എല്ലാം തിരുപ്പിറവി!
യേശു ഭൂവില്‍ പിറന്നതിന്‍റെ സന്തോഷം ആഘോഷിക്കുകയാണ് നാം. ദൈവപിതാവ് തന്റെ കാരുണ്യത്താല്‍ നമ്മുടെ രക്ഷ സംജാതമാക്കാന്‍ പ്രിയപുത്രനെ മനുഷ്യന്‍റെ പക്കലേക്ക് അയച്ചു. ഈ പുത്രന്‍ പുല്‍ക്കൂട്ടില്‍ പിറന്നത് ഓരോ വര്‍ഷവും ഏറ്റവും വലിയ സന്തോഷത്തോടെ അനുസ്മരിക്കുകയും ആഘോഷിക്കുകയുമാണ് നാം. യേശുവിന്റെ പിറവിയെ എത്രമാത്രം ഒരുക്കത്തോടെയാണ് നാം സ്വീകരിക്കുന്നത്! ദൈവാലയങ്ങളില്‍ പ്രത്യേക പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍, നോമ്പാചരണം, നോമ്പുദിനങ്ങളില്‍ മുടങ്ങാതെ ദിവ്യബലിയില്‍ പങ്കെടുക്കുന്നവര്‍ക്ക് പ്രത്യേക സമ്മാനങ്ങള്‍, ശാരീരിക- മാനസിക പരിഹാരക്രിയകള്‍… ഇവയെല്ലാം തിരുപ്പിറവിയുടെ സവിശേഷതകള്‍ നമ്മില്‍ നിറയ്ക്കുകയാണ്.
യേശു എന്തിനാണ് പിറന്നതെന്ന് നമുക്കെല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാം. നമ്മുടെ രക്ഷയ്ക്ക്… സന്തോഷത്തിന്… സമാധാനത്തിന്… ഇങ്ങനെ അനേകം കാര്യങ്ങള്‍ കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കാന്‍ നമുക്കുണ്ട്. ഇവിടെ ഒരു വലിയ ചോദ്യം ഉയരുന്നു. രക്ഷകനായി തമ്പുരാന്‍ മണ്ണില്‍ പിറന്നത് നാമിന്ന് അനുസ്മരിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ അതിനൊരു കാരണം നാമും പിറന്നു എന്നതാണ്. എന്നാല്‍ നമ്മുടെ പിറവിയെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് എത്രമാത്രം സന്തോഷമുണ്ട്? പിറക്കാതിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് എപ്പോഴെങ്കിലും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ? നമ്മുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും ജനനം യേശുവിന്റെ ജനനം
പോലെ വിലപ്പെട്ടതാന്നറിഞ്ഞാല്‍ ജീവിതം എത്ര സുന്ദരമാകും, എന്തു സന്തോഷമായിരിക്കും നമ്മുടെ ഉള്ളില്‍.
ഞാന്‍ വൈദികനായി അഭിഷിക്തനായ ദിനത്തില്‍, പ്രഥമ ദിവ്യബലിയര്‍പ്പിക്കും മുന്‍പ് അന്ന് സന്നിഹിതരായിരുന്ന എല്ലാവര്‍ക്കും നന്ദി പറഞ്ഞു. ഒത്തിരിയേറെപ്പേര്‍ക്ക് നന്ദി പറഞ്ഞെങ്കിലും ഇന്നും മറക്കാതെ ഞാന്‍ ഹൃദയത്തില്‍ സൂക്ഷിക്കുന്ന ചില വാക്കുകളുണ്ട്, കൃത്യമായി എഴുതി തയാറാക്കി എന്റെ മാതാപിതാക്കളോട് പറഞ്ഞ വാക്കുകളാണത്: “പത്താമത്തെ മകനായി പിറക്കാന്‍ അനുവാദം തന്നതിന് നന്ദി.” പത്ത് മക്കളുള്ള വീട്ടിലെ ഏറ്റവും ഇളയവനാണ് ഞാന്‍. എന്റെ ഒരു സുഹൃത്ത് ഓര്‍മിപ്പിക്കാറുണ്ട്, ഈ നൂറ്റാണ്ടിലായിരുന്നെങ്കില്‍ നീ പിറക്കില്ലായിരുന്നുവെന്ന്! സത്യമാണത്. ഒന്ന്… രണ്ട്… തീര്‍ന്നു ഇന്ന് നമ്മുടെ വീടുകളിലെ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ എണ്ണം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ പിറവിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മപോലും എനിക്ക് സന്തോഷപ്രദമാണ്.
പത്ത് മക്കളുള്ള കുടുംബത്തില്‍ ആദ്യത്തേതാണെങ്കില്‍ ജനനം ഉറപ്പാണ്. അവസാനത്തെ കുഞ്ഞാകുമ്പോള്‍ വേണ്ടെന്നുവെക്കാന്‍ സാധ്യത കൂടുതലാണ്. പക്ഷേ, ചാച്ചനും അമ്മച്ചിയും എടുത്ത തീരുമാനം ദൈവത്തിന്റെ സ്നേഹം ഞാനും അനുഭവിക്കട്ടെ എന്നായിരുന്നു അങ്ങനെ ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു. വീട്ടില്‍ ആദ്യത്തെ അഞ്ച് മക്കളും പെണ്‍മക്കളായിരുന്നു. അതിനുശേഷം പിറന്നത് ഇരട്ട ആണ് കുഞ്ഞുങ്ങള്‍. ഇനിയും കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ വേണമെന്ന ആഗ്രഹം എന്റെ മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് അവിടംകൊണ്ട് അവസാനിപ്പിക്കാമായിരുന്നു.
എന്നാല്‍ ദൈവമാഗ്രഹിച്ചത് അവരിലൂടെ എന്‍റെകൂടി പിറവിയായിരുന്നു. ദൈവത്തിനു നന്ദി… ഞാന്‍ എന്റെ മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് നന്ദി പറഞ്ഞപ്പോള്‍ എന്റെ ഉള്ളിലെന്തൊക്കെയോ സംഭവിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇന്നും എന്റെ ഹൃദയം സന്തോഷത്താല്‍ നിറയുന്നു. എന്റെ പിറവിയെക്കുറിച്ച് ഒത്തിരി സന്തോഷിക്കുന്നവനും അഭിമാനിക്കുന്നവനുമാണ് ഞാന്‍. പലരും എന്നെ 10-ാമത്തവന്‍ എന്നു പറഞ്ഞു കളിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്. മാതാപിതാക്കള്‍ ആഗ്രഹിക്കാതെ പിറന്നവന്‍ എന്നുവരെ അതു നീണ്ടിട്ടുമുണ്ട്. എന്നാല്‍ ഞാന്‍ സങ്കടപ്പെട്ടത്
ഈ കളിയാക്കലിലല്ല മറിച്ച്, എനിക്കു താഴെ ഒരനുജനോ ഒരനുജത്തിയോ ഇല്ലല്ലോ എന്നോര്‍ത്താണ്.
പരിചയമുള്ള ഒരു കുടുംബം. ആണ്‍കുഞ്ഞ് പിറക്കാന്‍ അവര്‍ കാത്തിരുന്നു. ആദ്യത്തെ കുഞ്ഞ് പെണ്ണ്, രണ്ടാമത്തേതും മൂന്നാമത്തേതും പെണ്ണ്. നാലാമത്തേത് ആണ്‍കുഞ്ഞാകുമെന്ന് അവര്‍ ഉറച്ചുവിശ്വസിച്ചു. പലരും അങ്ങനെ പറയുകയും ചെയ്തു. എന്നാല്‍ പിറന്നത് പെണ്‍കുഞ്ഞ്. പ്രതീക്ഷയില്ലാത്ത മനസ്സുമായി വീണ്ടും ഒരു കുഞ്ഞുകൂടി പിറക്കാനുള്ള സാധ്യതയെ അവര്‍ നിഷേധിച്ചു.
ദൈവം വീണ്ടും ഒരു പിറവിക്കാലത്തിലേക്ക് നമ്മെ എത്തിക്കുകയാണ്. ദൈവപുത്രന്‍റെ പിറവിയെ വീണ്ടും ഉള്ളില്‍ സ്വീകരിക്കാന്‍… എന്റെ പിറവിയുടെ സവിശേഷത മനസ്സിലാക്കാന്‍…
“ഈ ജീവിതം എനിക്കെന്തിനു തന്നു കുഞ്ഞാക്കോ ചേട്ടാ… ഈ ജീവിതം എനിക്കെന്തിനു തന്നു കുഞ്ഞേലിയാമ്മ ചേടത്തീ,” എന്ന് പതിവായി പാടുന്ന ഒരു വ്യക്തിയെ എനിക്കറിയാം. സ്വന്തം അപ്പനെയും അമ്മയെയും ചോദ്യം ചെയ്യുകയാണ് അയാള്‍. ജീവിതനിരാശയില്‍ സ്വന്തം ജന്മത്തെ പഴിചാരി, ദൈവത്തെ പഴിചാരി, മാതാപിതാക്കളെ പഴിചാരി മുന്‍പോട്ടു നീങ്ങുമ്പോള്‍ എങ്ങനെയാണ് യേശു പിറന്നതിന്‍റെ സന്തോഷം കൊണ്ടാടാനാവുക?
“ദൈവമേ ഒരിക്കല്‍കൂടി നീ ഞങ്ങളുടെ ഇടയില്‍ പിറക്കണമേ, ഞങ്ങള്‍ക്ക് രക്ഷ ഒരുക്കിത്തരണമേ” എന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുമ്പോള്‍ ഓര്‍ക്കേണ്ട ഒരു കാര്യമുണ്ട്. നമ്മുടെ പിറവിയെ ഇന്നുവരെ നാം അംഗീകരിച്ചിട്ടില്ലെങ്കില്‍, നല്ല മനസ്സോടെ സ്വീകരിച്ചിട്ടില്ലെങ്കില്‍, ഏതെങ്കിലും കാരണത്താല്‍ ഈ ജന്മത്തെ നിഷേധപരമായാണ് കാണുന്നതെങ്കില്‍ യേശു നമ്മുടെ ഉള്ളില്‍ ഇതുവരെ
പിറന്നിട്ടില്ല. മാറ്റം വരുത്താന്‍ തീരുമാനമെടുക്കാം…
ഈ ക്രിസ്മസിനെങ്കിലും ഈശോ നമ്മുടെ ഉള്ളില്‍ പിറന്നുവെന്നും എമ്മാനുവേലായി ജീവിക്കുന്നുവെന്നുമുള്ള അനുഭവം ലഭിക്കാന്‍ പുല്‍ക്കൂട്ടിലെ തമ്പുരാനോടു ഹൃദയം നൊന്ത് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം. 25 ദിവസം നോമ്പു നോക്കുമ്പോഴും മുടങ്ങാതെ ദിവ്യബലിയില്‍ പങ്കുചേരുമ്പോഴും നമ്മുടെ പിറവിയെയോ മറ്റാരുടെയെങ്കിലും പിറവിയെയോ നാം വിലകുറച്ചു കാണുന്നുവെങ്കില്‍… ഈശോ പിറക്കാനുള്ള ഇടം ഇനിയും ഒരുക്കപ്പെട്ടിട്ടല്ല എന്നാണര്‍ത്ഥം.
‘ഭൂമുഖം കാണും പൈതലിനുപുല്‍ക്കൂട്ടിലുണ്ണിതന്‍ പൊന്മുഖമായ് ആരോമലതിന്‍ പൂപുഞ്ചിരിയില്‍പാരിതില്‍ വിടരുന്നു സ്വര്‍ഗവും.’
ആരോ എഴുതിയ മനോഹരമായ ഗാനത്തിന്‍റെ ഈരടികളാണിത്. ഭൂവിലേക്കു പിറന്നുവീഴുന്ന ഓരോ കുഞ്ഞി
നും പുല്‍ക്കൂട്ടിലെ പൊന്നുതമ്പുരാന്‍റെ തിരുമുഖമാണ്. ആ കുഞ്ഞ് പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ഭൂമിയില്‍ സ്വര്‍ഗം വിടരുകയാണ്. എത്രയോ അര്‍ത്ഥവത്തായ വാക്കുകള്‍.
ഈ ഭൂമിയില്‍ നമുക്കും പിറക്കാനായത് എത്രയോ മഹത്തായ കാര്യമാണ്. എന്നാല്‍ പലപ്പോഴും ഗര്‍ഭപാത്രത്തില്‍വെച്ചുതന്നെ ജീവന്‍ അവസാനിപ്പിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ സ്വര്‍ഗവാസികള്‍
പോലും ദുഃഖിതരാകുന്നു. വിടര്‍ന്നുവരുന്ന സ്വര്‍ഗത്തിന്‍റെ സന്തോഷം മുളയിലേ ഇറുത്തു കളയപ്പെടുമ്പോള്‍ സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം എത്രയധികമാണ് വേദനിക്കുന്നത്. ലോകത്തെവിടെയെങ്കിലും ഒരു കുടുംബത്തില്‍ ഒരു കുഞ്ഞ് പിറക്കാന്‍ ദമ്പതികള്‍ മനസ്സുകാട്ടുമ്പോള്‍ അത്യുന്നതങ്ങളിലെ ദൈവമഹത്വം നല്ല മനസ്സുള്ള ആ കുടുംബത്തിലേക്കും കടന്നുവരികയാണ്.
ക്രിസ്മസ് നക്ഷത്രങ്ങളും പുല്‍ക്കൂടും കരോള്‍ ഗാനങ്ങളും പാതിരാ കുര്‍ബാനയും അതോടൊപ്പം 25 ദിവസം ഒഴിവാക്കിയ ഭക്ഷണപാനീയങ്ങളും മറ്റു പലതും ജീവിതത്തിലേക്കു വീണ്ടും കടന്നുവരുന്ന അനുഭവമാണ് പലപ്പോഴും നമുക്കുള്ളത്. ക്രിസ്മസ് കഴിയുമ്പോള്‍ നാം വീണ്ടും പഴയ മനുഷ്യരായി മാറുന്നു… തമ്പുരാന്‍ ഏറ്റവും നിസ്സാരനായി പുല്‍ക്കൂട്ടില്‍ പിറന്നത് 25 ദിവസത്തെ ഒരുക്കത്തിനുശേഷം തെറ്റുകുറ്റങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ പഴയ ജീവിതം ആവര്‍ത്തിക്കാനല്ല. പകരം ദൈവപുത്രന്‍റെ പിറവിയെ സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിക്കാനും ഓരോരുത്തരും പിറവിയുടെ അര്‍ത്ഥം മനസ്സിലാക്കി പ്രത്യാശയോടെ ജീവിക്കാനുമാണ്.
പുല്‍ക്കൂട്ടിലെ പിറവിയുടെ സന്തോഷം ജീവിതത്തില്‍ അനുഭവിച്ചിട്ടുള്ളവര്‍ ഏതു ജീവനെയും ആദരിക്കുന്നവരും ബഹുമാനിക്കുന്നവരുമായിരിക്കും എന്നുറപ്പാണ്. അങ്ങനെയല്ലെങ്കില്‍ ഈശോയുടെ പിറവി ബാഹ്യതലത്തില്‍ മാത്രമാണ് നാം ഇതുവരെ ആഘോഷിച്ചിട്ടുള്ളത് എന്നാണര്‍ത്ഥം. ജീവനെ സ്നേഹിക്കുന്നവര്‍ ഇന്ന് ഏറെയുണ്ട്. കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ പിറന്നതിന്‍റെ സന്തോഷം പങ്കുവെക്കുന്ന അനേകരുണ്ട്. ഓരോ കുഞ്ഞിന്‍റെയും പിറവിക്കുവേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥനയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നവരുണ്ട്. എന്നാല്‍ കുഞ്ഞു പിറന്നു കഴിയുമ്പോള്‍ ആണ് പെണ്‍ ലേബലുകളില്‍ വേര്‍തിരിവുകളും നീരസങ്ങളും പ്രകടമാക്കുമ്പോള്‍ സന്തോഷം നഷ്ടമാകുകയല്ലേ?
ലോകത്തെല്ലായിടത്തും തന്നെയിന്ന് ജീവന്‍റെ സംരക്ഷകരുണ്ട്- അംഗവൈകല്യമുള്ളവര്‍, ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടവര്‍, ആരുമില്ലാത്തവര്‍ തുടങ്ങി ഏതു അവസ്ഥയിലുള്ള ജീവനെയും പരിപാലിക്കുന്നവര്‍. അവര്‍ എന്നും ഈശോയുടെ പിറവിആഘോഷിക്കുകയാണ്. ഈ വര്‍ഷത്തെ ഈശോയുടെ പിറവി പുതുമ നിറഞ്ഞതാകട്ടെ. സ്വന്തം ജീവിതത്തില്‍ ദൈവിക സാന്നിധ്യം അനുഭവിക്കാന്‍, നമ്മുടെ പിറവിയെ അംഗീകരിക്കാന്‍, സ്നേഹിക്കാന്‍, സ്വീകരിക്കാന്‍, മറ്റുള്ളവരുടെ ജീവനെയും ആദരിക്കാന്‍, ബഹുമാനിക്കാന്‍, ബാഹ്യസവിശേഷതകള്‍ക്കതീതമായി എല്ലാവരിലും ദൈവികത ദര്‍ശിക്കാന്‍ ഈ വര്‍ഷത്തെ ക്രിസ്മസ് സഹായിക്കട്ടെയെന്ന് നമുക്കു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം. പുല്‍ക്കൂട്ടിലെ പൊന്നുതമ്പുരാന്‍റെ
അനുഗ്രഹം നമ്മുടെ വ്യക്തിജീവിതത്തിലും കുടുംബജീവിതത്തിലും എന്നും വിളങ്ങി നില്‍ക്കട്ടെ.
Paul Kottarom Capuchin
Latest Articles
രോഗശാന്തിക്ക് അത്യന്താപേക്ഷിതമായ ഒരു ഘടകമാണ് പ്രതീക്ഷാനിര്‍ഭരമായ വിശ്വാസം- പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്ന ആളിനും രോഗിക്കും. അപസ്മാരരോഗിയെ സുഖപ്പെടുത്താന്‍ തങ്ങള്‍ക്ക് എന്തുകൊണ്ട് സാധിച്ചില്ല എന്ന ശിഷ്യന്മാരുടെ ചോദ്യത്തിന് ‘നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസക്കുറവുകൊണ്ടുതന്നെ’ എന്നാണവിടുന്ന് മറുപടി നല്കിയത്. ചിലപ്പോള്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ വിശ്വാസം രോഗിക്ക് സൗഖ്യദായകമായി ഭവിക്കും. അപസ്മാരരോഗിയുടെ പിതാവിൻ്റെ വിശ്വാസം, കനാന്‍കാരി സ്ത്രീയുടെ വിശ്വാസം, ശതാധിപൻ്റെ വിശ്വാസം തുടങ്ങിയവ ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. യേശുവിന് ഇത് ചെയ്യാന്‍ കഴിയും. അവിടുന്ന് ഇത് ചെയ്യുമെന്നുള്ള വിശ്വാസമാണ് ആവശ്യം. ചില രോഗങ്ങള്‍ക്ക് ഉടനടി സൗഖ്യം കിട്ടുമ്പോള്‍ മറ്റ് ചിലത് ക്രമേണയായിരിക്കും സുഖപ്പെടുന്നത്. രോഗശാന്തി നല്കിക്കൊണ്ടാണ് കര്‍ത്താവ് ചിലരെ വിശ്വാസത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍ മറ്റ് ചിലരെ വിശ്വാസത്തിലേക്കും ശരണത്തിലേക്കും നയിച്ചതിനുശേഷംമാത്രം രോഗശാന്തി നല്കി അനുഗ്രഹിക്കുന്നു. രോഗത്തിലൂടെ നമ്മുടെ വിശുദ്ധീകരണവും മാനസാന്തരവുമാണ് ദൈവം ലക്ഷ്യമാക്കുന്നതെങ്കില്‍ നാം ഉദ്ദേശിച്ച സമയത്ത് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന രീതിയില്‍ സൗഖ്യം കിട്ടിയെന്ന് വരില്ല. അതിന്റെ അര്‍ത്ഥം ദൈവം നമ്മുടെ പ്രാര്‍ത്ഥന കേട്ടില്ല എന്നതല്ല. പ്രത്യുത നിശബ്ദതയിലൂടെ ദൈവം നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ വിശുദ്ധീകരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നതാണ്- തൻ്റെയും മറ്റുള്ളവരുടെയും രക്ഷയ്ക്കുവേണ്ടി യേശുവിനോട് ചേര്‍ന്ന് സഹിക്കാന്‍ വിളിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള അവസരങ്ങളില്‍ വേദന സഹിക്കാനുള്ള ശക്തിയായിരിക്കും രോഗശാന്തിശുശ്രൂഷയിലൂടെ ലഭിക്കുക. കൂടോത്രം, മന്ത്രവാദം, ചാത്തന്‍സേവ തുടങ്ങിയവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടുള്ളവര്‍ രോഗശാന്തിപ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ക്കുമുമ്പായി പിശാചിനെയും അവന്റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെയും ഉപേക്ഷിക്കുകയും യേശുവിനെ കര്‍ത്താവായി ഏറ്റുപറയുകയും ചെയ്യേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. കഠിനമായ വെറുപ്പ്, അശുദ്ധി, ഭയം ഇവയിലൂടെയെല്ലാം പൈശാചികശക്തികള്‍ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവരികയും നമ്മുടെ ശാരീരിക മാനസികതലങ്ങളില്‍ അസ്വസ്ഥത സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്. ഇത്തരം രോഗങ്ങള്‍ ഔഷധപ്രയോഗംകൊണ്ട് ഒരിക്കലും സുഖപ്പെടുകയില്ല. എന്നാല്‍ യേശുനാമത്തില്‍ പൈശാചികശക്തികളെ ബന്ധിക്കുകയും ഒഴിവാക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഇത്തരം അസുഖങ്ങള്‍ ഇല്ലാതായിത്തീരും. മദ്യപാനംപോലെയുള്ള മ്ലേച്ഛമായ ജീവിതചര്യകൊണ്ട് രോഗിയായിത്തീര്‍ന്ന ഒരാള്‍- ആരോഗ്യം കിട്ടിയാല്‍ വീണ്ടും കുടിക്കാന്‍ ഒരുങ്ങിയിരിക്കുന്ന മനസുള്ള വ്യക്തിയാണെങ്കില്‍ കര്‍ത്താവില്‍നിന്നും രോഗശാന്തി പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതില്‍ അര്‍ത്ഥമില്ല. തന്റെ പഴയ ജീവിതം ഉപേക്ഷിക്കുകയും ദൈവഹിതമനുസരിച്ചുള്ള പുതിയ ഒരു ജീവിതം നയിക്കാന്‍ തീരുമാനമെടുക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടുവേണം അത്തരം വ്യക്തികള്‍ രോഗശാന്തിപ്രാര്‍ത്ഥനകളില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍. ഓരോ രോഗശാന്തിയും ദൈവസ്‌നേഹത്തിന്റെ അടയാളമാണ്. രോഗഗ്രസ്തമായ ഇന്നത്തെ ലോകത്തെ സുഖപ്പെടുത്താനും പുനരുദ്ധരിക്കാനും ദൈവത്തിന്റെ ഈ സ്‌നേഹത്തിനുമാത്രമേ കഴിയൂ. പാപം വര്‍ധിച്ച ഈ കാലയളവില്‍ ദൈവം തന്റെ കൃപയെയും വര്‍ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു, അടയാളങ്ങളും അത്ഭുതങ്ങളും പ്രവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ട് അവിടുന്ന് ലോകത്തെ ഉണര്‍ത്തുകയും തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നമുക്ക് കര്‍ത്താവിനോട് നന്ദി പറയാം. എല്ലാ വചനപ്രഘോഷണവേദികളിലും രോഗശാന്തികള്‍ ധാരാളമായി ഉണ്ടാകാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും ചെയ്യാം. അങ്ങനെ അനേകര്‍ രക്ഷയുടെ സന്തോഷം അനുഭവിച്ചറിയാന്‍ ഇടയാകട്ടെ.
യു.എസ്: ഡെന്‍വറിലെ ബിഷപ് മാഷെബൂഫ് ഹൈസ്‌കൂള്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ ബസര്‍ ലൈറ്റ് അണയുന്നത് ആത്മാവിന്‍റെ സ്‌നാനത്തിനുള്ള ക്ഷണമാണ്. കാരണം ചാപ്ലിന്‍ ഫാ. സി.ജെ. മാസ്റ്റ് വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ കുമ്പസാരിക്കാന്‍ ക്ഷണിക്കുന്നതിന്റെ അടയാളമാണ് അണയുന്ന ആ ബസര്‍ ലൈറ്റ്. കുമ്പസാരത്തിന് ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ നേരത്തേതന്നെ ബസര്‍ എടുത്തുകൊണ്ട് പോകും. ക്ലാസിലോ വിശ്രമവേളയിലോ, എപ്പോഴായാലും, തങ്ങളുടെ ബസറിൻ്റെ ചുവന്ന ലൈറ്റ് അണയുന്നത് അപ്പോള്‍ ഫാ. മാസ്റ്റ് ആ വിദ്യാര്‍ത്ഥിയെ കുമ്പസാരിപ്പിക്കാന്‍ ഒരുക്കമാണെന്നതിൻ്റെ സൂചനയാണ്. പ്രാര്‍ത്ഥനയില്‍ ഫാ. മാസ്റ്റിന് ലഭിച്ച ഒരു ആശയമാണിത്. ആദ്യം എല്ലാവര്‍ക്കും ഇത് ഒരു തമാശയായി തോന്നിയെങ്കിലും പ്രിന്‍സിപ്പല്‍ മിസ്റ്റര്‍ സീഗലിൻ്റെ അനുവാദത്തോടെ ഇത് നടപ്പിലാക്കി. പക്ഷേ വളരെ ഫലപ്രദമാണെന്നാണ് ഇപ്പോള്‍ എല്ലാവരുടെയും അഭിപ്രായം. കാരണം വളരെയേറെ തിരക്കുള്ളവരാണ് ഹൈസ്‌കൂള്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍. ക്ലാസ് സമയത്തിനു പുറത്ത് കുമ്പസാരിക്കാനായി വരിനില്‍ക്കാന്‍ അവര്‍ക്ക് സാധിച്ചെന്ന് വരില്ല. അതിനാല്‍ത്തന്നെ ആ സമയം ലാഭിച്ച്, ഭയമില്ലാതെയും സ്വസ്ഥമായും ഫാ. മാസ്റ്റിനെ സമീപിക്കാന്‍ ഈ സംവിധാനത്തിലൂടെ സാധിക്കുന്നു. അതുവഴി കുമ്പസാരമെന്ന കൂദാശ നല്കുന്ന സാന്ത്വനവും സമാധാനവും ലഭിച്ച് പ്രത്യാശയോടെ മുന്നോട്ടുപോകാനും അവസരം ലഭിക്കുന്നു.
കുറെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ പിറകിലേക്കൊരു യാത്ര. നഴ്‌സായി ജോലി ചെയ്യുന്ന സമയം. നഴ്‌സിംഗ് ലൈസന്‍സ് പ്രത്യേക കാലപരിധിക്കുള്ളില്‍ പുതുക്കിയെടുക്കേണ്ട ഒരു രേഖയാണ്. ഓരോ തവണ ലൈസന്‍സ് പുതുക്കുമ്പോഴും നഴ്‌സുമാര്‍ ചില ക്ലാസ്സുകളിലും മറ്റും പങ്കെടുത്ത് ആവശ്യമായ മണിക്കൂറുകള്‍ നീക്കിവച്ച് അതിനു വേണ്ടുന്ന സി. എം .ഇ (കണ്ടിന്യൂയിങ് മെഡിക്കല്‍ എഡ്യൂക്കേഷന്‍) പോയിന്റുകളും കരസ്ഥമാക്കണം. ഓണ്‍ലൈന്‍ ആയോ അല്ലാതെയോ ഇവയില്‍ പങ്കെടുക്കാവുന്നതാണ്. പല നഴ്‌സുമാര്‍ക്കും ഇതിനു സാധിക്കാറില്ല എന്നത് ഒരു സത്യവുമാണ്. അന്ന് ഞാന്‍ നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞു വളരെ ക്ഷീണിതയായാണ് മുറിയില്‍ വന്നത്. കുളി കഴിഞ്ഞു കിടക്കാനൊരുങ്ങുമ്പോള്‍ മൊബൈലില്‍ ഒരു റിമൈന്‍ഡര്‍. ഇന്ന് ഒരു കോണ്‍ഫറന്‍സില്‍ പങ്കെടുക്കേണ്ടതാണ്. എങ്കിലേ ലൈസെന്‍സ് പുതുക്കലിന് ആവശ്യമായ പോയിന്റ് കിട്ടൂ. കിടക്കയില്‍ കിടക്കുന്ന ഞാന്‍ ഈശോയെ ദയനീയമായി നോക്കി. ഈശോക്കുള്ള പരാതിപ്പെട്ടി തുറന്നു. ‘ദേ ഈശോയേ, തല പൊങ്ങുന്നില്ല. എനിക്ക് എവിടെയും പോകാന്‍ വയ്യ. വേറെ ഒരു ക്ലാസ് എനിക്ക് വേണ്ടി ഒന്ന് അറേഞ്ച് ചെയ്‌തേക്കണേ.’ തലവഴി പുതപ്പു വലിച്ചിട്ട് ഞാന്‍ നിദ്രയിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി. അന്ന് വൈകിട്ട് ഒരു സുഹൃത്ത് എന്നെ കാണാന്‍ വന്നു. അവളുടെ കയ്യില്‍ ഒരു സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റും ഉണ്ടായിരുന്നു. എനിക്ക് നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടി ആയിരുന്നെന്നും കോണ്‍ഫറന്‍സില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ കഴിയില്ലെന്നും മനസ്സിലാക്കിയ അവള്‍ എന്നോടുള്ള നിഷ്‌കളങ്ക സ്‌നേഹത്തെ പ്രതി കോണ്‍ഫറന്‍സില്‍ പങ്കെടുത്തവരുടെ നെയിം ലിസ്റ്റില്‍ എന്റെയും പേരെഴുതിയത്രേ. കേട്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് പുതുമയൊന്നും തോന്നിയില്ല. കാരണം ഇതൊക്കെ പലയിടത്തും തനിയാവര്‍ത്തനങ്ങളായി കണ്ടിട്ടുള്ളതും കേട്ടിട്ടുള്ളതും ആണ്. ജോലിയുടെ ക്ഷീണം നിമിത്തം കൂടുതല്‍ ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ ഞാന്‍ വീണ്ടും വിശ്രമത്തിലായി. അവള്‍ സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് മുറിയില്‍ വച്ച് യാത്രയായി. ഏകദേശം അഞ്ചു നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ തന്നെ എനിക്ക് അതിതീവ്രമായ തലവേദന അനുഭവപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങി. എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും ഉറങ്ങാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. വേദനസംഹാരികള്‍ കഴിച്ചു നോക്കി. യാതൊരു ശമനവുമില്ല. എന്താണ് പെട്ടെന്നൊരു തലവേദനക്ക് കാരണം എന്ന് മനസ്സിലായില്ല. അന്ന് രാത്രി ഒരു നിമിഷം പോലും കിടക്കാനോ ഉറങ്ങാനോ കഴിയാതെ തല ഒരു തുണി ഉപയോഗിച്ച് കെട്ടിവച്ചു മുറിയില്‍ നടന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു. നേരം പുലരാറായപ്പോള്‍ ഈശോയുടെ അടുത്ത് എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട തിരുഹൃദയ രൂപത്തിന് മുന്‍പില്‍ ഞാന്‍ തളര്‍ന്നു കിടന്നു. ശരീരത്തിനും മനസിനുമെല്ലാം ഭാരം അനുഭവപ്പെടുന്നു. എന്തിനെന്നറിയാത്ത ഒരു വലിയ ദുഃഖം എന്റെ ആത്മാവില്‍ നിറഞ്ഞു. ഈശോയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കിടക്കുമ്പോള്‍ കണ്ണുകള്‍ അറിയാതെ നിറഞ്ഞൊഴുകി. ഈശോയുടെ സ്വരം ഞാന്‍ കേട്ടു, ”ആ സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് കീറിക്കളയുക. ഏറ്റുപറഞ്ഞു കുമ്പസാരിക്കുക.” തലവേദനയുടെ കാഠിന്യം പിന്നെയും കൂടിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. നിലത്തുനിന്ന് എങ്ങനെയോ എഴുന്നേറ്റ ഞാന്‍ ഈശോയുടെ മുന്‍പില്‍ വച്ചുതന്നെ സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് കീറിക്കളഞ്ഞു. പെട്ടെന്നുതന്നെ ദൈവാലയത്തിലേക്ക് പോകാന്‍ ഒരുങ്ങി. ഈശോയോട് ഒരുപാട് തവണ മാപ്പു പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു. ദൈവാലയത്തില്‍ എത്തി പരിശുദ്ധ കുര്‍ബ്ബാനക്ക് മുന്‍പ് വൈദികനോട് എന്റെ തെറ്റ് ഏറ്റുപറഞ്ഞു കുമ്പസാരിച്ചു. തലവേദന അല്പം കുറയുന്നതുപോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു. തിരിച്ച് മുറിയില്‍ വന്നപ്പോള്‍ വേദനയില്‍ അല്പം കുറവ് അനുഭവപ്പെട്ടതല്ലാതെ തലവേദന വിട്ടുമാറുന്നില്ല. ഈശോയോട് അല്പം പിണക്കം തോന്നി. ഈശോ പറഞ്ഞത് അക്ഷരംപ്രതി അനുസരിച്ചതിന്റെ ഗമയില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോഴാണ് അടുത്ത ഡയലോഗ് വരുന്നത്. ഈശോയുടെ ഡിമാന്‍ഡ് പലപ്പോഴും ഭീകരമായി തോന്നാറുണ്ട്. അവനെ സ്‌നേഹിക്കുന്നവരോട് കുറച്ചു കൂടുതല്‍ ആയിരിക്കും എന്ന് വേണമെങ്കില്‍ പറയാം. ഉടനെ കൂട്ടുകാരിയെ വിളിക്കുകയും അവളോട് കുമ്പസാരിക്കാന്‍ പറയുകയും ചെയ്യുക എന്നുള്ളതാണ് രണ്ടാമത്തെ ടാസ്‌ക്. ഈശോക്ക് എന്തിനാ ഇത്രയ്ക്ക് വാശി എന്നുള്ള മട്ടില്‍ ഞാന്‍ ഒരല്പം കലിപ്പ് കാണിച്ചു. പക്ഷേ തലവേദന കാരണം വേറെ നിവൃത്തിയില്ലാതായി. ഫോണില്‍ സുഹൃത്തിനെ വിളിച്ചു. അവളുടെ നിഷ്‌കളങ്കസ്‌നേഹത്തിന് ഈശോ തന്ന സ്‌നേഹസമ്മാനത്തെക്കുറിച്ച് വിവരിച്ചു. ഫോണിന്റെ മറുതലയില്‍ കരച്ചില്‍ കേള്‍ക്കാം. അല്‍പസമയത്തിനുള്ളില്‍ത്തന്നെ അവള്‍ എൻ്റെ മുറിയില്‍ വന്നു. തല കെട്ടിവച്ചു കിടക്കുന്ന എന്നെയും തിരുഹൃദയ ഈശോയെയും അവള്‍ മാറി മാറി നോക്കിക്കൊണ്ടു കണ്ണീര്‍ വാര്‍ത്തു. സമയം ഉച്ചയായി. ഇനി പരിശുദ്ധ കുര്‍ബ്ബാന വൈകുന്നേരം മാത്രമേ ഉള്ളൂ. അതിനാല്‍ അവള്‍ എന്റെ മുറിയില്‍ ഈശോയുടെ അടുത്ത് സമയം ചെലവഴിച്ചു. സമയമായപ്പോള്‍ അവള്‍ ദൈവാലയത്തിലേക്ക് പോയി. കുമ്പസാരിച്ച് ഒരുക്കത്തോടെ ഈശോയെ സ്വീകരിച്ചു. ദൈവാലയത്തിലേക്ക് പോകും മുന്‍പ് അവളോട് ഞാന്‍ ഒരു കാര്യം സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു. കുമ്പസാരം കഴിയുമ്പോള്‍ സമയം എത്രയെന്ന് നോക്കി എന്നോട് പറയണം. അവള്‍ ദൈവാലയത്തില്‍ ആയിരുന്ന സമയം ഞാന്‍ മുറിയില്‍ കിടക്കുകയായിരുന്നു. അഞ്ചുമണിക്ക് പെട്ടെന്ന് എന്റെ തലയില്‍നിന്ന് എന്തോ വസ്തു തെന്നി മാറുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടു. തലവേദന പൂര്‍ണ്ണമായി എന്നെ വിട്ടുപോയി. നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ അവളുടെ ഫോണ്‍ കാള്‍ ലഭിച്ചു. ഞാന്‍ അവളോട് ചോദിച്ചു, ”അഞ്ച് മണിക്ക് കുമ്പസാരം കഴിഞ്ഞു അല്ലേ?!”അവള്‍ ആശ്ചര്യത്തോടെ ചോദിച്ചു, ”നീ സമയം എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു? അഞ്ച് മണിക്കാണ് കുമ്പസാരക്കൂട്ടില്‍നിന്ന് ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റത്. ”ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, ”അതേസമയം തലവേദന വിട്ടുമാറി.” ”നിങ്ങളെത്തന്നെ ശുദ്ധീകരിക്കുവിന്‍. നാളെ നിങ്ങളുടെ ഇടയില്‍ കര്‍ത്താവ് അത്ഭുതങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കും” (ജോഷ്വാ 3/5). യേശുവിന്റെ ശിഷ്യന്മാരില്‍ പ്രധാനിയായ പത്രോസിന്റെ മൂന്ന് തള്ളിപ്പറച്ചിലുകളെ നമുക്ക് ചിന്തിക്കാം. വിശുദ്ധ ലൂക്കായുടെ സുവിശേഷത്തില്‍ പ്രതിപാദിക്കുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്. ആദ്യം പത്രോസ് ‘അവനെ ഞാന്‍ അറിയുകയില്ല’ എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ദൈവമായ യേശുവിനെ തിരിച്ചറിയാതെ പോയി. രണ്ടാമത് ‘മനുഷ്യാ ഞാന്‍ അല്ല’ എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് സ്വയം തിരിച്ചറിവില്ലാത്തവനായി മാറി. താന്‍ ആരാണെന്ന് അവന്‍ മറന്നു. മൂന്നാമതായി ‘നീ പറയുന്നത് എന്താണെന്ന് എനിക്കറിഞ്ഞു കൂടാ’ എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ സഹോദരങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയാത്തവനായി. ദൈവത്തെയും സഹോദരങ്ങളെയും സ്വയവും ആരാണെന്ന് അറിയാനുള്ള തിരിച്ചറിവ് പത്രോസിനു നഷ്ടപ്പെട്ടത് എന്തുകൊണ്ട്? തിരുവചനം ഇപ്രകാരം പഠിപ്പിക്കുന്നു, ”പത്രോസ് അകലെയായി അവനെ അനുഗമിച്ചിരുന്നു” (ലൂക്കാ 22/54). യേശുവില്‍നിന്ന് ഒരു അകലം പാലിച്ച പത്രോസ് തള്ളിപ്പറയുക എന്ന പാപത്തില്‍ മൂന്ന് തവണ ആവര്‍ത്തിച്ചു വീഴുകയാണ്. നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലും ചില പാപാവസ്ഥകളില്‍ ആവര്‍ത്തിച്ചു വീഴുന്നത് പത്രോസിനെപ്പോലെ അകലത്തില്‍ നാം ഈശോയെ അനുഗമിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ്. ദൈവത്തെയും മനുഷ്യനെയും ഒരു ചരടില്‍ കോര്‍ക്കുന്ന ബ്യൂട്ടിപാര്‍ലര്‍ ആണ് ഓരോ കുമ്പസാരക്കൂടുകളും. കുമ്പസാരിപ്പിക്കുന്ന വൈദികന്റെ യോഗ്യതയോ കുമ്പസാരിക്കുന്ന വ്യക്തിയുടെ യോഗ്യതയോ അല്ല മറിച്ച് സ്‌നേഹിതനുവേണ്ടി ജീവന്‍ ബലികഴിക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ വലിയ സ്നേഹം ഇല്ലെന്ന് സ്വന്തം ജീവന്‍ കൊടുത്തു കാണിച്ചുതന്ന യേശുവിന്റെ അതിരറ്റ സ്‌നേഹവും കരുണയുമാണ് ഓരോ ആത്മാവിനെയും പാപത്തിന്റെ ജീവനില്ലായ്മയില്‍നിന്ന് പുതിയ സൃഷ്ടിയാക്കി രൂപാന്തരപ്പെടുത്തുന്നത്.
പരുന്ത് സര്‍പ്പത്തെ നേരിടുകയാണങ്കില്‍ ചെയ്യുന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട്. അത് യുദ്ധരംഗം ഭൂമിയില്‍നിന്ന് അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് മാറ്റും. അതിനായി സര്‍പ്പത്തെ കൊത്തിയെടുത്ത് പറക്കും. എന്നിട്ട് അതിനെ സ്വതന്ത്രമാക്കും. എന്നാല്‍ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ സര്‍പ്പത്തിന് എന്ത് ശക്തിയാണ് പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയുക? അത് നിസ്സഹായമായിപ്പോകുകയേയുള്ളൂ. ഇതുതന്നെയാണ് ആത്മീയജീവിതത്തിലും നാം ചെയ്യേണ്ടത്. ശത്രുവായ പിശാചിന് ജയിക്കാന്‍ എളുപ്പമുള്ള പാപസാഹചര്യങ്ങള്‍ നിലനിര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് അവനുമായി പോരാട്ടമരുത്. പകരം പ്രാര്‍ത്ഥനയിലൂടെ ദൈവാശ്രയബോധത്തില്‍ ഉയര്‍ന്നുനിന്ന് ആത്മീയതലത്തില്‍ അവനെ നേരിടുക. അവിടെ പോരാട്ടം ദൈവം ഏറ്റെടുക്കും. നമുക്ക് വിജയം വരിക്കാനും സാധിക്കും. ”ദൈവത്തിന് വിധേയരാകുവിന്‍; പിശാചിനെ ചെറുത്തുനില്‍ക്കുവിന്‍; അപ്പോള്‍ അവന്‍ നിങ്ങളില്‍നിന്ന് ഓടിയകന്നുകൊള്ളും” (യാക്കോബ് 4/7)
Want to be in the loop?
Get the latest updates from Tidings!