- Latest articles
സ്വഭാവശുദ്ധി ലഭിക്കുന്നതിന് സണ്‍ഡേ സ്കൂള്‍ പഠനം സഹായിക്കും എന്ന വിശ്വാസംനിമിത്തം ഹൈന്ദവരായിരുന്നെങ്കിലും എന്‍റെ മാതാപിതാക്കള്‍ ചേച്ചിയെയും തുടര്‍ന്ന് എന്നെയും സണ്‍ഡേ സ്കൂളില്‍ പഠിക്കാന്‍ അയച്ചു. സണ്‍ഡേ സ്കൂള്‍ പഠനത്തോടൊപ്പം ഞങ്ങള്‍ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയിലും പങ്കെടുക്കും. വിശുദ്ധ ബലി നടക്കുമ്പോള്‍ വളരെയധികം ആകര്‍ഷണമാണ് എനിക്ക് യേശുവിനോട് അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നത്.
ആദ്യം ജപമാല, അതേത്തുടര്‍ന്ന് ബലിയര്‍പ്പണം. അങ്ങനെയായിരുന്നു അവിടത്തെ രീതി. വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന തീരുമ്പോള്‍ എനിക്ക് ദുഃഖമായിരുന്നു. വളരെയധികം സ്നേഹത്തോടെ ഒന്നിച്ചിരുന്ന ഒരാളില്‍നിന്ന് അല്പം അകലേക്ക് പോയതുപോലെ…. അതിനാല്‍ത്തന്നെ എല്ലാ ദിവസവും വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയ്ക്ക് പോകാന്‍ തുടങ്ങി. ശനിയാഴ്ചകളില്‍ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയ്ക്കുശേഷമുള്ള ‘ലീജിയന്‍ ഓഫ് മേരി’ സംഘടനയുടെ പ്രാര്‍ത്ഥനകളും വളരെയധികം ആകര്‍ഷകമായി അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നു. യേശുവിലുള്ള എന്‍റെ വിശ്വാസവും സ്നേഹവും മനസിലാക്കിയതോടെ വീട്ടുകാര്‍ക്ക് ഞാന്‍ ദൈവാലയത്തില്‍ പോകുന്നതിനോട് എതിര്‍പ്പായി.
“നീ ആരെ കാണാനാണ് എന്നും പള്ളിയില്‍ പോകുന്നത്? ഇനി പോകേണ്ട.” ഇതായിരുന്നു എനിക്ക് ലഭിച്ച കര്‍ശനമായ ആജ്ഞ. അതുകേട്ട് ഞാന്‍ കരഞ്ഞ് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. എന്നിട്ട് വീട്ടില്‍ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു, “ആരെ കാണാന്‍ പോകുന്നുവെന്ന് തെളിയിച്ച ശേഷമേ ഞാനിനി പള്ളിയില്‍ പോകുന്നുള്ളൂ.” അന്ന് രാത്രിയായപ്പോള്‍ അമ്മയ്ക്ക് അസഹ്യമായ കൈവേദന. അച്ഛനാകട്ടെ വിറയലും ശ്വാസതടസവും. എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത് എന്ന് മനസിലാവുന്നില്ല. എനിക്ക് വല്ലാത്ത സങ്കടം. ആ സമയം അമ്മ പറഞ്ഞു: “ഇവള്‍ പള്ളിയില്‍ പോയില്ല. ദൈവകോപമാണെന്നാ തോന്നുന്നത്!” അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വേഗം ഇങ്ങനെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു, “ദൈവമേ, ഒന്നും സംഭവിക്കരുതേ. ഞാന്‍ എല്ലാ ദിവസവും പള്ളിയില്‍ വന്നുകൊള്ളാം.” ഇങ്ങനെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച് അല്പസമയം കഴിഞ്ഞതേ അസുഖം ഭേദമായി. ആ ദിവസം മുതല്‍ ദൈവാലയത്തില്‍ പോകുന്നതില്‍നിന്ന് അവര്‍ എന്നെ തടഞ്ഞില്ല.
കാലം കടന്നുപോയി. എനിക്ക് വിവാഹാലോചനകള്‍ ആരംഭിച്ചു. പക്ഷേ എന്‍റെ മനസില്‍ കടുത്ത ദുഃഖം. നീ എന്നെ ഉപേക്ഷിക്കുകയാണോ എന്ന് യേശു എന്നോട് ചോദിക്കുന്നതുപോലെ… ‘ലോകം മുഴുവനും എന്‍റെ മുമ്പില്‍ കാഴ്ചവച്ചാലും അതിനെക്കാളും വലുത് എനിക്ക് നിന്നോടുള്ള സ്നേഹമാണ്’ എന്ന യേശുവിന്‍റെ വാക്കുകള്‍ എപ്പോഴും മനസില്‍ നിറഞ്ഞുനിന്നു. ഇപ്രകാരം, ഒരു സന്യാസിനിയാവണമെന്ന ആഗ്രഹം ശക്തമായതോടെ ഞാന്‍ ഇക്കാര്യം വീട്ടിലും അറിയിച്ചു. അതോടെ എല്ലാവര്‍ക്കും കടുത്ത എതിര്‍പ്പായി. എന്നെ കൊന്നുകളയും എന്നായിരുന്നു ഭീഷണി.
പോകുന്ന ദൈവാലയത്തിലെ വികാരിയച്ചനോട് ഈ ആഗ്രഹം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ സന്യാസജീവിതംമാത്രമല്ല എല്ലാ ജീവിതാന്തസുകളും ശ്രേഷ്ഠമാണ്, അതിനാല്‍ വിഷമിക്കേ
ണ്ട എന്നെല്ലാം പറഞ്ഞ് അദ്ദേഹം എന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. വാസ്തവത്തില്‍ എനിക്കും ആദ്യം സന്യാസിനിയാവാന്‍ ആഗ്രഹമില്ലായിരുന്നു. പക്ഷേ യേശു സ്നേഹിച്ച് ആകര്‍ഷിച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ എനിക്ക് മറ്റൊരു ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. അതിനാല്‍ മരിച്ചാലും സാരമില്ല ഒരു ദിവസമെങ്കില്‍ ഒരു ദിവസം സന്യാസിനിയായി ജീവിച്ചിട്ട് മരിക്കണം എന്ന് ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. ആത്മാവിന് സമാധാനം ലഭിക്കുമല്ലോ.
അങ്ങനെ ഞാന്‍ മഠത്തില്‍ പോയി. എന്നാല്‍ വീട്ടുകാരുടെ സമ്മതമില്ലാതെ അവിടെ സ്വീകരിക്കുമായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും പിന്നീട് അവരുടെ അര്‍ധസമ്മതത്തില്‍ മഠത്തില്‍ പ്രവേശനം ലഭിച്ചു. എങ്കിലും വീട്ടുകാര്‍ എന്നെ നിരന്തരം തിരികെ വിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷേ ഞാന്‍ തിരികെപ്പോയില്ല. ഒടുവില്‍ എനിക്കുവേണ്ടി അമ്മ പാതിമനസോടെയാണെങ്കിലും മാമ്മോദീസ സ്വീകരിച്ചു. എന്നാല്‍ അമ്മ പൂര്‍ണതാത്പര്യത്തോടെ യേശുവിനെ സ്വീകരിക്കണം എന്നായിരുന്നു എന്‍റെ ആഗ്രഹം.
കുറച്ച് നാളുകള്‍ കഴിഞ്ഞുപോയി. ആ സമയത്ത് അമ്മയ്ക്ക് ഒരു രോഗം വന്നു. ഏറ്റവും അധികം സ്നേഹിച്ചിരുന്ന മകളായ ഞാന്‍ നോക്കാനില്ലല്ലോ എന്നതായിരുന്നു ദൈവത്തോടുള്ള അമ്മയുടെ പരാതി. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ അമ്മയെ കാണാന്‍ പോയി, അരികിലിരുന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. അതോടെ അമ്മ സൗഖ്യപ്പെട്ടു! ഞാന്‍ പോയത് യഥാര്‍ത്ഥദൈവത്തിന്‍റെകൂടെയാണെന്ന് അതില്‍പ്പിന്നെ അമ്മയ്ക്ക് പൂര്‍ണവിശ്വാസമായി. അതോടെ വിശ്വാസത്തില്‍ ആഴപ്പെട്ടു. കാലം കടന്നുപോയപ്പോള്‍ വ്യത്യസ്തമായ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ അച്ഛനും സഹോദരനും സ്വമനസാ ക്രൈസ്തവവിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചു. എന്നെ സ്നേഹിച്ച് ആകര്‍ഷിച്ച യേശുവിനായി സഹിച്ച കഷ്ടതകളെല്ലാം ഇന്ന് രോഗശാന്തിവരമുള്‍പ്പെടെയുള്ള കൃപകളായി മാറിയിരിക്കുന്നു. അനേകര്‍ക്ക് അത് പകര്‍ന്നുകൊടുക്കാനും സാധിക്കുന്നതില്‍ ഞാന്‍ വളരെ സന്തോഷവതിയാണ്.
'
യേശു ഭൂവില്‍ പിറന്നതിന്‍റെ സന്തോഷം ആഘോഷിക്കുകയാണ് നാം. ദൈവപിതാവ് തന്‍റെ കാരുണ്യത്താല്‍ നമ്മുടെ രക്ഷ സംജാതമാക്കാന്‍ പ്രിയപുത്രനെ മനുഷ്യന്‍റെ പക്കലേക്ക് അയച്ചു. ഈ പുത്രന്‍ പുല്‍ക്കൂട്ടില്‍ പിറന്നത് ഓരോ വര്‍ഷവും ഏറ്റവും വലിയ സന്തോഷത്തോടെ അനുസ്മരിക്കുകയും ആഘോഷിക്കുകയുമാണ് നാം. യേശുവിന്‍റെ പിറവിയെ എത്രമാത്രം ഒരുക്കത്തോടെയാണ് നാം സ്വീകരിക്കുന്നത്! ദൈവാലയങ്ങളില്‍ പ്രത്യേക പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍, നോമ്പാചരണം, നോമ്പുദിനങ്ങളില്‍ മുടങ്ങാതെ ദിവ്യബലിയില്‍ പങ്കെടുക്കുന്നവര്‍ക്ക് പ്രത്യേക സമ്മാനങ്ങള്‍, ശാരീരിക- മാനസിക പരിഹാരക്രിയകള്‍… ഇവയെല്ലാം തിരുപ്പിറവിയുടെ സവിശേഷതകള്‍ നമ്മില്‍ നിറയ്ക്കുകയാണ്.
യേശു എന്തിനാണ് പിറന്നതെന്ന് നമുക്കെല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാം. നമ്മുടെ രക്ഷയ്ക്ക്… സന്തോഷത്തിന്… സമാധാനത്തിന്… ഇങ്ങനെ അനേകം കാര്യങ്ങള്‍ കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കാന്‍ നമുക്കുണ്ട്. ഇവിടെ ഒരു വലിയ ചോദ്യം ഉയരുന്നു. രക്ഷകനായി തമ്പുരാന്‍ മണ്ണില്‍ പിറന്നത് നാമിന്ന് അനുസ്മരിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ അതിനൊരു കാരണം നാമും പിറന്നു എന്നതാണ്. എന്നാല്‍ നമ്മുടെ പിറവിയെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് എത്രമാത്രം സന്തോഷമുണ്ട്? പിറക്കാതിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് എപ്പോഴെങ്കിലും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ? നമ്മുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും ജനനം യേശുവിന്‍റെ ജനനം
പോലെ വിലപ്പെട്ടതാന്നറിഞ്ഞാല്‍ ജീവിതം എത്ര സുന്ദരമാകും, എന്തു സന്തോഷമായിരിക്കും നമ്മുടെ ഉള്ളില്‍.
ഞാന്‍ വൈദികനായി അഭിഷിക്തനായ ദിനത്തില്‍, പ്രഥമ ദിവ്യബലിയര്‍പ്പിക്കും മുന്‍പ് അന്ന് സന്നിഹിതരായിരുന്ന എല്ലാവര്‍ക്കും നന്ദി പറഞ്ഞു. ഒത്തിരിയേറെപ്പേര്‍ക്ക് നന്ദി പറഞ്ഞെങ്കിലും ഇന്നും മറക്കാതെ ഞാന്‍ ഹൃദയത്തില്‍ സൂക്ഷിക്കുന്ന ചില വാക്കുകളുണ്ട്, കൃത്യമായി എഴുതി തയാറാക്കി എന്‍റെ മാതാപിതാക്കളോട് പറഞ്ഞ വാക്കുകളാണത്: “പത്താമത്തെ മകനായി പിറക്കാന്‍ അനുവാദം തന്നതിന് നന്ദി.” പത്ത് മക്കളുള്ള വീട്ടിലെ ഏറ്റവും ഇളയവനാണ് ഞാന്‍. എന്‍റെ ഒരു സുഹൃത്ത് ഓര്‍മിപ്പിക്കാറുണ്ട്, ഈ നൂറ്റാണ്ടിലായിരുന്നെങ്കില്‍ നീ പിറക്കില്ലായിരുന്നുവെന്ന്! സത്യമാണത്. ഒന്ന്… രണ്ട്… തീര്‍ന്നു ഇന്ന് നമ്മുടെ വീടുകളിലെ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ എണ്ണം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ പിറവിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മപോലും എനിക്ക് സന്തോഷപ്രദമാണ്.
പത്ത് മക്കളുള്ള കുടുംബത്തില്‍ ആദ്യത്തേതാണെങ്കില്‍ ജനനം ഉറപ്പാണ്. അവസാനത്തെ കുഞ്ഞാകുമ്പോള്‍ വേണ്ടെന്നുവെക്കാന്‍ സാധ്യത കൂടുതലാണ്. പക്ഷേ, ചാച്ചനും അമ്മച്ചിയും എടുത്ത തീരുമാനം ദൈവത്തിന്‍റെ സ്നേഹം ഞാനും അനുഭവിക്കട്ടെ എന്നായിരുന്നു അങ്ങനെ ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു. വീട്ടില്‍ ആദ്യത്തെ അഞ്ച് മക്കളും പെണ്‍മക്കളായിരുന്നു. അതിനുശേഷം പിറന്നത് ഇരട്ട ആണ്‍ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍. ഇനിയും കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ വേണമെന്ന ആഗ്രഹം എന്‍റെ മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് അവിടംകൊണ്ട് അവസാനിപ്പിക്കാമായിരുന്നു.
എന്നാല്‍ ദൈവമാഗ്രഹിച്ചത് അവരിലൂടെ എന്‍റെകൂടി പിറവിയായിരുന്നു. ദൈവത്തിനു നന്ദി… ഞാന്‍ എന്‍റെ മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് നന്ദി പറഞ്ഞപ്പോള്‍ എന്‍റെ ഉള്ളിലെന്തൊക്കെയോ സംഭവിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇന്നും എന്‍റെ ഹൃദയം സന്തോഷത്താല്‍ നിറയുന്നു. എന്‍റെ പിറവിയെക്കുറിച്ച് ഒത്തിരി സന്തോഷിക്കുന്നവനും അഭിമാനിക്കുന്നവനുമാണ് ഞാന്‍. പലരും എന്നെ 10-ാമത്തവന്‍ എന്നു പറഞ്ഞു കളിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്. മാതാപിതാക്കള്‍ ആഗ്രഹിക്കാതെ പിറന്നവന്‍ എന്നുവരെ അതു നീണ്ടിട്ടുമുണ്ട്. എന്നാല്‍ ഞാന്‍ സങ്കടപ്പെട്ടത്
ഈ കളിയാക്കലിലല്ല മറിച്ച്, എനിക്കു താഴെ ഒരനുജനോ ഒരനുജത്തിയോ ഇല്ലല്ലോ എന്നോര്‍ത്താണ്.
പരിചയമുള്ള ഒരു കുടുംബം. ആണ്‍കുഞ്ഞ് പിറക്കാന്‍ അവര്‍ കാത്തിരുന്നു. ആദ്യത്തെ കുഞ്ഞ് പെണ്ണ്, രണ്ടാമത്തേതും മൂന്നാമത്തേതും പെണ്ണ്. നാലാമത്തേത് ആണ്‍കുഞ്ഞാകുമെന്ന് അവര്‍ ഉറച്ചുവിശ്വസിച്ചു. പലരും അങ്ങനെ പറയുകയും ചെയ്തു. എന്നാല്‍ പിറന്നത് പെണ്‍കുഞ്ഞ്. പ്രതീക്ഷയില്ലാത്ത മനസ്സുമായി വീണ്ടും ഒരു കുഞ്ഞുകൂടി പിറക്കാനുള്ള സാധ്യതയെ അവര്‍ നിഷേധിച്ചു.
ദൈവം വീണ്ടും ഒരു പിറവിക്കാലത്തിലേക്ക് നമ്മെ എത്തിക്കുകയാണ്. ദൈവപുത്രന്‍റെ പിറവിയെ വീണ്ടും ഉള്ളില്‍ സ്വീകരിക്കാന്‍… എന്‍റെ പിറവിയുടെ സവിശേഷത മനസ്സിലാക്കാന്‍…
“ഈ ജീവിതം എനിക്കെന്തിനു തന്നു കുഞ്ഞാക്കോ ചേട്ടാ… ഈ ജീവിതം എനിക്കെന്തിനു തന്നു കുഞ്ഞേലിയാമ്മ ചേടത്തീ,” എന്ന് പതിവായി പാടുന്ന ഒരു വ്യക്തിയെ എനിക്കറിയാം. സ്വന്തം അപ്പനെയും അമ്മയെയും ചോദ്യം ചെയ്യുകയാണ് അയാള്‍. ജീവിതനിരാശയില്‍ സ്വന്തം ജന്മത്തെ പഴിചാരി, ദൈവത്തെ പഴിചാരി, മാതാപിതാക്കളെ പഴിചാരി മുന്‍പോട്ടു നീങ്ങുമ്പോള്‍ എങ്ങനെയാണ് യേശു പിറന്നതിന്‍റെ സന്തോഷം കൊണ്ടാടാനാവുക?
“ദൈവമേ ഒരിക്കല്‍കൂടി നീ ഞങ്ങളുടെ ഇടയില്‍ പിറക്കണമേ, ഞങ്ങള്‍ക്ക് രക്ഷ ഒരുക്കിത്തരണമേ” എന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുമ്പോള്‍ ഓര്‍ക്കേണ്ട ഒരു കാര്യമുണ്ട്. നമ്മുടെ പിറവിയെ ഇന്നുവരെ നാം അംഗീകരിച്ചിട്ടില്ലെങ്കില്‍, നല്ല മനസ്സോടെ സ്വീകരിച്ചിട്ടില്ലെങ്കില്‍, ഏതെങ്കിലും കാരണത്താല്‍ ഈ ജന്മത്തെ നിഷേധപരമായാണ് കാണുന്നതെങ്കില്‍ യേശു നമ്മുടെ ഉള്ളില്‍ ഇതുവരെ
പിറന്നിട്ടില്ല. മാറ്റം വരുത്താന്‍ തീരുമാനമെടുക്കാം…
ഈ ക്രിസ്മസിനെങ്കിലും ഈശോ നമ്മുടെ ഉള്ളില്‍ പിറന്നുവെന്നും എമ്മാനുവേലായി ജീവിക്കുന്നുവെന്നുമുള്ള അനുഭവം ലഭിക്കാന്‍ പുല്‍ക്കൂട്ടിലെ തമ്പുരാനോടു ഹൃദയം നൊന്ത് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം. 25 ദിവസം നോമ്പു നോക്കുമ്പോഴും മുടങ്ങാതെ ദിവ്യബലിയില്‍ പങ്കുചേരുമ്പോഴും നമ്മുടെ പിറവിയെയോ മറ്റാരുടെയെങ്കിലും പിറവിയെയോ നാം വിലകുറച്ചു കാണുന്നുവെങ്കില്‍… ഈശോ പിറക്കാനുള്ള ഇടം ഇനിയും ഒരുക്കപ്പെട്ടിട്ടല്ല എന്നാണര്‍ത്ഥം.
‘ഭൂമുഖം കാണും പൈതലിനുപുല്‍ക്കൂട്ടിലുണ്ണിതന്‍ പൊന്മുഖമായ് ആരോമലതിന്‍ പൂപുഞ്ചിരിയില്‍പാരിതില്‍ വിടരുന്നു സ്വര്‍ഗവും.’
ആരോ എഴുതിയ മനോഹരമായ ഗാനത്തിന്‍റെ ഈരടികളാണിത്. ഭൂവിലേക്കു പിറന്നുവീഴുന്ന ഓരോ കുഞ്ഞി
നും പുല്‍ക്കൂട്ടിലെ പൊന്നുതമ്പുരാന്‍റെ തിരുമുഖമാണ്. ആ കുഞ്ഞ് പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ഭൂമിയില്‍ സ്വര്‍ഗം വിടരുകയാണ്. എത്രയോ അര്‍ത്ഥവത്തായ വാക്കുകള്‍.
ഈ ഭൂമിയില്‍ നമുക്കും പിറക്കാനായത് എത്രയോ മഹത്തായ കാര്യമാണ്. എന്നാല്‍ പലപ്പോഴും ഗര്‍ഭപാത്രത്തില്‍വെച്ചുതന്നെ ജീവന്‍ അവസാനിപ്പിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ സ്വര്‍ഗവാസികള്‍
പോലും ദുഃഖിതരാകുന്നു. വിടര്‍ന്നുവരുന്ന സ്വര്‍ഗത്തിന്‍റെ സന്തോഷം മുളയിലേ ഇറുത്തു കളയപ്പെടുമ്പോള്‍ സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം എത്രയധികമാണ് വേദനിക്കുന്നത്. ലോകത്തെവിടെയെങ്കിലും ഒരു കുടുംബത്തില്‍ ഒരു കുഞ്ഞ് പിറക്കാന്‍ ദമ്പതികള്‍ മനസ്സുകാട്ടുമ്പോള്‍ അത്യുന്നതങ്ങളിലെ ദൈവമഹത്വം നല്ല മനസ്സുള്ള ആ കുടുംബത്തിലേക്കും കടന്നുവരികയാണ്.
ക്രിസ്മസ് നക്ഷത്രങ്ങളും പുല്‍ക്കൂടും കരോള്‍ ഗാനങ്ങളും പാതിരാ കുര്‍ബാനയും അതോടൊപ്പം 25 ദിവസം ഒഴിവാക്കിയ ഭക്ഷണപാനീയങ്ങളും മറ്റു പലതും ജീവിതത്തിലേക്കു വീണ്ടും കടന്നുവരുന്ന അനുഭവമാണ് പലപ്പോഴും നമുക്കുള്ളത്. ക്രിസ്മസ് കഴിയുമ്പോള്‍ നാം വീണ്ടും പഴയ മനുഷ്യരായി മാറുന്നു… തമ്പുരാന്‍ ഏറ്റവും നിസ്സാരനായി പുല്‍ക്കൂട്ടില്‍ പിറന്നത് 25 ദിവസത്തെ ഒരുക്കത്തിനുശേഷം തെറ്റുകുറ്റങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ പഴയ ജീവിതം ആവര്‍ത്തിക്കാനല്ല. പകരം ദൈവപുത്രന്‍റെ പിറവിയെ സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിക്കാനും ഓരോരുത്തരും പിറവിയുടെ അര്‍ത്ഥം മനസ്സിലാക്കി പ്രത്യാശയോടെ ജീവിക്കാനുമാണ്.
പുല്‍ക്കൂട്ടിലെ പിറവിയുടെ സന്തോഷം ജീവിതത്തില്‍ അനുഭവിച്ചിട്ടുള്ളവര്‍ ഏതു ജീവനെയും ആദരിക്കുന്നവരും ബഹുമാനിക്കുന്നവരുമായിരിക്കും എന്നുറപ്പാണ്. അങ്ങനെയല്ലെങ്കില്‍ ഈശോയുടെ പിറവി ബാഹ്യതലത്തില്‍ മാത്രമാണ് നാം ഇതുവരെ ആഘോഷിച്ചിട്ടുള്ളത് എന്നാണര്‍ത്ഥം. ജീവനെ സ്നേഹിക്കുന്നവര്‍ ഇന്ന് ഏറെയുണ്ട്. കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ പിറന്നതിന്‍റെ സന്തോഷം പങ്കുവെക്കുന്ന അനേകരുണ്ട്. ഓരോ കുഞ്ഞിന്‍റെയും പിറവിക്കുവേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥനയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നവരുണ്ട്. എന്നാല്‍ കുഞ്ഞു പിറന്നു കഴിയുമ്പോള്‍ ആണ്‍ പെണ്‍ ലേബലുകളില്‍ വേര്‍തിരിവുകളും നീരസങ്ങളും പ്രകടമാക്കുമ്പോള്‍ സന്തോഷം നഷ്ടമാകുകയല്ലേ?
ലോകത്തെല്ലായിടത്തും തന്നെയിന്ന് ജീവന്‍റെ സംരക്ഷകരുണ്ട്- അംഗവൈകല്യമുള്ളവര്‍, ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടവര്‍, ആരുമില്ലാത്തവര്‍ തുടങ്ങി ഏതു അവസ്ഥയിലുള്ള ജീവനെയും പരിപാലിക്കുന്നവര്‍. അവര്‍ എന്നും ഈശോയുടെ പിറവിആഘോഷിക്കുകയാണ്. ഈ വര്‍ഷത്തെ ഈശോയുടെ പിറവി പുതുമ നിറഞ്ഞതാകട്ടെ. സ്വന്തം ജീവിതത്തില്‍ ദൈവിക സാന്നിധ്യം അനുഭവിക്കാന്‍, നമ്മുടെ പിറവിയെ അംഗീകരിക്കാന്‍, സ്നേഹിക്കാന്‍, സ്വീകരിക്കാന്‍, മറ്റുള്ളവരുടെ ജീവനെയും ആദരിക്കാന്‍, ബഹുമാനിക്കാന്‍, ബാഹ്യസവിശേഷതകള്‍ക്കതീതമായി എല്ലാവരിലും ദൈവികത ദര്‍ശിക്കാന്‍ ഈ വര്‍ഷത്തെ ക്രിസ്മസ് സഹായിക്കട്ടെയെന്ന് നമുക്കു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം. പുല്‍ക്കൂട്ടിലെ പൊന്നുതമ്പുരാന്‍റെ
അനുഗ്രഹം നമ്മുടെ വ്യക്തിജീവിതത്തിലും കുടുംബജീവിതത്തിലും എന്നും വിളങ്ങി നില്‍ക്കട്ടെ.
നഴ്സിംഗ് പഠനത്തിനായി ബാംഗ്ലൂരില്‍ ആയിരുന്ന കാലം. ഒരിക്കല്‍ അവധി ദിവസങ്ങള്‍ കിട്ടിയപ്പോള്‍ നാട്ടിലേക്ക് പോന്നു. വീട്ടിലിലെത്തിയാല്‍ ദിവസങ്ങള്‍ അതിവേഗം തീരും. അങ്ങനെ, മടങ്ങുന്നതിന്‍റെ തലേ ദിവസമായി. അന്ന്, പരിചയമുള്ള ഒരു ചേട്ടന് വീട്ടില്‍ വരുന്നത് കണ്ടു. ഒരു മാസിക തന്നിട്ട് അമ്മയോട് അല്പം കുശലമൊക്കെ പറഞ്ഞ് അദ്ദേഹം തിരികെപ്പോയി.
മാസിക കണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് വളരെ ആകര്‍ഷകത്വം തോന്നി. നല്ല കട്ടിയും മിനുസവുമുള്ള താളുകളോടുകൂടിയ വര്‍ണമാസിക. പിറ്റേന്നത്തെ മടക്കയാത്രയുടെ തിരക്കിലായതുകൊണ്ട് അപ്പോള്‍ വായിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. അതിനാല്‍ അതും ബാഗില്‍ വച്ചുകൊണ്ടാണ് പഠനസ്ഥലത്തേക്ക് മടങ്ങിയത്.
അവിടെയെത്തി സ്വസ്ഥമായതിനുശേഷം ഞാന്‍ ആ മാസിക കൈയിലെടുത്തു. പേര് ശ്രദ്ധിച്ചുവായിച്ചു, ശാലോം ടൈംസ്. ആദ്യമായാണ് ഞാന്‍ അങ്ങനെയൊരു പേര് കേള്‍ക്കുന്നത്; ഹിന്ദുമത വിശ്വാസികളായ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടില്‍ ഒരിക്കലും കേട്ടിട്ടില്ലാത്ത പേര്. മാസികയുടെ ക്രിസ്മസ് സ്പെഷ്യല്‍ പതിപ്പായിരുന്നു അത്.
വായിക്കുന്തോറും എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു നല്ല അനുഭവം. പിന്നെയും പിന്നെയും ഞാനത് വായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. രക്ഷകനായ യേശുവിനെ കണ്ടെത്തിയ വ്യക്തികളുടെ അനുഭവങ്ങളായിരുന്നു ആ ലക്കത്തില്‍ കൂടുതലും ഉണ്ടായിരുന്നത്. അതെല്ലാം എന്‍റെ ഹൃദയത്തെ തൊട്ടു.
അതിലൂടെ ഞാനും യേശുവിനെ കണ്ടെത്തുകയായിരുന്നു. തുടര്‍ന്ന് ശാലോം ടൈംസ് എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ ഒരു വഴികാട്ടിയായി. അന്ന് കൊല്ലത്തുള്ള എന്‍റെ വീട്ടില്‍ മാസിക തന്നത് അവിടത്തെ ശാലോം ടൈംസ് ഏജന്‍റായ സ്റ്റാനിസ്ലാവോസ് ചേട്ടനായിരുന്നു. തന്‍റെ ദൗത്യം വിശ്വസ്തതയോടെ ചെയ്ത അദ്ദേഹം വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ് സ്വര്‍ഗത്തില്‍ തന്‍റെ പ്രതിഫലം സ്വീകരിക്കാന്‍ യാത്രയായി.
പിന്നീട് എന്‍റെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞു. നാളുകള്‍ക്കുശേഷം, പലവിധ പ്രതികൂലങ്ങളുണ്ടായെങ്കിലും, യേശുവിനെ രക്ഷകനായി ഏറ്റുപറഞ്ഞ് കത്തോലിക്കാസഭയില്‍ അംഗമാകാന്‍ എനിക്കും കുടുംബത്തിനും കൃപ ലഭിച്ചു. ഇന്ന് ഓസ്ട്രേലിയയില്‍ ശാലോമിനോടുചേര്‍ന്ന് കര്‍ത്താവിന്‍റെ ശുശ്രൂഷ ചെയ്ത് ജീവിക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് സാധിക്കുന്നു. രക്ഷകനായ അവിടുത്തെ കണ്ടെത്താന്‍ കൃപ തന്ന യേശുവിന് എങ്ങനെ നന്ദി പറഞ്ഞാലാണ് മതിയാവുക?
'
പണമിടപാടുകാരന്‍റെ കയ്യില്‍നിന്ന് പതിനായിരം രൂപ വാങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. അത് തിരികെ കൊടുക്കാന്‍ സമയമായിരിക്കുന്നു. പക്ഷേ ഒരു വഴിയും കാണുന്നില്ല. വയസ് അറുപത് കവിഞ്ഞതാണ്. ജോലിയോ മറ്റ് വരുമാനമാര്‍ഗങ്ങളോ ഇല്ല. മകന്‍റെ കൂടെയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെയും ഭാര്യയുടെയും താമസം. മകന്‍ മാതാപിതാക്കളെ സ്നേഹപൂര്‍വം പരിപാലിക്കുന്നുമുണ്ട്. എന്നാല്‍ പണം കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ പ്രാപ്തിയില്ലാത്തതുകൊണ്ട് വന്നുപോയ ബാധ്യതകളാണ്. അത് തീര്‍ക്കാന്‍ പണമിടപാടുകാരന്‍റെ കയ്യില്‍നിന്ന് കടം വാങ്ങേണ്ടിവന്നു.
ഈ കടം വീട്ടാന്‍ എങ്ങനെ മകനോട് ആവശ്യപ്പെടും? പക്ഷേ മാനനഷ്ടം സംഭവിച്ചാല്‍ അത് കുടുംബത്തെയും ബാധിക്കുകയില്ലേ? അദ്ദേഹം വെന്തുരുകാന്‍ തുടങ്ങി. ആശ്രയിക്കാന്‍ കര്‍ത്താവുമാത്രമേയുള്ളൂ. ആരോടെങ്കിലും ചോദിച്ചാല്‍ അത് മറ്റുള്ളവരും അറിയും. മകനും കുടുംബത്തിനും നാണക്കേടുണ്ടാകും.
പിടയുന്ന മനസോടെ അദ്ദേഹം പ്രാര്‍ത്ഥന ആരംഭിച്ചു. രാവിലെ അഞ്ച് മണിക്ക് നടക്കാനിറങ്ങുമ്പോള്‍ ആരുമില്ലാത്ത വഴിയില്‍ കരഞ്ഞ് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കും. വീട്ടില്‍ പലപ്പോഴും ജപമാല അര്‍പ്പിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കും. ഇടനേരങ്ങളില്‍ അടുത്തുള്ള ദൈവാലയത്തില്‍ ദിവ്യകാരുണ്യമായി വാഴുന്ന യേശുവിന്‍റെ സന്നിധിയിലിരുന്ന് ജപമാല ചൊല്ലും. കുറച്ച് ദിവസങ്ങള്‍ അങ്ങനെ കടന്നുപോയി.
അങ്ങനെയിരിക്കേ, പരസ്പരസന്ദര്‍ശനമോ സംഭാഷണമോ നടത്തിയിട്ട് നാളുകളായ ഒരു ബന്ധു അദ്ദേഹത്തെ സമീപിച്ചു. “ചേട്ടനോട് ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ. വിഷമമൊന്നും തോന്നരുത്. ചേട്ടന് കടബാധ്യതകള്‍ എന്തെങ്കിലുമുണ്ടോ? ഉണ്ടെങ്കില്‍ തുറന്നുപറയണം, പണം ഞാന്‍ തരാം. തിരികെ തരേണ്ട. ഇക്കാര്യം ആരും അറിയുകയും വേണ്ട.”
ആശ്ചര്യപ്പെട്ടുപോയ അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു, “എന്താണ് ഇങ്ങനെ പറയാന്‍ കാരണം?
“മൂന്ന് ദിവസമായി ഇങ്ങനെ ചെയ്യാന്‍ മനസില്‍ ശക്തമായ തോന്നല്‍. കര്‍ത്താവ് തന്ന ചിന്തയാണെന്ന് ബോധ്യമായതുകൊണ്ടാണ് ചേട്ടനെ അന്വേഷിച്ച് വന്നത്.”
അദ്ദേഹം കാര്യം പറഞ്ഞു. ബന്ധു അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കൈവെള്ളയില്‍ പതിനായിരം രൂപ വച്ചുകൊണ്ട് ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു. “ഇക്കാര്യം ആരും അറിയരുത്.”
വിതുമ്പുന്ന അധരങ്ങളോടെ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞ നന്ദിയുടെ വാക്കുകള്‍ കേട്ട് ബന്ധു തിരികെപ്പോയി. യേശുവിന്‍റെ കാരുണ്യമോര്‍ത്ത് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകി, ഹൃദയത്തില്‍ അവിടുത്തോട് അതിരറ്റ സ്നേഹം. ഇന്നും ജീവിക്കുന്ന യേശുവിനെ തൊട്ടറിഞ്ഞ സുഹൃത്തിന്‍റെ ഈ അനുഭവം കേട്ടപ്പോള്‍ എന്‍റെയും ഹൃദയം തുടിക്കുകയായിരുന്നു.
“തന്നെ വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുന്നവര്‍ക്ക്, ഹൃദയ പരമാര്‍ത്ഥതയോടെ വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുന്നവര്‍ക്ക്, കര്‍ത്താവ് സമീപസ്ഥനാണ്” (സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 145: 18)
ജോര്‍ജ്