ബലിജീവിതങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പില്‍ കൂപ്പുകൈകളോടെ…
വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പാണ് ഈ സംഭവം. അന്ന് ശാലോമിന്‍റെ ധ്യാനടീമംഗങ്ങള്‍ ഒരു സുവിശേഷയാത്രയ്ക്ക് പോകാനൊരുങ്ങുകയായിരുന്നു. ട്രെയിനിലായിരുന്നു അന്നത്തെ യാത്ര. പോകുന്നതിന്‍റെ തലേദിവസം എന്‍റെ ഭര്‍ത്താവ് പറഞ്ഞു, ട്രെയിനിലെ ഭക്ഷണം വളരെ മോശമാണ്. അതുകൊണ്ട് യാത്രയ്ക്ക് പുറപ്പെടുമ്പോള്‍ നീ ഞങ്ങള്‍ക്ക് പൊതിച്ചോറു തന്നുവിടണം. സന്തോഷത്തോടെ ഞാനതു സമ്മതിച്ചു.
പിറ്റേദിവസം രാവിലെതന്നെ എഴുന്നേറ്റ് ചോറും കറികളും തയാറാക്കി. ചോറു പൊതിയാനുള്ള വാഴയില മുറിക്കാനായി പറമ്പിലേക്കിറങ്ങി. അപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിയുന്നത് വാഴ ധാരാളമുണ്ടെങ്കിലും മുറിക്കാന്‍ പറ്റിയ നല്ല ഇലകള്‍ തീരെയില്ല. എല്ലാ വാഴകളുടെയും ഇലകളില്‍ പുഴുക്കുത്ത് വീണിരിക്കുന്നു. അങ്ങനെ നടക്കുമ്പോൾ ഒരു തൈവാഴ ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടു. നല്ല വെയിലത്ത് വെട്ടുകല്‍ക്കൂനയുടെ ഉള്ളില്‍ ഒറ്റപ്പെട്ടു നില്ക്കുന്ന ആ തൈവാഴ! അത്ഭുതമെന്നു പറയട്ടെ , ആ തൈവാഴയുടെ ഒറ്റയിൽപോലും പുഴുക്കുത്തില്ല! ഞാന്‍ മൂന്ന് ഇലകള്‍ അതില്‍നിന്നും മുറിച്ചു. ഏഴ് ഇലകളാണ് എനിക്ക് വേണ്ടിയിരുന്നത്. ഇനിയും നാലെണ്ണംകൂടി വേണം. ഞാന്‍ പലവട്ടം ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞിട്ടും പുഴുക്കുത്തില്ലാത്ത മറ്റു വാഴകള്‍ കണ്ടുകിട്ടിയില്ല. അവസാനം ഞാന്‍ ആ തൈവാഴയുടെ ചുവട്ടില്‍ത്തന്നെ വീണ്ടും വന്നെത്തി. വാഴച്ചെടിയോട് ക്ഷമ ചോദിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെ ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന നാല് ഇലകളും മനസില്ലാ മനസോടെ മുറിച്ചെടുത്തു. ഇലകളുമായി വീട്ടിലേക്ക് തിരിക്കുമ്പോള്‍ മനസില്‍ മ്ലാനതയുണ്ടായിരുന്നു. ഞാന്‍ മനസില്‍ വിചാരിച്ചു, പാവം വാഴച്ചെടി. ഒരു സുവിശേഷയാത്രക്കുവേണ്ടി ബലിയായിത്തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു! പൊരിവെയിലില്‍ വെട്ടുകല്‍ക്കൂനയുടെ പുറത്ത് ഒറ്റപ്പെട്ടുനിന്നതിനാല്‍ അതിനെ ആരും ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ വളവും വെള്ളവുമൊന്നും അതിന് വേണ്ട രീതിയില്‍ കിട്ടിയിട്ടുമുണ്ടാവില്ല. എങ്കിലും അത് പുഴുക്കുത്തില്ലാത്ത ഇലകള്‍ വിരിച്ചുനിന്ന് ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തി.
തിടുക്കത്തില്‍ ചോറു പൊതികെട്ടി പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച് അവരെ പറഞ്ഞയക്കുമ്പോഴും എന്‍റെ മനസില്‍ ആ വാഴച്ചെടിയുടെ ത്യാഗമായിരുന്നു. ഞാന്‍ ചെയ്തത് അല്പം ക്രൂരതയായിപ്പോയോ എന്നു തോന്നി. ടീമംഗങ്ങള്‍ ധ്യാനസ്ഥലത്തെത്തിയപ്പോള്‍ എന്നെ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു, “യാത്ര സുഖകരമായിരുന്നു. ഉഗ്രന്‍ പൊതിച്ചോറായിരുന്നു. കറികളെല്ലാം വളരെ ടേയ്സ്റ്റി ആയിരുന്നു, താങ്ക്സ്.” പാവം തൈവാഴ. അതിന്‍റെ ത്യാഗത്തെയും ബലിയെയും ആര് ഓര്‍മിക്കാന്‍?!
ജീവിതത്തിലേക്ക് എത്തിനോക്കുമ്പോള്‍
നമ്മുടെയൊക്കെ ജീവിതങ്ങളിലേക്ക് എത്തിനോക്കുമ്പോള്‍ ലോകത്തിന്‍റെ ഗതി ഇതുതന്നെയാണ് എന്നു കാണാന്‍ കഴിയും. നാം ഇന്നായിരിക്കുന്ന സുഖത്തിലും സമൃദ്ധിയിലും നിലനില്‍പിലുമൊക്കെ എത്തിച്ചേരുവാന്‍ വേണ്ടി ബലിയായിത്തീര്‍ന്ന അനേക ജീവിതങ്ങള്‍ നമ്മുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും ജീവിതങ്ങള്‍ക്ക് പിന്നിലുണ്ട്. നാം അവരെക്കുറിച്ച് ഓര്‍ക്കാറും പറയാറും ഒന്നുമില്ലായിരിക്കും.
ദൈവാലയത്തിലെ തിരുക്കര്‍മങ്ങളില്‍ ഭക്തിപൂര്‍വം പങ്കുകൊണ്ട് നിറഞ്ഞ മനസും വരപ്രസാദവുമായി വീടുകളിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോള്‍ കുമ്പസാരക്കൂട്ടിലിരുന്ന് പാപമോചനം തരാനും കൂദാശ പരികര്‍മം ചെയ്ത് ഒരു തിരുവോസ്തി നമ്മുടെ നാവിലെത്തിച്ചുതരാനുംവേണ്ടി ത്യാഗപൂര്‍വം ബലിയായിത്തീര്‍ന്ന വൈദികന്‍റെ ബലിജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ആരെങ്കിലും നന്ദിയോടെ ഓര്‍ക്കാറുണ്ടോ? വിസ്മൃതമാകുന്ന ബലിജീവിതങ്ങള്‍!
നോക്കെത്താത്ത ദൂരം നീണ്ടുനിവര്‍ന്ന് വിശാലമായി കിടക്കുന്ന മിനുമിനുത്ത നാഷണല്‍ ഹൈവേയില്‍ക്കൂടി ഹൈസ്പീഡില്‍ കാറോടിച്ച് ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് കുതിക്കുമ്പോള്‍ ആ റോഡുകള്‍ ആ രീതിയിലാക്കിത്തീര്‍ക്കാന്‍വേണ്ടി ബലിയായിത്തീര്‍ന്ന കുറെയേറെ ജീവിതങ്ങളെക്കുറിച്ച് നാം ചിന്തിക്കാറുപോലുമില്ല. റോഡുപണിക്കാരാണ് ആ ജീവിതങ്ങള്‍. തുടര്‍ച്ചയായി റോഡുപണി ചെയ്യുന്ന ഇവര്‍ കാലക്രമേണ കഠിന രോഗികളായിത്തീരാറാണ് പതിവ്. പക്ഷേ ഇക്കൂട്ടരെ നന്ദിയോടെ ഓര്‍ക്കാന്‍ ആരുംതന്നെ തുനിയാറില്ല.
നമ്മള്‍ ഇന്ന് ആയിരിക്കുന്ന സുസ്ഥിതിയില്‍ നമ്മെ എത്തിക്കാന്‍വേണ്ടി ചോരയും നീരുമൊഴുക്കി നമുക്കുവേണ്ടി എരിഞ്ഞുതീര്‍ന്ന നമ്മുടെ മാതാപിതാക്കള്‍. നമുക്കുവേണ്ടി ഉരുകിത്തീര്‍ന്ന ഈ ബലിജീവിതങ്ങളെ അവരര്‍ഹിക്കുന്ന ആദരവോടും നന്ദിയോടും കൂടെ നമുക്ക് കാണാന്‍ കഴിയുന്നുണ്ടോ? അവര്‍ക്കര്‍ഹമായ പരിചരണവും സ്നേഹവും നമ്മള്‍ കൊടുക്കാറുണ്ടോ?
സമര്‍പ്പിതരുടെ ജീവിതങ്ങള്‍ സഭയ്ക്കും ലോകത്തിനും നല്കുന്ന നന്മകള്‍ വളരെയേറെയാണ്. ആ നന്മകളും സത്ഫലങ്ങളുമെല്ലാം ധാരാളമായി നാം അനുഭവിക്കുമ്പോഴും ബലിയായിത്തീരുന്ന അവരുടെ ജീവിതങ്ങളെക്കുറിച്ച് നന്ദിയോടെ നാം ഓര്‍ക്കാറില്ല എന്നതാണ് സത്യം. മാത്രമല്ല മനുഷ്യസാധാരണമായ അവരുടെ കൊച്ചുകൊച്ചു കുറവുകളുടെ പേരില്‍ മനഃസാക്ഷിക്കുചേരാത്തവിധം നാമവരെ വേട്ടയാടുകയും കരിതേച്ച് കാണിക്കുകയും ഒറ്റിക്കൊടുക്കുകയുമൊക്കെ ചെയ്യുന്നു. കരി തേയ്ക്കപ്പെടുന്ന ബലിജീവിതങ്ങള്‍!
പല സ്ഥാപനങ്ങളുടെയും സ്ഥാപക നേതാക്കള്‍ പില്ക്കാലങ്ങളില്‍ പുറത്താക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അവരുടെ ത്യാഗവും വേദനയും ആ പ്രസ്ഥാനങ്ങളെ പടുത്തുയര്‍ത്താന്‍വേണ്ടി അവര്‍ സഹിച്ച സഹനങ്ങളും ബലിയുടെ ജീവിതവും പരിഗണനയില്‍പ്പോലും എടുക്കാതെ നിഷ്ക്കരുണം വെട്ടിമാറ്റി വിസ്മൃതിയിലേക്ക് എടുത്തെറിയപ്പെട്ട സ്ഥാപകര്‍ ചരിത്രത്തിന്‍റെ ഏടുകളിലുണ്ട്. വെട്ടിമാറ്റപ്പെടുന്ന ബലിജീവിതങ്ങള്‍!
ബലിജീവിതങ്ങളുടെ ഏതാനും ഉദാഹരണം മാത്രമാണ് മുകളില്‍ കുറിച്ചത്. ബലിജീവിതങ്ങളുടെ നൊമ്പരം പേറുന്നവരായിരിക്കാം നിങ്ങളും. അങ്ങനെയുള്ളവര്‍ ചിന്തിക്കുക, ഇത് സര്‍വേശ്വരന്‍ തന്ന ദൈവവിളിയാണ്. ഇങ്ങനെയുള്ള വേദന പേറുന്നവര്‍ക്കുള്ള പ്രതിഫലം ദൈവത്തില്‍നിന്നും മാത്രമാണ്. അവിടെനിന്നുമാത്രം നമുക്ക് നീതിയും പ്രതിഫലവും ലഭിക്കും. യേശുവിന്‍റെ ബലിജീവിതം ഇതിനൊരു വലിയ തെളിവാണ്.
യേശുവിന്‍റെ ബലിജീവിതം
യേശുവിന്‍റെ ബലിജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് തിരുവചനങ്ങളില്‍ ഇപ്രകാരം പറയുന്നു “തൈച്ചെടിപോലെ, വരണ്ട നിലത്തു നില്ക്കുന്ന മുളപോലെ, അവന് അവിടുത്തെ മുമ്പില്‍ വളര്‍ന്നു” (ഏശയ്യാ 53:2). മാനുഷികമായ പരിഗണനകളോ ലാളനകളോ ആശ്വാസമോ വളമോ വെള്ളമോ ഒന്നും കിട്ടാതെ വരണ്ട നിലത്ത് ഒറ്റപ്പെട്ടവനായി കടുത്ത പൊരിവെയില്‍പ്പോലെയുള്ള സഹനാനുഭവങ്ങളിലൂടെയായിരുന്നു യേശുവിന്‍റെ ബലിജീവിതത്തിന്‍റെ കടന്നുപോക്ക്. തുടര്‍ന്നു വരുന്ന വചനങ്ങളില്‍ പറയുന്നു, “ശ്രദ്ധാര്‍ഹമായ രൂപഭംഗിയോ ഗാംഭീര്യമോ ആകര്‍ഷകമായ സൗന്ദര്യമോ അവനുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവന് മനുഷ്യരാല്‍ നിന്ദിക്കപ്പെടുകയും ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. അവന് വേദനയും ദുഃഖവും നിറഞ്ഞവനായിരുന്നു. അവനെ കണ്ടവര്‍ മുഖം തിരിച്ചു കളഞ്ഞു” (ഏശയ്യാ 53:2-3).
മനുഷ്യരാല്‍ നിന്ദിക്കപ്പെടുക, ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുക, പുറത്തെറിയപ്പെടുക എന്നുള്ളത് ബലിജീവിതങ്ങളുടെ പൊതു സ്വഭാവങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ്. “അവന് നിന്ദിക്കപ്പെട്ടു; നാം അവനെ ബഹുമാനിച്ചതുമില്ല. നമ്മുടെ വേദനകളാണ് യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അവന് വഹിച്ചത്. നമ്മുടെ ദുഃഖങ്ങളാണ് അവന് ചുമന്നത്. എന്നാല്‍, ദൈവം അവനെ പ്രഹരിക്കുകയും ശിക്ഷിക്കുകയും ദണ്ഡിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തെന്നു നാം കരുതി. നമ്മുടെ അതിക്രമങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി അവന് മുറിവേല്‍പ്പിക്കപ്പെട്ടു. നമ്മുടെ അകൃത്യങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി ക്ഷതമേല്‍പ്പിക്കപ്പെട്ടു. അവന്‍റെമേലുള്ള ശിക്ഷ നമുക്കു രക്ഷ നല്‍കി; അവന്‍റെ ക്ഷതങ്ങളാല്‍ നാം സൗഖ്യം പ്രാപിച്ചു” (ഏശയ്യാ 53:4-5).
തങ്ങളുടെ ബലിജീവിതത്താലെ മറ്റുള്ളവര്‍ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെടുക എന്നത് എല്ലാ ബലിജീവിതങ്ങളുടെയും രണ്ടാമത്തെ പൊതുസ്വഭാവമാണ്.
“അവനു ക്ഷതമേല്‍ക്കണമെന്നത് കര്‍ത്താവിന്‍റെ ഹിതമായിരുന്നു. അവിടുന്നാണ് അവനെ ക്ലേശങ്ങള്‍ക്കായി വിട്ടുകൊടുത്തത്” (ഏശയ്യാ 53:10). ബലിജീവിതം ഒരു ദൈവവിളിയാണ്. ദൈവത്തിന്‍റെ ഹിതമാണ് ഒരു ബലിവസ്തുവിനെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത്. മനുഷ്യരാരുമല്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ബലിവസ്തുവിനുള്ള പ്രചോദനവും പ്രതിഫലവും മനുഷ്യരില്‍നിന്നല്ല. പിന്നെയോ ദൈവത്തില്‍ നിന്നു മാത്രമാണ് ലഭിക്കുക. അതിനാല്‍ ബലിജീവിതത്തിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നവര്‍ തങ്ങള്‍ക്കുള്ള പ്രതിഫലം ദൈവത്തില്‍ നിന്നല്ലാതെ ഒരിക്കലും മനുഷ്യരില്‍നിന്നും തേടരുത്. തേടിയാല്‍ ഫലം നിരാശയായിരിക്കും.
യേശുവിന്‍റെ നിറഞ്ഞ യൗവനത്തില്‍ അര്‍പ്പിക്കപ്പെട്ട കഠിനവേദന നിറഞ്ഞ ബലിയെക്കുറിച്ച് ഇപ്രകാരം ഏശയ്യാ പ്രവചിച്ചിരിക്കുന്നു: “പാപപരിഹാരബലിയായി തന്നെത്തന്നെ അര്‍പ്പിക്കുമ്പോള്‍ അവന് തന്‍റെ സന്തതിപരമ്പരയെ കാണുകയും ദീര്‍ഘായുസ് പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്യും; കര്‍ത്താവിന്‍റെ ഹിതം അവനിലൂടെ നിറവേറുകയും ചെയ്യും. തന്‍റെ കഠിനവേദനയുടെ ഫലം കണ്ട് അവന് സംതൃപ്തനാകും” (ഏശയ്യാ 53:10-11).
യേശുവിന്‍റെ കഠിനവേദന നിറഞ്ഞ ബലിജീവിതത്തിന്‍റെ മറ്റുള്ള സദ്ഫലങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഇപ്രകാരം പറയുന്നു. നീതിമാനായ ദാസന്‍ തന്‍റെ ജ്ഞാനത്താല്‍ അനേകരെ നീതിമാന്മാരാക്കും; അവന് അവരുടെ തിന്മകളെ വഹിക്കുകയും ചെയ്യും. യേശുവിന്‍റെ നാമത്തില്‍ വിശ്വ സിച്ച് പാപങ്ങള്‍ ഏറ്റുപറയുന്നവര്‍ക്ക് ലഭിക്കുന്ന പാപമോചനവും സൗജന്യമായ നീതീകരണവുമാണ് ഈ വചനങ്ങളിലൂടെ അര്‍ത്ഥമാക്കുന്നത്.
“മഹാന്മാരോടൊപ്പം ഞാന്‍ അവന് അവകാശം കൊടുക്കും. ശക്തന്മാരോടുകൂടെ അവന് കൊള്ളമുതല്‍ പങ്കിടും” (ഏശയ്യാ 53:12). പാപികളില്‍ ഏറ്റവും നീചപാപിയായി എണ്ണപ്പെടാനും ശപിക്കപ്പെട്ടവരില്‍ ഏറ്റവും ശപിക്കപ്പെട്ടവനായി കുരിശേറി മരിക്കാനും മരണത്തിന് വിട്ടുകൊടുത്ത യേശുവിന്‍റെ ജീവിതത്തെ ദൈവം അത്യധികമായി ഉയര്‍ത്തി. തിരുവചനങ്ങള്‍ പറയുന്നു: “ആകയാല്‍ ദൈവം അവനെ അത്യധികം ഉയര്‍ത്തി. എല്ലാ നാമങ്ങള്‍ക്കും ഉപരിയായ നാമം നല്‍കുകയും ചെയ്തു. ഇത് യേശുവിന്‍റെ നാമത്തിനു മുമ്പില്‍ സ്വര്‍ഗത്തിലും ഭൂമിയിലും പാതാളത്തിലുമുള്ള സകലരും മുട്ടുകള്‍ മടക്കുന്നതിനും, യേശുക്രിസ്തു കര്‍ത്താവാണെന്ന് പിതാവായ ദൈവത്തിന്‍റെ മഹത്വത്തിനായി എല്ലാ നാവുകളും ഏറ്റുപറയുന്നതിനും വേണ്ടിയാണ്” (ഫിലിപ്പി 2:9-11).
നമ്മുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പ്
യേശുവിന്‍റെ ബലിജീവിതത്തോടു ചേര്‍ന്ന് ജീവിതബലിയര്‍പ്പിക്കുവാന്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവനാണ് ഓരോ ക്രിസ്ത്യാനിയും. മാതാപിതാക്കള്‍ മക്കള്‍ക്കുവേ ണ്ടി, ഭാര്യാഭര്‍ത്താക്കന്മാര്‍ തമ്മില്‍ത്തമ്മില്‍, ഇടവകപ്പട്ടക്കാര്‍ തന്‍റെ ഇടവകജനത്തിനുവേണ്ടി, സന്യസ്തരും സമര്‍പ്പിതരും തങ്ങള്‍ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന മനുഷ്യജീവിതങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി എല്ലാം യേശുവിന്‍റെ ബലിയോടൊപ്പം ജീവിതബലിയര്‍പ്പിക്കാന്‍ വിളിക്കപ്പെട്ടവരാണ്. അതിനുവേണ്ട ശക്തിയും പ്രചോദനവും യേശുവില്‍നിന്നും അവിടുത്തെ ബലിജീവിതത്തില്‍നിന്നും നമുക്ക് ലഭിക്കും.
എന്നാല്‍ അസാധാരണമാംവിധത്തില്‍ യേശുവിന്‍റെ ബലിജീവിതത്തില്‍ പങ്കുചേരാന്‍വേണ്ടി ദൈവം ചിലരെ പ്രത്യേകമാംവിധം ബലിവസ്തുക്കളായി തിരഞ്ഞെടുക്കാറുണ്ട്. ഇവര്‍ക്ക് സാധാരണമല്ലാത്ത കഠിനവേദനകളിലൂടെയും തിരസ്കരണങ്ങളിലൂടെയും ഒറ്റപ്പെടലുകളിലൂടെയും പുറത്തെറിയപ്പെടലുകളിലൂടെയും അവഗണനകളിലൂടെയും അപമാന നിന്ദനങ്ങളിലൂടെയും ശാരീരികവും മാനസികവുമായ പീഡകളിലൂടെയും പൈശാചിക പീഡനങ്ങളിലൂടെയും കടന്നുപോകാന്‍ ദൈവം ഇടവരുത്തുന്നു. മറ്റാരുമല്ല ദൈവംതന്നെയാണ് ഇത് ചെയ്യുന്നത്. ഇങ്ങനെയുള്ളവരെന്നു തിരിച്ചറിയുന്നവര്‍ ചെയ്യേണ്ടത് ഈ തിരഞ്ഞെടുപ്പിനെയും വിളിയെയും ദൈവത്തില്‍നിന്നും ദൈവകരങ്ങളില്‍നിന്നും സ്വീകരിക്കുക എന്നതാണ്.
നിന്ദിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍, തിരസ്കരിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍, ഒറ്റിക്കൊടുക്കപ്പെടുമ്പോള്‍, അവഗണിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍, വെട്ടിമാറ്റപ്പെടുമ്പോള്‍, ദോഷാരോപണം നടത്തപ്പെടുമ്പോള്‍, ക്രൂരമായി ക്രൂശിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍, കടുത്ത ശാരീരിക-മാനസിക-പൈശാചിക പീഡകളിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോള്‍ ഒന്നുമാത്രം ചിന്തിക്കുക- മനുഷ്യരാരുമല്ല ദൈവമാണ് ഈ പാനപാത്രം എനിക്ക് കുടിക്കാന്‍ തന്നിരിക്കുന്നത്. ഇതു തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അതിനെ ദൈവകരങ്ങളില്‍ നിന്നും സ്വീകരിക്കുക. അപ്പോള്‍ ഈ തീവ്രസഹനങ്ങളിലൂടെ നമ്മെ കടത്തി വിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നവരോട് ഹൃദയം തുറന്ന് ക്ഷമിക്കാനും അവരെ അനുഗ്രഹിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാനും കഴിയും. മാത്രമല്ല, ദൈവം നമുക്ക് അനുവദിച്ചുതരുന്ന സഹനാനുഭവങ്ങളെക്കുറിച്ച് ദൈവത്തിന് നന്ദി പറയാനും നമുക്ക് കഴിയും. അങ്ങനെ നമ്മള്‍ ദൈവത്തിന് മഹത്വം കരേറ്റുന്നവരായി മാറും.
അഴിയപ്പെടുന്ന ഗോതമ്പുമണിയാകാന്‍
യേശു താന്‍ കടന്നുപോകേണ്ട ക്രൂരമരണത്തിന്‍റെ വഴികളെക്കുറിച്ച് ഇപ്രകാരം പറയുന്നു, ‘ഗോതമ്പുമണി നിലത്തുവീണ് അഴിയുന്നെങ്കിലോ അത് കൂടുതല്‍ ഫലം പുറപ്പെടുവിക്കും.’ യേശു കടന്നുപോയ ഈ അഴിയപ്പെടലിന്‍റെ വേദനകളിലൂടെ ദൈവം തിരഞ്ഞെടുത്ത ഓരോ ബലിയാടും കടന്നുപോകേണ്ടിവരും. അതൊരുപക്ഷേ ശാരീരികമായ (രക്തം ചിന്തിയുള്ള) ഒരു ക്രൂശുമരണമായിരിക്കണമെന്നില്ല. മാനസികവും ആത്മീയവുമായ ക്രൂശുമരണങ്ങളായിരിക്കും മിക്കവാറും. അതിന്‍റെ ഫലമാകട്ടെ ഉന്നതമായ മഹത്വവും. മറ്റുള്ളവരുടെ ജീവിതങ്ങളുടെ വീണ്ടെടുപ്പും രക്ഷയും ഒക്കെ ആയിരിക്കും. ഫലം എത്ര മഹത്വപൂര്‍ണമായാലും അഴിയപ്പെടലിന്‍റെ വേദന വേദനതന്നെയാണ്. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ യേശു “പിതാവേ, കഴിയുമെങ്കില്‍ ഈ പാനപാത്രം എന്നില്‍നിന്നും നീക്കിത്തരണമേ” എന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചത്. അതുവരെ വളരെ വിലപ്പെട്ടവയെന്നു കരുതി നാം കാത്തുസൂക്ഷിച്ചത് പലതും ഒന്നിനു പുറകെ ഒന്നായി ബലിയായി ദൈവം നമ്മില്‍നിന്നും ചോദിച്ചുവെന്നിരിക്കും. ആരോഗ്യം, സല്‍പേര്, ഔദ്യോഗികമായ സ്ഥാനമാനങ്ങള്‍, സദ്സംഘങ്ങളിലും കൂട്ടായ്മകളിലുള്ള അംഗത്വങ്ങള്‍, ദൈവം നമ്മെ ഭരമേല്പിച്ചിരിക്കുന്ന മനോഹരമായ താലന്തുകള്‍, നമ്മുടെ ഇഷ്ടങ്ങള്‍, താല്പര്യങ്ങള്‍, അഭിനിവേശങ്ങള്‍ പലതും ദൈവം ബലിയായി ചോദിച്ചേക്കാം. അതു പലപ്പോഴും വളരെ വേദനാജനകവുമായിരിക്കാം. പക്ഷേ അതിനുള്ള കൃപ ദൈവം തരും. ദൈവത്തിനു മാത്രമേ അതു തരാന്‍ കഴിയൂ.
സുവിശേഷയാത്രക്കുവേണ്ടി ഏഴ് ഇലകളും നല്കിയ ആ കൊച്ചുവാഴയുടെ ത്യാഗം അന്ന് ആരും അറിഞ്ഞില്ല. ആ വാഴ ജീവിച്ചിരുന്ന കാലത്തൊന്നും ആരും അറിഞ്ഞില്ല. എന്നാല്‍ ഇന്ന് ഈ ലേഖനം വായിക്കപ്പെടുന്നിടത്തെല്ലാം ആ കൊച്ചു വാഴച്ചെടിയുടെ ത്യാഗവും പ്രകീര്‍ത്തിക്കപ്പെടുന്നു. ഇനിയും വിശ്വസിക്കൂ, ദൈവം നിങ്ങളുടെ ബലിജീവിതങ്ങള്‍ക്ക് പ്രതിഫലം നല്കുന്നവനാണ്. “ആകയാല്‍ മനോധൈര്യം അസ്തമിച്ച് നിങ്ങള്‍ തളര്‍ന്നു പോകാതിരിക്കുവാന്‍വേണ്ടി, അവന് തന്നെ എതിര്‍ത്ത പാപികളില്‍നിന്നു എത്രമാത്രം സഹിച്ചുവെന്ന് ചിന്തിക്കുവിന്‍” (ഹെബ്രായര്‍ 12:3).
സ്റ്റെല്ല ബെന്നി
Latest Articles
എന്‍റെ കുടുംബത്തിലെ രണ്ടാമത്തെ മകനാണ് ഞാന്‍. മാതാപിതാക്കളും ചേട്ടനും അനിയത്തിയും അടങ്ങുന്ന കുടുംബത്തില്‍നിന്ന് 2003 ജൂണ്‍ മാസം എട്ടാം തിയതി ഞാന്‍ പൗരോഹിത്യപരിശീലനത്തിനായി ഇറങ്ങി. സ്‌കൂള്‍ പഠനകാലത്ത് പഠനത്തില്‍ മോശമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ വൈദികപരിശീലനകാലത്ത് പഠനമേഖലയില്‍ ഈശോ പ്രത്യേക അനുഗ്രഹം ചൊരിയാന്‍ തുടങ്ങി. സാമാന്യം മികച്ച മാര്‍ക്കാണ് എനിക്ക് വൈദികപഠനസമയത്ത് ലഭിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്. അങ്ങനെ സന്തോഷകരമായി സെമിനാരിജീവിതം മുന്നോട്ടുപോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു. വൈദികപരിശീലനം ആരംഭിക്കുന്ന ഓരോ വൈദികവിദ്യാര്‍ത്ഥിയും സ്വപ്നം കാണുന്ന ഒരു ദിവസമുണ്ട്, ആദ്യമായി ഈശോയുടെ ബലിപീഠത്തില്‍ ബലിയര്‍പ്പിക്കുന്ന ദിവസം. ആ സ്വപ്നത്തിലേക്ക് ഞാനുള്‍പ്പെടെയുള്ള ഞങ്ങളുടെ ബാച്ചിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ അടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു… തിരുപ്പട്ടത്തിലേക്ക് എത്താന്‍ ഏതാണ്ട് ഒന്നരവര്‍ഷം ബാക്കി നില്ക്കുന്ന നാളുകള്‍. ഒരു ദിവസം നേരം വെളുത്തപ്പോള്‍ എന്‍റെ ഇടത്തേ കണ്ണിന് കാഴ്ചയില്ല! കണ്ണാടിയില്‍ നോക്കി പരിശോധിച്ചപ്പോള്‍ ആ കണ്ണ് തുറന്നുതന്നെയിരിക്കുന്നുണ്ട്, പക്ഷേ കാര്യമായി ഒന്നും കാണുന്നില്ല! തുടര്‍ന്ന് ചികിത്സകള്‍ക്കായി പോയി. പരിശീലകരായ വൈദികര്‍ക്ക് എന്നെ മുന്നോട്ട് പോകാന്‍ അനുവദിക്കണോ എന്നുള്ള സംശയങ്ങളും ആകുലതകളുമൊക്കെയുണ്ട്. കാരണം കാഴ്ചയില്ലാത്ത ഒരാള്‍ക്ക് അജപാലനപരമായ മേഖലകളില്‍ കാര്യക്ഷമമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കാനാവില്ലല്ലോ. പക്ഷേ കര്‍ത്താവിന്‍റെ പ്രത്യേക കരുതല്‍നിമിത്തം പഠനമേഖലകളിലും പ്രാര്‍ത്ഥനാജീവിതത്തിലുമെല്ലാം സമൃദ്ധമായി എന്നെ അനുഗ്രഹിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. തളരാതിരുന്നതിനുപിന്നില്‍…. ആ സമയത്ത് പലരും എന്നോട് ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്, ‘എങ്ങനെ തളരാതെ മുന്നോട്ടുപോകാന്‍ കഴിഞ്ഞു? പേടി തോന്നിയില്ലേ?’ വാസ്തവത്തില്‍, ഒരു കണ്ണിന്‍റെ കാഴ്ച നഷ്ടപ്പെടുന്നതിന് നാലുമാസങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പ് പരിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയുടെ ഇടയില്‍ ഈശോ എനിക്കൊരു അനുഭവം തന്നു. ആ അനുഭവം ഒമ്പതു ദിവസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോഴും ആവര്‍ത്തിച്ചു. ഈ രണ്ട് അനുഭവങ്ങളും എന്‍റെ ആത്മീയപിതാവിനോട് പങ്കുവച്ചപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, ”പരിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയര്‍പ്പിക്കുമ്പോള്‍ അത് ഈശോയുടെ തിരുശരീരമാണെന്നും തിരുരക്തമാണെന്നും കുറെക്കൂടി വിശ്വസിക്കാന്‍ ഇപ്പോള്‍ പറ്റുന്നില്ലേ. ഈ വിശ്വാസം ഉള്ളില്‍ വച്ചാല്‍ മതി.” ആ ഉപദേശം സ്വീകാര്യമായിരുന്നു. പക്ഷേ അതോടൊപ്പംതന്നെ എന്തോ ഒരു വേദന വരാന്‍ പോകുന്നുണ്ടോ എന്നൊരു ചിന്തയും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെയിരിക്കേയാണ് 2012 മെയ് 30-ന് ഇടത്തേ കണ്ണിന്‍റെ കാഴ്ച നഷ്ടപ്പെട്ടത്. അതേത്തുടര്‍ന്ന് സെമിനാരിയില്‍ അവസാന ഒന്നര വര്‍ഷത്തെ പ്രധാന പഠനങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം ചികിത്സകളും നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. ആ വര്‍ഷം കടന്നുപോയി. അടുത്ത വര്‍ഷത്തെയും പഠനം ഏതാണ്ട് പൂര്‍ത്തിയായി. തിരുപ്പട്ടം കിട്ടാനായി നിശ്ചയിച്ചിരുന്ന ദിവസങ്ങള്‍ അടുക്കുകയാണ്. ആ സമയത്ത് ഞാനും ഒപ്പമുള്ളവരും ചേര്‍ന്ന് പീലാസയും കാസയും കാപ്പയുമൊക്കെ വാങ്ങാനായി പോയി. അതെല്ലാം കൈയില്‍ കിട്ടാനായി കൊതിയോടെ കാത്തിരിക്കുന്ന സമയം. ആ ഡിസംബര്‍ 15-ന് രാവിലെ എഴുന്നേറ്റപ്പോള്‍ എന്‍റെ വലത്തേ കണ്ണിന്‍റെ കാഴ്ചയും നഷ്ടമായിരുന്നു. അപ്പച്ചന്‍ എന്നെയുംകൊണ്ട് ആശുപത്രിയില്‍ കയറിയിറങ്ങി. ഡോക്ടര്‍ അവസാനം പറഞ്ഞു, ”ഞാനും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം.” കാരണം മറ്റൊന്നും ചെയ്യാനുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഈശോ ഉത്തരം പറഞ്ഞില്ല… തീര്‍ത്തും അവ്യക്തമായി എന്തോ കാണുന്നു എന്നുമാത്രമേയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ പിന്നീട്. ആ ദിവസങ്ങളില്‍ കൂട്ടുകാര്‍ കാസയും പീലാസയും എന്‍റെ കൈയില്‍ കൊണ്ടുവന്നുതന്നു. അന്ന് ഞാന്‍ ഹൃദയം നൊന്ത് ചോദിച്ചു, ”ഈശോയേ, ഈ പീലാസയെടുത്ത് ഇതില്‍ നിന്‍റെ തിരുശരീരം വച്ച് ഇതെന്‍റെ ശരീരമാകുന്നു എന്നു പറയാന്‍ എന്നെ അനുവദിക്കുമോ? കാസയെടുത്ത് ഇതെന്‍റെ രക്തമാകുന്നുവെന്ന് പറയാന്‍ ഈശോയേ, എന്നെ ഒന്ന് അനുവദിക്കുമോ?” അന്ന് ഈശോ ഒരുത്തരവും പറഞ്ഞില്ല. എല്ലാവരും കാപ്പ നോക്കി ‘നല്ല ഭംഗിയുണ്ടെ’ന്ന് പറയുമ്പോള്‍ ഇതൊക്കെ ഒരിക്കലെങ്കിലും ധരിക്കാന്‍ കഴിയുമോ എന്നും ഈശോയോട് ചോദിച്ചുപോയിട്ടുണ്ട്. അപ്പോഴും ഈശോ ഒരുത്തരവും പറഞ്ഞില്ല. ആ സമയത്ത് വീട്ടില്‍ കുറച്ചുനാള്‍ വി്രശമിച്ചിരുന്നു. അന്ന് അനിയത്തിയാകട്ടെ പ്രസവശേഷം വീട്ടില്‍ വിശ്രമത്തിലായിരിക്കുന്ന സമയമാണ്. അനിയത്തിയും അധ്യാപികയായിരുന്ന ആന്റിയും ചേര്‍ന്ന് വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയിലെ പ്രാര്‍ത്ഥനകളെല്ലാം കാണാപാഠം പഠിക്കാന്‍ സഹായിച്ചു. ചില പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ പഠിക്കാന്‍ കഴിയാതെ വിഷമിക്കുമ്പോള്‍ പഠനം നിര്‍ത്തിയിട്ട് ഒരു ജപമാലരഹസ്യം ധ്യാനിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കും. എന്നിട്ട് വീണ്ടും പഠിക്കും. അങ്ങനെ എല്ലാ പ്രാര്‍ത്ഥനകളും കാണാപാഠമായി. അനിശ്ചിതത്വം… അശരീരി… ഡിസംബര്‍ 31-ന് വീട്ടില്‍നിന്നും ഇറങ്ങി. തുടര്‍ന്ന് സെമിനാരിയിലേക്കും ബിഷപ്‌സ് ഹൗസിലേക്കും പോകേണ്ടിയിരുന്നു. ആദരണീയനായ റാഫേല്‍ തട്ടില്‍ പിതാവാണ് എനിക്ക് പട്ടം തരേണ്ടത്. പിതാവ് എനിക്കായി ഒന്നരമണിക്കൂറോളം പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിട്ട് എന്‍റെ കണ്ണിന്‍റെ കാഴ്ചയുടെ പ്രശ്‌നം അറിഞ്ഞിട്ടുതന്നെ പട്ടം സ്വീകരിക്കാന്‍ അനുവാദം തന്നു. അത്ഭുതകരമായ ആ ദൈവിക ഇടപെടലില്‍ തിരുപ്പട്ടം സ്വീകരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ഒരുങ്ങി. തിരുപ്പട്ടത്തിന്‍റെ ദിവസമെത്തി. 2014 ജനുവരി ഒന്ന്. അന്ന് പടികള്‍ കയറിയിറങ്ങുക തുടങ്ങി, പല കാര്യങ്ങളും കൂട്ടുകാരുടെ സഹായമില്ലാതെ തനിയെ ചെയ്യേണ്ടിവരും എന്നെനിക്കറിയാം. എങ്ങനെ അതെല്ലാം ചെയ്യുമെന്ന ആശങ്കയുമുണ്ട്. എന്തായാലും പിതാവിനോടൊപ്പം കാറില്‍ ജപമാല ചൊല്ലിക്കൊണ്ടാണ് വന്നത്. തിരുപ്പട്ടത്തിനായി ഒരുങ്ങുന്നതിന്‍റെ തിരക്കില്‍ ആ ജപമാല പോക്കറ്റിലിടാന്‍ മറന്നുപോയി. പിന്നീട് പോക്കറ്റിലിടാന്‍ പറ്റുകയുമില്ല. കൈയില്‍ പിടിക്കാനുമാവില്ലെന്നറിയാം. അതിനാല്‍ കൈത്തണ്ടയില്‍ ചുറ്റിവച്ചു. തിരുക്കര്‍മ്മങ്ങള്‍ ആരംഭിച്ചു. ഇരുവശത്തും നിന്നിരുന്ന വൈദികര്‍ക്ക് എന്‍റെ അവസ്ഥ അറിയാമായിരുന്നതുകൊണ്ട് അവര്‍ എന്നെ സഹായിക്കാനായി പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ ചൊല്ലിത്തന്നിരുന്നു. എന്നാല്‍ അവരുടെ സ്വരത്തെക്കാള്‍ തെളിഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ ചൊല്ലിത്തരുന്ന മറ്റൊരു സ്വരം ഞാന്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ചെയ്യാന്‍ സഹായിക്കുന്നതിന് കൂടെ ഒരാളുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി. അത് മറ്റാരുമായിരുന്നില്ല പരിശുദ്ധ അമ്മയായിരുന്നു. അന്നുമുതല്‍ എന്നും കൈത്തണ്ടയില്‍ ചുറ്റിയ ജപമാല എല്ലായ്‌പോഴും, പ്രത്യേകിച്ച് ദിവ്യബലിസമയത്തും എന്നോടൊപ്പമുണ്ട്. ഉത്തരം കിട്ടിയ ദിവസം ഞാന്‍ ഹൃദയം നൊന്ത് ചോദിച്ച ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം എന്‍റെ തിരുപ്പട്ടത്തിന്‍റെ ദിവസം ഈശോ ഉത്തരം തന്നു. ഇന്ന് അനേകതവണ ഞാന്‍ എന്‍റെ കാപ്പ അണിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു. ഏത് പീലാസയും കാസയും കൈയിലെടുത്താണോ പരിശുദ്ധ കുര്‍ബാന അര്‍പ്പിക്കാന്‍ എനിക്ക് സാധിക്കുമോ എന്ന് ഹൃദയമുരുകി ചോദിച്ചത് അതേ പീലാസയും കാസയും കൈയിലേന്തി അനേകതവണ പരിശുദ്ധ കുര്‍ബാന അര്‍പ്പിച്ചുകഴിഞ്ഞു. ആദ്യബലിയുടെ അന്നും പിന്നീടും അതാതു ദിവസത്തെ സുവിശേഷഭാഗം കാണാതെ പഠിച്ചാണ് പരിശുദ്ധ കുര്‍ബാനകള്‍ അര്‍പ്പിച്ചിരുന്നത്. വൈദികനായതിനുശേഷം പിതാവിന്‍റെ നിര്‍ദേശപ്രകാരം ഞാനൊരു പള്ളിയില്‍ മൂന്നര മാസക്കാലം സഹവികാരിയായി ഇരുന്നു. പിന്നീട് എന്‍റെ ആരോഗ്യസ്ഥിതി മോശമായതിനാല്‍ മറ്റൊരു സ്ഥാപനത്തില്‍ എട്ടരമാസത്തോളം ഒരു അംഗത്തെപ്പോലെ താമസിച്ചു. അതിനുശേഷം പാലക്കാട് ധോണി ധ്യാനകേന്ദ്രത്തില്‍ ശുശ്രൂഷ ചെയ്തു. ചികിത്സകള്‍ തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. 2016 ഫെബ്രുവരിയില്‍ നിര്‍ണായകമായ ഒരു സംഭവമുണ്ടായി. കുറച്ച് മാസങ്ങളായി സ്ഥിരമായി പനിനിമിത്തം ആശുപത്രിയില്‍ പ്രവേശിപ്പിക്കേണ്ട അവസ്ഥയായിരുന്നു. ഫെബ്രുവരിയിലാകട്ടെ ബി.പി വല്ലാതെ കുറഞ്ഞ് ശരീരം മരുന്നുകളോടൊന്നും പ്രതികരിക്കാത്ത അവസ്ഥ വന്നു. മരണമെന്നുതന്നെ ഡോക്‌ടേഴ്‌സ് ഉള്‍പ്പെടെ എല്ലാവരും ചിന്തിച്ചുതുടങ്ങി. മാതാപിതാക്കളോടും അപ്രകാരം പറയുകയും ചെയ്തു. എന്നാല്‍ പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം ബി.പി തനിയെ ഉയര്‍ന്നു. അങ്ങനെ അത്ഭുതകരമായി ഞാന്‍ വീണ്ടും ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെവന്നു. കര്‍ത്താവ് എന്‍റെ പൗരോഹിത്യശുശ്രൂഷ തുടരാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്ന് വ്യക്തമാക്കുകയായിരുന്നു! അല്പനാളുകള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മറ്റൊരു അത്ഭുതം! എന്‍റെ വലത്തെ കണ്ണിന്‍റെ കാഴ്ച ഈശോ 2016 ആഗസ്റ്റ് 22-ന് എനിക്ക് തിരിച്ചുതന്നു. വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിന് അതിന്‍റെ കാരണം വിശദീകരിക്കാനായിട്ടില്ല. ഇപ്പോള്‍ വലത്തേ കണ്ണിന് മാത്രമേ കാഴ്ചയുള്ളൂവെങ്കിലും എനിക്ക് വായിക്കാനും വാഹനം ഓടിക്കാനുമെല്ലാം സാധിക്കുന്നുണ്ട്. ബെഷെറ്റ്‌സ് ഡിസീസ് (Behcet’s Disease) എന്ന അപൂര്‍വ അസുഖമാണ് എനിക്കുള്ളത്. ഈ അസുഖം ശരീരത്തില്‍ ഇമ്യൂണിറ്റി സിസ്റ്റത്തെയാണ് ബാധിക്കുന്നത്. അതാണ് കാഴ്ച നഷ്ടപ്പെടാനുണ്ടായ കാരണം. കണ്ണുകള്‍മാത്രമല്ല, രക്തയോട്ടമുള്ള ഏത് അവയവവും ഈ രോഗത്തിന്‍റെ ഫലം അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്നേക്കാം. പക്ഷേ ഇന്നും ഈശോ അവിടുത്തെ പൗരോഹിത്യശുശ്രൂഷ ചെയ്യാനുള്ള ആരോഗ്യസ്ഥിതി എനിക്ക് തരുന്നു. കര്‍ത്താവ് കാണിച്ച കാരുണ്യം മാത്രമാണ് എന്‍റെ പൗരോഹിത്യം. ”കര്‍ത്താവിന്‍റെ പുരോഹിതരെന്ന് നിങ്ങള്‍ വിളിക്കപ്പെടും; നമ്മുടെ ദൈവത്തിന്‍റെ ശുശ്രൂഷകരെന്ന് നിങ്ങള്‍ അറിയപ്പെടും” (ഏശയ്യാ 61/6). കണ്ണില്ലാതെ ബലിയര്‍പ്പിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയ എനിക്ക് തിരുവോസ്തിരൂപനായ ഈശോയെ കാണാന്‍ സാധിക്കില്ലായിരുന്നെങ്കിലും ഞാനര്‍പ്പിച്ച ബലികളില്‍ പലരും ഈശോയെ കണ്ടു, അനുഭവിച്ചു! അവിടുത്തേക്ക് എത്ര നന്ദി പറഞ്ഞാലാണ് മതിയാകുക! തൃശൂര്‍ അതിരൂപതയില്‍ വെളുത്തൂര്‍ സെന്റ് ജോര്‍ജ് ഇടവകാംഗമാണ് ഫാ. പോള്‍. പിതാവ്: നിര്യാതനായ കെ.ഐ.ആന്റണി, മാതാവ്: റോസിലി ആന്റണി, രണ്ട് സഹോദരങ്ങള്‍. ഇപ്പോള്‍ തൃപ്രയാര്‍ താന്ന്യം സെന്റ് പീറ്റേഴ്‌സ് ദൈവാലയത്തിലും നാട്ടിക സെന്റ് ജൂഡ് ദൈവാലയത്തിലും വികാരിയായി സേവനം ചെയ്യുന്നു.
ഞാനും എന്‍റെ കുടുംബവും ശാലോം ടൈംസ് മാസിക വായിക്കുന്നുണ്ട്. ഞങ്ങള്‍ ശാലോം ടി.വിയെ സാമ്പത്തികമായും പ്രാര്‍ത്ഥനയിലൂടെയും താങ്ങുന്ന ശാലോം പീസ് ഫെലോഷിപ് (എസ്.പി.എഫ്) അംഗങ്ങളുമാണ്. 12 വര്‍ഷമായി ഞങ്ങള്‍ വാങ്ങിയ കൃഷിസ്ഥലത്ത് കുടിവെള്ളത്തിന് യാതൊരു സാധ്യതയും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥയായിരുന്നു. പലരെയും കൊണ്ടുവന്ന് സ്ഥാനം നോക്കി മൂന്ന് കുഴല്‍കിണറുകള്‍ കുത്തിയെങ്കിലും ആവശ്യത്തിന് വെള്ളം ലഭിച്ചില്ല. അങ്ങനെയിരിക്കേ ഒരിക്കല്‍ മാസികയില്‍ വായിച്ച 2 രാജാക്കന്‍മാര്‍ 3/16-20 വചനഭാഗം രണ്ട് വര്‍ഷത്തോളം തുടര്‍ച്ചയായി ചൊല്ലി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും വെള്ളം ലഭിച്ചാല്‍ സാക്ഷ്യമറിയിക്കാമെന്ന് നേരുകയും ചെയ്തു. ആ സമയത്ത് ഒരു ദിവസം വീട്ടില്‍ ജോലിക്ക് വന്ന ആള്‍ വെള്ളത്തിന് സ്ഥാനം കാണുകയും കുളം കുഴിക്കാന്‍ തീരുമാനിക്കുകയും ചെയ്തു. കുളം കുഴിക്കുന്നതിന്‍റെ തലേ ദിവസം പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച് വചനം എടുത്തപ്പോള്‍ ”അവിടുന്ന് പാറയെ ജലാശയമാക്കി, തീക്കല്ലിനെ നീരുറവയാക്കി” എന്ന സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 114/8 വചനം ലഭിച്ചു. അതില്‍ വിശ്വസിച്ച് കുളം കുഴിച്ചപ്പോള്‍ സമൃദ്ധമായി വെള്ളം കിട്ടി. ഈശോ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ചെയ്തുതന്ന ഈ വലിയ അനുഗ്രഹത്തിന് നന്ദിയും സ്തുതിയും ആരാധനയും അര്‍പ്പിക്കുന്നു.
ഒരു ഞായറാഴ്ച, യാത്രാമധ്യേ റോഡരികിലുള്ള ദൈവാലയത്തില്‍ ദിവ്യബലിയര്‍പ്പിക്കാന്‍ കയറി. രണ്ടാമത്തെ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയാണ് ഇനിയുള്ളത്. അല്പം നേരത്തെ എത്തി ദൈവാലയത്തില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു കാഴ്ച കണ്ടു. ചുളിവു വീഴാത്ത വെള്ള ഷര്‍ട്ടും മുണ്ടും ധരിച്ച ഒരു മുതിര്‍ന്ന യുവാവ്. ആദ്യത്തെ ദിവ്യബലിയ്ക്കുപയോഗിച്ച വിശുദ്ധ പാത്രങ്ങളും തിരികളും മാറ്റി രണ്ടാമത്തെ വിശുദ്ധ ബലിക്കുള്ള ക്രമീകരണങ്ങള്‍ ഒരുക്കുകയാണ് അദ്ദേഹം. ഇക്കാര്യങ്ങള്‍ക്കായി അനേകതവണ അദേഹത്തിന് ദൈവാലയത്തിലേക്ക്, വിശുദ്ധസ്ഥലത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയും സങ്കീര്‍ത്തിയിലേക്ക് പോവുകയും ചെയ്യേണ്ടിവന്നു. ദൈവാലയത്തിനുള്ളിലൂടെ പലപ്രാവശ്യം ദിവ്യകാരുണ്യ ഈശോയ്ക്ക് അപ്പുറവും ഇപ്പുറവും കടക്കേണ്ടതായും വന്നു. എന്നാല്‍ ഏറ്റവും അതിശയകരമായത്, ഈ അവസരങ്ങളിലെല്ലാം അദ്ദേഹം ദിവ്യകാരുണ്യ ഈശോയെ ശിരസുനമിച്ച് ഭക്തിയോടെ ആരാധിച്ചിരുന്നു എന്നതാണ്. ആരും ശ്രദ്ധിച്ചുപോകുന്ന സ്‌നേഹപ്രകടനം. എത്ര ആദരവോടെയാണ് അദേഹം ദൈവാലയത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നത്..! സങ്കീര്‍ത്തിയിലേക്ക് പോകുമ്പോഴും ആ ബഹുമാനത്തിന് മാറ്റുകുറയുന്നില്ല. രാജാധിരാജാവിന്‍റെ സന്നിധിയില്‍ ഭയഭക്ത്യാദരവുകളോടെ പ്രവേശിക്കുകയും കുമ്പിട്ട് ആരാധിച്ച് ഉത്തരവാദിത്വങ്ങള്‍ സ്‌നേഹപൂര്‍വം നിര്‍വഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ദൈവാലയ ശുശ്രൂഷി. ഈശോയോട് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഹൃദയത്തിലുള്ള ഉത്ഘടസ്‌നേഹത്തിന്‍റെ ബഹിര്‍സ്ഫുരണമായിരുന്നു ആ ആദരവിന്‍റെ ഉറവിടം. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പെരുമാറ്റം കണ്ടാലറിയാം അവിടെ സര്‍വശക്തനായ ദൈവം സന്നിഹിതനാണെന്ന്. സ്വര്‍ഗത്തില്‍ വസിക്കുന്ന അത്യുന്നതന്‍ ആ ദൈവാലയത്തില്‍ സര്‍വമഹത്വത്തോടെ ഉപവിഷ്ഠനാണെന്ന് ആ കപ്യാര്‍ ഒന്നും പറയാതെ കാണിച്ചുതന്നു; ഒരു മാലാഖയെപ്പോലെ. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പേരോ വിശദാംശങ്ങളോ അറിയില്ല, പക്ഷേ, ഒന്നറിയാം, ആ ശുശ്രൂഷിക്ക് ദൈവത്തെ അറിയാം. അവിടുത്തെ എപ്രകാരം സ്‌നേഹിക്കണമന്ന്, ആദരിക്കണമെന്ന് അറിയാം. ”എന്നെ ആദരിക്കുന്നവനെ ഞാനും ആദരിക്കും” (1സാമുവല്‍ 2/30), ”ദൈവഭക്തി അനുഗ്രഹത്തിന്‍റെ ആരാമം പോലെയാണ്; ഏതു മഹത്വത്തെയുകാള്‍ നന്നായി അത് മനുഷ്യനെ ആവരണം ചെയ്യുന്നു” (പ്രഭാഷകന്‍ 40/27) എന്ന ദൈവത്തിന്‍റെ വാഗ്ദാനപ്രകാരം ഈ ദൈവാലയ ശുശ്രൂഷിയെയും കുടുംബത്തെയും അദേഹത്തിനുള്ള സകലത്തെയും അവിടുന്ന് എത്രയധികമായി ആദരിക്കുകയും അനുഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടാകും..! കര്‍ത്താവിന്‍റെ പേടകം ആദരവോടെ സംരക്ഷിച്ച ഓബദ് ഏദോമിനെക്കുറിച്ച് 2സാമുവല്‍ 6/11,12 രേഖപ്പെടുത്തുന്നു: ‘കര്‍ത്താവിന്‍റെ പേടകം ഓബദ് ഏദോമിന്‍റെ വീട്ടില്‍ മൂന്നുമാസം ഇരുന്നു. കര്‍ത്താവ് ഓബദ് ഏദോമിനെയും കുടുംബത്തെയും അനുഗ്രഹിച്ചു. ദൈവത്തിന്‍റെ പേടകം നിമിത്തം കര്‍ത്താവ് ഓബദ് ഏദോമിന്‍റെ കുടുംബത്തെയും അവനുള്ള സകലത്തെയും അനുഗ്രഹിച്ചു…’
ചെറിയ ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ പരീക്ഷാ പേപ്പര്‍ വീട്ടില്‍ കാണിച്ച് രക്ഷിതാവിന്‍റെ ഒപ്പ് വാങ്ങിച്ചുകൊണ്ടുചെല്ലണമായിരുന്നു. മൂന്നോ നാലോ വിഷയങ്ങള്‍ ഒരുമിച്ച് കിട്ടിയാല്‍ അതില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ മാര്‍ക്കുള്ള പേപ്പര്‍ ആദ്യം കാണാവുന്ന വിധം മുകളില്‍ വയ്ക്കും. താഴേക്ക് താഴേക്ക് മാര്‍ക്ക് കുറവുള്ളതും. ഇപ്രകാരമായിരുന്നു ഒപ്പ് വാങ്ങിക്കാന്‍ ഞാന്‍ പപ്പയുടെ അടുത്ത് പേപ്പര്‍ കൊടുത്തിരുന്നത്. ആദ്യത്തേതിന് നല്ല മാര്‍ക്കുണ്ടെന്ന് കണ്ടാല്‍ പിന്നെ അവസാനം ഇരിക്കുന്നവയ്ക്ക് കുറച്ച് കുറവുണ്ടെന്ന് തോന്നിയാലും അത് പ്രശ്‌നമാക്കാറില്ല. നമുക്ക് എവിടെ നിന്നെങ്കിലും ഒരു പ്രശംസയോ വെരി ഗുഡ് എന്ന കമന്റോ കിട്ടിയെന്ന് വിചാരിക്കുക, അന്ന് വൈകുന്നേരംതന്നെ ഒരഞ്ചുമിനിട്ട് കണ്ടെത്തിയിട്ട് ഈശോയോട് ഇങ്ങനെ പറയണം, ‘ഈശോയേ, ഇന്ന് ഒരു വെരി ഗുഡ് കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്, പിന്നെ പ്രോത്സാഹനവും പ്രശംസയും പരിഗണനയും. പക്ഷേ പതിവുപോലെ ഇന്നും കുറ്റം പറച്ചില്‍, ആവര്‍ത്തിച്ചുള്ള വിധിക്കല്‍, ക്ഷമിക്കാനാകാതെ വാശി തുടങ്ങിയവയും ഉണ്ടായിരുന്നു…” അതായത്, നന്മകള്‍ ആദ്യം പറഞ്ഞോളൂ. പിന്നാലെ വീഴ്ചകളും പറയണം എന്നുസാരം. ഇങ്ങനെയൊരു സംഭാഷണരീതി തുടങ്ങിയാല്‍, കൊച്ചുകൊച്ചുകാര്യങ്ങളില്‍ ആത്മപ്രശംസ നടത്തുകയോ, കൊച്ചുകൊച്ചു വീഴ്ചകള്‍ വിട്ടുകളയുകയോ ചെയ്യില്ല. എല്ലാം സുതാര്യമായി ദിവസവും കര്‍ത്താവിനോട് സംഭാഷിച്ചിരിക്കും. മാത്രമല്ല, നല്ല ഒരുക്കത്തോടെ വിശുദ്ധ കുമ്പസാരത്തിന് അണയുകയും ചെയ്യാം. സത്യത്തില്‍ വീഴ്ചകള്‍ ഏറ്റുപറയുന്നതുപോലെ പ്രധാനപ്പെട്ടതാണ് മഹത്വം സ്വീകരിച്ച കാര്യങ്ങള്‍ ഏറ്റുപറയുന്നതും. ഇത്തരത്തില്‍ നാം നടത്തുന്ന സംഭാഷണം കൊച്ചുകൊച്ചു പാപങ്ങള്‍ ഏറ്റുപറയുന്നതിനൊപ്പം നമുക്ക് ലഭിച്ച കൊച്ചുകൊച്ചു മഹത്വങ്ങളും കര്‍ത്താവിന് സമര്‍പ്പിക്കാനുള്ള അവസരം കൂടിയാണ്. ഇപ്രകാരം തുടരുമ്പോള്‍ വീഴ്ചയുടെ എണ്ണം കുറയുന്നതായും ആത്മപ്രശംസക്ക് കാരണമാകാത്ത വെരിഗുഡുകളുടെ എണ്ണം കൂടുന്നതായും കാണാം. കര്‍ത്താവ് അതിനിടവരുത്തും. കല്‍പ്പനലംഘനം മൂലമുള്ള പാപം നിമിത്തം കര്‍ത്താവിനെ വേദനിപ്പിക്കുന്നപോലെ തന്നെ പ്രധാനപ്പെട്ടതാണ് കര്‍ത്താവിന് അര്‍ഹമായ മഹത്വം നമ്മള്‍ കൈവശമാക്കുന്നതും. ഈ സംഭാഷണരീതിയിലൂടെ ഇതിനുരണ്ടിനും മാറ്റം വരുത്താം. അല്ലാത്തപക്ഷം, ”ചെറിയ കാര്യങ്ങള്‍ അവഗണിക്കുന്നവന്‍ അല്‍പാല്‍പമായി നശിക്കും” (പ്രഭാഷകന്‍ 19/1) എന്നതാകും സംഭവിക്കുക. ഇനി മറ്റൊരു പ്രത്യേകത എന്തെന്നുവച്ചാല്‍ നാം സമര്‍പ്പിക്കുന്ന ഇത്തരം കൊച്ചുകൊച്ചു പാപങ്ങളും ബലഹീനതകളും ഉഗ്രന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍കൂടിയാണ് എന്നതാണ്. ഇങ്ങനെ നാം വായിക്കുന്നു, ”നിന്‍റെ ബലഹീനത നിനക്കുള്ള എന്‍റെ ദാനമാണ്. നിന്‍റെ നേട്ടങ്ങള്‍ എനിക്കു സമര്‍പ്പിക്കുന്നതിനൊപ്പം നിന്‍റെ ദാരിദ്ര്യവും ബലഹീനതയും വന്‍കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്നതിലുള്ള പരാജയവും എനിക്കു കാഴ്ചവയ്ക്കുക. പകരമായി, ഞാന്‍ നിന്‍റെ കാഴ്ച സ്വീകരിച്ച് അതിനെ എന്‍റെ എത്രയും സമ്പൂര്‍ണ്ണമായ പീഡാനുഭവത്തോടുചേര്‍ത്ത് എന്‍റെ വൈദികര്‍ക്കും സഭയ്ക്കും ഫലപ്രദമാക്കും” (ഇന്‍ സിനു ജേസു, പേജ് 220). വൈദികര്‍ക്ക് വേണ്ടിയും സമര്‍പ്പിതര്‍ക്കുവേണ്ടിയും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണമെന്ന് എപ്പോഴെങ്കിലും തോന്നിയിട്ടുള്ള വ്യക്തിയാണോ താങ്കള്‍? അങ്ങനെയെങ്കില്‍ ഇവ്വിധത്തില്‍ നമുക്ക് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാവുന്നതാണ്, നമ്മുടെ ബലഹീനതകള്‍ കര്‍ത്താവിന് സമര്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ട് നമുക്ക് അവിടുത്തെ പ്രസാദിപ്പിക്കാവുന്നതാണ്. സത്യത്തില്‍ നമ്മുടേയും ലോകം മുഴുവന്‍റെയും വിശുദ്ധീകരണത്തിന് അനുദിനം ഒരഞ്ച് മിനിറ്റ് വളരെ ‘സിംപിള്‍’ ആയി നമുക്ക് നീക്കിവയ്ക്കാം.
Want to be in the loop?
Get the latest updates from Tidings!