Trending Articles
Noong July 2013 para maging eksakto, umikot ang buhay ko. Hindi ito madaling lunawin, ngunit natutuwa akong nangyari ito.
Ako ay isang madaling pasunurin na Katoliko. Lumaki ako sa isang maliit na bayan sa gitnang Italya, malapit sa Abbey ng Monte Cassino, na itinatag noong ika-anim na siglo ni Saint Benedict ang naghanda at nag-ayos ng kanyang libingan at ng kanyang kambal na kapatid na si Saint Scholastica. Tunay na nakatulong ang lola ko sa pag-aalaga sa aking pananampalataya, ngunit sa kabila ng pagdalo ko ng regular sa mga Misa na kasama siya, pagtanggap ng lahat ng mga Sakramento, at pagiging aktibo sa aking parokya, ito ay palaging parang isang kaugalian o tungkulin na hindi ko kailanman kinuwestiyon, sa halip na isang tunay na pagmamahal sa Diyos.
Noong Hulyo 2013, nagpunta ako sa isang pamamakay sa Medjugorje sa panahon ng taunang Pagdiriwang ng Kabataan. Matapos ang tatlong araw na pagsali sa programa ng pagdiriwang, na maykasamang Kumpisal, mga panalangin, mga patotoo, Rosaryo, Misa, at Adorasyon, bigla kong naramdaman na halos sumabog ang puso ko. Ako ay lubos na nakaramdam ng pag-ibig, anguri ng pag-ibig na parang may “paro-paro sa aking tiyan”…at nagsimula akong manalangin salahat ng oras.
Ito ay bagong pakiramdam—bigla akong nagkaroon ng ganitong pisikal na pang-unawa sa laki ng puso ko (na alam kong kasing laki ng kamao ko) dahil parang sasabog na ito dahil sa pagmamahal na umaapaw sa akin. Hindi ko mailarawan ang pakiramdam na ito sa oras na iyon, at hindi ko pa rin magawa ngayon…
Kaya naiisip mo ba ang isang tao na namumuhay ng regular, na nakipag kompromiso sa pagitan ng pagiging Katoliko sa isang banda at pagkakaroon ng makamundong sekular na buhay sa kabilang banda, ay biglang nakatagpo si Hesukristo, umiibig sa Kanya, at sumusunod sa Kanya nang buong puso? Para itong kabaliwan sa oras na iyon–at kung minsan, ganoon pa rin!
Ako ay isang siyentipiko at isang akademiko. Mayroon akong napaka-lohikal at bagay na katotohanan na pag-iisip sa lahat ng aking ginagawa. Ang aking kasintahan noong panahong iyon ay hindi rin maintindihan kung ano ang nangyayari sa akin (sabi niya sa akin ako raw ay nahikayat!); sa pagiging ateista, hindi ko inaasahan na maiisip niya ito.
Kahit na ang dahilan kung bakit ako sumama sa pilgrimage na iyon ay hindi malinaw sa akin—ang aking ina at ang aking kapatid na babae ay nanggaling na noon at hinikayat akong pumunta. Wala pang huling pahayag ang Simbahan tungkol sa mga aparisyon at paghahayag tungkol sa Medjugorje, kaya nagpunta ako roon nang walang anumang pamimilit na maniwala o hindi maniwala dito, tanging bukas na puso lamang. At doon nangyari ang himala.
Hindi ko masasabing mas mabuting tao na ako ngayon kaysa dati, ngunit ang sigurado ibang-iba na akong tao. Ang aking buhay panalangin ay lumalim habang si Hesus ay naging sentro ng aking buhay. Maraming nagbago simula ng aking pakikipagtagpo kay Hesus sa pamamagitan ng Our Lady, at sana lahat ay magkaroon ng pareho at mas magandang karanasan sa dakilang pag-ibig at awa ng Diyos. Ang masasabi ko lang sa lahat: buksan mo ang iyong puso at sumuko sa Diyos, ang Daan, ang Katotohanan, at ang Buhay.
Prof. Francesca Palombo is a professor in the Department of Physics and Astronomy of the University of Exeter, UK. She actively engages in youth catechism at her parish and leads the local Legion of Mary Praesidium.
Want to be in the loop?
Get the latest updates from Tidings!