Home/Makatagpo/Article

Apr 21, 2022 1131 0 Shelina Guedes
Makatagpo

TRADISYON LANG BA ANG PAGIGING KATOLIKO?

Hanggang noon ang pagpunta sa simbahan ay para lang mapasaya ang aking mga magulang. Hindi ko inaasahan na may isang tao doon na nagmamahal sa akin, kahit na wala akong pakialam

Ipinanganak ako sa isang pamilyang Katoliko sa India, kaya, para sa akin, ang paglaki ng Katoliko ay higit pa sa tradisyon kaysa sa pananampalataya. Ang pagpunta sa Misa ng Linggo at pagtanggap ng Banal na Komunyon ay naging nakagawian na, at hindi talaga ako nagkaroon ng relasyon kay Hesus. Hindi ko sineseryoso ang aking pananampalataya. Ito ay higit na mapasaya lamang ang aking mga magulang, kaya para sa kanila nagpunta ako sa simbahan.

Nang lumipat ako sa Inglatera sa kaakit-akit na edad na 13, ang aking buhay ay dumaan sa isang ganap na kaguluhan. Sa gitna ng pagkabigla ng kultura  na ito, inapi ako sa paaralan. Nakaka troma iyon na para akong basura. Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayari, at nakaramdam ako ng sobrang panlulumo na nagsimula akong mag-isip, “Bakit ako nabubuhay?”

Ipinukol ko ang aking sarili sa aking pag-aaral, at tumaas ang aking mga marka upang makapag-aral ako ng parmasya sa Birmingham University. Nagulat ako nang makilala ko ang isang grupo ng mga kabataan na tinanggap ako kung ano ako sa unang pagkakataon sa aking buhay. Bagama’t napakasarap sa pakiramdam, kakaiba rin ito dahil nagtitipon sila upang magdasal at hindi ako sanay sa ganoon. Noong pinupuri nila ang Diyos, naisip ko na kakaiba iyon dahil wala akong kaugnayan kay Kristo.

Nabibilang sila sa isang internasyonal na kilusang karismatikong Katoliko para sa kabataan na tinatawag na Hesus Pangkabataan. Bagama’t hindi ko sila maintindihan, nagpatuloy ako dahil naramdaman kong tanggap ako at nagpasya akong sumama sa kanila sa isang kumperensya na tinatawag na “Maglakas Loob na Pumunta”. Sa panahon ng sesyon ng loob na pagpapagaling , bumaha ang lahat ng alaala ng nangyari sa akin noon. Hindi ko napigilang umiyak, ngunit pagkatapos ay naramdaman ko ang pagmamahal ng isang Ama na yumakap sa akin at naunawaan na dinadala ako ni Jesus ng lahat ng iyon. oras.

Sa wakas ay natanto ko na may nagmamahal sa akin para sa kung sino ako, at hindi ako hinuhusgahan. Palagi siyang nandiyan, kahit na hindi ko Siya kilala, kahit na hindi ko Siya minahal pabalik. Kaya, nagsimula akong gumugol ng mas maraming oras sa kanila at sa iba pang mga taong katulad ng pag-iisip. Tinanong ko ang Diyos kung paano ko Siya mapaglilingkuran at inilagay Niya ang mga tamang tao sa aking landas. Natuklasan ko na binigyan Niya ako ng isang musikal na regalo–upang kantahin at luwalhatiin Siya sa pamamagitan ng musika at ibahagi ang Kanyang pagmamahal sa iba sa pamamagitan ng musika. Habang patuloy akong umaawit para sa kanya, lalo kong pinupuri at niluluwalhati ang Diyos sa pamamagitan ng aking boses, lalo akong naaakit at naaakit kay Kristo. Ang nagpapanatili sa akin at ang nagpapanatili sa akin na nakadikit kay Kristo ay ang Kanyang walang kundisyong pag-ibig.

Gayunpaman, hindi ako isang huwaran ng pagiging perpekto. Tulad ng maraming kabataan, nagpasiya akong subukan ang mga bagay na tila kinagigiliwan ng iba. Tinulungan ako ng alak na makibagay sa karamihang iyon, ngunit kahit na lumihis ako, nanatili ang Diyos sa akin upang i-tuwid ang aking mga hakbang. Inilagay Niya ang ilang mga tao sa aking buhay upang marahan akong ibalik sa Kanya. Siya ay isang napaka banayad na Diyos. Hindi niya ako tinulak, o kinaladkad. Matiyaga siyang naghintay at binigyan ako ng hindi mabilang na pagkakataon, paulit-ulit, na bumalik sa Kanya, para maranasan ko ang Kanyang pagmamahal.

Habang mas nakilala ko si Kristo, mas nakilala ko kung gaano ako kahina. Araw-araw Siya ay naghahayag ng isang bagay tungkol sa aking sarili na hindi ko napagtanto. Ang aking mga kapintasan at paghihirap ay naging isang pagkakataon upang maging mas malapit sa Kanya, samantalang nadama ko na kung ibabahagi ko ang aking mga kahinaan sa iba, malamang na itakwil nila ako, at huhusgahan ako. Ngunit maaari kong patuloy na pumunta sa Kanya nang paulit-ulit sa Pagsamba o Misa, ibigay ang aking kahinaan sa Kanya at hilingin sa Kanya na alisin ito sa akin. Kusang-loob niyang tinatanggap ang pasanin. Pinakikonang niya ako araw-araw na parang isang mahalagang hiyas. Hindi ko mapigilan ang aking sarili na maakit patungo sa Kanyang pag-ibig.

Ang aming relasyon ay naging napakalapit na hindi ko Siya maaaring tanggihan kahit na gusto ko, at kung tatanggihan ko Siya sa pamamagitan ng pagkahulog muli sa kasalanan, ang pag-ibig ng Diyos ay bumangon muli sa akin. Sa tuwing nahuhulog ako, sinasabi niya, “Okay lang” at iyon ang nagpapanatili sa akin na konektado sa Kanya, iyon ang nagpapanatili sa akin na nakakabit. Kapag nagmimisa ako, mayroon akong nakikitang karanasan sa pakikipagkita kay Kristo sa Eukaristiya. Sa tuwing tinatanggap ko Siya, napapaiyak ako dahil tinatanggap ko ang pinakabanal sa aking mahina at makasalanang katawan at iyon ang nagpapalakas sa akin araw-araw.

Nang magsimula akong maglakbay kasama si Kristo at maranasan Siya sa pansarili na paraan, napagtanto ko na hindi mahalaga kung ano ang nangyayari sa paligid ko—kung gaano karaming pera ang mayroon ako o kung gaano karaming mga kaibigan ang mayroon ako. Bago ako humanap ng pagsang ayon ng mga tao at sa sandaling itakwil nila ako ay nawala ang kaligayahan ko. Ngunit kay Kristo, hindi mahalaga kung bibigyan ka ng mga tao ng pagsang-ayon o hindi. Sabi niya, “ Ikaw ay Aking pinili” at nang narining ko ang iyong mga salita , naramdaman ko na nakamit  ko na lahat. Nagdudulot ito sa akin ng maraming kaligayahan, kagalakan at kapayapaan sa akin. Hinihikayat kita na bigyan si Hesus ng pagkakataong gumawa ng pagbabago sa iyong buhay. Nakatayo Siya na kumakatok sa pinto, ngunit hindi Niya ito pipilitin na buksan, inaanyayahan kang buksan ito sa Kanya. Hinding-hindi ka magsisisi kung gagawin mo. Magbubukas ka ng pinto sa maraming magagandang bagay. Ang mga pagpapala na Kanyang ibibigay sa iyo at ang mga bagay na makakamit mo sa Kanyang tulong ay walang katapusan. Walang imposible sa Kanya. Binigyan niya ako ng lakas ng loob na mag-oo sa mga bagay na hindi ko akalain.

Binigyan ako ni Kristo ng lakas na maglaan ng isang taon mula sa aking mga nakagawiang gawain para magmisyon kasama si Hesus Pangkabataan. Malinaw kong narinig na sinabi Niya, “Shelina Gusto kong kunin mo itong isang taon. Ipapakita Ko sa iyo kung gaano pa ang maaari mong makamit sa pamamagitan Ko”. Palagi akong nababalisa tungkol sa paglalakbay, pakikipagkilala sa mga bagong tao, o paggugol ng oras sa mga taong hindi ko kilala. Kapag nasa tabi ko Siya, maaari akong lumabas sa aking maginhawang sona  para gawin ang mga bagay na iyon, at mag-saya.

Nawala ang walang humpay na takot na iyon na hahatulan ako ng mga tao dahil may layunin na ang buhay ko–ang ibahagi si Kristo sa iba. Wala nang hihigit pang regalo na maibibigay ko sa sinuman at karapat-dapat Siya sa ating pagmamahal. Kung iniwan Niya ang 99 at sinundan ako, sigurado akong hinahanap ka na Niya, na tinatawagan ka pauwi.


Ang ARTIKULO  ay batay sa testimonya na ibinahagi ni Shelina Guedes para sa programang Shalom World na “U-Turn”. Para mapanood ang mga episode bisitahin ang: shalomworld.org/episode/u-turn

Share:

Shelina Guedes

Shelina Guedes

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Latest Articles