- Latest articles
കഠിനമായ ആസ്ത്മാരോഗത്താല്‍ 52-ാമത്തെ വയസില്‍ പീഡിതനായ വ്യക്തിയായിരുന്നു വിശുദ്ധ അല്‍ഫോന്‍സ് ലിഗോരി. ശ്വാസതടസം കാരണം കിടക്കുവാന്‍ പോലും കഴിയാതെ പലപ്പോഴും രാത്രി മുഴുവന്‍ കസേരയില്‍ ഇരിക്കേണ്ടിവരുമായിരുന്നു. 1768-ല്‍ 72-ാമത്തെ വയസില്‍ പക്ഷാഘാതംമൂലം ഒരു വശം മുഴുവനും തളര്‍ന്നു പോയി. സന്ധികളിലെല്ലാം അതികഠിനമായ വേദന. കഴുത്തിലെ കശേരുക്കള്‍ വളഞ്ഞ് തല കുമ്പിട്ടുപോയതിനാല്‍ മുഖം ഉയര്‍ത്തി നോക്കാന്‍ കഴിവില്ലാതായി; താടി നെഞ്ചില്‍ മുട്ടി. താടിയുടെ മര്‍ദംമൂലം നെഞ്ചു ഭാഗത്ത് വ്രണങ്ങള്‍ രൂപപ്പെടുകപോലും ചെയ്തപ്പോഴാണ് ആ വേദനയെക്കുറിച്ച് മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് മനസ്സിലായത്. ഈ രോഗാവസ്ഥയില്‍ ശാരീരിക വേദനയെക്കാളേറെ അദ്ദേഹത്തെ സങ്കടപ്പെടുത്തിയത് വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന അര്‍പ്പിക്കുവാന്‍ കഴിയാത്ത അവസ്ഥയാണ്. എങ്കിലും അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു:
“ദൈവത്തിന്‍റെ തിരുമനസ്സിതാണെങ്കില്‍ ഈ അവസ്ഥയില്‍ തുടരാന്‍ എനിക്കിഷ്ടമാണ്. ആരോഗ്യത്തോടെ ഓടി നടന്ന് പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ ദൈവത്തിന്‍റെ ഇഷ്ടം നിറവേറ്റുന്നതിലാണ് എന്‍റെ സന്തോഷം.”
ദൈവകൃപയാല്‍ ഒരു വര്‍ഷത്തിനുശേഷം അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ആരോഗ്യനില ഭേദപ്പെട്ടു. അള്‍ത്താരയ്ക്കരികില്‍ കസേരയില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയില്‍ പങ്കുചേരാന്‍ അദ്ദേഹത്തിനായി. ഈ അവസ്ഥയിലും രൂപതാഭരണം ഭംഗിയായി മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുവാന്‍ സാധിച്ചത് ആത്മീയ ശക്തികൊണ്ട് മാത്രമാണ്. ശാരീരിക ദൗര്‍ബല്യങ്ങളൊന്നും ആ കര്‍മധീരന്‍റെ തീക്ഷ്ണതയെ മന്ദീഭവിപ്പിച്ചില്ല എന്ന വസ്തുത നാം ധ്യാനവിഷയമാക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഒരു നിമിഷം പോലും വെറുതെ കളയുവാന്‍ തയാറാകാത്ത അദ്ദേഹം മധ്യവയസിനുശേഷം മാത്രമാണ് പുസ്തകങ്ങളെഴുതുവാന്‍ ആരംഭിച്ചത്.
രോഗങ്ങള്‍ യാത്രകളെയും പ്രസംഗങ്ങളെയും തടയുവാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോള്‍ എഴുത്തിലൂടെ തന്‍റെ ദൗത്യം അദ്ദേഹം തുടര്‍ന്നു. പുസ്തകമെഴുതി വെറുതെ സമയം കളയുന്നു, മെത്രാന്‍റെ പണി പുസ്തകമെഴുത്തല്ല എന്നൊക്കെ വിമര്‍ശിച്ചുകൊണ്ട് ശത്രുക്കള്‍ ഈ അവസ്ഥയിലും അല്‍ഫോന്‍സ് ലിഗോരിയെ തളര്‍ത്താന്‍ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ ക്രിസ്തുവിനോടുള്ള സ്നേഹവും ആത്മാക്കളെ രക്ഷിക്കാനുള്ള തീക്ഷ്ണതയും വിമര്‍ശനങ്ങളെയും പ്രതിബന്ധങ്ങളെയും അതിജീവിക്കുവാനുള്ള കരുത്ത് നല്കി.
അറുപതാമത്തെ വയസില്‍ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയ ‘ദിവ്യകാരുണ്യ സന്ദര്‍ശനം’ ആണ് ആദ്യഗ്രന്ഥം.
ദൈവമാതാവിനെതിരായി പ്രചരിച്ചിരുന്ന പാഷണ്ഡതകളെ ചെറുത്തു തോല്‍പ്പിക്കുവാന്‍ അല്‍ഫോന്‍സ് ലിഗോരിയുടെ പ്രസംഗങ്ങളും രചനകളും പ്രത്യേകിച്ച് ‘ഗ്ലോറീസ് ഓഫ് മേരി’ എന്ന ഗ്രന്ഥവും ഏറെ സഹായകമായി. മാതാവിന്‍റെ അമലോത്ഭവം ഒരു വിശ്വാസ സത്യമായി പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെടുന്നതിന്‍റെ പിന്നിലും അല്‍ഫോന്‍സിന്‍റെ ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിട്ടുണ്ട്. പ്രാര്‍ത്ഥനാജീവിതം, ദിവ്യകാരുണ്യഭക്തി, മാര്‍പാപ്പയുടെ അപ്രമാദിത്വം, സഭാദര്‍ശനം തുടങ്ങിയ മേഖലകളില്‍ വിശുദ്ധ അല്‍ഫോന്‍സ് ലിഗോരിയുടെ ജീവിതം നല്‍കിയ പരിപോഷണത്തെ മാനിച്ചുകൊണ്ട് 1871 മാര്‍ച്ച് 23-ന് ഒന്‍പതാം പിയൂസ് മാര്‍പാപ്പ അദ്ദേഹത്തെ വേദപാരംഗതനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
സഹനത്തിലൂടെ യോഗ്യത നേടുന്ന സ്ഥലമാണ് ഭൂമി. പ്രതിഫലത്തിന്‍റെയും ആനന്ദത്തിന്‍റെയും സ്ഥലം സ്വര്‍ഗമാണ്. ഇതായിരുന്നു അല്‍ഫോന്‍സ് ലിഗോരിയുടെ കാഴ്ചപ്പാട്. അതിനാല്‍ തീവ്രമായ വേദനകളിലും ദൈവഹിതം കണ്ടെത്താന്‍ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞു. ദൈവം അനുവദിക്കുന്ന നൊമ്പരങ്ങളെ നിരാകരിക്കുന്നത് അവിടുത്തെ നന്മയിലുള്ള അവിശ്വാസം മൂലമാണ്. ദൈവത്തിനുവേണ്ടി ഒരുപാട് കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്നതിലല്ല പ്രത്യുത, ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്നത് മാത്രം ചെയ്യുന്നതിലും ദൈവം ഇച്ഛിക്കുന്നതിനെ നമ്മള്‍ ഇച്ഛിക്കുവാന്‍ പരിശ്രമിക്കുന്നതിലുമാണ് ആത്മീയ പൂര്‍ണതയുടെ മാര്‍ഗമെന്നും വിശുദ്ധ ലിഗോരി പഠിപ്പിച്ചു.
എതിര്‍പ്പുകളും വിമര്‍ശനങ്ങളുംവഴി നിഷ്ക്രിയരായിപ്പോകുന്നവര്‍ക്ക് അല്‍ഫോന്‍സ് ലിഗോരി ഒരു പാഠമാണ്. അധ്വാനത്തിന് ആഗ്രഹിച്ച ഫലം കിട്ടാതെ വരുമ്പോള്‍ പലരുടെയും ആവേശം കെട്ടുപോകും. ഉദ്ദേശ്യശുദ്ധി ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുമ്പോഴും കഷ്ടപ്പാടുകള്‍ മനസ്സിലാക്കപ്പെടാതെ വരുമ്പോഴും തീക്ഷ്ണത നഷ്ടപ്പെട്ടുപോകാം. വ്യക്തിപരമായ പരിമിതികളെ ഓര്‍ത്ത് എനിക്കിതില്‍ കൂടുതല്‍ ഒന്നും ചെയ്യാനില്ല എന്ന് കരുതി നിഷ്ക്രിയരാകുന്നവരും ധാരാളമാണ്. സ്നേഹത്തിനു മാത്രമേ എപ്പോഴും ഉണര്‍വോടെ കര്‍മനിരതമാകാന്‍ പറ്റൂ. സ്നേഹത്തിന്‍റെ കുറവാണ് അലസതയുടെയും നിഷ്ക്രിയത്വത്തിന്‍റെയും അടിസ്ഥാന കാരണം.
ദൈവത്തോടുള്ള സ്നേഹം വലുതാകുമ്പോള്‍ സഭയോടുള്ള സ്നേഹവും വളരും. ആത്മാക്കളെ രക്ഷിക്കാനുള്ള തീക്ഷ്ണമായ ആഗ്രഹവും അതോടൊപ്പം വര്‍ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും. അല്‍ഫോന്‍സ് ലിഗോരിയുടെ ജീവിതം മുഴുവനും തെറ്റിദ്ധാരണകളാലും വിമര്‍ശനങ്ങളാലും വലയം ചെയ്യപ്പെട്ടിരുന്നു. എല്ലാ ഉദ്യമങ്ങളും ആഗ്രഹിച്ചതുപോലെ ഫലം നല്‍കിയുമില്ല. ആത്മാര്‍ത്ഥതയ്ക്ക് പ്രതിഫലമായി ലോകവും ജീവിതവും നൊമ്പരങ്ങള്‍ മാത്രം നല്കി. എന്നിട്ടും തളരാത്ത ആ മനസ്സിന്‍റെ രഹസ്യമെന്താണ്? ക്രിസ്തുവിനോടുള്ള സ്നേഹം! ആ തീക്ഷ്ണതയുടെ രഹസ്യം അതുമാത്രമായിരുന്നു.
മടുപ്പും വിരസതയും ശൂന്യതയും നീക്കാനുള്ള വഴി ക്രിസ്തുവിന്‍റെ സ്നേഹംകൊണ്ട് നിറയുക മാത്രമാണ്. ദൈവം തന്ന ജീവിതത്തെ സ്നേഹിക്കുവാന്‍ പഠിക്കണം. അവിടുന്ന് തന്ന ജോലിയെയും ദൗത്യങ്ങളെയും സാഹചര്യങ്ങളെയും ക്രിസ്തുവിനെപ്രതി സ്നേഹിക്കണം. പിന്നെ വെറുതെ ഇരിക്കുവാന്‍ നമുക്കാകില്ല. പ്രതിബന്ധങ്ങള്‍ വലുതായി തോന്നുന്നത് സ്വാര്‍ത്ഥത കൂടുമ്പോഴാണ്. ദാവീദ് ഗോലിയാത്തിനെ കൊന്നത് കല്ലും കവിണയും കൊണ്ടല്ല; ഇസ്രായേലിന്‍റെ ദൈവത്തെപ്രതിയുള്ള തീക്ഷ്ണത കൊണ്ടാണ്.
തടവിലാക്കപ്പെട്ട പൗലോസ് അപ്പസ്തോലന് തന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നത് മരണമാണെന്നറിയാമായിരുന്നു. എന്നിട്ടും അദ്ദേഹം നിഷ്ക്രിയനായിരുന്നില്ല. ജയിലിന്‍റെ പരിമിതികളിലിരുന്നും അദ്ദേഹം എഴുതി. എല്ലാക്കാലത്തെയും സഭാസമൂഹങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി ദീര്‍ഘമായ ലേഖനങ്ങള്‍. തടവറയില്‍പ്പോലും കര്‍മോത്സുകനാകാന്‍ അപ്പസ്തോലനെ സഹായിച്ചതെന്താണ്? സകല സഭകളെയുംകുറിച്ചുള്ള തീക്ഷ്ണത. തീക്ഷ്ണത നഷ്ടപ്പെട്ട് മന്ദീഭവിച്ച ഹൃദയങ്ങളാണ് അറിവും കഴിവും സാഹചര്യങ്ങളും ഉപയോഗിക്കാനാവാതെ നാം നിഷ്ക്രിയരാകുന്നതിന് കാരണം.
ക്രൂരമായ പീഡനങ്ങളെയും എതിര്‍പ്പുകളെയും ആദിമസഭ നേരിട്ടത് രാഷ്ട്രീയ തന്ത്രങ്ങള്‍കൊണ്ടോ ആയുധങ്ങള്‍കൊണ്ടോ ആയിരുന്നില്ല. ക്രിസ്തുവിനോടുള്ള തീക്ഷ്ണസ്നേഹത്താല്‍ ജ്വലിക്കുന്ന ഹൃദയങ്ങള്‍കൊണ്ടായിരുന്നു. നമുക്കും ആ പാത പിന്തുടരാം. ډ
'
പശസ്തമായ ഒരു ബ്രിട്ടീഷ് മെഡിക്കല്‍ ജേര്‍ണലില്‍ 2001-ല്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച പഠനത്തിന്‍റെ ഒടുവില്‍ ഇങ്ങനെ എഴുതിയിരുന്നു: “വിദൂരത്തിരുന്ന് അര്‍പ്പിക്കപ്പെടുന്നതും മുമ്പേതന്നെ ആരംഭിച്ചിട്ടുള്ളതുമായ മധ്യസ്ഥപ്രാര്‍ത്ഥന രക്തത്തില്‍ അണുബാധയുള്ള രോഗികളുടെ ആശുപത്രിവാസം കുറയ്ക്കുന്നതിനും പനി വേഗം മാറുന്നതിനും കാരണമാവുന്നു. അതിനാല്‍ ഇത്തരത്തിലുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥന വൈദ്യചികിത്സയുടെ ഭാഗമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതേപ്പറ്റി പരിഗണിക്കേണ്ടതാണ്.”
എന്താണ് ഇങ്ങനെയൊരു നിരീക്ഷണത്തിന് കാരണമായത് എന്നുകൂടി അറിയുമ്പോഴാണ് കാര്യം വ്യക്തമാകുക. 1990 മുതല്‍ 1996 വരെയുള്ള കാലത്ത് ഒരു മെഡിക്കല്‍ സെന്‍ററില്‍ പ്രവേശിക്കപ്പെട്ട 3393 രോഗികളെ ക്രമരഹിതമായി രണ്ട് കൂട്ടമായി തിരിച്ചു. ഒരു കൂട്ടത്തിന് ‘പ്രാര്‍ത്ഥന’ എന്നും മറ്റേ കൂട്ടത്തിന് ‘പ്രാര്‍ത്ഥനാരഹിതം’ എന്നുമാണ് പേര് നല്കിയത്. പേര് സൂചിപ്പിക്കുന്നതുപോലെതന്നെ ഒരു കൂട്ടത്തില്‍പ്പെട്ടവര്‍ക്കായി അവര്‍ ആശുപത്രിയില്‍ പ്രവേശിപ്പിക്കപ്പെട്ട സമയം തൊട്ട് പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ ഉയര്‍ത്തിയിരുന്നു. അപ്രകാരം പ്രാര്‍ത്ഥന സ്വീകരിച്ചവരുടെയെല്ലാം ആശുപത്രിവാസം ഹ്രസ്വമായിരുന്നെന്ന് പഠനത്തില്‍ വ്യക്തമായി. പ്രാര്‍ത്ഥന രോഗസൗഖ്യത്തില്‍ സഹായിക്കുന്നു എന്ന് ശാസ്ത്രീയമായി തെളിയിക്കപ്പെട്ട പഠനമായിരുന്നു ഇത്.
“വിശ്വാസത്തോടെയുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥന രോഗിയെ സുഖപ്പെടുത്തും” (യാക്കോബ് 5/15)
'
ഒരു സാധകന്‍റെ സഞ്ചാരം’ എന്ന പുസ്തകത്തില്‍ സാധകന്‍ ഒരു സംഭവം വിവരിക്കുന്നു. യാത്രയിലെ ഒരു സാഹചര്യത്തില്‍ കണ്ടുമുട്ടിയ ഒരു പട്ടാള ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ സാധകനോട് തന്‍റെ കഥ പറയുകയാണ്.
വിശ്വസ്തനായ എന്നെ മേലധികാരികള്‍ക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നു. നല്ല നിലയിലുമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ മദ്യപാനത്തില്‍ ആസക്തനായിത്തീര്‍ന്നതോടെ ആറാഴ്ചയ്ക്കകം എന്നെ ഒന്നിനും കൊള്ളാത്ത അവസ്ഥയായി. തരം താഴ്ത്തി ശിപായിയായി പാളയത്തില്‍ നിയമിച്ചു. അവിടെയും മദ്യപാനം നിമിത്തമുള്ള മോശം പെരുമാറ്റത്താല്‍ എന്നെ തടങ്കല്‍പ്പാളയത്തിലേക്കയക്കാന്‍ തീരുമാനമായി. ആ സമയത്താണ് ഒരു വൈദികന്‍ അതിലേ വന്നത്. എന്‍റെ അവസ്ഥ കണ്ട് അദ്ദേഹം കാരണം അന്വേഷിച്ചു. കാര്യമറിഞ്ഞപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, എന്‍റെ സ്വന്തം സഹോദരനും ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. അവന് ഒരു പുരോഹിതന്‍ സുവിശേഷത്തിന്‍റെ പ്രതി നല്കി. മദ്യം കുടിക്കണമെന്ന് തോന്നുമ്പോഴെല്ലാം അതില്‍നിന്ന് ഒരധ്യായം വായിക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങിയതോടെ അധികം വൈകാതെ അവന്‍റെ മദ്യാപാനാസക്തി വിട്ടുപോയി. പതിനഞ്ച് കൊല്ലമായി ഇപ്പോള്‍ അവന് മദ്യപാനം നിര്‍ത്തിയിട്ട്. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞതെല്ലാം ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചുകേട്ടു. എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു, എന്‍റെ പ്രയത്നങ്ങളും സകലവിധ ചികിത്സകളും വെറുതെയായി. ഇനി ഈ സുവിശേഷംകൊണ്ട് എന്ത് പ്രയോജനമുണ്ടാവാനാണ്?
അതുവരെയും സുവിശേഷം വായിക്കുന്ന പതിവ് എനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതിനാലാണ് ഞാന്‍ അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, ഇത് നിങ്ങളെ സഹായിക്കുമെന്ന് ഞാന്‍ ഉറപ്പ് തരുന്നു. പിറ്റേന്നുതന്നെ അദ്ദേഹം എനിക്ക് സുവിശേഷം കൊണ്ടുവന്നുതന്നു. അത് തുറന്നുനോക്കിയിട്ട് പള്ളിയിലെ പ്രാകൃതഭാഷ എനിക്ക് മനസിലാവില്ല എന്നെല്ലാം ഞാന്‍ പറഞ്ഞെങ്കിലും അദ്ദേഹം പിന്‍മാറിയില്ല. ആദ്യം മനസിലായില്ലെങ്കിലും സശ്രദ്ധം തുടര്‍ന്ന് വായിക്കണമെന്ന് അദ്ദേഹം നിര്‍ദേശിച്ചു. എന്നിട്ട് ഇങ്ങനെ കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തു, ഒരു സന്യാസി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, കര്‍ത്താവിന്‍റെ വചനങ്ങള്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് മനസിലാകുന്നില്ലെങ്കിലും പിശാചുക്കള്‍ക്ക് മനസിലാകും. അവര്‍ വിറയ്ക്കുകയും ചെയ്യും. നിങ്ങളുടെ മദ്യപാനാസക്തി നിശ്ചയമായും പിശാചിന്‍റെ ചെയ്തിയാണ്.
എന്തായാലും ഞാന്‍ ആ സുവിശേഷത്തിന്‍റെ പ്രതി വാങ്ങി ഒരു പെട്ടിയിലിട്ടു. കുറച്ചുനാള്‍ കഴിഞ്ഞ് മദ്യപാനത്തിനുള്ള ജ്വരം എന്നെ ബാധിച്ചു. മദ്യശാലയിലേക്ക് പോകാന്‍ പണത്തിനായി പെട്ടി തുറന്നതും മുന്നില്‍ സുവിശേഷപുസ്തകം. വൈദികന്‍ പറഞ്ഞത് എന്‍റെ മനസിലേക്കോടി വന്നു. ഞാന്‍ സുവിശേഷമെടുത്ത് മത്തായിയുടെ സുവിശേഷം ഒന്നാമധ്യായം വായിക്കാന്‍ ആരംഭിച്ചു. ഒന്നും മനസിലായില്ല. എന്നാലും വൈദികന്‍റെ വാക്കുകള്‍ ഓര്‍ത്ത് തുടര്‍ന്ന് വായിച്ചു. അങ്ങനെ മൂന്നാം അധ്യായമെത്തി, അപ്പോള്‍ പാളയത്തിലെ മണിയടിച്ചു. പിന്നെ ആര്‍ക്കും പുറത്ത് പോകാന്‍ അനുവാദമുണ്ടായിരുന്നില്ല, ഉറങ്ങാന്‍ പോകണം.
പിറ്റേന്ന് വെളുപ്പിന് വീഞ്ഞിനായി പോകാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോഴും പെട്ടെന്നൊരാലോചന, സുവിശേഷം വായിച്ചാലോ? അന്നും രണ്ടധ്യായം വായിച്ചു. അന്നുമുതല്‍ ഞാന്‍ ആ ശീലം തുടങ്ങി. പിന്നെപ്പിന്നെ മദ്യത്തോട് എനിക്ക് വെറുപ്പായി. എന്‍റെ മാറ്റം കണ്ട് എല്ലാവര്‍ക്കും അത്ഭുതം. മൂന്ന് വര്‍ഷത്തിനകം എന്നെ പട്ടാളത്തില്‍ ആദ്യതസ്തികയില്‍ തിരികെ നിയമിച്ചു. നല്ല ഭാര്യയെ കിട്ടി. ഇപ്പോള്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥനായ മകനുമുണ്ട്. എന്നും സുവിശേഷം പാരായണം ചെയ്യും എന്ന പ്രതിജ്ഞയിലാണ് ഇന്ന് ഞാന്‍ ജീവിക്കുന്നത്. നന്ദിയായും ദൈവമഹത്വത്തിനായും ഞാനിത് വെള്ളിയില്‍ പൊതിഞ്ഞു. സദാ എന്‍റെ കീശയില്‍ മാറോട് ചേര്‍ത്ത് കൊണ്ടുനടക്കുന്നു.
“ദൈവത്തിന്‍റെ വചനം സജീവവും ഊര്‍ജസ്വലവുമാണ് “
ഹെബ്രായര്‍ 4/12
കണ്‍ഫ്യൂഷനിസം വിശ്വാസം പിന്തുടര്‍ന്നവര്‍ ആയിരുന്നു കിം അഗിതി അഗത എന്ന കൊറിയന്‍ യുവതിയും കുടുംബവും. ഒരു ദിവസം അഗതയുടെ കത്തോലിക്കയായ സഹോദരി അവരെ സന്ദര്‍ശിക്കുന്നതിനായി വന്നു. ആ കുടുംബം പിന്തുടര്‍ന്നിരുന്ന വിജാതീയ ആചാരങ്ങള്‍ കണ്ടു വേദനിച്ച സഹോദരി അവരോട് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു, “ലോകത്തെ മുഴുവന്‍ ഭരിക്കുന്നത് ഒരാള്‍തന്നെയാണ്, അത് ക്രിസ്തുവാണ്. അന്ധകാരത്തില്‍നിന്ന് ഉണര്‍ന്നെഴുന്നേറ്റ് നിങ്ങളും സത്യത്തിലേക്ക് വരേണ്ട സമയം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു.”
ഈ സഹോദരിയുടെ വാക്കുകള്‍ കേട്ട് അഗതയ്ക്ക് ക്രൈസ്തവവിശ്വാസത്തെക്കുറിച്ച് അറിയുവാനുള്ള അതിയായ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായി. എന്നാല്‍ അപ്പോഴത്തെ സാഹചര്യത്തില്‍ അതിനുള്ള അവസരം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും സത്യത്തിനു വേണ്ടി എന്ത് ത്യാഗവും ഏറ്റെടുക്കുവാന്‍ അഗത തീരുമാനിച്ചു. അങ്ങനെ കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസത്തെക്കുറിച്ച് പഠിക്കുവാന്‍ ആരംഭിച്ചു. എന്നാല്‍ പഠനത്തില്‍ പിന്നിലായിരുന്ന അഗതയ്ക്ക് പ്രാര്‍ത്ഥനകളും വിശ്വാസത്തിന്‍റെ അടിസ്ഥാനതത്വങ്ങളും പഠിക്കുവാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.
പക്ഷേ ഈശോയുടെയും മറിയത്തിന്‍റെയും നാമങ്ങള്‍ അവളെ വല്ലാതെ ആകര്‍ഷിച്ചു. എന്ത് ചോദിച്ചാലും ഈശോ, മറിയം എന്നീ രണ്ടു വാക്കുകള്‍ മാത്രമാണ് അഗതക്ക് പറയാനുണ്ടായിരുന്നത്. ബുദ്ധിശക്തിയില്‍ പിന്നോക്കമായിരുന്നതിനാല്‍ അഗതയ്ക്ക് അന്ന് മാമ്മോദീസാ ലഭിച്ചില്ല.
കൊറിയയില്‍ ഉഗ്രമായ മതപീഡനം നടന്നിരുന്ന കാലഘട്ടമായിരുന്നു അത്. ക്രൈസ്തവവിശ്വാസത്തെക്കുറിച്ച് പഠിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചതിന്‍റെ പേരില്‍ അഗതയും ജയിലിലടയ്ക്കപ്പെട്ടു. ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസത്തെ കുറിച്ചുള്ള ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് തനിക്ക് ഈശോയെയും മാതാവിനെയുംകുറിച്ചുമാത്രമേ അറിയുകയുള്ളൂ എന്നായിരുന്നു അഗതയുടെ ഉത്തരം. അപ്പോള്‍ അധികാരികള്‍ ചോദിച്ചു, “അവരെ നിരാകരിക്കാന്‍ തയ്യാറാണോ?” ഉടനെ അഗത മറുപടി നല്കി, “ഞാന്‍ അവര്‍ക്ക് വേണ്ടി മരിക്കാന്‍ തയ്യാറാണ്!”
തുടര്‍ന്ന് അഗത നേരിട്ടത് ക്രൂരമായ പീഡനങ്ങളാണ്. ഭര്‍ത്താവും മകനും വിശ്വാസം ഉപേക്ഷിച്ചെങ്കിലും വിശ്വാസം തള്ളിപ്പറയാന്‍ അഗത തയാറായില്ല. പീഡനങ്ങള്‍ക്ക് നടുവിലും പിടിച്ചുനില്‍ക്കാന്‍ സഹതടവുകാരുടെ വിശ്വാസവും അവള്‍ക്ക് തുണയായി. തിരുസഭ പിന്നീട് വിശുദ്ധരായി പ്രഖ്യാപിച്ച കിം മഗ്ദലന്‍, ഹാന്‍ ബാര്‍ബ തുടങ്ങിയവരായിരുന്നു അവരില്‍ ചിലര്‍. ഈശോയെയും മാതാവിനെയുംകുറിച്ച് മാത്രം അറിയാവുന്ന അഗതയുടെ ധൈര്യവും വിശ്വാസവും സഹതടവുകാരെപ്പോലും ഏറെ സ്പര്‍ശിച്ചു. അങ്ങനെ ജയിലില്‍വച്ചാണ് അഗത മാമ്മോദീസ സ്വീകരിച്ചത്. ജയിലില്‍ അനുഭവിച്ച ക്രൂരമായ പീഡനങ്ങള്‍ നേരിടുവാന്‍ മാമ്മോദീസ അഗതയ്ക്ക് കൂടുതല്‍ കരുത്തു നല്കി.
1839-ല്‍ അഗതയുടെയും ഒമ്പത് സഹതടവുകാരുടെയും വധശിക്ഷ നടപ്പിലാക്കി. കാളവണ്ടിയില്‍ സ്ഥാപിച്ച കുരിശിലേക്കു ഇവരുടെ കൈകളും തലമുടിയും ബന്ധിച്ച ശേഷം ദുര്‍ഘടമായ ഒരു ഇറക്കത്തിലൂടെ മലയുടെ മുകളില്‍നിന്ന് താഴത്തേക്ക് കാളയെ അതിവേഗം ഓടിച്ചു. തുടര്‍ന്ന് അവരെ ശിരച്ഛേദം ചെയ്തു.
പഠനമോ പാണ്ഡിത്യമോ അല്ല വിശുദ്ധിയുടെ മാനദണ്ഡം എന്ന് ഓര്‍മിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് 1925 ജൂലൈ അഞ്ചാം തീയതി തിരുസഭ അഗതയെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവളായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. 1984 മെയ് ആറാം തീയതി സോളില്‍ നടന്ന ചടങ്ങില്‍ വിശുദ്ധ ജോണ്‍ പോള്‍ രണ്ടാമന്‍ മാര്‍പ്പാപ്പ അഗതയെ വിശുദ്ധയായി നാമകരണം ചെയ്തു.
'
പരിശുദ്ധാത്മാവിന്‍റെ അഭിഷേകം മനുഷ്യരില്‍ ഉണ്ടാക്കുന്ന മാറ്റം വായിച്ചു ഞാന്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. യേശു ‘പാറ’ എന്ന് വിളിച്ച പത്രോസിനെ പാറയാക്കിമാറ്റിയത് പരിശുദ്ധാത്മാവാണ്. നമ്മില്‍ ദൈവഹിതം നിറവേറ്റപ്പെടാന്‍ സഹായിക്കുന്നത് പരിശുദ്ധാത്മാവാണ്. ഇതൊക്കെ ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ എന്നെ നന്നാക്കേണ്ട ഉത്തരവാദിത്വം പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ ഏല്‍പ്പിച്ച് ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകമാത്രം ചെയ്തു.
അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം വെളുപ്പിന് രണ്ട് മണിക്ക് ഉണര്‍ന്നു. പിന്നെ ഉറക്കമൊന്നും വന്നില്ല. അതിനാല്‍ ആ സമയത്ത് പരിശുദ്ധാത്മാവിനോടുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ ചൊല്ലി. സമയം നാലര ആയപ്പോള്‍ ഉറക്കം വന്നു. കിടക്കാനായി ശ്രമിച്ചപ്പോള്‍ പരിശുദ്ധാത്മാവ് പറഞ്ഞു, “നീ ഇപ്പോള്‍ കിടക്കണ്ട, കിടന്നാല്‍ ആറരയ്ക്കുള്ള വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയ്ക്ക് പോകാന്‍ സാധിക്കാതെ വരും.”
“ഇല്ല, ഞാന്‍ പൊയ്ക്കോളാം. പ്ലീസ് ഒന്ന് കിടക്കട്ടെ” ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞ് ഞാന്‍ കിടന്നു. പരിശുദ്ധാത്മാവ് പറഞ്ഞതുപോലെ പിന്നെ ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റില്ല, ഉറങ്ങിപ്പോയി. എനിക്ക് സങ്കടവും ദേഷ്യവും വന്നു. ഞാന്‍ ചോദിച്ചു, “പരിശുദ്ധാത്മാവേ, ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണ് അങ്ങയുടെ ദൈവികശക്തി എന്നില്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കാതെയിരുന്നത്?”
പരിശുദ്ധാത്മാവ് പറഞ്ഞു, “എളിമയും അനുസരണവും ഉള്ള ആത്മാവില്‍ മാത്രമേ എന്‍റെ ദൈവികശക്തി പ്രകടമാവുകയുള്ളൂ.”
ഞാന്‍ കുറച്ചു സമയം കട്ടിലില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് പത്രോസിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചു. ‘പത്രോസേ നീ പാറയാകുന്നു, ഈ പാറമേല്‍ എന്‍റെ സഭ സ്ഥാപിക്കും, നരകകവാടങ്ങള്‍ അതിനെതിരേ പ്രബലപ്പെടുകയില്ല’ എന്ന് യേശു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ സ്വാഭാവികമായും പത്രോസിന് തന്നില്‍ത്തന്നെ ഒരു അഭിമാനവും സന്തോഷവും കുറച്ച് അഹങ്കാരവും ഒക്കെ തോന്നിയിരിക്കണം. ശിഷ്യന്മാരില്‍ ഏറ്റവും പ്രധാനിയായും യേശുവിന്‍റെ വലംകൈയായും യേശുവിനെ സ്നേഹിച്ച് നടന്നിട്ടുണ്ടാവും. ആ പത്രോസ് തന്നെ തള്ളിപ്പറയും എന്ന് യേശു പറഞ്ഞിട്ടുപോലും പത്രോസ് വിശ്വസിച്ചില്ല. യേശു പാറ എന്ന് വിളിച്ച പത്രോസിന് അത്രമേല്‍ തന്നില്‍ത്തന്നെ ഒരു വിശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നു.
പക്ഷേ ഒരു ദുര്‍ബലനിമിഷത്തില്‍ പത്രോസ് യേശുവിനെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞു. തുടര്‍ന്ന് യേശുവിന്‍റെ നോട്ടത്തില്‍ ഉള്ളുരുകി കരഞ്ഞപ്പോള്‍ പത്രോസിന്‍റ അഹന്തയാണ് ഇല്ലാതായത്. ഞാന്‍ ഒന്നും അല്ല എന്നുള്ള തിരിച്ചറിവ്. അപ്പോള്‍ യേശു ചെയ്തത് മറ്റൊന്നാണ്. ‘നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെങ്കില്‍, എന്‍റെ എല്ലാം വാഗ്ദാനങ്ങള്‍ക്കും നീ യോഗ്യനാണ്’ എന്ന് മനസ്സിലാക്കി കൊടുത്തു.
ടിയാന്‍ എന്ന സിനിമയിലെ ഒരു മാസ് ഡയലോഗ് ഉണ്ട്, ‘എന്തുകൊണ്ടാണ് ദൈവത്തിന്‍റെ പോരാളികള്‍ തോറ്റുകൊണ്ട് തുടങ്ങുന്നത് എന്നറിയാമോ? അഹന്ത, അതില്ലാതാകാന്‍. അഹന്ത ഇല്ലാത്ത ഉടല്‍ പൊള്ളുന്ന ആല പോലെയാണ്. ആ ആലയിലേ ദിവ്യശക്തിയുടെ ഉരുക്കിന് നിറയാനാവൂ. അങ്ങനെ നിറഞ്ഞാലേ അതൊരു ജീവിക്കുന്ന ആയുധമാകൂ… വജ്രായുധം!’ ഈ ഡയലോഗില്‍ പറയുന്നതാണ് പത്രോസിന് സംഭവിച്ചത്.
പിന്നീട് നാം കാണുന്നത് പത്രോസ് കടന്നുപോകുമ്പോള്‍ അവന്‍റ നിഴലെങ്കിലും പതിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി തെരുവീഥികളില്‍ കൊണ്ടുവന്ന് രോഗികളെ കട്ടിലില്‍ കിടത്തുന്ന കാഴ്ചയാണ്. കാരണം അവന്‍റെ നിഴല്‍ വീണാല്‍പ്പോലും രോഗസൗഖ്യം ലഭിക്കുമായിരുന്നു.
ഇതെല്ലാം ചിന്തിച്ച് ഞാന്‍ പരിശുദ്ധാത്മാവിനോട് ചോദിച്ചു, “പരിശുദ്ധാത്മാവേ, അഹം ഇല്ലാതാക്കാന്‍ ഞാന്‍ എന്ത് ചെയ്യണം?”
പരിശുദ്ധാത്മാവ് പറഞ്ഞു, “നിന്‍റെ ഇഷ്ടം അനുവര്‍ത്തിക്കുന്നതില്‍നിന്നും നീ പിന്തിരിയുക; സ്വന്തം വഴിയിലൂടെ നടക്കാതെയും നിന്‍റെ താത്പര്യങ്ങള്‍ അന്വേഷിക്കാതെയും വ്യര്‍ഥഭാഷണത്തിലേര്‍പ്പെടാതെയും ഇരിക്കുക. അപ്പോള്‍ നീ കര്‍ത്താവില്‍ ആനന്ദം കണ്ടെത്തും. ലോകത്തിലെ ഉന്നതസ്ഥാനങ്ങളിലൂടെ നിന്നെ ഞാന്‍ സവാരിചെയ്യിക്കും. നിന്‍റെ പിതാവായ യാക്കോബിന്‍റെ ഓഹരികൊണ്ട് നിന്നെ ഞാന്‍ പരിപാലിക്കും. കര്‍ത്താവാണ് ഇത് അരുളിച്ചെയ്തിരിക്കുന്നത് (ഏശയ്യാ 58/14).
രണ്ട്- ചോദിക്കുവിന്‍, നിങ്ങള്‍ക്ക് ലഭിക്കും എന്ന് അരുള്‍ച്ചെയ്ത കര്‍ത്താവ് എപ്പോഴും വിശ്വസ്തനാണ്. അതിനാല്‍ നീ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുക, നിന്‍റെ കുറവുകള്‍ യേശുവിന്‍റെ പുണ്യങ്ങളോട് ചേര്‍ത്ത് പിതാവിന് സമര്‍പ്പിക്കുക.”
'
ഒരിക്കല്‍ എന്‍റെ ഒരു കൂട്ടുകാരിയുടെ കുഞ്ഞിന്‍റെ കണ്ണില്‍ അറിയാതെ കത്തി കൊണ്ടു. എന്നാല്‍ ദൈവകൃപയാല്‍ ചെറിയ മുറിവുമാത്രമേ ഉണ്ടായുള്ളൂ. ഡോക്ടര്‍ മരുന്നു നല്കി. മരുന്ന് ഒഴിക്കുമ്പോഴുള്ള നീറ്റല്‍ കാരണം കുഞ്ഞ് കരച്ചിലാണ് എന്ന് കൂട്ടുകാരി പങ്കുവച്ചു. ഈ സംഭവങ്ങളൊക്കെ ഞാന്‍ ഭര്‍ത്താവിനോട് പറയുമ്പോള്‍ ഞങ്ങളുടെ രണ്ടുവയസ്സുകാരി മകള്‍ ശ്രദ്ധയോടെ കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അതിനു ശേഷം പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ പറയുമ്പോള്‍ അവള്‍ ഇങ്ങനെ പറയും: “ഈശോയേ, ഇസവാവേടെ വാവു മാറ്റണേ… ”
എന്തായാലും ഇസവാവയുടെ കണ്ണ് സുഖമായി. ആ സമയത്ത് കൂട്ടുകാരി കുഞ്ഞിനെ ചികിത്സിച്ച ഡോക്ടര്‍ വളരെ വിദഗ്ധനാണെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. അതിനാല്‍ ഒരു വയസ്സു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മുതല്‍ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് കോങ്കണ്ണ് വരാറുള്ള എന്‍റെ കുഞ്ഞിനെയും അദ്ദേഹത്തെ കാണിക്കാമെന്ന് തീരുമാനിച്ചു.
അങ്ങനെ ഡോക്ടറെ സമീപിച്ചപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം കുഞ്ഞിനെ ശിശുക്കള്‍ക്കായുള്ള പ്രത്യേക നേത്രരോഗവിദഗ്ധനെ കാണിക്കണമെന്നാണ് നിര്‍ദേശിച്ചത്. എന്നാല്‍ അതോടൊപ്പം കുഞ്ഞ് മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ ഉപയോഗം പൂര്‍ണമായി നിര്‍ത്തണമെന്നും പറഞ്ഞു. കാരണം കുറച്ച് മാസങ്ങളായി അവള്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണില്‍ കാര്‍ട്ടൂണ്‍ പാട്ടുകള്‍ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കോങ്കണ്ണിന്‍റെ കാരണം അതല്ലായിരുന്നുവെങ്കിലും കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കണ്ണിന് മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ ഉപയോഗം വളരെ അപകടമായതിനാലാണ് അദ്ദേഹം അപ്രകാരം പറഞ്ഞത്. എന്നാല്‍ ഇതേ പ്രായത്തിലുള്ള കുട്ടികളുടെ മാതാപിതാക്കള്‍ക്കറിയാം അവരെ മൊബൈലില്‍നിന്നും അകറ്റി നിര്‍ത്തുക വളരെ പ്രയാസമാണെന്ന്. പലപ്പോഴും നമ്മള്‍ തോറ്റുപോകും.
ഇനി ചില രഹസ്യങ്ങള്‍ പറയാം. രഹസ്യമെന്നു പറയാന്‍ കാരണം ഇത് എഴുതുമ്പോള്‍പോലും എനിക്കും എന്‍റെ ഈശോയ്ക്കും മാതാവിനും മാത്രമേ ഇതിനെക്കുറിച്ച് അറിയുകയുള്ളു. എന്‍റെ കുഞ്ഞ് രാത്രി വളരെ വൈകിയാണ് ഉറങ്ങുക. അവളെ എടുത്തുകൊണ്ട് താരാട്ട് പാടി ഞാന്‍ മണിക്കൂറുകള്‍ നടക്കേണ്ടി വരാറുണ്ട്. ഓഫിസിലെ ജോലി, വീട്ടിലെ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങള്‍ എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് കുഞ്ഞിനെയുറക്കാനുള്ള ഈ തത്രപ്പാട് എനിക്ക് വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു.
കുറേ നേരം ഇങ്ങനെ നടന്നുകഴിയുമ്പോള്‍ ഒന്ന് ഇരിക്കാന്‍ കൊതി തോന്നും. പക്ഷേ ഇരിക്കാന്‍ അവള്‍ സമ്മതിക്കില്ല. അര്‍ധരാത്രി കുഞ്ഞിനെ കരയിച്ചാല്‍ താഴെ താമസിക്കുന്ന വീട്ടുടമസ്ഥരുടെ കുടുംബത്തിനും ബുദ്ധിമുട്ടാകുമല്ലോ എന്ന് കരുതി സഹിക്കും. എന്നിട്ട് ഞാന്‍ അത് മാതാവിന്‍റെ കൈയില്‍ കൊടുക്കും. എന്തിനാണെന്നോ? നാളെ കുഞ്ഞ് വളര്‍ന്നുവരുമ്പോള്‍ അവള്‍ക്ക് അവളുടെ ഇച്ഛകളെ നിയന്ത്രിക്കാന്‍ സാധിക്കാന്‍. അവളുടെ ജീവിതത്തില്‍ ഇച്ഛകളോട് ‘നോ’ പറയാന്‍ അവള്‍ക്ക് കരുത്ത് ലഭിക്കാനായി അവളുടെ അമ്മ ഇപ്പോള്‍ ‘നോ’ പറയുന്നു. എന്നിട്ട് മാതാവുവഴിയായി ഈശോയ്ക്കു നല്കുന്നു.
ആത്മീയജീവിതത്തില്‍ ഇച്ഛകളോട് നോ പറഞ്ഞു പഠിക്കുക വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യമാണെന്ന് ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്. എത്രയധികം ഞാന്‍ എന്‍റെ ഇഷ്ടങ്ങള്‍ വേണ്ടായെന്ന് വയ്ക്കുന്നോ അത്രയധികം പരിശുദ്ധാത്മാവിന് എന്നില്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ സാധിക്കും. ഒരിക്കല്‍ എന്‍റെ ഒരു സുഹൃത്ത് അങ്ങനെയൊരു നോമ്പ് പോലും എടുക്കുകയുണ്ടായി. എന്തൊക്കെ ചെയ്യാന്‍ തോന്നുന്നോ അതിനോടെല്ലാം നോ പറയുക. ഏതായാലും കുഞ്ഞുനിമിത്തം ഉണ്ടാകുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകളെല്ലാം അവള്‍ക്കായി ഞാന്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ നിക്ഷേപിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
ഇനി കണ്ണിന്‍റെ കഥയിലേക്കു തിരിച്ചുവരാം. ഡോക്ടറെ കണ്ട് തിരിച്ചു വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, “കുഞ്ഞ് ഫോണ്‍ നോക്കിയാല്‍ ഇസവാവയ്ക്ക് വാവു വന്നതുപോലെ കുഞ്ഞിനും വരും. അപ്പോള്‍ ഡോക്ടറങ്കിള്‍ മരുന്ന് തരും. കണ്ണ് നീറും.”
ഏതായാലും സംഗതി ഏറ്റു. മാസങ്ങള്‍ കടന്നുപോകുന്നു… പിന്നീട് ഇന്നുവരെ അവള്‍ ഫോണില്‍ നോക്കിയിരുന്നിട്ടില്ല, ഫോണ്‍ വേണമെന്നു പറഞ്ഞ് വാശി പിടിച്ചിട്ടില്ല. ഞങ്ങള്‍ ഫോണ്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ ഒന്ന് പാളി നോക്കിയിട്ട് ചോദിക്കും ‘ഇതാരാ?’ അത്രമാത്രം. ചിലപ്പോള്‍ ആത്മഗതം പറയുന്നതും കേള്‍ക്കാം…
“ഇസവാവയ്ക്ക് വാവൂ… ഡോക്ടറങ്കിള്‍ മന്നു കൊത്തു… നീറും…”
ചെറുപ്പത്തില്‍ ടി.വി കാണാന്‍ എന്‍റെ മാതാപിതാക്കളുടെ അടുത്ത് വഴക്കുപിടിച്ചിട്ടുള്ള എനിക്ക് അത്ഭുതം തോന്നാറുണ്ട്, ഇവള്‍ക്ക് ഇത് എങ്ങനെ സാധിക്കുന്നു എന്ന്. പക്ഷേ ഇന്നാണ് അവള്‍ക്കുവേണ്ടി എന്‍റെ ഇച്ഛകളെ നിയന്ത്രിച്ചിരുന്നതും അത് സ്വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ നിക്ഷേപിച്ചിരുന്നതും ഓര്‍മവന്നത്. അതെല്ലാം അവള്‍ക്ക് ഇന്ന് കൃപയായി ലഭിക്കുന്നു എന്ന് ഇപ്പോള്‍ എനിക്കു തോന്നുകയാണ്.
ഇത് വായിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഒരു പുണ്യപൂര്‍ണയായ അമ്മയാണെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്. ചിലപ്പോഴെല്ലാം എനിക്ക് എന്നെത്തന്നെ നിയന്ത്രിക്കാന്‍ പറ്റാതെ പോകാറുണ്ട്. എന്നാലും എനിക്ക് മാതാവിനെ വിശ്വാസമാണ്. ‘പെര്‍ഫക്ട് ആയതിനുശേഷം പുണ്യങ്ങള്‍ അഭ്യസിക്കുക എനിക്ക് സാധ്യമല്ല എന്ന് എനിക്ക് പൂര്‍ണബോധ്യമുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് ‘ഞാന്‍ ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണ്’ എന്ന് പറഞ്ഞ് എന്‍റെ നിസ്സഹായതയില്‍ സഹായത്തിനായി മാതാവിനെ നോക്കും. അപ്പോഴാണ് ഇങ്ങനെയുള്ള ‘സൂത്രപ്പണികള്‍’ ചെയ്യാനുള്ള കൃപ ലഭിക്കുന്നത്.ډ
'
അകലങ്ങളില്‍ ഇരിക്കുന്നവനാണ് ദൈവം എന്നാണ് ദൈവത്തെക്കുറിച്ച് പലര്‍ക്കുമുള്ള കാഴ്ചപ്പാട്. പക്ഷേ യേശുവിലൂടെ അനാവരണം ചെയ്യപ്പെട്ട ദൈവം മറ്റൊന്നാണ് – അത് ഇമ്മാനുവേല്‍, കൂടെയുള്ള ദൈവമാണ്. മനുഷ്യന്‍റെ ആധിയിലും വ്യാധിയിലും സുഖദുഃഖങ്ങളിലും അവിടുന്ന് സദാ അവനോടൊപ്പമുണ്ട്. “യുഗാന്തം വരെ എന്നും ഞാന്‍ നിങ്ങളോടുകൂടെ ഉണ്ടായിരിക്കും” (മത്തായി 28/20) എന്ന യേശുവിന്‍റെ വാക്കുകള്‍ ഇതിന്‍റെ സ്ഥിരീകരണമത്രേ.
സര്‍വശക്തനായ ദൈവത്തിന്‍റെ സാന്നിധ്യം എല്ലാ നിമിഷങ്ങളിലും അനുഭവിച്ചറിയുക എന്നതാണ് ഒരു മനുഷ്യന്‍റെ യഥാര്‍ത്ഥബലം. അത് തിരിച്ചറിയുന്നവന് കൂരിരുട്ടിലും മരണത്തിന്‍റെ നിഴല്‍വീണ താഴ്വരയിലും ഭയം ഉണ്ടാവുകയില്ല. ഒരു സൈന്യംതന്നെ അവനെതിരെ പോരടിക്കുവാന്‍ വന്നാലും ഒരു ദൈവഭക്തന്‍ ഒരിക്കലും ഭയപ്പെടുകയില്ല. ഒരു മനുഷ്യനെ ദുര്‍ബലപ്പെടുത്തുന്നത് ഭയമാണ്. അത് ഞാന്‍ തനിച്ചാണ് എന്ന ചിന്തയില്‍നിന്ന് ഉടലെടുക്കുന്നതാണ്. വലിയൊരു തിരമാലപോലെ ഒരു പ്രതിസന്ധി ഉയരുമ്പോള്‍ ഭയപ്പെട്ടുപോവുക സ്വാഭാവികമാണ്. എന്നാല്‍ “അല്പവിശ്വാസികളേ നിങ്ങളെന്തിന് ഭയപ്പെടുന്നു” എന്ന് നമ്മോട് പറയുന്ന ദൈവത്തിന്‍റെ സ്വരവും സാന്നിധ്യവും തിരിച്ചറിയുമ്പോള്‍ ആ ഭയം ഇല്ലാതായിപ്പോകും. അതിനാല്‍ ജീവിതവിജയത്തിന് അനിവാര്യമായ നിര്‍ഭയത്വം സ്വന്തമാക്കേണ്ടത് വളരെ അത്യാവശ്യമാണ്. എന്നാല്‍ അത് ഏതെങ്കിലും മനഃശാസ്ത്ര ടെക്നിക്കുകൊണ്ട് നേടിയെടുക്കാവുന്ന ഒന്നല്ല, പ്രത്യുത ദൈവത്തിന്‍റെ ജീവിക്കുന്ന സാന്നിധ്യം തിരിച്ചറിയുന്നതുവഴി ലഭിക്കുന്ന ഒരു കൃപയാണ്.
ഈ കൃപ സ്വീകരിക്കുവാന്‍ ആഗ്രഹിക്കാത്തവരായി ആരാണുള്ളത്? എന്നാല്‍ ഇവിടെ ഒരു സദ്വാര്‍ത്തയുണ്ട്. ഇത് വിശുദ്ധന്മാര്‍ക്കും വിശുദ്ധ ജീവിതം നയിക്കുന്നവര്‍ക്കുംമാത്രം നീക്കിവച്ച ഒരു അനുഗ്രഹമല്ല. ഒരു മനുഷ്യന്‍ എത്ര വഴിപിഴച്ചവനാണെങ്കിലും, എത്രയൊക്കെ അപഭ്രംശം സംഭവിച്ചവനാണെങ്കിലും ദൈവിക സാന്നിധ്യം അറിയുവാന്‍ സാധിക്കും- ഒരു വ്യവസ്ഥയേ അതിനുള്ളൂ: ദൈവത്തിനുവേണ്ടി തീവ്രമായ ഒരു അഭിനിവേശം, ഒരു അഭിലാഷം മനസില്‍ സൂക്ഷിക്കുക. അതൊരു നിഷ്ക്കളങ്ക പ്രാര്‍ത്ഥനയായി ഉയരുമ്പോള്‍ ദൈവം അവനെ തേടി വരും.
വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തില്‍ ഇതിന് ചേതോഹരമായ ഒരു ഉദാഹരണമുണ്ട്. അത് മറ്റാരുമല്ല യാക്കോബ് തന്നെ. അവന് പേര് സൂചിപ്പിക്കുന്നതുപോലെതന്നെ സ്ഥാനം കൈക്കലാക്കുന്നവനാണ്. ചതിവിലൂടെ ജ്യേഷ്ഠന്‍റെ അവകാശസ്ഥാനം അവന് നേടി, അപ്പനെയും കബളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്. ഈ ഇരട്ടചതിയന്‍ എങ്ങനെ അനശ്വരരായ പൂര്‍വപിതാക്കന്മാരുടെ നിരയില്‍ സ്ഥാനം നേടി?
അതിന്‍റെ രഹസ്യം യാബോക്ക് കടവിലാണ് വെളിപ്പെടുന്നത്. യാബോക്ക് കടവിലെത്തുന്ന യാക്കോബ് ഭൗതികസമ്പത്തിന്‍റെ നശ്വരതയും ക്ഷണികതയും ബോധ്യപ്പെട്ടവനാണ്. അവന് കഴിഞ്ഞ കാലങ്ങളില്‍ നടന്നതും ഓടിയതുമെല്ലാം ഈ ലോകത്തിലെ അധികാരത്തിനും സമ്പത്തിനും ജഡികസുഖങ്ങള്‍ക്കുംവേണ്ടിയാണ്. അത് അവന് വേണ്ടുവോളം ലഭിച്ചു; പക്ഷേ അവന്‍റെ ആത്മാവ് തൃപ്തമായില്ല. ദൈവത്തെ അറിയുവാന്‍വേണ്ടി സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട ആത്മാവ് അത് ലഭിക്കാത്തിടത്തോളം കാലം അസ്വസ്ഥമായിരിക്കും. അങ്ങനെയൊരു അസംതൃപ്തമായ ആത്മാവോടുകൂടിയാണ് യാക്കോബ് ഈ കടവിലെത്തുന്നത്. സമയം രാത്രിയായി. അതൊരുപക്ഷേ അവന്‍റെ മനസിന്‍റെ ഒരു പ്രതീകമായിരിക്കണം. ദൈവമാകുന്ന പ്രകാശത്തില്‍നിന്ന് താന്‍ വളരെ അകലെയാണെന്ന് ആ രാത്രി അവനെ ഓര്‍മിപ്പിച്ചിരിക്കണം. യാക്കോബിന്‍റെ ഉള്ളില്‍ ഇപ്പോള്‍ ഒരു ആഗ്രഹം മാത്രമേയുള്ളൂ. എന്തു നഷ്ടപ്പെട്ടാലും ദൈവത്തെ അറിയണം, കാണണം. അതിന് എന്ത് ത്യാഗം ചെയ്യുവാനും അവന് സന്നദ്ധനാണ്. യാക്കോബ് ആ തീരുമാനം നടപ്പാക്കി. തന്‍റെ ഭാര്യമാരെയും മക്കളെയും സമ്പത്ത് മുഴുവനും അക്കരെ നിര്‍ത്തി, അവന് മാത്രം ഇക്കരെ നിന്നു. ‘ദൈവമേ, പാപിയായ എന്നെ തേടി വരണമേ’ അവന് നിലവിളിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു.
തന്നെ തേടുന്നവര്‍ക്ക്, പൂര്‍ണഹൃദയത്തോടെ തന്നെ അന്വേഷിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ദൈവം എക്കാലത്തും സമീപസ്ഥനാണ്. അവന്‍റെ കഴിഞ്ഞ കാലങ്ങളൊന്നും ദൈവം നോക്കുന്നില്ല. തന്‍റെ പാപാവസ്ഥ ഏറ്റുപറഞ്ഞ് കണ്ണീരോടെ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നവന്‍റെ മുമ്പിലേക്ക് ദൈവം കടന്നുവരുന്നു. ഒരു വിശുദ്ധനാണെങ്കില്‍ ആന്തരികദര്‍ശനത്തില്‍ ദൈവത്തെ കാണാം. പക്ഷേ ലോകത്തിന്‍റെ സുഖങ്ങളില്‍ ജീവിച്ച ഒരുവന് അത് സാധിക്കുകയില്ലല്ലോ. അവനോട് കരുണ തോന്നിയ ദൈവം അവന് തൊട്ട് അനുഭവിക്കാവുന്ന വിധത്തില്‍ ഒരു മനുഷ്യരൂപം പ്രാപിച്ച് അവന്‍റെ മുമ്പില്‍ വന്നുനില്ക്കുകയാണ്. ദൈവത്തിന്‍റെ സ്നേഹം എത്ര അപാരം! തന്‍റെ മക്കളുടെ അവസ്ഥയിലേക്ക് താഴുന്ന ഒരു ദൈവം.
“അവിടെവച്ച് ഒരാള്‍ നേരം പുലരുന്നതുവരെ അവനുമായി മല്പിടുത്തം നടത്തി” എന്നാണ് നാം വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തില്‍ വായിക്കുന്നത്. എന്തുകൊണ്ട് ഈ മല്പിടുത്തം? അതൊരു പ്രതീകംകൂടിയായിരിക്കണം. മനസുകൊണ്ട് ഒരു സമ്പൂര്‍ണ സമര്‍പ്പണം നടത്തുവാന്‍ യാക്കോബ് വിഷമിക്കുന്നുണ്ടാവണം. ഒരു ആന്തരികവടംവലി. ദൈവത്തിന്‍റെ ദര്‍ശനം വേണം. പക്ഷേ എങ്ങനെ താന്‍ കഴിഞ്ഞ നാളുകളില്‍ നേടിയതൊക്കെ പൂര്‍ണമായും വേണ്ടായെന്ന് വയ്ക്കും? പൂര്‍ണമനസോടെ ദൈവത്തെ തേടുന്നവന് മാത്രമേ ദൈവത്തെ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അനുഭവിച്ചറിയുവാന്‍ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. യാക്കോബിന് ആഗ്രഹമുണ്ട്. പക്ഷേ സാധിക്കുന്നില്ല. ഇവിടെയും ദൈവം സഹായിക്കുന്നു. അവന് യാക്കോബിന്‍റെ അരക്കെട്ടില്‍ തട്ടി. യാക്കോബിന്‍റെ തുട അരക്കെട്ടില്‍നിന്ന് തെറ്റി.
ആഗതന്‍ നേരം പുലരാറായപ്പോള്‍ പോകാന്‍ ഒരുങ്ങി. പക്ഷേ യാക്കോബ് വിടുന്നില്ല. അവന് ഒരു വാശിയോടെ അയാളെ കൂടുതല്‍ ശക്തമായി മുറുകെ പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു: “എന്നെ അനുഗ്രഹിച്ചിട്ടല്ലാതെ അങ്ങയെ ഞാന്‍ വിടുകയില്ല.” അവിടെ ദൈവം കീഴടങ്ങി. മനുഷ്യന്‍റെ സ്നേഹപൂര്‍വമായ വാശിക്ക് മുമ്പില്‍ തോറ്റുകൊടുക്കുവാന്‍പോലും തയാറാകുന്ന ഒരു സ്നേഹപിതാവാണ് അവിടുന്ന്.
ആ പുലരി യാക്കോബിന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ ഒരു വഴിത്തിരിവായി. അവന്‍റെ സകല ബലഹീനതകളുടെയും മുകളില്‍ ദൈവത്തിന്‍റെ അനുഗ്രഹിക്കുന്ന കരങ്ങള്‍ ഉയര്‍ന്നു. അവന്‍റെ മനസ് രൂപാന്തരപ്പെട്ടു. അവന് ഒരു പുതിയ വ്യക്തിയായി മാറി എന്നതിന്‍റെ അടയാളമായി ഒരു പുതിയ പേര് നല്കപ്പെട്ടു: ഇസ്രായേല്‍. ഇവിടെ ഒരു ഓര്‍മപ്പെടുത്തല്‍ കൂടിയുണ്ട്. ദൈവം നല്കുന്നത് നിലനില്ക്കും, അഥവാ അതു മാത്രമേ നിലനില്ക്കുകയുള്ളൂ. കാലങ്ങളെ കീഴടക്കി ഇസ്രായേല്‍ എന്ന പേര് ഇന്നും നമ്മുടെ മുമ്പില്‍ നിലകൊള്ളുന്നുണ്ടല്ലോ.
യാക്കോബ് ആഗ്രഹിച്ചത് വെറുമൊരു അനുഗ്രഹമല്ല. ദൈവത്തെ കാണണമെന്ന് അവന് തീവ്രമായി ആഗ്രഹിച്ചു. അതും അവന് നല്കപ്പെട്ടു. അവന് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു: ‘ദൈവത്തെ ഞാന്‍ മുഖത്തോട് മുഖം കണ്ടു.’ അതിന്‍റെ ശാശ്വതസ്മാരകമായി ആ സ്ഥലത്തിന് ദൈവത്തിന്‍റെ മുഖം എന്നര്‍ത്ഥമുള്ള പെനുവേല്‍ എന്ന് യാക്കോബ് പേര് നല്കി.
യാക്കോബിന്‍റെ ജീവിതം ലോകത്തിലെ സകല മര്‍ത്യര്‍ക്കുമായി ദൈവം ഉയര്‍ത്തിയിരിക്കുന്ന ഒരു പ്രകാശഗോപുരമാണ്. ഏത് മനുഷ്യനും ഏത് നിമിഷവും ദൈവത്തിന്‍റെ ചിറകിന്‍ കീഴില്‍ അഭയം തേടുവാന്‍ സാധിക്കും എന്ന് ആ ജീവിതം വിളിച്ചോതുന്നു. “അങ്ങയുടെ ചിറകിന്‍കീഴില്‍ ഞാന്‍ സുരക്ഷിതനായിരിക്കട്ടെ” (സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 61/4) എന്ന വചനം നമ്മുടെ ജീവിതത്തില്‍ സാര്‍ത്ഥകമാകുംവിധത്തില്‍ ദൈവം കടന്നുവരാനായി നമുക്ക് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം.
സ്നേഹനിധിയായ ദൈവമേ, അങ്ങ് എനിക്ക് എപ്പോഴും സമീപസ്ഥനാണല്ലോ. പലപ്പോഴും അങ്ങയുടെ സാന്നിധ്യം തിരിച്ചറിയാതെ ഞാന്‍ ജീവിക്കുന്നു. ലോകത്തിന്‍റെ ആകര്‍ഷണങ്ങളാല്‍ ഞാന്‍ വേട്ടയാടപ്പെടുന്നത് അങ്ങ് കാണുന്നുവല്ലോ. യാക്കോബിനെ സന്ദര്‍ശിച്ചതുപോലെ എന്നെയും സന്ദര്‍ശിക്കണമേയെന്ന് ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു. അങ്ങയുടെ സ്വന്തമാകുവാന്‍ എന്നെ കീഴടക്കണമേ. പരിശുദ്ധ അമ്മേ, വിശുദ്ധ യൗസേപ്പിതാവേ, ദൈവം നിരന്തരം എന്നോട് സംസാരിക്കുകയും കൂടെ ആയിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അനുഭവം ലഭിക്കുവാന്‍ എനിക്കായി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണമേ, ആമ്മേന്‍.
'
നവവൈദികനായ ഫാ. ജോസ് റോഡ്രിഗോ ഇടവകവികാരിയായി ചുമതലയേറ്റെടുത്ത സമയം. പുതിയ വൈദികനോട് ഇണങ്ങിച്ചേരുന്നതേയുള്ളൂ ഇടവകസമൂഹം. അതിന്‍റേതായ ക്ലേശങ്ങള്‍ ഫാ. ജോസിനുണ്ടായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് ഒരു ദിവസം യുവദമ്പതികള്‍ എട്ട് വയസുള്ള മകന് ഗബ്രിയേലിനെയുംകൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തെ സമീപിക്കുന്നത്.
അവന് അള്‍ത്താരശുശ്രൂഷകനാകണം, അതാണ് ആവശ്യം. തന്‍റെ ശുശ്രൂഷകള്‍ ഒന്ന് സുഗമമായി നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയിട്ട് മതി പുതിയ ശുശ്രൂഷകനെ പരിശീലിപ്പിക്കാന്‍ എന്ന് ചിന്തിച്ച ഫാ. ജോസ്, ഗബ്രിയേലിനോട് ചോദിച്ചു, “നിനക്ക് അള്‍ത്താരബാലനാകണോ?” അവന് മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല പകരം, തന്‍റെ ഇളംകൈകള്‍കൊണ്ട് ഫാ. ജോസിനെ ആലിംഗനം ചെയ്തു. പിന്നെ എങ്ങനെ ആ വൈദികന്‍ അവനോട് എതിര്‍ത്തൊരു മറുപടി പറയും. അതിനാല്‍ അടുത്ത ഞായറാഴ്ച വിശുദ്ധബലിക്ക് 15 മിനിറ്റ് മുന്‍പ് വരാന്‍ പറഞ്ഞ് അദ്ദേഹം അവനെ പറഞ്ഞയച്ചു.
പറഞ്ഞതുപോലെതന്നെ കുടുംബത്തോടൊപ്പം അവന് എത്തി.
എന്നാല്‍ തിരക്കിനിടയില്‍ വിശുദ്ധബലി തുടങ്ങുന്നതിന് അല്പം മുമ്പാണ് ഫാ. ജോസ് ഗബ്രിയേലിനെ ശ്രദ്ധിച്ചതുതന്നെ. പിന്നെ മറ്റൊരു വഴിയും കാണാത്തതിനാല്‍ താന്‍ കാണിച്ചുതരുന്നത് ചെയ്തുകൊള്ളാന്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം വിശുദ്ധബലിക്കായി ഒരുങ്ങി. ബലി ആരംഭിച്ചുകൊണ്ട് ഫാ. ജോസ് അള്‍ത്താര ചുംബിച്ചു. അതാ ഗബ്രിയേലും അള്‍ത്താര ചുംബിക്കുന്നു!
അങ്ങനെയാണ് ദിവ്യബലി തുടങ്ങിയത്. അന്നത്തെ വിശുദ്ധബലി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ എന്തൊക്കെയാണ് അവന് വിശുദ്ധബലിയില്‍ ചെയ്യേണ്ടത് എന്നെല്ലാം ഫാ. ജോസ് പറഞ്ഞുകൊടുത്തു. കൂട്ടത്തില്‍, അള്‍ത്താര ക്രിസ്തുവിന്‍റെ പ്രതീകമായതിനാല്‍ അത് വൈദികന്‍മാത്രം ചുംബിക്കേണ്ടണ്ടതാണ് എന്നും അദ്ദേഹം ഗബ്രിയേലിനോട് പറഞ്ഞു. എന്നാല്‍ അത് ഗബ്രിയേലിന് അത്രമാത്രം മനസിലായൊന്നുമില്ല. “എനിക്കും അള്‍ത്താര ചുംബിക്കണം” അവന് ആവര്‍ത്തിച്ചു. ഒടുവില്‍ അവനുവേണ്ടിക്കൂടി താന്‍ അള്‍ത്താര ചുംബിച്ചുകൊള്ളാമെന്ന് പറഞ്ഞ് ഫാ. ജോസ് സമ്മതിപ്പിച്ചു.
അടുത്ത ഞായറാഴ്ചയായി. വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന ആരംഭിച്ചപ്പോള്‍ പതിവുപോലെ ഫാ. ജോസ് അള്‍ത്താര മുത്തി. തുടര്‍ന്ന് ഗബ്രിയേലിനെ നോക്കി. അവന് അള്‍ത്താരയില്‍ കവിള്‍ ചേര്‍ത്തുവച്ച് കുഞ്ഞുമുഖത്ത് വലിയ പുഞ്ചിരിയുമായി നില്‍ക്കുകയാണ്. അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് നിര്‍ത്താന്‍ ഫാ. ജോസ് ആവശ്യപ്പെടുന്നതുവരെ അവന് അങ്ങനെ നിന്നു.
അന്ന് ദിവ്യബലി കഴിഞ്ഞ് വീണ്ടും അദ്ദേഹം ഗബ്രിയേലിനെ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു, “നിനക്കുവേണ്ടിക്കൂടി ഞാന്‍ അള്‍ത്താര മുത്തുന്നുണ്ട്.” ഉടനെ വന്നു അവന്‍റെ മറുപടി, “ഞാന്‍ അള്‍ത്താര മുത്തിയതല്ല. അള്‍ത്താര എന്നെ മുത്തിയതാണ്!” ഒന്ന് ഞെട്ടിയ ഫാ. ജോസ് പറഞ്ഞു, “ഗബ്രിയേല്‍, കുട്ടിക്കളി കാണിക്കരുത്!” അപ്പോള്‍ ഗബ്രിയേല്‍ പറഞ്ഞു, “അല്ല അച്ചാ, ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് സത്യമാണ്. ഈശോ എന്നെ അള്‍ത്താരയില്‍നിന്ന് മുത്തങ്ങള്‍കൊണ്ട് നിറച്ചു!” സ്പെയിനിലെ സെയ്ന്‍റ് ഒറോസിയ ദൈവാലയവികാരിയായിരുന്നപ്പോഴത്തെ ഈ അനുഭവം ഫാ. ജോസ് റോഡ്രിഗോതന്നെ പിന്നീട് പങ്കുവച്ചു. കാരണം ഗബ്രിയേല്‍ എന്ന എട്ടുവയസുകാരന്‍ പഠിപ്പിച്ച പാഠം അദ്ദേഹം എന്നും ഓര്‍ക്കുന്നു: ഈശോയുടെ സ്നേഹം സ്വീകരിച്ചാലേ അവിടുത്തെ ആഴത്തില്‍ സ്നേഹിക്കാനാവുകയുള്ളൂ.
'
ജനമധ്യത്തില്‍വച്ച് ഈശോയെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയ ആ ബാലന് എന്തു സംഭവിച്ചു?
കുഞ്ഞായിരിക്കുമ്പോള്‍തന്നെ തളര്‍വാതരോഗിയായിത്തീര്‍ന്ന ഒരു ബാലന്. ഇരുന്നും നിരങ്ങിയും വീട്ടില്‍ത്തന്നെ കഴിയേണ്ടിവന്നു അവന്. വീടിനു വെളിയില്‍ പോകേണ്ട ആവശ്യം ഉണ്ടായാല്‍ എടുത്തോ വീല്‍ ചെയറില്‍ ഇരുത്തിയോ വേണം കൊണ്ടു പോകാന്‍. സമപ്രായക്കാരുടെ കളിവിനോദങ്ങളില്‍ പങ്കുചേരാനോ സ്കൂളില്‍ പോകാനോ കഴിയാതിരുന്ന ആ ബാലന് ജീവിതം കയ്പ്പു നിറഞ്ഞതായി.
സ്നേഹമയിയും സത്യസന്ധയുമായ അവന്‍റെ അമ്മ ഒരിക്കല്‍ അവനോടു പറഞ്ഞു: “മോനേ, നിന്നെ ഞാന്‍ ലൂര്‍ദ്ദിനു കൊണ്ടുപോകാം. പരിശുദ്ധ അമ്മ വഴി എന്തു ചോദിച്ചാലും ഈശോ തരും; തന്‍റെ അമ്മ ആവശ്യപ്പെടുന്നതെന്തും ഈശോ ചെയ്യും. നീ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചോ; സുഖമാകും.” സത്യം മാത്രം പറയുന്ന അമ്മ ഇക്കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ബാലന് പൂര്‍ണമായി വിശ്വസിച്ചു. അവനെ വീല്‍ ചെയറില്‍ ഇരുത്തി, ട്രെയിനില്‍ കയറ്റി അമ്മ ലൂര്‍ദ്ദിലേക്ക് യാത്രയായി. ലൂര്‍ദ്ദിലെത്തി അമ്മയും മകനും ബസിലിക്കായുടെ അങ്കണത്തില്‍ രോഗികളുടെ നിരയില്‍ സ്ഥാനം പിടിച്ചു.
ദൈവാലയത്തിലെ ആരാധനയ്ക്കുശേഷം കാര്‍മികനായ വൈദികനോ മെത്രാനോ അരുളിക്കയില്‍ എഴുന്നള്ളിച്ചുവെച്ച വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയുമായി ഓരോ രോഗിയുടെയും പക്കല്‍ ചെന്ന് ആശീര്‍വദിക്കുമ്പോഴാണ് ലൂര്‍ദ്ദില്‍ സാധാരണഗതിയില്‍ രോഗശാന്തികള്‍ സംഭവിക്കുക. അന്ന് ഒരു മെത്രാനായിരുന്നു കാര്‍മികന്‍. ആരാധനയ്ക്കുശേഷം അദ്ദേഹം ദിവ്യകാരുണ്യ ഈശോയുമായി രോഗികളുടെ അടുക്കലേക്ക് നീങ്ങി.
ഓരോ രോഗിക്കും അദ്ദേഹം ആശീര്‍വാദം കൊടുത്തു. വീല്‍ ചെയറില്‍ ഇരുന്ന് എല്ലാം നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു കൊച്ചു ബാലന്. അതാ മെത്രാന്‍ ആശീര്‍വാദം നല്കി തന്‍റെ അടുത്തെത്താറായിരിക്കുന്നു. പരിശുദ്ധ അമ്മ വഴി യേശുവിനോട് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചാല്‍ തീര്‍ച്ചയായും പ്രാര്‍ത്ഥന ഫലിക്കും എന്നാണല്ലോ അമ്മ പഠിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. അവനും സൗഖ്യത്തിനായി പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. ഇതാ മെത്രാന്‍ തന്‍റെ മുമ്പില്‍. അദ്ദേഹം അരുളിക്ക ഉയര്‍ത്തി കുരിശിന്‍റെ അടയാളത്തില്‍ അവനെ ആശീര്‍വ്വദിക്കുകയാണ്. രോഗശാന്തി ലഭിക്കുവാനുള്ള അനര്‍ഘനിമിഷം. “ഇതാ ഞാന്‍ എഴുന്നേല്‍ക്കുവാന്‍ പോകുന്നു”, അവന് വിചാരിച്ചു. ആശീര്‍വാദം കഴിഞ്ഞു ബാലന് എഴുന്നേല്‍ക്കുവാന്‍ പരിശ്രമിച്ചു; പറ്റുന്നില്ല. വീണ്ടും വീണ്ടും പരിശ്രമിച്ചു; നിഷ്ഫലം.
ഇതിനകം മെത്രാന്‍ ദിവ്യകാരുണ്യവുമായി മുന്നോട്ട് നീങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. രോഗശാന്തി ലഭിക്കാത്തതില്‍ നിരാശനായിത്തീര്‍ന്ന ആ ബാലന് പരിസരം മറന്ന് മെത്രാന്‍റെ കരങ്ങളിലിരിക്കുന്ന അരുളിക്കയെനോക്കി ഉച്ചത്തില്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു: “ഈശോയേ, നീ എന്നെ സുഖപ്പെടുത്തിയില്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ നിന്‍റെ അമ്മയോടു പറയും.” യേശുവിന്‍റെനേരെ ആ കൊച്ചു ബാലന് മുഴക്കിയ ഭീഷണി മെത്രാന്‍ കേട്ടു. ഏതോ ദിവ്യശക്തിയാല്‍ പ്രചോദിതനായി അദ്ദേഹം ബാലന്‍റെ പക്കലേക്കു തിരിച്ചു വന്നു; ഒരിക്കല്‍കൂടി ആശീര്‍വാദം നല്കി. അത്ഭുതമേ, ബാലന് ചാടി എഴുന്നേറ്റു! വീല്‍ ചെയറില്‍നിന്നു പുറത്തു ചാടി അവന് നടക്കുവാന്‍ തുടങ്ങി.
തന്‍റെ ഇഹലോകവാസത്തില്‍ അനേകം തളര്‍വാതക്കാരെ സുഖപ്പെടുത്തിയ യേശു ആ കൊച്ചുബാലനെയും സുഖപ്പെടുത്തി. പക്ഷേ, ഒരു കാര്യം സ്ഥിരീകരിച്ചശേഷം മാത്രം: ആ ബാലന്‍റെ അമ്മ കൊച്ചുമകനെ പഠിപ്പിച്ചത് സത്യമാണെന്നു ബോധ്യപ്പെടുത്തിയശേഷം. അതായത് പരിശുദ്ധ അമ്മ പറഞ്ഞാല്‍ താന്‍ എന്തും ചെയ്യും എന്നുള്ള സത്യം. ലൂര്‍ദിലെ ഔദ്യോഗികരേഖകളില്‍ ഉള്ളതാണ് ഈ സംഭവം.
അമ്മയുടെ സ്ഥാനം
വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ജോണ്‍ പോള്‍ രണ്ടാമന്‍ മാര്‍പാപ്പ ‘രക്ഷകന്‍റെ അമ്മ’ എന്ന തന്‍റെ ചാക്രികലേഖനത്തില്‍ തിരുസഭയില്‍ അമ്മയുടെ സ്ഥാനം എവിടെയാണെന്ന് മനോഹരമായി വിശദീകരിച്ചു തരുന്നുണ്ട്. കാനായിലെ കല്യാണത്തെ ആസ്പദമാക്കിയാണ് ആ വിശദീകരണം. വീഞ്ഞു തീര്‍ന്നുപോയപ്പോള്‍ പരിശുദ്ധ അമ്മ കുടുംബത്തിനും യേശുവിനും മധ്യേ നിലകൊള്ളുന്നു. “മകനേ, അവര്‍ക്കു വീഞ്ഞില്ല.”
വീഞ്ഞു തീര്‍ന്നുപോകുന്ന നമ്മുടെ ആവശ്യങ്ങളില്‍, പോരായ്മകളില്‍, ബലഹീനതകളില്‍, വേദനകളില്‍, ഉത്കണ്ഠകളില്‍ പരിശുദ്ധ അമ്മ നമുക്കും യേശുവിനും മദ്ധ്യേ സ്ഥാനം പിടിക്കുന്നു; മധ്യസ്ഥയായിത്തീരുന്നു. പുറത്തുനിന്നുവന്ന ഒരു വ്യക്തിയെപ്പോലെയല്ല; അമ്മയെന്ന തന്‍റെ സ്ഥാനത്തില്‍, ദൗത്യത്തില്‍, കുടുംബത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട അംഗമെന്ന നിലയില്‍.
അമ്മയുടെ വിശ്വാസത്തിന്‍റെയും മാധ്യസ്ഥ്യത്തിന്‍റെയും മുമ്പില്‍ യേശു തന്‍റെ സമയംപോലും തിരുത്തിക്കുറിക്കുന്നു. ആ സമയമാകട്ടെ, രക്ഷാകരകര്‍മം അടയാളത്തിന്‍റെ അകമ്പടിയോടെ ലോകത്തിനു വെളിപ്പെടുത്തി പ്രഖ്യാപിക്കാന്‍ പിതാവ് നിശ്ചയിച്ചിരുന്ന സമയമായിരുന്നു താനും. അത്ഭുതകരമായി വെള്ളം വീഞ്ഞാക്കിത്തീര്‍ത്ത് യേശു അമ്മയുടെ മാധ്യസ്ഥ്യം സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു. പരിശുദ്ധ കന്യക ദൈവമാതാവാണെന്നതിനും അമ്മയുടെ മാധ്യസ്ഥ്യം അത്ര ശക്തമാണെന്നതിനും മറ്റെന്തു തെളിവുവേണം?
പരിശുദ്ധ അമ്മ വഴി നമുക്ക് യേശുവിലേക്ക് പോകാം. യേശുവിനെ പൂജരാജാക്കന്മാര്‍ കണ്ടെത്തിയവിധം വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥം വിവരിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്: “അവര്‍ ഭവനത്തില്‍ പ്രവേശിച്ച്, യേശുവിനെ അമ്മയായ മറിയത്തോടുകൂടി കാണുകയും അവനെ കുമ്പിട്ട് ആരാധിക്കുകയും ചെയ്തു” (മത്തായി 2:11). മറിയം ഉള്ളിടത്ത് യേശുവുമുണ്ട്. യേശുവിലെത്താനും യേശുവിനെ ആരാധിക്കുവാനും നമ്മെ പരിശുദ്ധ അമ്മ നയിക്കും.
പൂജരാജാക്കന്മാരെപ്പോലെ യേശുവിനെ അന്വേഷിക്കുന്നവരാണ് നമ്മള്‍. യേശുവിനെ കൂടുതല്‍ അടുത്തും വ്യക്തമായും കാണുവാനും കേള്‍ക്കുവാനും ആരാധിക്കുവാനുമുള്ള ഒരു ദാഹം നമ്മിലുണ്ട്. പ്രാര്‍ത്ഥനയ്ക്കും ധ്യാനത്തിനും ദൈവവചനശ്രവണത്തിനും നാം കാണിക്കുന്ന ആവേശം ഈ ദാഹത്തെ വിളിച്ചറിയിക്കുന്നു. അവര്‍, പൂജരാജാക്കന്മാര്‍, ഭവനത്തില്‍ പ്രവേശിച്ച് കണ്ടതുപോലെ നമുക്കും കാണുവാനുള്ള മാര്‍ഗങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും പ്രധാനം പരിശുദ്ധ ജപമാലയാണ്. യേശുവിന്‍റെ ജീവിതത്തിന്‍റെയും മരണത്തിന്‍റെയും ഉത്ഥാനത്തിന്‍റെയും രഹസ്യങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ധ്യാനമാണ് ജപമാലയുടെ കാതലായ ഭാഗം. രഹസ്യങ്ങളെന്ന പേരില്‍ യേശുവിന്‍റെ ജീവിതസംഭവങ്ങളാണ് നമ്മുടെ മുമ്പില്‍ നിരക്കുന്നത്. അമ്മയെ പ്രകീര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ടും അമ്മയോടൊത്ത് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചുകൊണ്ടും അമ്മയാല്‍ നയിക്കപ്പെട്ടും യേശുവിന്‍റെ ജീവിതരഹസ്യങ്ങളിലൂടെ നമ്മള്‍ കടന്നുപോവുകയാണ്- ജപമാലയിലൂടെ.
അതിനാല്‍ ജീവിതത്തിലും മരണത്തിലും ഈശോയോടൊപ്പമായിരിക്കാന്‍ അവിടുത്തെ അമ്മയോട് നമുക്ക് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം. ‘പരിശുദ്ധ മറിയമേ തമ്പുരാന്‍റെ അ മ്മേ പാപികളായ ഞങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി ഇ പ്പോഴും ഞങ്ങളുടെ മരണസമയത്തും തമ്പുരാനോടപേക്ഷിക്കണമേ. ആമ്മേന്‍’
'
സിറിയാ രാജാവ് ഇസ്രായേലിനെതിരെ യുദ്ധം പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്ന സമയം. രഹസ്യമായാണ് തന്ത്രങ്ങളെല്ലാം മെനയുന്നത്. എന്നിട്ടും ആരാണ് ഈ വിവരങ്ങള്‍ ഇസ്രായേല്‍ രാജാവിനെ അറിയിക്കുന്നത്? ഇസ്രായേലിലെ ദൈവപുരുഷനായ എലീഷായാണ് ഇതിന്‍റെ പുറകിലെന്നറിഞ്ഞു. ഇനി എലീഷാ യെ വകവരുത്താതെ കാ ര്യ ങ്ങള്‍ ശരിയാകില്ലെന്നു കണ്ട രാജാവ് വലിയൊരു സൈന്യവ്യൂഹത്തെ അയച്ചു, അവന്‍റെ വസതിയിലേക്ക്. എലീഷായുടെ ദാസന്‍ പ്രഭാതത്തില്‍ വാതില്‍ തുറന്നു നോക്കുമ്പോള്‍ വീടിനു ചുറ്റും സിറിയായുടെ സൈന്യമാണ്. പേടിച്ചുപോയ അയാള്‍ എലീഷായെ വിവരമറിയിച്ചു. ‘ഭയം വേണ്ട. അവരെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ ആളുകള്‍ നമ്മുടെ കൂടെയുണ്ട്,’ എലീഷാ പറഞ്ഞു.
ദാസന്‍റെ വിറയല്‍ കണ്ട എലീഷാ ഇങ്ങനെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു: ‘കര്‍ത്താവേ, ഇവന്‍റെ കണ്ണുകളെ തുറക്കണമേ. ഇവന്‍ കാണട്ടെ.” കണ്ണു തുറക്കുമ്പോള്‍ അവന് കണ്ടത് വലിയൊരു സൈന്യവ്യൂഹം തങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം നില്ക്കുന്നതാണ് (2 രാജാക്കന്മാര്‍ 6:8-23). കര്‍ത്താവിന്‍റെ ദൂതര്‍ ദൈവഭക്തരുടെ ചുറ്റും പാളയമടിച്ച് അവരെ സംരക്ഷിക്കുന്നുവെന്ന സത്യം അവനന്ന് അറിഞ്ഞു (സങ്കീര്‍ത്തന ങ്ങള്‍ 34:7).
കണ്ണുള്ളതുകൊണ്ട് കാണണമെന്നില്ല. കാണുന്നതിനപ്പുറം കാണാന്‍ ഈ കാഴ്ചയും പോരാ. പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങളില്‍ ഏറ്റം ശക്തമാണ് കണ്ണ്. ശരീരത്തിന്‍റെ വിളക്കാണത്. ശരീരത്തെ പരിശുദ്ധമാക്കാനും മലീനസമാക്കാനും കണ്ണിനാകും. കണ്ണിലെ വെളിച്ചം ശരീരം മുഴുവനെയും പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു. അതിന്‍റെ ഇരുട്ട് ശരീരത്തെ മുഴുവന്‍ അന്ധകാരമാക്കുന്നു (ലൂക്കാ 11:34).
മറഞ്ഞിരിക്കുന്നതാണ് സത്യം. അത് വെളിപ്പെട്ടുകിട്ടാൻ ക്രിസ്തു നമ്മില്‍ തെളിച്ച തിരിനാളത്തിന്‍റെ വെളിച്ചത്തില്‍ കാര്യങ്ങളെ മനസിലാക്കാന്‍ കഴിയണം. എലീഷാ കാഴ്ചയ്ക്കപ്പുറം കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞവനായിരുന്നു. ദീര്‍ഘദര്‍ശി എന്ന് വിളിക്കുന്നത് അതുകൊണ്ടാ ണ്. ദൈവമനുഷ്യരെല്ലാം ദീര്‍ഘദര്‍ശികളാ കണം. കാണുന്നതെല്ലാം കടന്നുപോകും. നിത്യമായവ ധ്യാനിക്കാതെ അനിത്യമായവയെ പിന്തുടര്‍ന്നാല്‍ നമ്മുടെ ആന്തരികശക്തി ശോഷിച്ചുപോകും. കണ്ണുപൂട്ടി ധ്യാനിക്കാന്‍ ഒരല്പസമയം കൊടുത്താല്‍ നിങ്ങളിലെ സൈന്യവ്യൂഹത്തെ നിങ്ങള്‍ക്ക് കാണാനാകും. പുറംകാഴ്ചയിൽ കുടുങ്ങിയാല്‍ നിത്യമായവ കൈവിട്ടുപോകും.
മാസ്മരികതയില്‍ മയങ്ങാതെ…
കാഴ്ചയുടെ മാസ്മരികതിയിലാണ് ലോകമിന്ന്. എന്നാല്‍ വിശ്വാസിയുടെ വഴി എലീഷായുടെ വഴിയാണ്. പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം കാണാന്‍ അയാള്‍ക്കു കഴിയുന്നത് വിശ്വാസമെന്ന ആറാം ഇന്ദ്രിയത്തിലൂടെയാണ്. ആദിമ ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ പറഞ്ഞു: “ഞങ്ങള്‍ നയിക്കപ്പെടുന്നത് വിശ്വാസത്താലാണ്, കാഴ്ചയാലല്ല” (2 കോറിന്തോസ് 5:7). വിശ്വാസമില്ലാത്തവരാണ് കാഴ്ചയില്‍ കുടുങ്ങുന്നവര്‍. അത് നമ്മെ തകര്‍ത്തുകളയും. പഴയ ഇസ്രായേലിന് അത്തരമൊരു ചരിത്രം കൂടിയുണ്ട്. ചെങ്കടലിന് സമീപം കാത്തുനില് ക്കുകയാണവര്‍. പുറകില്‍ ഫറവോയുടെ സൈന്യം, മുമ്പില്‍ കടല്‍. ഈ മരണമുഖത്തു നിന്നും ആരു ഞങ്ങളെ രക്ഷിക്കും? ജനനേതാവായ മോശയ്ക്കെതിരെ തിരിഞ്ഞു അവര്‍, അന്നും. കാനാനില്‍ കാത്തിരിക്കുന്ന മഹത്വം അവര്‍ക്ക് കാണാനായില്ല.
തമ്മില്‍ ഭേദം അടിമത്തവും അവിടെ കിട്ടുന്ന തീറ്റയും തന്നെ! വീരോചിതമായ യാത്രയുടെ ചരിത്രം സൃഷ്ടിക്കാന്‍ പലതും തള്ളിക്കളഞ്ഞവരാണ് അവര്‍. എന്നാല്‍ ക്ലേശകാലത്ത് ആ പഴയ എച്ചില്‍പാത്രങ്ങള്‍ അവരെ കൊതിപ്പിക്കുന്നു. കാഴ്ചനഷ്ടപ്പെട്ടവര്‍ എന്നും ഇങ്ങനെയാണ്. എന്തിനെ അതിജീവിച്ച് മുന്നേറിയോ വീണ്ടും അതില്‍ ചെന്നു ചേരാന്‍ മോഹിക്കും. ദൈവകൃപയുടെ ഇന്നലെകളില്‍ നിങ്ങള്‍ തള്ളിമാറ്റിയ നൈമിഷികസുഖങ്ങള്‍ ആന്തരികവെട്ടം കെട്ടുപോകുന്ന ഇന്ന് ചേര്‍ത്തുപിടിക്കാന്‍ തോന്നുന്നത് വലിയ പ്രലോഭനമാണ്.
മോശ അവരെ ബലപ്പെടുത്തി. കാരണം മോശ കണ്ടത് ഒടുങ്ങാത്ത കടലിനെയല്ല, എല്ലാം ശാന്തമാക്കാന്‍ കഴിവുള്ള സൈന്യങ്ങളുടെ കര്‍ത്താവിനെയാണ്. വിശ്വാസിക്ക് മാത്രം പറയാന്‍ കഴിയുന്ന വാക്കുകള്‍ മോശയും പറഞ്ഞു: ‘നിങ്ങള്‍ക്കായി ഇന്നു കര്‍ത്താവ് ചെയ്യാന്‍ പോകുന്ന രക്ഷാകൃത്യം നിങ്ങള്‍ കാണും.’ ഇപ്പോള്‍ കാണാത്തത് നിങ്ങള്‍ കാണാനിരിക്കുന്നു എന്നര്‍ത്ഥം.
കടല്‍ വരണ്ട ഭൂമിയായ ചരിത്രം അന്നേവരെ അവര്‍ക്കില്ല. എന്നിട്ടും വിശ്വാസത്തില്‍ മോശ അത് കണ്ടു. കാഴ്ച ഭയപ്പെടുത്തും, വിശ്വാസമാകട്ടെ ശക്തിപ്പെടുത്തും. വിശ്വാസത്തോടെ അവര്‍ ആദ്യചുവടു വച്ചു. കിഴക്കന്‍ കാറ്റു വീശുന്നതും കടല്‍ രണ്ടായി പകുത്തു നില്ക്കുന്നതും ഇസ്രായേല്‍ക്കാര്‍ അവരുടെ മാളങ്ങളില്‍നിന്നും പുറത്തിറങ്ങിയതിനുശേഷം മാത്രമാണ്. വിശ്വാസിയുടെ കാല്‍വയ്പില്‍ ദൈവത്തിന് മുഖം തിരിക്കാ ന് ആവില്ല. അതേസമയം, വിശ്വാസിയുടെ കാല്‍വയ്പുകളെ അവിശ്വാസി പിന്തുടര്‍ന്നാ ല്‍ മുങ്ങിച്ചാവും. ഫറവോയുടെ സൈന്യ ത്തെ മുഴുവന്‍ കടല്‍ വിഴുങ്ങിയതുപോലെ.
വിശ്വാസം ഒരു ടെക്നിക് അല്ല. അതൊരു സമര്‍പ്പണമാണ്, ആത്മസമര്‍പ്പണം. ദൈവത്തെ കാണാനും ധ്യാനിക്കാനും നീ നല്കേണ്ട വിലയാണ് ഈ സമര്‍പ്പണം. സമര്‍പ്പിക്കുന്നവര്‍ക്കുള്ള സമ്മാനമാണ് ഈ ആറാം ഇന്ദ്രിയം. കാണാത്ത കാര്യങ്ങള്‍ കണ്‍മുമ്പിലെന്നപോലെ കാണാനാകും ഈ ഇന്ദ്രിയത്തിലൂടെ നോക്കുമ്പോള്‍. ആ യഥാര്‍ത്ഥ കാഴ്ചയാണ് നമുക്കാവശ്യം, കണ്‍പോളകള്‍ക്കപ്പുറമുള്ള ഒന്ന്. ദാവീദ് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചതോര്‍ക്കുക. ദൈവമേ, എന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ തുറക്കണമേ. അങ്ങയുടെ പ്രമാണങ്ങളുടെ വൈശിഷ്ട്യം ഞാന്‍ കാണട്ടെ (സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 119:18). ആന്തരികനേത്രങ്ങള്‍ തുറന്നു കിട്ടാനാണ് ഈ പ്രാര്‍ത്ഥന. എന്നും വേണം, നമുക്കും ഈ പ്രാര്‍ത്ഥന. കാര്യങ്ങളെ യഥാവിധം കാണാന്‍, മനസിലാക്കാന്‍.
കാഴ്ചയില്‍ കുരുങ്ങിയ വിശ്വാസി ഭയത്തിലും ആകുലതയിലും ആയിരിക്കും. എന്നാല്‍ വിശ്വാസത്തില്‍ കാര്യങ്ങളെ നേരിടുന്നവന്‍ പ്രതിബന്ധങ്ങളെ അതിജീവിച്ചും മുന്നോട്ടുപോകും. അതിനാല്‍ നമുക്കും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം, ഓ ദൈവമേ, എന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ തുറക്കണമേ!
'
അന്ന് കൊന്ത ചൊല്ലുവാനായി ഇരുന്നപ്പോള്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിട്ട് വചനപ്പെട്ടിയില്‍ നിന്ന് ഒരു വചനം എടുത്തു. അത് ഇങ്ങനെയായിരുന്നു: “കര്‍ത്താവേ, കര്‍ത്താവേ എന്ന് എന്നോടു വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുന്നവനല്ല, എന്‍റെ സ്വര്‍ഗസ്ഥനായ പിതാവിന്‍റെ ഇഷ്ടം നിറവേറ്റുന്നവനാണ്, സ്വര്‍ഗരാജ്യത്തില്‍ പ്രവേശിക്കുക.” (മത്തായി 7:21)
എനിക്ക് എന്നില്‍ത്തന്നെ യാതൊരു പ്രതീക്ഷക്കും വക ഇല്ലായിരുന്നു. ഞാന്‍ മടിയുള്ളവളാണ്. തുടക്കമിടും, പൂര്‍ത്തിയാക്കില്ല. ഇങ്ങനെ ബലഹീനയും പാപിയുമായ ഒരുവള്‍ക്ക് എങ്ങനെ പിതാവിന്‍റെ ഹിതം നിറവേറ്റാനാകും ? ഞാന്‍ തല ഉയര്‍ത്തി മാതാവിനോട് ചോദിച്ചു, “എനിക്ക് എന്‍റെ പിതാവിന്‍റെ ഹിതം നിറവേറ്റാന്‍ സാധിക്കുമോ?” മാതാവ് പറഞ്ഞു, “ഇല്ല” എന്‍റെ ആശങ്ക അസ്ഥാനത്തായില്ല എന്നെനിക്ക് മനസ്സിലായി. ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ വിഷമിച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് മാതാവ് പറഞ്ഞു: “സാരമില്ല, പിതാവിന്‍റെ ഹിതം ഞാന്‍ നിന്നില്‍ നിറവേറ്റി തരാം.” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു, “എങ്ങനെ?” മാതാവ് പറഞ്ഞു, “നിന്‍റെ മകന് ഒന്നാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കു ന്നു. അവനെ സ്കൂളില്‍ ചേര്‍ത്തതും അവനു വേണ്ടുന്നതെല്ലാം മേടിച്ചു കൊടുത്തതും ആരാണ്? കൊച്ചിന്‍റെ അപ്പന്‍. എല്ലാ വിഷയങ്ങള്‍ക്കും എ പ്ലസ് മേടിക്കണമെന്നാണ് അപ്പന്‍റെ ആഗ്രഹം. മകന് ഇത് അറിയാമെങ്കിലും അവന് എപ്പോഴും കളിച്ചു നടക്കുന്നു. പഠിക്കാന്‍ വളരെ മടിയാണ്. അമ്മയ്ക്ക് ഇത് അറിയാം. അപ്പോള്‍ കൊച്ചിന്‍റെ അമ്മയായി നീ എന്ത് ചെയ്യും?
നീ നല്ല നുള്ളും അടിയും ഒക്കെ കൊടുത്ത് പിടിച്ചിരുത്തി പഠിപ്പിക്കും. അവസാനം പരീക്ഷക്ക് എല്ലാ വിഷയങ്ങള്‍ക്കും അവന് എ പ്ലസ് ലഭിച്ചു. അങ്ങനെ അപ്പന്‍റെ ആഗ്രഹം മകന് സാധിച്ചുകൊടുത്തു സത്യത്തില്‍ ഇവരില്‍ ആരാണ് അപ്പന്‍റെ ഹിതം നിറവേറ്റാന്‍ കഷ്ടപ്പെട്ടത്? കൊച്ചിന്‍റെ അമ്മയായ നീ. ഇതുപോലെയാണ് അമ്മയായ ഞാന്‍ പിതാവിനോട് ഹിതം നിറവേറ്റാന്‍ നിന്നെ സഹായിക്കുന്നത്.” പിന്നീട് ഞാന്‍ എല്ലാ ദിവസവും വിമലഹൃദയപ്രതിഷ്ഠ ചൊല്ലി കഴിയുമ്പോള്‍ അമ്മേ മാതാവേ, പിതാവിന്‍റെ ഹിതം അങ്ങ് എന്നില്‍ നിറവേറ്റിതരണമേ എന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
ഇന്ന് ഞാന്‍ ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്നു ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്ന പല കാര്യങ്ങളും എനിക്ക് ചെയ്യാന്‍ സാധിച്ചത് പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ ശക്തമായ ഇടപെടല്‍ മൂലമാണെന്ന്. എഴുതാന്‍ വളരെ മടിയുള്ള വ്യക്തിയാണ് ഞാന്‍. ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്നത് എഴുതാന്‍ എന്നെ നിര്‍ബന്ധിക്കുന്ന ശക്തി എന്‍റെ അമ്മയാണ്. എഴുതാന്‍ മടിയുള്ള ഞാന്‍ 180 പേജുള്ള ഒരു ബുക്ക് എഴുതി പൂര്‍ത്തിയാക്കണമെങ്കില്‍ എന്തുമാത്രം അതിനായി പരിശ്രമിക്കണം എന്ന് ഇത് വായിക്കുന്ന നിങ്ങള്‍ക്ക് ഊഹിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. എങ്കിലും ഞാനത് എഴുതി പൂര്‍ത്തിയാക്കുകയും പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇപ്പോഴും എഴുത്ത് എനിക്ക് മടി തന്നെയാണ്. പക്ഷേ പരിശുദ്ധ അമ്മ എന്നോട് പറയുന്ന ഒരു വാക്കുണ്ട് “നീ പിതാവിന്‍റെ മനസ്സ് അറിയാന്‍ എപ്പോഴും ശ്രമിക്കണം. അപ്പോള്‍ പിതാവ് എന്താണ് നിന്നില്‍ നിന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നത് എന്ന് അറിയാന്‍ കഴിയും.”
സകല വിശുദ്ധരുടെ ലുത്തിനിയ ചെല്ലുമ്പോഴും പിതാവിന്‍റെ ഹിതം നിറവേറ്റാന്‍ എന്നെ സഹായിക്കണമേ എന്ന് അപേക്ഷിക്കാം. എപ്പോഴും പിതാവിന്‍റെ ഹിതം നിറവേറ്റാന്‍ പരിശ്രമിക്കുന്നവരാകാം. അങ്ങനെ നമുക്ക് ദൈവത്തെ പ്രസാദിപ്പിക്കാം. അപ്പോള്‍ ദൈവം നമ്മെ നോക്കി പറയും, ഇവന്‍ എന്‍റെ പ്രിയപുത്രന്‍ ഇവനില്‍ ഞാന്‍ പ്രസാദിച്ചിരിക്കുന്നു (മത്തായി 3:17).
പ്രാര്‍ത്ഥന
പരിശുദ്ധ അമ്മേ മാതാവേ, പിതാവിന്‍റെ ഹിതമെന്നില്‍ നിറവേറ്റി തരണമേ. വിശുദ്ധ അല്‍ഫോന്‍സാമ്മേ, പിതാവിന്‍റെ ഹിതം നിറവേറ്റാന്‍ എന്നെ സഹായിക്ക ണമേ. വിശുദ്ധ കൊച്ചുത്രേസ്യയേ, പിതാവിന്‍റെ ഹിതം നിറവേറ്റാന്‍ എന്നെ സഹായിക്കണേ.
'