- Latest articles

ക്ഷീണമോ മടിയോ തോന്നി, ഭക്താഭ്യാസങ്ങള്ക്ക് പോകാന് വിഷമം അനുഭവപ്പെടുമ്പോള് എന്നോടുതന്നെ ഞാന് പറയുമായിരുന്നു: എവുപ്രാസ്യ, ഇത് നിന്റെ അവസാനത്തെ ധ്യാനമാണ്. വേഗം
എഴുന്നേറ്റ് തീക്ഷ്ണതയോടെ ചെയ്യുക. ഇനിയും
അനുഗ്രഹത്തിന്റെയും യോഗ്യതയുടെയും കാലം കിട്ടുമോ
എന്നറിഞ്ഞുകൂടാ. എന്തിന് നീ ലോകത്തെ ഉപേക്ഷിച്ച് മഠത്തില് വന്നു? പുണ്യം തേടാനോ സുഖം അന്വേഷിച്ചോ? ഇങ്ങനെ ചോദിച്ചുകൊണ്ട് ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് ക്രൂശിതരൂപം ചുംബിച്ച് ഞാന്
അലസതയുടെ പ്രലോഭനങ്ങളെ അതിജീവിച്ചിരുന്നു.
വിശുദ്ധ എവുപ്രാസ്യാമ്മ
'
രസകരമായ ഒരു സംഭവവും അത് നല്കിയ ആത്മീയ ഉള്ക്കാഴ്ചകളും
നമുക്കെതിരെ ഈങ്ക്വിലാബ് മുഴക്കുന്നവരെ നമ്മുടെ പ്രതിയോഗികളായിട്ടാണ് നാം വിലയിരുത്തുന്നത്. അങ്ങനെയാണ് നാം അവരെക്കുറിച്ച് മറ്റുള്ളവരോട് സംസാരിക്കാറുമുള്ളത്. പക്ഷേ എന്തുകൊണ്ടാണ് ഈ ഈങ്ക്വിലാബുകള് എന്ന് നാം ചിന്തിക്കാന് മെനക്കെടാറില്ല. എന്റെ ജീവിതത്തില് ഉണ്ടായ രസകരമായ ഒരു സംഭവം ഞാനിവിടെ കുറിക്കട്ടെ.
ഒരു ദിവസം ഓഫീസില് പോകാതെ വീട്ടിലിരുന്ന് ശാലോം മാസിക എഡിറ്റു ചെയ്യുകയാണ്. ഞാന് മുറിയില് കയറി വാതിലടച്ചിരുന്ന് ഏകാഗ്രതയോടെ ജോലി ചെയ്യുന്നു. പക്ഷേ ആ മുറിയുടെ ഒരു വശത്തുള്ള ജനലുകള് തുറന്നാണ് ഇട്ടിരിക്കുന്നത്.
കുറെനേരം കഴിഞ്ഞപ്പോള് മൂന്നുപേര് അടങ്ങുന്ന ഒരു കുട്ടിപ്പട്ടാളം ജനലിനു പിന്നില് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. അവര് മൂന്നുപേരും ഹാസ്യച്ചുവ കലര്ത്തി ഇപ്രകാരം വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
“ഈങ്ക്വിലാബ് സിന്ദാബാദ്
അമ്മ നീതി പാലിക്കുക.
കരിനയങ്ങള് അവസാനിപ്പിക്കുക.
ഒന്നുകില് ഞങ്ങളെ കളിക്കാന് വിടുക
അല്ലെങ്കില് ഞങ്ങടെകൂടെ കളിക്കാന് കൂടുക.
മാസിക എഴുത്ത് അവസാനിപ്പിക്കുക.
ടിവിയുടെ കോഡ് വയര് തിരികെ തരിക.
സ്റ്റെല്ല ബെന്നി നീതി പാലിക്കുക.
തോല്ക്കുകയില്ല, തോല്ക്കുകയില്ല ഇനിയും ഞങ്ങള് തോല്ക്കുകയില്ല. ഈങ്ക്വിലാബ് സിന്ദാബാദ്.”
മറ്റാരുമല്ല, എന്റെ രണ്ട് മക്കളും അടുക്കളയില് സഹായിക്കുന്ന പെണ്കുട്ടിയുമാണ് ഈ കുട്ടിപ്പട്ടാളം.
എന്താണ് എന്റെ നീതികേട് എന്ന് അറിയേണ്ടേ. മക്കള് അപ്രതീക്ഷിതമായിട്ടാണ് ഒരാഴ്ച ക്ലാസില്ലാതെ വീട്ടിലിരിക്കുവാന് ഇടയായത്. ഈ അവസരം നോക്കി അടുത്ത പ്രദേശത്തുള്ള ആണ്കുട്ടികളെല്ലാവരുംകൂടി വീടിന് തൊട്ടുമുമ്പിലുള്ള അധികം ഗതാഗതമില്ലാത്ത റോഡില് ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കാന് ഒന്നിച്ചുകൂടി. പക്ഷേ ചില പ്രത്യേക കാരണങ്ങള്കൊണ്ട് അവരോടൊന്നുചേരാന് ഞാന് അവരെ വിട്ടില്ല.
അങ്ങനെയുള്ള സന്ദര്ഭങ്ങളില് ഞാനും സഹായിയും ചിലപ്പോഴൊക്കെ അവരുടെ കൂടെ കളിക്കാന് കൂടാറുണ്ട്. ഇത്തവണ ഞങ്ങള് രണ്ടുപേരും വളരെ ജോലിത്തിരക്കിലായതുകൊണ്ട് അതും നടന്നില്ല. വീട്ടില് ടിവിയുണ്ട്. പക്ഷേ എന്റെ മേല്നോട്ടത്തിലല്ലാതെ ടിവി കാണാന് ഞാന് അവരെ സമ്മതിക്കാറില്ല. ദോഷകരമായ ചാനലുകള് കാണും എന്നതാണ് എന്റെ പേടി. അതുകൊണ്ട് ടിവിയുടെ കോഡ് വയര് ഊരിയെടുത്ത് അതും അകത്തുവച്ചു പൂട്ടിയിട്ടാണ് എന്റെ കതകടച്ചിരുന്നുള്ള മാസിക എഡിറ്റിങ്ങ്! ഈ പാവം കുട്ടികള് പിന്നെന്തു ചെയ്യും? എത്ര സമയം കഥപുസ്തകം വായിക്കും. പുറത്താണെങ്കില് ഉശിരന് ക്രിക്കറ്റുകളി നടക്കുന്നു.
എന്റെ ഈ വിവേകരഹിതവും നീതിരഹിതവുമായ പ്രവൃത്തിയാണ് അവരെ ഈങ്ക്വിലാബ് വിളിപ്പിച്ചത്. ആദ്യം ഞാന് അവരെ വഴക്കു പറഞ്ഞോടിക്കാന് നോക്കി. പക്ഷേ നടന്നില്ല. അവരുടെ ഈങ്ക്വിലാബിന്റെ സ്വരം കൂടിക്കൂടി വന്നപ്പോള് ഞാന് വലിയ നീതിമതി ചമഞ്ഞ് കര്ത്താവിനോടു ചോദിച്ചു, “കര്ത്താവേ ഞാന് എന്തു ചെയ്യണം? മാസിക അടുത്ത ദിവസങ്ങളില് പ്രസില് പോകേണ്ടതാണ്. ഒരൊറ്റയാള് വൈകിയാല് തുടര്ന്നു ചെയ്യേണ്ട മറ്റ് എല്ലാവരുടെ ജോലികളും വൈകും.”
കര്ത്താവ് മുഖംനോട്ടമില്ലാതെ എന്നോടൊറ്റപ്പറച്ചില്, “നീ എഴുത്ത് നിര്ത്ത്. നീതി അവരുടെ പക്ഷത്താണ്. നീ എഴുന്നേറ്റുചെന്ന് ടിവിയുടെ കോഡുവയര് തിരികെ കൊടുക്കുക. അവരെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം പറഞ്ഞു മനസിലാക്കി നല്ല ചാനലുകള് മാത്രം വയ്ക്കാനും അമ്മയ്ക്ക് ശല്യമുണ്ടാകാതെ സ്വരം കുറച്ചുവയ്ക്കാനും ഒക്കെ പറയുക. നന്നായി പ്രവര്ത്തിച്ചാല് ഒരു പ്രോത്സാഹന സമ്മാനവും വാഗ്ദാനം ചെയ്യുക. നിന്റെ പക്ഷത്തെ നീതികേട് തിരുത്തുക. സമാധാനം ഉണ്ടാകും!”
ഇനി അടുക്കളയില് സഹായിക്കുന്ന പെണ്കുട്ടി എന്തിനാണ് സമരം ചെയ്യാന് വന്നതെന്ന് നിങ്ങള് ചിന്തിച്ചേക്കാം. അവളുടെ വശത്തും ന്യായമുണ്ട്. കുട്ടികള് വീട്ടിലിരിക്കുന്ന ദിവസങ്ങളില് കൂടുതല് പണികളുണ്ട് വീട്ടില്. പുറത്തു കളിക്കാന് വിടാത്തതുകൊണ്ട് ചേച്ചി ഞങ്ങളുടെ കൂടെ കളിക്കാന് കൂടണം എന്നായിരിക്കും കുട്ടികളുടെ അടുത്ത ഡിമാന്റ്. കളിക്കാന് കൂടല് അവള്ക്കിഷ്ടമുള്ള പണിയാണെങ്കിലും അതിനുപോയാല് നേരത്തും കാലത്തും അടുക്കളയിലെ പണികള് തീരില്ല. പിന്നെ അതാകാം അസമാധാനത്തിനുകാരണം. അതുകൊണ്ടാണ് അവളും തമാശക്കാണെങ്കിലും കൊടി പിടിക്കാനും സിന്ദാബാദ് മുഴക്കാനും കൂടിയത്. ഇപ്പോള് അവരെയെല്ലാവരെയും വെറുതെ വിടാനും അവര് പറഞ്ഞത് തികച്ചും ന്യായമായിരുന്നുവെന്ന് സമ്മതിക്കുവാനും നിങ്ങള്ക്ക് കഴിയും.
എന്തുകൊണ്ടണ്ട് ഈങ്ക്വിലാബ്?
ദൈവവചനം പറയുന്നു “നീതികേട് നിന്റെ കൂടാരത്തില് പാര്പ്പിക്കരുത്.” മുകളിലിരിക്കുന്ന നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ നീതികേടുകളാണ് താഴെയുള്ള പലരെക്കൊണ്ടും ഈങ്ക്വിലാബ് വിളിപ്പിക്കാന് കാരണമാകുക. പക്ഷേ നമുക്ക് നമ്മെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണ നമ്മള് മഹാ നീതിമാന്മാരും ശ്രേഷ്ഠന്മാരും ആണെന്നും ഈങ്ക്വിലാബ് മുഴക്കുന്നവര് നീതിരഹിതരും ചുട്ട അടി മേടിക്കേണ്ടവരുമാണ് എന്നതുമാണ്. ഈ വീക്ഷണത്തോടുകൂടി നാം കൊടുക്കുന്ന ചുട്ട അടികള് കൂടുതല് വലിയ അസമാധാനത്തിനും കൂടുതല് ഉച്ചത്തിലുള്ള ഈങ്ക്വിലാബിനും മാത്രമേ കാരണമാകൂ.
മറുവശം കാണാത്ത മുന്നേറ്റം
മാതാപിതാക്കന്മാരെ അനുസരിക്കുക, അവര്ക്ക് പൂര്ണമായും വിധേയപ്പെട്ട് അനുഗ്രഹത്തിന് പാത്രമാവുക എന്ന കല്പന മോശവഴി കര്ത്താവ് തന്റെ ജനത്തിന് നല്കിയതാണ്. അതു തികച്ചും സത്യവും ന്യായയുക്തവുമാണ്. പക്ഷേ അതിന് മറ്റൊരു പിന്പുറമുണ്ട്. ആ പിന്പുറത്തെ പരിശുദ്ധാത്മാവ് വിശുദ്ധ പൗലോസിലൂടെ അനാവരണം ചെയ്യുന്നുണ്ട്. അത് മക്കളെ പ്രകോപിപ്പിച്ച് അവരെ കോപിഷ്ഠരാക്കി മാറ്റരുത്, അവരെക്കൊണ്ട് ഈങ്ക്വിലാബ് വിളിപ്പിക്കരുത് എന്നതാണ്. ഇത് പറയാത്തത് നമ്മുടെ പ്രബോധനങ്ങളിലുള്ള ഭാഗികമായ ഒരു അപൂര്ണതയാണ്. തന്മൂലം പ്രസ്തുത വചനം ഞാനിവിടെ കുറിക്കട്ടെ. “കുട്ടികളേ, കര്ത്താവില് നിങ്ങള് മാതാപിതാക്കന്മാരേ അനുസരിക്കുവിന്. അതു ന്യായയുക്തമാണ്. നിങ്ങള്ക്ക് നന്മ കൈവരുന്നതിനും ഭൂമിയില് ദീര്ഘകാലം ജീവിക്കുന്നതിനുംവേണ്ടി മാതാവിനെയും പിതാവിനെയും ബഹുമാനിക്കുക. വാഗ്ദാനത്തോടുകൂടിയ ആദ്യകല്പന ഇതത്രേ. പിതാക്കന്മാരേ നിങ്ങള് കുട്ടികളില് കോപം ഉളവാക്കരുത്. അവരെ കര്ത്താവിന്റെ ശിക്ഷണത്തിലും ഉപദേശത്തിലും വളര്ത്തുവിന്” (എഫേസോസ് 6/1-4).
കുട്ടികളില് പ്രകോപനം ഉണ്ടാക്കരുതെന്ന രണ്ടാമത്തെ ഭാഗം നാം മിക്കപ്പോഴും അവഗണിക്കുകയോ സൗകര്യപൂര്വം ഒഴിവാക്കുകയോ ചെയ്യുന്നു. ഇതാണ് വലിയ ഈങ്ക്വിലാബുവിളികളായി നമുക്കെതിരെ തിരിച്ചടിക്കുന്നത്. അത്തരം വളരെ ഈങ്ക്വിലാബുകള് ഈ കാലഘട്ടത്തില് നീതിക്കുവേണ്ടിയുള്ള മുറവിളികളായി മുഴങ്ങിക്കേള്ക്കാറുമുണ്ട്. അവയെല്ലാം അമര്ച്ച ചെയ്യാനുള്ള നമ്മുടെ ശ്രമങ്ങള് കൂടുതല് വലിയ നീതികേടിലേക്കും അസമാധാനത്തിലേക്കും നമ്മെ കൊണ്ടെത്തിക്കുകയേ ഉള്ളൂ എന്ന് നാം മിക്കപ്പോഴും തിരിച്ചറിയാറുമില്ല.
സമാധാനം നീതിയുടെ ഫലം!
“നീതിയുടെ ഫലം സമാധാനമായിരിക്കും; നീതിയുടെ പരിണതഫലം പ്രശാന്തതയും എന്നേക്കുമുള്ള പ്രത്യാശയും ആയിരിക്കും” (ഏശയ്യാ 32/17). ഈ സമാധാനം നമുക്ക് അടിച്ചമര്ത്തലുകളിലൂടെ സംജാതമാക്കാവുന്ന ഒന്നല്ല. അതൊരിക്കലും ക്രിസ്തുവിന്റെ പഠനവുമല്ല. ഒരുപക്ഷേ നിവൃത്തികേടിന്റെ പേരില് അനീതി പ്രവര്ത്തിക്കുന്ന അധികാരിയെ നാം അനുസരിച്ചേക്കാം. പക്ഷേ അണികളുടെ ഹൃദയം അവനെ പുറന്തള്ളിക്കൊണ്ട് അവനെതിരെ പോരാടിക്കൊണ്ടിരിക്കും. ക്രിസ്തീയ അധികാരത്തെക്കുറിച്ചും നേതൃത്വത്തെക്കുറിച്ചും പഠിപ്പിച്ചത് മനസിലാക്കണമെങ്കില് അവിടുത്തെ വചനങ്ങളിലേക്ക് തിരിയണം. “വിജാതീയരുടെമേല് അവരുടെ പിതാക്കന്മാര് ആധിപത്യം അടിച്ചേല്പിക്കുന്നു. തങ്ങളുടെമേല് അധികാരമുള്ളവരെ അവര് ഉപകാരികളായി കണക്കാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാല് നിങ്ങള് അങ്ങനെ ആയിരിക്കരുത്. നിങ്ങളില് ഏറ്റവും വലിയവന് ഏറ്റവും ചെറിയവനെപ്പോലെയും അധികാരമുള്ളവന് ശുശ്രൂഷകനെപ്പോലെയും ആയിരിക്കണം. ആരാണ് വലിയവന് ഭക്ഷണത്തിനിരിക്കുന്നവനോ പരിചരിക്കുന്നവനോ? ഭക്ഷണത്തിനിരിക്കുന്നവനല്ലേ. ഞാനാകട്ടെ നിങ്ങളുടെയിടയില് പരിചരിക്കുന്നവനെപ്പോലെയാണ്” (ലൂക്കാ 22:25).
പിതാക്കന്മാരേ നിങ്ങള് മക്കളെ പ്രകോപിപ്പിക്കരുത് എന്നു വചനം പറയുന്നുവെങ്കില്, നേതാക്കന്മാരേ നിങ്ങള് നിങ്ങളുടെ നീതികേടുകൊണ്ട് അണികളെ പ്രകോപിപ്പിക്കരുത് എന്നുകൂടിയാണത്. ഭര്ത്താക്കന്മാരേ, നിങ്ങള് നിങ്ങളുടെ നീതികേടുകൊണ്ട് ഭാര്യമാരെ പ്രകോപിപ്പിക്കരുത് എന്നുകൂടിയാണ്. അഭിഷിക്തരേ, നിങ്ങള് നിങ്ങളാല് നയിക്കപ്പെടുന്നവരെ പ്രകോപിപ്പിക്കരുത് എന്നുകൂടിയാണ്. “അനുസരണം വിധേയത്വം” എന്നതിന്റെ മറ പിടിച്ച് തങ്ങളുടെ കീഴിലുള്ളവരോട് എന്തും പറയാം, എന്തും ചെയ്യാം ഏതു നിലപാടും സ്വീകരിക്കാം എന്ന ഒരു തെറ്റായ ധാരണയുടെ പുറത്താണ് നാം നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതെങ്കില് ആ പഠനം ഒരിക്കലും യേശുവിന്റെ വാക്കുകളില്നിന്നോ പ്രവൃത്തികളില്നിന്നോ ഉള്ളതല്ല. അനുസരണത്തിന്റെയും വിധേയത്വത്തിന്റെയും പേരുപറഞ്ഞ് നാമെന്തിന് നീതിമാനായ യേശുവിന്റെ മുഖം വികൃതമാക്കുന്നു?
ഒരു നാണയത്തിന്റെ ഇരുമുഖങ്ങള്
ഒരു നാണയത്തിന് രണ്ടുമുഖങ്ങളുണ്ട്. ആ രണ്ടുമുഖങ്ങളിലെയും ലിഖിതങ്ങള് സത്യമായാല് മാത്രമേ നാണയത്തിന് അതിന്റേതായ വിലയുണ്ടാകൂ. അല്ലെങ്കില് ആ നാണയം കള്ളനാണയമായിട്ടേ നാം കണക്കാക്കൂ. വിധേയത്വത്തെയും അനുസരണത്തെയും സംബന്ധിച്ച് വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തില് ദൈവം നല്കിയിട്ടുള്ള എല്ലാ പ്രബോധനങ്ങളും മുന്പറഞ്ഞ നാണയത്തിന്റെ സത്യസന്ധമായ രണ്ടുമുഖങ്ങളും വ്യക്തമാക്കുന്നതാണ്. “ഭാര്യമാരേ നിങ്ങള് കര്ത്താവിന് എന്നതുപോലെ ഭര്ത്താക്കന്മാര്ക്കു വിധേയരായിരിക്കുവിന്” (എഫേസോസ് 5/22) എന്നു പറഞ്ഞവന്തന്നെയാണ് ആ നാണയത്തിന്റെ മറ്റേവശവും സത്യമായും വെളിപ്പെടുത്തുന്നത്. അത് ഇതാണ്. ഭര്ത്താക്കന്മാരേ, ക്രിസ്തു സഭയെ സ്നേഹിക്കുകയും അവളെ വിശുദ്ധീകരിക്കുവാന്വേണ്ടി തന്നെത്തന്നെ സമര്പ്പിക്കുകയും ചെയ്തതുപോലെ നിങ്ങള് ഭാര്യമാരെ സ്നേഹിക്കണം…. അതുപോലെ ഭര്ത്താക്കന്മാര് ഭാര്യയെ സ്വന്തശരീരത്തെ എന്നതുപോലെ സ്നേഹിക്കണം (എഫേസോസ് 5:25,28). സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരു ഭര്ത്താവിന്റെ മുമ്പില് വിധേയപ്പെടാന് ഏതൊരു ഭാര്യക്കും വളരെ എളുപ്പമാണ്. അതുപോലെതന്നെ അനുസരിക്കുകയും വിധേയപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു ഭാര്യയെ സ്നേഹിക്കുവാന് ഏതൊരു ഭര്ത്താവിനും എളുപ്പമാണ്.
പ്രിയപ്പെട്ടവരേ, ആദ്യംതന്നെ നമ്മുടെ കൈയിലുള്ള നാണയം കള്ളനാണയമോ അതോ വിലയുള്ളതോ എന്ന് പരിശോധിച്ചു നോക്കുക. വിലയുള്ളതെങ്കില് അതേപ്രതി കര്ത്താവിനു നന്ദി പറയുക. അതല്ല കള്ളനാണയമാണ് നമ്മുടെ കൈവശമുള്ളതെങ്കില് വിട്ടുപോയത് നമുക്ക് കൂട്ടിച്ചേര്ക്കാം. തിരുത്തേണ്ടത് തിരുത്താന് തയാറാകാം.
ഓരോരുത്തനും അര്ഹിക്കുന്നത് കൊടുക്കുന്നതാണ് യഥാര്ത്ഥ നീതി. എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ഔദാര്യരൂപത്തില് കൊടുത്ത് അപരന്റെ വായടപ്പിക്കാന് നോക്കുന്നതല്ല. ഓരോരുത്തര്ക്കും അവകാശപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതു കൊടുക്കുവിന്. നികുതി അവകാശപ്പെട്ടവന് നികുതി. ചുങ്കം അവകാശപ്പെട്ടവന് ചുങ്കം, ആദരം അര്ഹിക്കുന്നവന് ആദരം. ബഹുമാനം നല്കേണ്ടവന് ബഹുമാനം (റോമാ 13/7). ഇതിന്റെ കൂടെ നമുക്ക് കൂട്ടിച്ചേര്ക്കാം: സ്നേഹം അര്ഹിക്കുന്നവന് സ്നേഹം, പ്രോത്സാഹനം അര്ഹിക്കുന്നവന് പ്രോത്സാഹനം, കരുണയര്ഹിക്കുന്നവന് കരുണ, അംഗീകാരം അര്ഹിക്കുന്നവന് അംഗീകാരം. അപ്പോള് ഈങ്ക്വിലാബ് പോയ്മറയും. കര്ത്താവ് അരുളിച്ചെയ്ത വചനങ്ങള് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലും കുടുംബത്തിലും സഭയിലും എല്ലാം യാഥാര്ത്ഥ്യമാകും. “കാരുണ്യവും വിശ്വസ്തതയും തമ്മില് ആശ്ലേഷിക്കും. നീതിയും സമാധാനവും പരസ്പരം ചുംബിക്കും…. നീതി അവിടുത്തെ മുമ്പില് നടന്ന് അവിടുത്തേക്ക് വഴിയൊരുക്കും” (സങ്കീര്ത്തനങ്ങള് 85/10-13).
നീതിനിറഞ്ഞ പുതിയ നാളേക്കായി പ്രാര്ത്ഥനാപൂര്വം നമുക്ക് കാത്തിരിക്കാം. ‘ആവേ മരിയ.
'
വിശുദ്ധ ബര്ണദീത്തക്ക് മാതാവിന്റെ ദര്ശനങ്ങള് ലഭിച്ച സമയം. കേവലം ബാലികയായ അവള് എല്ലാവരില്നിന്നും ഒറ്റപ്പെടുന്ന സാഹചര്യമുണ്ടായി. ദര്ശനങ്ങളുടെ സത്യാവസ്ഥ പോലീസിനുമുന്നില് വിശദീകരിക്കേണ്ട അവസ്ഥ വന്നു. ദര്ശനം ലഭിക്കുന്ന ഗ്രോട്ടോയില് പോകരുത് എന്ന വിലക്ക് ലഭിച്ചു. ഇടവകയിലെ മദര്പോലും അവളെ വിളിച്ച് ശകാരിക്കുകയാണുണ്ടായത്. അവളുടെ പ്രഥമദിവ്യകാരുണ്യസ്വീകരണം മുടക്കണമെന്ന് ചിന്തിച്ച നിരീശ്വരവാദിയായ മേയര് അവളെ തടവിലിടാന് തീരുമാനിച്ചു. ചുറ്റും പ്രശ്നങ്ങള്മാത്രം. പക്ഷേ അവള് ആവര്ത്തിച്ചുപറഞ്ഞത് പരിശുദ്ധ ദൈവമാതാവ് തനിക്ക് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് പറഞ്ഞുതന്ന കാര്യങ്ങള്മാത്രം. ഒരിക്കലും അവള് വാക്കുമാറ്റി പറഞ്ഞില്ല. അങ്ങനെ ചെയ്തിരുന്നെങ്കില് ആ പ്രശ്നങ്ങളില്നിന്നെല്ലാം മോചിതയാകുമായിരുന്നു എന്നറിഞ്ഞിട്ടും ഒരിക്കലും അവളതിന് തയാറായില്ല.
നാളുകള് കഴിഞ്ഞാണ് തിരുസഭ ലൂര്ദിലെ ദര്ശനങ്ങളുടെ ആധികാരികത സ്ഥിരീകരിച്ചത്. ഇന്ന് ദൈവാലയങ്ങളോടുചേര്ന്ന് നാം ലൂര്ദിലെ ദര്ശനത്തിന്റെ മാതൃകയില് ഗ്രോട്ടോകള് പണിയുന്നു. അമലോത്ഭവയായ മാതാവിനെ വണങ്ങുന്നു. എന്നാല് അന്ന് താന് തികച്ചും ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയ സാഹചര്യത്തിലും സ്വന്തം സുരക്ഷ നോക്കാതെ ദൈവം നല്കിയ ബോധ്യത്തില് ഉറച്ചുനിന്ന ബര്ണദീത്തയെ ഓര്ക്കുക. വാസ്തവത്തില് ദൈവവചനം ജീവിച്ചുകാണിക്കുകയായിരുന്നു അവള്.
മത്തായി 5/37- “നിങ്ങളുടെ വാക്കുകള് അതേ, അതേ എന്നോ അല്ല, അല്ല എന്നോ ആയിരിക്കട്ടെ. ഇതിനപ്പുറമുള്ളത് ദുഷ്ടനില്നിന്ന് വരുന്നു.”
'
വിഷമിച്ച് പ്രാര്ത്ഥിച്ച ഒരു രാത്രിയില് ഈശോ നല്കിയ സന്ദേശം
ഞാന് നവീകരണധ്യാനത്തില് പങ്കെടുത്തതിനുശേഷമുള്ള ആദ്യനാളുകളില് ഞങ്ങള് വീട്ടില് വളര്ത്തിയിരുന്ന ഒരു കറവപ്പശു രോഗത്തില്പ്പെട്ടു. ഡോക്ടര് വന്ന് ഇന്ജക്ഷന് എടുത്തു. മരുന്നുകള് മാറിമാറി കൊടുത്തു. പക്ഷേ ഒരു പ്രയോജനവും ഉണ്ടായില്ല. പശുവിന്റെ രോഗവും ക്ഷീണവും വര്ധിച്ചുവന്നു. അതുകൊണ്ട് ആയുര്വേദചികിത്സകള് ആരംഭിച്ചു. കഷായം, കിഴി, കുഴമ്പ് എന്നിങ്ങനെയുള്ള ചികിത്സകളും നടത്തി. യാതൊരു മെച്ചവും ഉണ്ടായില്ല. ഇങ്ങനെ വിഷമിച്ച് ഒരു രാത്രി വ്യക്തിപരമായ പ്രാര്ത്ഥനയില് ഈശോയോട് പരാതി പറഞ്ഞ് പ്രാര്ത്ഥിച്ചു. അപ്പോള് ലഭിച്ച സന്ദേശം: ‘വിശുദ്ധ അന്തോനീസിന്റെ മാധ്യസ്ഥ്യം പ്രാര്ത്ഥിക്കുക.’
ജീവിതത്തില് അന്നുവരെ ഞാന് വിശുദ്ധ അന്തോനീസിന്റെ മാധ്യസ്ഥ്യം പ്രാര്ത്ഥിച്ചിട്ടില്ല. എന്നിരുന്നാലും സന്ദേശത്തില് വിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു സ്വര്ഗസ്ഥനായ പിതാവേ, ഒരു നന്മനിറഞ്ഞ മറിയമേ, ഒരു ത്രിത്വസ്തുതി എന്നീ പ്രാര്ത്ഥനകള് ചൊല്ലി വിശുദ്ധ അന്തോനീസിന്റെ മാധ്യസ്ഥ്യം പ്രാര്ത്ഥിച്ചു, പശുവിന്റെ സൗഖ്യപ്രാപ്തിക്കായി. കൂടെ ഒരു നിബന്ധനയും വച്ചു, “ഞാന് ഇപ്പോള് അന്തോനീസ് പുണ്യവാന്റെ മാധ്യസ്ഥ്യം പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്നു. എന്നാല് നാളെ രാവിലെ ഞാന് പശുത്തൊഴുത്തില് ചെന്ന് നോക്കുമ്പോള് പശുവിന്റെ രോഗം പൂര്ണമായി മാറിയിരിക്കണം. എങ്കില് ഞാന് എന്റെ ജീവിതത്തില് എന്നും വിശുദ്ധ അന്തോനീസിന്റെ മാധ്യസ്ഥ്യം പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്നതും ഈ ഭക്തി പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതുമാണ്.” ഇപ്രകാരം കര്ത്താവിനോട് പറഞ്ഞതിനുശേഷം കിടന്നുറങ്ങി. രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് തൊഴുത്തില്പ്പോയി നോക്കിയപ്പോള് പശുവിന് ഇങ്ങനെയൊരു രോഗം ഉണ്ടായിട്ടുള്ളതിന്റെ ലക്ഷണംപോലും ഇല്ലാതെ സുഖമായി തൊഴുത്തില് നില്ക്കുന്നു! ദൈവത്തിന് സ്തുതി. അന്നുമുതല് ഇന്നുവരെ ഞാന് വിശുദ്ധ അന്തോനീസിന്റെ മാധ്യസ്ഥ്യം പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്നു.
അതുപോലെതന്നെ എന്റെ വ്യക്തിജീവിതത്തില് ഒരിക്കല് ഒരു അനുഗ്രഹത്തിനായി പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്ന സമയത്ത്, പരിശുദ്ധാരൂപി ഒരു സന്ദേശം തന്നു, ഈ അനുഗ്രഹം ലഭിക്കാനായി വിശുദ്ധ റീത്തായോട് 14 ദിവസം മാധ്യസ്ഥ്യം പ്രാര്ത്ഥിക്കുക.
റീത്താ പുണ്യവതി എന്ന് എനിക്ക് കേട്ടുകേള്വിമാത്രമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. ഏതായാലും അന്നുമുതല് റീത്താ പുണ്യവതിയോട് പ്രാര്ത്ഥിക്കാന് തുടങ്ങി. 14-ാം ദിവസം ആ ദൈവാനുഗ്രഹം ലഭിച്ചു. ദൈവത്തിന് സ്തുതി.
വിശുദ്ധരോടുള്ള ഭക്തിയും മാധ്യസ്ഥ്യവുംവഴി ദൈവാനുഗ്രഹങ്ങള് പ്രാപിക്കാന് കഴിയും എന്ന് തിരുസഭാമാതാവ് നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ. ഇങ്ങനെ പ്രാപിച്ച ഏറെ പ്രാര്ത്ഥനാനുഭവങ്ങള് ദീര്ഘസമയം പങ്കുവയ്ക്കാവുന്നതരത്തില് എനിക്കുണ്ടായിട്ടുണ്ട്.
“നാലു ജീവികളും ഇരുപത്തിനാല് ശ്രേഷ്ഠന്മാരും കുഞ്ഞാടിന്റെ മുമ്പില് സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിച്ചു. ഓരോരുത്തരും വീണയും വിശുദ്ധരുടെ പ്രാര്ത്ഥനകളാകുന്ന പരിമളദ്രവ്യം നിറഞ്ഞ സ്വര്ണക്കലശങ്ങളും കൈയിലേന്തിയിരുന്നു” (വെളിപാട് 5/8).
'
‘ഈ പ്രാണി മറ്റേ പ്രാണിയെക്കാള് വലുതല്ലല്ലോ!’ചില ചെടികള്ക്ക് മുള്ളുകളുണ്ട്, മറ്റു ചിലതിന്മേല് മുള്ച്ചെടികളുണ്ട്…’ തന്റെ പിതാവിന്റെ വിസ്തൃതമായ ഭൂമിയിലൂടെ അലഞ്ഞുനടക്കുമ്പോള് ഈ ജര്മ്മന് പയ്യന്റെ കണ്ണ് ഇങ്ങനെ ചെറിയ കാര്യങ്ങളില് ഉടക്കി നിന്നിരുന്നു. തെക്കന് ജര്മ്മനിയില്, ഡാന്യൂബ് നദിയുടെ തീരത്തുള്ള ലൗവിങ്കെന് എന്ന ചെറിയ ഗ്രാമത്തില് 1206ല്, ജനിച്ച ആല്ബര്ട്ട് എന്ന യുവാവിന്റെ പ്രത്യേകതയായിരുന്നു അത്. സമ്പന്നനായ ഒരു പ്രഭുവിന്റെ മൂത്ത മകനായിരുന്നു അവന്.
മറ്റുള്ളവര് പ്രകൃതിയെപ്പറ്റി പഠിക്കാന് പുസ്തകങ്ങള് വായിച്ചപ്പോള് ആല്ബര്ട്ട് പ്രകൃതിയെത്തന്നെ വായിച്ചു. അവന്റെ പ്രദേശത്തുള്ള പക്ഷികളെപ്പറ്റി അവന് എഴുതി. ഡാന്യൂബ് നദിയിലെ മത്സ്യങ്ങളുടെ സഞ്ചാരമാര്ഗം നിരീക്ഷിച്ചറിഞ്ഞു. ശ്രമകരമായ നിരീക്ഷണപാടവവും പരീക്ഷണങ്ങളും പ്രകൃതിശാസ്ത്രത്തെക്കുറിച്ച് അവന് ആഴത്തിലുള്ള അറിവാണ് നല്കിയത്. ഈ അറിവുവച്ച് പല കാര്യങ്ങളും അവന് പറയുമ്പോള് മറ്റുള്ളവര്ക്ക് അതൊരു അത്ഭുതമായിത്തോന്നിയതിനാല് പലരും അവനെ ഒരു ജാലവിദ്യക്കാരന് എന്ന് വിളിച്ചു.
ആല്ബര്ട്ട് വസ്തുതകള് ശേഖരിക്കുന്നത് ഒരു അന്വേഷണത്തിനുള്ള തുടക്കം മാത്രമായിരുന്നു. ലഭിച്ച വസ്തുതകള് പരസ്പരം ബന്ധിപ്പിക്കുമ്പോള് ആ സംയോജനം അതുപോലുള്ള വേറെ കുറെ സാധ്യതകളിലേക്ക് വഴി തുറക്കും. അതിലെല്ലാം പരീക്ഷണങ്ങള് നടത്തി ശരിയായിട്ടുള്ള കാരണം കണ്ടെത്തി ഉപസംഹരിക്കണം. അങ്ങനെ, ആല്ബര്ട്ട് മദ്ധ്യകാലഘട്ടത്തിലെ ആളുകളുടെ ശാസ്ത്രപരമായ അറിവ് വര്ദ്ധിക്കാനും അഭിവൃദ്ധിപ്പെടാനും കാരണമായി. റോജര് ബേക്കണിനൊപ്പം ആല്ബര്ട്ടും പരീക്ഷണാടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള ശാസ്ത്രത്തിന്റെ തുടക്കക്കാരനായി കരുതപ്പെടുന്നു.
പാദുവയിലെ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയാണ് ആല്ബര്ട്ട് പഠനത്തിനായി തിരഞ്ഞെടുത്തത്. പ്രകൃതിയെ കുറിച്ചുള്ള വിശദമായ അവന്റെ നിരീക്ഷണങ്ങള് വഴി, സൃഷ്ടികളുടെ രഹസ്യാത്മകത മാത്രമല്ല സ്രഷ്ടാവിന്റെ മഹത്വവും ആല്ബര്ട്ടിന് വെളിപ്പെട്ടു കിട്ടി. അറിവിനോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്ന ദൃഢമായ ഭക്തി, ക്രൈസ്തവവിശ്വാസത്തെ കൂടുതല് തുറവിയോടെയും തീവ്രമായും പിഞ്ചെല്ലാന് അവനെ സഹായിച്ചു. പാദുവയില് അപ്പോള് സ്ഥാപിതമായിരുന്ന ഡൊമിനിക്കന് ചാപ്പലായ സാന്താ മരിയ ഡെല്ലെ ഗ്രാസിയെ (ഒീഹ്യ ങമൃ്യ ീള ഏൃമരലെ) അവന് കൂടെക്കൂടെ സന്ദര്ശിക്കാന് തുടങ്ങി.
അവിടെ ഡൊമിനിക്കന്സിന്റെ രണ്ടാം മാസ്റ്റര് ജനറല് ആയിരുന്ന സാക്സണിയിലെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ജോര്ഡനിന്റെ പ്രഭാഷണങ്ങളില് ആല്ബര്ട്ട് ആകൃഷ്ടനായി. പ്രാര്ത്ഥന, ധ്യാനം, പഠനം എന്നിവയോടുകൂടി പ്രസംഗവും പ്രബോധനവും കൂട്ടിച്ചേര്ക്കാന് കഴിവുള്ള മിടുക്കരായ വിദ്യാര്ത്ഥികളെ തേടി പാദുവയില് എത്തിയതായിരുന്നു അദ്ദേഹം. അങ്ങനെ 1223ല് ആല്ബര്ട്ട് ഡൊമിനിക്കന് സഭയിലെ അംഗമായി.
ഭൗതികശാസ്ത്രം, ഭൂമിശാസ്ത്രം, ജ്യോതിശാസ്ത്രം, ധാതുശാസ്ത്രം, രസതന്ത്രം, ജീവശാസ്ത്രം ഇതെല്ലാം അനായാസേന ഈ ബഹുമുഖപ്രതിഭക്ക് വശപ്പെട്ടു. പ്രകൃതിശാസ്ത്രത്തോട് തത്വശാസ്ത്രവും ദൈവശാസ്ത്രവും ആല്ബര്ട്ട് കൂട്ടിചേര്ത്തു. ഡൊമിനിക്കന് സഭയിലെ വിവിധ ആശ്രമങ്ങളില് അദ്ദേഹം പഠിപ്പിക്കാന് ആരംഭിച്ചു.
അധ്യാപകന്, പ്രൊവിന്ഷ്യാല്, ബിഷപ്പ്
1228ല് കൊളോണില് പഠിപ്പിക്കാന് തുടങ്ങി. പിന്നീട് അധ്യയനത്തില് സൂപ്പര്വൈസര് ആയി, റാറ്റിസ്ബണിലും സ്ട്രാസ്സ്ബര്ഗിലുമെല്ലാം പഠിപ്പിച്ചു. പാരീസ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയില് പഠിപ്പിച്ച ആല്ബര്ട്ടിന് ഡോക്ടറേറ്റും ലഭിച്ചു.
അന്ന് യൂറോപ്പിലെ ഏറ്റവും വലിയ പട്ടണം പാരീസ് ആയിരുന്നു. ബൗദ്ധികമായി ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്ന അവിടത്തെ അന്തരീക്ഷം ആല്ബര്ട്ടിലെ മികച്ചത് പുറത്തുകൊണ്ടുവന്നു. അരിസ്റ്റോട്ടിലിന്റെ ചിന്തകളാല് സ്വാധീനിക്കപ്പെട്ട് ആ മഹാനായ തത്വചിന്തകന്റെ രചനകളെ കുറിച്ചും നിരൂപണങ്ങളെക്കുറിച്ച് പഠനം നടത്തി.
ജര്മ്മനിയിലേക്ക് മടങ്ങിയ ആല്ബര്ട്ട് 1254ല് ഡൊമിനിക്കന്സിന്റെ പ്രയര് പ്രൊവിന്ഷ്യാല് ആയി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു. കുറെയേറെ യാത്രകള് നടത്തേണ്ടി വന്നു. 40ല് അധികം ഡൊമിനിക്കന് ആശ്രമങ്ങള് സന്ദര്ശിച്ച് 1000ല് അധികം സഹോദരരെ വ്യക്തിപരമായി കണ്ടു. പഠനം തുടരാനായി 1257ല് തല്സ്ഥാനത്തു നിന്ന് വിരമിച്ചു.
അലക്സാണ്ടര് നാലാമന് പാപ്പയുടെ സ്വകാര്യ തിയോളജിയനും കാനനിസ്റ്റുമായി കുറച്ചുകാലം പ്രവര്ത്തിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഴിവുകള് ബോധ്യമായ പോപ്പ് റാറ്റിസ്ബണിന്റെ ബിഷപ്പ് ആയി ആല്ബര്ട്ടിനെ 1260ല് നിയമിച്ചു. പിന്നീട് ഊര്ബന് നാലാം പാപ്പ ആല്ബര്ട്ടിനെ സഭയ്ക്ക് ഒരു ഗവേഷകനും പണ്ഡിതനും തത്വശാസ്ത്ര, ദൈവശാസ്ത്ര അധ്യാപകനുമൊക്കെയായി ആവശ്യമുണ്ട് എന്ന തിരിച്ചറിവില് വിരമിക്കാന് അനുവദിച്ചു.
മികച്ച അധ്യാപകനും പേരുകേട്ട പണ്ഡിതനും മാത്രമല്ല അനുവാചകരുടെ ഹൃദയങ്ങളെ ജ്വലിപ്പിക്കുന്ന വിധത്തില് ദൈവസ്നേഹത്തെ കുറിച്ച് ഹൃദയത്തില് നിന്ന് സംസാരിച്ചിരുന്ന പ്രാസംഗികന് കൂടിയായിരുന്നു ആല്ബര്ട്ട്. സദസ്സിലുള്ളവര്ക്ക്, ഓര്മയില് സൂക്ഷിക്കാനും പിന്നീട് ആവര്ത്തിച്ച് പറഞ്ഞ് തങ്ങളുടെ വിശ്വാസത്തെ ജ്വലിപ്പിക്കാനും തീക്ഷ്ണതയുള്ളതാക്കാനും കഴിയുന്ന തരത്തില് മനോഹരമായ പ്രാര്ത്ഥനകള് അവര്ക്കായി ആല്ബര്ട്ട് രചിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. പരിശുദ്ധ കുര്ബാനയെപ്പറ്റിയും പരിശുദ്ധ അമ്മയെപ്പറ്റിയുമുള്ള പ്രഭാഷണങ്ങളുടെ പേരിലും ആല്ബര്ട്ട് പ്രശസ്തനായിരുന്നു.
വിദ്യാര്ത്ഥിയെക്കുറിച്ചൊരു പ്രവചനം
പാരീസില് 1245നും 1248നും ഇടക്ക് പഠിപ്പിക്കുമ്പോള് ഒരു യുവ ഇറ്റാലിയന് സഹോദരന്റെ അധ്യാപകനാകാന് ആല്ബര്ട്ടിന് ഭാഗ്യമുണ്ടായി. വിശുദ്ധ തോമസ് അക്വീനാസ് ആയിരുന്നു അത്. തോമസ് വളരെ കുറച്ച് സംസാരിച്ചിരുന്നവനും വണ്ണമുള്ള പ്രകൃതക്കാരനും ആയിരുന്നതുകൊണ്ട് ക്ലാസിലെ മറ്റു വിദ്യാര്ത്ഥികള് ‘ഊമക്കാള’ എന്നാണ് അവനെ വിളിച്ചിരുന്നത്.
ചിരിക്കുന്ന മറ്റു വിദ്യാര്ത്ഥികളോട് ആല്ബര്ട്ട് പറഞ്ഞു, “ഈ യുവാവിനെ ഇപ്പോള് നിങ്ങള് ‘ഊമക്കാള’ എന്ന് വിളിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഒരു ദിവസം അവന്റെ മുക്രയിടല് ലോകം മുഴുവനിലും പ്രതിധ്വനിക്കും.”
അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രവചനം നിറവേറി. തോമസ് പാണ്ഡിത്യത്തിലും പ്രശസ്തിയിലും വളരെവേഗം തന്റെ പ്രൊഫസറെ മറികടന്നു. തോമസിന്റെ കഴിവ് തിരിച്ചറിഞ്ഞ ആല്ബര്ട്ട് അവനെ കൊളോണില് വിദ്യാര്ത്ഥികളുടെ മാസ്റ്റര് ആയി നിയമിച്ചു.
1256ല് വിശുദ്ധ ആല്ബര്ട്ട്, വിശുദ്ധ തോമസ് അക്വീനാസ് എന്നിവര് ഫ്രാന്സിസ്കനായ വിശുദ്ധ ബൊനവെഞ്ചറിന്റെ കൂടെ പോപ്പിന് മുമ്പില് ഡൊമിനിക്കന് സഭയുടെയും ഫ്രാന്സിസ്കന് സഭയുടെയും നിയമാവലിയെയും അവകാശങ്ങളെയും വിജയകരമായി പ്രതിരോധിച്ചു. 1274ല് ആല്ബര്ട്ട് ലിയോന്സിലെ കൗണ്സിലില് പങ്കെടുത്ത് ഗ്രീക്ക് സഭയുടെയും റോമിന്റെയും ഒരുമിക്കലിനു സജീവമായ പങ്കു വഹിച്ചു. തോമസ് അക്വീനാസും അതില് പങ്കെടുക്കേണ്ടതായിരുന്നെങ്കിലും മാര്ഗമധ്യേ മരിച്ചു.
ദുഃഖാര്ത്തനായ ആല്ബര്ട്ട് ആശ്രമവാസികളോട് തോമസിന്റെ മരണത്തെപ്പറ്റി അറിയിച്ചത് ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു, “സഭയിലെ പ്രകാശം അണഞ്ഞിരിക്കുന്നു!” പിന്നീട് ജീവിതകാലം മുഴുവന്, തന്റെ വിദ്യാര്ത്ഥിയും സഹപ്രവര്ത്തകനും സുഹൃത്തുമായ തോമസിനെപ്പറ്റി എപ്പോള് സംസാരിച്ചാലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകള് നിറഞ്ഞിരുന്നു.
സാര്വ്വത്രിക വേദപാരംഗതന്
ആല്ബര്ട്ടിന്റെ ബുദ്ധിശക്തി കീര്ത്തിയുറ്റതായിരുന്നു. പ്രകൃതിയോടുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ താല്പര്യം, നിരീക്ഷണത്തിനും പരീക്ഷണത്തിനും നല്കിയ അകമഴിഞ്ഞ പിന്തുണ, അങ്ങനെ ഓരോന്നും അദ്ദേഹമടങ്ങുന്ന അന്വേഷകരുടെ പുതിയ ശാസ്ത്രം പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ശാസ്ത്രവിപ്ലവമായി പരിണമിക്കാനിടയാക്കി.
പാരീസ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയില് 1245നും ഇടയ്ക്ക് 1248 നും പഠിക്കുമ്പോള് മാനുഷിക അറിവിനെയെല്ലാം ഒന്നായി ശേഖരിച്ചുകൊണ്ട്, പ്രകൃതിശാസ്ത്രം, തര്ക്കശാസ്ത്രം, വാചാടോപം, ഗണിത ശാസ്ത്രം, നീതിശാസ്ത്രം, ഭൂമിശാസ്ത്രം, രാഷ്ട്രീയം, തത്വമീമാംസ തുടങ്ങിയ ശാഖകളെല്ലാം ഉള്പ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടുള്ള ബൃഹത്തായ ഒരു യത്നത്തിന് തുടക്കമിട്ടു. അടുത്ത 20 വര്ഷങ്ങള് ഈ പദ്ധതിക്കും മറ്റു സേവനത്തിനുമായി വിഭജിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ധിഷണാശക്തിയും അറിവും അത്രക്കും ഉയര്ന്നതായതുകൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമകാലീനര് ആല്ബര്ട്ട് ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള് തന്നെ മഹാനായ ആല്ബര്ട്ട് എന്ന് വിളിക്കുകയും എന്തിനെപ്പറ്റിയും പഠിപ്പിക്കാന് കഴിവുള്ളവന് അഥവാ സാര്വ്വത്രിക ആചാര്യന് എന്ന സ്ഥാനം നല്കുകയും ചെയ്തു.
പത്തൊന്പതാം നൂറ്റാണ്ടില് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച വിശുദ്ധ ആല്ബര്ട്ടിന്റെ രചനകള് 38 വാല്യങ്ങളുണ്ട്. സസ്യശാസ്ത്രത്തിലും, മനുഷ്യ, ജന്തു ശരീരശാസ്ത്രത്തിലുമുള്ള പ്രബന്ധങ്ങളുടെ പേരില് അദ്ദേഹം പ്രസിദ്ധനായിരുന്നു. അരിസ്റ്റോട്ടിലിന്റെ രചനകള് ക്രൈസ്തവ പ്രമാണങ്ങള്ക്കനുസൃതമായി ആല്ബര്ട്ട് വീണ്ടും അവതരിപ്പിച്ചു.
അള്ത്താരയിലേക്ക്
1278ല് ഒരു പ്രഭാഷണത്തിനിടയില് ആല്ബര്ട്ടിന്റെ ഓര്മ്മ നശിച്ചു. പ്രാര്ത്ഥന ഇഴ ചേര്ത്തുള്ള ശാന്തമായ ഒരു ജീവിതമായിരുന്നു പിന്നീട്. ഒരു വലിയ മരക്കസേരയില് ഡൊമിനിക്കന് സഹോദരരുടെ ഇടയിലിരുന്ന് അവര് പാടുന്ന പരിശുദ്ധ രാജ്ഞി എന്ന ജപം കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കവേ 1280 നവംബര് 15-ന്, ആല്ബര്ട്ട് തന്റെ ആത്മാവിനെ ദൈവകരങ്ങളില് സമര്പ്പിച്ചു.
വിശുദ്ധവണക്കത്തിലേക്കുള്ള ആല്ബര്ട്ടിന്റെ വഴി സാധാരണക്രമത്തില് ആയിരുന്നില്ല. 1484 ല് ഇന്നസെന്റ് എട്ടാമന് പാപ്പ ഡൊമിനിക്കന്സിന് ആല്ബര്ട്ടിന്റെ അള്ത്താരവണക്കത്തിനും തിരുനാള് ആഘോഷിക്കാനുമായുള്ള അനുവാദം നല്കി. ഇതായിരുന്നു വാഴ്ത്തപ്പെട്ട പദവിക്ക് തുല്യമായി കണക്കാക്കിയത്. പില്ക്കാലത്ത് 1931ല് പീയൂസ് പതിനൊന്നാമന് പാപ്പ ആല്ബര്ട്ടിനെ സഭയിലെ വേദപാരംഗതന് ആയി പ്രഖ്യാപിച്ചു. 1941ല് നവംബര് 15-ന് പന്ത്രണ്ടാം പീയൂസ് പാപ്പ വിശുദ്ധ ആല്ബര്ട്ടിനെ പ്രകൃതിശാസ്ത്രവിദ്യാര്ത്ഥികളുടെ സ്വര്ഗീയ മധ്യസ്ഥനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
'
താമസിച്ചതുകൊണ്ട് ദൈവം വരാതിരിക്കുമെന്നോ മറുപടി ലഭിക്കാത്തതുകൊണ്ട് ദൈവം കേള്ക്കുന്നില്ലെന്നോ കരുതേണ്ടതില്ല
2009-ലാണ് വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് ഞാനും ഭാര്യയും എന്റെ ജോലിസ്ഥലത്തേക്ക് പോയത്. അവിടെച്ചെന്ന് ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞ് ഭാര്യയ്ക്കും ജോലി ലഭിച്ചു. അങ്ങനെ അവിടെ ശാന്തമായി കഴിയുകയായിരുന്നു. പക്ഷേ ഒരു ദിവസം ഞങ്ങള് ജോലി കഴിഞ്ഞ് മടങ്ങിവന്നപ്പോള് വീടിന്റെ വാതിലില് ബാങ്കിന്റെ ജപ്തിനോട്ടീസ്!
ഉടനെ ഞാന് വീട് ശരിയാക്കിത്തന്ന ബ്രോക്കറെ വിളിച്ച് കാര്യങ്ങള് പറഞ്ഞപ്പോള് അവര് പറഞ്ഞു: “നിങ്ങള് താമസിക്കുന്ന വീടിന് ലോണ് ഉണ്ട്. വീടിന്റെ ഉടമ വളരെ ദൂരെയുള്ള ആളാണ്. നിങ്ങള് തരുന്ന വീട്ടുവാടക സ്ഥിരമായി ബാങ്കില് അടയ്ക്കാന് വേറെ ഒരു വ്യക്തിയെ ഏല്പിച്ചിരുന്നു. ആ വ്യക്തി നാളുകളായി ബാങ്കില് അടയ്ക്കാത്തതുകൊണ്ടാണ് ജപ്തി വന്നിരിക്കുന്നത്.” ഇതൊന്നുംകൂടാതെ ഞങ്ങളെ ഏറെ വിഷമത്തിലാക്കുന്ന ഒരു കാര്യംകൂടി അദ്ദേഹം അറിയിച്ചു, “ഒരു മാസത്തിനുള്ളില് നിങ്ങള് ആ വീട്ടില്നിന്ന് താമസം മാറണം!”
“എത്ര കഷ്ടപ്പെട്ടാണ് ദൈവമേ ഈ വീടുതന്നെ കിട്ടിയത്?” ഭാര്യ ആത്മഗതം ചെയ്തു. അടുത്ത ദിവസം അതാ എന്റെ വീട്ടില്നിന്ന് പപ്പാ വിളിച്ചു പറയുന്നു, “ഞങ്ങള് നിങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വരാന് ടിക്കറ്റ് ബുക്ക് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്!” ഞാന് നോക്കിയപ്പോള് മാതാപിതാക്കള് എത്തുന്ന ദിവസവും വീട് മാറേണ്ട അവസാന ദിവസവും ഒന്നാണ്. അതുകൂടി ശ്രദ്ധിച്ചപ്പോള് ആകെ അസ്വസ്ഥതയായി.
ഞങ്ങള് രണ്ടുപേരും പരിചയമുള്ള എല്ലാവരോടും വീട് അന്വേഷിച്ചു. മൂന്നാഴ്ചയോളം അന്വേഷിച്ചിട്ടും കിട്ടിയില്ല, ആകെ സങ്കടം. ഇനി ഒരാഴ്ചമാത്രമേയുള്ളൂ വീടിന് കാലാവധി.
എന്തായാലും അതിനുശേഷം വന്ന ഞായറാഴ്ച പതിവുപോലെ ദൈവാലയത്തില് പോയി. അന്ന് അവിടത്തെ ഇടവകദൈവാലയത്തില് വാര്ഷിക ധ്യാനത്തിന്റെ അവസാന ദിവസമായിരുന്നു. ഞങ്ങള് ആ ദിവസത്തെ ധ്യാനമേ കൂടിയുള്ളൂ. തിരിച്ചുവന്നതിനുശേഷം ഒരു അങ്കിള് പറഞ്ഞതിന്പ്രകാരം ഒരു വീട് കാണാന് പോകണം. അങ്കിള് ആ വീട് കിട്ടുമെന്ന് ഉറപ്പ് തന്നിട്ടുണ്ട്. ആ ഉറപ്പില് ഞങ്ങള് സമാധാനിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. എന്നാല് വിളിച്ചപ്പോള് അങ്കിള് പറഞ്ഞു, “എടാ ആ വീട് കിട്ടില്ല.” അത് കേട്ടപ്പോള്ത്തന്നെ ധ്യാനംകൂടിയ എല്ലാ സന്തോഷവും പോയി. ആകെ നിരാശപ്പെട്ട് ഞങ്ങള് തളര്ന്നിരുന്നു.
അന്നത്തെ ധ്യാനപ്രസംഗം മാതാവിനെക്കുറിച്ചായിരുന്നു. എത്രയും ദയയുള്ള മാതാവേ എന്ന പ്രാര്ത്ഥനയില് ‘നിന്റെ മാധ്യസ്ഥ്യം അപേക്ഷിച്ചവരില് ഒരുവനെയെങ്കിലും നീ ഉപേക്ഷിച്ചതായി കേട്ടിട്ടില്ല എന്നു നീ ഓര്ക്കണമേ’ എന്ന് നമ്മള് പ്രാര്ത്ഥിക്കാറുണ്ടല്ലോ. അതുകൊണ്ട് മാതാവിനോട് മാധ്യസ്ഥ്യം അപേക്ഷിച്ചാല് ഉപേക്ഷിക്കില്ല, ഏത് പ്രതിസന്ധിഘട്ടത്തിലും നിങ്ങള് മാതാവിനോട് ശക്തമായി മാധ്യസ്ഥ്യം അപേക്ഷിക്കണം. ധ്യാനഗുരു പറഞ്ഞ ഈ ഭാഗം ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തില് ആഴ്ന്നിറങ്ങിയിരുന്നു. ഉടനെതന്നെ ഭാര്യയുടെ താല്പര്യപ്രകാരം മാതാവിന്റെ രൂപത്തിനുമുന്നില് മുട്ടുകുത്തി വീട് ലഭിക്കാന് വേണ്ടി ഞങ്ങള് കരഞ്ഞ് ജപമാല ചൊല്ലി. ഈ സാഹചര്യത്തില് മാതാവ് ഞങ്ങളെ കൈവിടില്ല എന്നുള്ള വിശ്വാസത്തില്നിന്നുള്ള നിലവിളിയായിരുന്നു.
പിന്നീട് ഞാന് ശാന്തമായി കിടന്നു. വൈകുന്നേരം വീണ്ടും വീട് അന്വേഷിക്കാന് ഇറങ്ങി. അങ്ങനെ നടക്കുമ്പോള് ആദ്യം കണ്ട ഒരു ചെറിയ കടയിലെ വ്യക്തിയോട് അന്വേഷിക്കാന് തോന്നി. ഞാന് അവിടെച്ചെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള് അയാള് പറഞ്ഞു, “ഇവിടെ അടുത്തുതന്നെ ഒരു വീട് ഉണ്ട്. ഇന്ന് ഒരു വീടിന്റെ കാര്യം ഒരാള് എന്നോട് പറഞ്ഞു. അവര്ക്ക് ഉടനെ താമസക്കാരെ വേണമെന്ന്!” അവര് കൊടുത്തിരുന്ന ഫോണ് നമ്പറില് അയാള് വിളിച്ച് സംസാരിച്ചു. വീട് ഏര്പ്പാടാക്കി. മൂന്ന് ആഴ്ച പലരിലൂടെ അന്വേഷിച്ചിട്ട് നടക്കാത്ത കാര്യം മാതാവിനോടുള്ള മാധ്യസ്ഥ്യം വഴി ഏതാനും മണിക്കൂറുകള്ക്കകം നടന്നു.
എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി, മാതാവ് ഇത്രയും പെട്ടെന്ന് ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തില് ഇടപെട്ടതിന്. ഉടനെതന്നെ പറഞ്ഞ വീട് പോയി കാണുകയും ഇഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്തു. അടുത്ത ദിവസം വാടകച്ചീട്ട് എഴുതാനും സാധിച്ചു. സന്ധ്യാപ്രാര്ത്ഥനയില് ജപമാല ചൊല്ലിയെന്ന് പറഞ്ഞാലും ജപമാല പ്രാര്ത്ഥനയ്ക്ക് ഇത്രയും ശക്തിയുണ്ടെന്നും മാതാവ് ഇത്രയും വേഗത്തില് ഇടപെടുമെന്നും അന്നാണ് അത്രയും ബോധ്യം വന്നത്.
ആദ്യം താമസിച്ചിരുന്ന വീടിനെക്കാള് നല്ലതും വാടക കുറവും ഉള്ള വീട് ആയിരുന്നു അത്. നാട്ടില്നിന്ന് മാതാപിതാക്കള് വരുന്ന അന്നുതന്നെ ഞങ്ങള്ക്ക് പുതിയ വീട്ടിലേക്ക് താമസം മാറാന് സാധിച്ചു. ഈ സംഭവത്തിനുശേഷം എനിക്ക് ജപമാല പ്രാര്ത്ഥനയോടുള്ള വിരസത മാറി. ജപമാല പ്രാര്ത്ഥന വേഗത കുറച്ച് സ്ഫുടതയോടെ ചൊല്ലാന് തുടങ്ങി. ലുത്തിനിയയുടെ വേഗതയും കുറച്ചു. അന്ന് വീട് ലഭിക്കാനുണ്ടായ താമസം മാതാവിന്റെ ഇടപെടല് അറിയാന് കാരണമായി. ഇന്നും ജീവിതത്തില് പ്രശ്നങ്ങള് നേരിടേണ്ടി വരുമ്പോള് ഞങ്ങള് ഒരുമിച്ച് മുട്ടില് നിന്ന് ആത്മാര്ത്ഥമായി ജപമാല ചെല്ലും. ചില കാര്യങ്ങളില് മാതാവ് പെട്ടെന്ന് ഇടപെടും, ചിലതില് സാവകാശവും. ഉത്തരം കിട്ടുന്നതു വരെ കാത്തിരിക്കാനുള്ള കൃപയും മാതാവിലൂടെ ഈശോ തന്നു. താമസിച്ചതുകൊണ്ട് ദൈവം വരാതിരിക്കുമെന്നോ മറുപടി ലഭിക്കാത്തതുകൊണ്ട് ദൈവം കേള്ക്കുന്നില്ലെന്നോ കരുതേണ്ടതില്ല എന്ന് ഞങ്ങള്ക്ക് ബോധ്യമായി.
നമ്മുടെ ജീവിതത്തില് പ്രശ്നങ്ങള് വരുമ്പോള് എല്ലാം തിന്മയാണന്ന് കരുതാതെ അതില് ദൈവത്തിന്റെ ശക്തമായ ഇടപെടല് നടക്കും എന്ന ബോധ്യത്തില് നമുക്ക് ജീവിക്കാം. “അവിടുന്ന് സമസ്തവും അതതിന്റെ കാലത്ത് ഭംഗിയായിരിക്കത്തക്കവിധം സൃഷ്ടിച്ചു. മനുഷ്യമനസ്സില് കാലത്തിന്റെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള ബോധം അവിടുന്ന് നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു; എന്നാല് ദൈവത്തിന്റെ പ്രവൃത്തികള് ആദ്യന്തം ഗ്രഹിക്കാന് അവന് കഴിവില്ല” (സഭാപ്രസംഗകന് 3/11).
'
ആലോചിച്ചുനോക്കൂ, ദൈവം നിങ്ങള്ക്ക് സര്പ്രൈസ് നല്കിയിട്ടുാേ?
നമുക്ക് ഒരാളോട് ഹൃദയബന്ധമുണ്ടാകുന്നതും അത് വളരുന്നതും എങ്ങനെയാണ്?
ഒന്ന്, നിരന്തരമായ കൊച്ചുവര്ത്തമാനങ്ങളിലൂടെ.
രണ്ട്, ഒരുമിച്ച് എത്ര കൂടുതല് സമയം ചെലവഴിക്കുന്നുവോ അതിലൂടെ.
മൂന്ന്, സ്വന്തം കുറവുകളെയും ബലഹീനതകളെയും കൂടി തുറന്ന് ഏറ്റുപറയുന്നതിലൂടെ.
നാല്, പിടിവാശി കൊണ്ട് മറ്റെയാള്ക്ക് ശല്യമാകാതെ.
അഞ്ച്, അപ്രതീക്ഷിത സമ്മാനങ്ങളിലൂടെ.
ഹൃദയബന്ധത്തിന്റെ ഈ അഞ്ച് അടയാളങ്ങള് തന്നെയാണ് ഒരാള്ക്ക് ദൈവവുമായിട്ടുള്ള ബന്ധത്തിന്റെ അടയാളവും.
ഒരു അടുത്ത സ്നേഹിതനോട് എന്ന പോലെ ജീവിതത്തിന്റെ കയറ്റിറക്കങ്ങളെപ്പറ്റി, സങ്കടങ്ങളെപ്പറ്റി, സ്വപ്നങ്ങളെപ്പറ്റി, പാളിപ്പോയ തീരുമാനങ്ങളെപ്പറ്റിയൊക്കെ ദൈവത്തോടു പറയുന്നതും പ്രാര്ത്ഥന തന്നെയാണ്. അതെപ്പോഴും സ്റ്റേഷനറി കടയില് കൊടുക്കുന്ന ഒരു നീണ്ട ലിസ്റ്റു പോലെ ആവശ്യങ്ങളുടെ ഒരു നീണ്ട പട്ടിക സമര്പ്പണം തന്നെയാകണമെന്നില്ല. ഹൃദയം തുറന്നു മിണ്ടാത്തതു കൊണ്ട് തകര്ന്നു പോകുന്ന ബന്ധങ്ങളില് ഒന്നാമത്തേത് ദൈവവുമായുള്ള ബന്ധം തന്നെയാണ്, തീര്ച്ച.
ഒരുമിച്ചു ചെലവഴിക്കുന്ന സമയവും സാമീപ്യവും പ്രധാനമാണ്. അതിന് പള്ളിയകം തന്നെ വേണമെന്നുണ്ടോ? വീട്ടിലെ തിരുഹൃദയരൂപത്തിന്റെ മുമ്പില് മാത്രമേ ആകാവൂ എന്നാണോ? എപ്പോഴൊക്കെ തനിയെയാകുന്നോ അപ്പോഴെല്ലാം ഹൃദയം കൊണ്ട് ഒപ്പമാകാവുന്നതേയുള്ളൂ. ഒരിറ്റ് പ്രൈവസി കിട്ടിയാല് അപ്പോഴേ ഫോണ് എടുത്ത് ‘കമ്യൂണിക്കേറ്റ്’ ചെയ്യാന് തത്രപ്പെടുന്നവരില് നിന്നും പഠിക്കാവുന്ന പാഠം.
അബദ്ധം പറ്റിപ്പോയിയെന്ന്, തെറ്റു പറ്റിയെന്ന്, എന്റെ എടുത്തു ചാട്ടവും മുന് ശുണ്ഠിയുമാണ് കാരണമെന്ന്, ഞാന് കുറെക്കൂടി മാറാനുണ്ട് എന്ന്, എന്റെ വാക്കുകള്ക്ക് മൂര്ച്ച കൂടിപ്പോയെന്ന് ഏറ്റുപറയുന്ന നിമിഷം മറ്റെയാള് സന്തോഷിക്കുന്നത് നിങ്ങള് അയാളുടെ മുമ്പില് കൊമ്പുകുത്തിയെന്ന് കരുതിയാണ് എന്നു ചിന്തിച്ചാല് തെറ്റി. നിങ്ങള് സ്വയം തിരിച്ചറിയുന്നതിലും സ്വയം ശുദ്ധീകരിക്കാന് കാട്ടുന്ന സന്നദ്ധതയിലുമുള്ള സന്തോഷമാണവിടെയുള്ളത്. തന്റെ മുമ്പില് മുട്ടുകുത്തുന്ന മനുഷ്യനല്ല, തന്റെ മുമ്പില് രൂപാന്തരപ്പെടുന്ന മനുഷ്യനാണ് ദൈവത്തിന്റെ സ്വപ്നം.
പരാതി പറച്ചിലാണ് ഒരു ബന്ധത്തെ അടിമുടി തകര്ക്കുക. എനിക്കു കിട്ടിയില്ല എന്ന നിരന്തരമായ ആവലാതിയും, തന്നേ തീരൂ എന്ന പിടിവാശിയും. പെരുന്നാള് പറമ്പിലെ ചിന്തിക്കടകള്ക്കു മുമ്പില് ഓരോ കളിപ്പാട്ടത്തിനു വേണ്ടിയും കരഞ്ഞു നിലവിളിക്കുന്ന കുഞ്ഞ് അപ്പനിലുണ്ടാക്കുന്ന അസ്വസ്ഥത ചില്ലറയല്ല. അപ്പോഴുമയാള് തിരയുന്നത് ഇതിനെക്കാള് വിലയുളള ഒന്ന് കുഞ്ഞിനു നല്കാനുണ്ടോ എന്നു തന്നെയാവില്ലേ? ചിലപ്പോള് ദൈവം മൗനിയാകുന്നത് കൂടുതല് മെച്ചപ്പെട്ടതൊന്ന് കണ്ടെത്തി നല്കുന്നതിനു വേണ്ടിയാകണം. സമീപകാലത്ത് പ്രസിദ്ധമായ ഒരു സിനിമാ ഡയലോഗ് വിശ്വാസിക്കും ബാധകമാണ്, ‘ക്ഷമ വേണം, സമയമെടുക്കും.’
സമ്മാനം സമ്മാനമാകുന്നത് അതിന്റെ വിലയും വലിപ്പവും കൊണ്ടല്ല. അതുണ്ടാക്കുന്ന സര്പ്രൈസ് കൊണ്ടാണ്. നാളിതുവരെയുള്ള ദൈവബന്ധത്തില്, പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കിയാല് ദൈവം എനിക്കു സര്പ്രൈസ് തന്നിട്ടില്ലേ? കുറഞ്ഞത് ഒരു തവണയെങ്കിലും? ഞാനോ? തിരികെ എന്തു സര്പ്രൈസാണ് നല്കിയിട്ടുള്ളത്? വരുമാനം കൊണ്ട്, ആരോഗ്യം കൊണ്ട്, കഴിവുകൊണ്ട്, ഒക്കെ സമ്പന്നനായ ഞാന് ദൈവത്തിന്റെ ഹൃദയത്തെ തൊടും വിധം എന്തു സമ്മാനമാണൊരുക്കിയത്?
പ്രണയിക്കാം ദൈവത്തെ. അവിടുത്തേക്ക് സമ്മാനങ്ങള് നല്കുകയുമാവാം. “കര്ത്താവിന്റെ സൗഹൃദം അവിടുത്തെ ഭയപ്പെടുന്നവര്ക്കുള്ളതാണ്, അവിടുന്ന് തന്റെ ഉടമ്പടി അവരെ അറിയിക്കും” (സങ്കീര്ത്തനങ്ങള് 25/14)
'
തിരുവചനവെളിച്ചത്തില് കരച്ചിലിനെ പരിശോധിക്കാം
യേശുവിന്റെ കുരിശുമരണത്തിന്റെയും പുനരുത്ഥാനത്തിന്റെയും സ്വര്ഗാരോഹണത്തിന്റെയും എല്ലാം ഓര്മകൊണ്ടാടലുകളിലൂടെ കടന്നുപോവുകയാണല്ലോ നാമിപ്പോള്. യേശുവിന്റെ കുരിശുമരണത്തിന്റെ സമയത്ത് ശിഷ്യസമൂഹം അനുഭവിക്കാന് പോകുന്ന കഠിനമായ ദുഃഖങ്ങളുടെയും കരച്ചിലിന്റെയും വിലാപത്തിന്റെയും നാളുകളെകുറിച്ചും അതിനുശേഷം യേശുവിന്റെ ഉയിര്പ്പിലൂടെ സംജാതമാകാന് പോകുന്ന അതിരില്ലാത്ത സന്തോഷത്തിന്റെ അനുഭവങ്ങളെക്കുറിച്ചും മുന്നറിവു നല്കിക്കൊണ്ട് യേശു തന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ ഇപ്രകാരം ഉദ്ബോധിപ്പിച്ചു. “നിങ്ങള് കരയുകയും വിലപിക്കുകയും ചെയ്യും. എന്നാല് ലോകം സന്തോഷിക്കും. നിങ്ങള് ദുഃഖിതരാകും. എന്നാല് നിങ്ങളുടെ ദുഃഖം സന്തോഷമായി മാറും. സ്ത്രീക്കു പ്രസവവേദന ആരംഭിക്കുമ്പോള് അവളുടെ സമയം വന്നതുകൊണ്ട് അവള്ക്ക് ദുഃഖം ഉണ്ടാകുന്നു. എന്നാല് ശിശുവിനെ പ്രസവിച്ചു കഴിയുമ്പോള് ഒരു മനുഷ്യന് ലോകത്തില് ജനിച്ചതുകൊണ്ടുള്ള സന്തോഷം നിമിത്തം ആ വേദന പിന്നീടൊരിക്കലും അവള് ഓര്മിക്കുന്നില്ല. അതുപോലെ ഇപ്പോള് നിങ്ങളും ദുഃഖിതരാണ്. എന്നാല് ഞാന് വീണ്ടും നിങ്ങളെ കാണും. അപ്പോള് നിങ്ങളുടെ ഹൃദയം സന്തോഷിക്കും. നിങ്ങളുടെ സന്തോഷം ആരും നിങ്ങളില്നിന്നും എടുത്തുകളയുകയുമില്ല” (യോഹന്നാന് 16/20-22).
ഇത് രക്ഷാകരം
രക്ഷയുടെ സന്തോഷത്തിലേക്കും ആനന്ദത്തിലേക്കും നയിക്കുന്ന രക്ഷാകരമായ ദുഃഖത്തെക്കുറിച്ചും കണ്ണുനീരിനെക്കുറിച്ചുമാണ് മേല്പ്പറഞ്ഞ വരികളിലൂടെ ഈശോ തന്റെ ശിഷ്യന്മാര്ക്കും അവര്വഴി നമുക്കും വെളിപ്പെടുത്തിത്തരുന്നത്. കരയുന്നവരെ തീരെ കഴമ്പില്ലാത്തവരായും കരച്ചില് വലിയൊരു ബലഹീനതയായും അത് മിക്കവാറുംതന്നെ സ്ത്രീവര്ഗത്തിന്റെ ഒരു സ്വഭാവപ്രത്യേകതയായും ഒക്കെയാണ് നമുക്ക് ചുറ്റുമുള്ള ലോകം മനസിലാക്കിയിരിക്കുന്നത്. കരഞ്ഞാലത് വലിയ മോശമാണ്. പൗരുഷമില്ലായ്മയുടെ തെളിവാണ് എന്നൊക്കെ ലോകര് പറഞ്ഞുകേട്ടിട്ടുള്ളത് ഞാന് ഓര്ക്കുന്നു. എന്നാല് ജീവിതത്തില് അനേകവട്ടം കരഞ്ഞിട്ടുള്ള ധീരന്മാരെയും ധീരകളെയും ദൈവവചനത്തിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോള് നമുക്ക് കണ്ടെത്തുവാന് കഴിയും.
യേശുവിന്റെ കരച്ചില്
കരയുന്ന യേശുവിനെ വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തില് പലവട്ടം നമുക്ക് കണ്ടുമുട്ടുവാന് കഴിയും. തന്റെ സ്നേഹിതനായ ലാസറിനെ ഉയിര്പ്പിക്കുവാന് പോകുന്നതിന്റെ തൊട്ടുമുമ്പ് അവന്റെ ശവകുടീരത്തിന്റെ മുമ്പില് നിന്നുകൊണ്ട് അവാച്യമായ നെടുവീര്പ്പുകളോടെ കണ്ണീര് പൊഴിച്ചു പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്ന യേശുവിനെ (യോഹന്നാന് 11/35) നമുക്കെല്ലാവര്ക്കും വളരെ പരിചയമുണ്ട്.
അതുപോലെതന്നെ ദൈവത്തിന്റെ രക്ഷാകരമായ വഴികളെയെല്ലാം പിന്കാലുകൊണ്ട് തൊഴിച്ചെറിഞ്ഞ് തീവ്രമായ വേഗതയില് നാശത്തിലേക്ക് കുതിച്ചുപാഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ജറുസലേമിനെയും അതില് വസിച്ചിരുന്ന സ്വന്തജനത്തെയും നോക്കി യേശു ഇപ്രകാരം വിലപിക്കുന്നു. “ജറുസലേം, ജറുസലേം, പ്രവാചകന്മാരെ കൊല്ലുകയും നിന്റെ അടുത്തേക്ക് അയക്കപ്പെടുന്നവരെ കല്ലെറിയുകയും ചെയ്യുന്നവളേ, പിടക്കോഴി കുഞ്ഞുങ്ങളെ ചിറകിന്കീഴില് ചേര്ത്തുനിര്ത്തുന്നതുപോലെ നിന്റെ സന്താനങ്ങളെ ഒന്നിച്ചുചേര്ക്കുന്നതിന് ഞാന് എത്രയോ പ്രാവശ്യം ആഗ്രഹിച്ചു! പക്ഷേ നിങ്ങള് സമ്മതിച്ചില്ല. ഇതാ നിങ്ങളുടെ ഭവനം പരിത്യക്തമായിരിക്കുന്നു…” (ലൂക്കാ 13/34-35).
ഗദ്സമനിയുടെ ഏകാന്തതയില് ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നുകൊണ്ട് വരാന്പോകുന്ന പീഡാനുഭവങ്ങളെയോര്ത്ത് പര്യാകുലനായി പിതാവേ, കഴിയുമെങ്കില് ഈ പാനപാത്രം എന്നില്നിന്നും മാറ്റിത്തരണമേയെന്ന് കരഞ്ഞു യാചിക്കുന്ന യേശുവിന്റെ കരച്ചില് ബലഹീനതയുടെ പ്രതീകമല്ല.
വീണ്ടുമതാ കാല്വരിയുടെ നെറുകയില് കുരിശിന്മേല് തൂങ്ങിക്കിടന്നുകൊണ്ട് “എന്റെ ദൈവമേ, എന്റെ ദൈവമേ എന്തുകൊണ്ടെന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു” എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്ത്തനായി വിലപിക്കുന്ന യേശുവിന്റെ കരച്ചിലിന്റെ സ്വരവും നാം അനേകവട്ടം കേട്ടിട്ടുണ്ട്.
യേശുവിന്റെ മരണവും അത്യധികം വേദനാപൂര്ണമായിരുന്നു. “യേശു ഉച്ചത്തില് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ജീവന് വെടിഞ്ഞു” എന്നാണ് തിരുവചനങ്ങളില് രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്. യേശു കരഞ്ഞ ഈ കരച്ചിലെല്ലാം ബലഹീനതയുടെ അടയാളമായിരുന്നോ?
വെളിപാടുകളിലെ യേശു!
യേശുവിന്റെ പരസ്യജീവിതം ഒരിക്കലും നേരില് കാണാത്തവനും എന്നാല് യേശുവിന്റെ പുനരുത്ഥാനത്തിനും സ്വര്ഗാരോഹണത്തിനുംശേഷം അവന്റെ യഥാര്ത്ഥ ജീവിതം വെളിപാടുകളിലൂടെ കണ്ടു ബോധ്യപ്പെട്ട് വിശ്വസിച്ചവനും ആയിരുന്നു വിജാതീയരുടെ അപ്പസ്തോലനായ പൗലോസ് ശ്ലീഹാ. അദ്ദേഹമാണ് തന്റെ പിതാവിന്റെ സന്നിധിയില് തന്റെ രഹസ്യപ്രാര്ത്ഥനകളുടെ വേളകളില് പലവട്ടം കണ്ണുനീരോടും വിലാപത്തോടുംകൂടി കരുണക്കുവേണ്ടി യാചിക്കുന്ന യേശുവിന്റെ മുഖം ലോകത്തിനു വെളിപ്പെടുത്തുന്നത്. വചനം ഇപ്രകാരം പറയുന്നു: “തന്റെ ഐഹികജീവിതകാലത്ത് ക്രിസ്തു മരണത്തില്നിന്നു തന്നെ രക്ഷിക്കുവാന് കഴിവുള്ളവന് കണ്ണുനീരോടും വലിയ വിലാപത്തോടുംകൂടി പ്രാര്ത്ഥനകളും യാചനകളും സമര്പ്പിച്ചു. അവന്റെ ദൈവഭയംമൂലം അവന്റെ പ്രാര്ത്ഥന കേട്ടു. പുത്രനായിരുന്നിട്ടും തന്റെ സഹനത്തിലൂടെ അവന് അനുസരണം അഭ്യസിച്ചു” (ഹെബ്രായര് 5/7-8).
കരയുന്ന ഒരു പിതാവിന്റെ മുഖം നമുക്ക് വെളിപ്പെടുത്തിത്തരുന്നുണ്ട് പ്രവാചകനായ ഏശയ്യാ. പുത്രന് ദുഃഖമുണ്ടായാല് പിതാവിനോടു പറയാം. പിതാവ് തന്റെ ദുഃഖം ആരോടു പറയും? കേള്ക്കാനും ആശ്വസിപ്പിക്കുവാനും ആരുമില്ലാതിരിക്കെ തന്റെതന്നെ സൃഷ്ടിയായ ആകാശത്തോടും ഭൂമിയോടും തന്റെ ദുഃഖം ഏറ്റുപറഞ്ഞ് കണ്ണീരൊഴുക്കി വിലപിക്കുന്ന ഒരു പിതാവിനെ ഏശയ്യാ പ്രവചനങ്ങള് നമുക്ക് വെളിപ്പെടുത്തിത്തരുന്നു. “ആകാശങ്ങളേ ശ്രവിക്കുക, ഭൂതലമേ ശ്രദ്ധിക്കുക. കര്ത്താവ് അരുളിച്ചെയ്യുന്നു. ഞാന് മക്കളെ പോറ്റി വളര്ത്തി. എന്നാല് അവര് എന്നോടു കലഹിച്ചു. കാള അതിന്റെ ഉടമസ്ഥനെ അറിയുന്നു. കഴുത അതിന്റെ യജമാനന്റെ തൊഴുത്തും. എന്നാല് ഇസ്രായേല് ഗ്രഹിക്കുന്നില്ല; എന്റെ ജനം മനസിലാക്കുന്നില്ല” (ഏശയ്യാ 1/2-3).
മോശയും കരഞ്ഞവന്
അഭിഷിക്തനേതാവായ മോശ തന്റെ ശുശ്രൂഷാ ജീവിതത്തില് പലവട്ടം കരഞ്ഞവനായിരുന്നു. മരുഭൂയാത്രയ്ക്കിടയിലും അനേകവട്ടം സത്യദൈവത്തെ പരിത്യജിച്ച് വിഗ്രഹാരാധനയിലും മറ്റു പല കഠിന പാപങ്ങളിലും തീവ്രതയോടെ മുഴുകിപ്പോയ ഇസ്രായേല് ജനത്തെ ഒന്നാകെ മരുഭൂമിയില്വച്ച് നശിപ്പിക്കുവാനായി ദൈവം ഒരുമ്പെടുമ്പോള് ദൈവത്തിനുമുമ്പില് കൈ വിരിച്ചുപിടിച്ച് തടഞ്ഞുകൊണ്ട് ജനത്തിന്റെ പാപമോചനത്തിനുവേണ്ടി തന്റെ ജീവന് പകരമായി തന്നുകൊള്ളാം എന്നുപറഞ്ഞ് കരഞ്ഞു പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്ന ഒരു മോശയെ നമുക്ക് തിരുവചനങ്ങളില് കണ്ടെത്തുവാന് കഴിയും. മോശ ദൈവതിരുമുമ്പില് ഇപ്രകാരം കരയുന്നു. “കര്ത്താവേ, അങ്ങ് കനിഞ്ഞ് അവരുടെ പാപം ക്ഷമിക്കണം; അല്ലെങ്കില് അവിടുന്ന് എഴുതിയിട്ടുള്ള ജീവന്റെ പുസ്തകത്തില്നിന്ന് എന്റെ പേര് മായിച്ചുകളഞ്ഞാലും” (പുറപ്പാട് 32/32).
കരയുന്ന മോനിക്ക കാര്യപ്രാപ്തിയുള്ളവള്
അവിശ്വാസിയായ തന്റെ ഭര്ത്താവിന്റെ മാനസാന്തരത്തിനുവേണ്ടിയും ദുര്മാര്ഗിയായ തന്റെ മകന്റെ വീണ്ടെടുപ്പിനുവേണ്ടിയും അതോടൊപ്പംതന്നെ അവിശ്വാസികളായ ഇവരുടെ രണ്ടുപേരുടെയും മധ്യത്തില് ഉള്ള തന്റെ വിശ്വാസജീവിതത്തിന്റെ നിലനില്പിനുവേണ്ടിയും നിരന്തരം നെഞ്ചുരുകി പ്രാര്ത്ഥിച്ചവള്! അവള് പ്രാര്ത്ഥിച്ചതെല്ലാം നീണ്ട 18 വര്ഷത്തെ കണ്ണുനീര് നിറഞ്ഞ യാത്രയ്ക്കൊടുവില് ദൈവം അവള്ക്ക് സാധിച്ചുകൊടുത്തു. മകനും ഭര്ത്താവും മാനസാന്തരപ്പെട്ടു. അവിശ്വാസികളായ അവരുടെ മധ്യത്തില് വിശ്വാസസ്ഥിരതയോടെ നിന്നു പോരാടി ജയിച്ച അവള് വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടു. മകന് അഗസ്റ്റിനും വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടു. ഭര്ത്താവ് വിശുദ്ധനായി ഔദ്യോഗികമായി പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ലെങ്കിലും പൂര്ണമാനസാന്തരം സംഭവിച്ചവനായിട്ടാണ് മരിച്ചത്. ഇതില് ഏറ്റവും അതിശയകരമായ വസ്തുത എവിടെയെല്ലാം മോനിക്ക പുണ്യവതിയുടെ ചിത്രം അച്ചടിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടോ അവിടെയെല്ലാം കൈയില് തൂവാലയുമായി കരഞ്ഞു കണ്ണീര് തുടച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരമ്മയായിട്ടാണ് മോനിക്കയെ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഈ കണ്ണുനീരിന്റെ പുത്രിയെ ദൈവം ഒരുനാളും കൈവിടുകയില്ല എന്ന മെത്രാനായ അംബ്രോസിന്റെ പ്രവചനം ആ കുടുംബത്തില് നിറവേറി. ക്രിസ്തീയ ജീവിതത്തില് കണ്ണുനീരില്ല എന്ന് ശാഠ്യം പിടിച്ച് വാദിക്കുന്നവരേ, ഒന്ന് ചിന്തിച്ചുനോക്കൂ. ഈ മോനിക്കയുടെ കണ്ണുനീര് ഒരു ചപലതയോ പരാജയമോ ആയിരുന്നുവോ?
അമ്മമേരിയും രക്തക്കണ്ണുനീരിന്റെ പുത്രി
പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ ഏഴു കഠിന വ്യാകുലങ്ങളെക്കുറിച്ച് നാം വായിക്കാറും ധ്യാനിക്കാറുമുണ്ട്. ഈ ധ്യാനത്തിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോള് ഒരു കാര്യം വ്യക്തമാണ്. പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ രക്ഷാകര സഹനത്തിലുള്ള പങ്കുചേരല് കേവലം കാല്വരിയിലെ കുരിശിന് ചുവട്ടില്മാത്രം ഒതുങ്ങിനില്ക്കുന്നതായിരുന്നില്ല. ജീവിതത്തിലുടനീളം നീണ്ടുനില്ക്കുന്നതായിരുന്നു. മരണശേഷം മഹത്വീകൃതയായി സ്വര്ഗസീയോനിലേക്ക് എടുക്കപ്പെട്ടതിനുശേഷം സ്വര്ഗരാജ്ഞിയായി കിരീടം ധരിക്കപ്പെട്ടു വാഴുമ്പോഴും സഹരക്ഷകയായ അവള് സഹിക്കുന്നവളും കണ്ണുനീരൊഴുക്കുന്നവളുമാണ്. ലോകത്തിന്റെ മാനസാന്തരത്തിനും രക്ഷയ്ക്കുംവേണ്ടി രക്തക്കണ്ണുനീരൊഴുക്കി പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്ന പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ പല പ്രത്യക്ഷീകരണങ്ങള്ക്കും സഭയും ലോകവും ഇന്ന് സാക്ഷികളാണ്. ഇനിയും പറയൂ ഈ അമ്മയുടെ കണ്ണുനീര് ഒരു ചപലതയോ ബലഹീനതയോ ആണോ?
ഇത് സഭയുടെ നഷ്ടം
സഭയ്ക്കിന്ന് ഏറെ നഷ്ടങ്ങള് സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതില് ഏറ്റവും പ്രധാനമായത് താന് നയിക്കുന്ന ജനത്തിനുവേണ്ടി ജീവന് ബലിയായി നല്കാന് തയാറായി രക്തക്കണ്ണുനീരൊഴുക്കി മധ്യസ്ഥത വഹിക്കാന് തയാറുള്ള മോശയെപ്പോലുള്ള മധ്യസ്ഥന്മാരെ സഭയ്ക്ക് നഷ്ടമായിരിക്കുന്നു എന്നുള്ളതാണ്. തന്നെ ദൈവമേല്പിച്ചിരിക്കുന്ന കുടുംബത്തിനുവേണ്ടി ദൈവം നിശ്ചയിക്കുന്ന നാള്വരെയും ദീര്ഘക്ഷമയോടെ കണ്ണുനീരൊഴുക്കി മധ്യസ്ഥത വഹിക്കാന് തയാറുള്ള മോനിക്കമാരെ സഭയ്ക്കിന്ന് നഷ്ടമായിരിക്കുന്നു! കൂടാതെ പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ സ്വരത്തിന് ചെവികൊടുക്കാനും അവിടുന്നു നയിക്കുന്ന ഇടുങ്ങിയ വഴികള് ക്ലേശകരമെങ്കിലും അതു പിന്ചെല്ലുവാനും തയാറുള്ള വിശ്വാസവീരന്മാരെ സഭയ്ക്ക് നഷ്ടമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. എല്ലാവര്ക്കും സുഖത്തിന്റെയും ലൗകിക സന്തോഷത്തിന്റെയും വഴികള്തന്നെയാണ് പുല്കാനിഷ്ടം. ഈ തിരിച്ചറിവോടെ നമുക്ക് നമ്മുടെ ജീവിതങ്ങളെ പുനര്ക്രമീകരിക്കാം.
ദൈവവചനം നമ്മെ ഓര്മ്മിപ്പിക്കുന്നു: “ദൈവം ഞങ്ങള്ക്കു നല്കുന്ന സാന്ത്വനത്താല് ഓരോ തരത്തിലുള്ള വ്യഥകളനുഭവിക്കുന്നവരെ ആശ്വസിപ്പിക്കാന് ഞങ്ങള് ശക്തരാകേണ്ടതിനും, ഞങ്ങള് ദൈവത്തില്നിന്നും അനുഭവിക്കുന്ന അതേ ആശ്വാസംതന്നെ അവരും അനുഭവിക്കേണ്ടതിനും അവിടുന്ന് ഞങ്ങളെ എല്ലാ ക്ലേശങ്ങളിലും സമാശ്വസിപ്പിക്കുന്നു. ക്രിസ്തുവിന്റെ സഹനങ്ങളില് ഞങ്ങള് സമൃദ്ധമായി പങ്കുചേരുന്നതുപോലെ ക്രിസ്തുവിന്റെ സമാശ്വാസത്തിലും ഞങ്ങള് സമൃദ്ധമായി പങ്കുചേരുന്നു. ഞങ്ങള് ക്ലേശങ്ങള് അനുഭവിക്കുന്നെങ്കില് അത് നിങ്ങളുടെ സമാശ്വാസത്തിനും രക്ഷയ്ക്കുംവേണ്ടിയാണ്; ഞങ്ങള്ക്ക് ആശ്വാസം ലഭിക്കുന്നെങ്കില് അത് നിങ്ങളുടെ ആശ്വാസത്തിനുവേണ്ടിയാണ്; ഞങ്ങള് സഹിക്കുന്ന പീഡകള്തന്നെ നിങ്ങളും ക്ഷമയോടെ സഹിക്കുന്നതിന് നിങ്ങള്ക്ക് ശക്തി ലഭിക്കുന്നതിനുവേണ്ടിയാണ്” (2 കോറിന്തോസ് 1/4-6).
സകല സമാശ്വാസങ്ങളുടെയും നാഥനായ ഉത്ഥിതനായ യേശു ഈ ഉയിര്പ്പിന്റെ നാളുകളില് നമ്മെ എല്ലാവിധത്തിലും ആശ്വസിപ്പിച്ചു നയിക്കട്ടെ. എല്ലാവര്ക്കും ഹാപ്പി ഈസ്റ്റര് – ആവേ മരിയ.
'
ഏത് വലിയ പ്രതിസന്ധികൾക്കു മുകളിലും നമ്മെ ശിരസുയർത്തി നിർത്തുന്ന ക്രിസ്തുവിന്റെ ഉത്ഥാനശക്തി സ്വന്തമാക്കാനുള്ള മാർഗങ്ങൾ\
ഉത്ഥാനത്തിന്റെ തിരുനാള് ആഘോഷിക്കുവാന് ഒരുങ്ങുമ്പോള് ഏറ്റവും പ്രാധാന്യത്തോടെ നാം കാണേണ്ടത് നമുക്ക് ഉത്ഥാനരഹസ്യം നല്കുന്ന പ്രത്യാശയാണ്. 1 കോറിന്തോസ് 15/12 വചനം ഇപ്രകാരം പറയുന്നു, “ക്രിസ്തു മരിച്ചവരില്നിന്ന് ഉയിര്പ്പിക്കപ്പെട്ടതായി പ്രഘോഷിക്കപ്പെടുന്നെങ്കില് മരിച്ചവര്ക്ക് പുനരുത്ഥാനം ഇല്ല എന്ന് നിങ്ങളില് ചിലര് പറയുന്നതെങ്ങനെ? മരിച്ചവര്ക്ക് പുനരുത്ഥാനം ഇല്ലെങ്കില് ക്രിസ്തുവും ഉയിര്പ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ക്രിസ്തു ഉയിര്പ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ലെങ്കില് ഞങ്ങളുടെ പ്രസംഗം വ്യര്ത്ഥമാണ്. നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസവും വ്യര്ത്ഥം. മാത്രമല്ല ഞങ്ങള് ദൈവത്തിന് കപടസാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നവരായി തീരുന്നു. എന്തെന്നാല് ദൈവം ക്രിസ്തുവിനെ ഉയിര്പ്പിച്ചുവെന്ന് ഞങ്ങള് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തി.”
പൗലോസ് അപ്പസ്തോലന് ആദിമ സഭയ്ക്ക് നല്കിയ വലിയ സാക്ഷ്യമാണ് ആദ്യവാചകങ്ങളില് നാം കാണുന്നത്. അവിടുന്ന് ഉയിര്പ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ലെങ്കില് ഞങ്ങളുടെ പ്രസംഗം വ്യര്ത്ഥം, വിശ്വാസവും വ്യര്ത്ഥം. നമ്മുടെ വിശ്വാസത്തിന്റെ ആധാരശില യേശുവിന്റെ ഉയിര്പ്പാണ്. ആ ഉയിര്പ്പിന്റെ ആഘോഷമാണ് നമ്മുടെ ജീവിതം മുഴുവനും.
ആരാണ് യേശുവിന്റെ ഉത്ഥാനം ആദ്യമായി അനുഭവിച്ചത്? ആര്ക്കാണ് യേശു ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത്? അത് അപ്പസ്തോലന്മാരില് പ്രമുഖനായ പത്രോസ് ശ്ലീഹായ്ക്കല്ല, താന് ഏറ്റവും സ്നേഹിച്ചിരുന്ന യോഹന്നാനും അല്ല. അത് മഗ്ദലേന മറിയത്തിനായിരുന്നു. മഗ്ദലേന മറിയം യേശുവിനെ ഏറ്റവും കൂടുതല് സ്നേഹിച്ചിരുന്ന വ്യക്തിയായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് അവള് യേശുവിനെ അന്വേഷിച്ച് അതിരാവിലെ കല്ലറയിങ്കലേക്ക് പോകുകയാണ്. അവള്ക്കാണ് യേശു ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത്. ആ കാലഘട്ടത്തില് യേശുവിന്റെ സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കപ്പെടുന്നതിന് തടസമായി യഹൂദര് പറഞ്ഞിരുന്ന കാര്യം ‘ഞങ്ങള് ഉറങ്ങിയപ്പോള് യേശുവിനെ അവര് മോഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടുപോയി’ എന്നുള്ളതായിരുന്നു.
പൊളിച്ചടുക്കിയ കള്ളങ്ങള്
എന്നാല് ഈ കള്ളസാക്ഷ്യം ഒരിക്കലും നിലനില്ക്കുന്നതല്ല. യേശുവിന്റെ ഉത്ഥാനം ഒരു കള്ളപ്രചരണമായിരുന്നെങ്കില് അപ്പസ്തോലന്മാരില് ഒരാള്ക്ക് അല്ലെങ്കില് പത്രോസ് ശ്ലീഹായ്ക്ക് യേശു ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു എന്ന് സുവിശേഷത്തില് എഴുതിച്ചേര്ക്കാമായിരുന്നല്ലോ. പ്രസംഗിക്കാമായിരുന്നല്ലോ. എന്നാല് ഇതൊന്നുമല്ല എഴുതപ്പെട്ടത്, പ്രസംഗിക്കപ്പെട്ടത്. കാരണം ധീരതയോടെ എല്ലാ എതിര്പ്പുകളെയും തകര്ത്തുകൊണ്ട് അവര് പ്രസംഗിച്ചത് ഉത്ഥാനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അവരുടെ ആഴമായ ബോധ്യമാണ്, വ്യക്തിപരമായ ഉത്ഥാനാനുഭവമാണ്.
ശൂന്യമായ ഒരു കല്ലറ അവിടെ നിലനില്ക്കുന്നു. യേശു ഉത്ഥാനം ചെയ്തുവെന്ന് ശക്തിയോടുകൂടി പ്രഘോഷിക്കുമ്പോള് ആ കല്ലറ പരിശോധിക്കാനുള്ള അവസരം എല്ലാവര്ക്കും ഉണ്ടല്ലോ. ആദ്യകാലഘട്ടത്തിലെ യഹൂദര് ഈ അപ്പസ്തോലന്മാര് പറയുന്നത് സത്യമാണോ എന്നറിയുന്നതിനുവേണ്ടി കല്ലറ പരിശോധിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. അവരാരും അത് നിഷേധിച്ചിട്ടില്ല എന്നു മാത്രമല്ല, ഇപ്പോഴും അനേകായിരങ്ങള് ആ കല്ലറയിങ്കല് തടിച്ചുകൂടുന്നു. എത്രയോ വലിയ ശക്തിയാണ് അതിലൂടെ ലഭിക്കുന്നത്.
ഉത്ഥാനത്തില് അപ്പസ്തോലന്മാര്ക്കുണ്ടായിരുന്ന ഈ വിശ്വാസം യേശുവിനെ നേരിട്ട് കാണുകപോലും ചെയ്യാത്ത പൗലോസ് അപ്പസ്തോലന് പ്രഘോഷണത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനമായി സ്വീകരിച്ചത് എന്തുകൊണ്ടാണ്? ആ കാലഘട്ടത്തില് സഭയെ എതിര്ത്ത വ്യക്തിയായിരുന്നല്ലോ അദ്ദേഹം. യേശു ഉത്ഥാനം ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന കള്ളപ്രചരണത്തില് ഒരു തരിയെങ്കിലും സത്യമുണ്ടെങ്കില് ധിഷണാശാലിയും ലോകം കണ്ടതില്വച്ച് ഏറ്റവും വലിയ മിസ്റ്റിക്കുമായ പൗലോസ് അപ്പസ്തോലന് അത് പ്രചരിപ്പിക്കുമായിരുന്നോ? ആ സ്നേഹത്തില്നിന്ന് ആര്ക്കെന്നെ വേര്പെടുത്താനാവും- ക്ലേശമോ ദുരിതമോ പീഡനമോ പട്ടിണിയോ നഗ്നതയോ ആപത്തോ വാളോ (റോമാ 8/35) എന്ന് പറയുമായിരുന്നോ?
യേശുവിന്റെ ഉത്ഥാനം ഒരു അനുഭവമായി യേശുതന്നെ പൗലോസ് അപ്പസ്തോലന് വെളിവാക്കിക്കൊടുത്തു. ആ ബോധ്യമാണ് സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കുവാന് അപ്പസ്തോലനെ ശക്തിപ്പെടുത്തിയത്. ഞാന് അഭിമാനിക്കുന്നുണ്ടെങ്കില് അവിടുത്തെ കുരിശില് ഞാന് അഭിമാനിക്കും. മറ്റെവിടെയും അഭിമാനിക്കുകയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട്, തീക്ഷ്ണതയോടെ സുവിശേഷം പങ്കുവയ്ക്കാന് അപ്പസ്തോലന് സാധിച്ചത് ഈ ക്രിസ്ത്വാനുഭവത്തിലൂടെയാണ്. ഇത്തരത്തില്, അവിടുത്തെ ഉത്ഥാനത്തെ സംബന്ധിച്ച് ധാരാളം തെളിവുകള് നിരത്താന് സാധിക്കും.
തിരിച്ചുപോയത് എന്തുകൊണ്ടണ്ടണ്ട്?
ഉയിര്പ്പുതിരുനാളിനൊരുങ്ങുമ്പോള് എമ്മാവൂസിലേക്ക് പോയ ശിഷ്യന്മാരുടെ അനുഭവം ധ്യാനിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അവര് സ്ഥാനമാനങ്ങള് പ്രതീക്ഷിച്ചു, അവര്ക്ക് സുഖസൗകര്യങ്ങളുണ്ടാകുമെന്ന് കരുതി. ക്രിസ്തു സ്ഥാപിക്കുന്ന രാജ്യം റോമന് സാമ്രാജ്യത്തെ തകര്ത്തുകളയുന്നതായിരിക്കുമെന്ന് അവര് സ്വപ്നം കണ്ടു. അവിടെ സുപ്രധാന സ്ഥാനങ്ങള് കിട്ടും എന്നുകരുതിയ അപ്പസ്തോലന്മാര്ക്ക് എല്ലാം ഒരു നിമിഷംകൊണ്ട് തകര്ന്നുപോയ അവസ്ഥയാണുണ്ടായത്. അതിനാല് അവര് പ്രത്യാശ നഷ്ടപ്പെട്ട് എമ്മാവൂസിലേക്ക് തിരികെ പോകുകയാണ്. എന്നാല് യേശുതന്നെ കൂടെ നടന്ന് തന്റെ ഉത്ഥാനരഹസ്യം അവര്ക്ക് വെളിപ്പെടുത്തിക്കൊടുക്കുകയാണ്. അവരോടൊപ്പം ഭക്ഷണത്തിനിരുന്ന അവസരത്തില് യേശു അപ്പമായിത്തീര്ന്ന് അവരുടെ കണ്ണുകള് തുറന്നുകൊടുത്തു. പിന്നീടവര് എമ്മാവൂസില് ഒരു നിമിഷംപോലും തങ്ങുന്നില്ല. പ്രതീക്ഷ നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയവര്ക്ക് ഉത്ഥാനത്തിന്റെ അനുഭവം ലഭിച്ചപ്പോള് തിരികെ ജറുസലേമിലേക്ക് പോകുകയാണ്. അവിടെ ശത്രുക്കള് മാത്രം, സ്ഥാനമാനങ്ങളോ സുഖസൗകര്യങ്ങള്ക്കുള്ള സാധ്യതകളോ ഒന്നുമില്ല. അതെ, ശത്രുക്കളുടെ ഇടയിലേക്ക് തിരികെ പോകാന് അവര്ക്ക് ശക്തി നല്കിയത് ഉത്ഥാന അനുഭവമാണ്.
ദുഃഖങ്ങളിലും സന്തോഷിക്കാന്
നമ്മുടെ വിശ്വാസജീവിതത്തില് ഏറ്റവും ആവശ്യമായിട്ടുള്ളതും ഇതുതന്നെ. അനുദിന ജീവിതം പരിശോധിക്കുമ്പോള് നമ്മിലാര്ക്കാണ് സങ്കടങ്ങള് ഇല്ലാത്തത്? തോല്വികള് ഇല്ലാത്തത്? എന്നാല് പ്രത്യാശയുണ്ടെങ്കില് നമുക്കതിനെ വളരെ എളുപ്പത്തില് കീഴടക്കാന് കഴിയും. ഇന്നത്തെ താത്കാലിക തിരിച്ചടികള് നാളെ ഉത്ഥാനത്തിലേക്ക് നമ്മെ നയിക്കുമെന്നുള്ള പ്രത്യാശ നമ്മില് സൂക്ഷിച്ചാല് നാം എന്നും സന്തോഷമുള്ളവരായിരിക്കും.
ഉത്ഥാനാനുഭവം നമുക്കുണ്ടോ എന്ന് പരിശോധിക്കാന് ഫിലിപ്പി 4/4 ഹൃദയത്തിലോര്ക്കുക. “നിങ്ങള് എപ്പോഴും നമ്മുടെ കര്ത്താവില് സന്തോഷിക്കുവിന്; ഞാന് വീണ്ടും പറയുന്നു നിങ്ങള് സന്തോഷിക്കുവിന്.” ദുഃഖങ്ങളും വേദനകളും കഷ്ടപ്പാടുകളും എപ്പോഴും ഉണ്ടാകും. എന്നാല് നമുക്ക് സന്തോഷമുണ്ടോ? ഉത്ഥാനത്തില് പ്രത്യാശ ഉണ്ടെങ്കില് നമുക്ക് സന്തോഷമുണ്ടാകും.
കാത്തിരിക്കുകയും പ്രാര്ത്ഥിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോഴേ ഈ ഉത്ഥാനാനുഭവം നമുക്ക് ലഭിക്കുകയുള്ളൂ. പിതാവായ ദൈവത്തിന്റെ വലിയ കൃപയാണ് ഇത്. അവിടുന്ന് അത് മഗ്ദലനാ മറിയത്തിന് നല്കി. വ്യത്യസ്തമായ സാഹചര്യങ്ങളില്, ദിവസങ്ങളില്, വ്യത്യസ്തമായ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ അവിടുന്ന് അത് നമുക്കും നല്കും. മഗ്ദലേനാ മറിയത്തിന് ലഭിച്ചതില്നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായിരുന്നല്ലോ അപ്പോസ്തോലന്മാര്ക്ക് ലഭിച്ച അനുഭവം. അവര് ഭയവിഹ്വലരായി കതകടച്ച് ഇരിക്കേ സമാധാനം നല്കിക്കൊണ്ട് അവര്ക്കിടയിലേക്ക് ഈശോ കടന്നുവന്നു. തിരുമുറിവുകളിലെ ഉത്ഥാനശോഭ കാണിച്ചുകൊടുത്തു. പീഡകള് അതില്ത്തന്നെ അവസാനിക്കുന്നവയല്ല, ഉത്ഥാനത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നവയാണെന്ന മഹത്വത്തിന്റെ സന്ദേശം നല്കുകയായിരുന്നു അവിടുന്ന്.
പ്രതിസന്ധികളെ ഇങ്ങനെ വിജയിക്കാം
2 മക്കബായര് 8/18-ല് യൂദാസ് മക്കബേയൂസ് പറയുന്ന വാക്കുകള് ശ്രദ്ധിക്കണം. ടോളമി തന്റെ ക്രൂരനായ സൈന്യാധിപന് നിക്കാനോറിനെ ഇസ്രായേലിനെ തകര്ക്കാന് അയച്ചിരിക്കുന്നു എന്നറിഞ്ഞ ഇസ്രായേല്ക്കാരും യൂദാസ് മക്കബേയൂസിന്റെകൂടെ സൈന്യത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ആളുകളും ഓടിയൊളിക്കാന് ആരംഭിച്ചപ്പോള് അദ്ദേഹം ഉറച്ച ബോധ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു, “അവര് ആയുധത്തിലും സാഹസകൃത്യങ്ങളിലും ആശ്രയിക്കുന്നു. നമുക്കെതിരെ വരുന്ന ശത്രുക്കളെയും ലോകം മുഴുവനെത്തന്നെയും അംഗുലീചലനംകൊണ്ട് തറപറ്റിക്കാന് കഴിയുന്ന സര്വശക്തനായ ദൈവത്തിലാണ് നമ്മുടെ പ്രത്യാശ.” യൂദാസ് ഈ ആഴമായ ദൈവാശ്രയബോധ്യത്തില് ഉറച്ചുനിന്നപ്പോള് ക്രൂരസൈന്യാധിപന് പരാജയപ്പെട്ടുപോയി.
ഇപ്രകാരം, പ്രത്യാശയില്ലാതാക്കുന്ന, സന്തോഷമില്ലാതാക്കുന്ന സാഹചര്യങ്ങള് ഏതൊക്കെയാണ് എന്ന് പരിശോധിക്കുകയും വചനത്തില് ആഴപ്പെട്ടുകൊണ്ട് സന്തോഷത്തില് ജീവിക്കാന് പരിശ്രമിക്കുകയും വേണം. എമ്മാവൂസിലേക്ക് പോയ ശിഷ്യന്മാര്ക്ക്, തോമാശ്ലീഹായ്ക്ക്, സഭയെ പീഡിപ്പിച്ച സാവൂളിന്, ഇവര്ക്കെല്ലാം ലഭിച്ച ആ ഉത്ഥാനാനുഭവം നമുക്കും ലഭിക്കും. ആ പ്രത്യാശയുണ്ടായാല് മതി.
അതിനായി നമ്മെ സഹായിക്കുന്നത് പ്രാര്ത്ഥനയാണ്. ദിവസവും അരമണിക്കൂറെങ്കിലും വചനം വായിക്കുന്നതിനായി കണ്ടെത്തിയാല് ആ വചനത്തിലൂടെ ഉത്ഥാനാനുഭവം കര്ത്താവ് നമുക്ക് നല്കും. എത്ര തിരക്കാണെങ്കിലും ദിവ്യബലിയില് ദിവസവും മുടങ്ങാതെ പങ്കെടുക്കാന് സാധിച്ചാല് ഉത്ഥാനാനുഭവം സ്വന്തമാക്കാന് അത് മുഖാന്തിരമാകും. ജപമാല കൃത്യതയോടെ ചൊല്ലിയാല് അതിലൂടെയും ഉത്ഥാനാനുഭവം ലഭ്യമാകും. അങ്ങനെയെങ്കില് ഏത് പ്രതിസന്ധിയുടെ മുന്നിലും നാം പരാജയപ്പെടുകയില്ല.
എമ്മാവൂസിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യുന്ന നിമിഷങ്ങള് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലുണ്ടാകുമ്പോള്, ഭയപ്പെടരുത്. കര്ത്താവ് നമ്മുടെകൂടെയുണ്ട്. മരുഭൂമിയില് ശൂന്യത ഓരിയിടുന്ന മണലാരണ്യത്തില് ഞാന് നിന്നെ കണ്ടെത്തി, വാരിപ്പുണര്ന്ന് താത്പര്യപൂര്വം പരിചരിച്ച് കണ്ണിലുണ്ണിയായി സൂക്ഷിച്ചു (നിയമാവര്ത്തനം 32/10) എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കഴുകന് തന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങള്ക്കായി ചിറകുവിരിക്കുന്നതുപോലെ സ്നേഹത്തിന്റെ ചിറക് നമുക്കായി അവിടുന്ന് വിരിക്കും, ഈ ഉത്ഥാനാനുഭവം അനുദിനജീവിതത്തില് ലഭിക്കാനായി നമുക്ക് പ്രാര്ത്ഥിക്കാം, കാത്തിരിക്കാം.
'
ധ്യാനകേന്ദ്രത്തിലെ ശുശ്രൂഷകനാണ് നിബിന്. ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളില് കൂടെക്കൂടെ വീഴ്ചകള് വരുത്തുന്നതിനാല് ഡയറക്ടറച്ചന് സ്നേഹത്തോടെ ചോദിച്ചു:
“നിബിന്, ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളില് വലിയ വീഴ്ചകള് വരുന്നുണ്ടല്ലോ. മറ്റുള്ളവരും നിബിനെക്കുറിച്ച് പലപ്പോഴായി പരാതിപ്പെടുന്നു. എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇത്രമാത്രം നിരുത്തരവാദപരമായി പെരുമാറുന്നത്? എനിക്ക് നിബിനോട് പറയാന് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടെങ്കിലും വേദനയോടെ പറയുകയാണ്, കഴുതയെക്കാള് മെച്ചമല്ല താങ്കള് എന്നാണ് എല്ലാവരുടെയും അഭിപ്രായം. നിബിനെക്കുറിച്ച് നിബിനുതന്നെ അറിയാമായിരുന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇത്രമാത്രം ഉത്തരവാദിത്വമുള്ള ജോലികള് ഏറ്റെടുക്കുന്നത്. ആദ്യമേ എന്നോട് ഇക്കാര്യം പറയാമായിരുന്നില്ലേ?”
നിബിന് വിനയാന്വിതനായി പറഞ്ഞു: “ശരിയാണച്ചാ. പക്ഷേ ഒന്നും മനഃപൂര്വമല്ല. എന്റെ മാതാപിതാക്കളും സഹോദരങ്ങളും സുഹൃത്തുക്കളുമെല്ലാം ഞാനൊരു കഴുതയെപ്പോലെയാണ് പെരുമാറുന്നതെന്ന് പറയാറുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാണ്, കഴുതയെപ്പോലെയാണ് ഞാന് എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതുകൊണ്ടാണ് ഞാന് ഇവിടേക്ക് ദൈവശുശ്രൂഷയ്ക്കായി വന്നത്. കാരണം ഈശോ യാത്ര ചെയ്തത് കഴുതപ്പുറത്താണല്ലോ. ഈശോയ്ക്ക് ഇന്നും കഴുതകളെ ആവശ്യമുണ്ടല്ലോ. അതിനാല് അവിടുത്തേക്ക് യാത്രചെയ്യാന്, ഞാന് എന്നെത്തന്നെ ഒരു കഴുതയായി സമര്പ്പിച്ചു.”
“സീയോന്പുത്രീ, അതിയായി ആനന്ദിക്കുക. ജറുസലെംപുത്രീ, ആര്പ്പുവിളിക്കുക. ഇതാ, നിന്റെ രാജാവ് നിന്റെ അടുക്കലേക്ക് വരുന്നു. അവന് പ്രതാപവാനും ജയശാലിയുമാണ്. അവന് വിനയാന്വിതനായി കഴുതപ്പുറത്ത്, കഴുതക്കുട്ടിയുടെ പുറത്ത്, കയറിവരുന്നു” (സഖറിയാ 9/9).
'
ഇത്ര കഴിവുറ്റവനായ ഈ ഗണിതശാസ്ത്രജ്ഞന് വിലകൊടുത്തത് മറ്റൊന്നിനായിരുന്നു…
ബുക്ക് കീപ്പിങ്ങിനെക്കുറിച്ചും ഡബിള് എന്ട്രി സംവിധാനത്തെക്കുറിച്ചും ഒരു കൃതി പ്രസിദ്ധീകരിച്ച യൂറോപ്പിലെ രണ്ടാമത്തെ വ്യക്തിയാണ് ലൂക്കാ പക്കിയോളി. അദ്ദേഹം ആവര്ത്തിക്കാറുള്ള ഒരു പ്രധാനസന്ദേശം ഇതായിരുന്നു, “സഹായം ലഭിക്കുന്നത് ഉണര്ന്നിരിക്കുന്നവനാണ്, ഉറങ്ങുന്നവനല്ല.” കഠിനാധ്വാനത്തിലൂടെ നിരവധി നേട്ടങ്ങള് കരസ്ഥമാക്കിയ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഈ വാക്കുകള് ഏറെ പ്രസക്തവുമാണ്.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഡോക്യുമെന്റേഷനില് ജേണലുകള്, ലെഡ്ജറുകള്, വര്ഷാവസാന സമാപന തീയതികള്, ട്രയല് ബാലന്സുകള്, കോസ്റ്റ് അക്കൗണ്ടിംഗ്, അക്കൗണ്ടിംഗ് എത്തിക്സ്, റൂള് 72 (നേപ്പിയര്, ബ്രിഗ്സ് എന്നിവരെക്കാള് 100 വര്ഷം മുമ്പ് വികസിപ്പിച്ചെടുത്തത്), ഡബിള് എന്ട്രി അക്കൗണ്ടിംഗ് സിസ്റ്റത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിപുലമായ പ്രവര്ത്തനങ്ങള് എന്നിവ ഉള്പ്പെടുന്നു.
ഗണിതശാസ്ത്രത്തെക്കുറിച്ചും നിരവധി കൃതികള് പാക്കിയോളി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു, അതിലൊന്നായ ഠൃമരമേൗേെ ാമവേലാമശേരൗെ മറ റശരെശുൗഹീെ ുലൃൗശെിീെ (ട്രാക്റ്റാത്തൂസ് മാത്തമാറ്റിക്കസ് ഡിസിപ്പുലോസ് പെറുസിനോസ്)ല് അദ്ദേഹം വ്യാപാരി ഗണിതത്തെക്കുറിച്ച് വിവരിക്കുന്നു. ബാര്ട്ടര്, എക്സ്ചേഞ്ച്, ലാഭം, മിക്സിങ് മെറ്റല്സ്, ബീജഗണിതം(അഹഴലയൃമ) മുതലായവ അതില് പ്രതിപാദിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്. അക്കൗണ്ടിംഗ് രംഗത്തെ പാക്കിയോളിയുടെ പ്രവര്ത്തനങ്ങള്, വ്യാപാരപ്രവര്ത്തനങ്ങളെ നോക്കിക്കാണുന്ന രീതികളില് ഒരു വിപ്ലവം തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചു. തന്മൂലം വ്യാപാരമേഖലകളിലെ ലാഭവും കാര്യക്ഷമതയും വളരെയധികം വര്ധിച്ചു.
പ്രഗത്ഭനായ ഒരു ഗണിതശാസ്ത്ര അധ്യാപകന് കൂടിയായിരുന്നു പാക്കിയോളി. ഇറ്റലിയിലെ വിവിധ സര്വകലാശാലകളില് ഗണിതശാസ്ത്രം പഠിപ്പിക്കാന് തുടങ്ങിയ അദ്ദേഹം 1477 ല് പെറൂജിയ സര്വകലാശാലയില് ചേര്ന്നു. വെനീഷ്യന് സാമ്രാജ്യത്തിലെ സാറ (ഇപ്പോള് ക്രൊയേഷ്യയിലെ ജഡേര എന്നറിയപ്പെടുന്നു), നേപ്പിള്സ് സര്വകലാശാല, റോം സര്വകലാശാല എന്നിവിടങ്ങളിലും അദ്ദേഹം ഗണിതശാസ്ത്രം പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു.
ഇത്രയും പ്രതിഭാശാലിയായിരുന്ന ലൂക്കാ പക്കിയോളി ഏറെ വിലമതിച്ച പദവി പക്ഷേ ഇതൊന്നുമായിരുന്നില്ല. താന് ഒരു വൈദികനാണ് എന്നതാണ് അദ്ദേഹം ഏറെ പ്രാധാന്യത്തോടെ കണ്ടിരുന്നത്. ഒരു ഫ്രാന്സിസ്കന് വൈദികനായി ദൈവത്തിന് സ്വയം സമര്പ്പിച്ചുകൊണ്ടാണ് മറ്റ് നേട്ടങ്ങളെല്ലാം അദ്ദേഹം സ്വന്തമാക്കിയത്. ലോകം കണ്ട മഹാനായ ചിത്രകാരനും ബഹുമുഖ പ്രതിഭയുമായിരുന്ന ലിയോനാര്ഡോ ഡാവിഞ്ചിയുടെ സഹകാരിയുമായിരുന്നു ഫാ. ലൂക്കാ പക്കിയോളി.
ജീവിതം കര്ത്താവിന് സമര്പ്പിച്ച പുരോഹിതരുടെയും സമര്പ്പിതരുടെയും സംഭാവനകള് ഈ ലോകം മുഴുവനും നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു എന്ന് നമ്മെ ഓര്മിപ്പിക്കുന്ന അനേകരില് ഒരാള്മാത്രമാണ് ഫാ. ലൂക്കാ. അക്കൗണ്ടിങ്ങിന്റെയും ബുക്ക് കീപ്പിങ്ങിന്റെയും പിതാവ്’ എന്നാണ് യൂറോപ്പില് അദ്ദേഹത്തെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്.
“തന്നെ പ്രസാദിപ്പിക്കുന്നവന് ദൈവം ജ്ഞാനവും അറിവും ആനന്ദവും പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു” (സഭാപ്രസംഗകന് 2/26).
'