- Latest articles
ആത്മീയജീവിതത്തില്‍ അഭിവൃദ്ധിപ്പെടുന്നതിന് സാത്താനെയും ജഡത്തെയും ലോകത്തെയും വിജയിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇതിനുള്ള കൃപാവരം ലഭിക്കുന്നതിന്….
“ഓ ക്രിസ്ത്യാനീ, മിശിഹായുടെ അമൂല്യരക്തത്താല്‍ നനഞ്ഞിരിക്കുന്ന നിന്‍റെ നാവ് പിശാചിനെ കാണിച്ചാല്‍ അതിനെ നേരിടാന്‍ പിശാചിന് കഴിയുകയില്ല. തിരുരക്തത്താല്‍ നനയപ്പെട്ട നിന്‍റെ അധരം കണ്ടാല്‍, ഭയപ്പെട്ട വന്യമൃഗത്തെപ്പോലെ സാത്താന് നിന്നില്‍നിന്ന് അകന്ന് പൊയ്ക്കൊള്ളും.” സഭാപിതാവായ വിശുദ്ധ ജോണ്‍ ക്രിസോസ്റ്റോമിന്‍റെ വാക്കുകളാണിവ.
വിശുദ്ധിതന്നെയായ മിശിഹായാണ് വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയില്‍ നമ്മിലേക്ക് എഴുന്നള്ളിവരുന്നത്. ആ ദിവ്യകാരുണ്യസാന്നിധ്യം സാത്താന് ഭയമുളവാക്കുന്നു. സാത്താനെ ബഹിഷ്കരിക്കാനുള്ള ഏറ്റവും പ്രയോജനകരമായ മാര്‍ഗം ദിവ്യകാരുണ്യ ജീവിതമാണ്. സ്വീകരിക്കുന്ന ദിവ്യകാരുണ്യത്തോട് ഐക്യപ്പെട്ട് ജീവിതം ദിവ്യകാരുണ്യമാക്കി മാറ്റുന്നതിലൂടെ ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിക്ക് സാത്താനെ ബഹിഷ്കരിക്കാനാവും. അപ്പോള്‍ തിരുവചനം സാക്ഷിക്കുന്നതുപോലെ നമ്മുടെ “ഉള്ളിലുള്ളവന്‍ ലോകത്തിലുള്ളവനെക്കാള്‍ വലിയവനാണ്” (1 യോഹന്നാന്‍ 4/4) എന്ന സത്യം നാം അനുഭവിക്കും. സഭാപിതാവായ ക്രിസോസ്റ്റോം വീണ്ടും ഇങ്ങനെ ഉദ്ബോധിപ്പിക്കുന്നു: “വായില്‍നിന്ന് അഗ്നിജ്വാല പുറപ്പെടുത്തുന്ന സിംഹത്തെപ്പോലെയാണ് ദിവ്യകാരുണ്യം സ്വീകരിച്ച ക്രിസ്ത്യാനി. അവനെ ദര്‍ശിക്കുക പിശാചിന് അസഹ്യമാണ്.” ക്രിസ്ത്യാനി തന്‍റെ വിശുദ്ധ സാന്നിധ്യത്താല്‍ സാത്താനെ ബഹിഷ്കരിക്കാന്‍ കഴിയുന്നവനായിത്തീരുകയാണ്.
വിശുദ്ധ നോര്‍ബര്‍ട്ടിന്‍റെ ജീവിതത്തിലെ ഒരത്ഭുതം ഇവിടെ പ്രസ്താവിക്കുന്നത് ഉചിതമായിരിക്കും. പന്ത്രണ്ടു വയസുമാത്രമുള്ള ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെ പിശാച് ബാധിച്ചു. അവളുടെ പിതാവ് സഹായം തേടി ഫാ. നോര്‍ബര്‍ട്ടിന്‍റെ അടുക്കലെത്തി. ഒപ്പം വലിയൊരു ജനാവലിയും കാഴ്ചക്കാരായി എത്തിച്ചേര്‍ന്നു. ഫാ.നോര്‍ബര്‍ട്ടിനെ കണ്ട മാത്രയില്‍ത്തന്നെ പെണ്‍കുട്ടി അട്ടഹസിക്കുകയും അലറി വിളിക്കുകയും ചെയ്തു. നോര്‍ബര്‍ട്ടച്ചനാകട്ടെ ശാന്തനായി പിശാചിനെ ബഹിഷ്കരിക്കാനുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥന ചൊല്ലാനാരംഭിച്ചു. അതു കേട്ടയുടനെ അവള്‍ പരിഹസിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ബൈബിള്‍ പഠിച്ചിട്ടില്ലാത്ത അവള്‍ ഉത്തമഗീതം മുഴുവന്‍ ലത്തീന്‍ ഭാഷയില്‍ ഉരുവിടുകയും തുടര്‍ന്ന് ഫ്രഞ്ചിലും ജര്‍മനിയിലും വിവര്‍ത്തനം ചൊല്ലുകയും ചെയ്തു. എല്ലാവരും ആശ്ചര്യഭരിതരായി.
തുടര്‍ന്ന് അവള്‍ ധിക്കാരപൂര്‍വം വെല്ലുവിളികളുയര്‍ത്തി ആക്രോശിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഫാ. നോര്‍ബര്‍ട്ട് വിശുദ്ധ ബലിയര്‍പ്പിക്കുന്ന വേളയില്‍ അവളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവരാന്‍ ആ പിതാവിനോടാവശ്യപ്പെട്ടു. അതിന്‍പ്രകാരം അവര്‍ ദൈവാലയത്തിലെത്തി. അനേകം ആളുകളും ദൈവാലയത്തില്‍ സന്നിഹിതരായിരുന്നു. നോര്‍ബര്‍ട്ടച്ചന്‍ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന ഉയര്‍ത്തുന്ന സമയം അവള്‍ അലറിവിളിച്ചു. “നീ അവനാണ്. എന്നെ പോകാന്‍ അനുവദിക്കുക.” നോര്‍ബര്‍ട്ടച്ചനാകട്ടെ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന ഉയര്‍ത്തി പ്രാര്‍ത്ഥന തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. പെണ്‍കുട്ടി ബോധമറ്റ് നിലത്തുവീണു. പിന്നെ ശാന്തമായി എഴുന്നേറ്റു. സൗഖ്യം പ്രാപിച്ചവളായി അവള്‍ കാണപ്പെട്ടു. പിതാവിനോടൊപ്പം വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി.
സത്യമിതാണ്: നാം നമ്മുടെ നഗ്നനേത്രങ്ങള്‍കൊണ്ട് ദിവ്യകാരുണ്യത്തില്‍ ഈശോയെ കാണുന്നില്ല. എന്നാല്‍ ദുഷ്ടാരൂപിയായ സാത്താന് ഈശോയെ തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയും. ദിവ്യകാരുണ്യസാന്നിധ്യം സജീവനായ ഈശോയുടെ സാന്നിധ്യംതന്നെയാണ്. സാത്താന് ഈ ലോകത്ത് ഏറ്റം ഭയപ്പെടുന്നത് ഈ ദിവ്യകാരുണ്യസാന്നിധ്യത്തെയാണ്. ദിവ്യകാരുണ്യസാന്നിധ്യം വഴിയായി ലോകം വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുകയും തിന്മ ബഹിഷ്കൃതമാവുകയും ചെയ്യുന്നു. അനുദിനം ദിവ്യകാരുണ്യം സ്വീകരിക്കുന്ന നാം സാത്താന്‍റെ ശക്തിയെ ചെറുക്കാന്‍ ശക്തിയുള്ളവരാകുന്നു. സാത്താനെ കീഴ്പ്പെടുത്താനുള്ള ഏറ്റം ശക്തമായ ഉപാധി ദിവ്യകാരുണ്യമാണെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയുക.
ആത്മീയജീവിതത്തില്‍ അഭിവൃദ്ധിപ്പെടുന്നതിന് സാത്താനെയും ജഡത്തെയും ലോകത്തെയും വിജയിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇതിനുള്ള കൃപാവരം ദിവ്യകാരുണ്യ സ്വീകരണത്തിലൂടെ നമുക്ക് ലഭിക്കുന്നു. സിയന്നായിലെ വിശുദ്ധ കാതറിന്‍ തന്‍റെ കുമ്പസാരക്കാരനായ വൈദികന് നല്കുന്ന ഉപദേശം കേള്‍ക്കുക; “ക്രൂശിതനായ ക്രിസ്തുവിന്‍റെ രക്തത്തില്‍ അങ്ങയെ ആഴ്ത്തുക. അങ്ങയുടെ ആന്തരിക നയനങ്ങളെ പിശാച് അന്ധമാക്കിയെങ്കില്‍ തിരുരക്തത്താല്‍ കഴുകി കാഴ്ചയുള്ളവനാകുക. അജ്ഞാതമായ ദാനങ്ങളെക്കുറിച്ച് നന്ദിയില്ലാത്തവനായിപ്പോയെങ്കില്‍ തിരുരക്തത്താല്‍ കഴുകി കൃതജ്ഞതയുള്ളവനാകുക. ഹൃദയത്തിന്‍റെ മന്ദോഷ്ണതയെ തിരുരക്തത്തിന്‍റെ ചൂടില്‍ ഉരുക്കിക്കളയുക. തിരുരക്തത്തിന്‍റെ പ്രകാശത്തില്‍ അന്ധകാരം അകറ്റിക്കളയുക.” ഓരോ ദൈവപൈതലും ദിവ്യകാരുണ്യ സ്വീകരണത്തിലൂടെ ഇപ്രകാരം ഉപരി വിശുദ്ധീകരണം നേടിയെടുക്കണമെന്നാണ് സ്വര്‍ഗം ആഗ്രഹിക്കുന്നത്.
വിശുദ്ധ അഗസ്തീനോസ് ഇപ്രകാരം ഉപദേശിക്കുന്നു: “കുരിശില്‍ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ഈശോയുടെ ശരീരത്തെ അപ്പത്തിലും അവിടുത്തെ പാര്‍ശ്വത്തില്‍ നിന്നൊഴുകിവരുന്ന രക്തത്തെ കാസയിലും ദര്‍ശിക്കുക. ചിതറിക്കപ്പെടാതിരിക്കാന്‍വേണ്ടി ഐക്യത്തിന്‍റെ ബന്ധമായ ഈ അപ്പത്തെ ഭക്ഷിക്കുക. അധിക്ഷേപിക്കപ്പെടാതിരിക്കാന്‍വേണ്ടി നിനക്കായി നല്‍കപ്പെട്ട നിന്‍റെ വിലയായ രക്തത്തെ പാനം ചെയ്യുക.” നമ്മെ ചിതറിക്കുന്ന യഥാര്‍ത്ഥ ശത്രു സാത്താനാണ്. നമ്മെ അധിക്ഷേപിക്കുന്ന തിന്മയുടെ ശക്തി സാത്താന്‍തന്നെ. ആകയാല്‍ ദിവ്യകാരുണ്യം എന്ന ശക്തമായ ആയുധത്താല്‍ തിന്മയെ ആട്ടിയകറ്റാന്‍ നമുക്ക് കഴിയണം.
വിശുദ്ധ ക്ലാരയുടെ ജീവിതത്തിലെ വലിയൊരത്ഭുതം നാം ഈവിധം കാണുന്നു. ക്ലാരയുടെ സന്യാസഭവനം ഒരിക്കല്‍ സൈന്യം ആക്രമിക്കാനെത്തി. മഠത്തിന് മതില്‍ക്കെട്ട് ഇല്ലായിരുന്നു. ആയുധധാരികളായ സൈന്യം മഠത്തിലേക്ക് ഇരച്ചുകയറി. സഹോദരികള്‍ ഭയന്നുവിറച്ച് ക്ലാരയുടെ അടുക്കലെത്തി. ക്ലാര പറഞ്ഞു: “ആരും ഭയപ്പെടേണ്ട, ദൈവം നമ്മോടു കൂടെയുണ്ട്.” ഇത്രയും പറഞ്ഞ് അവള്‍ ചാപ്പലിലേക്ക് കയറിച്ചെന്ന് ദിവ്യകാരുണ്യം വച്ചിരുന്ന അരുളിക്ക കൈയിലെടുത്ത് പടയാളികളുടെ നേരെ ഉയര്‍ത്തി തത്ക്ഷണം അവര്‍ ഭയപ്പെട്ട് നാലുപാടും ചിതറിയോടി. ദൈവം എഴുന്നേല്‍ക്കുകയും അവിടുത്തെ ശത്രുക്കള്‍ ചിതറിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു (സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 68/1) എന്ന തിരുവചനം ഈവിധം അന്വര്‍ത്ഥമായി.
തിന്മ ഭരണം നടത്തുന്നുവെന്നും ജീവിതം നിരാശയില്‍ കൂപ്പുകുത്തുന്നുവെന്നും തോന്നുമ്പോള്‍ ദിവ്യകാരുണ്യം നമുക്ക് ആശ്രയമാണ്. തടവറയിലെ ഇരുണ്ട ജീവിതാനുഭവങ്ങളെ എങ്ങനെയാണ് താന്‍ പ്രകാശമാനമാക്കിയതെന്ന് കര്‍ദിനാള്‍ വാന്‍ ത്വാന്‍ സ്വാനുഭവം പങ്കുവയ്ക്കുന്നത് കേള്‍ക്കുക: “എല്ലാ ദിവസവും എന്‍റെ ഉള്ളംകൈയില്‍ മൂന്നുതുള്ളി വീഞ്ഞും ഒരു തുള്ളി ജലവും ചെറു ഓസ്തികളും എടുത്ത് ഞാന്‍ ബലിയര്‍പ്പിച്ചിരുന്നു. ഇതായിരുന്നു എന്‍റെ അള്‍ത്താര. ജയിലില്‍ അന്‍പതുപേരുള്ള സംഘങ്ങളായി ഞങ്ങളെ തിരിച്ചിരുന്നു. അമ്പതു സെന്‍റിമീറ്റര്‍ സ്ഥലം ഒരാള്‍ക്ക് അവകാശം!
രാത്രി 9.30-ന് വിളക്കണച്ചുകഴിഞ്ഞാല്‍ ഉറങ്ങാന്‍ കിടക്കണം. ആ സമയം കുനിഞ്ഞിരുന്ന് വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന ചൊല്ലി ദിവ്യകാരുണ്യം സഹ കത്തോലിക്കാ തടവുകാര്‍ക്ക് നീട്ടിക്കൊടുത്തിരുന്നു. സിഗരറ്റ് കൂട്ടിലെ കടലാസ് ചുരുട്ടി അതില്‍ വിതരണം ചെയ്തു. വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ഒരു ചെറുതിരുവോസ്തിക്കഷണം എപ്പോഴും ഞങ്ങള്‍ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു. രാത്രിയില്‍ തടവുകാര്‍ മാറിമാറി ഊഴമനുസരിച്ച് ഉണര്‍ന്നിരുന്ന് ആരാധന നടത്തിയിരുന്നു.” അങ്ങനെ ദിവ്യകാരുണ്യത്താല്‍ അവര്‍ നാരകീയാനുഭവങ്ങളുടെമേല്‍ വിജയം നേടി. ദിവ്യകാരുണ്യസാന്നിധ്യം ഇരുളിനെ അകറ്റും. ആ തിരുസാന്നിധ്യത്തില്‍ നിരാശ വിട്ടകലും. ഏതു തടവറയും സ്വര്‍ഗമായി മാറും. ദിവ്യകാരുണ്യ സാന്നിധ്യത്താലാണ് ആത്മാവ് തിന്മയെ കീഴടക്കുന്നതും നന്മയില്‍ അഭിവൃദ്ധിപ്പെടുന്നതും സഹനത്തില്‍ ശക്തി പ്രാപിക്കുന്നതും.
'
നിലത്തെറിഞ്ഞ പുസ്തകത്തില്‍നിന്നും പുഞ്ചിരിതൂകിയ കുഞ്ഞിന്‍റെ കൈകള്‍…
ശാലോം ഏജന്‍സി മീറ്റിങ് നടക്കുന്ന സമയം. പുസ്തകങ്ങള്‍ നിരത്തിയിരിക്കുന്ന കൗണ്ടറില്‍ നിന്നും ഉച്ചത്തിലുള്ള സംസാരംകേട്ടു നോക്കിയപ്പോള്‍ ഒരു സിസ്റ്റര്‍ മറ്റൊരാളോട് ഒരു പുസ്തകത്തെപ്പറ്റി സംസാരിക്കുന്നതാണ് കണ്ടണ്ടത്. ‘നിലവിളി കേള്‍ക്കുന്ന ദൈവം’ എന്ന പുസ്തകം കയ്യില്‍ എടുത്തുകാണിച്ചുകൊണ്ടണ്ടാണ് സിസ്റ്റര്‍ സംസാരിക്കുന്നത്.. അതോടെ എനിക്ക് ആകാംക്ഷയായി.
ഞാന്‍ പതുക്കെ സിസ്റ്ററിനെ സമീപിച്ചു … സിസ്റ്റര്‍ സ്വന്തം അനുഭവം പങ്കുവയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. മുമ്പ് സിസ്റ്റര്‍ ഒരു ക്ലിനിക്കിലാണ് സേവനം ചെയ്തിരുന്നത്. ഒരിക്കല്‍ അവിടെ വന്ന ദമ്പതികളെ സിസ്റ്റര്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവരുടെ സംസാരത്തിലും പെരുമാറ്റത്തിലും ഒരു പന്തികേട്… സിസ്റ്റര്‍ കാര്യംതിരക്കിയപ്പോള്‍ അവര്‍ പലതും പറഞ്ഞ് സിസ്റ്ററിനെ ഒഴിവാക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. പിന്നെ അല്പം സംസാരിച്ചു. ആ സ്ത്രീ ഗര്‍ഭിണിയായിരുന്നു. അവര്‍ പറഞ്ഞു: “ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഇപ്പോള്‍ ഈ കുഞ്ഞിനെ വേണ്ട. അബോര്‍ഷന്‍ ചെയ്യണം,” അതുകേട്ട് സിസ്റ്ററിന്‍റെ ചങ്കുപിടഞ്ഞു. പെട്ടെന്നാണ് തന്‍റെ കൈയിലുള്ള ‘നിലവിളി കേള്‍ക്കുന്ന ദൈവം’ എന്ന പുസ്തകത്തെക്കുറിച്ച് ഓര്‍മവന്നത്. അതെടുത്ത് വേഗം ആ ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ കൈയില്‍ കൊടുത്തു. എന്നാല്‍ അത് ഒട്ടും ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത ആ മനുഷ്യന് പുസ്തകം ഗേറ്റിന്‍റെ ചുവട്ടിലേക്ക് എറിഞ്ഞു. സിസ്റ്റര്‍ അതെടുത്ത് വീണ്ടും അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കൈയിലേക്ക് കൊടുത്തിട്ട് പറഞ്ഞു, “മോന് വേണ്ടെങ്കില്‍ വായിക്കണ്ട, എന്നാലും മോന് കൊണ്ടുപൊയ്ക്കോ… പ്ലീസ്….” സിസ്റ്റര്‍ കെഞ്ചിപ്പറഞ്ഞതുകൊണ്ടണ്ടുമാത്രം അദ്ദേഹം ആ പുസ്തകം കൊണ്ടുപോയി.
വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു. ഒരു ദിവസം സിസ്റ്റര്‍ ക്ലിനിക്കില്‍ ജോലിചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു കുഞ്ഞുപെണ്‍കുട്ടി പിന്നില്‍നിന്ന് സിസ്റ്ററിന്‍റെ ഉടുപ്പില്‍ പിടിച്ചുവലിച്ചു. തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോള്‍ അവള്‍ മനോഹരമായി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സിസ്റ്ററിനെ നോക്കിനില്‍ക്കുകയാണ്. അടുത്തുനില്‍ക്കുന്ന അവളുടെ മാതാപിതാക്കളെ സിസ്റ്ററിന് വേഗം മനസിലായി, നാളുകള്‍ക്കുമുമ്പ് താന്‍ പുസ്തകം കൊടുത്തുവിട്ട ദമ്പതികള്‍! ‘നിലവിളി കേള്‍ക്കുന്ന ദൈവം’ എന്ന പുസ്തകം അവരെ മാറ്റിചിന്തിപ്പിച്ചുവെന്നും അങ്ങനെ അബോര്‍ഷന്‍ വേണ്ടെന്നുവച്ചുവെന്നും അവര്‍ സന്തോഷത്തോടെ പങ്കുവച്ചു.
ഇക്കാര്യം പറഞ്ഞിട്ട് സിസ്റ്റര്‍ കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തു, “എന്‍റെ മരണം വരെ ആ കുഞ്ഞിന്‍റെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി എന്‍റെ മനസില്‍നിന്നും മായില്ല. ദൈവം എത്ര കാരുണ്യവാനാണ്. തന്‍റെ വചനത്തിലൂടെ അവിടുന്ന് തന്‍റെ മക്കളെ വീണ്ടെടുക്കുന്നു.”
“ദൈവവചനം സജീവവും ഊര്‍ജ്ജസ്വലവുമാണ്. ഇരുതലവാളിനെക്കാള്‍ മൂര്‍ച്ചയേറിയതും ചേതനയിലും ആത്മാവിലും സന്ധിബന്ധങ്ങളിലും മജ്ജയിലും തുളച്ചുകയറി ഹൃദയത്തിന്‍റെ വിചാരങ്ങളെയും നിയോഗങ്ങളെയും വിവേചിക്കുന്നതുമാണ്” (ഹെബ്രായര്‍ 4/12).
നാം ചെയ്യുന്ന ഒരു ശുശ്രൂഷയും ചെറുതല്ലെന്ന് ആ സിസ്റ്ററിന്‍റെ വാക്കുകള്‍ എന്നെ ഓര്‍മിപ്പിച്ചു. അത് ഒരു ശാലോം മാസിക വിതരണം ചെയ്യുന്നതാവാം, ഒരു ദൈവവചനം പങ്കുവയ്ക്കുന്നതാവാം, പുസ്തകം കൊടുക്കുന്നതാകാം. അപ്പോള്‍ത്തന്നെ അതിന്‍റെ ഫലം കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞെന്ന് വരില്ല. പക്ഷേ നാം വിതച്ച വചനത്തിന്‍റെ വിത്ത് ഒരുനാള്‍ കിളിര്‍ത്ത്, വളര്‍ന്ന് ഫലം ചൂടുകതന്നെ ചെയ്യും.
'
ഒരു പെണ്‍കുട്ടി ഏറ്റവും ഫലപ്രദമായപ്രാര്‍ത്ഥനാരീതി മുട്ടുകുത്താന്‍ മടിയുള്ള ലേഖകനെ പഠിപ്പിച്ചതും അതിന്‍റെ നേട്ടവും
പഠനകാലത്ത് പൂര്‍ത്തീകരിക്കാന്‍ പറ്റാതിരുന്ന ടൈപ്പ്റൈറ്റിംഗ് കോഴ്സ് പൂര്‍ത്തീകരിക്കാന്‍ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുശേഷം ഞാന്‍ ഒരു ടൈപ്പ്റൈറ്റിംഗ് ഇന്‍സ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടില്‍ ചേര്‍ന്നു. കോളജില്‍ പഠിക്കുന്ന കുട്ടികളുടെയും മറ്റ് ജോലികള്‍ക്ക് പോകുന്നവരുടെയും സൗകര്യത്തിന് ടീച്ചര്‍ ഞങ്ങളെ മോണിംഗ് ബാച്ചിലാണ് ഉള്‍പ്പെടുത്തിയിരുന്നത്. പ്രസ്തുത സ്ഥാപനത്തില്‍ അടുത്തുള്ള കോളജില്‍ പഠിക്കുന്ന കുറച്ച് കുട്ടികള്‍ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ സ്ഥിരമായി കൈയില്‍ കൊന്തയും പിടിച്ചുവരുന്ന ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെ പരിചയപ്പെട്ടു.
സംസാരിച്ചപ്പോള്‍ ദൈവാനുഭവമുള്ള കുട്ടിയാണെന്ന് മനസിലായി. അവളും സഹോദരനും ജീസസ് യൂത്തിന്‍റെ സജീവ പ്രവര്‍ത്തകരാണ്. എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഈശോയുടെ ഇഷ്ടമനുസരിച്ച് നടക്കാനാണ് അവള്‍ക്കിഷ്ടം. മറ്റു കുട്ടികള്‍ അവളോട് പ്രാര്‍ത്ഥനാസഹായം ചോദിക്കുന്നതൊക്കെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. എല്ലാ മാസവും രണ്ടാം വെള്ളിയാഴ്ചകളില്‍ പൂര്‍ണ ഉപവാസമെടുത്തുകൊണ്ട് കോളജില്‍ പോവുമെന്നും അതിനുശേഷം ജീസസ് യൂത്തിന്‍റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ജാഗരണ പ്രാര്‍ത്ഥനയില്‍ പങ്കെടുക്കുമെന്നും അവള്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടുപോയി.
അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് ഒരിക്കല്‍ അവളുടെ കോളജില്‍നിന്ന് ഒരു വിനോദയാത്ര പ്ലാന്‍ ചെയ്തത്. അവസാന വര്‍ഷത്തെ കുട്ടികള്‍ എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചുള്ള ആ യാത്ര അവര്‍ എല്ലാവരും വളരെ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നതാണ്. എന്നാല്‍ അവര്‍ പോകുവാനുള്ള എല്ലാ തയാറെടുപ്പുകളും നടത്തിക്കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ടൈപ്പ് റൈറ്റിംഗിന്‍റെ പരീക്ഷാതിയതി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നത്. അവര്‍ പോകുന്ന തിയതിയും ഞങ്ങളുടെ പരീക്ഷാതിയതിയും ഒന്നായിരുന്നു. ടൂര്‍പ്രോഗ്രാം ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടി വരുമല്ലോ എന്ന് ചോദിച്ച എന്നോട് അവള്‍ പറഞ്ഞത് ഇങ്ങനെയാണ്, “കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം ഒന്നിച്ചൊരു യാത്ര എനിക്ക് ഒത്തിരി ഇഷ്ടമായിരുന്നു. പക്ഷേ എന്‍റെ ഈശോയുടെ ഇഷ്ടമനുസരിച്ച് എല്ലാം നടക്കട്ടെ.” പക്ഷേ തന്നെ ഇത്രയധികം സ്നേഹിക്കുന്ന ആ മോളെ വിഷമിപ്പിക്കാന്‍ ഈശോയ്ക്കും ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നു. പരീക്ഷ നടക്കേണ്ട തിയതിക്ക് രണ്ടുദിവസം മുമ്പ് പരീക്ഷ മാറ്റിവച്ചതായി അറിയിപ്പ് വന്നു. അവള്‍ക്ക് വിനോദയാത്രക്ക് പങ്കെടുക്കാനും കഴിഞ്ഞു.
ആയിടയ്ക്ക് രൂപതയുടെ യുവജനധ്യാനം വന്നു. പ്രസ്തുത ധ്യാനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് രണ്ട് കാര്യങ്ങള്‍ ഈ കുട്ടി എന്നോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഒന്നാമത്തേത് എന്‍റെ ഇടവകയില്‍നിന്നും പരമാവധി യുവജനങ്ങളെ ഈ ധ്യാനത്തിലേക്ക് പറഞ്ഞുവിടണം. രണ്ടാമത്തെ ആവശ്യം ധ്യാനദിവസങ്ങളില്‍ മധ്യസ്ഥപ്രാര്‍ത്ഥനയ്ക്ക് വരണം. ആദ്യത്തേത് എനിക്ക് സമ്മതമായിരുന്നു. രണ്ടാമത്തെ കാര്യത്തിന് ഞാന്‍ സമ്മതം നല്കിയില്ല. കാരണം മധ്യസ്ഥപ്രാര്‍ത്ഥനയുടെ സമയത്ത് ഒരുപാട് സമയം മുട്ടുകുത്തി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കേണ്ടിവരും. മുട്ടുകുത്തുക എന്നത് അന്നെനിക്ക് വളരെ പ്രയാസമുള്ള കാര്യമായിരുന്നു. എങ്കിലും അവളുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി രണ്ടുദിവസം ചെല്ലാമെന്ന് ഞാന്‍ സമ്മതിച്ചു.
ധ്യാനം നടക്കുന്ന ഹാളിന് പുറകിലുള്ള ഒരു മുറിയാണ് മധ്യസ്ഥപ്രാര്‍ത്ഥനയ്ക്കായി ഒരുക്കിയിരുന്നത്. പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ വന്നവരില്‍ കൂടുതലും യുവജനങ്ങളായിരുന്നു. ദിവ്യകാരുണ്യസന്നിധിയില്‍ ഇരുന്ന് ഒരു ജപമാല ചൊല്ലി ഞങ്ങള്‍ പ്രാര്‍ത്ഥന ആരംഭിച്ചു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ പ്രാര്‍ത്ഥന നയിച്ചിരുന്ന യുവാവ് പറഞ്ഞു, “ഇനി എല്ലാവരും അവരവരുടെ സമ്മാനപ്പൊതികള്‍ എടുത്ത് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുക.” ഞാന്‍ ആകാംക്ഷയോടെ എന്താണ് സമ്മാനപ്പൊതിയെന്ന് നോക്കി. ഒരു പെണ്‍കുട്ടി ഏതാനും തുണിബാഗുകള്‍ കൊണ്ടുവന്ന് എല്ലാവര്‍ക്കും ഓരോന്ന് തന്നു.
മെറ്റലുകള്‍ നിറച്ച ബാഗുകളായിരുന്നു അതെല്ലാം. ഞാന്‍ ഞെട്ടിപ്പോയി. വെറും നിലത്ത് മുട്ടുകുത്താന്‍ മടിയുള്ള ഞാന്‍ എങ്ങനെ ഈ മെറ്റല്‍ബാഗില്‍ മുട്ടുകുത്തി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കും? പക്ഷേ എന്‍റെ ചുറ്റുമുള്ള മക്കള്‍ അവരവരുടെ സമ്മാനപ്പൊതികള്‍ ഉപയോഗിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് മാറിനില്‍ക്കാന്‍ തോന്നിയില്ല. “എന്‍റെ പൊന്നുതമ്പുരാന്‍ സഹിച്ച വേദനകളോട് തുലനം ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഇതെത്ര നിസാരം” എന്ന ചിന്ത മനസില്‍ വന്നു. വിശുദ്ധ പൗലോസ് ശാരീരികതപശ്ചര്യകളെക്കുറിച്ച് സൂചിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പറയുന്നു, “ശരീരത്തില്‍ പീഡനമേറ്റ ക്രിസ്തുവിന്‍റെ മനോഭാവം നിങ്ങള്‍ക്ക് ആയുധമായിരിക്കട്ടെ” (1 പത്രോസ് 4/1). എന്തായാലും പിന്നീട് അവരോടൊപ്പം ഏറെ സമയം ‘സമ്മാനപ്പൊതി’ ഉപയോഗിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ ദൈവം എനിക്ക് കൃപ നല്കി. മാത്രമല്ല പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുമ്പോള്‍ മുട്ടുകുത്താനുള്ള മടിയും മാറിക്കിട്ടി.
പരിത്യാഗങ്ങള്‍ ചെയ്തുകൊണ്ടുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥന എത്രമാത്രം വിലപ്പെട്ടതും ഫലപ്രദവുമാണെന്ന് അതിലൂടെ എനിക്ക് മനസിലായി. “ഉപവാസം, ദാനധര്‍മം, നീതി എന്നിവയോടുകൂടിയാവുമ്പോള്‍ പ്രാര്‍ത്ഥന നല്ലതാണ്” എന്ന് തോബിത് 12/8 തിരുവചനം ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടല്ലോ.
'
ജീവനുള്ള സമ്മാനം ഒരുക്കിയപ്പോള്‍ ലേഖികക്ക് ലഭിച്ചത് വലിയ അനുഗ്രഹം
“ഈശോയേ, ഇന്നെന്തോ വലിയ ഒരു സന്തോഷം… സ്നേഹം…. കുറെ സമയം കൂടി ഇങ്ങനെ നിന്‍റെ സന്നിധിയില്‍, ദിവ്യകാരുണ്യത്തിനു മുന്നില്‍ നിന്നെത്തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കാന്‍ തോന്നുന്നു….” ചിന്തിച്ചു തീരും മുന്‍പേ ഫോണ്‍ ബെല്ലടിച്ചു. മോളുടെ സ്കൂളില്‍നിന്നാണ്. അതുകൊണ്ട് ഈശോയോട് “എക്സ്ക്യൂസ് മി” പറഞ്ഞ് പള്ളിയില്‍ നിന്ന് പുറത്തു പോയി ഫോണെടുത്തു. കുട്ടികളെ മറ്റേതോ സ്കൂളില്‍ എക്സിബിഷന്‍ കാണിക്കാന്‍ കൊണ്ടുപോകുന്നതിനാല്‍ മോളെ തിരികെ വിളിക്കാനായി ഒരു മണിക്കൂര്‍ വൈകിവന്നാല്‍ മതിയെന്ന് പറയാനാണ് ടീച്ചര്‍ വിളിച്ചത്. “ഈശോയേ ഉമ്മ!!” അല്ലാതെന്തു പറയാന്‍… എത്ര പെട്ടെന്നാണ് എന്‍റെ ആഗ്രഹം നിറവേറിയത്. വാസ്തവത്തില്‍ കൂടുതല്‍ സമയം ഈശോയോടൊത്തിരിക്കണമെന്ന് ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചതിലേറെ ഈശോ ആഗ്രഹിച്ചപോലെ… വീണ്ടും ഒരു മണിക്കൂര്‍ കൂടി ഈശോയോടൊപ്പം….
ഈശോയോടു വിശേഷങ്ങള്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോഴാണ് ഓര്‍ത്തത്, വരുന്ന ദിവസം ഞങ്ങളുടെ വികാരിയച്ചന്‍റെ ബര്‍ത്ത്ഡേ ആണ്, അതും അമ്പതാം പിറന്നാള്‍. ചിന്തയിലും വാക്കിലും പ്രവൃത്തിയിലും ഈശോ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന വൈദികന്. ഇടനേരങ്ങളില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാനായി പള്ളിയില്‍ വരുമ്പോഴെല്ലാം ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടും പറയാതെ അച്ചന് ദിവ്യകാരുണ്യം എഴുന്നള്ളിച്ചു വച്ചു തരും. കോവിഡ് കാലത്ത് എത്ര നിയന്ത്രണങ്ങളുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും വിശുദ്ധ കുര്‍ബ്ബാനയില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചപ്പോഴെല്ലാം അവസരം ഒരുക്കി തന്നിരുന്നു. “ഈശോയേ, നിന്നെ ഇത്രയും സ്നേഹിക്കാന്‍, നിന്നോട് ഇത്രയും ചേര്‍ന്നിരിക്കാന്‍ അച്ചന് വലിയൊരു കാരണമാണ്… അതുകൊണ്ടു നീ തന്നെ പറ… അച്ചന് എന്തു സമ്മാനം നല്‍കും!!!”
പതിവിലും വ്യത്യസ്തമായി ഈശോയുടെ ഉത്തരം പെട്ടെന്നായിരുന്നു, “ജീവനുള്ളത്!”
ജീവനുള്ളത്… മനസില്‍ ഞാന്‍ ആവര്‍ത്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അപ്പോഴാണോര്‍ത്തത്, അച്ചന് ചെടികള്‍ ഇഷ്ടമാണ്. ചെടികള്‍ക്ക് ജീവനുണ്ടല്ലോ. അങ്ങനെ പല ചിന്തകളും കടന്നു വന്നെങ്കിലും എന്തോ അതിലൊന്നിലും ഒരു തൃപ്തി വരാത്ത പോലെ… എന്‍റെ ബുദ്ധിയെ ആശ്രയിക്കുന്നത് നിര്‍ത്തി ഈശോയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു. “ഒന്നു വ്യക്തമായി പറയ് ഈശോയേ…. പ്ലീസ്…”
ഈശോ ശാന്തമായി ചിരിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് തോന്നി. തലേന്ന് ഒരു വചനം മറന്നു പോകാതിരിക്കാനായി പാട്ടു പോലെ പഠിച്ചു വച്ചിരുന്നു. ആ വരികള്‍ മനസിലേക്ക് അറിയാതെതന്നെ കടന്നു വന്നു… “ആത്മാവാണ് ജീവന്‍ നല്‍കുന്നത്; ശരീരം ഒന്നിനും ഉപകരിക്കുന്നില്ല. നിങ്ങളോട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ ആത്മാവും ജീവനുമാണ്” (യോഹന്നാന്‍ 6/63).
“ഈശോയേ, അതെ… ജീവനുള്ളത്, നിന്‍റെ വചനങ്ങള്‍!” വലിയ സന്തോഷത്താല്‍ ഹൃദയം നിറഞ്ഞു.
വീട്ടിലെത്തിയ ശേഷം പ്രാര്‍ത്ഥനയോടെ ബൈബിള്‍ തുറന്ന് അച്ചനായി അമ്പത് വചനങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തി. കുഞ്ഞുകാര്‍ഡുകളുണ്ടാക്കി അതില്‍ ഓരോ വചനം വീതം എഴുതി. വചനം എഴുതുമ്പോള്‍ ഹൃദയത്തില്‍ ഈശോയുടെ സ്നേഹം നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാം എഴുതി പൂര്‍ത്തിയാക്കിയ ശേഷം വീണ്ടും അല്‍പ സമയം കൂടി ഈശോയെ നോക്കി ഇരുന്നു. മൂന്ന് ദിവസങ്ങള്‍ കൂടി കഴിഞ്ഞാല്‍ ക്രിസ്മസാണ്, കുമ്പസാരിക്കണം, അതിനായി ഒരുങ്ങണം എന്നത് ഓര്‍ത്തു.
ചില പ്രത്യേക കാരണങ്ങളാല്‍ ഒരു വ്യക്തിയോട് മനസില്‍ വലിയ ദേഷ്യമുണ്ടായിരുന്നു. ഏറെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിട്ടും എന്തോ പൂര്‍ണമായി ക്ഷമിക്കാന്‍ സാധിക്കാത്ത അവസ്ഥ. ഇരുപത്തഞ്ചു നോമ്പിലെ ഒരു പ്രധാന നിയോഗവും അതായിരുന്നു, ‘ഈശോയേ, നിന്നെപ്പോലെ പൂര്‍ണമായും ക്ഷമിച്ച്, സ്നേഹിച്ച്, ആ വ്യക്തിക്കായി ആത്മാര്‍ത്ഥതയോടെ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ സാധിക്കണേ’ എന്ന്. കുമ്പസാരത്തിനൊരുങ്ങുമ്പോള്‍ ആദ്യം ഓര്‍മ്മ വന്നത് ആ വ്യക്തിയെയാണ്, പക്ഷേ… ഇല്ല… ഇപ്പോള്‍ മനസ് അസ്വസ്ഥമാവുന്നില്ല. വലിയ ശാന്തത. ദേഷ്യമോ വെറുപ്പോ ഒന്നും തോന്നുന്നില്ല. മാത്രമല്ല സ്നേഹം നിറയുന്ന പോലെ… ഹൃദയം നിറഞ്ഞ് വിളിച്ചു, “ഈശോയേ…”
അച്ചനായി കണ്ടെത്തിയ അമ്പതു വചനങ്ങള്‍ ഓരോന്നായി ശ്രദ്ധയോടെ, പ്രാര്‍ത്ഥനയോടെ ഞാന്‍ എഴുതിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്‍ അത് എന്‍റെ ഹൃദയത്തെയും ശുദ്ധീകരിക്കുകയായിരുന്നു. “ഞാന്‍ നിങ്ങളോടു പറഞ്ഞ വചനം നിമിത്തം നിങ്ങള്‍ ശുദ്ധിയുള്ളവരായിരിക്കുന്നു” (യോഹന്നാന്‍ 15/3). ഈശോയേ, നിന്‍റെ വാക്കുകള്‍ ആത്മാവും ജീവനുമാണ്. എഴുതപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് അങ്ങനെയാണല്ലോ, “ദൈവത്തിന്‍റെ വചനം സജീവവും ഊര്‍ജസ്വലവുമാണ്; ഇരുതലവാളിനെക്കാള്‍ മൂര്‍ച്ചയേറിയതും, ചേതനയിലും ആത്മാവിലും സന്ധിബന്ധങ്ങളിലും മജ്ജയിലും തുളച്ചുകയറി ഹൃദയത്തിന്‍റെ വിചാരങ്ങളെയും നിയോഗങ്ങളെയും വിവേചിക്കുന്നതുമാണ്” (ഹെബ്രായര്‍ 4/12).
'
ദൈവശുശ്രൂഷയിലും ദൈവസ്നേഹത്തിലും ആത്മീയകാര്യങ്ങളിലും ചിലപ്പോള്‍ വലിയ താല്പര്യം, മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ തീരെ താല്പര്യമില്ലാത്ത അവസ്ഥ. ഇപ്രകാരമുള്ള അസ്ഥിരതയുണ്ടോ? ആ അവസ്ഥ മാറി, ദൈവത്തില്‍ സ്ഥിരത ലഭിക്കാന്‍ നാം ദൈവത്തില്‍ ശരണം പ്രാപിക്കണം. എല്ലാക്കാര്യങ്ങളിലും ദൈവത്തിന്‍റെ സഹായം അപേക്ഷിക്കണം. എപ്പോഴും ദൈവത്തെ പ്രസാദിപ്പിക്കാന്‍മാത്രം ആഗ്രഹിക്കുക. ദൈവം തിരുമനസാകുന്നതു മാത്രം ആഗ്രഹിക്കുകയും പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും വേണം. അനുനിമിഷം ദൈവം നല്കുന്ന നല്ല പ്രചോദനങ്ങള്‍ക്ക് അനുസൃതമായി ജീവിക്കാനാവശ്യമായ കൃപയ്ക്കായി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണം.
'
മറ്റുള്ളവരുടെ മുമ്പില്‍ വലിയ എളിമയുള്ളയാളാണെന്ന് അഭിനയിക്കുന്ന ശിഷ്യനോട് ഗുരു പറഞ്ഞു: “കുഞ്ഞേ, മനുഷ്യരില്‍ ഏറ്റവുമധികം എളിമയും വിനയവുമുള്ളയാള്‍ പരിശുദ്ധ കന്യാമറിയമാണ്. അവരെക്കാള്‍ എളിമയുള്ളവരാരുമില്ല. നിനക്ക് പരിശുദ്ധ അമ്മയെക്കാള്‍ എളിമയുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നുണ്ടോ?”
അപ്പോള്‍ കൂടുതല്‍ വിനയം അഭിനയിച്ച്, എന്നാല്‍ അഹങ്കാരത്തോടെ അയാള്‍ പറഞ്ഞു: “പിന്നല്ലാതെ, മറിയത്തിന്‍റെ റെക്കോര്‍ഡ് ഞാന്‍ എപ്പോഴേ തകര്‍ത്തിരിക്കുന്നു.”
“ദൈവം അഹങ്കാരികളെ എതിര്‍ക്കുകയും വിനയമുള്ളവര്‍ക്ക് കൃപ നല്കുകയും ചെയ്യുന്നു” (1 പത്രോസ് 5/5).
'
യേശുവിന്‍റെ മധുരനാമം എന്‍റെ ഹൃദയത്തിലും മനസിലും ആഴത്തില്‍ എഴുതപ്പെടട്ടെ.
നമുക്കെല്ലാംവേണ്ടിയുള്ള അവിടുത്തെ പീഡാസഹനങ്ങളുടെ യോഗ്യതയാല്‍, അവിടുത്തെ പ്രാര്‍ത്ഥനയുടെ ശക്തിയാല്‍, അവിടുത്തെ തിരുരക്തത്തിന്‍റെ ചൊരിയപ്പെടലാല്‍, അവിടുത്തെ മാധുര്യത്തിന്‍റെ മധുരത്താല്‍, അവിടുത്തെ കഠിനമായ മരണത്തിന്‍റെ യോഗ്യതയാല്‍ അത് സാധ്യമാകട്ടെ.
ഓ കര്‍ത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവേ, ഞങ്ങളുടെ ആത്മാക്കളുടെ രക്ഷകനായിരിക്കണമേ.
ഓ മറിയമേ, യേശുവിന്‍റെ അമ്മേ, ഈശോക്കൊപ്പം എന്‍റെ കൂടെയായിരിക്കണമേ. നമ്മെ പരസ്പരം ചേര്‍ത്തുനിര്‍ത്തുന്ന സ്നേഹത്തിന്‍റെ ബന്ധം ഒരിക്കലും അയഞ്ഞുപോകാതിരിക്കട്ടെ.
ആമ്മേന്‍
'
പരിശുദ്ധ അമ്മയോട് അഗാധമായ ഭക്തിയുള്ള യുവാവ്. പഠനത്തില്‍ സമര്‍ത്ഥന്‍. വേട്ടയാടാനും കുതിരപ്പുറത്ത് സവാരി ചെയ്യാനും ഇഷ്ടം. ഭംഗിയായി വസ്ത്രം ധരിക്കും. ഇതൊന്നും കൂടാതെ നന്നായി നൃത്തം ചെയ്യും. ഇക്കാരണങ്ങള്‍കൊണ്ടെല്ലാംതന്നെ എല്ലാവരും കൂട്ടുകൂടാനിഷ്ടപ്പെടുന്ന യുവാവായിരുന്നു ഫ്രാന്‍സിസ്. പല പെണ്‍കുട്ടികളും അവന്‍റെ ഹൃദയം കീഴടക്കാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചു.
അങ്ങനെ യുവത്വത്തിന്‍റെ പ്രസരിപ്പില്‍ മുഴുകി ജീവിക്കവേ, രണ്ടു തവണയാണ് ഗുരുതരമായ രോഗം ഫ്രാന്‍സിസിന് പിടിപെട്ടത്. അസുഖം ഭേദമാവുകയാണെങ്കില്‍ വൈദികനാകുമെന്ന് ഓരോ പ്രാവശ്യവും പരിശുദ്ധ അമ്മക്ക് വാക്കുകൊടുത്തു. പക്ഷേ, സുഖമായപ്പോള്‍ ആ വാഗ്ദാനം മറക്കുകയാണുണ്ടായത്.
സുപ്രീം കോടതി ജഡ്ജിയായിരുന്ന സാന്‍റെ പോസ്സെന്‍റിയുടെയും ആഗ്നസിന്‍റെയും പതിമൂന്നു മക്കളില്‍ പതിനൊന്നാമനായിരുന്നു ഫ്രാന്‍സിസ്. 1838ല്‍ അസ്സീസ്സിയില്‍ ജനിച്ചു. നാലാമത്തെ വയസ്സില്‍ത്തന്നെ അമ്മയെ അവന് നഷ്ടമായി. പിന്നീട് ചേച്ചി മരിയ ലൂയിസയുടെ സംരക്ഷണയിലാണ് ഫ്രാന്‍സിസ് വളര്‍ന്നത്.
എന്നാല്‍ അവന് പതിനേഴ് വയസോളം പ്രായമുള്ളപ്പോള്‍ 1855ല്‍ പടര്‍ന്നുപിടിച്ച കോളറ ഫ്രാന്‍സിസിന്‍റെ ചേച്ചി മരിയ ലൂയിസയുടെ ജീവന്‍ കവര്‍ന്നു. ഈലോകജീവിതത്തിന്‍റെ നശ്വരതയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാന്‍ ആ മരണം ഫ്രാന്‍സിസിന് പ്രേരണ നല്കി. തന്‍റെ ദൈവവിളിയെക്കുറിച്ച് കൂടുതല്‍ വ്യക്തത നല്‍കാന്‍ അവന് പരിശുദ്ധ അമ്മയോട് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. അങ്ങനെ വൈദികനാകാന്‍ തീരുമാനമെടുത്തു. തുടര്‍ന്ന് പിതാവിന്‍റെ സമ്മതം ചോദിച്ചെങ്കിലും ആ അഭ്യര്‍ത്ഥന നിരസിക്കപ്പെടുകയാണ് ചെയ്തത്.
അതിനിടയില്‍ മറ്റൊരു സംഭവം നടന്നു. അന്നത്തെ ആര്‍ച്ചുബിഷപ്പിന്‍റെ ആഹ്വാനപ്രകാരം കോളറ പകര്‍ച്ചവ്യാധി ഒഴിഞ്ഞുപോയതിന്‍റെ നന്ദിസൂചകമായി, പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ ഒരു ചിത്രം എഴുന്നള്ളിച്ചുള്ള ഘോഷയാത്ര നടന്നു. നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ പഴക്കമുള്ള, വിശുദ്ധ ലൂക്ക വരച്ചതെന്നു കരുതപ്പെടുന്ന, ബൈസാന്‍റിയന്‍ കാലത്തെ പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ ചിത്രം വഹിച്ചാണ് ആ പ്രദക്ഷിണം നടത്തപ്പെട്ടത്. മാതാവിന്‍റെ ചിത്രം തന്നെ കടന്നുപോകുമ്പോള്‍ മുട്ടുകുത്തിയ ഫ്രാന്‍സിസ് അവന്‍റെ ഹൃദയത്തിന്‍റെ അഗാധതയില്‍ പരിശുദ്ധ അമ്മ ഇങ്ങനെ പറയുന്നത് വ്യക്തമായി കേട്ടു, ‘ഫ്രാന്‍സിസ്, നീയെന്താണ് ഇപ്പോഴും ലോകത്തില്‍ത്തന്നെ ആയിരിക്കുന്നത്? നിനക്കുവേണ്ടിയുള്ളതല്ല അത്. നിന്‍റെ ദൈവവിളി പിന്‍ചെല്ലൂ.”
ഈ ചിന്ത മനസില്‍ ശക്തമായതോടെ, പിതാവിനോട് അവന് വീണ്ടും സമ്മതം ചോദിച്ചു. പക്ഷേ പിതാവ് അനുവാദം നല്കിയില്ല. മാത്രവുമല്ല, അവനെ പിന്തിരിപ്പിക്കാന്‍ ചില ബന്ധുക്കളോടും അദ്ദേഹം ആവശ്യപ്പെട്ടു. കൂടാതെ, ഫ്രാന്‍സിസിന്‍റെ കത്തിന് മറുപടിയായി, അവനെ സ്വീകരിക്കാന്‍ തങ്ങള്‍ക്കു സമ്മതമാണെന്നു പറഞ്ഞ് പാഷനിസ്റ്റ് സഭയില്‍നിന്ന് അയച്ചിരുന്ന എഴുത്ത് പിതാവ് ഒളിച്ചുവച്ചു.
പക്ഷേ, കുറെ നാള്‍ കാത്തിരുന്നിട്ടും പാഷനിസ്റ്റ് സന്യാസസഭയില്‍നിന്ന് മറുപടി ലഭിക്കുന്നില്ലെന്ന് കണ്ട ഫ്രാന്‍സിസ് അപേക്ഷ സമര്‍പ്പിക്കാനായി നേരിട്ട് അവര്‍ക്കടുത്തേക്ക് പോയി. ആ യാത്രക്ക് പിതാവും ബന്ധുക്കളും ഒരുപാട് തടസ്സങ്ങള്‍ ഉയര്‍ത്തിയെങ്കിലും അവന്‍റെ ദൃഢനിശ്ചയത്തിനു മുമ്പില്‍ മുട്ടുമടക്കി. ഒടുവില്‍ ഫ്രാന്‍സിസിനെ കണ്ട നോവിസ് മാസ്റ്റര്‍ അവനെ സന്തോഷത്തോടെ ആശ്ലേഷിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, “നിന്നെ കാണാമെന്ന എല്ലാ പ്രതീക്ഷയും ഞങ്ങള്‍ക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു, ഫ്രാന്‍സിസ്!”
പാഷനിസ്റ്റുകളുടെ ത്യാഗപൂര്‍ണ്ണമായ ജീവിതത്തെ ദ്യോതിപ്പിക്കുന്ന കുരിശും മുള്ളുകൊണ്ടുള്ള മുടിയും ‘എളിമപ്പെടുക, ക്രിസ്തുവിനെ പ്രതി എല്ലാവര്‍ക്കും വിധേയനായിരിക്കുക’ എന്ന ഉപദേശവും ഒരു ചടങ്ങില്‍ വച്ച് ഫ്രാന്‍സിസ് സ്വീകരിച്ചു. വ്യാകുലമാതാവിന്‍റെ ഗബ്രിയേല്‍ (Confrater Gabriel of Our Lady of
Sorrows) എന്ന പേരാണ് ഫ്രാന്‍സിസ് സ്വീകരിച്ചത്.
നല്ല ഭക്തിയുള്ള, എല്ലാ നിയമവും കര്‍ശനമായി പാലിക്കുന്ന, ചെയ്യുന്നതിലെല്ലാം പൂര്‍ണ്ണമനസ്സ് വയ്ക്കുന്ന ഒരാളായിരുന്നു അവന്. അവന്‍റെ നോട്ടുബുക്കില്‍ അവനിങ്ങനെ എഴുതി, ‘ഓരോ ദിവസവും എന്‍റെ ഇഷ്ടങ്ങള്‍ ചെറിയ കഷണങ്ങളായി ഒടിക്കാന്‍ ഞാന്‍ പരിശ്രമിക്കും. എന്‍റെയല്ല, ദൈവത്തിന്‍റെ തിരുവിഷ്ടം നിറവേറ്റാന്‍ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.’
അവന്‍റെ അഗാധമായ എളിമയും ചെറിയ ചെറിയ സന്തോഷങ്ങള്‍ വേണ്ടെന്നു വെക്കാനുള്ള പരിശ്രമവും എല്ലാവരാലും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. അവനെപ്പോഴും സന്തോഷവാനായിരുന്നു. ‘അവസാനിക്കാത്ത ആനന്ദമാണ് എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍’ എന്നവന്‍ തന്‍റെ പിതാവിനെഴുതി.
അവന് പരിശുദ്ധ അമ്മയോടുള്ള ഭക്തി നാളുകള്‍ ചെല്ലുംതോറും കൂടിക്കൂടി വന്നു. അവളില്‍ അവന് കണ്ടെത്തിയതെല്ലാം നോട്ടുബുക്കില്‍ കുറിച്ചുവച്ചു. ഒരിക്കല്‍ തന്‍റെ സഹോദരന്‍ മൈക്കിളിന് അവനെഴുതി, ‘മറിയത്തെ സ്നേഹിക്കൂ, അവള്‍ സ്നേഹയോഗ്യയാണ്, വിശ്വസ്തയാണ്, മാറ്റമില്ലാത്തവളാണ്. സ്നേഹത്തില്‍ അവളെ മറികടക്കാന്‍ ഒരിക്കലും കഴിയില്ല. നീ അപകടത്തിലാണെങ്കില്‍ നിന്നെ രക്ഷിക്കാന്‍ അവള്‍ തിടുക്കത്തില്‍ വരും. നീ വിഷമിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ നിന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കും. നീ രോഗിയാണെങ്കില്‍ അവള്‍ ശാന്തിവാഹിനിയാണ്. നിന്‍റെ ആവശ്യങ്ങളില്‍ നിന്നെ സഹായിക്കും. നിത്യതയിലേക്കുള്ള യാത്രയില്‍ നിനക്ക് കൂട്ടായി അവള്‍ അടുത്തുണ്ടാകും.’
നൊവിഷ്യേറ്റ് പൂര്‍ത്തിയാക്കിയിരുന്ന ഗബ്രിയേല്‍ മികച്ച രീതിയില്‍ പഠനം തുടരുന്നതിനിടയില്‍ ക്ഷയരോഗത്തിന്‍റെ ലക്ഷണങ്ങള്‍ കണ്ടു തുടങ്ങി. അസുഖം വിശുദ്ധനെ തെല്ലും വിഷമിപ്പിച്ചില്ലെന്നു മാത്രമല്ല ആത്മീയമായി ഒരുങ്ങുന്നതിനുവേണ്ടി സാവധാനം സഹിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഒരു മരണത്തിനു വേണ്ടി അവന് ആഗ്രഹിച്ചു പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. എപ്പോഴും പ്രസന്നമായ മുഖം നിലനിര്‍ത്തിയ ഗബ്രിയേല്‍ തന്‍റെ കടമകള്‍ ചെയ്യുന്നതില്‍ മുടക്കമൊന്നും വരുത്തിയില്ല. മൈനര്‍ സഭയില്‍ അംഗമായപ്പോഴേക്ക് ആരോഗ്യം വളരെ മോശമായി. എപ്പോഴും ചിരിക്കുന്ന മുഖം ആയിരുന്നതുകൊണ്ട് അവിടെയുള്ള സഹോദരര്‍ അവന്‍റെ സഹനത്തിന്‍റെ ആധിക്യം അറിഞ്ഞില്ല. അവന്‍റെ അടുത്ത് വന്നിരിക്കാന്‍ എല്ലാവരും ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു, മരണക്കിടക്കയില്‍ പോലും. ദൈവവുമായുള്ള അവന്‍റെ ആന്തരികഐക്യം കഠിനമായ വേദനക്കിടയിലുള്ള മുറിയാത്ത പ്രാര്‍ത്ഥനക്കും പാപികള്‍ക്ക് വേണ്ടി അവനെത്തന്നെ ഒരു ബലിയായി അര്‍പ്പിക്കുന്നതിലേക്കും വഴിമാറി.
താന്‍ അഹങ്കരിക്കുമോ എന്ന ഭയത്താല്‍, തന്‍റെ ആത്മീയമായ എഴുത്തുകള്‍ കത്തിച്ചുകളയാന്‍ മരണക്കിടക്കയില്‍ വച്ച് ഗബ്രിയേല്‍ പറഞ്ഞു. കര്‍ത്താവിന്‍റെ പുരോഹിതനാകുന്നതിന് ഒരു വര്‍ഷം മുന്‍പേ, തന്‍റെ ഇരുപത്തിമൂന്നാം വയസ്സില്‍ ഗബ്രിയേല്‍ നിത്യസമ്മാനത്തിനായി വിളിക്കപ്പെട്ടു. 1862 ഫെബ്രുവരി 27-നായിരുന്നു ആ സ്വര്‍ഗീയയാത്ര. സഭാംഗങ്ങളുടെ സാന്നിധ്യത്തില്‍ വ്യാകുലമാതാവിന്‍റെ ചിത്രം തന്നോട് ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട്, ശാന്തമായ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ, വ്യാകുലമാതാവിന്‍റെ വിശുദ്ധ ഗബ്രിയേല്‍ അന്ത്യയാത്ര പറഞ്ഞു.
മരണവേളയില്‍ അവന് കിടക്കയില്‍ ഇരുന്നു, മുഖം പ്രകാശമാനമായി, അവനു മാത്രം കാണാവുന്ന ആരോ മുറിയില്‍ പ്രവേശിച്ചാലെന്ന വിധം മുന്നോട്ടാഞ്ഞു. ചുറ്റും കൂടിയിരുന്നവരാണ് പിന്നീട് ഇക്കാര്യങ്ങളെല്ലാം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിയത്. പരിശുദ്ധ അമ്മ തന്‍റെ പ്രിയമകനെ കൊണ്ടുപോവാന്‍ എത്തിയതാണെന്ന് അവര്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
1908 ല്‍ വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവനായും 1920 ല്‍ വിശുദ്ധനായും ഗബ്രിയേല്‍ ഉയര്‍ത്തപ്പെട്ടു. വിശുദ്ധ ജെമ്മ ഗല്‍ഗാനി രോഗക്കിടക്കയിലായിരിക്കുമ്പോള്‍ വ്യാകുലമാതാവിന്‍റെ വിശുദ്ധ ഗബ്രിയേലിന്‍റെ ദര്‍ശനം ഉണ്ടായതായി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. തിരുഹൃദയനൊവേന ചൊല്ലാനും വിശുദ്ധ മാര്‍ഗരറ്റ് മേരി അലക്കോക്കിനോട് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാനുമെല്ലാം ആവശ്യപ്പെട്ട വിശുദ്ധനിലൂടെ അവള്‍ക്ക് രോഗസൗഖ്യവും ലഭിച്ചു.
യുവജനങ്ങളുടെയും അതോടൊപ്പം, സന്യാസാര്‍ത്ഥിനികളുടെയും സെമിനാരി വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെയും പ്രത്യേക മധ്യസ്ഥനാണ് വിശുദ്ധ ഗബ്രിയേല്‍.
'
കുഞ്ഞുങ്ങളെ ദൈവഹിതപ്രകാരം വളര്‍ത്തുന്ന നല്ല മാതാപിതാക്കളാകാന്‍ സഹായിക്കുന്ന ലേഖനം
എന്‍റെ സന്തോഷങ്ങളും സങ്കടങ്ങളും ആഗ്രഹങ്ങളും ആകുലതകളുമെല്ലാം അടുത്ത സുഹൃത്തിനോടെന്നപോലെ ഞാന്‍ എന്‍റെ ദൈവത്തോട് പങ്കുവയ്ക്കാറുണ്ട്. ഒരു സന്ധ്യാനേരത്ത് ഡയറിയില്‍ ദൈവത്തിന് ഒരു നിവേദനം എഴുതുകയായിരുന്നു. ഇതുകണ്ട എന്‍റെ മൂത്തമകള്‍ പൊന്നൂസ് അടുത്തുവന്ന് ചോദിച്ചു “അമ്മ എന്നതാ ഇത്ര കാര്യമായി എഴുതിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്?” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, “അമ്മ ദൈവത്തിന് ഒരു കത്തെഴുതുവാ.” അതുകേട്ട് കുറച്ചുനേരം പരുങ്ങിനിന്നിട്ട് അവള്‍ ചോദിച്ചു “അമ്മാ, എനിക്കും ഈശോപ്പായോട് ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്. അതുകൂടി എഴുതാമോ?” ഞാന്‍ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. വളരെ ഗൗരവത്തിലാണ് കക്ഷി ഇത് പറയുന്നത്.
ഞാന്‍ എഴുതുന്ന കത്ത്, ഉടന്‍തന്നെ വായിച്ച്, ദൈവം മറുപടി തരും എന്നുള്ള കുഞ്ഞിന്‍റെ ഉറപ്പ് എന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കുകയും അത്ഭുതപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. അതൊന്നും പുറമേ കാണിക്കാതെ ഞാന്‍ കാര്യം ആരാഞ്ഞു. അവള്‍ കുറച്ചു ദയനീയഭാവത്തോടെ പറഞ്ഞു “അമ്മാ, എനിക്ക് ഒത്തിരി വണ്ണം വയ്ക്കാന്‍ പറ്റണേ എന്ന് ദൈവത്തോട് പറയണം.” സംഗതി അത്ര പിടികിട്ടാത്തതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ എഴുത്തൊക്കെ നിര്‍ത്തി സൗമ്യമായി, ‘ഒത്തിരി വണ്ണം വച്ചിട്ടിപ്പോ എന്തിനാണ്’ എന്നാരാഞ്ഞു.
അവളുടെ മറുപടി കുറച്ച് വിചിത്രമായിരുന്നു. “വണ്ണം വച്ചാല്‍പ്പിന്നെ ആളുകള്‍ക്കിടയില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഫ്രീയാവും, പിന്നെ കോണ്‍ഫിഡന്‍റ് ആവും, ഹാപ്പിയാവും.” ആളുകള്‍ക്കിടയില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോഴുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും സന്തോഷത്തിനും ആത്മവിശ്വാസത്തിനും ഈ പറഞ്ഞ വണ്ണവുമായുള്ള ബന്ധം എന്താണെന്ന് ഒരുപക്ഷേ നിങ്ങള്‍ ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടാവാം. ഏറ്റവും വലിയ ജീവിതപ്രശ്നമെന്നപോലെ പൊന്നൂസിനെ അലട്ടിയ ആ ‘വണ്ണക്കഥ’ ഞാന്‍ പറയാം.
പൊന്നൂസ് ജനിച്ച കാലം മുതല്‍ മെലിഞ്ഞ ഒരു കുട്ടിയാണ്. ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ നല്ല മടിയുള്ള പ്രകൃതവും. കുഞ്ഞിന് തൂക്കം കുറവാണെന്ന ആള്‍ക്കാരുടെ പരിദേവനങ്ങള്‍ അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ എന്‍റെ ഉറക്കം കെടുത്തി. സത്യം പറഞ്ഞാല്‍ അന്നുമുതല്‍ ആറുവര്‍ഷം ഞാന്‍ അവളെ വണ്ണം വയ്പ്പിക്കാനുള്ള അക്ഷീണവും അശ്രാന്തവുമായ പരിശ്രമത്തിലായിരുന്നു. കേരളത്തിലേക്കുള്ള ഓരോ യാത്രകളും എന്‍റെ ദുഃസ്വപ്നങ്ങളായി മാറി. ആദ്യത്തെ കുഞ്ഞായതുകൊണ്ടും കുഞ്ഞുങ്ങളെ നോക്കി വലിയ മുന്‍പരിചയം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടും ആളുകളോട് മറുപടികളൊന്നും പറയാനില്ലാതെ ഞാന്‍ വശംകെട്ടു.
മുനവെച്ച പ്രസ്താവനകള്‍ സമ്മാനിച്ച മുറിവുകളിലൂടെ ഒരുപാട് കണ്ണീര്‍ക്കണങ്ങള്‍ ഞാനൊഴുക്കി. രാവിലെ മുതല്‍ പലപ്പോഴും എന്‍റെ ഭക്ഷണംപോലും ഒഴിവാക്കി, പലതരം വിഭവങ്ങളുമായി കുഞ്ഞിന്‍റെ പിന്നാലെ നടന്ന് ഞാന്‍ സ്വന്തം ആരോഗ്യം താറുമാറാക്കി. ഭാരം കൂടാത്തത് എന്തോ വലിയ പ്രശ്നമാണെന്ന് കരുതി ഒത്തിരി ആശുപത്രികള്‍ ഞാന്‍ കയറിയിറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.
അവസാനം എന്‍റെ ഈ ദുരവസ്ഥ കണ്ട് സഹതാപം തോന്നിയിട്ടാവും ദൈവം എന്‍റെ മുമ്പിലേക്ക് ഒരു പീഡിയാട്രീഷ്യനെ അയച്ചു. പതിവുപോലെ ഡോക്ടറിന്‍റെ മുമ്പിലും ഞാന്‍ എന്‍റെ പരാതിക്കെട്ട് അഴിച്ചു. എല്ലാം ക്ഷമയോടെ കേട്ടിരുന്ന ഡോക്ടര്‍ പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നോട് തിരിച്ച് കുറേ ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ചു. എന്‍റെ ബോധമണ്ഡലം ഉണര്‍ന്ന് പ്രവര്‍ത്തിച്ചു തുടങ്ങി. പരിശോധനകളിലൊന്നും ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലാത്ത, വളരെ ആക്റ്റീവായ കുട്ടിയെയുംകൊണ്ട് വെറുതെ ആശുപത്രി കയറി നടക്കുന്നതിലെ വിഡ്ഢിത്തം അന്ന് ഞാന്‍ ജാള്യതയോടെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. എന്നെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയിരുന്ന എന്തോ ഒന്നിനെ പൊട്ടിച്ചെറിഞ്ഞാണ് ഞാന്‍ അവിടെനിന്നിറങ്ങിയത്.
ഇപ്പോള്‍ ആലോചിക്കുമ്പോള്‍ എനിക്കുതന്നെ ചിരി വരും. പക്ഷേ അന്ന് അത് അങ്ങനെ ആയിരുന്നില്ല. പിന്നീട് ദൈവം അമ്മുവിനെക്കൂടി നല്കി ഞങ്ങളെ അനുഗ്രഹിച്ചു. പൊന്നൂസിന്‍റെ നേരെ വിപരീത ശരീരപ്രകൃതിയായിരുന്നു അമ്മുവിന്. പിന്നീടങ്ങോട്ട്, താരതമ്യപഠനത്തിന്‍റെ ഒരു കാലയളവായിരുന്നു. യഥാര്‍ത്ഥമായ ചില ജീവിതപ്രതിസന്ധികള്‍ പരിഹരിക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്ന ഞാന്‍ അതൊന്നും ചെവിക്കൊണ്ടതുപോലും ഇല്ല. പക്ഷേ പൊന്നൂസിന്‍റെ ഈ അപേക്ഷ ആ കാലഘട്ടത്തിലെ ഓര്‍മകളിലേക്ക് വീണ്ടും കൊണ്ടുപോയി.
എന്തായാലും ആ രാത്രിയില്‍ മറ്റെല്ലാം മാറ്റിവച്ച് ഞങ്ങള്‍ കുറെനേരം സംസാരിച്ചു. ആളുകളുടെ പരാമര്‍ശങ്ങളും കുറ്റപ്പെടുത്തലുകളും പരിഹാസങ്ങളും ചില ഉപദേശങ്ങളും ഇതൊക്കെ കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ എന്‍റെ മുഖത്തുണ്ടായിക്കൊണ്ടിരുന്ന വിഷാദവും വണ്ണം വയ്പ്പിക്കാനായി ഞാന്‍ കാട്ടിക്കൂട്ടിയ പരാക്രമങ്ങളുമെല്ലാം കുട്ടിയെ എത്രകണ്ട് വിഷമിപ്പിച്ചിരുന്നുവെന്ന് ഞാന്‍ വേദനയോടെ മനസിലാക്കി. ഒരിക്കല്‍ അമ്മുവിന് പനി വന്ന് കുറച്ച് തൂക്കം കുറഞ്ഞപ്പോള്‍ പൊന്നൂസിന്‍റെ മുഖത്ത് പ്രകടമായ ആശ്വാസത്തിന്‍റെ പിന്നിലെ ചേതോവികാരം അന്ന് വെളിപ്പെട്ടു.
അവളെ ചേര്‍ത്തുനിര്‍ത്തി നെറുകയില്‍ ചുംബിച്ചുകൊണ്ട്, സൗന്ദര്യം എന്നത് കാണുന്നവരുടെ മനസിലെ സങ്കല്പമാണെന്നും മറ്റുള്ളവരുടെ വികലമായ സങ്കല്പങ്ങളെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തേണ്ട ബാധ്യത നമുക്കില്ലെന്നും അവള്‍ക്ക് മനസിലാവുന്ന രീതിയില്‍ പറഞ്ഞുകൊടുത്തു. ഒരാളുടെ യഥാര്‍ത്ഥ സൗന്ദര്യം നിര്‍ണയിക്കുന്നത് അഴകൊത്ത ശരീരമോ നിറമോ ഒന്നുമല്ലെന്നും പിന്നെയോ നമ്മുടെ വ്യക്തിത്വവും മനസില്‍ നിറഞ്ഞു കവിയുന്ന നന്മകളും മൂല്യങ്ങളും സ്നേഹവുമാണെന്നും വിശദീകരിച്ചു. അതെത്രമാത്രം അവള്‍ ഉള്‍ക്കൊണ്ടുവെന്ന് എനിക്കറിയില്ല. എങ്കിലും കത്തിലെഴുതാന്‍ പറഞ്ഞ അപേക്ഷ അവള്‍ കൈയോടെ പിന്‍വലിച്ചു.
മാതൃത്വത്തിന്‍റെ നിര്‍വചനങ്ങളോട് അത്രയ്ക്കൊന്നും നീതി പുലര്‍ത്താന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത ഒരു സാധാരണ അമ്മയാണ് ഞാന്‍. എങ്കിലും കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക് ആവശ്യമായിരിക്കുമ്പോള്‍ അവരുടെ കൂടെ ആയിരിക്കുവാനും അവരെ കേള്‍ക്കാനും ഞാന്‍ പരമാവധി ശ്രമിക്കാറുണ്ട്. അതെനിക്ക് വല്ലാത്ത ആനന്ദം തരാറുമുണ്ട്.
താങ്ങാന്‍ പറ്റാത്ത പ്രതിസന്ധികള്‍ ഒന്നുംതന്നെ ഇല്ലെങ്കില്‍, കുട്ടികളെ മാതാപിതാക്കള്‍ അവരുടെ കൂടെ നിര്‍ത്തണം. ഭക്ഷണവും വിദ്യാഭ്യാസവുമെന്നപോലെ അല്ലെങ്കില്‍ അതിലുമുപരിയാണ് കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ മാനസിക ആരോഗ്യവും സന്തോഷങ്ങളും. ആരും പൂര്‍ണരല്ല. തെറ്റുകള്‍ പറ്റിയും തിരുത്തിയും ഒക്കെയാണ് നമ്മള്‍ നല്ല അച്ഛനമ്മമാര്‍ ആകുന്നത്. ഓരോ കുഞ്ഞുങ്ങളും വ്യത്യസ്തരാണ്. അതുപോലെ അവരുടെ ദൗര്‍ബല്യങ്ങളും. അനുഭവസമ്പത്തുള്ളവരുടെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ക്ക് വിലകൊടുക്കുക. “നിന്‍റെ സന്തതികളുടെമേല്‍ എന്‍റെ ആത്മാവും നിന്‍റെ മക്കളുടെമേല്‍ എന്‍റെ അനുഗ്രഹവും ഞാന്‍ വര്‍ഷിക്കും” (ഏശയ്യാ 44/3) എന്ന് കര്‍ത്താവ് വാഗ്ദാനം ചെയ്തിട്ടുണ്ടല്ലോ.
അതേസമയംതന്നെ നമ്മുടെ കുട്ടികള്‍ക്കു വേണ്ടത് കൊള്ളാനും ബാക്കിയൊക്കെ തള്ളിക്കളയാനും പഠിക്കുക. മറ്റുള്ളവരുടെ കാഴ്ചപ്പാടുകള്‍ അന്ധമായി നമ്മുടെ കുട്ടികളില്‍ അടിച്ചേല്‍പിക്കരുത്. ഇതൊക്കെ സാധ്യമാകണമെങ്കില്‍ നമ്മള്‍ ആദ്യം നമ്മുടെ കുട്ടികളെ അറിയണം. അവരുടെ കുഞ്ഞുകുഞ്ഞു സങ്കടക്കടലുകള്‍ അവരോടൊപ്പം നീന്തണം. കുന്നോളം വലുപ്പത്തില്‍ സ്വപ്നങ്ങള്‍ കാണാന്‍ അവരെ പഠിപ്പിക്കണം. അവരുടെ സന്തോഷങ്ങളില്‍ പങ്കാളിയാവണം. എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ചൊല്ലിപ്പഠിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കാതെ, അങ്ങ് ചെയ്തുകാണിച്ചു കൊടുക്കണം. നമ്മുടെ മക്കളെ കര്‍ത്താവിന് ഭരമേല്‍പ്പിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ “കര്‍ത്താവ് നിന്‍റെ പുത്രരെ പഠിപ്പിക്കും; അവര്‍ ശ്രേയസാര്‍ജിക്കും” (ഏശയ്യാ 54/13) എന്ന തിരുവചനം അവരില്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യമായിക്കൊള്ളും.
ഇന്ന് നമ്മുടെ കുഞ്ഞോമനകള്‍ക്കായി നീക്കിവയ്ക്കുന്ന നമ്മുടെ സമയമാണ് അവര്‍ക്ക് കൊടുക്കാന്‍ പറ്റുന്ന ഏറ്റവും വലിയ മൂലധനം എന്ന് എപ്പോഴും ഓര്‍മിക്കുക. “കര്‍ത്താവിന്‍റെ ദാനമാണ് മക്കള്‍; ഉദരഫലം ഒരു സമ്മാനവും” (സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 127/3) എന്നത് നമുക്കൊരിക്കലും മറക്കാതിരിക്കാം.
'
ആരൊക്കെയയാണ് ദൈവത്തിന്‍റെ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവര്‍, ആര്‍ക്കെല്ലാമാണ് നിത്യരക്ഷ ലഭ്യമാവുക എന്ന് ആധികാരികമായി വിശദമാക്കുന്ന ലേഖനം
ദൈവം തെരഞ്ഞെടുത്തവര്‍ക്കുമാത്രമുള്ളതാണ് രക്ഷ; ബാക്കിയെല്ലാവരും നിത്യനാശം അനുഭവിക്കേണ്ടിവരും എന്നതാണ് പ്രൊട്ടസ്റ്റന്‍റ് ദൈവശാസ്ത്ര ചിന്ത. എന്നാല്‍ കത്തോലിക്കാ പ്രബോധനമനുസരിച്ച് ദൈവത്തിന്‍റെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് രക്ഷയ്ക്കുവേണ്ടിയും രക്ഷ അനുഭവിക്കാന്‍ വേണ്ടിയും ആണെങ്കിലും അത് പ്രധാനമായും ലക്ഷ്യം വച്ചിരിക്കുന്നത് ഒരു പ്രത്യേക ദൗത്യത്തിനുവേണ്ടിയാണ്. പഴയ നിയമത്തില്‍ ഇസ്രായേല്‍ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ജനമായിരുന്നു. അത് ദൈവവുമായി ഉടമ്പടിയിലൂടെ ദൈവത്തിന്‍റെ സ്വന്ത ജനമായിത്തീര്‍ന്ന് സത്യദൈവത്തെ ആരാധിക്കാന്‍ വേണ്ടിയായിരുന്നു. അവര്‍ അനുഭവിച്ച ദൈവത്തെ വിജാതീയരുടെയിടയില്‍ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്താനും അതുവഴിയായി ദൈവം മഹത്വപ്പെടാനും ഇടയാകണം. ഒടുവില്‍, ആ ജനതയില്‍ നിന്ന് ലോകരക്ഷകന്‍ പിറക്കണമെന്നതുമായിരുന്നു ദൈവപദ്ധതി. ഇപ്രകാരം മഹത്തായ ഒരു ദൗത്യത്തിനുവേണ്ടിയായിരുന്നു ഇസ്രായേലിന്‍റെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ്.
പുതിയ നിയമത്തില്‍ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ജനത എന്ന നിലയില്‍ തിരുസഭ യേശുവിലൂടെ പൂര്‍ത്തിയായ രക്ഷാപദ്ധതിയെ ലോകത്ത് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്താന്‍ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ക്രിസ്തുവിലൂടെ വെളിപ്പെട്ട ദൈവിക വെളിപാട് ലോകത്തെ അറിയിക്കാനും ക്രിസ്തുവിന്‍റെ ദൗത്യം ലോകത്ത് തുടരാനുമായിട്ടാണ് ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പ്.
സകല ജനങ്ങളെയും രക്ഷിക്കാനുള്ള ദൈവ പദ്ധതിയുടെ പൂര്‍ത്തീകരണത്തിനായിട്ടാണ് ഇപ്രകാരം തെരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നത്. അത് ദൈവകൃപയുടെ പ്രവൃത്തിയാണ്. നമ്മുടെ യോഗ്യത കൊണ്ടല്ല എന്നു സ്പഷ്ടം.
ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ലഭിച്ചു എന്നതുകൊണ്ടു മാത്രം ആരും രക്ഷ പ്രാപിക്കണമെന്ന് നിര്‍ബന്ധമില്ല. നാം കൂടുതല്‍ ഉത്തരവാദിത്വമുള്ളവരും രക്ഷയ്ക്കായി അധ്വാനിക്കാന്‍ കടപ്പെട്ടവരുമായിരിക്കുന്നു എന്നാണ് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്. ദൈവകൃപയോടും ദൈവം ഒരുക്കിയ രക്ഷാപദ്ധതിയോടും സഹകരിക്കുന്നില്ലെങ്കില്‍ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവരായിരിക്കുന്നു എന്നതുകൊണ്ടുമാത്രം ആരും രക്ഷപ്രാപിക്കുകയില്ല എന്ന വസ്തുത ഈശോ പലപ്പോഴായി നമ്മെ അറിയിച്ചിരിക്കുന്നത് കാണുക: “കിഴക്കുനിന്നും പടിഞ്ഞാറുനിന്നും നിരവധിയാളുകള്‍ വന്ന് അബ്രാഹത്തോടും ഇസഹാക്കിനോടും യാക്കോബിനോടുംകൂടെ സ്വര്‍ഗരാജ്യത്തില്‍ വിരുന്നിനിരിക്കും. രാജ്യത്തിന്‍റെ മക്കളാകട്ടെ, പുറത്തുളള അന്ധകാരത്തിലേക്ക് എറിയപ്പെടും” (മത്തായി 8/11 -12). ഇവിടെ പ്രതിപാദിച്ചിരിക്കുന്ന വൈരുദ്ധ്യാത്മകമായ യാഥാര്‍ത്ഥ്യം ശ്രദ്ധേയമാണ്. തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ജനതയുടെ പിതാക്കന്മാരോടുകൂടെ സ്വര്‍ഗത്തില്‍ വിരുന്നിനിരിക്കുന്നത് വിജാതീയരാണ്! തെരഞ്ഞെടുപ്പിനോട് വിശ്വസ്തത പുലര്‍ത്തുന്നില്ലെങ്കില്‍ രക്ഷ പ്രാപിക്കുകയില്ലെന്ന് വ്യക്തം.
ഈശോ വീണ്ടും ഇക്കാര്യം ഉറപ്പിച്ചു പഠിപ്പിക്കുന്നു: “സത്യമായി ഞാന്‍ നിങ്ങളോട് പറയുന്നു, ഏലിയാ പ്രവാചകന്‍റെ കാലത്ത് ഇസ്രായേലില്‍ അനേകം വിധവകളുണ്ടായിരുന്നു… എന്നാല്‍ സീദോനിലെ സറെപ്തായിലെ ഒരു വിധവയുടെ അടുക്കലേയ്ക്കല്ലാതെ മറ്റാരുടെയും അടുത്തേക്ക് ഏലിയ അയ്ക്കപ്പെട്ടില്ല. ഏലീശാ പ്രവാചകന്‍റെ കാലത്ത് ഇസ്രായേലില്‍ അനേകം കുഷ്ഠ രോഗികളുണ്ടായിരുന്നു, എന്നാല്‍ അവരില്‍ സിറിയക്കാരനായ നാമാനല്ലാതെ മറ്റാരും സുഖമാക്കപ്പെട്ടില്ല” (ലൂക്കാ 4/25-27). നിത്യരക്ഷ പ്രാപിക്കാന്‍ അനിവാര്യമായ കാര്യം തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ജനത്തില്‍ അംഗമാകുക എന്നതിനെക്കാള്‍ ദൈവകൃപയോട് സഹകരിക്കുക എന്നതാണ്. സഭ കാര്‍ക്കശ്യത്തോടെ പഠിപ്പിക്കുന്നത് കാണുക:
“സഭയിലെ അംഗങ്ങളായിരിക്കുകയും സ്നേഹത്തില്‍ നിലനില്‍ക്കാതെ, സഭയുടെ മടിത്തട്ടില്‍ ഹൃദയംകൊണ്ടല്ലാതെ, ശരീരംകൊണ്ടുമാത്രം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നവര്‍ രക്ഷ പ്രാപിക്കുകയില്ല. തങ്ങളുടെ ഈ സ്ഥാനം സ്വന്തം യോഗ്യത കൊണ്ടല്ല; പ്രത്യുത, മിശിഹായുടെ പ്രത്യേക പ്രസാദവരം കൊണ്ടുള്ളതാണെന്ന വസ്തുത തിരുസഭയുടെ മക്കളെല്ലാം ഓര്‍മിക്കേണ്ടതാണ്. അതിനോട് വിചാരത്താലും വചനത്താലും പ്രവൃത്തിയാലും പ്രത്യുത്തരിക്കാത്തവര്‍ രക്ഷപെടുകയില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, കര്‍ക്കശമായി വിധിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യും” (തിരുസഭ 14).
വിജാതീയരുടെ വിശ്വാസത്തെ പ്രകീര്‍ത്തിക്കുന്ന മിശിഹായെയും സുവിശേഷത്തില്‍ നാം കാണുന്നു: ഇതുപോലുള്ള വിശ്വാസം ഇസ്രായേലില്‍ ഒരുവനില്‍പോലും ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല’ എന്ന് വിജാതീയനായ ശതാധിപനെക്കുറിച്ചും ‘നിന്‍റെ വിശ്വാസം വലുതാകുന്നു’ എന്ന് കാനാന്‍കാരി സ്ത്രീയെക്കുറിച്ചും ഈശോ പ്രകീര്‍ത്തിക്കുന്നു (ലൂക്കാ 7/9, മത്താ 15/28). വിജാതീയരുടെ സത്കര്‍മ്മങ്ങളെ പരിഗണിക്കുന്ന ദൈവപദ്ധതിയെയാണ് കൊര്‍ണേലിയൂസിന്‍റെ സംഭവത്തില്‍ നാം കാണുന്നത്: “നിന്‍റെ പ്രാര്‍ത്ഥനകളും ദാനധര്‍മ്മങ്ങളും ദൈവസന്നിധിയില്‍ നിന്നെ അനുസ്മരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു” (അപ്പസ്തോല പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 10/4). യേശുവിന്‍റെ ജനനവേളയില്‍ യഹൂദരുടെ രാജാവായി പിറന്നവനെ ആരാധിക്കാന്‍ എത്തിയത് അവരുടെ ജനനേതാക്കന്മാരായിരുന്നില്ല, വിജാതീയരായ ജ്ഞാനികളായിരുന്നു എന്നതും, അവന്‍റെ കുരിശുമരണം കണ്ട് ‘സത്യമായും ഇവന്‍ ദൈവപുത്രനായിരുന്നു’ എന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞത് തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ശിഷ്യരില്‍ ആരുമായിരുന്നില്ല, വിജാതീയനായിരുന്ന ശതാധിപനായിരുന്നു എന്നതും വെളിപ്പെടുത്തുന്ന വസ്തുത എന്താണ്? തെരഞ്ഞെടുപ്പുവഴിമാത്രം രക്ഷ പ്രാപിക്കുകയില്ല എന്നതിനോടൊപ്പം, രക്ഷ സാര്‍വത്രികമാണ് എന്നതുകൂടിയാണ്. തെരഞ്ഞെടുപ്പും വെളിപാടും ലഭിച്ചു എന്നത് കൂടുതല്‍ സഹകരണം ആവശ്യപ്പെടുന്നു. ഇല്ലാത്തപക്ഷം കൂടുതല്‍ കഠിനമായ ശിക്ഷാവിധിയാണുണ്ടാവുക: യജമാനന്‍റെ ഹിതം അറിഞ്ഞിട്ടും അതനുസരിച്ച് പ്രവര്‍ത്തിക്കാത്ത ദാസന്‍ കഠിനമായി പ്രഹരിക്കപ്പെടും. തെരഞ്ഞെടുപ്പ് കൂടുതല്‍ കര്‍ശനമായ ശിക്ഷാവിധിയ്ക്കുള്ള സാധ്യതയെകൂടി തരുന്നു എന്നറിയുക.
ദൈവത്തിന്‍റെ മുന്നറിവ് (Foreknowlege)
ദൈവം ദൈവമായിരിക്കുകയാല്‍ സ്ഥലകാല പരിമിതികള്‍ക്കുപരിയായവനും സര്‍വജ്ഞാനിയുമാണ്. ഭാവി, ഭൂത, വര്‍ത്തമാന കാലവ്യത്യാസം ദൈവത്തിനില്ലല്ലോ. അവിടുന്ന് എല്ലാമറിയുന്നു. നാം ഇപ്പോള്‍ ചെയ്യുന്നവയും ഇനി ചെയ്യാനിരിക്കുന്നവയും അവിടുത്തേക്ക് അനാവൃതവും വ്യക്തവുമാണ്.
ആകയാല്‍, ആരെല്ലാം അവിടുത്തെ കൃപയോട് സഹകരിക്കുമെന്നും, ആരൊക്കെ കൃപയെ തിരസ്കരിക്കുമെന്നും അവിടുന്നറിയുന്നു. എന്നാല്‍ ഈ മുന്നറിവ് അവിടുത്തെ മുന്‍ നിശ്ചയമല്ല, മുന്‍ വിധിയുമല്ല (Fatalism). ഒരു വിധത്തിലും ഈ മുന്നറിവ് നമ്മെ സ്വാധീനിക്കുകയോ നമ്മുടെ സ്വതന്ത്ര തീരുമാനത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്തുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. മനുഷ്യസ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ദൈവം അത്രയധികമായി വിലമതിക്കുന്നു.
ഇവയില്‍നിന്നെല്ലാം നാം ഗ്രഹിക്കേണ്ട വസ്തുതയുണ്ട്. ദൈവം ആരെയും മുന്‍കൂട്ടി ഇപ്പോള്‍ ഭൂമിയിലായിരിക്കെത്തന്നെ സ്വര്‍ഗത്തില്‍ ഇരുത്തിയിട്ടില്ല. ക്രിസ്തുവിനോടൊത്ത് നാം സ്വര്‍ഗത്തിലെത്തിച്ചേരണമെന്നത് ദൈവഹിതമാണ്. അത് മരണശേഷം, ഈ ലോകജീവിതാവസാനത്തില്‍ മാത്രം മനുഷ്യന് ലഭിക്കുന്നതാണ്. എന്നാല്‍ അതിന് ആവശ്യമായി ദൈവത്തിന്‍റെ ഭാഗത്തുനിന്ന് ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്ന മനുഷ്യരക്ഷാപദ്ധതി ക്രിസ്തുവില്‍ പൂര്‍ത്തീകരിക്കപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞു. ഈ അര്‍ത്ഥത്തിലാണ് ദൈവം നമ്മെ ക്രിസ്തുവിനോടുകൂടെ ഉയിര്‍പ്പിച്ച് ശക്തിയുടെ വലതുഭാഗത്ത് ഇരുത്തി എന്ന് വചനം പഠിപ്പിക്കുന്നത്. അസ്തിത്വത്തിന്‍റെ തലത്തില്‍ ക്രിസ്തു നമ്മെ അവിടുത്തോട് ഐക്യപ്പെടുത്തി. ഇത് വസ്തുനിഷ്ഠാപരമായി അസ്തിത്വത്തിന്‍റെ തലത്തില്‍ (objective and ontological dimension) സംഭവിച്ചതാണ്. ഇത് ഓരോ വ്യക്തിയും വ്യക്തിനിഷ്ഠമായി യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാക്കേണ്ടതുണ്ട് (subjective reality). ഇതിനായി ഓരോ വ്യക്തിയുടെയും ഭാഗത്തുനിന്ന് കൃപാവരത്തോട് സഹകരിച്ച് നിത്യരക്ഷ പ്രാപിക്കാനായി അധ്വാനിക്കുക എന്നത് ബാക്കി നില്‍ക്കുന്നു. അത് മരണംവരെയും സ്വതന്ത്രമനസ്സോടെ ഓരോരുത്തരും നിര്‍വ്വഹിക്കേണ്ടതാണ്. ഇതാ ഒരു വചനം കാണുക: “തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവര്‍ യേശുക്രിസ്തുവില്‍ ശാശ്വതവും മഹത്വപൂര്‍ണവുമായ രക്ഷ നേടുന്നതിനുവേണ്ടി ഞാന്‍ എല്ലാം സഹിക്കുന്നു. ഈ വചനം വിശ്വാസ യോഗ്യമാണ്. നാം അവനോടുകൂടി മരിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ അവനോടു കൂടെ ജീവിക്കും. നാം ഉറച്ചു നില്‍ക്കുമെങ്കില്‍ അവനോടുകൂടി വാഴും. നാം അവനെ നിഷേധിക്കുമെങ്കില്‍ അവന് നമ്മെയും നിഷേധിക്കും” (2 തിമോത്തിയോസ് 2/10-12).
'