‘ആ മനുഷ്യന്‍ നീ തന്നെ!’
പ്രതാപിയും യുദ്ധവീരനുമായ ഇസ്രായേല്‍ രാജാവ് ദാവീദിന്‍റെ നീതിപീഠത്തിന്‍റെ മുമ്പിലേക്ക് നാഥാന്‍ പ്രവാചകന് ഒരു സങ്കടം ബോധിപ്പിക്കാനെന്നവണ്ണം ഒരിക്കല്‍ കടന്നു ചെന്നു. അദ്ദേഹം സങ്കടഭാവത്തോടെ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു: ഒരു നഗരത്തില്‍ രണ്ടാളുകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരുവന്‍ ധനവാനും അപരന്‍ ദരിദ്രനും. ധനവാന് വളരെയധികം ആടുമാടുകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. ദരിദ്രനോ താന്‍ വിലയക്ക്ുവാങ്ങിയ ഒരു പെണ്ണാട്ടിന്‍കുട്ടി മാത്രവും. അവന് അതിനെ വളര്‍ത്തി. അത് അവന്റെ കുട്ടികളോടൊപ്പം വളര്‍ന്നു. അവന്റെ ഭക്ഷണത്തില്‍നിന്നും അത ്തിന്നു, അവന്റെ പാനീയത്തില്‍നിന്നും അത് കുടിച്ചു. അത് അവന്റെ മടിയില്‍ ഉറങ്ങി. അത് അവന് മകളെപ്പോലെ ആയിരുന്നു. അങ്ങനെയിരിക്കെ ധനവാന്‍റെ ഭവനത്തില്‍ ഒരു യാത്രക്കാരന്‍ വന്നു. അവനുവേണ്ടി സ്വന്തം ആടുകളില്‍ ഒന്നിനെ കൊന്നു ഭക്ഷണമൊരുക്കാന്‍ ധന വാന് മനസില്ലായിരുന്നു. അവന് ദരിദ്രന്‍റെ ആട്ടിന്‍കുട്ടിയെ പിടിച്ചുകൊന്ന് തന്റെ അതി ഥിക്ക ്ഭക്ഷണമൊരുക്കി (2 സാമുവല്‍ 12:1-4).
ഇതുകേട്ടപ്പോള്‍ ദാവീദ് രാജാവ് ക്രുദ്ധനായി തന്റെ നീതിപീഠത്തില്‍നിന്ന് ചാടിയെഴുന്നേറ്റു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “കര്‍ത്താവാണേ, ഇതു ചെയ്തവൻ മരിക്കണം. അവന് നിര്‍ദയം ഇതു ചെയ്തതുകൊണ്ട് നാലുമടങ്ങ് മടക്കി ക്കൊടുക്കണം” (2 സാമുവല്‍ 12:6). ഇത്രയും കേട്ടപ്പോള്‍ നാഥാന്‍ പ്രവാചകന്‍റെ ഭാവം മാറി. രോഷത്തോടെ ദാവീദിനുനേരെ വിരല്‍ ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട ്നാഥാന്‍ പറഞ്ഞു: “ആ മനു ഷ്യന്‍ നീ തന്നെ!” ഞെട്ടിത്തരിച്ചു നിലക്ക്ുന്ന ദാവീദിന്‍റെ നേരെ വീണ്ടും വിരല്‍ ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട ്ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു: “അമോന്യരുടെ വാള്‍കൊണ്ട് ഹിത്യനായ ഊറിയായെ നീ കൊല്ലിച്ചു. അവന്റെ ഭാര്യയെ നീ അപഹരി ച്ചു.” (2 സാമുവല്‍ 12:9).
ദൈവത്തിന് പ്രിയങ്കരന്‍ പക്ഷേ…
ദൈവത്തിന് ഏറ്റവും പ്രിയങ്കരനായ രാജാവായിരുന്നു ദാവീദ്. അവിടുന്നാണവനെ തിരഞ്ഞെടുത്ത് അഭിഷേകതൈലമൊഴിച്ച് രാജാവാക്കി അഭിഷേകം ചെയ്തത്. ദാവീദിനെക്കുറിച്ച് ദൈവംതന്നെ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു: ‘എന്റെ ഹൃദയം തേടുന്നവനെ ഞാന്‍ ദാവീദില്‍ കണ്ടെത്തി.’ ദാവീദ് ദൈവത്തിന് അത്രമേല്‍ പ്രിയങ്കരനായിരുന്നു. ദാവീദിനെ തിരഞ്ഞെടുത്ത ദൈവമായ കര്‍ത്താവ ്അവനെയും അവന്റെ സിംഹാസനത്തെയും അനുഗ്രഹങ്ങള്‍കൊണ്ടും അഭിഷേകംകൊണ്ടും നിറച്ചു. അപ്പനും മകനും പോലെ ആയിരുന്നു ദൈവവും ദാവീദും. എ ന്നിട്ടും ദാവീദ് പാപം ചെയ്തു. ജഡികാസക്തി അവനെ പാപത്തിലേക്ക് നയിച്ചു.
തന്റെ സര്‍വസൈന്യവും സൈന്യാധിപന്മാരും യുദ്ധക്കളത്തിലായിരിക്കെ ദാവീദ് തന്റെ കൊട്ടാരത്തില്‍ ഉറങ്ങി വിശ്രമിച്ചു. ഉറക്കംകഴിഞ്ഞ് തന്റെ മട്ടുപ്പാവില്‍ അലസമായി ഉലാത്തുമ്പോഴാണ് അതീവ സുന്ദരിയായ ഊറിയായുടെ ഭാര്യ ബേത്ഷെബാ കുളിക്കടവില്‍ കുളിക്കുന്നത് കണ്ടത്. അവളെ കണ്ടപ്പോള്‍ അവന്റെ ജഡികാസക്തി ഉണര്‍ന്നു. അന്യന്‍റെ ഭാര്യയെ മോഹിക്കുകയോ അവളുമായി ശയിക്കുകയോ ചെയ്യരുത് എന്ന കര്‍ത്താവിന്‍റെ നിയമം അവന് മറന്നു. ബേത്ഷെബായെ ആളയച്ച് തന്റെ കൊട്ടാരത്തില്‍ വരുത്തി അവന് അവളുമായി പാപം ചെയ്തു. അതിനുശേഷം അവളെ വീട്ടിലേക്ക ്പറഞ്ഞയച്ചു.
പക്ഷേ ആ പാപം അവിടംകൊണ്ടു തീര്‍ ന്നില്ല. ബേത്ഷെബാ ഗര്‍ഭിണിയായി. അവള്‍ ആ വിവരം രാജാവിനെ അറിയിച്ചു. ഇനിയെന്തു ചെയ്യും? തന്റെ കറുത്ത പാപം വെളുപ്പിക്കാനായി ദാവീദ് യുദ്ധക്കളത്തില്‍ തനിക്കുവേണ്ടി ജീവന്‍ പണയംവച്ച് യുദ്ധം ചെയത്ുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അവളുടെ ഭര്‍ത്താ വ് ഊറിയായെ ആളയച്ചു വരുത്തി. യുദ്ധവിവരങ്ങള്‍ അന്വേഷിച്ചതിനുശേഷം കപട സ്നേഹം അഭിനയിച്ച ദാവീദ് അവനോടു പറഞ്ഞു: “നീ കുറച്ചുദിവസം വീട്ടില്‍ പോയി വിശ്രമിക്കുക. അതിനുശേഷം യുദ്ധക്കളത്തിലേക്ക് തിരികെ പോയാല്‍ മതി.”
രാജാവ ്അവന ്സമ്മാനങ്ങളും കൊടുത്തയച്ചു. പക്ഷേ ഊറിയാ സ്വന്തവീട്ടില്‍ പോവുകയോ ഭാര്യയോട ്ഒന്നുചേരുകയോ ചെയത്ില്ല. പകരം അവന് കൊട്ടാരത്തിന്‍റെ പടിപ്പുരയില്‍ കാവല്‍ക്കാരനോടൊപ്പം കിടന്നുറങ്ങി. നീയെന്തുകൊണ്ട് വീട്ടില്‍ പോയില്ല എന്ന് ദാവീദ് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ അവന് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു: ‘ദാവീദിന്‍റെ സകല സൈനികരോടും സൈന്യാധി പനോടുമൊപ്പം കര്‍ത്താവിന്‍റെ പേടകം യുദ്ധസ്ഥലത്തായിരിക്കെ എനിക്കെങ്ങനെ അതെല്ലാം മറന്ന ്ഭാര്യയോടൊപ്പം ശയിക്കാനാവും? അപ്പോള്‍ ദാവീദ ്അടവൊന്നു മാറ്റി. അവനെ വിരുന്നിന്ക്ഷണിച്ചു. അവനെ വീഞ്ഞു കുടിപ്പിച്ച ്ഉന്മത്തനാക്കി വീട്ടിലേക്ക് പറഞ്ഞയക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ അവന് അന്നും വീട്ടില്‍ പോയില്ല.
ഇതറിഞ്ഞ ദാവീദ് അസ്വസ്ഥനായി. അവന് ഊറിയായുടെ കൈവശം സൈന്യാധിപന ്ഒരു കത്തു കൊടുത്തുവിട്ടു. ഈ കത്തുമായി വരുന്ന ഊറിയായെ ശത്രുസൈന്യത്തിന്‍റെ വെട്ടേറ്റ് മരിക്കാന്‍ ഏറ്റവും സാധ്യതയുള്ളിടത്ത് നിര്‍ത്തുക. ശത്രുസൈന്യം മുന്നോട്ട് വരുമ്പോള്‍ ഊറിയായെ മുന്‍നിര യില്‍ ഒറ്റപ്പെടുത്തി ബാക്കി സൈന്യം പിന്‍വാങ്ങുക! സൈന്യം രാജകല്‍പന പാലിച്ചു. ഊറിയാ യുദ്ധക്കളത്തില്‍ ശത്രുസൈന്യത്തിന്‍റെ വെട്ടേറ്റു മരിച്ചുവീണു. ഊറിയായുടെ ഭാര്യ തന്റെ ഭര്‍ത്താവിനെ ഓര്‍ത്ത് അലമുറയിട്ടു കരഞ്ഞു. ദാവീദ് അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. അവളുടെ വിലാപത്തിന്‍റെ ദിനങ്ങള്‍ പൂര്‍ത്തിയായപ്പോള്‍ അവന് അവളെ ഭാര്യയായി സ്വീകരിച്ചു. സത്യമെന്തെന്നറിയാത്ത പ്രജകള്‍ ഏറ്റുപാടി ദാവീദ് രാജാവ് എത്രയോ ഉദാരശീലന്‍! ‘ദാവീദ് രാജാവ് നീണാള്‍ വാഴട്ടെ.’
രാജസിംഹാസനത്തില്‍
നൂറുശതമാനവും അനീതിയും ക്രൂരതയും തന്റെ ദാസനോടും കുടുംബത്തോടും ചെയ്തിട്ടും തീരെ മനക്കടിയില്ലാതെയാണ് ദാവീദ് രാജാവ് തന്റെ പ്രജകളുടെ നീതി നിര്‍വഹണത്തിനായി നീതിയുടെ സിംഹാസനത്തില്‍ ഉപവിഷ്ടനായത്. ഇത്രത്തോളം എത്തിയപ്പോള്‍ ദൈവത്തിന്റെ ക്രോധം ദാവീദിനുനേരെ ജ്വലിച്ചു. ഇസ്രായേല്‍ രാജ്യത്തിലെ ഏറ്റവും ക്രൂരനായ മനുഷ്യന്‍ ‘നീതന്നെ’ എന്ന് രാജാവിനോട് രാജസദസില്‍വച്ചുതന്നെ വിളിച്ചു പറയുവാന്‍ നാഥാനെ നിയോഗിച്ചു. അങ്ങനെ അവന് ക്രൂരത ചെയ്ത് കാത്തു സൂക്ഷിച്ച തന്റെ ഇമേജ ്അവന ്എന്നേക്കുമായി നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഊറിയായുടെ കുടുംബത്തോട് ദാവീദ് എന്തെല്ലാം ക്രൂരതകള്‍ ചെയ്തുവോ അതെല്ലാം ദാവീദിന്‍റെ കുടുംബ ത്തിന് ദൈവം ശിക്ഷയായി കൊടുത്തു.
നാം ദാവീദിന്‍റെ സ്ഥാനത്തോ?
ഈ ലേഖനം വായിക്കുന്ന ഓരോരുത്തരും പരിശോധിക്കേണ്ട ഒരു കാര്യമുണ്ട്. ഞാനിന്ന് ദാവീദിന്‍റെ സ്ഥാനത്താണോ? എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ കടുത്ത അനീതികളും ക്രൂരതകളും കുടിയിരിക്കെ അതിനെക്കുറിച്ച് ഒരു നേരിയ ചിന്തപോലും ഇല്ലാതെ നീതിപാലകരുടെ സിംഹാസനത്തില്‍ നീതി നടത്തിപ്പുകാരായി നാം ഉപവിഷ്ടരായിരി ക്കുകയാണോ? നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ കറുത്ത പാപങ്ങള്‍ വെളുപ്പിച്ച് നമ്മുടെ ഇമേജ് കാത്തുസൂക്ഷിക്കാനും വിപുലീകരി ക്കുവാനുമുള്ള കപടശ്രമങ്ങളിലാണോ നാ മിപ്പോള്‍ മുഴുകിയിരിക്കുന്നത്?
എന്റെ തെറ്റായ തീരുമാനങ്ങള്‍, അവ നടപ്പില്‍ വരുത്തിയ രീതികള്‍, അതിനു വേണ്ടി നമ്മള്‍ സ്വീകരിച്ച മാര്‍ഗങ്ങള്‍ ഇവ എത്രയോ മനുഷ്യരെ ക്രൂരമായ വിധത്തില്‍ മുറിപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവരായിരിക്കാന്‍വേണ്ടി ദൈവം എനിക്കുതന്ന ജീവിതപങ്കാളി, മക്കള്‍, മാതാപിതാക്കള്‍, സഹോദരങ്ങള്‍, കീഴ്ജീവനക്കാര്‍, സഹപ്രവര്‍ത്തകര്‍ തുടങ്ങിയവര്‍ എന്റെ ക്രൂരമായ നീതി നടത്തിപ്പിന്‍റെ വഴിയിലെ ഇരകളായിട്ടില്ലേ? ഞാന്‍ ചെയ്ത ക്രൂരതകളും നീതി കേടുകളും മറയ്ക്കുവാന്‍വേണ്ടി, ദാവീദ് ചെയത്തുപോലെ കാരുണ്യത്തിന്‍റെയും ഉദാരതയുടെയും മൂടുപടം ധരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള താണോ എന്റെ ഇന്നത്തെ മുന്നോട്ടുള്ള ഓട്ടം? അങ്ങനെയെങ്കില്‍ പരിശുദ്ധാത്മാവാകുന്ന നാഥാന്‍ നമ്മെ നോക്കിയും പറയും ‘ആ മനുഷ്യന്‍ നീതന്നെ’ എന്ന്.
ഇതാ തിരുവചനങ്ങളിലൂടെ പരിശുദ്ധാത്മാവ് നമ്മോടു ചോദിക്കുന്നു. “നീ അന്ധന്മാര്‍ക്ക് വഴികാട്ടിയും ഇരുട്ടിലിരിക്കുന്നവര്‍ക്ക് വെളിച്ചവും അജ്ഞര്‍ക്ക് ഉപദേഷ്ടാവും കുട്ടികള്‍ക്ക ്അധ്യാപകനും ആണെന്ന് നിനക്ക് ഉറപ്പുണ്ടെങ്കില്‍ മറ്റുള്ളവരെ പഠിപ്പിക്കുന്ന നീ നിന്നെത്തന്നെ പഠിപ്പിക്കാത്തതെന്തുകൊണ്ട്? മോഷ്ടിക്കരുതെന്ന് പ്രസംഗിക്കുന്ന നീ മോഷട്ിക്കുന്നുവോ? വ്യഭിചാരം ചെയ്യരുതെന്ന് പറയുന്ന നീ വ്യഭിചാരം ചെയ്യുന്നുവോ? വിഗ്രഹങ്ങളെ വെറുക്കുന്ന നീ ദൈവാലയം കവര്‍ച്ച ചെയ്യുന്നുവോ? നിയമത്തില്‍ അഭിമാനിക്കുന്ന നീ നിയമംലംഘിച്ച് ദൈവത്തെ അപമാനിക്കുന്നുവോ? നിങ്ങള്‍ നിമിത്തം ദൈവത്തിന്റെ നാമം വിജാതീയരുടെ ഇടയില്‍ ദുഷിക്കപ്പെടുന്നുവെന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നുവല്ലോ” (റോമാ 2:21-24).
നമ്മുടെ സ്വാധീനങ്ങളും കഴിവുകളും അധികാരവും ഉപയോഗിച്ച് എനിക്കിഷ്ടമില്ലാത്തവരെ അടിച്ചമര്‍ത്താനും അവര്‍ക്ക് നീതിനിഷേധിക്കുവാനും പരിശ്രമിക്കുന്ന നമ്മള്‍ നീതിയുടെ പാത്രവാഹകരായി വേഷം കെട്ടുന്നുവെങ്കില്‍, ദാവീദ് ഊറിയായോടും കുടുംബത്തോടും കാണിച്ച കാപട്യം നിറഞ്ഞ ഭരണംതന്നെയല്ലേ നമ്മളും ഇപ്പോള്‍ ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ആ മനുഷ്യന്‍ നീതന്നെ എന്ന് ദൈവാത്മാവാകുന്ന നാഥാന്‍ നമ്മളോടും പറയുന്നില്ലേ?
ദാവീദിന്‍റെ ശ്രേഷ്ഠത
ദാവീദ് പിഴവു പറ്റിയവനെങ്കിലും അവനൊരു ശ്രേഷഠ്ത ഉണ്ടായിരുന്നു. ദാവീദിന്‍റെ ഉത്തമമായ അനുതാപമായിരുന്നു അവന്റെ ശ്രേഷ്ഠത. നാഥാന്‍ പ്രവാചകനിലൂടെ ദാവീദു ചെയ്ത കഠിനപാപങ്ങള്‍ രാജസ ദസില്‍വച്ച് മറ്റുള്ളവര്‍ കേള്‍ക്കേ നാഥാന്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ദാവീദ് നാഥാന്‍റെ തല വെട്ടാന്‍ ഉടന്‍തന്നെ ഉത്തരവിട്ടില്ല. നാഥാന്‍ പ്രവാചകന് ചിത്തഭ്രമമാണെന്നാ രോപിച്ച് പ്രവാചകരുടെ സ്ഥാനത്തുനിന്ന് പുറത്താക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല. തന്റെ ഇഷ്ടമനുസരിച്ച ്പ്രവചിക്കുന്ന വേറെ പ്രവാചകന്മാരെ വിളിച്ചുവരുത്തി പുനര്‍പ്രവചനം നടത്തിച്ചതുമില്ല. പകരം അനുതപിച്ചു. ഭൂമിയോളം താഴ്ന്ന് തന്റെ തെറ്റുകള്‍ ദൈവത്തോടും മനുഷ്യരോടും ഏറ്റുപറഞ്ഞു. അവന് പറഞ്ഞു: “ഞാന്‍ കര്‍ത്താവിനെതിരായി പാപം ചെയ്തുപോയി” (2 സാമുവല്‍ 12:13).
ആ അനുതാപവും ഏറ്റുപറച്ചിലും അവനെ മരണത്തില്‍നിന്നും രക്ഷിച്ചു. അവ ന്‍റെ ഏറ്റുപറച്ചില്‍ കേട്ട കര്‍ത്താവ് നാഥാന്‍ പ്രവാചകനിലൂടെ ദാവീദിനോടു പറഞ്ഞു: “കര്‍ത്താവ ്നിന്‍റെ പാപം ക്ഷമിച്ചിരിക്കുന്നു. നീ മരിക്കുകയില്ല” (2 സാമുവല്‍ 12:13). തന്റെ തനതുവിധിപ്രകാരം ദാവീദ് തനിക്കര്‍ഹതപ്പെട്ട ശിക്ഷ മരണമാണെന്ന് മുന്നമേ വിധിച്ചിരുന്നു.
നമുക്ക് പറ്റുന്ന പ്രധാന പിശക് ഇവിടെയാണ്. നാഥാന്‍റെ വാക്കുകേട്ട് ദാവീദ് അനുതപിച്ചു. പക്ഷേ വ്യക്തികളിലൂടെയും സാഹചര്യങ്ങളിലൂടെയും ദൈവവചനത്തിലൂടെയും ചിലപ്പോഴൊക്കെ തിരിച്ചടികളിലൂടെയുമെല്ലാം പരിശുദ്ധാത്മാവാകുന്ന നാഥാന്‍ നമ്മുടെ തെറ്റുകളെക്കുറിച്ച് നമ്മെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുവാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ നാമത് സ്വീകരിക്കുവാന്‍ തയാറാകുന്നില്ല. ‘ആ മനുഷ്യന്‍ നീ തന്നെ’ എന്ന് പരിശുദ്ധാത്മാവ് നമ്മളോടു പറയുമ്പോള്‍ നമ്മള്‍ പലപ്പോഴും പരിശുദ്ധാത്മാവിന്‍റെ തല വെട്ടാന്‍ ശ്രമിക്കും. അതിന് കഴിയാതെവരുമ്പോള്‍ പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ ഒതുക്കുവാന്‍ നോക്കും. അതിനും കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കില്‍ പ രിശുദ്ധാത്മാവിനെയും അവന് ഉപകരണമാക്കുന്ന വ്യക്തികളെയും പുറത്താക്കാന്‍ ശ്രമിക്കും. ഫലമോ നിത്യമരണത്തിന്‍റെ പാതയില്‍ നമുക്ക ്സഞ്ചരിക്കേണ്ടിവരുന്നു. അവസാന നിമിഷത്തില്‍പ്പോലും അനുതപിക്കാതെ മരിക്കുന്നത് പരിശുദ്ധാത്മാവിനെതിരായ ക്ഷമിക്കപ്പെടാത്ത പാപമാണെന്ന് തിരുസഭ നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. ആ പാപ ത്തിന്‍റെ ശിക്ഷയോ നിത്യമരണവും.
ദൈവമേ എനിക്ക് തെറ്റിപ്പോയി
ദാവീദ ്ചെയത്തുപോലെ ‘എനിക്ക ്തെറ്റിപ്പോയി’ എന്നൊരുവാക്ക ്ദൈവത്തോടും മനുഷ്യനോടും ഏറ്റുപറയാനുള്ള സന്നദ്ധ തക്കുറവാണ് സ്വയം ന്യായീകരണങ്ങളിലേക്കും കറുത്ത പാപത്തെ വെളുപ്പിക്കാനുള്ള കപടശ്രമങ്ങളിലേക്കും സഭാമക്കളായ നമ്മെ നയിക്കുന്നത്. പശ്ചാത്താപത്തിന്‍റെ മിഴിനീരാണ് ഇന്ന് നമുക്ക് ഏറ്റവും ആവശ്യമായിരിക്കുന്നത്. ഏറ്റുപറച്ചിലിന്‍റെ അരൂപിയാണ് ഇന്ന് നമുക്ക് അനിവാര്യമായ മറ്റൊരു കാര്യം. പശ്ചാത്താപപൂരിതമായ ഒരു ഹൃദയവും ഏറ്റുപറയാനുള്ള സന്ന ദ്ധതയും നമുക്ക് പരിശുദ്ധാത്മാവിനോട് ചോദിച്ചു മേടിക്കാം. “കൂടെക്കൂടെ പെയ്യുന്ന മഴവെള്ളം കുടിക്കുകയും ആര്‍ക്കുവേണ്ടി കൃഷി ചെയ്യപ്പെടുന്നുവോ അവരുടെ പ്രയോജനത്തിനായി സസ്യങ്ങളെ മുളപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഭൂമി ദൈവത്തില്‍നിന്നും അനുഗ്രഹം പ്രാപിക്കുന്നു. ഞെരിഞ്ഞിലുകളും മുള്ളുകളുമാണ ്പുറപ്പെടുവിക്കുന്നതെ ങ്കിലോ അതു പരിത്യക്തമാണ്. അതിന്മേല്‍ ശാപം ആസന്നവുമാണ്. ദഹിപ്പിക്കപ്പെടുക എന്നതായിരിക്കും അതിന്റെ അവസാനം” (ഹെബ്രായര്‍ 6:7-8).
Stella Benny
Latest Articles
രോഗശാന്തിക്ക് അത്യന്താപേക്ഷിതമായ ഒരു ഘടകമാണ് പ്രതീക്ഷാനിര്‍ഭരമായ വിശ്വാസം- പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്ന ആളിനും രോഗിക്കും. അപസ്മാരരോഗിയെ സുഖപ്പെടുത്താന്‍ തങ്ങള്‍ക്ക് എന്തുകൊണ്ട് സാധിച്ചില്ല എന്ന ശിഷ്യന്മാരുടെ ചോദ്യത്തിന് ‘നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസക്കുറവുകൊണ്ടുതന്നെ’ എന്നാണവിടുന്ന് മറുപടി നല്കിയത്. ചിലപ്പോള്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ വിശ്വാസം രോഗിക്ക് സൗഖ്യദായകമായി ഭവിക്കും. അപസ്മാരരോഗിയുടെ പിതാവിൻ്റെ വിശ്വാസം, കനാന്‍കാരി സ്ത്രീയുടെ വിശ്വാസം, ശതാധിപൻ്റെ വിശ്വാസം തുടങ്ങിയവ ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. യേശുവിന് ഇത് ചെയ്യാന്‍ കഴിയും. അവിടുന്ന് ഇത് ചെയ്യുമെന്നുള്ള വിശ്വാസമാണ് ആവശ്യം. ചില രോഗങ്ങള്‍ക്ക് ഉടനടി സൗഖ്യം കിട്ടുമ്പോള്‍ മറ്റ് ചിലത് ക്രമേണയായിരിക്കും സുഖപ്പെടുന്നത്. രോഗശാന്തി നല്കിക്കൊണ്ടാണ് കര്‍ത്താവ് ചിലരെ വിശ്വാസത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍ മറ്റ് ചിലരെ വിശ്വാസത്തിലേക്കും ശരണത്തിലേക്കും നയിച്ചതിനുശേഷംമാത്രം രോഗശാന്തി നല്കി അനുഗ്രഹിക്കുന്നു. രോഗത്തിലൂടെ നമ്മുടെ വിശുദ്ധീകരണവും മാനസാന്തരവുമാണ് ദൈവം ലക്ഷ്യമാക്കുന്നതെങ്കില്‍ നാം ഉദ്ദേശിച്ച സമയത്ത് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന രീതിയില്‍ സൗഖ്യം കിട്ടിയെന്ന് വരില്ല. അതിന്റെ അര്‍ത്ഥം ദൈവം നമ്മുടെ പ്രാര്‍ത്ഥന കേട്ടില്ല എന്നതല്ല. പ്രത്യുത നിശബ്ദതയിലൂടെ ദൈവം നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ വിശുദ്ധീകരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നതാണ്- തൻ്റെയും മറ്റുള്ളവരുടെയും രക്ഷയ്ക്കുവേണ്ടി യേശുവിനോട് ചേര്‍ന്ന് സഹിക്കാന്‍ വിളിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള അവസരങ്ങളില്‍ വേദന സഹിക്കാനുള്ള ശക്തിയായിരിക്കും രോഗശാന്തിശുശ്രൂഷയിലൂടെ ലഭിക്കുക. കൂടോത്രം, മന്ത്രവാദം, ചാത്തന്‍സേവ തുടങ്ങിയവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടുള്ളവര്‍ രോഗശാന്തിപ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ക്കുമുമ്പായി പിശാചിനെയും അവന്റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെയും ഉപേക്ഷിക്കുകയും യേശുവിനെ കര്‍ത്താവായി ഏറ്റുപറയുകയും ചെയ്യേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. കഠിനമായ വെറുപ്പ്, അശുദ്ധി, ഭയം ഇവയിലൂടെയെല്ലാം പൈശാചികശക്തികള്‍ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവരികയും നമ്മുടെ ശാരീരിക മാനസികതലങ്ങളില്‍ അസ്വസ്ഥത സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്. ഇത്തരം രോഗങ്ങള്‍ ഔഷധപ്രയോഗംകൊണ്ട് ഒരിക്കലും സുഖപ്പെടുകയില്ല. എന്നാല്‍ യേശുനാമത്തില്‍ പൈശാചികശക്തികളെ ബന്ധിക്കുകയും ഒഴിവാക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഇത്തരം അസുഖങ്ങള്‍ ഇല്ലാതായിത്തീരും. മദ്യപാനംപോലെയുള്ള മ്ലേച്ഛമായ ജീവിതചര്യകൊണ്ട് രോഗിയായിത്തീര്‍ന്ന ഒരാള്‍- ആരോഗ്യം കിട്ടിയാല്‍ വീണ്ടും കുടിക്കാന്‍ ഒരുങ്ങിയിരിക്കുന്ന മനസുള്ള വ്യക്തിയാണെങ്കില്‍ കര്‍ത്താവില്‍നിന്നും രോഗശാന്തി പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതില്‍ അര്‍ത്ഥമില്ല. തന്റെ പഴയ ജീവിതം ഉപേക്ഷിക്കുകയും ദൈവഹിതമനുസരിച്ചുള്ള പുതിയ ഒരു ജീവിതം നയിക്കാന്‍ തീരുമാനമെടുക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടുവേണം അത്തരം വ്യക്തികള്‍ രോഗശാന്തിപ്രാര്‍ത്ഥനകളില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍. ഓരോ രോഗശാന്തിയും ദൈവസ്‌നേഹത്തിന്റെ അടയാളമാണ്. രോഗഗ്രസ്തമായ ഇന്നത്തെ ലോകത്തെ സുഖപ്പെടുത്താനും പുനരുദ്ധരിക്കാനും ദൈവത്തിന്റെ ഈ സ്‌നേഹത്തിനുമാത്രമേ കഴിയൂ. പാപം വര്‍ധിച്ച ഈ കാലയളവില്‍ ദൈവം തന്റെ കൃപയെയും വര്‍ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു, അടയാളങ്ങളും അത്ഭുതങ്ങളും പ്രവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ട് അവിടുന്ന് ലോകത്തെ ഉണര്‍ത്തുകയും തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നമുക്ക് കര്‍ത്താവിനോട് നന്ദി പറയാം. എല്ലാ വചനപ്രഘോഷണവേദികളിലും രോഗശാന്തികള്‍ ധാരാളമായി ഉണ്ടാകാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും ചെയ്യാം. അങ്ങനെ അനേകര്‍ രക്ഷയുടെ സന്തോഷം അനുഭവിച്ചറിയാന്‍ ഇടയാകട്ടെ.
യു.എസ്: ഡെന്‍വറിലെ ബിഷപ് മാഷെബൂഫ് ഹൈസ്‌കൂള്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ ബസര്‍ ലൈറ്റ് അണയുന്നത് ആത്മാവിന്‍റെ സ്‌നാനത്തിനുള്ള ക്ഷണമാണ്. കാരണം ചാപ്ലിന്‍ ഫാ. സി.ജെ. മാസ്റ്റ് വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ കുമ്പസാരിക്കാന്‍ ക്ഷണിക്കുന്നതിന്റെ അടയാളമാണ് അണയുന്ന ആ ബസര്‍ ലൈറ്റ്. കുമ്പസാരത്തിന് ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ നേരത്തേതന്നെ ബസര്‍ എടുത്തുകൊണ്ട് പോകും. ക്ലാസിലോ വിശ്രമവേളയിലോ, എപ്പോഴായാലും, തങ്ങളുടെ ബസറിൻ്റെ ചുവന്ന ലൈറ്റ് അണയുന്നത് അപ്പോള്‍ ഫാ. മാസ്റ്റ് ആ വിദ്യാര്‍ത്ഥിയെ കുമ്പസാരിപ്പിക്കാന്‍ ഒരുക്കമാണെന്നതിൻ്റെ സൂചനയാണ്. പ്രാര്‍ത്ഥനയില്‍ ഫാ. മാസ്റ്റിന് ലഭിച്ച ഒരു ആശയമാണിത്. ആദ്യം എല്ലാവര്‍ക്കും ഇത് ഒരു തമാശയായി തോന്നിയെങ്കിലും പ്രിന്‍സിപ്പല്‍ മിസ്റ്റര്‍ സീഗലിൻ്റെ അനുവാദത്തോടെ ഇത് നടപ്പിലാക്കി. പക്ഷേ വളരെ ഫലപ്രദമാണെന്നാണ് ഇപ്പോള്‍ എല്ലാവരുടെയും അഭിപ്രായം. കാരണം വളരെയേറെ തിരക്കുള്ളവരാണ് ഹൈസ്‌കൂള്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍. ക്ലാസ് സമയത്തിനു പുറത്ത് കുമ്പസാരിക്കാനായി വരിനില്‍ക്കാന്‍ അവര്‍ക്ക് സാധിച്ചെന്ന് വരില്ല. അതിനാല്‍ത്തന്നെ ആ സമയം ലാഭിച്ച്, ഭയമില്ലാതെയും സ്വസ്ഥമായും ഫാ. മാസ്റ്റിനെ സമീപിക്കാന്‍ ഈ സംവിധാനത്തിലൂടെ സാധിക്കുന്നു. അതുവഴി കുമ്പസാരമെന്ന കൂദാശ നല്കുന്ന സാന്ത്വനവും സമാധാനവും ലഭിച്ച് പ്രത്യാശയോടെ മുന്നോട്ടുപോകാനും അവസരം ലഭിക്കുന്നു.
കുറെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ പിറകിലേക്കൊരു യാത്ര. നഴ്‌സായി ജോലി ചെയ്യുന്ന സമയം. നഴ്‌സിംഗ് ലൈസന്‍സ് പ്രത്യേക കാലപരിധിക്കുള്ളില്‍ പുതുക്കിയെടുക്കേണ്ട ഒരു രേഖയാണ്. ഓരോ തവണ ലൈസന്‍സ് പുതുക്കുമ്പോഴും നഴ്‌സുമാര്‍ ചില ക്ലാസ്സുകളിലും മറ്റും പങ്കെടുത്ത് ആവശ്യമായ മണിക്കൂറുകള്‍ നീക്കിവച്ച് അതിനു വേണ്ടുന്ന സി. എം .ഇ (കണ്ടിന്യൂയിങ് മെഡിക്കല്‍ എഡ്യൂക്കേഷന്‍) പോയിന്റുകളും കരസ്ഥമാക്കണം. ഓണ്‍ലൈന്‍ ആയോ അല്ലാതെയോ ഇവയില്‍ പങ്കെടുക്കാവുന്നതാണ്. പല നഴ്‌സുമാര്‍ക്കും ഇതിനു സാധിക്കാറില്ല എന്നത് ഒരു സത്യവുമാണ്. അന്ന് ഞാന്‍ നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞു വളരെ ക്ഷീണിതയായാണ് മുറിയില്‍ വന്നത്. കുളി കഴിഞ്ഞു കിടക്കാനൊരുങ്ങുമ്പോള്‍ മൊബൈലില്‍ ഒരു റിമൈന്‍ഡര്‍. ഇന്ന് ഒരു കോണ്‍ഫറന്‍സില്‍ പങ്കെടുക്കേണ്ടതാണ്. എങ്കിലേ ലൈസെന്‍സ് പുതുക്കലിന് ആവശ്യമായ പോയിന്റ് കിട്ടൂ. കിടക്കയില്‍ കിടക്കുന്ന ഞാന്‍ ഈശോയെ ദയനീയമായി നോക്കി. ഈശോക്കുള്ള പരാതിപ്പെട്ടി തുറന്നു. ‘ദേ ഈശോയേ, തല പൊങ്ങുന്നില്ല. എനിക്ക് എവിടെയും പോകാന്‍ വയ്യ. വേറെ ഒരു ക്ലാസ് എനിക്ക് വേണ്ടി ഒന്ന് അറേഞ്ച് ചെയ്‌തേക്കണേ.’ തലവഴി പുതപ്പു വലിച്ചിട്ട് ഞാന്‍ നിദ്രയിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി. അന്ന് വൈകിട്ട് ഒരു സുഹൃത്ത് എന്നെ കാണാന്‍ വന്നു. അവളുടെ കയ്യില്‍ ഒരു സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റും ഉണ്ടായിരുന്നു. എനിക്ക് നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടി ആയിരുന്നെന്നും കോണ്‍ഫറന്‍സില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ കഴിയില്ലെന്നും മനസ്സിലാക്കിയ അവള്‍ എന്നോടുള്ള നിഷ്‌കളങ്ക സ്‌നേഹത്തെ പ്രതി കോണ്‍ഫറന്‍സില്‍ പങ്കെടുത്തവരുടെ നെയിം ലിസ്റ്റില്‍ എന്റെയും പേരെഴുതിയത്രേ. കേട്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് പുതുമയൊന്നും തോന്നിയില്ല. കാരണം ഇതൊക്കെ പലയിടത്തും തനിയാവര്‍ത്തനങ്ങളായി കണ്ടിട്ടുള്ളതും കേട്ടിട്ടുള്ളതും ആണ്. ജോലിയുടെ ക്ഷീണം നിമിത്തം കൂടുതല്‍ ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ ഞാന്‍ വീണ്ടും വിശ്രമത്തിലായി. അവള്‍ സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് മുറിയില്‍ വച്ച് യാത്രയായി. ഏകദേശം അഞ്ചു നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ തന്നെ എനിക്ക് അതിതീവ്രമായ തലവേദന അനുഭവപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങി. എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും ഉറങ്ങാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. വേദനസംഹാരികള്‍ കഴിച്ചു നോക്കി. യാതൊരു ശമനവുമില്ല. എന്താണ് പെട്ടെന്നൊരു തലവേദനക്ക് കാരണം എന്ന് മനസ്സിലായില്ല. അന്ന് രാത്രി ഒരു നിമിഷം പോലും കിടക്കാനോ ഉറങ്ങാനോ കഴിയാതെ തല ഒരു തുണി ഉപയോഗിച്ച് കെട്ടിവച്ചു മുറിയില്‍ നടന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു. നേരം പുലരാറായപ്പോള്‍ ഈശോയുടെ അടുത്ത് എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട തിരുഹൃദയ രൂപത്തിന് മുന്‍പില്‍ ഞാന്‍ തളര്‍ന്നു കിടന്നു. ശരീരത്തിനും മനസിനുമെല്ലാം ഭാരം അനുഭവപ്പെടുന്നു. എന്തിനെന്നറിയാത്ത ഒരു വലിയ ദുഃഖം എന്റെ ആത്മാവില്‍ നിറഞ്ഞു. ഈശോയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കിടക്കുമ്പോള്‍ കണ്ണുകള്‍ അറിയാതെ നിറഞ്ഞൊഴുകി. ഈശോയുടെ സ്വരം ഞാന്‍ കേട്ടു, ”ആ സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് കീറിക്കളയുക. ഏറ്റുപറഞ്ഞു കുമ്പസാരിക്കുക.” തലവേദനയുടെ കാഠിന്യം പിന്നെയും കൂടിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. നിലത്തുനിന്ന് എങ്ങനെയോ എഴുന്നേറ്റ ഞാന്‍ ഈശോയുടെ മുന്‍പില്‍ വച്ചുതന്നെ സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് കീറിക്കളഞ്ഞു. പെട്ടെന്നുതന്നെ ദൈവാലയത്തിലേക്ക് പോകാന്‍ ഒരുങ്ങി. ഈശോയോട് ഒരുപാട് തവണ മാപ്പു പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു. ദൈവാലയത്തില്‍ എത്തി പരിശുദ്ധ കുര്‍ബ്ബാനക്ക് മുന്‍പ് വൈദികനോട് എന്റെ തെറ്റ് ഏറ്റുപറഞ്ഞു കുമ്പസാരിച്ചു. തലവേദന അല്പം കുറയുന്നതുപോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു. തിരിച്ച് മുറിയില്‍ വന്നപ്പോള്‍ വേദനയില്‍ അല്പം കുറവ് അനുഭവപ്പെട്ടതല്ലാതെ തലവേദന വിട്ടുമാറുന്നില്ല. ഈശോയോട് അല്പം പിണക്കം തോന്നി. ഈശോ പറഞ്ഞത് അക്ഷരംപ്രതി അനുസരിച്ചതിന്റെ ഗമയില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോഴാണ് അടുത്ത ഡയലോഗ് വരുന്നത്. ഈശോയുടെ ഡിമാന്‍ഡ് പലപ്പോഴും ഭീകരമായി തോന്നാറുണ്ട്. അവനെ സ്‌നേഹിക്കുന്നവരോട് കുറച്ചു കൂടുതല്‍ ആയിരിക്കും എന്ന് വേണമെങ്കില്‍ പറയാം. ഉടനെ കൂട്ടുകാരിയെ വിളിക്കുകയും അവളോട് കുമ്പസാരിക്കാന്‍ പറയുകയും ചെയ്യുക എന്നുള്ളതാണ് രണ്ടാമത്തെ ടാസ്‌ക്. ഈശോക്ക് എന്തിനാ ഇത്രയ്ക്ക് വാശി എന്നുള്ള മട്ടില്‍ ഞാന്‍ ഒരല്പം കലിപ്പ് കാണിച്ചു. പക്ഷേ തലവേദന കാരണം വേറെ നിവൃത്തിയില്ലാതായി. ഫോണില്‍ സുഹൃത്തിനെ വിളിച്ചു. അവളുടെ നിഷ്‌കളങ്കസ്‌നേഹത്തിന് ഈശോ തന്ന സ്‌നേഹസമ്മാനത്തെക്കുറിച്ച് വിവരിച്ചു. ഫോണിന്റെ മറുതലയില്‍ കരച്ചില്‍ കേള്‍ക്കാം. അല്‍പസമയത്തിനുള്ളില്‍ത്തന്നെ അവള്‍ എൻ്റെ മുറിയില്‍ വന്നു. തല കെട്ടിവച്ചു കിടക്കുന്ന എന്നെയും തിരുഹൃദയ ഈശോയെയും അവള്‍ മാറി മാറി നോക്കിക്കൊണ്ടു കണ്ണീര്‍ വാര്‍ത്തു. സമയം ഉച്ചയായി. ഇനി പരിശുദ്ധ കുര്‍ബ്ബാന വൈകുന്നേരം മാത്രമേ ഉള്ളൂ. അതിനാല്‍ അവള്‍ എന്റെ മുറിയില്‍ ഈശോയുടെ അടുത്ത് സമയം ചെലവഴിച്ചു. സമയമായപ്പോള്‍ അവള്‍ ദൈവാലയത്തിലേക്ക് പോയി. കുമ്പസാരിച്ച് ഒരുക്കത്തോടെ ഈശോയെ സ്വീകരിച്ചു. ദൈവാലയത്തിലേക്ക് പോകും മുന്‍പ് അവളോട് ഞാന്‍ ഒരു കാര്യം സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു. കുമ്പസാരം കഴിയുമ്പോള്‍ സമയം എത്രയെന്ന് നോക്കി എന്നോട് പറയണം. അവള്‍ ദൈവാലയത്തില്‍ ആയിരുന്ന സമയം ഞാന്‍ മുറിയില്‍ കിടക്കുകയായിരുന്നു. അഞ്ചുമണിക്ക് പെട്ടെന്ന് എന്റെ തലയില്‍നിന്ന് എന്തോ വസ്തു തെന്നി മാറുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടു. തലവേദന പൂര്‍ണ്ണമായി എന്നെ വിട്ടുപോയി. നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ അവളുടെ ഫോണ്‍ കാള്‍ ലഭിച്ചു. ഞാന്‍ അവളോട് ചോദിച്ചു, ”അഞ്ച് മണിക്ക് കുമ്പസാരം കഴിഞ്ഞു അല്ലേ?!”അവള്‍ ആശ്ചര്യത്തോടെ ചോദിച്ചു, ”നീ സമയം എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു? അഞ്ച് മണിക്കാണ് കുമ്പസാരക്കൂട്ടില്‍നിന്ന് ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റത്. ”ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, ”അതേസമയം തലവേദന വിട്ടുമാറി.” ”നിങ്ങളെത്തന്നെ ശുദ്ധീകരിക്കുവിന്‍. നാളെ നിങ്ങളുടെ ഇടയില്‍ കര്‍ത്താവ് അത്ഭുതങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കും” (ജോഷ്വാ 3/5). യേശുവിന്റെ ശിഷ്യന്മാരില്‍ പ്രധാനിയായ പത്രോസിന്റെ മൂന്ന് തള്ളിപ്പറച്ചിലുകളെ നമുക്ക് ചിന്തിക്കാം. വിശുദ്ധ ലൂക്കായുടെ സുവിശേഷത്തില്‍ പ്രതിപാദിക്കുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്. ആദ്യം പത്രോസ് ‘അവനെ ഞാന്‍ അറിയുകയില്ല’ എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ദൈവമായ യേശുവിനെ തിരിച്ചറിയാതെ പോയി. രണ്ടാമത് ‘മനുഷ്യാ ഞാന്‍ അല്ല’ എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് സ്വയം തിരിച്ചറിവില്ലാത്തവനായി മാറി. താന്‍ ആരാണെന്ന് അവന് മറന്നു. മൂന്നാമതായി ‘നീ പറയുന്നത് എന്താണെന്ന് എനിക്കറിഞ്ഞു കൂടാ’ എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ സഹോദരങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയാത്തവനായി. ദൈവത്തെയും സഹോദരങ്ങളെയും സ്വയവും ആരാണെന്ന് അറിയാനുള്ള തിരിച്ചറിവ് പത്രോസിനു നഷ്ടപ്പെട്ടത് എന്തുകൊണ്ട്? തിരുവചനം ഇപ്രകാരം പഠിപ്പിക്കുന്നു, ”പത്രോസ് അകലെയായി അവനെ അനുഗമിച്ചിരുന്നു” (ലൂക്കാ 22/54). യേശുവില്‍നിന്ന് ഒരു അകലം പാലിച്ച പത്രോസ് തള്ളിപ്പറയുക എന്ന പാപത്തില്‍ മൂന്ന് തവണ ആവര്‍ത്തിച്ചു വീഴുകയാണ്. നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലും ചില പാപാവസ്ഥകളില്‍ ആവര്‍ത്തിച്ചു വീഴുന്നത് പത്രോസിനെപ്പോലെ അകലത്തില്‍ നാം ഈശോയെ അനുഗമിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ്. ദൈവത്തെയും മനുഷ്യനെയും ഒരു ചരടില്‍ കോര്‍ക്കുന്ന ബ്യൂട്ടിപാര്‍ലര്‍ ആണ് ഓരോ കുമ്പസാരക്കൂടുകളും. കുമ്പസാരിപ്പിക്കുന്ന വൈദികന്റെ യോഗ്യതയോ കുമ്പസാരിക്കുന്ന വ്യക്തിയുടെ യോഗ്യതയോ അല്ല മറിച്ച് സ്‌നേഹിതനുവേണ്ടി ജീവന്‍ ബലികഴിക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ വലിയ സ്നേഹം ഇല്ലെന്ന് സ്വന്തം ജീവന്‍ കൊടുത്തു കാണിച്ചുതന്ന യേശുവിന്റെ അതിരറ്റ സ്‌നേഹവും കരുണയുമാണ് ഓരോ ആത്മാവിനെയും പാപത്തിന്റെ ജീവനില്ലായ്മയില്‍നിന്ന് പുതിയ സൃഷ്ടിയാക്കി രൂപാന്തരപ്പെടുത്തുന്നത്.
പരുന്ത് സര്‍പ്പത്തെ നേരിടുകയാണങ്കില്‍ ചെയ്യുന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട്. അത് യുദ്ധരംഗം ഭൂമിയില്‍നിന്ന് അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് മാറ്റും. അതിനായി സര്‍പ്പത്തെ കൊത്തിയെടുത്ത് പറക്കും. എന്നിട്ട് അതിനെ സ്വതന്ത്രമാക്കും. എന്നാല്‍ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ സര്‍പ്പത്തിന് എന്ത് ശക്തിയാണ് പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയുക? അത് നിസ്സഹായമായിപ്പോകുകയേയുള്ളൂ. ഇതുതന്നെയാണ് ആത്മീയജീവിതത്തിലും നാം ചെയ്യേണ്ടത്. ശത്രുവായ പിശാചിന് ജയിക്കാന്‍ എളുപ്പമുള്ള പാപസാഹചര്യങ്ങള്‍ നിലനിര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് അവനുമായി പോരാട്ടമരുത്. പകരം പ്രാര്‍ത്ഥനയിലൂടെ ദൈവാശ്രയബോധത്തില്‍ ഉയര്‍ന്നുനിന്ന് ആത്മീയതലത്തില്‍ അവനെ നേരിടുക. അവിടെ പോരാട്ടം ദൈവം ഏറ്റെടുക്കും. നമുക്ക് വിജയം വരിക്കാനും സാധിക്കും. ”ദൈവത്തിന് വിധേയരാകുവിന്‍; പിശാചിനെ ചെറുത്തുനില്‍ക്കുവിന്‍; അപ്പോള്‍ അവന് നിങ്ങളില്‍നിന്ന് ഓടിയകന്നുകൊള്ളും” (യാക്കോബ് 4/7)
Want to be in the loop?
Get the latest updates from Tidings!