ലാതെ ഞാന്‍ യൗസേപ്പിതാവിനെ വിളിക്കാറില്ല. എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുമ്പോള്‍ ഈശോയോടും മാതാവിനോടും യാചനകള്‍ പറയുന്നതിനൊപ്പം, ഞാനെന്‍റെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ചാച്ചനോടും പറയാറുണ്ട്. എന്‍റെ കുടുംബത്തിലും യാത്രയിലും ജോലിമേഖലയിലുമെല്ലാം ചാച്ചന്‍ എപ്പോഴും ആത്മീയസാന്നിധ്യം നല്കണം, ഈ മേഖലകള്‍ക്കായി ഈശോയോട് മാധ്യസ്ഥ്യം പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണം എന്നും ഞാന്‍ നിര്‍ബന്ധം പിടിക്കാറുണ്ട്. വീടുവിട്ട് ഞാന്‍ എവിടെ ഇറങ്ങിയാലും ജീവിതപങ്കാളിയുടെയോ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെയോ കാര്യങ്ങളോര്‍ത്ത് ഞാന്‍ ആകുലപ്പെടാറില്ല. ഞാന്‍ നോക്കുന്നതിലും നന്നായി അവരെ നോക്കാന്‍ തിരുക്കുടുംബനായകന്‍ വീട്ടിലുണ്ടാകും എന്നെനിക്കുറപ്പുണ്ട്. ഈശോ കഴിഞ്ഞാല്‍, മാതാവ് കഴിഞ്ഞാല്‍, യൗസേപ്പിതാവാണ് എനിക്കെല്ലാം. ആ എന്നോട് യൗസേപ്പിതാവിന്‍റെ പുത്രനാണല്ലോ എന്ന് സ്വര്‍ഗം വെളിപ്പെടുത്തിത്തന്നപ്പോള്‍ എന്‍റെ ആനന്ദം പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവാത്തതായിരുന്നു.
ഗബ്രിയേലിലൂടെയുള്ള മംഗളവാര്‍ത്തയുടെ ദൈവവചനത്തിന് മറിയം വിധേയപ്പെട്ടെങ്കില്‍, ആ വചനത്തെ മറിയം ഗര്‍ഭം ധരിച്ചെങ്കില്‍ വളര്‍ന്നുവന്ന ദൈവവചനം – ഈശോ – (വെളിപാട് 19:13) ജോസഫിന് വിധേയപ്പെട്ട് ജീവിച്ചു. ഈശോ, ജോസഫിനെ അനുസരിച്ചു. മക്കള്‍ പിതാവിന് നല്കേണ്ട എല്ലാ ആദരവും ബഹുമാനവും നല്കി.
യൗസേപ്പ് ശിശുവിനെ ‘യേശു’ എന്ന് നാമകരണം ചെയ്തു. രക്ഷയ്ക്കുള്ള ഏകനാമമാണിത് (അപ്പസ്തോല പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 4:12). ഈ നാമം ആദ്യമായി ജോസഫ് പ്രഖ്യാപിച്ചതോടുകൂടി ‘യേശു’ എന്ന സുവിശേഷത്തിന്‍റെ ആദ്യപ്രഘോഷകനായി വിശുദ്ധ യൗസേപ്പ്. യേശുവിലൂടെ പിതാവായ ദൈവം പൂര്‍ത്തിയാക്കിയ പുതിയ നിയമ സുവിശേഷത്തിന്‍റെയും സുവിശേഷപ്രഘോഷകരുടെയും പിതാവ് കൂടിയാണ് വിശുദ്ധ യൗസേപ്പ് പിതാവ്.
മറ്റേത് മനുഷ്യവ്യക്തിയോടും തുലനം ചെയ്യാനാവാത്തതാണ് പരിശുദ്ധ കന്യാമാതാവിന്‍റെ മഹത്വം എങ്കിലും വിവാഹ ബന്ധത്തിലൂടെ മറിയം യൗസേപ്പുമായി ഐക്യപ്പെട്ടിരുന്നതുകൊണ്ട്, എല്ലാ സൃഷ്ടികളെക്കാളും ഉയര്‍ന്നു നില്ക്കുന്ന ദൈവമാതാവിന്‍റെ മഹത്വത്തില്‍ മറ്റൊരു മനുഷ്യവ്യക്തിക്കും കടന്നു ചെല്ലാനാവാത്തത്ര അടുപ്പം യൗസേപ്പിനുണ്ടായി. കന്യകയ്ക്ക് യൗസേപ്പിനെ നല്കിയ ദൈവം ഒരു സഹകാരിയെയോ ഒരു മൂകസാക്ഷിയെയോ ഒരു സംരക്ഷകനെയോ നല്കുകമാത്രമായിരുന്നില്ല. പിന്നെയോ വിവാഹത്തിലൂടെ അവളുടെ ഉന്നതമായ മഹത്വത്തില്‍ പങ്കാളിത്തം നല്കുക കൂടിയായിരുന്നു. അത്തരത്തില്‍ മറ്റേത് വിശുദ്ധരെക്കാള്‍, സ്വര്‍ഗവാസികളെക്കാള്‍, മരിയ ഭക്തരെക്കാള്‍, മറിയത്തിന്‍റെ സ്വര്‍ഗീയ സ്ഥാനത്തിലും മഹത്വത്തിലും പങ്കും അവകാശവുമുള്ളത് യൗസേപ്പിനാണ്.
ഉത്തമഗീതം 4:12-ല്‍ പരിശുദ്ധാത്മാവ് തന്‍റെ മണവാട്ടിയെക്കുറിച്ച് ഇങ്ങനെ പാടുന്നു: “അടച്ചുപൂട്ടിയ ഉദ്യാനമാണ് എന്‍റെ സോദരി; എന്‍റെ മണവാട്ടി അടച്ച ഉദ്യാനമാണ്, മുദ്രവച്ച നീരുറവ.” അങ്ങനെയെങ്കില്‍, തന്‍റെ മണവാട്ടിയായ മറിയത്തെ മറ്റുള്ള മനുഷ്യവ്യക്തികളെക്കാള്‍ അല്‍പമെങ്കിലും കൂടുതലായി തുറന്ന് കൊടുത്തത് യൗസേപ്പിനാണ്. നോക്കൂ; ഈ ചാച്ചന്‍ ദൈവത്തിനും സ്വര്‍ഗത്തിനും നമ്മുടെയെല്ലാം അമ്മയായ ദൈവമാതാവിനും എത്ര പ്രിയപ്പെട്ടവനാണ്. സഭാചരിത്രത്തിലെ വളരെ ക്ലേശകരമായ ഒരു കാലത്ത് ഒമ്പതാം പിയൂസ് പാപ്പ വിശുദ്ധ യൗസേപ്പിന്‍റെ ശക്തമായ സംരക്ഷണത്തിന് സഭയെ സമര്‍പ്പിക്കുകയും അദ്ദേഹത്തെ കത്തോലിക്ക സഭയുടെ രക്ഷാധികാരി എന്നു വിളിക്കുകയും ചെയ്തു. രക്ഷകന്‍റെ പാലകന്‍ (റിദംതോറിസ് കുസ്തോസ്) എന്നും സഭാപിതാക്കന്മാര്‍ ജോസഫിനെ വിളിക്കുന്നു.
യൗസേപ്പ് പിതാവിലുണ്ടായിരുന്ന നീതിയും പരിശുദ്ധ മറിയത്തോട് കാണിച്ച കാരുണ്യവും നമുക്ക് നമ്മുടെ ജീവിതങ്ങളില്‍ പകര്‍ത്താം. ആരെയും അപമാനിതരാക്കാതിരിക്കാന്‍ നമുക്ക് ശ്രമിക്കാം. തന്‍റെ ഭാര്യയായ മറിയത്തിലൂടെയും യേശുവിലൂടെയും നിറവേറേണ്ട ദൈവിക-മഹാ പദ്ധതികള്‍ക്ക് തന്‍റെ ജീവിതം നിശബ്ദമായി ബലിയര്‍പ്പിച്ച യൗസേപ്പിനെപ്പോലെ, നമ്മെ ഏല്‍പിച്ച ദൗത്യത്തിനായി നമുക്കും ബലിജീവിതം അര്‍പ്പിക്കാം. ‘എനിക്കും ഈശോയ്ക്കും ഒരേ അമ്മ’ എന്ന ഗാനം നമുക്ക് പരിചിതമാണല്ലോ. അതോടൊപ്പം നമുക്ക് പാടാം, ‘എനിക്കും ഈശോയ്ക്കും ഒരേ ചാച്ചന്‍.’
മറിയവുമായുള്ള വിവാഹമാണ് യൗസേപ്പിന്‍റെ പിതൃത്വത്തിന്‍റെ നൈയാമിക അടിത്തറ. യൗസേപ്പില്‍നിന്നല്ല ഈശോ പിറന്നതെങ്കിലും, ശിശുവിന് നാമകരണം നടത്തുവാന്‍ യൗസേപ്പിനോട് സ്വര്‍ഗം ആവശ്യപ്പെട്ടു. ആ നിമിഷം മുതല്‍ അവന് പിതാവിന്‍റെ അധികാരങ്ങളെല്ലാം ലഭിക്കുന്നു. അതിനാല്‍ മറിയം അവനെ ക്രിസ്തുവിന്‍റെ പിതാവ് എന്ന് വിളിച്ചു. യേശുവിനെപ്പോലെ നമുക്കും യൗസേപ്പിതാവിനെ സ്വീകരിക്കാം.
'
ഒരു മനുഷ്യനും ഒരു ദ്വീപല്ല. ഒരു തുരുത്തുപോലെ ഒറ്റപ്പെട്ട് ജീവിക്കുവാന്‍ സാധാരണഗതിയില്‍ നമുക്കാര്‍ക്കും സാധിക്കുകയില്ല. അനുദിന ജീവിതത്തില്‍ നാം അനേകരോട് ഇടപഴകിയാണല്ലോ ജീവിക്കുന്നത്. പലപ്പോഴും മറ്റുള്ളവരില്‍നിന്ന് നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന അനുഭവങ്ങളാണ് നമുക്ക് ലഭിക്കുന്നത്. അവ നമ്മെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുകയും ഉന്മേഷഭരിതരാക്കുകയും ചെയ്യും. അവരുടെ വാക്കുകള്‍ നമുക്ക് മുന്നോട്ട് പോകുവാനുള്ള ഒരു ചാലകശക്തിയായി ഭവിക്കുന്നുണ്ട്. ഇവയൊക്കെ നമ്മുടെ ഹൃദയാകാശത്തില്‍ കണ്ണ് ചിമ്മിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന നക്ഷത്രങ്ങള്‍ കണക്കെ നിലകൊള്ളുന്നു.
എന്നാല്‍ പൊടുന്നനെ നമ്മുടെ ആകാശം ഇരുണ്ടുപോകുന്ന പ്രതീതി ഉണ്ടാകുന്നു. കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ ഉരുണ്ട് വരികയും നാം വളരെ അസ്വസ്ഥരാകുകയും ചെയ്യും. മറ്റുള്ളവരില്‍നിന്ന് നാം ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത വാക്കുകളും പ്രവൃത്തികളും പ്രതികരണങ്ങളും നമ്മുടെ മനസിന് ക്ഷതമേല്പിക്കുന്നു, തല്‍ഫലമായി ആന്തരിക ആനന്ദം ചോര്‍ന്നുപോവുകയും ചെയ്യുന്നു. നാം ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ സ്നേഹിക്കുന്നവരില്‍നിന്നാണ് ഇതുണ്ടാകുന്നതെങ്കില്‍ അത് മനസില്‍ ആഴമായ ഒരു മുറിവുണ്ടാക്കുന്നു. ജൂലിയസ് സീസറിനെപ്പോലെ ഒരാള്‍ നിലവിളിക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളുണ്ടാകാം: ‘ദ മോസ്റ്റ് അണ്‍കൈന്‍ഡസ്റ്റ് കട്ട്’ (ഏറ്റവും ഏറ്റവും ദയാരഹിതമായ കുത്ത്). സീസറിനെ ആദ്യം പലരും കുത്തി. അത് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ശരീരത്തെയാണ് മുറിവേല്പിച്ചത്. പക്ഷേ താന്‍ പ്രാണന് തുല്യം സ്നേഹിച്ച ബ്രൂട്ടസ് തന്നെ കുത്തിയത് സീസറിന് സഹിക്കാനായില്ല. അത് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മനസിലാണ് ആഴമായ മുറിവേല്പിച്ചത്. ഉറ്റവരില്‍നിന്ന് ആഴത്തില്‍ മുറിവേല്ക്കുന്ന ഈ നിമിഷങ്ങളില്‍ നമ്മുടെ മനസ് ഇരുട്ടിലാണ്ടുപോകുന്നു. സീസറിനെപ്പോലെ നാമും മനസില്‍ മരിച്ചുവീഴുന്ന സമയമാണിത്.
ഇവിടെ ഒരു ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേല്പ് അനിവാര്യമാണ്. എങ്ങനെയാണ് അത് സാധിക്കുന്നത്? നിരുപാധികമായ, വ്യവസ്ഥകളില്ലാതെയുള്ള ക്ഷമ നല്കലിലൂടെമാത്രം. എന്നാല്‍ അത് അത്ര എളുപ്പമല്ല. ക്ഷമ നല്കുവാന്‍ നമ്മള്‍ തീവ്രമായി ആഗ്രഹിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ സാധിക്കുന്നില്ല. ഒരു വലിയ മാനസിക പീഡനത്തിലൂടെയാണ് ഈ വേളകളില്‍ ഒരു വ്യക്തി കടന്നുപോകുന്നത്. എന്നാല്‍ അത് ഉദാത്തമായ സല്‍ഫലങ്ങളുണ്ടാക്കുന്ന ഒരു പീഡാനുഭവമാണെന്നോര്‍ക്കുക. നമ്മെ വേദനിപ്പിച്ച വ്യക്തിക്ക് അര്‍ഹമായ നീതി നല്കുവാന്‍ നാം പാടുപെടുകയാണ്. നീതിക്കുവേണ്ടി പീഡനം ഏല്ക്കുമ്പോള്‍ അത് വളരെ അമൂല്യമായി മാറുന്നു. അതുവഴി സ്വര്‍ഗരാജ്യത്തിന് നാം അര്‍ഹത നേടുകയാണ്. ഈശോയുടെ വാക്കുകള്‍ നമുക്കോര്‍ക്കാം: “നീതിക്കുവേണ്ടി പീഡനം ഏല്ക്കുന്നവര്‍ ഭാഗ്യവാന്മാര്‍; സ്വര്‍ഗരാജ്യം അവരുടേതാണ്” (മത്തായി 5:10). പരലോകത്തില്‍ മാത്രമല്ല, ഈ ലോകത്തില്‍ത്തന്നെ സ്വര്‍ഗരാജ്യ അനുഭവമുണ്ടാകുവാന്‍, ആനന്ദത്തില്‍ ജീവിക്കുവാന്‍ ഈ നിരുപാധികമായ ക്ഷമ നല്കല്‍, കീഴടങ്ങല്‍ ആവശ്യമത്രേ.
പക്ഷേ, എങ്ങനെ ഇത് സാധിക്കും? ഇതൊക്കെയും മനുഷ്യന്‍റെ ശക്തികൊണ്ട് സാധ്യമല്ല, അതിന് ദൈവത്തിന്‍റെ ശക്തിയും സഹായവും കൂടിയേ തീരൂ. അതുകൊണ്ടാണ് തെറ്റ് ചെയ്യുക മനുഷ്യസഹജമാണ്, എന്നാല്‍ ക്ഷമിക്കുക എന്നത് ദൈവികമാണ് എന്ന് പറയുന്നത്. ആദ്യമായി നാം ചെയ്യേണ്ടത് ദൈവത്തിലേക്ക് തിരിയുക എന്നതാണ്. ഈ ലോകത്തിലേക്ക്, നമ്മെ വേദനിപ്പിച്ച വ്യക്തിയിലേക്ക്, നോക്കിയിരുന്നാല്‍ ഒരിക്കലും ക്ഷമിക്കുവാന്‍ നമുക്ക് സാധിക്കുകയില്ല. എന്നാല്‍ ദൈവത്തിലേക്ക് തിരിയുന്ന സമയംതന്നെ നമുക്ക് മനസിലാക്കുവാന്‍ സാധിക്കും: ഈ അനുഭവം ദൈവം അനുവദിച്ചതാണ്. എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന എന്‍റെ പിതാവായ ദൈവം മകനായ എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ ഇത്തരത്തിലുള്ള ഒരു വേദനാജനകമായ അനുഭവം അനുവദിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ അത് വരും നാളുകളില്‍ എന്‍റെ നന്മയ്ക്കായി അവിടുന്ന് മാറ്റുകതന്നെ ചെയ്യും. ദൈവം ഒന്നാന്തരമൊരു തട്ടാനാണ്, സ്വര്‍ണപ്പണിക്കാരനാണ്! വേദനയുടെ ഉലയിലിട്ട് അവിടുന്ന് എന്നെ ശുദ്ധീകരിച്ചെടുക്കുകയാണ്, വളരെ നല്ലൊരു ആഭരണമുണ്ടാകുവാന്‍!
രണ്ടാമത്തെ കാര്യം ദൈവത്തെ നോക്കുക എന്നതത്രേ. ദൈവത്തിന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കരഞ്ഞ് അപേക്ഷിക്കുക: ‘ഈ വ്യക്തിയോട് ഹൃദയപൂര്‍വം ക്ഷമിക്കുവാനുള്ള കൃപ എനിക്ക് നല്കണമേ’ എന്ന്. ദൈവം നിശ്ചയമായും ശക്തി നല്കും. ആദ്യത്തെ രക്തസാക്ഷിയായ വിശുദ്ധ എസ്തപ്പാനോസ് ഇതിന് മധുരമായ ഒരു ഉദാഹരണമാണ്. അദ്ദേഹത്തിന് ചുറ്റും കുറെ ആളുകള്‍ നില്ക്കുന്നു, അവര്‍ കോപാവേശത്താല്‍ ആക്രോശിക്കുകയും ആ നിഷ്കളങ്കനെ ഇഞ്ചിഞ്ചായി കല്ലെറിഞ്ഞ് കൊല്ലുകയും ചെയ്യുന്നു. എസ്തപ്പാനോസിന് വേണമെങ്കില്‍ അവരെ പ്രാകിക്കൊണ്ട് മരിക്കാമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠമായ മാര്‍ഗമാണ് അദ്ദേഹം സ്വീകരിച്ചത് – ക്ഷമയുടെ വഴി.
അദ്ദേഹം ഇപ്രകാരമാണ് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചത്: “കര്‍ത്താവേ, ഈ പാപം അവരുടെമേല്‍ ആരോപിക്കരുത്” (അപ്പസ്തോല പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 7:60). ഇപ്രകാരം സ്വര്‍ഗത്തിന്‍റെ വഴി സ്വീകരിക്കുവാന്‍ അദ്ദേഹത്തെ പ്രാപ്തനാക്കിയത് ഇതിനുമുമ്പ് അദ്ദേഹത്തിന് ലഭിച്ച ദൈവികദര്‍ശനമാണ്. അതേ അധ്യായത്തിന്‍റെ അമ്പത്തിയഞ്ചാം വാക്യം ഈ ദര്‍ശനം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്: “എന്നാല്‍, അവന് പരിശുദ്ധാത്മാവിനാല്‍ നിറഞ്ഞ്, സ്വര്‍ഗത്തിലേക്ക് നോക്കി ദൈവത്തിന്‍റെ മഹത്വം ദര്‍ശിച്ചു. ദൈവത്തിന്‍റെ വലതുഭാഗത്ത് യേശു നില്ക്കുന്നതും കണ്ടു.”
അധികമാരും നടക്കാത്ത ഈ വഴിയേ പോകാനുള്ള കൃപയ്ക്കായി ഇപ്പോള്‍ത്തന്നെ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം:
ദൈവമേ, അവിടുന്ന് കരുണാമയനാണല്ലോ. എന്‍റെ നിരവധിയായ തെറ്റുകള്‍ അവിടുന്ന് ക്ഷമിച്ച് എന്നെ തുടര്‍ച്ചയായി താങ്ങുന്നതുകൊണ്ടാണല്ലോ ഇന്നും ഞാന്‍ ജീവിക്കുന്നത്. അങ്ങ് എന്നോട് കാണിക്കുന്ന കരുണ എന്‍റെ സഹോദരന്മാരോട് കാണിക്കുവാന്‍ എനിക്ക് കൃപ നല്കിയാലും. അവിടുന്ന് ക്ഷമിച്ചതുപോലെ ഞാനും ക്ഷമിക്കട്ടെ. മനസിന്‍റെ മുറിപ്പാടുകളെ മായിച്ചുകളയണമേ. അങ്ങയുടെ ഏറ്റവും വലിയ ദാനമായ പരിശുദ്ധാത്മാവിനാല്‍ എന്‍റെ മനസിനെ നിറച്ചാലും. ഞാന്‍ ആനന്ദത്താല്‍ നിറയട്ടെ. പരിശുദ്ധ അമ്മേ, ദൈവമാതാവേ, വിശുദ്ധ യൗസേപ്പിതാവേ എനിക്കായി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണമേ, ആമ്മേന്‍.
'
നാല് വയസ് പ്രായമുള്ള രണ്ട് കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ ഒരു ക്ലിനിക്കില്‍ ഇരിക്കുകയാണ്. രണ്ടുപേരും അമ്മമാരുടെ മടിയിലാണ്. ഒരു നഴ്സ് അവിടേക്ക് കടന്നുവരുന്നു. കൈയില്‍ ഒരു സിറിഞ്ച് ഉണ്ട്. അവര്‍ വലതുവശത്തിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിന്‍റെ തുടയില്‍ സൂചി കയറ്റുന്നു. ആ കുഞ്ഞ് കണ്ണടച്ച് വേദന സഹിക്കുകയാണ്. ഈ ദൃശ്യം കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മറ്റേ കുഞ്ഞും കണ്ണടച്ച് ആ വേദന അനുഭവിക്കുന്ന മട്ടില്‍ ഇരിക്കുന്നു.
ഇത് നമ്മുടെ അനുഭവത്തിലുള്ള കാര്യമാണ്. എന്തായിരിക്കാം ഈ പ്രതികരണത്തിന് കാരണം? ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ ഈ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. മസ്തിഷ്കത്തിലെ മിറര്‍ ന്യൂറോണ്‍സ് എന്ന സവിശേഷ ന്യൂറോണുകളാണത്രേ ഇതിന് കാരണം. രണ്ട് മസ്തിഷ്കങ്ങളില്‍ ഒരേ സമയം പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ കഴിയുന്ന പ്രത്യേക ന്യൂറോണുകളാണ് മിറര്‍ ന്യൂറോണുകള്‍. ഒരു പ്രത്യേക അനുഭവമുണ്ടാകുന്ന വ്യക്തിയിലെയും അത് കണ്ടുനില്‍ക്കുന്ന വ്യക്തിയിലെയും മിറര്‍ ന്യൂറോണുകള്‍ ഒരേ സമയം ഉദ്ദീപിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. അതുനിമിത്തമുണ്ടാകുന്ന വൈകാരികമാറ്റങ്ങള്‍ ഏറെക്കുറെ സമാനമായിരിക്കും. കണ്ടുനില്‍ക്കുന്ന വ്യക്തിയില്‍ അത് അല്പം നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുമെന്നും പഠനങ്ങള്‍ പറയുന്നു. അനുഭവം യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഉണ്ടായത് അപരനാണെന്ന് മനസിലാക്കാനും പ്രതികരണം നിയന്ത്രിക്കപ്പെടാനുമാണ് ഇപ്രകാരം സംഭവിക്കുന്നത് എന്ന് അനുമാനിക്കാം. അല്ലാത്തപക്ഷം ഇന്‍ജക്ഷന്‍ സ്വീകരിച്ച കുഞ്ഞ് വേദനയുള്ള ഭാഗത്ത് പതിയെ തൊട്ടുനോക്കുകയോ തലോടുകയോ ചെയ്യുന്നതുപോലെ കണ്ടുനിന്ന കുഞ്ഞും ചെയ്യുമല്ലോ.
ഇറ്റലിയിലെ യൂണിവേഴ്സിറ്റി ഓഫ് പാര്‍മയില്‍നിന്നുള്ള ജിയാക്കോമോ റിസൊലാട്ടിയായിരുന്നു ഈ മേഖലയിലുള്ള പഠനത്തിന് തുടക്കം കുറിച്ച പ്രമുഖ ഗവേഷകന്‍. ഇന്ത്യക്കാരനായ ഡോ. വി.എസ്.രാമചന്ദ്രനും ഈ മേഖലയില്‍ ഗണനീയമായ പഠനങ്ങള്‍ നടത്തിയിട്ടുണ്ട്. FMRI ഉപയോഗിച്ച് മസ്തിഷ്കത്തിന്‍റെ പഠനം നടത്തിയപ്പോള്‍ ഒരു വ്യക്തി ഒരു പ്രവൃത്തി ചെയ്യുമ്പോഴും മറ്റൊരാള്‍ അതേ പ്രവൃത്തി ചെയ്യുന്നത് കണ്ടുകൊണ്ടുനില്‍ക്കുമ്പോഴും അയാളുടെ മസ്തിഷ്കത്തിന്‍റെ ഇന്‍റീരിയര്‍ ഫ്രോണ്ടല്‍ കോര്‍ട്ടക്സും സുപ്പീരിയല്‍ പറൈറ്റല്‍ ലോബും സജീവമാകുന്നതായി കണ്ടു. മസ്തിഷ്കത്തിന്‍റെ ഈ ഭാഗങ്ങളില്‍ മിറര്‍ ന്യൂറോണുകള്‍ ഉള്ളതായിട്ടാണ് ഇതില്‍നിന്ന് മനസിലാവുന്നത്.
മിറര്‍ ന്യൂറോണുകള്‍വഴി കൂടെയുള്ളവരുടെ വേദനയും ദുഃഖവും സന്തോഷവുമെല്ലാം നമുക്ക് അതേ മനസോടെ പങ്കുവയ്ക്കാനാവും. സ്വാര്‍ത്ഥത വെടിയാന്‍ നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നവയാണ് മിറര്‍ ന്യൂറോണുകള്‍ എന്ന് പറയാം.
മസ്തിഷ്കത്തിലെ ഈ കണ്ണാടികള്‍വഴി “കരയുന്നവരോടുകൂടെ കരയുവിന്‍, സന്തോഷിക്കുന്നവരോടുകൂടെ സന്തോഷിക്കുവിന്‍” എന്ന റോമാ 12:15 തിരുവചനം നിറവേറ്റാന്‍ നമുക്ക് സാധിക്കും. അതെ, അപ്രകാരമാണ് നമ്മുടെ മസ്തിഷ്കം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.
അവലംബം: ലൈറ്റ് ഓഫ് ട്രൂത്ത്, ശാലോം ടി.വി.
'
ആ ദിവസം എന്നും ഓര്‍മ്മയില്‍ തങ്ങിനില്ക്കും. എറണാകുളത്ത് ഒരു സ്വകാര്യ ആശുപത്രിയില്‍ ചികിത്സയില്‍ കഴിയുന്ന തന്‍റെ സഹോദരീഭര്‍ത്താവിനെ കാണാനായി പോകുകയായിരുന്നു എന്‍റെ അച്ച (പപ്പ). കൂടെ ഞാനും മമ്മിയും അച്ചയുടെ സഹോദരിയുമുണ്ട്. 2016 നവംബര്‍ പത്ത് ആയിരുന്നു ആ ദിവസം. നോര്‍ത്ത് റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ രാവിലെ എത്തിയ ഞങ്ങള്‍ ആശുപത്രിയില്‍ പോയി അദ്ദേഹത്തെ കണ്ട് അല്പനേരം അവിടെ ചെലവഴിച്ചു.
അച്ചയ്ക്ക് ഡയബറ്റിസ് ഉള്ളതുകൊണ്ട് സമയത്ത് ഊണ് കഴിക്കണം. യാത്രാക്ഷീണവും ഉണ്ട്. പക്ഷേ ഇടുക്കിയ്ക്ക് മടങ്ങേണ്ടതിനാല്‍ ട്രെയിന്‍ പോകും, സമയം ഇല്ല എന്ന് പറഞ്ഞ് ആശുപത്രി കാന്‍റീനില്‍നിന്ന് കഴിക്കാന്‍ അച്ച സമ്മതിച്ചില്ല. അതുകൊണ്ട് റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍നിന്ന് കഴിക്കാമെന്ന് വച്ച് ഞങ്ങള്‍ ഓട്ടോയില്‍ അങ്ങോട്ട് തിരിച്ചു.
അവിടെ എത്തി ഓട്ടോയില്‍നിന്ന് ഇറങ്ങുകയാണ് ഞങ്ങള്‍. എന്നാല്‍ അച്ച ഓട്ടോയില്‍നിന്നിറങ്ങാതെ കമ്പിയില്‍ മുറുകെ പിടിച്ച് ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നു! കണ്ടപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് എന്തോ പന്തികേട് തോന്നി. ഷുഗര്‍നില താഴ്ന്നതുകൊണ്ട് ഒരു മിഠായി കൊടുത്തെങ്കിലും രക്ഷയില്ല. അടുത്തുള്ള കടയില്‍നിന്ന് സോഡ വാങ്ങി കൊടുക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോള്‍ അച്ച ബോധരഹിതനായി ഞങ്ങളുടെ കൈകളിലേക്ക് വീണു. പകച്ചുപോയ സമയം. എന്നാല്‍ ആന്‍റി നഴ്സായിരുന്നതുകൊണ്ട് റോഡില്‍ത്തന്നെ കിടത്തി രക്തയോട്ടം സുഗമമാക്കാനുള്ള പ്രക്രിയകള്‍ ചെയ്തു.
ഞങ്ങളുടെ കരച്ചില്‍കേട്ട് വന്ന ഒരു ചേട്ടനെയും സഹായത്തിനായി കൂട്ടി അച്ചയെ അതേ ഓട്ടോയില്‍ത്തന്നെ ആശുപത്രിയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. ഓട്ടോയില്‍വച്ച് അച്ചയുടെ അവസ്ഥ കണ്ടപ്പോള്‍ രക്ഷപ്പെടുമെന്ന ഒരു പ്രതീക്ഷയും ഇല്ലായിരുന്നു. ഒന്നുകില്‍ ജീവന് നഷ്ടപ്പെടാം അല്ലെങ്കില്‍ ശരീരം തളര്‍ന്നുപോകാം… എന്നിട്ടും ഞങ്ങളുടെ നിസഹായാവസ്ഥയില്‍ പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ മാധ്യസ്ഥ്യം യാചിച്ച് ജപമാലയും കൈയിലേന്തി ‘നന്മനിറഞ്ഞ മറിയമേ’ എന്ന പ്രാര്‍ത്ഥന ഞാന്‍ ഉറക്കെ ചൊല്ലിക്കൊണ്ടിരുന്നു; അത്യാഹിത വിഭാഗത്തില്‍ എത്തിച്ചശേഷം ചികിത്സ നടക്കുമ്പോഴും.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അച്ച കണ്ണു തുറന്ന് പതിയെ സംസാരിച്ച് തുടങ്ങി. ഞങ്ങള്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. അതുകഴിഞ്ഞ് സി.ടി. സ്കാനും ഇ.ഇ.ജിയുമൊക്കെ നടത്തി. ഒരു റിപ്പോര്‍ട്ടിലും യാതൊരു കുഴപ്പവും കണ്ടെത്തിയില്ല. സാധാരണ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവന്നു. മാതാവിലൂടെ ദൈവത്തിന്‍റെ ശക്തമായ ഇടപെടല്‍! ദൈവത്തിന് നന്ദി! “ശക്തനായവന്‍ എനിക്ക് വലിയ കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്തിരിക്കുന്നു. അവിടുത്തെ നാമം പരിശുദ്ധമാണ്. അവിടുത്തെ ഭക്തരുടെമേല്‍ തലമുറകള്‍തോറും അവിടുന്ന് കരുണ വര്‍ഷിക്കും” (ലൂക്കാ 1:49-50).
ഈ സംഭവത്തിലൂടെ ദൈവത്തിന്‍റെ കരുണാര്‍ദ്രമായ പരിപാലന ഞാന്‍ വാസ്തവമായും അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞു. അതുകൊണ്ട് ഈ അനുഭവം ദൈവമഹത്വത്തിനായി പങ്കുവയ്ക്കുന്നു.
താഴെ പറയുന്ന വ്യക്തികളെയും സാഹചര്യങ്ങളെയും പ്രതി ദൈവത്തിന് നന്ദി പറയുകയാണ്.
1. ഞാനും ആന്‍റിയും തലേന്നു രാത്രിയാണ് പോകാന്‍ തീരുമാനമെടുത്തത്. അച്ചയും മമ്മിയും മാത്രം പോയിരുന്നെങ്കില്‍ മമ്മിക്ക് തനിയെ ഇത് കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ പറ്റുമായിരുന്നില്ല.
2. ഞാന്‍ തൃശൂരില്‍നിന്നാണ് എറണാകുളത്തേക്ക് വന്നത്. വരുംമുമ്പ് നവംബര്‍ ഏഴിന് വൈകിട്ട് ഒരു സുഹൃത്തിനോടുള്ള കടം വീട്ടാനുണ്ടെന്ന ഒറ്റ കാരണത്താല്‍ ആയിരം രൂപ എടുക്കാന്‍ എ.ടി.എമ്മില്‍ ചെന്നു. പക്ഷേ 1200 എടുക്കാന്‍ ഉള്ളില്‍ തോന്നലുണ്ടായതിനാല്‍ അങ്ങനെ ചെയ്തു. അതുകൊണ്ട് എറണാകുളത്ത് വരാനും തിരികെ പോരാനും കൈയില്‍ 200 രൂപ ഉണ്ടായിരുന്നു. ബാക്കി ആയിരം നവംബര്‍ എട്ടിന് അസാധു ആയിരുന്നല്ലോ!
3. മുകളില്‍ പറഞ്ഞ കാര്യത്തിനുശേഷം എ.ടി.എം കാര്‍ഡ് പേഴ്സില്‍നിന്നും മാറ്റി സൂക്ഷിച്ചുവയ്ക്കാന്‍ മറന്നുപോയി. അതുകൊണ്ട് ആശുപത്രി ചെലവിനുള്ള പണം അതുപയോഗിച്ച് കാര്‍ഡ് സ്വൈപിങ്ങിലൂടെ അടയ്ക്കാന്‍ സാധിച്ചു.
4. ഞങ്ങള്‍ രണ്ട് ഓട്ടോകളിലാണ് ആശുപത്രിയിലേക്ക് പോയത്. അവര്‍ക്ക് ഓട്ടോക്കൂലി കൊടുക്കാന്‍പോലും സാധിച്ചില്ല. ഒരു ചേട്ടനും സഹായിക്കാന്‍ കൂടെ കയറിയിരുന്നു. അവരുടെ സമയോചിത ഇടപെടല്‍ ആശുപത്രിയില്‍ പെട്ടെന്ന് എത്താന്‍ കാരണമായി. സുമനസുകളായ ആ മൂന്ന് വ്യക്തികളെയും മികച്ച രീതിയില്‍ പരിചരിക്കുന്ന ഡോക്ടര്‍മാരെയും നഴ്സുമാരെയും നല്കിയതിന് ദൈവത്തിന് നന്ദി. ഒപ്പം ഗതാഗത തടസം ഉണ്ടാവാതിരുന്നതിനും…
“അനുദിനം നമ്മെ താങ്ങുന്ന കര്‍ത്താവ് വാഴ്ത്തപ്പെടട്ടെ! ദൈവമാണ് നമ്മുടെ രക്ഷ. നമ്മുടെ ദൈവം രക്ഷയുടെ ദൈവമാണ്. മരണത്തില്‍നിന്നുള്ള മോചനം ദൈവമായ കര്‍ത്താവാണ് നല്കുന്നത്” (സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 68:19-20).
'