Trending Articles
അന്ന് ചേട്ടന്റെ മുന്നില് നിഹാല് ആദ്യമായി തല താഴ്ത്തി നിന്നു. പഠനത്തിലും കളിയിലുമെല്ലാം ഒന്നാമനായതിനാല് അവനതുവരെ അങ്ങനെയൊരു സാഹചര്യം വന്നിട്ടേയില്ല. എന്നാല് അന്ന് അമ്മവീട്ടിലേക്ക് പോയപ്പോള് അവന് വഴിതെറ്റിപ്പോയി. തിരിച്ചെത്തേണ്ട സമയമായിട്ടും കാണാതായപ്പോള് ചേട്ടന് അന്വേഷിച്ചുചെന്ന് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവരികയായിരുന്നു. കാര്യങ്ങളെല്ലാമറിഞ്ഞ പപ്പ രാത്രി വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള് നിഹാലിനെ അരികിലേക്ക് വിളിച്ചു.
അത്ര അകലെയൊന്നുമല്ലാത്ത ആ സ്ഥലത്തേക്ക് പോയപ്പോള് എങ്ങനെയാണ് വഴിതെറ്റിയതെന്ന് പപ്പ വിശദമായി ചോദിച്ചറിഞ്ഞു. അപ്പോഴാണ് കാര്യം വ്യക്തമായത്. പതിവായി പോകാറുള്ളതുപോലെ അതേ സ്ഥലത്തേക്കുള്ള ബോര്ഡ് നോക്കിയാണ് കയറിയത്. എന്നാല് ഒരു കവലയിലെത്തിയപ്പോള് നിഹാലിന് സംശയം തോന്നി ആ വഴിയിലൂടെയല്ല പോകേണ്ടതെന്ന്. പക്ഷേ ആരോടെങ്കിലും ചോദിക്കാന് ചമ്മല് തോന്നിയത്രേ. എന്നാല് ആ ബസ് ബന്ധുവീടിന്റെ വഴിയിലൂടെയല്ലാതെ വേറെ വഴിയിലൂടെ അതേ സ്ഥലത്തേക്കു പോകുന്ന ബസായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് അവന് വഴി തെറ്റിയത്.
കാര്യങ്ങളൊക്കെ അറിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞപ്പോള് പപ്പ പറഞ്ഞു, “നിഹാല്, നിനക്ക് എളിമപ്പെടാന് പറ്റാത്തതുകൊണ്ടാണ് ആരോടെങ്കിലും വഴി ചോദിക്കാന്പോലും വിഷമം തോന്നിയത്. അതിനര്ത്ഥം നിന്റെയുള്ളില് അഹങ്കാരം കൂടുതലുണ്ട് എന്നതാണ്. അതിനാല് നീ കൂടുതലായി സ്വയം താഴാന് പഠിക്കണം.”
“അതിന് ഞാനെന്തു ചെയ്യണം പപ്പാ. ഇതൊന്നും എനിക്ക് മനസ്സിലായിട്ടില്ലായിരുന്നു”
“മോന് വിഷമിക്കേണ്ട, അതിന് പപ്പ ഒരെളുപ്പവഴി പറഞ്ഞുതരാം. ഇടയ്ക്ക് പള്ളിയില്പ്പോകുമ്പോള് മറ്റാരുമില്ലാത്ത സമയത്ത് നിലംപറ്റെ വണങ്ങിക്കൊണ്ട് കര്ത്താവേ എന്നെ താഴ്മയുള്ളവനാക്കണേ എന്നു പ്രാര്ത്ഥിക്കുക. കൂടാതെ എന്തെങ്കിലും തെറ്റുപറ്റിയെന്നു മനസ്സിലായാല് ചമ്മല് തോന്നിയാലും അത് സമ്മതിക്കുകയും ഈശോയോട് മാപ്പു ചോദിക്കുകയും ചെയ്യുക. വേറെയാരെങ്കിലും അതിന്റെ പേരില് വിഷമിച്ചെങ്കില് അവരോടും ക്ഷമ പറയാന് മറക്കരുത്. പതിയെപ്പതിയെ അഹങ്കാരം മോന്റെ ഉള്ളില്നിന്ന് നീങ്ങിപ്പോയിക്കൊള്ളും.”
Shalom Tidings
രാഷ്ട്രീയകുറ്റത്തിന് പോളണ്ടില്നിന്നും നാടുകടത്തപ്പെട്ട ഒരു രാജകുമാരന് ഫ്രാന്സില് കൊട്ടാരവും സ്വത്തും വാങ്ങി. അദ്ദേഹത്തിന് ചെറുപ്പത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ദൈവവിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. അതിന്റെ ഫലമായി ദൈവത്തിനെതിരായും മരണാനന്തരജീവിതത്തിനെതിരായും പുസ്തകം എഴുതിത്തുടങ്ങിയ സമയം. ഒരു സായാഹ്നത്തില് അദ്ദേഹം നടക്കാനിറങ്ങിയപ്പോള് ഒരു സാധുസ്ത്രീ കരയുന്നത് കണ്ടു. എന്തിനാണ് അവള് കരയുന്നത് എന്ന് അദ്ദേഹം അന്വേഷിച്ചു. ആ സ്ത്രീ പറഞ്ഞു: "ഞാന് അങ്ങയുടെ കാര്യസ്ഥന് സ്റ്റുവേര്ഡ് ജീന് മരിയയുടെ ഭാര്യയാണ്. ഭര്ത്താവ് രണ്ട് ദിവസം മുമ്പ് മരിച്ചു. അദ്ദേഹം ഒരു നല്ല ഭര്ത്താവും അങ്ങയുടെ വിശ്വസ്തസേവകനുമായിരുന്നു. ഭര്ത്താവിന്റെ രോഗം നീണ്ടുനിന്നതിനാല്, സമ്പാദ്യം മുഴുവന് ചികിത്സക്കായി ചെലവഴിച്ചു. ഇപ്പോള് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആത്മശാന്തിക്കായി വിശുദ്ധ കുര്ബാനയര്പ്പിക്കാന് എന്റെ കൈയില് ഒന്നുമില്ല." രാജകുമാരന് അവളുടെ ദുഃഖത്തില് പങ്കുചേര്ന്ന് അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും അവളുടെ ആവശ്യത്തിലേക്കായി കുറച്ച് പണം നല്കുകയും ചെയ്തു. കുറച്ചുനാള് കഴിഞ്ഞ് ഒരു സായാഹ്നത്തില് രാജകുമാരന് തന്റെ മുറിയില് പുസ്തകരചനയില് മുഴുകിയിരിക്കുമ്പോള് വാതിലില് ആരോ മുട്ടുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. പുസ്തകത്തില്നിന്ന് മുഖമുയര്ത്താതെതന്നെ സന്ദര്ശകനോട് കടന്നുവരാന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. ഒരാള് മെല്ലെ വാതില് തുറന്ന് അകത്തുപ്രവേശിച്ച് രാജകുമാരന്റെ എഴുത്തുമേശക്ക് അഭിമുഖമായി നിന്നു. തലയുയര്ത്തി നോക്കിയപ്പോള് കണ്ട കാഴ്ച അദ്ദേഹത്തെ ആശ്ചര്യപ്പെടുത്തി. മരിച്ചുപോയ കാര്യസ്ഥന് സ്റ്റുവേര്ഡ് ജീന് മരിയ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ തന്റെ മുന്നില്! "രാജകുമാരാ, എനിക്കുവേണ്ടി വിശുദ്ധ കുര്ബാന ചൊല്ലിക്കാനായി എന്റെ ഭാര്യയെ സഹായിച്ചതിന് നന്ദി പറയാനാണ് ഞാന് വന്നത്. ക്രിസ്തുവിന്റെ രക്ഷാകരമായ തിരുരക്തത്തിന് നന്ദി, അത് എനിക്കുവേണ്ടി അര്പ്പിക്കപ്പെട്ടു. ഞാന് ഇന്ന് സ്വര്ഗത്തിലേക്ക് പോകുന്നു. അതിനുമുമ്പ് അങ്ങയോട് നന്ദി പറയാന് ദൈവം എനിക്ക് അനുവാദം തന്നു." തുടര്ന്ന് അയാള് പറഞ്ഞു, "രാജകുമാരാ, ദൈവം ഉണ്ട്, ഭാവിജീവിതം ഉണ്ട്, സ്വര്ഗവും നരകവും ഉണ്ട്." ഇത്രയും പറഞ്ഞ് അയാള് അപ്രത്യക്ഷനായി. രാജകുമാരന് ഭക്തിയോടെ മുട്ടിന്മേല് നിന്ന് വിശ്വാസപ്രമാണം ചൊല്ലി!
By: Shalom Tidings
Moreനിലവിളിച്ച് പ്രാര്ത്ഥിച്ചിട്ടും ഉപവസിച്ചിട്ടും ദൈവമെന്തേ നിശബ്ദനായിരിക്കുന്നു? ഉത്തരം കെ?ത്താന് സഹായിക്കുന്ന ലേഖനം. യേശു തികച്ചും നീതിമാനാണെന്ന് യേശുവിനെ കുരിശുമരണത്തിനായി വിട്ടുകൊടുത്ത പീലാത്തോസിന് വ്യക്തമായും അറിയാമായിരുന്നു. വചനങ്ങള് ഇപ്രകാരം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. "എന്തെന്നാല് അസൂയ നിമിത്തമാണ് പുരോഹിത പ്രമുഖന്മാര് അവനെ ഏല്പിച്ചുതന്നതെന്ന് അവന് അറിയാമായിരുന്നു" (മര്ക്കോസ് 15/10). അതുകൊണ്ടുതന്നെ വിചാരണയുടെ സമയത്ത് പീലാത്തോസ് യേശുവിനെ വിട്ടയക്കുവാന് പരമാവധി പരിശ്രമിക്കുന്നുമുണ്ട്. എന്നാല് പുരോഹിത പ്രമുഖന്മാരും അവരാല് പ്രേരിതരായ യഹൂദജനവും പീലാത്തോസിനോട് ആക്രോശിച്ചു. "അവനെ ക്രൂശിക്കുക, അവനെ ക്രൂശിക്കുക" എന്ന്. പീലാത്തോസ് അവസാനം അവരുടെ നിര്ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി യേശുവിനെ ക്രൂശിക്കുവാന് വിട്ടുകൊടുത്തു. വിട്ടുകൊടുക്കുന്നതിനുമുമ്പ് അവന് അവരുടെ മുമ്പില്വച്ച് തന്റെ കൈകള് കഴുകി ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു: "ഈ നീതിമാന്റെ രക്തത്തില് എനിക്ക് പങ്കില്ല." പുരോഹിത പ്രമുഖന്മാരും ഫരിസേയരും അവിടെ കൂടിയിരുന്ന യഹൂദജനവും ആക്രോശിച്ചു പറഞ്ഞു "അവന്റെ രക്തം ഞങ്ങളുടെമേലും ഞങ്ങളുടെ മക്കളുടെമേലും ആയിക്കൊള്ളട്ടെ." അവര് അവനെ കൊണ്ടുപോയി നിര്ദയം ക്രൂശിച്ചു! തലമുറകളുടെമേല് വീണ രക്തം അധികനാള് കഴിയുന്നതിനുമുമ്പുതന്നെ ജറുസലേം നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. ശിക്ഷാവിധിയുടെ നുകം സ്വമേധയാ ഏറ്റുവാങ്ങിയ യഹൂദന്മാര് ലോകത്തിന്റെ നാനാഭാഗങ്ങളിലേക്കും ചിതറിക്കപ്പെട്ടു. എത്തിയ ഇടങ്ങളില് അതികഠിനമായി ഞെരുക്കപ്പെട്ടു. കഷ്ടതയുടെ 19 നൂറ്റാണ്ടുകള് പിന്നിട്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോള് അക്കാലഘട്ടത്തിലെ യഹൂദപണ്ഡിതന്മാര്ക്ക് തങ്ങളുടെ ചിതറിക്കപ്പെടലിന്റെയും കഷ്ടതയുടെയും കാരണങ്ങളെക്കുറിച്ച് വെളിവ് ലഭിച്ചു. അവര് ന്യൂയോര്ക്കില് ഒന്നിച്ചുകൂടി ഏകകണ്ഠമായി ഇങ്ങനെ പ്രഖ്യാപിച്ചു. "യേശുവിനെ വധിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി അന്നത്തെ സെന്ഹെദ്രീന് സംഘം നടത്തിയ വിചാരണയും വിധിയും തികച്ചും അനീതിപരമായിരുന്നു. യേശുവിനെ ക്രൂശില് തറച്ചുകൊന്നത് വലിയ തെറ്റായിപ്പോയി. അതിനാല് അന്ന് യേശുവിനെതിരെ പുറപ്പെടുവിച്ച വിധി ഞങ്ങള് ദുര്ബലപ്പെടുത്തുന്നു." തങ്ങളുടെ മുന്ഗാമികള് ചെയ്ത തെറ്റിനെ അവര് തിരിച്ചറിയുകയും ഏറ്റുപറയുകയും ചെയ്തപ്പോള് ദൈവം അവരോട് കരുണ കാണിച്ചു. ലോകത്തിന്റെ അതിര്ത്തികളില്നിന്നും സ്വദേശത്തേക്കു മടങ്ങിവരാന് അനുവദിച്ചു. അങ്ങനെ 1948-ല് വീണ്ടും ഇസ്രായേല് രാഷ്ട്രം രൂപീകരിക്കപ്പെട്ടു. ലോകചരിത്രത്തിലെ മഹാത്ഭുതങ്ങളില് ഒന്നാണ് അവിടെ അരങ്ങേറിയത്. 19 നൂറ്റാണ്ടുകളോളം ലോകത്തിന്റെ അതിര്ത്തികളോളം അരക്ഷിതരും പീഡിതരുമായി ചിതറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്ന ഒരു ജനവിഭാഗം ഒരു നിര്ണായക നിമിഷത്തില് ഒത്തുചേര്ക്കപ്പെട്ട് ഒരു രാഷ്ട്രം രൂപീകരിക്കുക! ദൈവത്തിന്റെ മഹാകാരുണ്യമാണ് ഇവിടെ പ്രകടമായത്. "രക്ഷിക്കാന് കഴിയാത്തവിധം കര്ത്താവിന്റെ കരം കുറുകിപ്പോയിട്ടില്ല. കേള്ക്കാനാവാത്തവിധം അവിടുത്തെ കാതുകള്ക്ക് മാന്ദ്യം സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. നിന്റെ അകൃത്യങ്ങള് നിന്നെയും ദൈവത്തെയും തമ്മില് അകറ്റിയിരിക്കുന്നു; നിന്റെ പാപങ്ങള് അവിടുത്തെ മുഖം നിന്നില്നിന്നും മറച്ചിരിക്കുന്നു" (ഏശയ്യാ 59/1-2). ചിതറിക്കപ്പെടലിനുപിന്നില് ഇസ്രായേല് ജനത്തിന് സംഭവിച്ച ചിതറിക്കപ്പെടലുകള്പോലെയുള്ള കഠിനവും ഒരുപക്ഷേ ബീഭത്സവുമായ ചിതറിക്കലുകളും കഷ്ടതകളും നമ്മളും നമ്മളുള്പ്പെടുന്ന കുടുംബവും സമൂഹങ്ങളും പേറുന്നുണ്ടാവും. ഞങ്ങളിത്രയേറെ നിലവിളിച്ച് പ്രാര്ത്ഥിച്ചിട്ടും ഉപവാസങ്ങളെടുത്തിട്ടും ദൈവമെന്തേ നിശബ്ദനായിരിക്കുന്നു? ഇസ്രായേലിന്റെ മുന്പറഞ്ഞ ചരിത്രം നമുക്ക് അതിന് ഉത്തരം നല്കുന്നുണ്ട്. തിരിച്ചറിയുകയും ഏറ്റുപറയുകയും പരിഹാരം ചെയ്യുകയും ചെയ്യാത്ത പാപങ്ങള്! യേശുവിനെ കുരിശുമരണത്തിന് വിധിച്ചതും ക്രൂശിച്ചതും തങ്ങള്ക്ക് ചെയ്യാവുന്നതില്വച്ച് ഏറ്റവും വലിയ നന്മയും ഏറ്റവും വലിയ ദൈവശുശ്രൂഷയും ആണെന്നാണ് പുരോഹിത പ്രമുഖന്മാര് കരുതിയത്. ജനം മുഴുവന് വഴിതെറ്റിക്കപ്പെട്ട് നശിക്കുന്നതിനെക്കാള് നല്ലത് പകരമായി ഒരുവന് (യേശു) മരിക്കുന്നതാണ് എന്ന് പ്രധാന പുരോഹിതനും മറ്റു പുരോഹിതരും ആലോചിച്ചുറച്ചു. അതിന്പ്രകാരമാണ് യേശുവിനെ കുരിശിലേറ്റാനുള്ള ഗൂഢാലോചനകള് നടത്തുന്നത്. എന്നാല് നിഷ്കളങ്കരക്തത്തെയാണ് തങ്ങള് തൂക്കിലേറ്റിയതെന്ന് അവര് തിരിച്ചറിയാന് 19 നൂറ്റാണ്ടുകള് കഴിയേണ്ടിവന്നു. ആ നാളുകളില് ചിതറിക്കപ്പെട്ടിടത്ത് അവര്ക്ക് നേരിടേണ്ടിവന്ന കഷ്ടതയാണ് യഥാര്ത്ഥത്തില് അവരുടെ കണ്ണു തുറപ്പിച്ചത്. ദൈവത്തോടും മനുഷ്യനോടും അവര് അതേറ്റുപറഞ്ഞു. സെന്ഹെദ്രീന് സംഘം നടത്തിയ തെറ്റായ വിധിയെ അവര് നിര്വീര്യപ്പെടുത്തി. കര്ത്താവിന്റെ കരുണയ്ക്കായി നിലവിളിച്ചു. അപ്പോള് രക്ഷയുടെ തുറമുഖത്തേക്ക് നങ്കൂരമടിക്കുവാന് ദൈവമവരെ അനുവദിച്ചു. എത്തേണ്ടിടത്തെത്തിയപ്പോള് തങ്ങളുടെ ദുര്വിധിയുടെ യഥാര്ത്ഥ കാരണം കണ്ടെത്തുന്നതുവരെയുള്ള നീണ്ട കാലയളവില് മറ്റു പലതിനെക്കുറിച്ചും അവര് അനുതപിച്ചിട്ടുണ്ടാകാം. തുളസിക്കും ചതകുപ്പക്കും ദശാംശം കൊടുക്കുകയും യഥാര്ത്ഥമായ ദൈവനീതിയെ അവഗണിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടുള്ള അവരുടെ അനുതാപപ്രകരണങ്ങള് വായുവിലുള്ള പ്രഹരങ്ങളായി അവശേഷിക്കുകയും അവര് തങ്ങളുടെ കഷ്ടതകളില്തന്നെ തുടരുകയും ചെയ്തപ്പോള് മഹാകാരുണ്യവാനായ ദൈവംതന്നെയാണ് അവരുടെ കഷ്ടതയുടെ കാരണങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഉള്വെളിച്ചം നല്കി അവരെ രക്ഷപ്പെടുത്തിയത്. കാലങ്ങള്ക്കുമുമ്പ് നാം നടത്തിയ നിര്ദയവും തികച്ചും അനീതിപരവുമായ വിധികളും പ്രവൃത്തികളും ഇന്നും നമുക്കു ചുറ്റും കഷ്ടതയുടെയും അസമാധാനത്തിന്റെയും കാരണങ്ങളായി നിലകൊള്ളുന്നുണ്ടാകാം. തിരിച്ചറിയാനും തിരുത്തുവാനും അതേറ്റുപറയാനും തയാറാവൂ... ഇസ്രായേല് ജനത്തെ തിരിച്ചു നടത്തിയ അവിടുന്നു നമ്മെ രക്ഷയുടെ തുറമുഖത്തെത്തിക്കും. അതെ, നിശ്ചയമായും രക്ഷ വിദൂരത്തല്ല! സക്കേവൂസിലെ ധീരനായ വിശുദ്ധന്! സക്കേവൂസില് മാനസാന്തരപ്പെട്ട ഒരു ധീരവിശുദ്ധനെ നമുക്ക് കാണാന് കഴിയും. യേശുവിനെ വീട്ടില് സ്വീകരിച്ച് പരിചരിക്കുന്നതിനിടയില് യേശുവിന്റെ സ്നേഹം അടുത്തറിഞ്ഞപ്പോള് അവനു തോന്നി താന് ഒരു മഹാപാപിയാണെന്ന്. അതു തിരിച്ചറിഞ്ഞ അവന് യേശുവിന്റെ കാല്ക്കലൊന്നും വീണ് മാപ്പു പറയുന്നില്ല. പക്ഷേ അവന് ഭക്ഷണമേശയിങ്കല് എഴുന്നേറ്റുനിന്ന് തന്റെ ധീരമായ കാല്വയ്പുകള് യേശുവിനെ അറിയിക്കുന്നു. "കര്ത്താവേ, എന്റെ സ്വത്തില് പകുതി ഞാന് ദരിദ്രര്ക്കു കൊടുക്കുന്നു. ആരുടെയെങ്കിലും വക വഞ്ചിച്ചെടുത്തിട്ടുണ്ടെങ്കില് അത് നാലിരട്ടിയായി തിരികെ കൊടുക്കുന്നു. യേശു പറഞ്ഞു. "ഇന്ന് ഈ ഭവനത്തിന് രക്ഷ കൈവന്നിരിക്കുന്നു." സക്കേവൂസിന്റെ ആ ധീരമായ തീരുമാനം കേട്ടതിനുശേഷം മാത്രമാണ്'ഈ ഭവനത്തിന് രക്ഷ കൈവന്നിരിക്കുന്നു'വെന്ന വചനം യേശുവിന്റെ നാവില്നിന്നും പുറപ്പെട്ടത്. നമുക്കെന്തേ രക്ഷ വൈകുന്നു? സക്കേവൂസിനെപ്പോലെ ധീരമായൊരു കാല്വയ്പ് നടത്താന് നാം മടിക്കുന്നതുകൊണ്ടുതന്നെ, അനേകവട്ടം നാം പാപിയാണെന്ന് ഏറ്റുപറയാനും കുമ്പസാരിക്കുവാനും നാം തയാറാകും. പക്ഷേ നമ്മുടെ അനീതിപരമായ പ്രവൃത്തിയിലൂടെ ക്ഷതമേറ്റവനെ സുഖപ്പെടുത്തുവാനും പരിഹാരം ചെയ്യാനും നാം തയാറാവുകയില്ല. എന്നിട്ടും നാം ചോദിക്കും കര്ത്താവേ, രക്ഷ വിദൂരത്താണോ? എന്ന്. പിന്നെങ്ങനെ കര്ത്താവായ യേശുവിനു പറയാന് കഴിയും ഇന്ന് ഈ ഭവനത്തിന് രക്ഷ കൈവന്നിരിക്കുന്നു എന്ന്?! എങ്ങനെ അവിടുന്നു പറയും ഇന്നീ സ്ഥാപനം, അല്ലെങ്കില് സഭാസമൂഹം രക്ഷിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന്?! കൊട്ടിയത്ത് കട്ടത് കോട്ടയത്തു തിരികെ കൊടുത്താല് ദാനധര്മ്മം എപ്പോഴും പാപത്തിന് പരിഹാരമാണ്. "ജലം ജ്വലിക്കുന്ന അഗ്നിയെ കെടുത്തുന്നതുപോലെ ദാനധര്മ്മം പാപത്തിന് പരിഹാരമാണ്" (പ്രഭാഷകന് 3/30). എന്നാല് കൊട്ടിയത്തു കട്ടത് കോട്ടയത്ത് തിരികെ കൊടുത്താല് മതിയാകുമോ? ഇല്ല. നമ്മുടെ അനീതിപരമായ വിധികളും നീചമായ പ്രവൃത്തികളും നിമിത്തം വേദനിച്ചവരും അനീതിയുടെ നുകം വഹിച്ചവരും ഈ ഭൂമിയില് ജീവിച്ചിരിക്കേ നമ്മുടെ പരിഹാരകര്മ്മങ്ങള് അവരെത്തേടി എത്താതെ നാം കുറെയേറെ പണം കൊണ്ടുപോയി അനാഥശാലകള്ക്കു നല്കുകയും സുവിശേഷവേലക്ക് നല്കുകയും ചെയ്താല് അതൊരു പരിഹാരപ്രവൃത്തി ആകുമോ? ഒരിക്കലും ഇല്ല എന്നാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം. കാരണം സക്കേവൂസ് ചെയ്തതുപോലെയല്ല നാം ചെയ്യുന്നത്. സക്കേവൂസ് രണ്ടു കാര്യങ്ങള് ചെയ്തു. ഇതില് ഒന്നാമത്തെ കാര്യം ഉപേക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് രണ്ടാമത്തെ കാര്യംമാത്രം ചെയ്താല് യേശുവിന് നമ്മെ നീതീകരിക്കുവാനോ ഇന്നീ ഭവനത്തിന് രക്ഷ കൈവന്നിരിക്കുന്നു എന്ന് നമ്മുടെ ജീവിതത്തെയോ കുടുംബത്തെയോ സ്ഥാപനത്തെയോ സഭാകൂട്ടായ്മകളെയോ നോക്കി പറയാനേ കഴിയുകയില്ല. "ദരിദ്രന്റെ സമ്പത്തു തട്ടിയെടുത്ത് അതുകൊണ്ട് ബലിയര്പ്പിക്കുന്നവന് പിതാവിന്റെ മുമ്പില്വച്ച് പുത്രനെ കൊല്ലുന്നവനെപ്പോലെയാണ്" (പ്രഭാഷകന് 34/20). സമ്പത്തിന്റെ കാര്യത്തില് മാത്രമല്ല മറ്റുള്ളവരുടെ മാന്യത, സല്പേര്, പ്രവര്ത്തന മണ്ഡലങ്ങള്, ന്യായമായ അവകാശങ്ങള് അങ്ങനെ പലതിലും ഇത് ബാധകമാണ്. നവംബര് ശുദ്ധീകരണാത്മാക്കളുടെ വണക്കമാസമാണല്ലോ. ശുദ്ധീകരണാത്മാക്കള്ക്കുവേണ്ടി പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്നത് തികച്ചും ന്യായയുക്തമാണ്. എന്നാല് മരണശേഷം കാലങ്ങളോളം ശുദ്ധീകരണാഗ്നിയില് കഴിയാനുള്ള വിധി നമുക്ക് നേടിത്തരുന്ന മുകളില് പറഞ്ഞതരത്തിലുള്ള പരിഹാരക്കടങ്ങള് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലുണ്ടോ എന്ന് പരിശുദ്ധാത്മാവ് നല്കുന്ന വെളിച്ചത്തില് പരിശോധിച്ചുനോക്കി ഈ ഭൂമിയിലായിരിക്കുമ്പോള്ത്തന്നെ അതിനു പരിഹാരം ചെയ്യുന്നതല്ലേ ഉചിതം? ഈ നവംബര് മാസം അങ്ങനെയൊരു പരിഹാര ജീവിതത്തിന്റെ അരൂപിയിലേക്കു നമ്മെ നയിക്കട്ടെ. ധീരനായ സക്കേവൂസ് നമുക്ക് മാതൃകയായിരിക്കട്ടെ. പ്രെയ്സ് ദ ലോര്ഡ്. 'ആവേ മരിയ.'
By: Stella Benny
Moreകോളേജില് പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് ഒരു ദിവസം രാത്രി നാട്ടിലേക്ക് പോകുകയായിരുന്നു. യാത്രയ്ക്കിടെ തൃശൂര് ടൗണില് വച്ച് എന്റെ അതേ പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു യുവാവ് രാഷ്ട്രീയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പോസ്റ്റര് ഒട്ടിക്കുന്നത് കണ്ടു. പെട്ടെന്ന് എന്റെ ചിന്ത രാഷ്ട്രീയപ്രവര്ത്തകരെക്കുറിച്ചായി. രാത്രിയെന്നോ പകലെന്നോ ഇല്ലാതെ സജീവരാഷ്ട്രീയപ്രവര്ത്തനം ചെയ്യുന്ന ചിലരെയൊക്കെ അറിയാം. അവരോടൊക്കെ എനിക്ക് ബഹുമാനം തോന്നിയിട്ടുമുണ്ട്. കാരണം അവരറിഞ്ഞ സത്യത്തിനുവേണ്ടി അവര് പ്രവര്ത്തിക്കുന്നു, ജീവിക്കുന്നു, കഠിനാദ്ധ്വാനം ചെയ്യുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കില് ഞാനറിഞ്ഞ സത്യത്തിനുവേണ്ടി, എന്റെ കര്ത്താവിനുവേണ്ടി, എന്തുകൊണ്ട് പ്രവര്ത്തിച്ചുകൂടാ? എനിക്കെന്തുകൊണ്ട് യേശുവിനുവേണ്ടി ജീവിച്ചുകൂടാ? ഈ ചിന്തയും മനസില് വച്ച് ഞാന് അല്പ്പസമയം കര്ത്താവിന്റെ അടുത്തിരുന്നു. അതിനുശേഷം വിശുദ്ധ ബൈബിള് തുറന്നപ്പോള് കിട്ടിയ വചനമെന്താണെന്നോ? "എന്നെ അയച്ച പിതാവ് ആകര്ഷിച്ചാലല്ലാതെ ഒരുവനും എന്റെ അടുക്കലേക്കു വരാന് സാധിക്കുകയില്ല" (യോഹന്നാന് 6/44). ഒന്ന് ചോദിച്ചുനോക്കുക. നിന്നെയും കര്ത്താവ് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടാകും. "നാം ജീവിക്കുന്നുവെങ്കില് കര്ത്താവിനു സ്വന്തമായി ജീവിക്കുന്നു; മരിക്കുന്നുവെങ്കില് കര്ത്താവിനു സ്വന്തമായി മരിക്കുന്നു. ആകയാല്, ജീവിച്ചാലും മരിച്ചാലും നാം കര്ത്താവിനുള്ളവരാണ്" (റോമാ 14/8). പ്രാര്ത്ഥിക്കാം, യേശുവേ, എന്നിലൂടെ അനേകര് അങ്ങയെ അറിയാന് ഇടയാക്കണമേ. സുവിശേഷം പങ്കുവയ്ക്കാനുള്ള വ്യക്തിപരമായ സാധ്യതകള് കണ്ടെത്താന് എന്നെ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യണമേ.
By: Brother Augustine Christy PDM
Moreസഹനങ്ങള് എന്തിനുവേണ്ടിയാണ് ദൈവം അനുവദിക്കുന്നത്? അത് ഒഴിവാക്കിയാല് എന്താണ് സംഭവിക്കുക? 36 വയസായ എന്റെ ശരീരം അനുദിനം രൂപാന്തരപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. 36*365 ദിനങ്ങളിലായി ഈ രൂപാന്തരം നടക്കുന്നു. ഇന്നത്തെ അവസ്ഥയല്ല നാളത്തേത്. ഇതുപോലെതന്നെയാണ് ആത്മാവിന്റെ കാര്യത്തിലും. ആത്മാവും അനുദിനം രൂപാന്തരപ്പെടേണ്ടതായുണ്ട്. അനുദിനകൂദാശകള് നമ്മെ അതിന് സഹായിക്കുന്നു. മനസും രൂപാന്തരപ്പെടേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അതെങ്ങനെ സംഭവിക്കും? മനസിന്റെ മാറ്റത്തിനാണ് മാനസാന്തരം എന്നുപറയുന്നത്. അത് സംഭവിക്കാത്തതുകൊണ്ടാണ് പ്രശ്നപ്രതിസന്ധികള് തരണം ചെയ്യാന് നമുക്ക് സാധിക്കാതെവരുന്നത്. ഒന്നാം ക്ലാസില്നിന്ന് രണ്ടിലെത്താന് നാം പരീക്ഷ എഴുതുമല്ലോ. അത് വിജയിച്ചാല് രണ്ടാം ക്ലാസില്, അല്ലെങ്കില് ഒന്നാം ക്ലാസില്ത്തന്നെ. ഇതുപോലെതന്നെ നാം മനസിന്റെ പരീക്ഷയും വിജയിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. മനസിന്റെ പരീക്ഷയാണ് നമുക്ക് അനുദിനം ദൈവം അനുവദിക്കുന്ന സഹനങ്ങള്. അതിനെ രണ്ട് രീതിയില് കാണാം. ഒന്ന്, അതിനെ ഒരു പ്രശ്നമായി കാണാം. അങ്ങനെ കണ്ടാല് ഒരിക്കലും അതില്നിന്ന് കരകയറാന് പറ്റില്ല. നാം പരീക്ഷയില് പരാജയപ്പെടുന്നതുപോലെ പ്രശ്നത്തെ ഭയന്ന് ഓടിയൊളിച്ചാല് ചെല്ലുന്നിടത്ത് അതിലും വലുത് നേരിടേണ്ടിവരും. പ്രശ്നത്തെ മാറ്റിവിടാനല്ല, അതിജീവിക്കാനാണ് ഗദ്സമനില് ഈശോ പഠിപ്പിച്ചത്. പ്രശ്നത്തെ അതിജീവിക്കാനുള്ള കരുത്ത് ലഭിക്കുന്ന സ്ഥലമാണ് ഓരോ ഗദ്സമനിയും. രണ്ടാമതായി, പ്രശ്നത്തെ ഒരു സാധ്യതയായി കാണാം. പ്രശ്നമില്ലാതെ പ്രശ്നപരിഹാരത്തിനുള്ള കഴിവ് നേടിയെടുക്കുന്നതെങ്ങനെ? ഓരോ പ്രശ്നങ്ങളും പ്രതിസന്ധികളും സാധ്യതകളാണ്. അതിനെ അതിജീവിക്കുമ്പോള് ലഭിക്കുന്ന കഴിവുകളും കൃപകളും നമ്മെ ജീവിതവിജയത്തിന്റെ പടികള് ചവുട്ടിക്കയറാനും ഉന്നതത്തില് എത്തിക്കാനും സഹായിക്കുന്നു. ഇത് മനസിന്റെ പരീക്ഷ വിജയിച്ച് രണ്ടാം ക്ലാസില് എത്തുന്നതുപോലെയാണ്. രണ്ടാം ക്ലാസില് കൂടുതല് കാര്യങ്ങള് പഠിക്കുന്നു. അതുപോലെ രണ്ടാം തരത്തില് സഹനത്തിന്റെ തോതും വലുതായിരിക്കും. ഇങ്ങനെ, ഒന്നാം തരത്തിലെയും രണ്ടാം തരത്തിലെയും പരീക്ഷകള് അതിജീവിച്ച് പത്താം ക്ലാസിലെത്തുമ്പോള് ഒന്നിലും രണ്ടിലും വിഷമിക്കുന്ന അനേകം ആത്മാക്കളെ ദൈവം നമ്മുടെയടുത്തേക്ക് അയക്കും. അപ്പോള് അവരെ നമ്മുടെ അനുഭവത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തില് സഹായിക്കാന് സാധിക്കും. അതാണ് നമ്മുടെ ദൈവികശുശ്രൂഷ. "നിങ്ങള് യഥാര്ത്ഥത്തില് യേശുക്രിസ്തുവിനെ സ്നേഹിക്കാന് ആഗ്രഹിക്കുന്നെങ്കില് ആദ്യം സഹിക്കാന് പഠിക്കുക. കാരണം സഹനം സ്നേഹിക്കാന് പഠിപ്പിക്കുന്നു, സ്നേഹം സഹനത്തെ അതിജീവിക്കുന്നു" (വിശുദ്ധ ജെമ്മാ ഗല്ഗാനി). ഓരോ സഹനങ്ങളും ഓരോ സാധ്യതയാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ് മനസിനെ രൂപാന്തരപ്പെടുത്തി ഞാന് മുപ്പത്തിയാറാം വയസില് എത്തിക്കണം. എങ്കിലേ മുപ്പത്തിയാറുകാരന്റെ പക്വത എനിക്കുണ്ടാവുകയുള്ളൂ. വിശുദ്ധ ഇഗ്നേഷ്യസ് ലയോള പറഞ്ഞുവയ്ക്കുന്നു, "ദൈവം അനേകം സഹനങ്ങള് അയക്കുന്നത് അവിടുത്തെ പദ്ധതിയനുസരിച്ച് നിന്നെ രൂപാന്തരപ്പെടുത്തി ഒരു വിശുദ്ധനാക്കുന്നതിനാണ്." തിരുവചനം ഓര്മപ്പെടുത്തുന്നു, "തന്റെ നിത്യമഹത്വത്തിലേക്ക് ക്രിസ്തുവില് നിങ്ങളെ വിളിച്ചിരിക്കുന്ന അനുഗ്രഹദാതാവായ ദൈവം നിങ്ങളെ അല്പകാലത്തെ സഹനത്തിനുശേഷം പൂര്ണരാക്കുകയും സ്ഥിരീകരിക്കുകയും ശക്തരാക്കുകയും ചെയ്യും" (1 പത്രോസ് 5/10).
By: Shalom Tidings
More