Maaari Kang Maging Malaya!

Tayong lahat ay mga anak ng Diyos, tinawag upang lumakad sa kalayaan na binili ni Hesus para sa atin sa Krus. Gayunpaman, nagsusumikap tayo, nabibigo tayo, nawawalan ng pag-asa, at nawawalan tayo ng puso. May paraan ba palabas?

Sa mahigit 50 taong karanasang pastoral sa pagtulong sa mga tao na makahanap ng kalayaan kay Kristo, ibinahagi ni Neal Lozano ang kanyang hindi kapani-paniwalang paglalakbay bilang isang hindi matatag na teenager na nawalan ng pananampalataya, tungo sa pagiging adulto na nakatuklas ng tunay na kalayaan kay Kristo. Kasalukuyang isa sa mga pinakahinahangad na ebanghelista at mga ministro ng pagliligtas sa mundo, ang kanyang ministeryong ‘Puso ng Ama’ at ang modelo ng pagliligtas na ‘Di-nakatali’ ay nagbabago ng maraming buhay at umaakay sa bawat tao upang maranasan ang tunay na kalayaan bilang anak ng Diyos.

Ang mga nakatas sa pakikipag-usap ni Neal sa aming Nag-aambag na Patnugot, si Reshma Thomas, ay ibinahagi sa ibaba.

Ang pagtulong sa mga tao na matuklasan ang ‘Puso ng Ama’ ang pangunahing pokus ng iyong buhay at ministeryo. Tama bang ipagpalagay ko na ikaw rin, ay may paglalakbay sa pagtuklas ng malalim na pag-ibig na iyon?

Mayroon akong karaniwang kuwento ng baguhan tungkol sa pagiging Katoliko at naliligaw sa aking kabataan…ngunit pagkatapos, nawalan ako ng ama sa edad na 21 at nagsimulang magtanong sa Diyos. Masasabi kong tinatawag ako ng Diyos pabalik sa Kanya sa maraming paraan at gumagamit ng iba’t ibang tao, ngunit patuloy akong pabalik-balik sa mahabang panahon hanggang sa maabot ko ang pinakamababa at napagtanto ko na ang Diyos ang tanging tunay na pinagmumulan ng pangmatagalang kagalakan at kapayapaan. Ngunit simula pa lang iyon ng paglalakbay.

Nang malaman ko ang pag-ibig na iyon, nadama ko na mahalagang ipasa ito, kaya nasangkot ako sa ebanghelisasyon at pagpapagaling sa loob ng maraming taon. Kahit na naglilingkod ako sa iba, natuklasan ko na ang Diyos Ama ay nakakubli pa rin sa akin. Habang naglalakbay ako, napag-alaman ko rin ang isang desperadong sigaw mula sa puso ng tao na makilala ang Amang Walang Hanggan.

Pagkatapos ng tatlumpung taon sinimulan ko ang aking paglalakbay sa pananampalataya, habang dumadalo ako sa isang kumperensya, isang ministro ang nanalangin para sa akin para sa kaligtasan, at nagkaroon ako ng napakalakas at malalim na karanasan sa presensya ng Diyos. Ang ipinagtaka ko ay kung gaano kalumanay ako pinalaya ng Diyos. Sinimulan kong dalhin ang banayad na karanasang ito sa mga taong pinaglingkuran ko. Noong 1997, pagkatapos ng isang linggong kumperensya sa Poland, nagsimula kong makita ang nakapagpapabagong kapangyarihan ng Ebanghelyo na inihayag na may bagong kalaliman sa puso ng mga tao. Dala ang kahinahunan na naranasan ko sa pagpapalaya, sinimulan naming dahan-dahang dalhin ang ‘Kalayaan’ sa mga taong nauuhaw sa pagmamahal ng Ama. Kaya oo, ang paglalakbay na ito ay isa sa pagtuklas at pagbabahagi ng Puso ng Ama.

Ang salitang ‘pagpapalaya’ ay tiningnan ng may pag-aalinlangan ng karamihan sa mga karaniwang tao. Maaari mo bang ipaliwanag ang salita sa konteksto ng iyong ministeryo?

Ang pagpapalaya, sa katotohanan, ay isang normal na bahagi ng buhay Kristiyano na nararanasan natin habang sumusulong tayo sa ating espirituwal na paglalakbay. Ngunit ito rin ay isang napaka hindi naintindihan na salita. Ito ay isa pang salita para sa kaligtasan. Ang salita ay madalas na nababaluktot upang mangahulugan ng isang bagay na nakakatakot. Kung hindi tayo makumbinsi ng diyablo na wala siya, gusto niyang kumbinsihin tayo na mas makapangyarihan siya kaysa sa kanya; Ang takot ay isang paraan upang magkaroon siya ng saligan sa ating buhay.

Ang pagpapalaya ay, sa katunayan, ang proseso ng pag-unawa na ang diyablo ay umiiral, na napagtanto na siya ay hindi sapat na makapangyarihan upang madaig ang ating kalooban, na tumutukoy sa mga pintuan kung saan natin siya pinayagan na makapasok, at isara ang mga ito sa pangalan ni Jesus. Ito ang sinusubukang gawin ng Pagpapalaya—isara ang mga pintuan na nabuksan sa ating mga puso sa ating mga nakaraang tugon sa masasakit na karanasan at itaboy ang masasamang espiritu sa ating buhay sa kapangyarihan ng muling pagkabuhay ni Jesus.

Ang Walang balat na libro ay isinalin sa 21 na wika at tinutulungan ang marami na maangkin ang kalayaan na binili ni Kristo para sa atin. Para sa mga hindi pa nakakabasa nito, maaari ba ninyong ibahagi sa maikling salita kung paano mapapalaya ang isang tao?

Ang Walang balat ay umiikot sa limang susi na tutulong sa iyong mamuhay sa tunay na kalayaan.

1. Pagsisisi at Pananampalataya

Ang unang hakbang ay ang mas malalim na pagkaunawa sa pangangailangan at pagtitiwala kay Hesus bilang ating Tagapagligtas. Ang pagsuko ng ating sarili at tapat na pagsasabi ng ating mga kasalanan sa pangungumpisal ay nagbubukas ng pinto para sa biyaya ng Diyos na makapasok sa ating buhay.

2. Pagpapatawad

Lahat tayo ay nasaktan, at napagtanto ng karamihan sa atin ang pangangailangang magpatawad. Ngunit hindi madalas binibigkas ng mga tao ang mga salita nang malakas, kaya inaakay namin silang sabihin ito nang malakas, partikular na: “Sa pangalan ni Jesus, pinapatawad ko…ang aking ama sa pag-inom ng alak…sa lahat ng pagkakataong sinisigawan niya ang aking ina at nagdulot sa akin ng ganitong takot.”

3.Pagtalikod sa Kasamaan

Kung ang mga kasalanan ng puso, tulad ng pagmamataas, pagnanasa, kalungkutan, pagkamuhi sa sarili, pagtanggi sa sarili, o hindi pagiging karapat-dapat, ay nagkaroon ng saligan sa ating buhay, maaari itong maging bahagi ng ating paraan ng pag-iisip. Ang pagtalikod ay nangangahulugan ng pagdeklara na hindi mo na gustong gawin pa ang mga kasinungalingang ito na itinanim sa iyo ng diyablo. “Sa pangalan ni Hesus, tinatalikuran ko ang pagmamataas, pagkamuhi sa sarili, pagnanasa…”

4. Salita ng utos o kapangyarihan

Ito ay kapag ang isang tao ay naninindigan, bilang isang anak ng Diyos, laban sa mga kaaway. Kapag tayo ay nagsisi, nagpatawad, at tumalikod, pagkatapos ang kaaway ay kailangang umalis. Kaya, kami ay partikular na nag-uutos sa mga bagay na aming tinalikuran; halimbawa—”Inutusan ko ang sinumang espiritu na tinalikuran na umalis sa pangalan ni Hesus”.

5. Pagpapala ng ama

Dumating si Jesus upang ihayag ang Ama. Gaya ng nabanggit ko, sa karanasan ko na napakaraming nakatagpo ng Tagapagligtas at sumunod sa Panginoon ang hindi nakakilala sa Ama sa personal na paraan. Kaya, sinisikap naming akayin sila sa mapagmahal at maawaing Puso ng Ama upang maranasan ang kalayaan bilang anak ng Diyos.

Maraming tao ang aktwal na gumagamit ng mga susi na ito sa kanilang pang-araw-araw na pagsusuri ng budhi. Kapag nakaramdam ako ng pagod pagkatapos ng isang kumperensya sa ibang bansa, madalas akong pinapaalalahanan ng aking asawa na umupo at bagtasin ang limang susi na ito. Upang magsisi, magpatawad, tumalikod, kunin ang awtoridad bilang anak ng Diyos, at lumakad pabalik sa Puso ng Ama.

Nadama ko na ang tunay na regalo ng ministeryo ng Kalayaan ay ang makilala ng mga tao ang kanilang sariling kaluluwa at makilala ang kanilang sarili. Nakatanggap sila ng mga salita upang pangalanan ang lahat ng negatibong emosyon na maaaring maging pintuan para sa kaaway at napagtanto nila na may awtoridad silang isara ang mga pintong ito at bawiin ang kanilang pagkakakilanlan bilang anak ng Diyos.

Ang isang sanhi na pumipigil sa mga tao pabalik sa Diyos ay ang mga panalanging hindi sinasagot. Ano ang masasabi mo sa isang taong may hinanakit at nakararanas ng kapaitan sa Diyos?

Gusto kong malaman kung merong anumang panalangin ang talagang hindi nasagot. Ang panalangin ay isang pagpapahayag ng ating kaugnayan sa Diyos. Kapag hindi ibinigay ng Diyos ang hinihiling natin sa ating panahon, nasusubok ang ating relasyon sa kanya. Pero mababasa natin sa Bibliya na kailangan nating magtiyaga sa pananalangin at patuloy na manalangin. Paano magkakaroon ng kabuluhan ang patuloy na paghingi kung parang hindi naman Niya ito ipagkakaloob.

Habang nagpupursige tayo sa panalangin, lumalalim ang ating relasyon sa Kanya. Habang mas lumalalim ang ating relasyon sa Kanya, nagbabago ang ating mga panalangin. Maaari mo pa ring sabihin: “Nakikiusap ako pagalingin mo ang aking anak,” ngunit kasabay nito, maaari mo ring sabihin: “Panginoon, gusto lang kitang mahalin. Gusto kong magtiwala sa Iyo kahit anong mangyari.” Lahat tayo ay dumadaan sa ating mga indibidwal na espirituwal na labanan. Kailangan nating malaman ang tungkol sa kasinungalingan ng kaaway at kung ano ang gusto niyang paniwalaan natin. Maaaring isipin natin ang kawalan ng pag-asa, pagkabigo, at panghihina ng loob, o maaari pa nga nating madama na nakalimutan na tayo ng Diyos at hindi tayo iniintindi. Ang mga kasinungalingang ito ay hindi nakahanay sa katotohanan. Ang pagpapaalala sa ating sarili ng katotohanan, pagpapahayag ng katotohanan, at paghawak sa Banal na Kasulatan ang tiyak na hahadlang sa plano ng kaaway, na pahinain ang ating pagtitiwala sa Diyos.

Naabot namin ang mahigit 900 bilangguan sa pamamagitan ng aming magasin. Ano ang sasabihin mo sa kanila tungkol sa kalayaan na maaari nilang maranasan kay Kristo?

Isang kawili-wiling oras para itanong mo ang katanungang ito…dahil noong nakaraang linggo, gumugol kami ng ilang araw sa isang kulungan na may pinakamataas na seguridad. Habang inaakay namin ang mga bilanggo sa limang mga susi, naaalala ko ang isa sa kanila na nagbahagi na nakuha na niya pabalik ang kanyang pagkakakilanlan. Mayroon ding isa pa na, pagkatapos matanggap ang panalangin para sa pagpapalaya, tumingala sa mga dingding at nagsabi: “Mas higit na malaya ako ngayon kaysa nang ako ay nasa labas.”

Kaya, gusto kong sabihin sa aking mga kaibigan sa likod ng mga rehas: “Ang Diyos ay hindi malayo sa iyo. Makakaharap mo Siya uli at mahahanap mo ang iyong sariling tunay na pagkakakilanlan sa Kanya. Makakakawala ka sa mga kasinungalingan na naglatag ng pundasyon para sa anumang krimen na ginawa mo, at maaari kang maging malaya. At, higit sa lahat, makikilala mo ang Ama sa Langit sa pamamagitan ng Kanyang Anak. Maaari niyang hipuin ang bawat lugar ng iyong pangangailangan. Naririnig niya ang puso mo, nasaan ka man.”