Trending Articles
എന്ത്! അമ്മമാരെ തിരിച്ചറിയാന് ടെസ്റ്റോ? ഇതെന്തു കൂത്ത്. പഴയ കാരണവന്മാര് കേട്ടാല് പറയും അതിന്റെ ഒരു ആവശ്യവുമില്ല. കാരണം പെറ്റമ്മയെ തിരിച്ചറിയാന് ടെസ്റ്റിന്റെ ഒരു കാര്യവുമില്ല. കാരണം “പത്തമ്മ ചമഞ്ഞുവന്നാലും പെറ്റമ്മയാകത്തില്ല.” അതായത് അമ്മയുടെ രൂപത്തില് ചമഞ്ഞൊരുങ്ങി വരുന്ന പത്തമ്മമാരുടെ കൂട്ടത്തില്നിന്നുപോലും മുല കുടിക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞ് തന്റെ സ്വന്തം അമ്മയെ തിരിച്ചറിയും. ഇതാണ് ഈ പഴമൊഴിയുടെ അര്ത്ഥം.
എന്നാല് ഇന്ന് കാലംമാറി. ഒരു യഥാര്ത്ഥ സത്യത്തെ തികഞ്ഞ അസത്യമായും ഒരു യഥാര്ത്ഥ അസത്യത്തെ സത്യമായും ചിത്രീകരിച്ച് അതുകൊണ്ട് വിജയം കൊയ്യാന് ഇന്ന് ആധുനിക ലോകത്തിലെ മനുഷ്യന് നിഷ്പ്രയാസം കഴിയും. പിന്നെയെങ്ങനെ ഒരു യഥാര്ത്ഥ അമ്മയെ തിരിച്ചറിയും?
ജ്ഞാനികളില് ജ്ഞാനിയായ സോളമന് രാജാവ് ഇങ്ങനെയൊരു വിഷമവൃത്തത്തില്പെട്ടു (1 രാജാക്കന്മാര് 3/16-28). രണ്ടു വേശ്യമാര് ഒരിക്കല് ഒരു കൈക്കുഞ്ഞിനെയുംകൊണ്ട് സോളമന്റെ രാജസിംഹാസനത്തിനുമുമ്പില് പരാതിയുമായി എത്തി. അതില് ഒരുവള് പറഞ്ഞു, മഹാരാജാവേ, കരുണ കാണിച്ചാലും. ഞങ്ങള് ഒരു വീട്ടില് താമസിക്കുന്നു. ഇവള് വീട്ടിലുള്ളപ്പോള് ഞാനൊരു കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിച്ചു. മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞ് ഇവളും ഒരു കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിച്ചു. ആ ദിവസങ്ങളില് ഞങ്ങള് രണ്ടുപേരുമല്ലാതെ വീട്ടില് മറ്റാരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ആ ദിവസം രാത്രിയില് ഉറക്കബോധമില്ലാതെ ഇവള് ഇവളുടെ കുഞ്ഞിന്റെമേല് കയറിക്കിടന്നു. കുഞ്ഞു മരിച്ചുപോയി. അതു തിരിച്ചറിഞ്ഞ അവള് മരിച്ച കുഞ്ഞിനെ എന്റെ അടുത്തുകൊണ്ടുവന്ന് കിടത്തി. എന്റെ അടുത്തുകിടന്ന ജീവനുള്ള എന്റെ കുഞ്ഞിനെ എടുത്തുകൊണ്ടുപോയി അവളുടെ അടുത്തും കിടത്തി. മഹാരാജാവേ കരുണ കാണിച്ചാലും. എന്റെ കുഞ്ഞിനെ എനിക്ക് തിരികെ മേടിച്ചുതന്നാലും.
ഇതുപോലെതന്നെ മറ്റേ സ്ത്രീയും വാദിച്ചു. മഹാരാജാവേ എന്റെ കുഞ്ഞിനെ എനിക്ക് തിരികെ തന്നാലും. രാജാവ് അടുത്തുനിന്ന രാജസേവകനോടു പറഞ്ഞു, “വേഗം ഒരു വാള് കൊണ്ടുവരിക.” വാള് കൊണ്ടുവരപ്പെട്ടു. രാജാവ് കല്പിച്ചു. “കുഞ്ഞിനെ രണ്ടായി പിളര്ക്കുക. രണ്ടുപേര്ക്കും ഓരോ ഭാഗം കൊടുക്കുക.”
ഇതു കേട്ടപ്പോള് കുഞ്ഞിന്റെ യഥാര്ത്ഥ അമ്മ രാജാവിന്റെ കാല്ക്കല് വീണ് കരഞ്ഞുപറഞ്ഞു. “മഹാരാജാവേ, കരുണ കാണിച്ചാലും. എന്റെ കുഞ്ഞിനെ അവള്ക്കു കൊടുത്തേരേ. എനിക്കവനെ വേണ്ട. എന്നിരുന്നാലും അവനെ കൊല്ലരുത്. അവനെ അവളെടുത്തോട്ടെ.” മറ്റേ സ്ത്രീയാകട്ടെ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു, “കുട്ടിയെ എനിക്കും വേണ്ട, നിനക്കും വേണ്ട. അവനെ രണ്ടായി പിളര്ക്കുക.” അപ്പോള് രാജാവ് കല്പിച്ചു. “കുഞ്ഞിനെ എടുത്ത് ആദ്യത്തവള്ക്കു കൊടുക്കുക. അവളാണ് യഥാര്ത്ഥ അമ്മ.” അങ്ങനെ യഥാര്ത്ഥ പെറ്റമ്മക്ക് അവളുടെ കുഞ്ഞിനെ തിരികെ കിട്ടി. മറ്റവളെ വെറുംകയ്യോടെ പറഞ്ഞയച്ചു. അങ്ങനെ ജ്ഞാനം തിന്മയുടെമേല് വിജയം വരിച്ചു.
യഥാര്ത്ഥ അമ്മമാര് എവിടെയുണ്ടോ അവരുടെ പിന്നില് മഹാത്യാഗങ്ങളുടെ ഒരു ചരിത്രവും കാണും. ഇവിടെ കുട്ടിയുടെ യഥാര്ത്ഥ അമ്മയുടെ വിട്ടുകൊടുക്കലിന്റെ പിന്നില് ഹൃദയം തകര്ക്കുന്ന ഒരു വലിയ ത്യാഗമുണ്ട്. തന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ജീവന് രക്ഷിക്കുവാന്വേണ്ടി മാത്രമാണ് അവള് ആ ത്യാഗത്തിന് തയാറാകുന്നത്. എന്താണാ ത്യാഗമെന്നല്ലേ, പറയാം.
ശിശുക്കളെ മുലയൂട്ടുന്ന അല്ലെങ്കില് മുലയൂട്ടിയിട്ടുള്ള അമ്മമാര്ക്കറിയാം കുഞ്ഞിന്റെ നിലവിളി ചെവിയിലെത്തുമ്പോള്ത്തന്നെ അവളുടെ മാതൃത്വം ഉണരും. സ്തനങ്ങളില് മുലപ്പാല് നിറയും. ആ നിമിഷങ്ങളില് താന് നൊന്തുപെറ്റ തന്റെ കുഞ്ഞിനെ മറ്റവള് മുലയൂട്ടുന്നതുകണ്ട് നിസഹായയായി നോക്കിനില്ക്കുക ചങ്കു പിളര്ക്കുന്ന ഒരു ബലിയാണ്. തന്നെ അമ്മേയെന്നു കുഞ്ഞുവായ്കൊണ്ട് വിളിക്കേണ്ട കുഞ്ഞ് മറ്റവളെ അമ്മേയെന്നു വിളിക്കുകയും തന്നെ തഴയുകയും ചെയ്യുമ്പോള് ഉണ്ടാകുന്ന വേദന വാക്കുകള്ക്ക് വര്ണിക്കാന് ആവാത്തതാണ്. വളര്ന്നു വരുമ്പോള് തനിക്ക് താങ്ങും തണലുമായി മാറേണ്ട തന്റെ സ്വന്തം മകന് തനിക്ക് കൈവിട്ടുപോവുകയും മറ്റവളെ സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന കാഴ്ച ഏറെ വേദനാജനകമാണ്. ഇതൊന്നും ഒറ്റയിരിപ്പില് ചിന്തിച്ചാലോചിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും അവള് മറ്റവള്ക്കു തന്റെ കുഞ്ഞിനെ വിട്ടുകൊടുത്തപ്പോള് വരാനിരിക്കുന്ന വേദനകളെയെല്ലാം ഹൃദയത്തില് സംവഹിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് ‘എന്റെ മോനെ നീയെടുത്തോ എനിക്കവനെ വേണ്ടാ, എന്നാലെങ്കിലും അവന്റെ ജീവന് നഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കട്ടെ’ എന്നു പറഞ്ഞത്. ഇതൊരു മഹാത്യാഗവും ബലിയുമാണ്. ഇതു തിരിച്ചറിഞ്ഞ ജ്ഞാനിയായ സോളമന് അവളുടെ സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ അവള്ക്കുതന്നെ തിരിച്ചുനല്കി. പ്രെയ്സ് ദ ലോര്ഡ്.
ഓരോ വിട്ടുകൊടുക്കലിന്റെ പിന്നിലും ഒരു മഹാത്യാഗമുണ്ട്. ത്യാഗം കൂടാതെ നമുക്കര്ഹമായതൊന്നും മറ്റുള്ളവര്ക്ക് നിരുപാധികം കയ്യാളാനാവില്ല. ഇന്ന് നമ്മുടെയൊക്കെ കുടുംബങ്ങളിലും സമൂഹങ്ങളിലും സഭയുടെ ഉന്നതതലങ്ങളിലും നിലനില്ക്കുന്ന അടിപിടികള്ക്കും തര്ക്കങ്ങള്ക്കും കനത്ത വാദപ്രതിവാദങ്ങള്ക്കുമെല്ലാം പിന്നില് വിട്ടുകൊടുക്കാന് തയാറാകാത്ത നമ്മുടെ കടുംപിടുത്തങ്ങളും ഉള്പ്പോരുകളുമുണ്ട്. ആരെങ്കിലുമൊന്ന് തല കുനിക്കാനും പിന്വാങ്ങാനും തയാറായാല് വന് ദുരന്തങ്ങള് ഒഴിവാകും. പക്ഷേ അതിന് നമുക്ക് കഴിയുന്നില്ല എന്നിടത്താണ് പ്രശ്നം നിലകൊള്ളുന്നത്.
മുകളില് കണ്ട യഥാര്ത്ഥ അമ്മയുടെ വിട്ടുകൊടുക്കലിന്റെ പിന്നില് വലിയ ഒരു പ്രേരകശക്തി ഉണ്ടായിരുന്നു. അതു മറ്റൊന്നുമല്ല, താന് പത്തുമാസം ചുമന്ന് നൊന്തുപെറ്റ കുഞ്ഞിന്റെ ജീവരക്ഷയായിരുന്നു. അതിനാല്ത്തന്നെയാണ് ആ വിട്ടുകൊടുക്കലിലൂടെ ഭാവിയില് താന് നേരിടാന് പോകുന്ന ദുരിതങ്ങളെല്ലാം തൃണതുല്യമായി കണ്ടുകൊണ്ട് അവള് ആ ത്യാഗത്തിന് തയാറായത്. ഇന്ന് തമ്മിലടിക്കുകയും സ്വന്ത സാമ്രാജ്യം സ്ഥാപിക്കാന് വ്യഗ്രതപ്പെട്ട് ഓടി നടക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരുടെ തലയില് ആ തമ്മിലടിയിലൂടെ തകര്ക്കപ്പെടുന്ന മറ്റനേകരുടെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തപോലുമില്ല എന്നതാണ് ഇന്നത്തെ തലമുറ നേരിടുന്ന ഏറ്റവും വലിയ പ്രശ്നം. “ഞാന് പിടിച്ച മുയലിന് കൊമ്പ് മൂന്ന്” എന്ന് ഓരോരുത്തനും വാദിക്കുന്നു. അതേ സ്ഥാപിക്കാന്വേണ്ടി അക്ഷീണം യത്നിക്കുന്നു.
ഇതൊരു വലിയ ചോദ്യമാണ്. ഉത്തരം വളരെ ലളിതവും. ആരാണോ യഥാര്ത്ഥ അമ്മ അവള് വിട്ടുകൊടുക്കട്ടെ. ആരാണോ യഥാര്ത്ഥ അപ്പന് അവന് വിട്ടുകൊടുക്കട്ടെ. അതുകൊണ്ട് ഞാന് എഴുതട്ടെ വിട്ടുകൊടുക്കല് = ത്യാഗം = വിജയം = യഥാര്ത്ഥ അമ്മ.
അങ്ങനെ പറയുന്നതില് ഒരു തെറ്റുമുണ്ടെന്ന് ഞാന് കരുതുന്നില്ല. തിബേരിയൂസ് കടല്പ്പുറത്ത് തന്റെ പീഡാസഹനത്തിന്റെ കഠിനവേദനകളില് തന്നെ ഒറ്റയ്ക്കാക്കി, തന്നെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞ് ഓടി രക്ഷപെട്ട ശിഷ്യന്മാരുടെ അടുത്തേക്ക് അവര്ക്കുവേണ്ടി സ്വന്തം കൈകൊണ്ട് പ്രാതലൊരുക്കി അവര്ക്ക് വിളമ്പിക്കൊടുത്ത് അവരെ തന്നോടു വീണ്ടും ചേര്ത്തുനിര്ത്തി പടുത്തുയര്ത്തുന്ന യേശുവിന്റെ ഹൃദയം അമ്മയുടേതോ അപ്പന്റേതോ? തീര്ച്ചയായും അതൊരമ്മയുടെ ഹൃദയമാണ്. വിട്ടുവീഴ്ചയുള്ള ഒരു ഹൃദയം! ഒരിക്കല്പ്പോലും ഒരു പരാതിപോലും അവിടുന്ന് അവരോടു പറയുന്നില്ല. അവരെക്കൊണ്ട് അവരുടെ തെറ്റുകളെല്ലാം ഏറ്റുപറയിപ്പിച്ചിട്ട് അവര്ക്കുവേണ്ടി ഭക്ഷണം വിളമ്പാം എന്ന് കരുതുന്നുമില്ല. ‘എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവോ, സ്നേഹിക്കുന്നുവോ, സ്നേഹിക്കുന്നുവോ’ എന്നുമാത്രം അവരോടു ചോദിക്കുന്നു. ഉദാരവും വിട്ടുവീഴ്ച നിറഞ്ഞതുമായിരുന്നു യേശുവിലെ മാതൃഹൃദയം. ഒരു യഥാര്ത്ഥ അമ്മയുടെ ഹൃദയം! ഈ ഹൃദയം സ്ത്രീകള്ക്കു മാത്രമല്ല ഏതൊരു പുരുഷനും സ്വന്തമാക്കാം. അങ്ങനെ അവന് പുരുഷനായിരിക്കെത്തന്നെ യഥാര്ത്ഥ അമ്മയുമാകാം.
സ്കൂളില് പഠിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന കാലത്ത് മലയാള ഭാഷാധ്യാപകര് പദ്യഭാഗങ്ങള് പാടി വര്ണിച്ചു പഠിപ്പിക്കുമ്പോള് ഒരു യഥാര്ത്ഥ അമ്മയെക്കുറിച്ച് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത് ഓര്മിക്കുന്നു. “ഏതു തെറ്റിനും മാപ്പു നല്കുന്ന ഒരു കോടതിയുണ്ട് ഈ ലോകത്തില്. അത് ഒരു പെറ്റമ്മയുടെ ഹൃദയമാണ്.” ഒരമ്മ സ്നേഹിക്കുന്നതുപോലെ സ്നേഹിക്കുവാനോ ക്ഷമിക്കുവാനോ ഭൂമിയില് ആര്ക്കും കഴിയുകയില്ല. അതുകൊണ്ടല്ലോ ദൈവം ഇപ്രകാരം പറയുന്നത് പെറ്റമ്മ മറന്നാലും ഞാന് നിന്നെ മറക്കുകയില്ല (ഏശയ്യാ 49/15) എന്ന്. ഒരു യഥാര്ത്ഥ അമ്മയുടെ ഹൃദയം സ്വന്തമാക്കുക. നമ്മുടെ കുടുംബത്തിലാകട്ടെ, സമൂഹത്തിലാകട്ടെ, സഭയുടെ ഉന്നത തലങ്ങളിലാകട്ടെ, തമ്മിലടിച്ച് തലകീഴായി മറിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങള്ക്ക് പരിഹാരം കണ്ടെത്തുവാന് അതിലൂടെ മാത്രമേ കഴിയൂ.
പുല്ക്കൂട്ടിലെ ദിവ്യ ഉണ്ണി നമുക്ക് നല്കുന്ന സന്ദേശവും ഇതുതന്നെയാണ്. ശൂന്യവല്ക്കരിക്കപ്പെട്ട മൂന്നു ജീവിതങ്ങളെ നമുക്ക് പുല്ക്കൂട്ടില് കാണാന് കഴിയും. മാതാവും യൗസേപ്പിതാവും ഉണ്ണിയേശുവും. സ്വന്തമായി പദ്ധതികള് ഒന്നുമില്ലാത്തവര്. ദൈവഹിതം മാത്രം പദ്ധതിയായിട്ടുള്ളവര്. തമ്മിലടിക്കാനോ ദൈവത്തോട് അടികൂടാനോ വാദമുഖങ്ങള് ഒന്നും കൈയിലില്ലാത്തവര്. ഓരോ നിമിഷവും ഓരോ പ്രതികൂലങ്ങളിലും ഇതാ ഞാന്, കര്ത്താവിന്റെ ദാസി, അല്ലെങ്കില് ദാസന് എന്നുമാത്രം പറഞ്ഞവര്. അവരെ നോക്കിയാണ് ദൈവദൂതന് പാടിയത് “ഭൂമിയില് സന്മനസുള്ളവര്ക്കു സമാധാനം” എന്ന്. തിരുക്കുടുംബത്തിന്റെ ആ സമര്പ്പണം ഭൂമിയിലുള്ള അനേകകോടികള്ക്കു സമാധാനത്തിന്റെ വഴിയായി ദൈവം മാറ്റി. ഭിന്നതയുള്ള കുടുംബങ്ങളെ, ഭിന്നതയുള്ള സമൂഹങ്ങളെ, ഭിന്നതയും തമ്മിലടിയുമായി കഴിയുന്ന സഭാവിഭാഗങ്ങളെ, ഭിന്നതയിലും മാത്സര്യത്തിലും പരസ്പര പോരാട്ടത്തിലുമായിരിക്കുന്ന ലോകജനതയെ, എല്ലാം നമുക്ക് പുല്ക്കൂട്ടിലെ സമാധാനത്തിന്റെ സരണിയിലേക്ക് ഒന്നുചേര്ക്കാം. കാരണം “അവന് (യേശു) നമ്മുടെ സമാധാനമാണ്. ഇരുകൂട്ടരെയും അവന് ഒന്നിപ്പിക്കുകയും ഭിന്നതയുടെ മതിലുകള് തകര്ക്കുകയും ചെയ്തു” (എഫേസോസ് 2/14). ക്രിസ്മസിന്റെ സന്തോഷവും സമാധാനവും എല്ലാ വായനക്കാര്ക്കും ആശംസിക്കുന്നു. പ്രയ്സ് ദ ലോര്ഡ്, ആവേ മരിയ.
സ്റ്റെല്ല ബെന്നി
രക്ഷകന്റെ പിറവി ആഘോഷിക്കാന് പരമ്പരാഗതമായി ഒരുക്കാറുള്ള പുല്ക്കൂട്ടില് കാളയും കഴുതയും കാണപ്പെടും. എന്നാല് ഇതിന്റെ പിന്നിലെ കാരണം വ്യക്തമാക്കുന്നത് സുവിശേഷങ്ങളല്ല, പഴയ നിയമമാണ് എന്നറിയാമോ? ഏറ്റവും നല്ല ഉദ്ധരണി ഏശയ്യാ 1/3 ആണ്, "കാള അതിന്റെ ഉടമസ്ഥനെ അറിയുന്നു; കഴുത അതിന്റെ യജമാനന്റെ തൊഴുത്തും. എന്നാല്, ഇസ്രായേല് ഗ്രഹിക്കുന്നില്ല; എന്റെ ജനം മനസിലാക്കുന്നില്ല." ആഴത്തില് ചിന്തിച്ചാല്, സൃഷ്ടികളായ മൃഗങ്ങള്പോലും അവയുടെ യഥാര്ത്ഥ ഉടയവനെ തിരിച്ചറിയുന്നു. എന്നാല് മനുഷ്യര് പലപ്പോഴും അവിടുത്തെ തിരിച്ചറിയാതെ പോകുകയാണ്. പൂര്ണഹൃദയത്തോടെ രക്ഷകനെ തേടാനും അവിടുത്തെ കണ്ടെത്താനും സകല മനുഷ്യര്ക്കും ഇടയാകട്ടെ. "നിങ്ങള് എന്നെ അന്വേഷിക്കും; പൂര്ണഹൃദയത്തോടെ അന്വേഷിക്കുമ്പോള് എന്നെ കണ്ടെത്തും" (ജറെമിയാ 29/13).
By: Shalom Tidings
Moreശാരീരിക പ്രവണതകളെ നാം എന്തിനു നിഷേധിക്കണം? അധ്യാപികയായ ഒരു സുഹൃത്ത് കൗമാരക്കാരായ കുട്ടികളുമായി വിശുദ്ധിയെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു. പഴയകാലത്തെപ്പോലെ, അത്ര എളുപ്പമല്ല പുണ്യത്തില് വളരാന് എന്നായിരുന്നു അവരില് പലരുടെയും അഭിപ്രായം. മാനുഷികമായ പ്രവണതകള് എങ്ങനെയാണ് പാപം ആകുന്നത് എന്നു ചോദിച്ചവരും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവര് പങ്കുവച്ചത് ഒരര്ത്ഥത്തില് ശരിയാണല്ലോ. വസ്ത്രധാരണശൈലിയിലും ജീവിതരീതികളിലും ധാര്മിക ചിന്തകളിലും ഉണ്ടാകുന്ന മാറ്റങ്ങള് ആ കൊച്ചുമനസുകളിലും പ്രതിഫലിച്ചതില് അത്ഭുതപ്പെടാനില്ല! ധാര്മികതയുടെയും മതങ്ങളുടെയും ഒക്കെ വേലിക്കെട്ടുകള് തകര്ത്ത് എല്ലാ തിന്മകളും വിരല്ത്തുമ്പില് എത്തിയിരിക്കുന്ന ഈ കാലഘട്ടത്തില് ഇവരോട് എന്താണ് മറുപടി പറയുക എന്നവള് തെല്ലൊന്നു പരിഭ്രമിച്ചു. പെട്ടെന്ന് ആത്മാവ് കൊടുത്ത പ്രേരണയനുസരിച്ച് അവള് അവരോടു ചോദിച്ചു: "കുഞ്ഞുങ്ങളേ, നിങ്ങള് എന്തിനാണ് വലിയ ഉത്സാഹത്തോടെ ദിവസേന ജിംനേഷ്യത്തില് പോകുന്നത്. ശരീരം സൂക്ഷിക്കാന് ചില പ്രത്യേക ഭക്ഷണങ്ങള് ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചിലത് തിരഞ്ഞെടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്? വിശപ്പും രുചിയുള്ള ഭക്ഷണം കഴിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹവും ഒക്കെ സാധാരണ ശാരീരിക പ്രവണതകള്തന്നെയല്ലേ. എങ്കിലും ചില ഭക്ഷണങ്ങള് ആരോഗ്യത്തിന് ഹാനികരമാണെന്ന തിരിച്ചറിവുമൂലം വേണ്ടെന്നു വയ്ക്കുന്നു. അതുവഴി ശരീരത്തിന് ആരോഗ്യവും സൗന്ദര്യവും കൂടുന്നതുപോലെതന്നെയാണ് നമ്മുടെ ആത്മാവിന്റെ കാര്യവും. ദൈവാത്മാവ് വസിക്കുന്ന നമ്മുടെ ആത്മാവിന്റെ സൗന്ദര്യത്തിനും ആരോഗ്യത്തിനുമായി ബോധപൂര്വകമായ ചില തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളും വര്ജനങ്ങളും അത്യാവശ്യമാണ്." എത്ര സത്യമാണ്! വിശുദ്ധിയിലേക്കുള്ള വിളിക്ക് നാം പ്രത്യുത്തരിക്കുമ്പോള് അത് ഹൃദയപൂര്വകമായ ഒരു തിരഞ്ഞെടുപ്പാണ്. നമ്മെ സൃഷ്ടിച്ച നമ്മുടെ ദൈവത്തിന്റെ ഒപ്പം നില്ക്കാനുള്ള ഒരു ഉത്തമ തീരുമാനം. നമ്മുടെ പിതാവിന്റെ മക്കളാണ് നാം എന്നു സാക്ഷ്യം നല്കുവാനുള്ള മനോഹരമായ അവസരങ്ങള് അല്ലേ യഥാര്ത്ഥത്തില് നാം നേരിടുന്ന പ്രലോഭനങ്ങള്? എന്റെ ദൈവത്തെ എനിക്ക് മതി എന്നും അവന് ഇഷ്ടമില്ലാത്തതൊന്നും വേണ്ട എന്നുമുള്ള ഒരു തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ആണത്. വിശുദ്ധിയില് വളരാനുള്ള ആദ്യപടി അത് ദൈവത്തില് എത്താനുള്ള 'ഒരു മാര്ഗം അല്ല, ഏകമാര്ഗം' ആണെന്നു മനസിലാക്കുകയാണ്. ശുദ്ധത എന്ന പുണ്യത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം നമ്മുടെ ദൈവത്തിന്റെ സാമീപ്യം അനുഭവിക്കാനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല മാര്ഗം വിശുദ്ധി പാലിക്കുകയാണ്. "ഹൃദയശുദ്ധിയുള്ളവര് ഭാഗ്യവാന്മാര്; അവര് ദൈവത്തെ കാണും" (മത്തായി 5/8). ദൈവത്തിന്റെ സാന്നിധ്യം അനുഭവിക്കുമ്പോഴാണ് നാം സന്തോഷമുള്ളവരും ശക്തിയും പ്രത്യാശയുള്ളവരും ആയി മാറുന്നത്. ദൈവസാന്നിധ്യം നമുക്ക് ആത്മധൈര്യം പകരും. എന്നാല് അശുദ്ധി ദൈവസാന്നിധ്യം നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയും അതുവഴി നാം അസ്വസ്ഥരും ദുര്ബലരുമായിത്തീരുകയും ചെയ്യും. "വിശുദ്ധി കൂടാതെ ആര്ക്കും കര്ത്താവിനെ ദര്ശിക്കാന് സാധിക്കുകയില്ല" (ഹെബ്രായര് 12/14). ശുദ്ധത എന്ന പുണ്യം ഒരു ശക്തിസ്രോതസാണ്. ആത്മീയയുദ്ധത്തില് നമ്മുടെ ആവനാഴിയില് സാത്താന് എതിരെയുള്ള ഏറ്റവും മൂര്ച്ചയേറിയ ആയുധങ്ങളില് ഒന്നാണ് അത്. നമ്മുടെ വിശുദ്ധി, നാം ആരുമായൊക്കെ സമ്പര്ക്കത്തില് ആകുന്നോ അവരിലേക്കും പകരപ്പെടുന്നു. നാം ദൈവത്തിന്റെ ആലയങ്ങള് ആയിരിക്കുന്നതുകൊണ്ടും നമ്മുടെ ശരീരങ്ങളെ വിശുദ്ധമായി സൂക്ഷിക്കണം. "നിങ്ങളില് വസിക്കുന്ന ദൈവദത്തമായ പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ആലയമാണ് നിങ്ങളുടെ ശരീരമെന്ന് നിങ്ങള്ക്ക് അറിഞ്ഞുകൂടെ? നിങ്ങള് നിങ്ങളുടെ സ്വന്തമല്ല. നിങ്ങള് വിലയ്ക്കു വാങ്ങപ്പെട്ടവരാണ്. ആകയാല്, നിങ്ങളുടെ ശരീരത്തില് ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തുവിന്" (1 കോറിന്തോസ് 6/19-20). നമുക്ക് ജീവന് പകര്ന്നവന് അധിവസിക്കുന്ന നമ്മുടെ ശരീരത്തെയും മനസിനെയും എത്ര ഭംഗിയായും ശുദ്ധമായും സൂക്ഷിക്കാന് നാം കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ശുദ്ധത പാലിക്കാനുള്ള മാര്ഗങ്ങള് 1. പ്രാര്ത്ഥന പലപ്പോഴും വിശുദ്ധിക്കെതിരായ തെറ്റുകളെ നാം ബലഹീനതയായിട്ടാണ് കണക്കാക്കുന്നത്. എന്നാല് ബലം നല്കുന്ന പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ സഹായകനായി കര്ത്താവ് നല്കിയിട്ടുണ്ട്. അതുപോലെ പ്രാര്ത്ഥനയിലൂടെ ബലവാനായ ദൈവത്തോട് ഒന്നുചേരുമ്പോഴും നാം ബലവാന്മാരായിത്തീരും. വിശുദ്ധ അല്ഫോന്സ് ലിഗോറി പറയുന്നതിപ്രകാരമാണ്. "ശക്തരായ ആളുകളും ദുര്ബലരും എന്നൊന്ന് ഇല്ല. നന്നായി പ്രാര്ത്ഥിക്കാന് അറിയുന്നവരും അറിയാത്തവരുംമാത്രം." പ്രാര്ത്ഥനയാണ് എല്ലാ പുണ്യങ്ങളുടെയും വിളനിലവും അവ വളരാനുള്ള ശക്തിസ്രോതസും. 2. കൂദാശാസ്വീകരണം എല്ലാത്തിലും ഉപരിയായി കൂടെക്കൂടെയുള്ള കൂദാശാസ്വീകരണങ്ങള് നമ്മുടെ ആത്മാവിനെ വിശുദ്ധീകരിക്കുകയും സ്ഥൈര്യപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യും. വിശുദ്ധ കുമ്പസാരം നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളെ കഴുകി വിശുദ്ധീകരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ കര്ത്താവിന്റെ തിരുശരീരരക്തങ്ങളുടെ സ്വീകരണം നമ്മെ ജീവിക്കുന്ന സക്രാരികളാക്കി മാറ്റുന്നു. 3. സംസാരത്തിലുള്ള വിശുദ്ധി സഭ്യമല്ലാത്ത ഒരു സംഭാഷണത്തിലും ഏര്പ്പെടാതിരിക്കുക. നേരമ്പോക്കിനായിപ്പോലും അത്തരത്തില് ഒരു വാക്ക് നമ്മില്നിന്ന് പുറപ്പെടാതെ ഇരിക്കട്ടെ. നമ്മുടെ നാവിനെ നാം പരിശുദ്ധാത്മാവിന് സമര്പ്പിക്കണം. കാരണം "ഒരു മനുഷ്യനും നാവിനെ നിയന്ത്രിക്കാന് സാധിക്കുകയില്ല. അത് അനിയന്ത്രിതമായ തിന്മയും മാരകമായ വിഷവുമാണ്" (യാക്കോബ് 3/8). ദൈവഹിതത്തിന് എതിരായ ഒരു വാക്കുപോലും അത് ഉച്ചരിക്കാതിരിക്കട്ടെ. 4. കണ്ണുകളുടെ വിശുദ്ധി "കണ്ണാണ് ശരീരത്തിന്റെ വിളക്ക്. കണ്ണ് കുറ്റമറ്റതെങ്കില് ശരീരം മുഴുവന് പ്രകാശിക്കും" (മത്തായി 6/22). ഉണര്ന്ന് എഴുന്നേല്ക്കുമ്പോള്ത്തന്നെ നമ്മുടെ കണ്ണുകളെ ദൈവത്തിന് സമര്പ്പിക്കുക. നമ്മുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കുന്നവര് നമ്മെ സൃഷ്ടിച്ച നമ്മുടെ ദൈവത്തെ കാണട്ടെ. കണ്ണുകള് നമ്മുടെ ആത്മാവിലേക്കുള്ള ജനാലകള് ആണ്. കണ്ണുകളിലൂടെ പ്രവേശിക്കുന്ന ഏതൊരു തിന്മയും നമ്മുടെ ആത്മാവിനെ ഇരുട്ടിലേക്ക് തള്ളിത്താഴ്ത്തും. അലസതയുള്ള മനസ് സാത്താന്റെ പണിപ്പുരയാണെന്ന് വിസ്മരിക്കരുത്. എപ്പോഴും എന്തെങ്കിലും കാര്യങ്ങളില് വ്യാപൃതര് ആയിരിക്കാന് തന്റെ സഹവൈദികരെയും ഒറേട്ടറിയിലെ കുട്ടികളെയും വിശുദ്ധ ഡോണ്ബോസ്കോ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചിരുന്നു. അവധിക്കാലം സാത്താന്റെ കൊയ്ത്തുകാലം എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹം പറഞ്ഞിരുന്നത്. നമ്മുടെ ഒഴിവുസമയങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളും വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടട്ടെ, അവ ദൈവം സ്വന്തമാക്കട്ടെ. 5. വിവേകം "സര്പ്പത്തില്നിന്നെന്നപോലെ പാപത്തില്നിന്ന് ഓടിയകലുക; അടുത്തുചെന്നാല് അതു കടിക്കും; അതിന്റെ പല്ലുകള് സിംഹത്തിന്റെ പല്ലുകളാണ്; അതു ജീവന് അപഹരിക്കും" (പ്രഭാഷകന് 21/2). പാപസാഹചര്യങ്ങളെ തിരിച്ചറിയുവാനും അവയില്നിന്നും ഓടിയകലുവാനും സാധിക്കുന്നതുവഴി മാത്രമേ ശുദ്ധത പാലിക്കുവാന് സാധിക്കൂ. സാത്താന്റെ കുടിലതന്ത്രങ്ങളെകുറിച്ച് ബോധവാന്മാരാകുക. ഒരു യുദ്ധം ജയിക്കുവാന് ശത്രുവിന്റെ തന്ത്രങ്ങളെക്കുറിച്ച് അറിവുണ്ടായിരുന്നാല് മാത്രമേ സാധിക്കൂ. 'നിങ്ങളുടെ ശത്രുവായ പിശാച് അലറുന്ന സിംഹത്തെപ്പോലെ, ആരെ വിഴുങ്ങണമെന്ന് അന്വേഷിച്ചുകൊണ്ട് ചുറ്റിനടക്കുന്നു' (1 പത്രോസ് 5:8). നാം എപ്പോഴും സമചിത്തതയോടെ ഉണര്ന്നിരിക്കണം എന്ന് ഉദ്ബോധിപ്പിക്കുന്നു. ഒരു ചെറിയ ശ്രദ്ധക്കുറവ് പാപത്തിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം. ഒരു ചെറിയ പാപം ഒരു മാരകപാപത്തിലേക്കും. ഏറ്റവും ചെറിയ ഒരു പാപസാഹചര്യത്തില്നിന്നുപോലും ഒഴിഞ്ഞുമാറുക. പാപത്തിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാവുന്ന ഏതൊരു കൗതുകത്തിനും അടിമപ്പെടാതിരിക്കുക. 6. ദൈവിക സുഹൃദ്ബന്ധങ്ങള് നമ്മെ നന്മയിലേക്ക് നയിക്കുന്നതും ദൈവത്തിലേക്ക് കൂടുതല് അടുപ്പിക്കുന്നതുമായ നല്ല സുഹൃത്തുക്കള് നമുക്ക് ഉണ്ടാകട്ടെ. "വിശ്വസ്തനായ സ്നേഹിതന് ജീവാമൃതമാണ്; കര്ത്താവിനെ ഭയപ്പെടുന്നവന് അവനെ കണ്ടെത്തും" (പ്രഭാഷകന് 6/16). നമ്മുടെ സ്നേഹം വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടട്ടെ. പലപ്പോഴും ചില സ്നേഹബന്ധങ്ങള് അശുദ്ധിയുടെ വാതിലുകളാണ്. ദൈവം നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളില് നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്ന വലിയൊരു സമ്പത്താണ് സ്നേഹം. അത് വിവേകത്തോടെ മാത്രം മറ്റുള്ളവരിലേക്ക് ചൊരിയുക. 7. മരിയഭക്തി ശുദ്ധത പാലിക്കാനുള്ള ഒരു പ്രധാന വഴി നമ്മുടെ പരിശുദ്ധ അമ്മയാണ്. അമ്മ സ്വര്ഗത്തിലേക്കുള്ള ഒരു ഗോവണിയാണെന്ന് പറയാം. അവളോട് ചേര്ന്നു മുന്നേറിയാല് നാം വീണുപോയാലും അവള് നമ്മെ കൈവിടുകയില്ല. ജപമാലയിലൂടെ അവളോടൊപ്പം നാം ഒന്നായി ബന്ധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കണം. വിശുദ്ധര് എല്ലാവരും അവളോട് പ്രത്യേക ഭക്തിയും വണക്കവും ഉള്ളവര് ആയിരുന്നല്ലോ. പ്രലോഭനങ്ങളെ നേരിടാനുള്ള വിശുദ്ധ ഡോണ് ബോസ്കോയുടെ ഒരു കൊച്ചുപ്രാര്ത്ഥന ഇപ്രകാരം ആയിരുന്നു, "മറിയമേ സഹായിച്ചാലും." തിന്മയ്ക്കെതിരെയുള്ള ഏറ്റവും നല്ല ആയുധമാണ് മരിയഭക്തി. മറ്റു സുകൃതങ്ങളെപ്പോലെതന്നെ, അനായാസേന ലഭിക്കുന്ന ഒന്നല്ല വിശുദ്ധി. നമുക്ക് പ്രിയപ്പെട്ട പലതും വേണ്ട എന്നുവയ്ക്കുവാന് അല്പം ത്യാഗമനോഭാവം ആവശ്യമാണ്. എന്നാല് അതിന്റെയൊക്കെ പരിണത ഫലം വളരെ മനോഹരമാണ്. നമുക്ക് ചുറ്റിനും, അത് നാം വസിക്കുന്ന സ്ഥലങ്ങളില് ആണെങ്കിലും ചുറ്റുമുള്ള ജീവിതങ്ങളില് ആണെങ്കിലും അതിന്റെ തേജസ് പ്രതിഫലിക്കും എന്നത് തീര്ച്ചയാണ്. ജീവിതം ഹ്രസ്വമാണ്, സ്വര്ഗം നിത്യതയും! വിശുദ്ധിയുള്ള ഒരു ജീവിതം പിന്തുടര്ന്ന് നാം ഈ ജീവിതത്തില് ദൈവത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ ധ്യാനിക്കുകയാണെങ്കില്, നിത്യതയില് നാം അവിടുത്തെ തിരുമുഖത്തിന്റെ സൗന്ദര്യം ദര്ശിച്ചാനന്ദിക്കും! പ്രാര്ത്ഥന: സ്നേഹത്തിന്റെ നിറകുടമായ ഈശോയേ, ശുദ്ധതയ്ക്ക് എതിരായ എല്ലാ പാപങ്ങളെയും ഞങ്ങള് തള്ളിപ്പറയുന്നു. അവയിലേക്ക് നയിക്കുന്ന ഞങ്ങളുടെ എല്ലാ ചിന്തകളെയും താല്പര്യങ്ങളെയും കൗതുകത്തെയും ഞങ്ങള് പൂര്ണമായി ഉപേക്ഷിക്കുന്നു. ഞങ്ങള് ജീവിക്കുന്ന ദൈവാലയങ്ങള് ആണെന്ന് മറക്കാതെയിരിക്കുവാനും ഞങ്ങളുടെ ശരീരങ്ങളെ സജീവ ബലിയായി അങ്ങേക്ക് സമര്പ്പിക്കുവാനുമുള്ള കൃപയ്ക്കായി ഞങ്ങള് പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്നു. ഞങ്ങളോട് കരുണയായിരിക്കണമേ.
By: Deepa Vinod
Moreഒരു ഇന്റര്വ്യൂവിനായി 2022 ആഗസ്റ്റില് കോട്ടയത്തുനിന്ന് ആന്ധ്രാപ്രദേശിലെ എന്.ഐ.ടിയിലേക്ക് ട്രെയിന്യാത്ര ചെയ്യേണ്ടിവന്നു. പെട്ടെന്ന് അറിഞ്ഞതായതിനാല് ആര്.എ.സി ടിക്കറ്റിലായിരുന്നു യാത്ര. എന്റെ സഹയാത്രികന്, പിന്നെ ഒരു ഉത്തരേന്ത്യന് - ഇങ്ങനെ ഞാനുള്പ്പെടെ മൂന്നുപേര്മാത്രമാണ് ഞങ്ങളുടെ കാബിനില്. കോയമ്പത്തൂര് കഴിഞ്ഞപ്പോള്, രാത്രി ഏകദേശം പത്തുമണി സമയത്ത്, മൂന്ന് ഉത്തരേന്ത്യന് യുവാക്കള് ടിക്കറ്റില്ലാതെ കയറി. കാലിയായ കാബിനില് ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചതും പോരാഞ്ഞ് അവര് എന്നെ നോക്കി എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നു. ഉള്ളിലൊരു ഭയം നിറഞ്ഞു. ഉടനെ ജപമാല കൈയിലെടുത്തു, 'കൃപ നിറഞ്ഞ മറിയമേ' ചൊല്ലാന് തുടങ്ങി. മാതാവിനെ വിളിച്ച് അഞ്ചുമിനിറ്റ് പോലും കഴിഞ്ഞില്ല, വേറേതോ കാബിനിലെ ടി.ടി.ആര് വരുന്നു. അവരുടെ കയ്യില് ടിക്കറ്റില്ലെന്ന് മനസിലാക്കി ഫൈന് നല്കി ഇറങ്ങിപ്പോകാന് ആവശ്യപ്പെട്ടു. അപ്പോഴും എന്റെ ടിക്കറ്റ് ആര്.എ.സിതന്നെയാണ്. പക്ഷേ എന്നോട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അല്പം കഴിഞ്ഞ് ഞങ്ങളുടെ കാബിന് ഡ്യൂട്ടിയുള്ള ടി.ടി.ആര് വന്നു. എനിക്ക് വേറൊരു സീറ്റ് അലോട്ട് ചെയ്തു. അതാകട്ടെ മലയാളിയാത്രക്കാരുടെ അരികിലും. മാതാവ് കൂടെവന്ന അനുഭവം. ഈശോയ്ക്കും മാതാവിനും ഒരായിരം നന്ദി. ഞാനൊരു കത്തോലിക്കയല്ല. പക്ഷേ എന്നെ ജപമാല ചൊല്ലാന് പ്രേരിപ്പിച്ചത് ശാലോമിലെ ലേഖനങ്ങളാണ്.
By: Emmanuel
Moreകുട്ടിക്കാലത്തെ ഒരു സംഭവത്തിലൂടെ കര്ത്താവ് നല്കിയ വിലപ്പെട്ട ബോധ്യങ്ങള് ഒരിക്കല് ദിവ്യകാരുണ്യസന്നിധിയില് ഇരുന്നപ്പോള് പഴയ ഒരു സംഭവം ഈശോ ഓര്മ്മയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. ഏഴാം ക്ലാസില് പഠിക്കുന്ന സമയം. അധ്യാപകര്ക്ക് മീറ്റിംഗ് ഉള്ളതിനാല് മൂന്ന് മണിക്ക് സ്കൂള് വിട്ട ദിവസം. സാധാരണയായി സ്കൂള് വിട്ടാല് ടൗണിലുള്ള പപ്പയുടെ ബേക്കറിക്കടയിലേക്ക് പോകുകയാണ് ചെയ്യുക. അവിടെ മമ്മിയുമുണ്ടാകും. അവിടെ ചെന്നിട്ടാണ് വീട്ടിലേക്ക് പോകുക. അന്നും പതിവുപോലെ സ്കൂളില്നിന്നും ഇറങ്ങി കൂട്ടുകാരനൊപ്പം നടന്നു. വരുന്ന വഴിയില് ഒരു സിനിമാതിയറ്ററുണ്ട്. അവിടെയെത്തിയപ്പോള് പെട്ടെന്ന് ഒരു ആഗ്രഹം, 'സിനിമ കണ്ടാലോ?' അപ്പോഴാകട്ടെ കൃത്യം ഷോ തുടങ്ങുന്ന നേരവുമാണ്. പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല. കൈയിലുള്ള നിസാരതുക ഉപയോഗിച്ച് ടിക്കറ്റ് എടുത്ത് ഞാനും കൂട്ടുകാരനുംകൂടി സിനിമ കണ്ടു. സിനിമ കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചിറങ്ങി കടയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള് മനസ് ആകെ അസ്വസ്ഥമാകാന് തുടങ്ങി. സമയം 5.30 ആയിട്ടുണ്ട്. സാധാരണയായി സ്കൂള് വിട്ട് 4.15 ആകുമ്പോള് കടയിലെത്തുന്ന ഞങ്ങള് എന്തുകൊണ്ടാണ് താമസിച്ചത് എന്ന് വീട്ടുകാര് അന്വേഷിക്കും. എന്ത് മറുപടി പറയുമെന്ന് ചിന്തിച്ച് പല കാരണങ്ങളും തേടി. അങ്ങനെ കടയിലെത്തി. കൗണ്ടറില് മമ്മി ഇരിക്കുന്നു. പപ്പയെ കാണുന്നില്ല. അല്പം ആശ്വാസം. ഉടനെ മമ്മി ചോദിച്ചു, "എന്താടാ താമസിച്ചത്?" ധൈര്യം സംഭരിച്ച് ആദ്യത്തെ നുണ കാച്ചി. "ഇന്ന് സ്പെഷ്യല് ക്ലാസ് ഉണ്ടായിരുന്നു." മമ്മിക്ക് അത് വിശ്വാസമായില്ലെന്ന് മുഖം കണ്ടപ്പോള് മനസിലായി. മമ്മി അടുത്ത ചോദ്യം, "നിന്റെ സ്കൂളിലെ കുട്ടികള് 3.30 ആയപ്പോള് പോകുന്നത് കണ്ടല്ലോ?" മമ്മിയുടെ ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് ഓരോ കള്ളങ്ങള് പറഞ്ഞ് പിടിച്ചുനിന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് ഞാന്. പെട്ടെന്ന് പപ്പ അവിടെയെത്തി. പിന്നെ ചോദ്യവും ഉത്തരവും ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, അടിയും വഴക്കുംമാത്രം! വേഗം മമ്മി ഇടപെട്ട് പപ്പയെ ശാന്തനാക്കി. ഞാന് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് മമ്മിയെ നോക്കി വീണ്ടും എന്നെ സ്വയം ന്യായീകരിക്കാന് തുടങ്ങി, "എന്തിനാണ് പപ്പ എന്നെ അടിച്ചത്? ഇന്ന് ശരിക്കും സ്പെഷ്യല് ക്ലാസ് ഉണ്ടായിരുന്നു. വേണമെങ്കില് എന്റെ കൂട്ടുകാരോട് ചോദിച്ചുനോക്ക്." അതുകേട്ടതേ പപ്പയുടെ അടുത്ത അടി എനിക്ക് കിട്ടുമെന്ന് മനസിലായ മമ്മി വേഗം എന്നോട് പറഞ്ഞു, "നീ നുണ പറഞ്ഞതിനാ പപ്പ നിന്നെ അടിച്ചത്." അത് കേട്ടപ്പോള് വീണ്ടും എന്നെത്തന്നെ ന്യായീകരിക്കാന് ശ്രമം തുടങ്ങുന്നതുകണ്ട് മമ്മി പെട്ടെന്നുതന്നെ എന്നോട് പറഞ്ഞു, "സിനിമ തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞല്ലേ നീയും കൂട്ടുകാരനും ബാല്ക്കണിയിലെ സീറ്റുകളില് പോയിരുന്നത്? അതിന് തൊട്ടുപിന്നില് പപ്പ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു!!" ഞാന് സ്തബ്ധനായി. പിന്നെ ഒന്നും പറയാനില്ലായിരുന്നു. ഞാന് ചെയ്തതെല്ലാം വ്യക്തമായി കണ്ടതിനാലാണ് ഞാന് പറഞ്ഞ കള്ളം പപ്പയെ കൂടുതല് പ്രകോപിപ്പിച്ചത്. ഈ 'സിനിമാക്കഥ' ഓര്മിപ്പിച്ചതിലൂടെ കര്ത്താവ് എനിക്ക് ചില ബോധ്യങ്ങള് തന്നു. അത് മൂന്ന് വ്യത്യസ്ത തലങ്ങളെക്കുറിച്ചായിരുന്നു. ജഡികതലമാണ് ആദ്യത്തേത്. ഞാന് മാതാപിതാക്കളുടെ അനുവാദമില്ലാതെയാണ് സിനിമ കാണാന് പോയത്. നമ്മുടെയെല്ലാം ജീവിതത്തില് ഇതുപോലുള്ള പ്രലോഭനങ്ങള് കടന്നുവരാറുണ്ട്. അത്തരം പ്രലോഭനങ്ങളെ അതിജീവിക്കാന് പലപ്പോഴും നമുക്ക് കഴിയാതെവരുന്നു. റോമാ 8/8 ഓര്മിപ്പിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്, "ജഡികപ്രവണതകളനുസരിച്ച് ജീവിക്കുന്നവര്ക്ക് ദൈവത്തെ പ്രസാദിപ്പിക്കുക സാധ്യമല്ല." ലൗകികതലമാണ് രണ്ടാമത്തേത്. സിനിമ കണ്ടിട്ടും കണ്ടില്ല എന്ന് ഞാന് നുണ പറഞ്ഞു. ചെയ്ത തെറ്റിനെ മറയ്ക്കാന് വീണ്ടും വീണ്ടും തെറ്റുചെയ്യുന്ന അവസ്ഥ. അങ്ങനെ നാം ദൈവത്തില്നിന്ന് അകന്ന് നാശത്തിലേക്ക് പോകുകയും ചെയ്യുന്നു. "അവന് നുണയനും നുണയുടെ പിതാവുമാണ്" (യോഹന്നാന് 8/44). മൂന്നാമത്തേത് ആത്മീയതലമാണ്. സിനിമ കണ്ടിട്ട് വന്നപ്പോള് മമ്മിയുടെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടിയായി സത്യം പറയുകയും 'തെറ്റിപ്പോയി, മേലില് ചെയ്യുകയില്ല'ڔഎന്ന് മാപ്പപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നെങ്കില് പപ്പ എന്നെ ശിക്ഷിക്കുകയില്ലായിരുന്നു. "കള്ളം പറയുന്ന അധരങ്ങള് കര്ത്താവിന് വെറുപ്പാണ്. വിശ്വസ്തതയോടെ പെരുമാറുന്നവര് കര്ത്താവിനെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നു" (സുഭാഷിതങ്ങള് 12/22). പാപികളെ കാത്തിരിക്കുന്ന ഒരു ദൈവമാണ് നമ്മുടെ കര്ത്താവ്. പാപത്തില് വീഴുമ്പോള് സ്വയം ന്യായീകരിക്കാതെ പാപം ഏറ്റുപറഞ്ഞ് പശ്ചാത്തപിച്ച് തിരിച്ചുവരുമ്പോള് കര്ത്താവ് നമ്മെ കൂടുതല് സ്നേഹിക്കുന്നു. സങ്കീര്ത്തനങ്ങള് 32/5- "എന്റെ പാപം അവിടുത്തോട് ഞാന് ഏറ്റുപറഞ്ഞു; എന്റെ അകൃത്യം ഞാന് മറച്ചുവച്ചില്ല; എന്റെ അതിക്രമങ്ങള് കര്ത്താവിനോട് ഞാന് ഏറ്റുപറയും എന്ന് ഞാന് പറഞ്ഞു. അപ്പോള് എന്റെ പാപം അവിടുന്ന് ക്ഷമിച്ചു." മറ്റൊരു ചിന്തകൂടി മനസിലേക്ക് വന്നു. ഞാന് തിയറ്ററില് കടന്നുചെല്ലുന്നതും സിനിമ കാണുന്നതും എല്ലാം എന്റെ അപ്പന് കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാന് അപ്പനെ കണ്ടില്ലെന്നേയുള്ളൂ. അതുകൊണ്ട് അപ്പനില്നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാന് എനിക്ക് സാധിക്കുകയില്ലായിരുന്നു. ഇതുപോലെയാണ് നമ്മുടെ എല്ലാ പ്രവൃത്തികളും. നാം ചെയ്യുന്ന നന്മയും തിന്മയും എല്ലാം സ്വര്ഗത്തിലെ പിതാവ് കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. "ഞാന് ഇരിക്കുന്നതും എഴുന്നേല്ക്കുന്നതും അവിടുന്ന് അറിയുന്നു; എന്റെ വിചാരങ്ങള് അവിടുന്ന് അകലെനിന്ന് മനസിലാക്കുന്നു. എന്റെ നടപ്പും കിടപ്പും അങ്ങ് പരിശോധിച്ചറിയുന്നു; എന്റെ മാര്ഗങ്ങള് അങ്ങേക്ക് നന്നായറിയാം" (സങ്കീര്ത്തനങ്ങള് 139/2-3). ഒന്നും അവിടുന്നില്നിന്ന് മറച്ചുവയ്ക്കുക സാധ്യമല്ല. അതിനാല്ത്തന്നെ വിശുദ്ധ കുമ്പസാരമെന്ന കൂദാശയിലൂടെ പാപങ്ങള് ഏറ്റുപറഞ്ഞ് നമുക്ക് അവിടുത്തെ മുമ്പിലേക്ക് ചെല്ലാം. അവിടുന്ന് നമ്മെ സമൃദ്ധമായി അനുഗ്രഹിക്കും.
By: Joji Joseph
Moreആത്മാവിന്റെ മാനസാന്തരത്തിന്റെ ആരംഭത്തില് ദൈവം പലപ്പോഴും ആശ്വാസങ്ങളുടെ ഒരു പ്രളയംതന്നെ നല്കും. പക്ഷേ ആ അവസ്ഥ ഏറെ നാള് തുടരുകയില്ല. വിശുദ്ധ ഫ്രാന്സിസ് സാലസിന്റെ വാക്കുകള് ശ്രദ്ധിക്കുക, "ദൈവസ്നേഹവും ക്രിസ്തീയ പൂര്ണതയും അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത് മധുരമായ വൈകാരിക അനുഭൂതികളിലും അനുഭവവേദ്യമാകുന്ന ആശ്വാസങ്ങളിലുമല്ല; മറിച്ച് നമ്മുടെ ആത്മസ്നേഹത്തെ അതിജീവിക്കുന്നതിലും ദൈവഹിതം പൂര്ത്തീകരിക്കുന്നതിലുമാണ്." പൂര്ണത പ്രാപിക്കാനായി, ആത്മീയ വരള്ച്ച മുഖേന ദൈവം സവിശേഷമായ ഒരു രീതിയില് അവിടുന്ന് സ്നേഹിക്കുന്ന ആത്മാക്കളുമായി തന്നെത്തന്നെ ഗാഢമാംവിധം ഒന്നിപ്പിക്കുന്നു. ക്രമാതീതമായ ലൗകിക പ്രവണതകളോടുള്ള ഉറ്റബന്ധമാണ് ദൈവത്തോട് യഥാര്ത്ഥത്തില് ഐക്യപ്പെടുന്നതില്നിന്നും നമ്മെ തടസപ്പെടുത്തുന്നത്. അതിനാല്, ദൈവം ഒരു ആത്മാവിനെ അവിടുത്തെ സമ്പൂര്ണ സ്നേഹത്തിലേക്ക് നയിക്കാന് ആഗ്രഹിക്കുമ്പോള് അവളെ ആദ്യം സൃഷ്ടികളുമായുള്ള സകലവിധ ഉറ്റബന്ധങ്ങളില്നിന്നും സ്വതന്ത്രയാക്കാന് പ്രയത്നിക്കുന്നു. ഈ ലക്ഷ്യത്തിനുവേണ്ടി അവിടുന്ന് അവളില്നിന്നും ധനം, സല്പ്പേര്, ബന്ധുക്കള്, ശാരീരികാരോഗ്യം എന്നിങ്ങനെ ഭൗതികമായവ അല്പാല്പമായി എടുത്തുമാറ്റുന്നു. തുടര്ന്ന് എല്ലാവിധത്തിലുമുള്ള വൈരുധ്യങ്ങളും അപമാനങ്ങളും വന്നെന്നിരിക്കും. ആത്മാവിന് തന്നോടുതന്നെയും സൃഷ്ടികളോടുമുള്ള സകല ഉറ്റബന്ധങ്ങളും ഇല്ലാതാക്കുവാന് കര്ത്താവ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്ന അസംഖ്യം മാര്ഗങ്ങളാണിവ. ദൈവത്തിന്റെ അതിശ്രേഷ്ഠരായ ദാസരുടെയും വിശുദ്ധരുടെയും ജീവിതങ്ങളില് ആശ്വാസങ്ങളുടെ 'പാല്' പീഡനങ്ങളുടെ കൂടുതല് 'കട്ടിയായ ആഹാര'ത്തിന് വഴിമാറുന്നത് നാം കാണുന്നു. കാല്വരി മലയിലേക്കുള്ള യാത്രയില് കുരിശിന്റെ ഭാരം താങ്ങാന് അവരെ പ്രാപ്തരാക്കുന്നത് ഇതാണ്. ആത്മീയ വരള്ച്ച സഹിച്ച വളരെ വിശുദ്ധനായ ഒരു വ്യക്തിക്ക് കുരിശിന്റെ വിശുദ്ധ യോഹന്നാന് ഇങ്ങനെ എഴുതി: "ഇപ്പോഴത്തെക്കാള് കൂടുതല് നല്ലൊരു അവസ്ഥയില് നിങ്ങള് മുമ്പ് ഒരിക്കലും ആയിരുന്നിട്ടില്ല. കാരണം, ഈയൊരു നിമിഷത്തിലെന്നതുപോലെ നിങ്ങള് ഒരിക്കലും ഇത്രയും എളിമപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഈ ലോകത്തോട് നിങ്ങള് മുമ്പൊരിക്കലും ഇത്രയും വിരക്തനായിരുന്നിട്ടില്ല. ഈ നിമിഷത്തിലെന്നതുപോലെ നിങ്ങളുടെ ദുരവസ്ഥ ഇത്രയും നന്നായി നിങ്ങള് മുമ്പ് ഒരിക്കലും തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടില്ല. നിങ്ങള് നിങ്ങളെക്കുറിച്ചുതന്നെ ഒരിക്കലും ഇത്രയും നിസംഗനായിരുന്നിട്ടില്ല. ഇതിനുമുമ്പൊരിക്കലും നിങ്ങള് ഇത്രയും നിസ്വാര്ത്ഥനായിരുന്നിട്ടില്ല." ആത്മീയ വരള്ച്ചയുടെ മധ്യേയുള്ള പ്രത്യാശയുടെയും സമര്പ്പണത്തിന്റെയും പ്രകരണങ്ങള് ദൈവത്തിന്റെ ഹൃദയത്തിന് എത്ര പ്രിയപ്പെട്ടതാണെന്നോ! അതിനാല്, വിശുദ്ധ ത്രേസ്യ പറയുന്നതുപോലെ, നമ്മുടെ അതിരറ്റ പ്രത്യാശ നാം നമ്മെത്തന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നതിനെക്കാള് കൂടുതല് നമ്മെ സ്നേഹിക്കുന്ന ദൈവത്തില് അര്പ്പിക്കാം.
By: Shalom Tidings
Moreഓരോ നിമിഷവും ഈശോയുടെ തോളുരുമ്മി നടന്ന്, കുടുംബജീവിതം സ്വര്ഗമാക്കിയ വീട്ടമ്മയുടെ അനുഭവങ്ങള്... രണ്ട് ചേട്ടന്മാരുടെ കുഞ്ഞനിയത്തിയായിട്ടായിരുന്നു ഞാന് ജീവിച്ചത്. സുഖസൗകര്യങ്ങള് ആവശ്യത്തിനുണ്ടായിരുന്നു. യഥാസമയം ഞാന് വിവാഹിതയായി. വിവാഹശേഷം ആദ്യനാളുകളില്ത്തന്നെ ചില സഹനങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകേണ്ടിവന്നു. അപ്പോഴാണ് ഞാന് അല്പമൊക്കെ പ്രാര്ത്ഥിച്ചത്. അതിനുമുമ്പെല്ലാം മറ്റുള്ളവരെ കാണിക്കാന്വേണ്ടി ഞായറാഴ്ചമാത്രം ദൈവാലയത്തില് പോയിരുന്ന ആളായിരുന്നു ഞാന്. പഠനകാലഘട്ടങ്ങളിലെല്ലാം എല്ലാ മതവും ഒന്നാണ് എന്ന് വിശ്വസിക്കാനായിരുന്നു എനിക്കിഷ്ടം. പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടാകുമ്പോള് പ്രാര്ത്ഥിക്കുമെങ്കിലും അത് പരിഹരിക്കപ്പെട്ടാല് ഞാന് വീണ്ടും പഴയ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെ നടക്കുമായിരുന്നു. എന്റെ ഭര്ത്താവ്, എന്റെ മക്കള്, മാതാപിതാക്കള്, സഹോദരങ്ങള് അങ്ങനെ പ്രിയപ്പെട്ടവര്ക്കുവേണ്ടിമാത്രമായിരുന്നു പ്രാര്ത്ഥന. എന്നിലെ 'അഹം' വളരെയധികം പ്രബലമായിരുന്നു. ഞാന് പറയുന്നതാണ് ശരി, അത് മറ്റുള്ളവര് കേള്ക്കണം എന്നതായിരുന്നു എന്റെ മനോഭാവം. ഉപകാരമായ ദുരിതങ്ങള് അങ്ങനെയിരിക്കേ 2013-ല് എന്റെ ഒരു സഹോദരന് പെട്ടെന്ന് കുഴഞ്ഞുവീണ് മരിച്ചു. അതെനിക്ക് വല്ലാത്തൊരു 'ഷോക്ക്' ആയിരുന്നു. ചേട്ടന്റെ മരണശേഷമാണ് മരണാനന്തരമുള്ള ഒരു ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ഞാന് ചിന്തിക്കുന്നത്. 'മരണശേഷമുള്ള ജീവിതം എങ്ങനെയായിരിക്കും? എന്റെ മരണശേഷമെങ്കിലും എനിക്ക് ചേട്ടനെ കാണാന് സാധിക്കുമോ?' എന്നിങ്ങനെയുള്ള ഒരുപിടി ചോദ്യങ്ങള് ഞാന് ഉള്ളില് ചോദിച്ചുതുടങ്ങി. എങ്കിലും ആ അനുഭവവും നല്ലൊരു ദൈവബന്ധത്തിലേക്ക് എന്നെ നയിച്ചില്ല. പിന്നെയും ജീവിതത്തില് പല സഹനങ്ങളിലൂടെയും സഞ്ചരിക്കേണ്ടിവന്നു. അപ്പോഴാണ് ഞാന് പതിയെപ്പതിയെ എന്നെ പിന്തുടരുന്ന ദൈവസ്നേഹം തിരിച്ചറിയാന് തുടങ്ങിയത്. മനുഷ്യര്ക്ക് നമ്മെ സഹായിക്കാന് സാധിക്കാതെ തനിയെയാകുന്ന സമയങ്ങളിലാണല്ലോ നാം ഏറ്റവും കൂടുതല് ദൈവത്തില് ആശ്രയിക്കുക. അങ്ങനെയൊരവസ്ഥയിലാണ് ഞാനും ദൈവത്തെ തേടിയത്. എങ്കിലും പലപ്പോഴും പിന്തിരിഞ്ഞുനടക്കുകയും ചെയ്തു. പക്ഷേ ഞാന് ദൈവത്തിലേക്ക് ഒരു ചുവട് വച്ചപ്പോള് ഈശോ എന്നെ എത്തിച്ചത് സങ്കീര്ത്തനാരാധനാ കൂട്ടായ്മയിലായിരുന്നു. ഞാന് ഏറ്റവും കൂടുതല് വായിച്ചതും വായിക്കുന്നതും ഈശോയുടെ പ്രാര്ത്ഥനാപുസ്തകമായ സങ്കീര്ത്തനങ്ങളാണ്. സങ്കീര്ത്തനങ്ങള് വായിക്കുമ്പോള് മനസിന്റെ ഭാരം കുറഞ്ഞില്ലാതാകുന്നതും രോഗസൗഖ്യം ലഭിക്കുന്നതുമെല്ലാം അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ജീവിതം ക്രമപ്പെടാന് തുടങ്ങുന്നു... സങ്കീര്ത്തനാരാധനാകൂട്ടായ്മയിലൂടെ ശാസനകളും സ്നേഹത്തലോടലുകളും എല്ലാം നല്കി പല രീതിയിലും ജീവിതത്തെ ക്രമപ്പെടുത്താന് ഈശോ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചു. ഒരു കാര്യം ഈശോ പ്രത്യേകം മനസിലാക്കിത്തന്നു. എനിക്ക് മറ്റുള്ളവരെ ശരിയാക്കാന് സാധിക്കില്ല. പകരം എന്നിലെ 'ഞാന്' ഇല്ലാതായാല് എന്നിലൂടെ മറ്റുള്ളവരെ ഈശോക്ക് നേടാനാവും. അതിനാല്ത്തന്നെ 'ഞാന്ഭാവം' ഇല്ലാതാക്കാന് ആത്മാര്ത്ഥമായ ആഗ്രഹത്തോടെ ശ്രമം തുടങ്ങി. എളിമ ലഭിക്കാനായി നിരന്തരം പ്രാര്ത്ഥിച്ച് പരിശ്രമിച്ചിരുന്നു. അനുദിനജീവിതത്തില് പുണ്യങ്ങള് ചെയ്യാന് കൂട്ടായ്മയിലൂടെ കര്ത്താവ് എന്നെ പഠിപ്പിച്ചുതന്നു. അങ്ങനെ ഒരു കൊച്ചുകുഞ്ഞിനെപ്പോലെ, ഓരോ പ്രവൃത്തി ചെയ്യുമ്പോഴും പരിശുദ്ധ ത്രിത്വത്തിന് നന്ദി പറഞ്ഞ് സ്തുതികളര്പ്പിച്ച് പുണ്യം ചെയ്യാന് തുടങ്ങി. പതുക്കെപ്പതുക്കെ ഭര്ത്താവും മക്കളും പുണ്യാഭ്യസനത്തില് പങ്കുചേര്ന്നു. അതോടെ കുടുംബത്തില് വലിയ മാറ്റമാണുണ്ടായത്; സ്വര്ഗീയാനന്ദം കുടുംബത്തില് നിറയുന്ന അനുഭവം! പ്രതിസന്ധികളോ പ്രശ്നങ്ങളോ ഇല്ലെന്നല്ല, അതിനെല്ലാമുപരിയായ ഒരു ആനന്ദം കര്ത്താവ് സമ്മാനിക്കുന്നു. എന്ത് കാര്യവും സ്വര്ഗത്തിലെ 'അപ്പച്ചനോ'ട് പറഞ്ഞിട്ട് ചെയ്യുക എന്നത് ഒരു ശീലമായി. എന്ത് ചെയ്യുമ്പോഴും ഇത് ഈശോയ്ക്ക് ഇഷ്ടമാകുമോ എന്ന ചിന്ത പരിശുദ്ധാത്മാവ് തരും. അതിനാല്ത്തന്നെ പാപങ്ങളില്നിന്ന് കുറെയെങ്കിലും പിന്മാറാന് സാധിച്ചു. വിശുദ്ധിക്കായി ആഴത്തില് പ്രാര്ത്ഥിക്കാന് കഴിഞ്ഞു. വിശുദ്ധ കുമ്പസാരത്തിന് ഏറെ പ്രാധാന്യം നല്കാന് ഈശോ എന്നെ ഒരുക്കി. ഈലോകചിന്തയില്നിന്നും മാറി സ്വര്ഗം ലക്ഷ്യമാക്കി ജീവിക്കാന് ശ്രമിച്ചപ്പോള് പല കുരുക്കുകളും പ്രതിസന്ധികളുമായി ശത്രു പിന്നാലെത്തന്നെയുണ്ടെങ്കിലും ഈശോ കരം പിടിച്ച് കൂടെ നടക്കുന്നു. ഈ യാത്രയില് ഈശോ എനിക്ക് മനസിലാക്കിത്തന്ന മറ്റൊരു കാര്യം അപരന് എന്നെക്കാള് പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുക എന്നതായിരുന്നു. അവരുടെ ഭാഗത്തുനിന്ന് ഈശോയോട് ചേര്ന്ന് ചിന്തിക്കുക. അങ്ങനെ ചെയ്യാന് തുടങ്ങിയപ്പോള് ക്ഷമ എന്ന പുണ്യം അഭ്യസിക്കുക എളുപ്പമായി. തെറ്റ് എന്റെ ഭാഗത്താണെന്ന് ചിന്തിക്കാന് സാധിച്ചു. ആരെങ്കിലും അകാരണമായി ദേഷ്യപ്പെട്ടാലും കുറ്റപ്പെടുത്തിയാലും ഈശോയുടെ കുരിശോട് ചേര്ത്തുവയ്ക്കുക എന്നത് താരതമ്യേന എളുപ്പമായി. മക്കളാകെ മാറി! ഈശോയോടൊപ്പമുള്ള ജീവിതം ആരംഭിക്കുന്നതിനുമുമ്പ് മക്കളെ ഞാന് എന്റേതുമാത്രമാക്കി വച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. അവരെക്കുറിച്ചുള്ള എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്ക്ക് വിരുദ്ധമായി അവര് പെരുമാറിയാല് എനിക്ക് സഹിക്കില്ല. എന്നാല് പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ കരം പിടിച്ച് അമ്മയ്ക്കൊപ്പമായിരുന്നപ്പോള് അമ്മ ഒരു കാര്യം മനസിലാക്കിത്തന്നു. ഞാന് സ്വര്ഗത്തിലെ അപ്പച്ചന്റെ മകളാണ് എന്നതുപോലെ അവരും അവിടുത്തെ മക്കളാണ്. അവര്ക്ക് അവരുടെ സ്വര്ഗീയപിതാവിനെ പരിചയപ്പെടുത്തി നല്കി അവിടുന്നിലേക്ക് നയിക്കുക എന്നതാണ് ഞാന് ചെയ്യേണ്ടത്. ഇപ്രകാരം ഞാന് ചെയ്യാന് തുടങ്ങിയപ്പോള് മക്കളെ പൂര്ണമായും ദൈവപിതാവിന് സമര്പ്പിച്ച് ബോധപൂര്വം പ്രാര്ത്ഥിക്കുമായിരുന്നു. ഇടയ്ക്ക് എന്നിലെ 'അഹം' കയറിവരുമെങ്കിലും വീണ്ടും പരിശ്രമിക്കും. അങ്ങനെ മുന്നോട്ടുപോയപ്പോള്, എനിക്കുചുറ്റും ഏറെ മാറ്റങ്ങള് സംഭവിക്കുന്നത് അനുഭവവേദ്യമായി. ഭര്ത്താവിനെയും എന്നെയും മക്കള്ക്ക് മാതൃകകളായി പിതാവ് മാറ്റി. അവരെ ദൈവപിതാവിന് വിട്ടുകൊടുത്തപ്പോള് ഞങ്ങളുടെ രൂപഭാവങ്ങള്ക്കുപകരം ദൈവികമായ രൂപഭാവങ്ങള് അവരില് വരുന്നത് കാണാന് സാധിച്ചു. ഉദാഹരണത്തിന് ചെറുപ്പത്തില്, ദിവ്യബലിയില് നിര്ബന്ധിച്ചാണ് പങ്കെടുപ്പിച്ചിരുന്നതെങ്കില് ഇപ്പോള് അവര് ഞങ്ങള്ക്കൊപ്പം ഉത്സാഹത്തോടെ അനുദിനദിവ്യബലിയര്പ്പിക്കുന്നു. എല്ലാ നോമ്പുകളും അര്ത്ഥപൂര്ണമായി എടുക്കാന് തുടങ്ങി. വീട്ടില് ഭര്ത്താവും ഞാനും ദിവസത്തിലെ ജോലികള്ക്കിടയിലും ജപമാല ചൊല്ലിക്കൊണ്ടിരിക്കും. അതുകണ്ട് വളരുന്നതിനാല് മക്കളും ജപമാലപ്രാര്ത്ഥനക്ക് വലിയ പ്രാധാന്യമാണ് നല്കുന്നത്. സ്വഭാവശുദ്ധിയിലും പ്രാര്ത്ഥനയിലും സത്പ്രവൃത്തികളിലുമെല്ലാം അവര് മുന്നേറുന്നതുകാണുമ്പോള്, അവരെ ഇപ്രകാരം വളര്ത്തുന്നത് എങ്ങനെയാണെന്ന് പലരും ചോദിക്കും. എന്നാല് ഇതെല്ലാം അവരെ ദൈവത്തിന് വിട്ടുകൊടുത്തതിനാല് വന്ന മാറ്റങ്ങളാണ് എന്ന് ഞങ്ങള് മനസിലാക്കുന്നു. സ്വര്ഗീയപിതാവിന്റെ മകളായി ജീവിക്കാന് ആരംഭിച്ചപ്പോള് അവിടുന്ന് ചോദിക്കാതെതന്നെ തരുന്ന സമ്മാനങ്ങളാണ് മറ്റെല്ലാം. സര്വ മഹത്വവും സ്തുതിയും ആരാധനയും പരിശുദ്ധ ത്രിത്വത്തിന്!
By: Jency Shammi
Moreഒരു വൈദികന് കുറച്ചുനാള് മുമ്പ് പങ്കുവച്ചതാണ്. ചില അതിഥികള് വന്നപ്പോള് അവരെ അടുത്തുള്ള ബസിലിക്ക കാണിച്ച് കൊടുക്കാനായി പോയതാണ് കക്ഷി. പെട്ടെന്നാണ് ഒരു പെണ്കുട്ടി സീനിലേക്ക് വരുന്നതും 'നിങ്ങള് വൈദികനാണോ' എന്ന് അച്ചനോട് വന്ന് ചോദിക്കുന്നതും. 'അതെ' എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്, ഉടനടി അവള് ചോദിച്ചു, "എന്നെ ഒന്ന് കുമ്പസാരിപ്പിക്കാമോ?" 'ഒരു അഞ്ച് മിനിറ്റ് കാക്കാമോ' എന്ന് പറഞ്ഞ്, ആ അച്ചന് സന്ദര്ശകരെ ബസിലിക്കായുടെ ഒരു ഭാഗം കാണാന് വിട്ടു. എന്നിട്ട് ഈ പെണ്കുട്ടിയുടെ പക്കല് ചെന്ന് കുമ്പസാരം കേട്ടു, പാപമോചനം കൊടുത്തു. വലിയ സന്തോഷത്തോടെയാണ് ആ കുട്ടി തിരികെ പോയത്. തുടര്ന്ന് ആ വൈദികന് പറഞ്ഞത് ഇതാണ്, "അച്ചാ, ബസിലിക്കായിലെ കുമ്പസാരത്തിന്റെ സമയം അന്ന് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ആ സമയത്തുതന്നെ ഈ അതിഥികള് വരാനും അവരെയും കൊണ്ട് അനുതാപത്താല് ഹൃദയം ഉരുകിയ ഈ ആത്മാവിന്റെ മുന്നില് എത്താനും ഇടയായല്ലോ. വാസ്തവത്തില് ഏതോ ഒരു ശക്തി എന്നെ അങ്ങോട്ട് നയിച്ചതാണച്ചാ, ആ ആത്മാവിനെ വീണ്ടെടുക്കാന്..." അതുകേട്ടപ്പോള് ആ വൈദികനൊപ്പം ഞാനും ദൈവത്തിന് നന്ദി പറഞ്ഞു. അവള്ക്ക് ആത്മസൗഖ്യാനുഭവം കൊടുക്കാന് ദൈവം തന്റെ പ്രതിനിധിയെ അവള്ക്കരികിലേക്ക് അയച്ചതോര്ത്ത്... പ്രസംഗിക്കാന് ശിഷ്യരെ അയച്ചുകൊണ്ട് യേശു പറഞ്ഞതിങ്ങനെയാണ്, "...സ്വര്ഗരാജ്യം സമീപിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് പ്രസംഗിക്കുവിന്. രോഗികളെ സുഖപ്പെടുത്തുകയും മരിച്ചവരെ ഉയിര്പ്പിക്കുകയും കുഷ്ഠരോഗികളെ ശുദ്ധരാക്കുകയും പിശാചുക്കളെ ബഹിഷ്കരിക്കുകയും ചെയ്യുവിന്..." (മത്തായി 10/7-8). ഹൃദയംകൊണ്ട് പിതാവിനെ അന്വേഷിച്ചാല് ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള തന്റെ കൃപാസ്രോതസുകള് അന്വേഷിക്കുന്നവന് മുന്നില് പിതാവ് എത്തിച്ച് കൊടുക്കും.
By: Father Joseph Alex
Moreഒരു സ്ത്രീ വിശുദ്ധ കാതറിന് വളരെയധികം മാനഹാനി വരുത്തി. അവള്ക്ക് കാതറിനോട് അത്രയധികം കോപം തോന്നിയിരിക്കണം. കുറച്ച് നാളുകള് കഴിഞ്ഞപ്പോള് ആ സ്ത്രീ കഠിനമായ രോഗാവസ്ഥയിലായി. അവളോട് പ്രതികാരം ചെയ്യാന് കാതറിന് അനുയോജ്യമായ സമയം. കാതറിന് എന്തുചെയ്തെന്നോ? ദീര്ഘനാള് രോഗിണിയായി കഴിഞ്ഞ അവളെ ഒരു പരിചാരികയെപ്പോലെ ശുശ്രൂഷിച്ചു. അതായിരുന്നു വിശുദ്ധ കാതറിന്റെ മധുരപ്രതികാരം.
By: Shalom Tidings
Moreആഫിക്കന് രാജ്യമായ റുവാണ്ടയിലെ കിബേഹോയില് 1980- ല് പല സ്ഥലങ്ങളിലായി മാതാവ് ചില കുട്ടികള്ക്കു പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും ജനത്തോട് മാനസാന്തരപ്പെടാന് ആഹ്വാനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. മാതാവിന്റെ ഈ ആഹ്വാനത്തെ തള്ളിക്കളയുന്നപക്ഷം സംഭവിക്കുന്ന ദുരിതങ്ങളെക്കുറിച്ച് മാതാവ് വെളിപ്പെടുത്തലുകള് നല്കി. രക്തം നിറഞ്ഞ ഒരു നദി. ... തലകളറ്റുപോയ ശരീരങ്ങള്... പരസ്പരം കൊല്ലുന്ന ജനങ്ങള്... കുഴിച്ചു മൂടാന് ആരും ഇല്ലാതെ അനാഥമായി കിടക്കുന്ന ശവങ്ങള്... എന്നാല്, അതു സംഭവിക്കുകതന്നെ ചെയ്തു. 1994-ലെ വസന്തത്തില്, ഭീകരമായ ആഭ്യന്തരയുദ്ധം റുവാണ്ടയില് പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടു. 10 ലക്ഷം ജനങ്ങളാണ് അന്ന് ആ കലാപത്തില് കൊല്ലപ്പെട്ടത് എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. ഗ്രാമത്തിലേക്ക് ഇരച്ചുകയറുന്ന മരണദൂതന്മാര് തന്റെ മകളെ കണ്മുന്നിലിട്ട് പിച്ചിച്ചീന്തുന്നതു കാണാന് ഇമ്മാക്കുലിയുടെ പിതാവിന് ശക്തിയില്ലായിരുന്നു. അദ്ദേഹം മകളോട് തന്റെ ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ ഭവനത്തില് അഭയം പ്രാപിക്കാന് ആവശ്യപ്പെട്ടു. സുഹൃത്തിന്റെ ഭവനത്തില് അവള്ക്കും മറ്റ് ഏഴ് പെണ്കുട്ടികള്ക്കും അഭയമായത് ഒരു അലമാരയ്ക്കു പിന്നിലെ, 12 ചതുരശ്ര അടി മാത്രം വീതിയുള്ള ഒരു കൊച്ചു ബാത്റൂം ആയിരുന്നു. നീണ്ട 91 ദിവസങ്ങളാണ് ഇടുങ്ങിയ ആ മുറിയില് അവര് കഴിഞ്ഞുകൂടിയത്. പിന്നീട് കലാപത്തിന്റെ അവസാനം പുറംലോകത്തേക്ക് അവള് ഇറങ്ങുമ്പോള് കണ്മുന്നില് ശൂന്യത മാത്രം. മാതാപിതാക്കളും സഹോദരങ്ങളും കലാപത്തില് കൊല്ലപ്പെട്ടിരുന്നു. വീട് തകര്ക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. എന്നാല്, ഇതിനെല്ലാം കാരണക്കാരായവരോട് അവള് ക്ഷമിക്കുകയാണ്. ഇമ്മാക്കുലിയുടെ അതിജീവനത്തിന്റെയും ക്ഷമയുടെയും അടിസ്ഥാനം ആ 91 ദിവസങ്ങളില് ഇടുങ്ങിയ ബാത്റൂമില്വച്ച് അവള് ജപിച്ചു കൂട്ടിയ ജപമാലകളായിരുന്നു എന്ന് 'ലെഫ്റ്റ് ടു ടെല്' എന്ന തന്റെ ആത്മകഥയില് പറയുന്നുണ്ട്. ഒരര്ത്ഥത്തില് പറഞ്ഞാല്, ബാത്റൂം പ്രാര്ത്ഥനകള്! ഒരു അധ്യാപികയുടെ അനുഭവമാണ് അടുത്തത്. കടുത്ത നിരീശ്വരവാദിയാണ് അവളുടെ ഭര്ത്താവ്. അതിനാല്, പള്ളിയില് പോകാനോ വീട്ടില്വച്ച് പ്രാര്ത്ഥിക്കാനോ അവള്ക്ക് അനുവാദമില്ല. എന്നാല് വിശ്വാസിയായ ആ മകള്ക്ക് പ്രാര്ത്ഥിക്കാതെ ജീവിതത്തില് മുന്നോട്ടു പോകാന് സാധിക്കുകയില്ലായിരുന്നു. അവള്ക്കും അഭയമായത് വീട്ടിലെ ബാത്റൂം ആണ്. പ്രാര്ത്ഥനയും വചനധ്യാനവുമെല്ലാം ആ നാലു ചുവരുകള്ക്കുള്ളില്ത്തന്നെ. അവിടെവച്ചു മാതാവിന്റെ ഒരു പുസ്തകം പോലും അവള് വിവര്ത്തനം ചെയ്തു. പിന്നീട്, അനേകര്ക്ക് ആ പുസ്തകം ഒരു അനുഗ്രഹമായി മാറി. ബാങ്കിലെ പ്രാര്ത്ഥന ഒരു ബാങ്കുദ്യോഗസ്ഥന്റെ അനുഭവമാണ്. രാവിലെ വളരെ ഉന്മേഷത്തോടെ പ്രാര്ത്ഥനാപൂര്വം ജോലി ആരംഭിക്കുന്ന അദ്ദേഹത്തിന് തന്റെ കൗണ്ടറില് തിരക്കു വര്ദ്ധിക്കുന്നതനുസരിച്ച് അതെല്ലാം ചോര്ന്നുപോകുന്നതായി തോന്നും. കൗണ്ടറിനുമുന്നില് നില്ക്കുന്നവരോട് സ്നേഹപൂര്വം ഇടപെടാന് സാധിക്കാത്തവിധം പിരിമുറുക്കം നേരിടുന്ന അവസരങ്ങള് ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. അതിന് അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തിയ ഒരു പരിഹാരമാണ് വാഷ്റൂം പ്രാര്ത്ഥന. ഇടയ്ക്ക് വാഷ്റൂമില് പോകുമ്പോള്, ഒന്നു സ്തുതിച്ചും പ്രാര്ത്ഥിച്ചും ശക്തി വീണ്ടെടുക്കുന്ന അദ്ദേഹത്തിന് പിന്നീട് എല്ലാ ജോലികളും ഉന്മേഷത്തോടെയും സന്തോഷത്തോടെയും ചെയ്യാന് സാധിക്കുമായിരുന്നു. പ്രാര്ത്ഥനയെന്നു ചിന്തിക്കുമ്പോള്, പള്ളികളും ചാപ്പലുകളും പ്രാര്ത്ഥനാമുറികളുമെല്ലാമായിരിക്കും സ്വാഭാവികമായും നമ്മുടെ മനസ്സിലേക്കു വരിക. എന്നാല്, വാഷ്റൂമിലും നമുക്ക് പ്രാര്ത്ഥിക്കാം. ആരും കാണാതെ, ആരും കേള്ക്കാതെ ഒന്നു കരഞ്ഞു തീര്ക്കാന് വാഷ്റൂമില് കയറി ടാപ്പ് തുറന്നുവിട്ട് കരഞ്ഞുതീര്ത്തിട്ടുള്ളവര് എത്രയോ പേരുണ്ടാകും. ഓഫിസിലെ സഹപ്രവര്ത്തകര്ക്കിടയില്, സ്കൂളിലോ കോളേജിലോ സഹപാഠികള്ക്കിടയില്, വിങ്ങുന്ന ഹൃദയവുമായി ഭാരപ്പെട്ടിരിക്കുമ്പോള് ആരും കാണാതെ ഒന്നു കരഞ്ഞു പ്രാര്ത്ഥിക്കാന് ഒരു ചാപ്പല് അടുത്തുണ്ടാകണമെന്നില്ല. എന്നാല്, വാഷ്റൂമുകള് കാണും. ആരും കാണാതെ കരഞ്ഞു പ്രാര്ത്ഥിക്കാനോ ദൈവസന്നിധിയില് ഒന്നു നിലവിളിക്കാനോ സാധിക്കാതെ വരുന്ന ഇത്തരം സാഹചര്യങ്ങളില് ബാത്റൂമുകള് ഒരു അഭയമാണ്. "തന്നെ വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുന്നവര്ക്ക്, ഹൃദയപരമാര്ത്ഥതയോടെ വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുന്നവര്ക്ക്, കര്ത്താവ് സമീപസ്ഥനാണ്" (സങ്കീര്ത്തനങ്ങള് 145/18). വാഷ്റൂമില് ചിലവഴിക്കുന്ന നിസ്സാരമെന്നു തോന്നുന്ന അഞ്ചോ പത്തോ മിനിറ്റിനു പോലും നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ സ്വാധീനിക്കാന് കഴിയും. അതുമാത്രമല്ല, വെറുതേ പാഴായിപ്പോയേക്കാവുന്ന ഈ അഞ്ചോ പത്തോ മിനിറ്റുകളും പ്രാര്ത്ഥനാവേളകളാക്കിത്തീര്ക്കാന് സാധിക്കുകയും ചെയ്യും. വാഷ്റൂം പ്രാര്ത്ഥനകള് എങ്ങനെ? കുഞ്ഞിനെ കുളിപ്പിക്കുമ്പോള് കുഞ്ഞിന്റെ ആത്മശരീര വിശുദ്ധിക്കായി പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്ന ഒരു അമ്മയെ എനിക്കറിയാം. "ശൈശവം മുതലേ ഞാന് അനുഗൃഹീതനും, നല്ലൊരു ഹൃദയം അവകാശമായി ലഭിച്ചവനുമാണ്; അഥവാ ഞാന് നല്ലവനാണ്. അതുകൊണ്ട് നിര്മ്മലമായ ശരീരം എനിക്കു ലഭിച്ചു" (ജ്ഞാനം 8/19-20) എന്ന തിരുവചനം ഏറ്റു പറഞ്ഞും കുഞ്ഞിനെക്കൊണ്ട് ഏറ്റു പറയിച്ചുമാണ് ആ പത്തു മിനിറ്റുകള് അവര് പ്രാര്ത്ഥനയാക്കിത്തീര്ക്കുന്നത്. ഇങ്ങനെ കുളി ശരീരത്തെ ശുചിയാക്കുമ്പോള്, പ്രാര്ത്ഥന ആത്മാവിനെയും ശുചിയാക്കുന്നു. ക്ഷമിക്കാനും എളിമപ്പെടാനും പാടുപെടുമ്പോള്, ബാത്ത്റൂമില് കയറി, "സ്നേഹമാം ദൈവമേ അങ്ങെന്നില് അനുദിനവും വളരേണമേ, ഞാനോ കുറയേണമേ" എന്ന ഈരടികള് മനസ്സില് ആലപിക്കുമ്പോള് നാം വിടുതല് പ്രാപിക്കുന്നത് അനുഭവിച്ചറിയാന് സാധിക്കും. നമുക്കറിയാവുന്ന 'നന്മനിറഞ്ഞ മറിയമേ', 'എത്രയും ദയയുള്ള മാതാവേ' തുടങ്ങിയ കൊച്ചു കൊച്ചു പ്രാര്ത്ഥനകള്, വചനങ്ങള്, സുകൃതജപങ്ങള്, ഈരടികള് എന്നിവയും ഈ സമയങ്ങളില് ഉരുവിടാം. മുകളില് പറഞ്ഞ ബാങ്കുദ്യോഗസ്ഥനെപ്പോലെ സ്തുതിച്ചു പ്രാര്ത്ഥിക്കാം. പ്രാര്ത്ഥിക്കേണ്ടത് എങ്ങനെ എന്നറിയാത്ത നമ്മളെ വേണ്ടതുപോലെ പ്രാര്ത്ഥിക്കാന് പഠിപ്പിക്കുന്ന പരിശുദ്ധാത്മാവിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടാല് ഇതുപോലെ പ്രാര്ത്ഥിക്കാനുള്ള സാഹചര്യങ്ങള് ഒരുക്കപ്പെടും. വാഷ്റൂമുകളില് പാഴായിപ്പോകുന്ന സമയം പ്രാര്ത്ഥിക്കാനുള്ള ഓര്മ്മ അവിടുന്ന് നമ്മിലുണര്ത്തും. എന്തിനുവേണ്ടി, എങ്ങനെ പ്രാര്ത്ഥിക്കണമെന്നും അവിടുന്ന് നമ്മെ പഠിപ്പിക്കും. അതിനാല്, ആത്മാവിനോടു പ്രാര്ത്ഥിക്കാം. പരിശുദ്ധാത്മാവേ, എന്നെ പ്രാര്ത്ഥിക്കാന് പഠിപ്പിക്കണമേ. എവിടെയും എപ്പോഴും എന്റെ ഹൃദയത്തില് പ്രാര്ത്ഥന നിറയ്ക്കേണമേ. ആമ്മേന്.
By: Anu Jose
Moreഏകദേശം അഞ്ചുവര്ഷം ഞങ്ങള് ഒരു ദമ്പതി പ്രാര്ത്ഥനാ ഗ്രൂപ്പില് അംഗമായിരുന്നു. അഞ്ച് കുടുംബങ്ങളുണ്ടായിരുന്ന ആ പ്രാര്ത്ഥനാഗ്രൂപ്പുമൂലമാണ് ആത്മീയ ജീവിതത്തില് കുറച്ചെങ്കിലും വളരാന് ഞങ്ങള്ക്ക് സാധിച്ചത്. ആഴ്ചയില് ഒരു ദിവസം വൈകിട്ട് ഞങ്ങള് ഇടവക ദൈവാലയത്തില് ഒരുമിച്ചുകൂടുകയും ജപമാല ചൊല്ലി പ്രാര്ത്ഥിക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. പ്രാര്ത്ഥനയ്ക്കുശേഷം കുറച്ചുസമയം ഞങ്ങളുടെ ജീവിതാനുഭവങ്ങള് പങ്കുവയ്ക്കും. ആര്ക്കെങ്കിലും പ്രത്യേക പ്രാര്ത്ഥനാനിയോഗങ്ങള് ഉണ്ടെങ്കില് ഗ്രൂപ്പില് പങ്കുവച്ച് പരസ്പരം പ്രാര്ത്ഥിക്കും. വിവാഹ വാര്ഷികം മുതലായ വിശേഷദിവസങ്ങളില് ഞങ്ങള് ആഘോഷം നടക്കുന്ന വീട്ടില് ഒരുമിച്ചുകൂടി പ്രാര്ത്ഥിച്ച് ഒന്നിച്ച് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് പിരിയും. വര്ഷത്തില് ഒരിക്കല് മക്കളെയും കൂട്ടി ടൂര് പോകുകയും ചെയ്തിരുന്നു. എന്നാല് ജോലിയും മറ്റ് സാഹചര്യങ്ങളും നിമിത്തം ആ ഗ്രൂപ്പ് തുടരാന് പറ്റിയില്ല. എങ്കിലും പഴയ സൗഹൃദം തുടരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ ഗ്രൂപ്പിന്റെ ഒരു പൊതുനിര്ദേശമായിരുന്നു എന്നും കുറച്ചുസമയം ഭാര്യഭര്ത്താക്കന്മാര് അവരുടെ മുറിയില് ഒരുമിച്ചിരുന്ന് കരങ്ങള്കോര്ത്ത് പ്രാര്ത്ഥിക്കണമെന്നത്. കാരണം ഈശോ നമുക്ക് തന്ന വാഗ്ദാനമാണത് "ഭൂമിയില് നിങ്ങളില് രണ്ടുപേര് യോജിച്ചു ചോദിക്കുന്ന ഏത് കാര്യവും എന്റെ സ്വര്ഗസ്ഥനായ പിതാവ് നിറവേറ്റി തരും" (മത്താ. 18:19). ഞാനും ഭാര്യയും മിക്ക ദിവസങ്ങളിലും ഈ രീതിയില് പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്നുണ്ട്. ഇങ്ങനെ പ്രാര്ത്ഥിച്ചതുമൂലം ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിന് ഒത്തിരി ദൈവാനുഗ്രഹം ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതില് ഒരനുഭവം പങ്കുവയ്ക്കട്ടെ. എന്റെ രണ്ടാമത്തെ മകള് പ്ലസ്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോള് മെഡിസിന് പഠിക്കാന് ആഗ്രഹമുണ്ടെന്നും നീറ്റ് എന്ട്രന്സ് പരിശീലനത്തിന് വിടുമോ എന്നും ചോദിച്ചു. ഞാന് സമ്മതിച്ചു. പക്ഷേ ഒരു വ്യവസ്ഥയുണ്ട് - ഒരു വര്ഷമേ എന്ട്രന്സ് പരിശീലനത്തിന് വിടുകയുള്ളൂ. എഴുതാന് പറ്റുന്ന എല്ലാ എന്ട്രന്സ് പരീക്ഷകളും എഴുതണം. മോള്ക്ക് ദൈവം ഏത് കോഴ്സാണോ തരുന്നത് അത് സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിക്കണം. അവളത് സമ്മതിച്ചു. കേരളത്തിലെ പ്രശസ്തമായ ഒരു പരിശീലന കേന്ദ്രത്തില് അവളെ ചേര്ത്തു. കോവിഡ് കാലമായതിനാല് ഓണ്ലൈന് പരിശീലനമായിരുന്നു. വീട്ടില് ഇരുന്ന് പഠിച്ചതുകൊണ്ട് വലിയൊരു ഗുണം കിട്ടി. ഞാനും ഭാര്യയും മിക്ക ദിവസങ്ങളിലും ഞങ്ങളുടെ പ്രാര്ത്ഥനയ്ക്കുശേഷം മകളുടെ തലയില് കൈവച്ച് പ്രാര്ത്ഥിക്കുമായിരുന്നു. വിവിധ എന്ട്രസന്സ് പരീക്ഷകള്ക്ക് അപേക്ഷ കൊടുത്തെങ്കിലും കോവിഡ്മൂലം പരീക്ഷകള് ഒന്നും നടന്നിരുന്നില്ല. അങ്ങനെ 2021 ജൂലൈ മാസത്തില് ആദ്യത്തെ പരീക്ഷയ്ക്കുള്ള അറിയിപ്പ് വന്നു. കേന്ദ്ര ഗവണ്മെന്റ് സ്ഥാപനമായ ബാംഗ്ലൂര് നിംഹാന്സിലേക്കുള്ള ബി.എസ്സി നഴ്സിങ്ങ് കോഴ്സിനുള്ള പരീക്ഷയായിരുന്നു അത്. സാധാരണയായി ഇന്ത്യയിലെ വിവിധ സംസ്ഥാനങ്ങളില് അവര്ക്ക് പരീക്ഷാകേന്ദ്രങ്ങള് ഉള്ളതാണ്. കോവിഡ് പ്രശ്നംമൂലം അവര് ആ വര്ഷം ബാംഗ്ലൂര് മാത്രം കേന്ദ്രമാക്കിയാണ് പരീക്ഷ നടത്തിയത്. ജനറല് വിഭാഗത്തിന് അഖിലേന്ത്യ ക്വാട്ടയില് വളരെ കുറഞ്ഞ സീറ്റ് ഉള്ളതുകൊണ്ട് മോള്ക്ക് പോകാന് മടിയായിരുന്നു. എന്റെ നിര്ബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി അവള് പരീക്ഷയില് പങ്കെടുത്തു. റിസള്ട്ട് വന്നപ്പോള് അവള് സെലക്ഷന് ലിസ്റ്റില് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരാഴ്ചയ്ക്കുള്ളില് പ്രസ്തുത സ്ഥാപനത്തില് പ്രവേശിക്കണമെന്ന് അറിയിപ്പ് വന്നു. സാധാരണയായി അഡ്മിഷന് എടുത്ത് ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞാണ് അവിടെ ക്ലാസ് തുടങ്ങാറുള്ളത്. അതിനാല് നീറ്റ് പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞിട്ടേ ക്ലാസ് തുടങ്ങുകയുള്ളൂ എന്ന വിശ്വാസത്തില് ഞങ്ങള് അവിടെ ചേര്ന്നു. പക്ഷേ ഞങ്ങളുടെ പ്രതീക്ഷകള് തകിടം മറിച്ചുകൊണ്ട് അവര് രണ്ട് ദിവസത്തിനുള്ളില് ക്ലാസ് തുടങ്ങി. കുറച്ചുദിവസം അവധി ചോദിച്ചപ്പോള് അത് അനുവദിക്കാന് സാധ്യമല്ല എന്നാണ് അവര് മറുപടി തന്നത്. ഇതുമൂലം മോള്ക്ക് ചില പ്രവേശന പരീക്ഷകള് എഴുതാന് സാധിച്ചില്ല. നീറ്റ് പരീക്ഷയ്ക്ക് തയാറെടുക്കുന്ന കുട്ടികള്ക്ക് അവസാനത്തെ മാസങ്ങള് ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടതാണ്. കാരണം വിവിധ മോഡല് പരീക്ഷകള് എഴുതി പരിശീലനം നടത്തേണ്ട സമയമാണത്. എന്നാല് മോള്ക്ക് പഠിക്കാന് പറ്റിയ സാഹചര്യം അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നു. പകല് ക്ലാസില് പോകണം, രാത്രിയില് ഹോസ്റ്റലില് വന്നാലും പഠിക്കാന് വളരെ പ്രയാസമനുഭവപ്പെട്ടു. നേരത്തെ എന്ട്രന്സ് പരിശീലന കേന്ദ്രം നടത്തിയ മോഡല് പരീക്ഷകളില് നല്ല മാര്ക്ക് കിട്ടിയിരുന്ന മോള്ക്ക് അവിടെവച്ച് എഴുതിയ പരീക്ഷക്ക് വളരെ കുറഞ്ഞ മാര്ക്കാണ് കിട്ടിയത്. ഇതോടെ മോള് ആകെ തളര്ന്നു. അവള്ക്കവിടെ തുടരാന് പറ്റുകയില്ലെന്നും തിരികെ പോരണമെന്നും നീറ്റ് പരീക്ഷയാണ് അവളുടെ പ്രധാന ലക്ഷ്യമെന്നും പറഞ്ഞ് അവള് എന്നും കരച്ചിലായിരുന്നു. ഞങ്ങള് വലിയൊരു പ്രതിസന്ധിയിലായി. കാരണം നീറ്റ് വഴി അവളാഗ്രഹിക്കുന്നതുപോലെ ഒരു ഗവണ്മെന്റ് എം.ബി.ബി.എസ് സീറ്റ് കിട്ടുകയെന്നത് ഉറപ്പുള്ള കാര്യമല്ല, ഒരു കേന്ദ്ര ഗവണ്മെന്റ് സ്ഥാപനത്തില് കിട്ടിയ നല്ല ജോലിസാധ്യതയുള്ള കോഴ്സ് നഷ്ടപ്പെടുത്തുക എന്നത് ഞങ്ങള്ക്ക് ചിന്തിക്കാന് പോലുമാവില്ലായിരുന്നു. വേറെ ഒരു പ്രശ്നം കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു. കോളജിന് ഒരു ബോണ്ടുപേപ്പര് കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. തക്കതായ കാരണമില്ലാതെ കോഴ്സ് ഉപേക്ഷിച്ച് പോന്നാല് വേണമെങ്കില് കോളജ് അധികാരികള്ക്ക് പിഴ ഈടാക്കാം. ഈ ദിവസങ്ങളില് ഞാനും ഭാര്യയും കൈചേര്ത്ത് പിടിച്ച് ഇങ്ങനെ പ്രാര്ത്ഥിക്കുമായിരുന്നു, "സ്വര്ഗസ്ഥനായ അപ്പച്ചാ, ഈശോയുടെ വിലയേറിയ തിരുരക്തത്തിന്റെ യോഗ്യതയാല് ഞങ്ങളുടെ ഈ പ്രശ്നത്തിന് ഒരു പരിഹാരം ഉണ്ടാക്കണമേ." മൂന്ന് കാര്യങ്ങളാണ് ഞങ്ങള് പ്രാര്ത്ഥിച്ചത്. മോള്ക്ക് ഈ പ്രതിസന്ധിയെ തരണം ചെയ്യാനുള്ള കഴിവ് കൊടുക്കണം. വിശുദ്ധ കുര്ബാനയില് പങ്കെടുക്കാനുള്ള സൗകര്യമുള്ള ഒരു സ്ഥലത്ത് അഡ്മിഷന് കൊടുക്കണം. ഈ ലോകത്തിലെ എല്ലാ സ്ഥാപനങ്ങളുടെയും ഉടമയായ അപ്പച്ചന് ഇഷ്ടമാണെങ്കില് അവള് ആഗ്രഹിക്കുന്നതുപോലെ ഒരു സീറ്റ് കൊടുത്ത് അനുഗ്രഹിക്കണം. കുറച്ച് ദിവസം ഇങ്ങനെ പ്രാര്ത്ഥിച്ചപ്പോള് മനസിന് ഒരു ശാന്തത വന്നു. ഞാന് മോളോട് പറഞ്ഞു, "നിനക്ക് അവിടെ തുടരാന് പറ്റുകയില്ലെങ്കില് കോഴ്സ് നിര്ത്തി പോരാന് അപേക്ഷ കൊടുത്തുകൊള്ളുക. തമ്പുരാന് എന്തെങ്കിലും മാര്ഗം കാണിച്ചുതരും." അവള് കോളജ് പ്രിന്സിപ്പലിന് മെയില് അയച്ചു. പ്രിന്സിപ്പല് ക്ലാസില് വന്ന് വിവരങ്ങള് ചോദിച്ചു. കോഴ്സ് ഉപേക്ഷിച്ചു പോരാനുള്ള അനുവാദം കൊടുത്തു. അതുമായി കോളജ് രജിസ്ട്രാറുടെ അടുത്ത് പോകണം. അവിടെനിന്നാണ് വിടുതല് ചെയ്യുക. മറ്റു കുട്ടികള് ഇതറിഞ്ഞപ്പോള് അവളോട് പറഞ്ഞു, "മൂന്ന് പ്രാവശ്യം വരെ നീറ്റ് എഴുതിയവര്വരെ നമ്മുടെ കൂടെയുണ്ട്. കിട്ടാന് അത്ര എളുപ്പമല്ല. നീ ഈ നല്ല കോഴ്സ് ഉപേക്ഷിക്കരുത്. നീ ഒരിക്കല്കൂടി പ്രിന്സിപ്പാളിന്റെ അടുത്തുപോയി കുറച്ച് ദിവസങ്ങള് അവധി ചോദിക്ക്." അവര് പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് അവള് അവധി ചോദിച്ചു. നീറ്റ് പരീക്ഷയ്ക്ക് മുമ്പുള്ള പത്തുദിവസം അവര് അവധി നല്കാമെന്ന് സമ്മതിച്ചു. അതോടെ അവളുടെ പ്രയാസമെല്ലാം മാറി. ഒഴിവുള്ള സമയങ്ങളിലെല്ലാം അവള് നന്നായി പഠിച്ചു. പരീക്ഷക്ക് മുന്പുള്ള പത്തുദിവസം ബാംഗ്ലൂര് ഉള്ള ഞങ്ങളുടെ ഒരു ബന്ധുവിന്റെ ഒഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ഒരു വീട് ഉണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ താമസിച്ച് പഠിച്ച് മോള്ക്ക് നീറ്റ് പരീക്ഷ എഴുതാന് പറ്റി. ദൈവം ഞങ്ങളുടെ പ്രാര്ത്ഥന കേട്ടു. മോള് ആറരമാസം പ്രസ്തുത സ്ഥാപനത്തില് വളരെ സന്തോഷത്തോടെ പഠിച്ചു. നീറ്റ് വഴി കര്ണാടകത്തില് തന്നെ ഒരു ഗവണ്മെന്റ് മെഡിക്കല് കോളജില് അഡ്മിഷന് കിട്ടി. മെഡിക്കല് കോളജിന് അടുത്തുതന്നെ ഒരു ദൈവാലയമുണ്ട്. ഞായറാഴ്ചകളില് വിശുദ്ധ കുര്ബാനയില് പങ്കെടുക്കാനുള്ള സൗകര്യവുമുണ്ട്. "നമ്മില് പ്രവര്ത്തിക്കുന്ന ശക്തിയാല് നാം ചോദിക്കുന്നതിലും ആഗ്രഹിക്കുന്നതിലും വളരെ കൂടുതല് ചെയ്തു തരുവാന് കഴിയുന്ന അവിടുത്തേക്ക് സഭയിലും യേശുക്രിസ്തുവിലും തലമുറകളോളം എന്നേക്കും മഹത്വമുണ്ടാകട്ടെ ആമ്മേന് (എഫേസോസ് 3/20-21).
By: Thomas Thalapuzha
Moreകോഴിക്കോട് അമലാപുരി പള്ളിയില് ഒരു ഉച്ചസമയത്ത് കണ്ട കാഴ്ച. ഒരു യുവാവ് പള്ളിയിലേക്ക് കയറിവന്ന് ബഞ്ചില് ഇരുന്നു. അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോള് അയാളുടെ മൊബൈല് ബെല്ലടിച്ചു. യുവാവ് ബാഗില് നിന്ന് ഫോണെടുത്ത് പള്ളിയിലിരുന്നുതന്നെ സംസാരിക്കാന് ഒരുങ്ങി. എന്നാല് ഇത് കൃത്യമായി ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഒരു വ്യക്തി അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു, പള്ളിക്കകം വൃത്തിയാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു അക്രൈസ്തവ സഹോദരി. അവര് ഒരു വാക്കുപോലും പറയാതെ, ആ യുവാവിനെ പള്ളിക്കു പുറത്തേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. എന്റെ കണ്ണുംകാതും ജിജ്ഞാസയോടെ അവരെ അനുഗമിച്ചു. പള്ളിക്കു പുറത്തിറങ്ങിയ ശേഷം അവര് പറഞ്ഞു, ‘ഇത് ഇവിടെ അനുവദനീയമല്ല. പള്ളിക്കുള്ളില് ഫോണ് പാടില്ല. ദൈവാലയത്തികത്തിരുന്ന് ഫോണില് സംസാരിക്കരുതെന്ന് അറിയില്ലേ? ഇനിമേലില് ഒരു ദൈവാലയത്തിലും ഇത് ആവര്ത്തിക്കാന് പാടില്ല.’ അവരുടെ ശക്തിയുള്ള വാക്കുകള് ദൈവാലയത്തിനുള്ളില് കേള്ക്കാന്മാത്രം ഉറക്കെയായിരുന്നു. ഈ അക്രൈസ്തവ സഹോദരിയുടെ ബോധ്യവും ആദരവും തീക്ഷ്ണതയും ഭക്തക്രിസ്ത്യാനികളായ നമുക്കുണ്ടോ? സ്വര്ഗം കണ്ണുപൊത്തിപ്പോകുന്ന ചില പ്രവൃത്തികള് പള്ളികളില് കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസികളുടെ ഭാഗത്തുനിന്നും ഉണ്ടാകാറില്ലേ? പരസ്യമായി എഴുന്നള്ളിയിരിക്കുന്ന ദിവ്യകാരുണ്യ ഈശോയുടെ മുമ്പിലിരുന്നു ലോകകാര്യം പറയുന്നവര്.., തമാശപറഞ്ഞ് ചിരിക്കുന്നവര്… തലങ്ങും വിലങ്ങും നടക്കുന്നവര്, ഫോണ് വിളിക്കുന്നവര്… കൊറോണയുടെ വരവോടെ എല്ലാ ദൈവാലയങ്ങളിലും ദിവ്യബലിയുടെയും ആരാധനയുടെയും വീഡിയോ റെക്കോഡിങ്ങും ലൈവുമെല്ലാം ആരംഭിച്ചു. അവിടങ്ങളിലെല്ലാം പാവം ദിവ്യകാരുണ്യ ഈശോയെ നോക്കാന് ക്യാമറയും ലൈറ്റുകളും മാത്രമായി… മനുഷ്യരെല്ലാം റെക്കോഡിങ്ങിന്റെ തിരക്കിലാണല്ലോ. ദിവ്യകാരുണ്യസ്നേഹം അതിതീവ്രമായി അവഗണിപ്പെട്ട, അനാദരിക്കപ്പെട്ട നാളുകള്… അക്രൈസ്തവരോ അറിവില്ലാത്തവരോ അല്ല, ഏറ്റവും അടുത്തുനില്ക്കുന്നവര് അവഹേളിക്കുമ്പോള് എങ്ങനെ സഹിക്കാനാകും? ”ഞാന് പിതാവാണെങ്കില് എനിക്കുള്ള ബഹുമാനം എവിടെ? ഞാന് യജമാനനാണെങ്കില് എന്നോടുള്ള ഭയം എവിടെ? … കര്ത്താവിന്റെ ബലിപീഠത്തെ നിസാരമെന്ന് നിങ്ങള് കരുതി” (മലാക്കി 1/6,7). ഈശോയുടെ കണ്ണുനീര് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലും ദൈവാലയങ്ങളിലും വീഴാതിരിക്കട്ടെ…! അധികാരികളും ശുശ്രൂഷകരും വിശ്വാസികളുമെല്ലാം വളരെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ദൈവമായ കര്ത്താവിന് ഉചിതമായ ആദരവും ബഹുമാനവും അര്പ്പിക്കപ്പെടുന്നുവെന്ന് നമുക്ക് ഉറപ്പുവരുത്താം. അങ്ങനെയെങ്കില് അവിടുത്തെ അനുഗ്രഹം നമ്മുടെ അവകാശമാണ്. ”കര്ത്താവിന്റെ വിശുദ്ധരേ, അവിടുത്തെ ഭയപ്പെടുവിന്; അവിടുത്തെ ഭയപ്പെടുന്നവര്ക്ക് ഒന്നിനും കുറവുണ്ടാവുകയില്ല” (സങ്കീര്ത്തനങ്ങള് 34/9).
By: ആന്സിമോള് ജോസഫ്
More”നീ വലിയ പ്രാര്ത്ഥനക്കാരി അല്ലേ? അതുകൊണ്ട് ഈ പ്രശ്നത്തിനൊരു പരിഹാരം കണ്ടുപിടിക്ക്!” എന്റെ ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ വാക്കുകള് ആണ്. അവര് യൂറോപ്പില് താമസിച്ച് ജോലി ചെയ്യുന്നു. അവിടത്തെ കാലാവസ്ഥയില് ചില ചെടികള് നട്ടുപിടിപ്പിക്കുക വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടേറിയ കാര്യമാണ്. ഇല പൊഴിയുന്ന കാലത്തു വൃക്ഷങ്ങളെല്ലാം ശാഖകള് മാത്രമായി നിലകൊള്ളുന്നത് കാണാം. നാട്ടില്നിന്നും കൊണ്ടുവന്ന ഒരു വേപ്പിന് തൈ അവരുടെ വീടിനകത്ത് ചെടിച്ചട്ടിയില് നട്ടിരുന്നു. സാധിക്കുന്ന വിധത്തിലെല്ലാം അതിനെ പരിപാലിച്ചു. മണ്ണും വളവും സൂര്യപ്രകാശം ലഭിക്കാനുള്ള സാഹചര്യങ്ങളും എല്ലാം ക്രമീകരിച്ചിരുന്നു. അത്രയും സംരക്ഷിച്ചിട്ടും വേപ്പിന്തൈയുടെ ഇലകള് ഏറെക്കുറെ കൊഴിഞ്ഞു വീണു. അവശേഷിക്കുന്നവ ഇളം മഞ്ഞ നിറത്തില് കൊഴിയാറായി നില്ക്കുന്നു. ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷയില് വളര്ത്തിയ ചെടിയായതു കൊണ്ടുതന്നെ നഷ്ടപ്പെടുന്നതിന് വേദന കാണുമല്ലോ. ആ സങ്കടത്തില്നിന്ന് വന്ന വാക്കുകളാണ് ആദ്യം എഴുതിയത്. കുറെ പരിശ്രമിച്ചു, പ്രാര്ത്ഥിച്ചു, ഇനി എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയില്ല എന്ന നിലയില് എത്തിയപ്പോഴാണ് പ്രശ്നം കൂട്ടുകാരിയായ എന്റെ നേര്ക്ക് നേരെ തിരിച്ചു വിടുന്നത്. നീ നിന്റെ നസ്രായനോട് പറഞ്ഞ് ഒരു പരിഹാരം വാങ്ങിത്തരണം എന്നതാണ് വെല്ലുവിളി. എന്ത് പറയണം എന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. ഈശോയുടെ പേരില് വെല്ലുവിളി നേരിടുമ്പോള് മനസ്സില് വിഷമം തോന്നാറുണ്ട്. പിന്നെ ഈശോയെ എങ്ങനെയും ‘സോപ്പിട്ട്’ കാര്യം നേടിയെടുക്കുക എന്നതുമാത്രമാണ് ലക്ഷ്യം. ഈ പ്രശ്നം സാധാരണ രീതിയില്നിന്നെല്ലാം വ്യത്യസ്തമായൊരു പ്രാര്ത്ഥനാസഹായം ആണല്ലോ…. എന്റെ മറുപടിക്കായി അവര് ഫോണില് കാത്തുനില്ക്കുകയാണ്…. മനസ്സില് വല്ലാത്തൊരു ഭയം നിറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിലും ഈശോയുടെ തിരുഹൃദയരൂപത്തിന് മുന്നില് ഞാന് ഫോണുമായി വന്നിരുന്നു. അല്പനിമിഷങ്ങള് ഈശോയുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി. ഒരു ചെറുചമ്മലോടെ എന്റെ നിസ്സഹായാവസ്ഥ ഈശോയോടു പറഞ്ഞു, ‘ഈശോയേ, എങ്ങനെയും ഈ പ്രശ്നം പരിഹരിച്ചുകൊടുക്ക്. ഇല്ലെങ്കില് നമുക്ക് നാണക്കേടാകും കേട്ടോ’ എന്നൊരു ഭീഷണിയും. ഓരോ ദിവസവും ഇവള് എന്തൊക്കെ പണികളാണ് എനിക്ക് വാങ്ങിത്തരുന്നതെന്ന് ഒരു ദീര്ഘനിശ്വാസത്തില് ഈശോ ഓര്ത്തിരിക്കാം. മനസ്സില് ലഭിച്ച പ്രേരണയനുസരിച്ചു അവരോട് വീഡിയോ കാള് ചെയ്തു മൊബൈല് ഫോണ് വേപ്പിന്തൈയുടെ അടുത്ത് വച്ചു കൊള്ളാന് ആവശ്യപ്പെട്ടു. മുപ്പതു മിനിറ്റില് നൂറു ദൈവവചനങ്ങള് വേപ്പിന്തൈയോട് പറഞ്ഞുകേള്പ്പിച്ചു. മനസ്സിന്റെ സമനില തെറ്റിയ ചിലരുടെ പ്രവൃത്തികള് പോലെ അവര്ക്കു തോന്നിക്കാണും, സ്വാഭാവികം. ജീവിതത്തില് ആദ്യമായി ഒരു ചെടിയോട് വചനപ്രഘോഷണം നടത്തിയ സന്തോഷം ആയിരുന്നു എന്റെ മനസ്സില്. മൂന്നു ദിവസങ്ങള് കഴിഞ്ഞപ്പോള് മഞ്ഞനിറത്തില് കൊഴിയാറായി നില്ക്കുന്ന ഇലകള് മാത്രമുള്ള ചെടിയില് പച്ച നിറത്തിലുള്ള പുതിയ ഇലകള് മുളപൊട്ടാന് തുടങ്ങി. ഏഴാം ദിവസം എല്ലാ മഞ്ഞ ഇലകളും ഇല്ലാതായി. വേപ്പിന്തൈ പുതുജീവന് പ്രാപിച്ചു. പുതിയ നാമ്പുകള് മുള പൊട്ടി. ഒരു ചട്ടിയില്മാത്രമായിരുന്ന ചെടി പിന്നീട് വളര്ന്നു വലുതായി മൂന്ന് ചട്ടികളിലേക്കുകൂടി പറിച്ചു നടേണ്ടി വന്നു. വേപ്പിന്തൈയുടെ വളര്ച്ചയെല്ലാം കാണിക്കുന്ന ഫോട്ടോകളും മറ്റ് മെസേജുകളും അവര് അയക്കുമായിരുന്നു. എന്തായാലും ഈശോയോട് പറഞ്ഞാല് തീരാത്ത അത്രയും നന്ദിയും സ്നേഹവും ഉണ്ട്, എന്റെനേര്ക്ക് വരുന്ന വെല്ലുവിളികള്പോലും ഏറ്റെടുത്ത് ചെയ്ത് എന്നെ വിശ്വാസത്തില് കൂടുതല് ആഴപ്പെടുത്തുന്നതിന്. ”ആത്മാവാണ് ജീവന് നല്കുന്നത്; ശരീരം ഒന്നിനും ഉപകരിക്കുന്നില്ല. നിങ്ങളോട് ഞാന് പറഞ്ഞ വാക്കുകള് ആത്മാവും ജീവനുമാണ്” (യോഹന്നാന് 6/63). മറ്റൊരു സംഭവംകൂടി പറയാം. ഗോവയിലുള്ള ഒരു കുടുംബം ഒരിക്കല് പ്രാര്ത്ഥനാസഹായവുമായി സമീപിച്ചു. അവരുടെ നാല് വയസ്സുള്ള മകന് സംസാരിക്കുന്നില്ല. പല ഡോക്ടര്മാരുടെയും അടുത്ത് പോയി. ചികിത്സകള് നടത്തി. പക്ഷേ പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു മാറ്റവും കാണാന് കഴിഞ്ഞില്ല. വളരെ നിരാശയോടെ അമ്മ കരയുകയാണ്. ചിലപ്പോഴെങ്കിലും ഞാനും എന്റെ ഈശോയും തമ്മിലുള്ള സൗന്ദര്യപ്പിണക്കങ്ങള് മറ്റുള്ളവരുടെ സങ്കടത്തിന്റെ പേരില് ആയിരിക്കും. കുറച്ച് ദൈവവചനങ്ങള് അവര്ക്കു നല്കി. മകനെ മടിയിലിരുത്തിക്കൊണ്ട് ഇരുചെവികളിലും ആ വചനങ്ങള് പല തവണ ആവര്ത്തിച്ചു ഉറക്കെ പറയാന് ഈശോ നല്കിയ പ്രേരണയാല് നിര്ദേശിച്ചു. മൂന്നു മാസങ്ങള്ക്കു ശേഷം ആ മകന് ചെറിയ വാക്കുകള് സംസാരിക്കാന് തുടങ്ങി. ഇന്ന് അവന് സ്കൂളില് പഠിക്കുന്നു. ഈശോയുടെ സ്നേഹവും കരുതലും ഒരിക്കലും വാക്കുകളില് പ്രതിഫലിപ്പിക്കാന് സാധ്യമല്ല! ചുമന്നുകൊണ്ടു വന്നവരുടെ വിശ്വാസം കണ്ട് തളര്വാത രോഗിയെ ഈശോ സുഖപ്പെടുത്തിയ സംഭവം നമുക്കോര്ക്കാം. തളര്വാത രോഗിയെ വഹിച്ചുകൊണ്ട് വന്നവരുടെ മുന്നില് പ്രതിബന്ധങ്ങള് പലതായിരുന്നു. പക്ഷേ പ്രതികൂലങ്ങള്ക്കുമുന്നില് തങ്ങള് വന്നതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം മാറ്റിവച്ച് അവര് തിരിച്ചു പോയില്ല. തങ്ങളുടെ നിയോഗത്തിനൊപ്പം അത് നേടാനായി തീക്ഷ്ണമായി പ്രവര്ത്തിക്കുകകൂടി ചെയ്തു. ഇന്നത്തേതുപോലെ കോണ്ക്രീറ്റ് ഒന്നും അല്ലാത്ത ആ ഭവനത്തിന്റെ മേല്ക്കൂരയിലേക്ക് തളര്വാത രോഗിയെയുംകൊണ്ട് അവര് കയറി എന്ന് പറയുമ്പോള് സ്വന്തം ജീവന് പണയം വച്ചുകൊണ്ട് പ്രവര്ത്തിച്ചു എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. പിന്നീട് മേല്ക്കൂര പൊളിച്ച് ഓടിളക്കി, കിടക്കയോടെ താഴോട്ടിറക്കി എന്ന് നാം വായിക്കുന്നു. ജീവിതത്തിലെ പ്രതിബന്ധങ്ങള്ക്കു നടുവില് നിരാശപ്പെട്ടു പിന്മാറരുത്. വചനമാകുന്ന ആത്മീയ വാളെടുത്തു പൊരുതി ജയിക്കാന് ഈശോയുടെ സ്നേഹവും കരുണയും നമ്മെ സഹായിക്കട്ടെ. ”നമുക്കെതിരെ വരുന്ന ശത്രുക്കളെയും ലോകം മുഴുവനെത്തന്നെയും അംഗുലീചലനംകൊണ്ടു തറപറ്റിക്കാന് കഴിയുന്ന സര്വശക്തനായ ദൈവത്തിലാണ് നമ്മുടെ പ്രത്യാശ” (2 മക്കബായര് 8/18). സംസാരതടസം മാറുവാന് പ്രാര്ത്ഥിക്കാവുന്ന വചനക്കൊന്ത ”ദൈവത്തിന്റെ വചനം സജീവവും ഊര്ജസ്വലവുമാണ്; ഇരുതലവാളിനെക്കാള് മൂര്ച്ചയേറിയതും, ചേതനയിലും ആത്മാവിലും സന്ധിബന്ധങ്ങളിലും മജ്ജയിലും തുളച്ചുകയറി ഹൃദയത്തിന്റെ വിചാരങ്ങളെയും നിയോഗങ്ങളെയും വിവേചിക്കുന്നതുമാണ്” (ഹെബ്രായര് 4/12). (ഒരു പ്രാവശ്യം) ”തത്ക്ഷണം അവന്റെ വായ് തുറക്കപ്പെട്ടു. നാവ് സ്വതന്ത്രമായി. അവന് ദൈവത്തെ വാഴ്ത്തിക്കൊï് സംസാരിക്കാന് തുടങ്ങി” (ലൂക്കാ 1/64). (പത്തു പ്രാവശ്യം) ”ദൈവത്തിന്റെ വചനം….” (ഒരു പ്രാവശ്യം) ”കര്ത്താവേ, എന്റെ അധരങ്ങളെ തുറക്കണമേ! എന്റെ നാവ് അങ്ങയുടെ സ്തുതികള് ആലപിക്കും” (സങ്കീര്ത്തനങ്ങള് 51/15). (പത്ത് പ്രാവശ്യം) ”ദൈവത്തിന്റെ വചനം…” (ഒരു പ്രാവശ്യം) ”ജ്ഞാനം മൂകരുടെ വായ് തുറക്കുകയും ശിശുക്കളുടെ നാവിനു സ്ഫുടമായി സംസാരിക്കാന് കഴിവു നല്കുകയും ചെയ്തു” (ജ്ഞാനം 10/21). (പത്തു പ്രാവശ്യം) ”ദൈവത്തിന്റെ വചനം…” (ഒരു പ്രാവശ്യം) ”അവന് എന്റെ അധരങ്ങളെ സ്പര്ശിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു: ഇത് നിന്റെ അധരങ്ങളെ സ്പര്ശിച്ചിരിക്കുന്നു. നിന്റെ മാലിന്യം നീക്കപ്പെട്ടു; നിന്റെ പാപം ക്ഷമിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു” (ഏശയ്യാ 6/7). (പത്തു പ്രാവശ്യം) ”ദൈവത്തിന്റെ വചനം…” (ഒരു പ്രാവശ്യം) ”അവന് എന്നോടു സംസാരിച്ചപ്പോള് ശക്തി പ്രാപിച്ച ഞാന് പറഞ്ഞു: പ്രഭോ, സംസാരിച്ചാലും; അങ്ങ് എന്നെ ശക്തനാക്കിയിരിക്കുന്നു” (ദാനിയേല് 10/19). (പത്തു പ്രാവശ്യം)
By: ആന് മരിയ ക്രിസ്റ്റീന
Moreദൈവശാസ്ത്രം എന്റെ ഇഷ്ടവിഷയമായിരുന്നു. ഇവാഞ്ചലിക്കല് വിശ്വാസം പുലര്ത്തിയിരുന്നതിനാല് ഇവാഞ്ചലിക്കല് ദൈവശാസ്ത്രഗന്ഥങ്ങള് ധാരാളം വായിക്കുകയും ചെയ്തു. അതിനാല്ത്തന്നെ, പത്രോസ് എന്ന പാറമേല് അല്ല; യേശു, ക്രിസ്തുവാണെന്ന വെളിപാടിന്മേലാണ് സഭ സ്ഥാപിക്കുന്നത് എന്ന വാദം ശക്തമായി തെളിയിക്കാമെന്ന ആത്മവിശ്വാസവുമായിട്ടാണ് ഞാന് നടന്നിരുന്നത്. അതിനാല് ”നീ പത്രോസാണ്; ഈ പാറമേല് എന്റെ സഭ ഞാന് സ്ഥാപിക്കും…” (മത്തായി 16/18) എന്ന വചനഭാഗം എനിക്കൊരു പ്രശ്നമായിരുന്നില്ല. എന്നാല് പഠനം തുടങ്ങിയതിലൂടെ മനസിലായി, ഈ വചനഭാഗത്ത് പത്രോസിനെയാണ് പാറയെന്ന് വിവക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നത് എന്ന്. മത്തായി 16/17-19 വചനങ്ങളില് പത്രോസിനോട് യേശു പറയുന്ന മൂന്ന് വാക്യങ്ങള് കാണാം: 1. യോനായുടെ പുത്രനായ ശിമയോനേ, നീ ഭാഗ്യവാന്!… (മത്തായി 16/17). 2. …നീ പത്രോസാണ്; ഈ പാറമേല് എന്റെ സഭ ഞാന് സ്ഥാപിക്കും… (മത്തായി 16/18). 3. സ്വര്ഗരാജ്യത്തിന്റെ താക്കോലുകള് നിനക്ക് ഞാന് തരും…. (മത്തായി 16/19). ഒന്നാമത്തേത് നിശ്ചയമായും ഒരു അനുഗ്രഹത്തെ കുറിക്കുന്നു. ദൈവത്തില്നിന്ന് ഒരു പ്രത്യേക വെളിപ്പെടുത്തല് ലഭിച്ചതിനാല് ശിമയോന് ഭാഗ്യവാനാണ്. മൂന്നാമത്തേതും അനുഗ്രഹംതന്നെ, സ്വര്ഗരാജ്യത്തിന്റെ താക്കോലുകള് ശിമയോന് നല്കും. അങ്ങനെയെങ്കില് ഈ രണ്ട് അനുഗ്രഹങ്ങളുടെ മധ്യത്തിലുള്ള വാക്യവും ഒരു അനുഗ്രഹമാകാതെ തരമില്ല. അതൊരു പ്രശ്നമായി തോന്നി. പത്രോസെന്ന പാറമേല് അല്ല അദ്ദേഹത്തിന് നല്കപ്പെട്ട വെളിപാട് എന്ന പാറമേല് ആണ് സഭ പണിയപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് എന്നാണ് ഇവാഞ്ചലിക്കല് പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് പഠനങ്ങള്. ബൈബിളിന്റെ ഗ്രീക്ക് മൂലത്തില് ജലൃേീ െഎന്ന പദമാണ് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. അതിനര്ത്ഥം ചെറിയ കല്ല് എന്നാണ്. എന്നാല് പാറ എന്നര്ത്ഥം വരുന്നത് ജലൃേമ എന്ന പദത്തിനാണ്. അതിനാല് ഇവാഞ്ചലിക്കല് പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് വ്യാഖ്യാതാക്കള് പറയുന്നത് ‘പത്രോസേ, നീയൊരു ചെറിയ കല്ലാണ്, എന്നാല് നിനക്ക് ലഭിച്ച വെളിപാടാകുന്ന പാറമേല് ഞാനെന്റെ സഭ സ്ഥാപിക്കും’ എന്നാണ് യേശു ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് എന്നത്രേ. പക്ഷേ മത്തായിയുടെ സുവിശേഷം രചിക്കപ്പെട്ട കാലത്ത് ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പുരാതന ഗ്രീക്കില് ഈ രണ്ട് പദങ്ങള്ക്കും ഒരേ അര്ത്ഥമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത് എന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല. അതേസമയംതന്നെ, യേശു ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ഹീബ്രുവിന്റെ സഹോദരഭാഷയായ അരമായഭാഷയില് കേഫാ എന്ന പദമാണ് ഉള്ളത്. ഗ്രീക്കിലെ Petros, Petra എന്നീ രണ്ട് പദങ്ങള്ക്കും തുല്യമാണ് കേഫാ എന്ന പദം. മാത്രവുമല്ല, പത്രോസേ നീ ചെറിയ കല്ലാകുന്നു എന്നാണ് ആ വാക്യം എന്ന് കരുതുക. എങ്കില് ആ ഖണ്ഡിക തീര്ത്തും വിഡ്ഢിത്തംപോലെയാകും. ഒന്ന് ഊഹിച്ചുനോക്കുക, 1. യോനായുടെ പുത്രനായ ശിമയോനേ, നീ ഭാഗ്യവാന്!… 2. …നീ വെറുമൊരു ചെറിയ കല്ലാണ്…. 3. സ്വര്ഗരാജ്യത്തിന്റെ താക്കോലുകള് നിനക്ക് ഞാന് തരും…. ഇങ്ങനെയാണ് ആ വാക്യങ്ങളുടെ ക്രമീകരണമെന്ന് വിശ്വസിക്കാനാവുമോ? ഈ ഭാഗം വിശദമായി പരിശോധിക്കുമ്പോള് പത്രോസ് ശിഷ്യന്മാരുടെ തലവനാണെന്നതും വ്യക്തമാകും. മറ്റ് അപ്പസ്തോലര് പത്രോസിന് ലഭിച്ച അധികാരങ്ങള് പങ്കുവച്ചുനല്കപ്പെട്ടവരായിരുന്നു. ഈ പശ്ചാത്തലത്തില്, യേശുവിന്റെ സ്വര്ഗാരോഹണത്തിനുശേഷം അവിടുത്തെ സ്വര്ഗീയ അധികാരത്തിനുകീഴില് ഭൗമികസഭയുടെ തലവന് പത്രോസ് ആയിരുന്നു എന്നതും മനസിലാക്കാം. അങ്ങനെയെങ്കില് ആദ്യത്തെ പാപ്പ പത്രോസാണെന്ന് കത്തോലിക്കര് പറയുന്നത് ശരിയാണ്. ഇക്കാര്യങ്ങളെല്ലാം ശരിയാണെങ്കില് മറ്റ് കത്തോലിക്കാപ്രബോധനങ്ങളും ശരിയായിരിക്കണം. ഇതെല്ലാം കണ്ടെത്തിയതോടെ ഞാനല്പം കുഴങ്ങിയെന്ന് പറയാം. എങ്കിലും ഞാന് എതിര്ത്തുനില്ക്കാന് ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ അടുത്ത വര്ഷം കത്തോലിക്കാ ദൈവശാസ്ത്രം ആഴത്തില് പഠിച്ചു. അതോടെ കത്തോലിക്കാവിശ്വാസത്തോടുള്ള സമീപനം മയപ്പെട്ടു. ഭാര്യ റെനിയെ വിശുദ്ധബലിക്ക് കൊണ്ടുപോകാന് തുടങ്ങി. സഭയില് വിവാഹകൂദാശ സ്വീകരിക്കാന് തയാറായി. 1991 ഡിസംബര് ഒന്നിന് ഫാ. മാര്ക്ക് വുഡിന്റെ കാര്മികത്വത്തിലായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ യഥാര്ത്ഥവിവാഹം. രണ്ട് സാക്ഷികള്മാത്രമാണ് അതില് സംബന്ധിച്ചത്. ഞാന് കണ്ടിട്ടുള്ളതില്വച്ച് ഏറ്റവും ഹ്രസ്വമായ വിവാഹകര്മം. ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും ദൈവശാസ്ത്രപരമായ ചില മേഖലകളില് സഭയുടെ പഠനങ്ങളോട് എതിര്പ്പുണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ നിലപാടുകള്ക്ക് കടുപ്പം കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്ന് റെനി മനസിലാക്കിയെങ്കിലും, ഞാന് മാറുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുകയാണെന്ന് അവളെ അറിയിച്ചില്ല. കത്തോലിക്കാപ്രബോധനങ്ങളില് എന്തെങ്കിലും ഗുരുതരപ്രശ്നം കണ്ടെത്തിയാല് ഞാനിതെല്ലാം ഉപേക്ഷിക്കും, അതിനാല് അവള്ക്ക് പ്രതീക്ഷ കൊടുത്തിട്ട് പിന്നീട് വിഷമിക്കാന് ഇടവരുത്തേണ്ട എന്ന് കരുതി. പക്ഷേ, ഒടുവില്… പഠനങ്ങളുടെ പൂര്ത്തിയില്, കത്തോലിക്കാസഭ ഏകസത്യസഭയാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ് സഭാംഗമാകണമെന്ന് ഞാന് തീരുമാനിച്ചു. 1992 ജനുവരിയിലാണ് ഇക്കാര്യം റെനിയോട് വെളിപ്പെടുത്തിയത്. അവള്ക്ക് വളരെ സന്തോഷമായി. എന്നാല് അവളെക്കാള് കൂടുതല് സന്തോഷം എനിക്കായിരുന്നു. വലിയ നോമ്പ് സമീപിച്ചപ്പോള് ആ ഈസ്റ്റര് തലേന്ന് ജ്ഞാനസ്നാനം സ്വീകരിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഞാന് പദ്ധതിയിടാന് തുടങ്ങി. പക്ഷേ അതത്ര മുന്നോട്ട് പോയില്ല. എന്നാല് ഞാന് പങ്കെടുത്തിരുന്ന ആരാധനാസമൂഹത്തില്നിന്ന് കത്തോലിക്കാവിശ്വാസത്തിലേക്ക് മാറിയ ലിയോണും സമാനമായ വിധത്തില് കത്തോലിക്കാവിശ്വാസത്തിലേക്ക് മാറിയവരും പല കാര്യങ്ങളിലും സഹായിച്ചു. ഭാര്യയെ പ്രീതിപ്പെടുത്താനാണ് ഞാന് കത്തോലിക്കാവിശ്വാസം സ്വീകരിക്കുന്നതെന്ന് ആളുകള് ചിന്തിക്കുമോ എന്ന് ഞാന് ആശങ്കപ്പെട്ടിരുന്നു. എന്നാല് ഭാഗ്യവശാല്, എന്റെ പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് സുഹൃത്തുക്കള് എന്നെ നന്നായി മനസിലാക്കിയിരുന്നു. ഭാര്യക്കുവേണ്ടിയല്ല ഞാന് കത്തോലിക്കാവിശ്വാസം സ്വീകരിക്കുന്നതെന്ന് അവര്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. പദ്ധതികള് തകിടം മറിയുന്നു… ജീവിതത്തെ മാറ്റിമറിക്കുന്ന ഒരു സംഭവവികാസം ആ നാളുകളിലുണ്ടായി. 1992 ജൂണ് അവസാനം റെനിയുടെ 27-ാം ജന്മദിനത്തിനുശേഷം താമസിയാതെ, റെനിക്ക് തീരെ സുഖമില്ലാതെയായി. പതിവുള്ള ലക്ഷണങ്ങള്തന്നെയാണ് കാണപ്പെട്ടത് എന്നതിനാല് വന്കുടലിലെ വ്രണങ്ങള്തന്നെയാണ് വില്ലന് എന്ന് ഞങ്ങള് കരുതി. പക്ഷേ പെട്ടെന്നുതന്നെ റെനിക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാന് സാധിക്കാതെവന്നു, തീര്ത്തും കിടപ്പായി. വേദനകൊണ്ട് അവള് കരഞ്ഞിരുന്ന ദിവസങ്ങള് ഞാന് ഓര്ക്കുന്നു. നടുവേദനയ്ക്ക് ആശ്വാസത്തിനായി മസ്സാജ് തെറാപ്പി ചെയ്യാന് തുടങ്ങിയപ്പോള് മുതുകില് ഒരു മുഴ ശ്രദ്ധയില്പ്പെട്ടു. തുടര്ന്ന് നടത്തിയ വിശദ പരിശോധനകളിലാണ് വേദനാജനകമായ അക്കാര്യം അറിഞ്ഞത്, റെനിക്ക് കുടലില് കാന്സറാണ്. അത് കണ്ടുപിടിക്കാന് ഏറെ വൈകിയതിനാല് ചികിത്സകൊണ്ട് രക്ഷപ്പെടുന്ന അവസ്ഥയായിരുന്നില്ല. കീമോതെറാപ്പി ആരംഭിച്ചു. ഡോക്ടറുടെ നിഗമനമനുസരിച്ച്, ബ്ലഡ് ക്ലോട്ട് നിമിത്തം പെട്ടെന്നോ ന്യൂമോണിയ നിമിത്തം ആഴ്ചകള്കൊണ്ടോ, അതുമല്ലെങ്കില് കാന്സര്നിമിത്തം മാസങ്ങള്ക്കകമോ റെനിയുടെ മരണം സംഭവിക്കാന് സാധ്യതയുണ്ട്. അതിനാല് ഇടവകവൈദികനായ ഫാ. മാര്ക്ക് വുഡിനെ ഞാന് കാര്യങ്ങള് അറിയിച്ചു. അന്ന് രാത്രിതന്നെ അദ്ദേഹം ആശുപത്രിയില് ഞങ്ങളുടെ മുറിയിലെത്തി. റെനിയുടെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചും എന്റെ സഭാപ്രവേശത്തെക്കുറിച്ചും ഞങ്ങള് സംസാരിച്ചു. ബുദ്ധിപരമായി ഒരുങ്ങാന് അല്പസമയം എനിക്ക് ആവശ്യമുണ്ടെന്ന തോന്നലിലായിരുന്നു അതിനുമുമ്പ് ഞാന്. എന്നാല്, ഇപ്പോഴേ ഞാനേറെ സമയം വൈകിച്ചുവെന്നും ഇനിയെങ്കിലും ഒരു സമര്പ്പണം നടത്തേണ്ട സമയമായെന്നും ആ അവസ്ഥയിലൂടെ ദൈവം പറയുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടു. അന്ന് വെള്ളിയാഴ്ചയായിരുന്നു. ആ ഞായറാഴ്ച എന്റെ സഭാപ്രവേശം നടത്താമെന്ന് ഞങ്ങള് ചിന്തിച്ചു. എന്നാല് ശനിയാഴ്ച രാവിലെ റെനി ഗുരുതരാവസ്ഥയിലായി. എപ്പോള് വേണമെങ്കിലും ശ്വാസം നിലച്ചേക്കാം എന്ന അവസ്ഥ. ഞാന് വേഗം ഫാ. മാര്ക്കിനെ വിളിച്ചു. പിറ്റേ ദിവസം വരെ കാത്തുനില്ക്കാനാവില്ല, അപ്പോള്ത്തന്നെ എനിക്ക് സഭാംഗമാകണം എന്നുപറഞ്ഞു. വേഗം വരാമെന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ മറുപടി. പക്ഷേ അദ്ദേഹം എത്തുംമുമ്പ് റെനിയുടെ ചെസ്റ്റ് എക്സ്-റേ പരിശോധിച്ച് ഡോക്ടര് പറഞ്ഞു, ”പേടിച്ചതുപോലെ ന്യൂമോണിയ അല്ല. ശ്വാസകോശത്തിനകത്തുള്ള മുഴകളാണ് റെനിയുടെ ശ്വാസോച്ഛ്വാസത്തെ തടസപ്പെടുത്തുന്നത്. അതിനാല്ത്തന്നെ ഉടനെ മരിക്കാനുള്ള സാധ്യതയില്ല. കുറച്ച് ആഴ്ചകള്കൂടെ ജീവിച്ചേക്കും.” ഉടനെ മരണം സംഭവിക്കുകയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞാലും അത് ഹൃദയം നുറുക്കുന്ന വാര്ത്തതന്നെയായിരുന്നു. പെട്ടെന്നുതന്നെ റെനിക്ക് വേദനസംഹാരിയായി മോര്ഫിന് കൊടുക്കാന് തുടങ്ങി. അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഫാ. മാര്ക്ക് എത്തി എന്നെ കുമ്പസാരിപ്പിച്ചു. ഏറ്റവും ഹ്രസ്വമായ വിധത്തില് കര്മങ്ങള് നടത്തി എന്നെ സഭയിലേക്ക് സ്വീകരിച്ചു. റെനിക്ക് രോഗിലേപനവും നല്കി. തുടര്ന്ന് ഒരേ തിരുവോസ്തി ഭാഗിച്ച് ഞങ്ങള് ഇരുവര്ക്കും വിശുദ്ധ കുര്ബാന തന്നു. അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ ഒന്നിച്ചുള്ള ആദ്യത്തെയും അവസാനത്തെയും ദിവ്യകാരുണ്യസ്വീകരണം ഒരേ തിരുവോസ്തിയില്നിന്നായിരുന്നു. എന്നെ സഭയിലേക്ക് സ്വീകരിക്കാന് ഫാ.മാര്ക്ക് വരുന്നതിന് അല്പം മുമ്പ് റെനിക്ക് മോര്ഫിന് ഇന്ജക്ഷന് നല്കിയിരുന്നതിനാല് അവള് ചെറിയ മയക്കത്തിലായിരുന്നു ദിവ്യകാരുണ്യസ്വീകരണം നടത്തിയത്. പക്ഷേ എന്താണ് നടക്കുന്നതെന്ന് അവള്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. സാധിക്കുന്നത്ര ശ്രദ്ധയോടെ പങ്കെടുത്തതും തിരുവോസ്തിയുടെ ചെറുതുണ്ട് അല്പം ക്ലേശിച്ചാണെങ്കിലും ഉള്ക്കൊണ്ടതും അതിനാല്ത്തന്നെയായിരുന്നു. എന്റെ സഭാപ്രവേശം പൂര്ത്തിയായപ്പോള് അവളെ ആലിംഗനം ചെയ്തുകൊണ്ട് ഞാന് മന്ത്രിച്ചു, ”ഞാനിതാ സഭയ്ക്കുള്ളില് പ്രവേശിച്ചിരിക്കുന്നു.” അതുകേട്ടപ്പോള് ആ മുഖത്ത് അതിമനോഹരവും സമാധാനപൂര്ണവുമായ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടര്ന്നു, ഏറെനേരം നീണ്ടുനിന്ന ഒരു പുഞ്ചിരി. പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിലെല്ലാം റെനി മോര്ഫിന് എടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു. അവള് ഉണര്ന്നിരുന്നത് അടുത്ത മോര്ഫിന് ഇന്ജക്ഷന് ആവശ്യപ്പെടാനാണ്. ബാക്കിയുള്ള തീര്ത്തും കുറഞ്ഞ ദിവസങ്ങള് അവള് ഉറങ്ങിത്തീര്ക്കുമോ എന്ന് ഞാന് ഭയപ്പെട്ടു. എനിക്ക് അവളോട് ഗൗരവമായി സംസാരിക്കണമായിരുന്നു. ബോധത്തോടെയുള്ള 20 മിനിറ്റ് എനിക്ക് നല്കണമെന്ന് ഞാന് പ്രാര്ത്ഥിച്ചു. കര്ത്താവ് എനിക്കത് തന്നു. ആ സമയത്ത് ഞാനവളോട് സംസാരിച്ചു. ഞാനും മറ്റുള്ളവരും അവളെ എന്തുമാത്രം സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന് ഞാനവളോട് പറഞ്ഞു. നിത്യതയിലായിരിക്കുമ്പോള് അത് മനസിലാക്കാനാവും എന്ന് ഓര്മിപ്പിച്ചു. പിറ്റേന്ന്…. ഏതാണ്ട് 10.30 ആയപ്പോള് ഞാന് സ്കോട്ട് ഹാനുമായി ഫോണില് സംസാരിച്ചു. എന്റെ മാനസാന്തരകാലത്ത് ഞങ്ങള് ഫോണ്സുഹൃത്തുക്കളായതാണ്. അദ്ദേഹം 11 മണിയോടെ ദിവ്യകാരുണ്യ ആരാധനക്കായി പോകുകയാണ്. ഞാന് പറയുന്ന കാര്യങ്ങളോട് റെനി ആത്മീയമായി പ്രതികരിക്കണമെന്നും നിത്യതയിലേക്കുള്ള അവളുടെ യാത്ര സുഗമമാക്കണമെന്നും പ്രാര്ത്ഥിക്കണമെന്ന് ഞാന് അദ്ദേഹത്തോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹം ആരാധനയ്ക്കായി പോയി. 11.10 ആയപ്പോഴേക്കും റെനിയുടെ ജീവന് പിരിഞ്ഞു. ആ ദൈവിക ഇടപെടലിനെക്കുറിച്ച് മനസിലായത് വലിയൊരു ആശ്വാസം നല്കി. അവസാനനിമിഷത്തില് റെനി എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നേരെ നോക്കി. ദൈവത്തില് ശരണപ്പെടണമെന്നും എല്ലാം നന്നായിരിക്കുമെന്നും ഞാനവളെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്നും ഞാനവളോട് പറഞ്ഞു. പിന്നെ അവള്ക്കൊരു ചുംബനം നല്കി. അതോടെ ഈ ഭൂമിയില് ഞങ്ങള് വേര്പിരിഞ്ഞു. പരസ്പരം സമ്മാനങ്ങള് നല്കാനാണ് ദൈവം ഞങ്ങളെ ഒന്നിപ്പിച്ചതെന്ന് തോന്നുന്നു. ന്യൂ ഏജ് വിശ്വാസങ്ങളില്നിന്ന് ഞാന് അവളെ രക്ഷപ്പെടുത്തി, ഒടുവില് നിത്യജീവന് സ്വന്തമാക്കാന് സഹായിച്ചു. റെനിയുമായുള്ള വിവാഹം എനിക്ക് കത്തോലിക്കാവിശ്വാസം എന്ന സമ്മാനം ലഭിക്കാന് സഹായകമായി. ആ വിവാഹം നിമിത്തമാണല്ലോ ഞാന് കത്തോലിക്കാദൈവശാസ്ത്രം പഠിച്ചത്. അവളെ സഭയില്നിന്ന് പുറത്തേക്ക് നയിക്കാനാണ് ഞാനത് പഠിച്ചതെങ്കിലും ആ പഠനം എന്നെ കത്തോലിക്കാവിശ്വാസംതന്നെയാണ് ബൈബിള് അനുസരിച്ചുള്ള യഥാര്ത്ഥവിശ്വാസം എന്ന ബോധ്യത്തിലേക്ക് നയിച്ചു. റെനി ഇപ്പോഴും എനിക്ക് സമ്മാനങ്ങള് നല്കുന്നുണ്ട്. അവള് മരിക്കുന്നതിനുമുമ്പുള്ള ദിവസം ഞാന് സംസാരിച്ചപ്പോള് ചെയ്ത ഒരു കാര്യം പ്രാര്ത്ഥിക്കാനുള്ള കാര്യങ്ങളുടെ ഒരു ലിസ്റ്റ് നല്കുകയാണ്. ഇന്ന് അവള് ക്രിസ്തുവിനോടൊത്ത് ആയിരിക്കുമ്പോള്, ഭൂമിയിലായിരുന്നപ്പോഴത്തെക്കാള് ശക്തമായി അവള്ക്ക് പ്രാര്ത്ഥിക്കാന് കഴിയും എന്നെനിക്കറിയാം. റെനി എനിക്കായി പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്നുണ്ടെന്നത് എനിക്ക് ആശ്വാസകരമാണ്. ”ഒരേ പ്രത്യാശയില് നിങ്ങള് വിളിക്കപ്പെട്ടതുപോലെ ഒരു ശരീരവും ഒരു ആത്മാവുമാണുള്ളത്. ഒരു കര്ത്താവും ഒരു വിശ്വാസവും ഒരു ജ്ഞാനസ്നാനവുമേയുള്ളൂ. സകലതിലുമുപരിയും സകലതിലൂടെയും സകലതിലും വര്ത്തിക്കുന്നവനും നമ്മുടെയെല്ലാം പിതാവുമായ ദൈവം ഒരുവന്മാത്രം” (എഫേസോസ് 4/4-6). അമേരിക്കയില്നിന്നുള്ള കത്തോലിക്കാ അപ്പോളജിസ്റ്റും ഗ്രന്ഥകാരനും പ്രസംഗകനും പോഡ്കാസ്റ്റ് അവതാരകനുമാണ് ജിമ്മി ഏകിന്. Jimmy Akin എന്ന യുട്യൂബ് ചാനലിലൂടെ കത്തോലിക്കാപ്രബോധനങ്ങള് ആകര്ഷകമായി അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലും അദ്ദേഹം സജീവമാണ്.
By: ജിമ്മി ഏകിന്
Moreവിശുദ്ധ ജെര്ത്രൂദിന് ശുദ്ധീകരണാത്മാക്കളോട് വലിയ അനുകമ്പയുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാ ദിവ്യബലികളിലും ശുദ്ധീകരണാത്മാക്കള്ക്കുവേണ്ടി തീവ്രമായി പ്രാര്ത്ഥിക്കുകയും ചെയ്യും. ഒരുദിനം, ദിവ്യകാരുണ്യ സ്വീകരണശേഷം ഈശോയോടൊപ്പം ശുദ്ധീകരണസ്ഥലത്തേക്ക് പോകുന്നതായി അവള്ക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. അപ്പോള് അവിടുന്ന് പറയുന്നത് വിശുദ്ധയക്ക് കേള്ക്കാന് കഴിഞ്ഞു: ”ഓരോ വിശുദ്ധ കുര്ബാന അര്പ്പണത്തിലും നിങ്ങളുടെ പ്രാര്ത്ഥനയുടെ സൗരഭ്യം നിങ്ങളെല്ലാവര്ക്കും അനുഭവിക്കാന് ഞാന് അനുവദിക്കും.” അന്ന് വിശുദ്ധ അപേക്ഷിച്ചതിലും കൂടുതല് ശുദ്ധീകരണാത്മാക്കളെ ദിവ്യബലിക്കു ശേഷം ഈശോ മോചിപ്പിച്ച് സ്വര്ഗത്തിലേക്ക് ആനയിക്കുന്നത് അവള് കണ്ടു. ഒരിക്കല് വിശുദ്ധ ഈശോയോട് ചോദിച്ചു: ”കര്ത്താവേ, അങ്ങയുടെ അനന്ത കാരുണ്യത്താല് അവിടുന്ന് എത്ര ആത്മാക്കളെ ശുദ്ധീകരണാവസ്ഥയില് നിന്നും മോചിപ്പിക്കും?” അവിടുന്നു പറഞ്ഞു: ”ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പാവപ്പെട്ട ആത്മാക്കളെ മോചിപ്പിക്കാന് എന്റെ സ്നേഹം എന്നെ വല്ലാതെ നിര്ബന്ധിക്കുന്നു. ദയാലുവായ ഒരു രാജാവിന്റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട സ്നേഹിതന് കഠിന കുറ്റം ചെയ്ത് ജയിലില് അടയ്ക്കപ്പെട്ടാല്, രാജാവ് തന്റെ സുഹൃത്തിനെ രക്ഷിക്കാന് എത്രയധികമായി ആഗ്രഹിക്കും. കുറ്റവാളിയായ സുഹൃത്തിന്റെ മോചനത്തിനുവേണ്ടി രാജ്യത്തെ പ്രഭുക്കന്മാര് ആരെങ്കിലും തന്റെയടുക്കല് വാദിച്ചിരുന്നെങ്കില്, മോചനത്തിനായി എന്തെങ്കിലും വാഗ്ദാനം ചെയ്തിരുന്നെങ്കില് സ്നേഹിതനെ കാരാഗൃഹത്തില് നിന്നും മോചിപ്പിക്കാമായിരുന്നുവെന്ന് രാജാവ് തീര്ച്ചയായും ആഗ്രഹിക്കും. അപ്രകാരം ഏതെങ്കിലും അധികാരികള് കുറ്റവാളിയുടെ മോചനത്തിനുവേണ്ടി അപേക്ഷിച്ചാല് രാജാവ് വലിയ സന്തോഷത്തോടെ തന്റെ സ്നേഹിതനെ ജയിലില് നിന്നും മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും. ഇപ്രകാരം, ശുദ്ധീകരണാവസ്ഥയിലുള്ള എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവര്ക്കുവേണ്ടിയുള്ള സ്നേഹപൂര്വമായ പ്രാര്ത്ഥനയ്ക്കുവേണ്ടി ഞാന് കാത്തിരിക്കുകയാണ്. നിങ്ങളുടെ പ്രാര്ത്ഥനകള് ഏറ്റവും വലിയ ആനന്ദത്തോടെ ഞാന് സ്വീകരിക്കുകയും പാവപ്പെട്ട ശുദ്ധീകരണാത്മാക്കളെ മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും. കാരണം ഞാന് വലിയ വിലകൊടുത്ത്, അതായത് എന്നെത്തന്നെ വിലയായി നല്കി സ്വന്തമാക്കിയവരാണ് അവര്. അവര് എത്രയും വേഗം എന്റെയടുക്കല് എത്തിച്ചേരണമെന്നും എന്നോടൊപ്പം ആയിരിക്കണമെന്നും ഞാന് തീവ്രമായി ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നീ സ്നേഹത്തോടെ പ്രാര്ത്ഥിക്കുമ്പോഴെല്ലാം, ശുദ്ധീകരണാത്മാവിന്റെ മോചനത്തിനായി പ്രാര്ത്ഥിക്കാന് നാവ് ഒന്ന് ചലിപ്പിക്കുമ്പോള്ത്തന്നെ ആത്മാക്കളെ ശുദ്ധീകരണ സ്ഥലത്തുനിന്നും മോചിപ്പിക്കാന് ഞാന് നിര്ബന്ധിതനാകുന്നു.” ശുദ്ധീകരണാവസ്ഥയിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന പ്രിയപ്പെട്ടവര്ക്കായി സ്നേഹത്തോടെ നമുക്ക് പ്രാര്ത്ഥിക്കാം. അത് ഈശോയ്ക്ക് ഏറെ പ്രിയങ്കരമാണ്. അവിടുന്ന് നമ്മുടെ പ്രാര്ത്ഥനയ്ക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു. ഈശോ വിശുദ്ധ ജര്ത്രൂദിനെ പഠിപ്പിച്ച പ്രാര്ത്ഥന മനപാഠമാക്കി, കൂടെക്കൂടെ പ്രാര്ത്ഥിച്ചുകൊണ്ട് ആയിരക്കണക്കിന് ആത്മാക്കളെ നമുക്ക് സ്വര്ഗത്തിലേക്ക് കരേറ്റാം. അവര് നമ്മുടെ സഹായം എന്നും കൃതജ്ഞതയോടെ അനുസ്മരിക്കുകയും പ്രത്യുപകാരമായി നമുക്കുവേണ്ടി പ്രാര്ത്ഥിച്ച് സഹായിക്കുകയും ചെയ്യും.
By: Shalom Tidings
More