പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റുകാരിക്കുവേണ്ണ്ടി ഈശോ മെനഞ്ഞ ‘തന്ത്രങ്ങള്‍’
ശക്തമായ വിധത്തില്‍ ഇവാഞ്ചലിക്കല്‍ പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് വിശ്വാസം പുലര്‍ത്തുന്ന കുടുംബത്തിലാണ് ഞാന്‍ ജനിച്ചുവളര്‍ന്നത്. പഴയ നിയമത്തില്‍ പറയുന്ന തിരുനാളുകള്‍ ഞങ്ങള്‍ ആചരിച്ചിരുന്നു. ഞായറാഴ്ചകള്‍ വിശുദ്ധമായി ആചരിക്കാനും ശ്രദ്ധ പുലര്‍ത്തി. അങ്ങനെയൊരു പശ്ചാത്തലത്തില്‍ കത്തോലിക്കാവിശ്വാസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് മൂന്ന് ഓര്‍മകള്‍ മനസില്‍ തങ്ങിനിന്നിരുന്നു. ഒന്നാമത്തേത് എന്റെ ഗ്രാന്‍ഡ്ഫാദറിന്റെ തികഞ്ഞ കത്തോലിക്കാവിരോധമാണ്. അദ്ദേഹത്തിനുപോലും കാരണമറിയില്ലെങ്കിലും കത്തോലിക്കാവിശ്വാസം പുലര്‍ത്തുന്നവരോട് അദ്ദേഹത്തിന് വെറുപ്പായിരുന്നെന്ന് ഞാന്‍ മനസിലാക്കിയിരുന്നു. രണ്ടാമത്തേത് ഞാനൊരു കൗമാരക്കാരിയായിരുന്ന കാലത്ത് ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലെ കോഫി ടേബിളില്‍ പിതാവ് കൊണ്ടുവന്നുവച്ച ‘ബാബിലോണ്‍ മിസ്റ്ററി റിലിജിയന്‍’ എന്ന ഗ്രന്ഥം.
അത് കത്തോലിക്കാവിശ്വാസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണെന്ന് മനസിലാക്കിയപ്പോള്‍ ആ വിശ്വാസം സത്യമല്ലല്ലോ എന്ന ചിന്തയില്‍ ഒരു വശത്തേക്ക് മാറ്റിവയ്ക്കുകയാണ് ഞാന്‍ ചെയ്തത്. മറ്റൊരു ഓര്‍മ ഇരുപതിനുമുകളില്‍ പ്രായമുള്ള സമയത്ത് പങ്കെടുത്ത ഒരു ധ്യാനമാണ്. ആ ധ്യാനം കത്തോലിക്കാവിശ്വാസവുമായി ഒരു ചായ്‌വ് പുലര്‍ത്തിയിരുന്നു. പങ്കെടുത്തവരില്‍ ഏറെപ്പേരും കത്തോലിക്കരുമായിരുന്നു. അവര്‍ക്ക് ദൈവവുമായുള്ള ആഴപ്പെട്ട ബന്ധവും അവരുടെ സ്‌നേഹവുമെല്ലാം എന്നെ വളരെയധികം ആകര്‍ഷിച്ചു.
നാളുകള്‍ കഴിഞ്ഞുപോയി. സഭയിലെ നിയമങ്ങളുടെ ചട്ടക്കൂടിനെക്കാള്‍ ഉപരി പരിശുദ്ധാത്മാവുമായുള്ള ബന്ധത്തില്‍ വളരാന്‍ എനിക്ക് കൊതി തോന്നിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. ആ സമയത്ത് എന്റെ ഗ്രാന്‍ഡ്മദര്‍ 1 കോറിന്തോസ് 12-ല്‍ വിവരിക്കുന്ന പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ദാനങ്ങളെക്കുറിച്ച് പഠിപ്പിച്ചുതന്നു. അങ്ങനെ മുന്നോട്ടുപോകാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ദൈവം എന്നോട് വ്യക്തിപരമായി സംസാരിക്കുന്നത് മനസിലാകാനും തുടങ്ങി. അന്ന് ഞാന്‍ ആല്‍ബര്‍ട്ടായിലാണ്, നല്ലൊരു ജോലിയുമുണ്ട്. അപ്പോഴാണ് യേശു എന്നോട്, തന്നില്‍ ശരണപ്പെട്ട് മുന്നോട്ടുപോകുമോ എന്ന് ചോദിക്കുന്നത്. തന്നില്‍ വിശ്വസിച്ച് പടിഞ്ഞാറന്‍ കാനഡയിലേക്ക് നീങ്ങാമോ എന്നായിരുന്നു യേശുവിന്റെ ചോദ്യം. ഒരു വര്‍ഷത്തോളം പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച് അത് ദൈവഹിതംതന്നെയാണോ എന്ന് വിവേചിച്ച് ഉറപ്പുവരുത്തി. തുടര്‍ന്ന് അതുപ്രകാരം മുന്നോട്ട് പോകാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.
യേശു ഇങ്ങനെയും പറയുമോ?
2001 സമയമായിരുന്നു അത്. ബ്രിട്ടീഷ് കൊളംബിയ പ്രൊവിന്‍സിലെ കൊളോണ സിറ്റിയില്‍ ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥനാഭവനം തുടങ്ങാനിരിക്കുകയാണ്. അങ്ങോട്ട് പോകാമെന്ന് ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു. അന്നും യേശുവിനെ അപ്പമായി സ്വീകരിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് എനിക്കറിയാം. ഞങ്ങളുടെ സമൂഹത്തില്‍ മാസത്തിലൊരിക്കലാണ് സാധാരണയായി അപ്രകാരം ചെയ്യുക. എന്നാല്‍ അഞ്ചോ ആറോ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പ് ഒരു ലേഖനത്തില്‍, ദിവസംതോറും വേണമെങ്കില്‍ ഞങ്ങളുടെ സമൂഹത്തില്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന തരം ഓസ്തിയും വെള്ളവും എടുത്ത് യേശുവിനോട് വാഴ്ത്താന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിട്ട് ‘അത് അവിടുത്തെ ശരീരവും രക്തവുമായി മാറ്റി’ സ്വയം കഴിക്കാവുന്നതാണ് എന്ന് വായിച്ചത് ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തു. അതുപ്രകാരം ദിവസവും എന്റെ വ്യക്തിപരമായ പ്രാര്‍ത്ഥനയ്ക്കിടെ അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് പതിവാക്കി.
അങ്ങനെ തുടരവേയാണ് നാലര വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുശേഷം 2006-ല്‍ ഞാനൊരു സ്വപ്നം കാണുന്നത്. സ്വപ്നത്തില്‍ ഒട്ടാവയിലേക്ക് പോകാന്‍ യേശു എന്നോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഒപ്പംതന്നെ അവിടുന്ന് എന്നോട് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു, ”കിര്‍സ്റ്റന്‍, നിനക്കായി കൂടുതല്‍ സൗഖ്യവും നിധികളും ആഴങ്ങളും രഹസ്യങ്ങളും ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്. അതെല്ലാം ദിവ്യകാരുണ്യത്തിലാണ് ഉള്ളത്, പക്ഷേ സ്വയം അപ്പം വാഴ്ത്തി സ്വീകരിക്കുന്ന നിന്റെ രീതിയിലല്ല!” ഉറക്കമുണര്‍ന്നപ്പോള്‍ ദിവ്യകാരുണ്യമെന്നാല്‍ കത്തോലിക്കാവിശ്വാസത്തിലുള്ളതല്ലേ എന്ന് ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ സ്വപ്നം യേശുവില്‍നിന്നുതന്നെയാണോ എന്നൊരു സംശയം. അതോടൊപ്പം ആ സ്വപ്നം പരിഗണിക്കേണ്ടതാണെന്നൊരു തോന്നലും. അതിനാല്‍ ഞാന്‍ യേശുവിനോട് പറഞ്ഞു, ”അങ്ങ് എന്നെ കത്തോലിക്കാവിശ്വാസത്തെക്കുറിച്ച് പഠിപ്പിക്കാനാണ് വിചാരിക്കുന്നതെങ്കില്‍ നേരിട്ട് പറഞ്ഞുതരണം. ഞാനൊരു ഗവേഷണമോ അന്വേഷണമോ ഒന്നും നടത്താന്‍ പോകുന്നില്ല.” കാരണം, കത്തോലിക്കര്‍ക്ക് നിര്‍ജീവമായ ലിഖിതപ്രാര്‍ത്ഥനകളാണ് ഉള്ളത്; അവര്‍ മറിയത്തെ ആരാധിക്കുന്നു… എന്നൊക്കെയുള്ള ചിന്തകളാണ് അന്ന് എന്റെ മനസില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത്.
ഏതാണ്ട് രണ്ടുമാസങ്ങള്‍ക്കുശേഷം ഒട്ടാവയിലേക്ക് പോകുന്നതിനുമുമ്പ് ദൈവാലയത്തില്‍നിന്ന് വിശ്വാസിസമൂഹം പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച് എന്നെ അനുഗ്രഹിച്ചയക്കുകയാണ്. അന്ന് ഒരു പ്രവാചകദൂതുപോലെ ഞാന്‍ കേട്ടു, ”കിര്‍സ്റ്റന്‍, ഒട്ടാവയിലെ ഡാലസ് ലേക്കില്‍ നിനക്കായി ഒരു കാര്യം ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്.” അപ്പോള്‍ എനിക്ക് ഡാലസ് ലേക്കിനെക്കുറിച്ച് ഒന്നും അറിയില്ല. തുടര്‍ന്ന് ഒട്ടാവയില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ കര്‍ത്താവ് എന്നെ തന്ത്രപൂര്‍വം ഒരു മാന്യവനിതയുടെ അടുക്കലേക്ക് നയിച്ചു. അവരുടെ താമസസ്ഥലംമാത്രമാണ് എനിക്കായി അവിടെ തുറന്നുകിട്ടിയത്.
‘വഞ്ചിക്കപ്പെടാതെ കാക്കണേ!’
വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയ്ക്കിടെ ആ സഹോദരി എന്നോട് പറഞ്ഞു, ”ഞാനൊരു കത്തോലിക്കയാണ്.” അതുകേട്ടതേ ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചത് ഇങ്ങനെയാണ്, ”കര്‍ത്താവേ, വഞ്ചിക്കപ്പെടാതെ എന്നെ കാത്തുകൊള്ളണേ…”
അവരുടെ വീട് എനിക്കായി മനോഹരമായി ഒരുക്കിയിരുന്നു. പക്ഷേ ആ വീട് വില്ക്കുകയായിരുന്നതുകൊണ്ട് കുറച്ചുനാള്‍ സ്ഥിരമായി താമസിക്കാന്‍ പറ്റിയ മറ്റൊരു സ്ഥലത്തേക്ക് മാറണം. എങ്കിലും അവിടെ ഞാന്‍ രണ്ടാഴ്ച താമസിച്ചു. മാറേണ്ട സമയത്തിന് രണ്ട് ദിവസം മുമ്പ് പത്രത്തില്‍ ഒരു പരസ്യം കണ്ടു, ”ഡാലസ് ലേക്കില്‍ ശുചിത്വമുള്ളതും ശാന്തവുമായ ക്രൈസ്തവാന്തരീക്ഷത്തിലുള്ള താമസസ്ഥലം വാടകയ്ക്ക്.”
അതേക്കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ച് വീട്ടുടമ സ്ഥയുമായി സംസാരിക്കവേ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു: ”കുറച്ച് മാസങ്ങള്‍ക്കകം ഞാനൊരു നാഷനല്‍ പ്രെയര്‍ ഹൗസില്‍ ചേരാനൊരുങ്ങുകയാണ്. അതിന് ഒരുക്കമായി പ്രഭാതങ്ങളില്‍ എനിക്ക് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണം.”
അവരുടെ മറുപടികേട്ട് ഞാനൊ ന്നു ഞെട്ടി: ”ഞാനൊരു കത്തോലിക്കാ കരിസ്മാറ്റിക് അനുഭാവിയാണ്. നിങ്ങള്‍ എന്റെ വീട്ടില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നത് എനിക്ക് സന്തോഷകരമാണ്.”
ഞാന്‍ മനസില്‍ കരുതി, ”ദൈവമേ, വീണ്ടും ഒരു കത്തോലിക്ക! എന്നെ വഞ്ചനകളില്‍ ഉള്‍പ്പെടാതെ കാത്തുകൊള്ളണേ!”
പക്ഷേ, എന്റെ താമസസ്ഥലം മാറാന്‍ സമയമായതിനാല്‍ അവര്‍ക്കൊപ്പം താമസിക്കാതെ തരമില്ലായിരുന്നു. എന്നാല്‍, അവരുടെ കണ്ണുകള്‍ തുറക്കാനും അവര്‍ക്കായി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാനുമാണ് ഞാന്‍ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് എന്ന തോന്നലായിരുന്നു എനിക്ക്. അത് ഫെബ്രുവരി മാസമായിരുന്നു. ശൈത്യകാലം. എന്റെ ഇവാഞ്ചലിക്കല്‍ ദൈവാലയത്തിലേക്ക് പോകണമെങ്കില്‍ മൂന്ന് ബസുകള്‍ മാറിക്കയറണം. ഒരു ഞായറാഴ്ച എന്റെ വീട്ടുടമസ്ഥ ചോദിച്ചു, ”കിര്‍സ്റ്റന്‍, വെറും 30 സെക്കന്റ് നടന്നാല്‍ എത്തുന്ന എന്റെ ദൈവാലയത്തിലേക്ക് വന്നുകൂടേ?”
ദൈവാലയത്തിലെ അത്ഭുതം
അക്കാര്യം ഞാന്‍ സമ്മതിച്ചു. കാരണം അവര്‍ യേശുവുമായും പരിശുദ്ധാത്മാവുമായും യഥാര്‍ത്ഥ ബന്ധമുള്ള ഒരാളാണെന്ന് എനിക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടിരുന്നു. വളരെ ജീവസുറ്റ ഒരു സ്ത്രീ. അവര്‍ക്കൊപ്പം ഞാന്‍ അവരുടെ കത്തോലിക്കാ ദൈവാലയത്തിലെത്തി. അവസാനത്തെ നിരയില്‍ ഇരുന്നു. ആദ്യമായാണ് ഒരു കത്തോലിക്കാ ദൈവാലയത്തില്‍ പോകുന്നത്. ശുശ്രൂഷയുടെ രണ്ടാം പകുതിയില്‍ വൈദികന്‍ അപ്പവും വീഞ്ഞും ആശീര്‍വദിക്കുന്ന സമയം. എന്റെ കണ്ണുകളില്‍നിന്ന് ധാരയായി കണ്ണീര്‍ ഒഴുകാന്‍ തുടങ്ങി. എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായില്ല. തുടര്‍ന്ന് എല്ലാവരും അള്‍ത്താരയ്ക്കരികിലേക്ക് പോയി ദിവ്യകാരുണ്യസ്വീകരണം നടത്തുന്നത് കണ്ടു. വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള്‍ എന്റെ വീട്ടുടമസ്ഥയോട് എന്താണ് ഒരു കത്തോലിക്കാ ദിവ്യബലിയില്‍ സംഭവിക്കുന്നത് എന്ന് അന്വേഷിച്ചു. മാത്രവുമല്ല, അതേപ്പറ്റി കൂടുതല്‍ വായിക്കുകയും ചെയ്തു.
കത്തോലിക്കര്‍ വിശ്വസിക്കുന്നത് പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റുകാരിയായ ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന അതേ കാര്യംതന്നെയാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ എനിക്കാകെ അത്ഭുതവും സന്തോഷവും! യേശുവിന്റെ തിരുശരീരവും തിരുരക്തവും! അതാകട്ടെ എല്ലാ ദിവസവും സ്വീകരിക്കാം!
തുടര്‍ന്നുവന്ന ഞായറാഴ്ചയും ഇതേ സംഭവം ആവര്‍ത്തിച്ചു. ദിവ്യബലിയുടെ രണ്ടാം പകുതിയായപ്പോള്‍ ഞാനൊരു കണ്ണീര്‍ത്തടാകത്തിലാണ് നിന്നിരുന്നത്. പരിശുദ്ധാത്മാവ് എന്നെ ക്ഷണിക്കുകയായിരുന്നു. യേശുവിന്റെ യഥാര്‍ത്ഥ ശരീരവും രക്തവും സ്വീകരിക്കാനുള്ള ക്ഷണം.
എന്നാല്‍ ഞാനേറ്റവും ഭയപ്പെട്ടിരുന്ന കാര്യമായിരുന്നു അത്. ഞാന്‍ കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസത്തിലേക്ക് ആകര്‍ഷിക്കപ്പെടുകയാണെന്ന് സുഹൃത്തുക്കളോടോ ബന്ധുക്കളോടോ പറയാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. അതിനാല്‍ കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ വായിക്കാനും അന്വേഷിക്കാനും തുടങ്ങി. അങ്ങനെ കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസസത്യങ്ങളോട് മല്ലിട്ടുകൊണ്ട് അഞ്ചുമാസം കടന്നുപോയി. പ്രധാനപ്പെട്ട തടസം മറിയമായിരുന്നു. കത്തോലിക്കര്‍ മറിയത്തെ ആരാധിക്കുന്നു എന്നായിരുന്നല്ലോ ഞാന്‍ കരുതിയിരുന്നത്. അക്കാര്യത്തില്‍ എനിക്ക് വ്യക്തമായ ഉത്തരം വേണമായിരുന്നു. കത്തോലിക്കാവിശ്വാസത്തിലേക്ക് വരാതെ എനിക്ക് ദിവ്യകാരുണ്യം സ്വീകരിക്കാനാവില്ല. എന്നാല്‍ കത്തോലിക്കാവിശ്വാസത്തിലേക്ക് വരിക എന്നാല്‍ മറിയത്തോടുള്ള ഭക്തി അംഗീകരിക്കണം. അതെനിക്ക് ചിന്തിക്കാനാവുകയുമില്ല.
‘മറിയത്തില്‍നിന്ന് രക്ഷിക്കണേ!’
അങ്ങനെയിരിക്കേ ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ ആരാധനാചാപ്പലില്‍ ഇരിക്കുകയാണ്. കര്‍ത്താവിനോട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, ”മറിയത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ എന്നെ സഹായിക്കണം.”
വിശുദ്ധ ബൈബിള്‍ തുറന്നു, വായിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. 1 രാജാക്കന്‍മാര്‍ രണ്ടാം അധ്യായമാണ് കിട്ടിയത്. രാജാവിന്റെ വലതുഭാഗത്തിരിക്കുന്ന റാജ്ഞിയായ അമ്മയെക്കുറിച്ച് അവിടെ പരാമര്‍ശിക്കുന്നു. അമ്മയുടെ അപേക്ഷ എന്തുതന്നെയായാലും അത് തള്ളിക്കളയുകയില്ലെന്ന് രാജാവ് പറയുന്നു. യേശു ഒരു യഹൂദനായിരുന്നല്ലോ. ഇതായിരുന്നു അന്ന് യഹൂദരാജാക്കന്‍മാര്‍ അമ്മയെ ആദരിച്ചിരുന്ന വിധമെങ്കില്‍ അതിനെക്കാള്‍ എത്രയധികമായി യേശു അമ്മയെ ആദരിക്കുകയില്ല എന്ന ചിന്ത മനസില്‍ നിറഞ്ഞു. ഇതായിരുന്നു ആദ്യത്തെ കാര്യം.
ആ സമയത്താണ് എന്റെ വീട്ടുടമസ്ഥയായ പാം, എന്റെ സംശയങ്ങളില്‍ ഉത്തരം തരാനായി ഡേവിഡ് മക്‌ഡൊണാള്‍ഡിനെ എനിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തുന്നതും.
പ്രൊഫഷനല്‍ സംഗീതജ്ഞനായ ഡേവിഡിന് യേശുവുമായി ആഴമുള്ള ബന്ധമുണ്ടെന്നതും അദ്ദേഹം തന്റെ വിശ്വാസം ഗൗരവമായി കാണുന്നു എന്നതുമെല്ലാം എന്നെ ആകര്‍ഷിച്ചു. യേശുവിന്റെ അമ്മയായ പരിശുദ്ധ മറിയവുമായും ഡേവിഡിന് അടുപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹം എന്റെ ഭാവി ഭര്‍ത്താവാകുമെന്ന് അന്ന് ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചതേയില്ല. എന്നാല്‍ ബ്രഹ്മചര്യം പാലിച്ച് ജീവിക്കണമെന്ന് കരുതിയിരുന്ന ഡേവിഡിനെയും പുതിയതായി കത്തോലിക്കാവിശ്വാസത്തിലേക്ക് വന്ന എന്നെയും വിവാഹമെന്ന കൂദാശയിലൂടെ ഒന്നാകാന്‍ കര്‍ത്താവ് പില്ക്കാലത്ത് വിളിച്ചു.
അതോടൊപ്പം മര്‍ഗരീറ്റ എന്നൊരു സുഹൃത്തിനെയും കര്‍ത്താവ് തന്നു. അവളായിരുന്നു എന്റെ ആത്മീയ വഴികാട്ടി. കര്‍ത്താവ് തന്ത്രപൂര്‍വം എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ കത്തോലിക്കരെ ക്രമീകരിക്കുകയായിരുന്നു. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്‍ ഡാലസ് ലേക്കിലെത്തി ഒമ്പത് മാസത്തിനകം ഞാനൊരു കത്തോലിക്കാവിശ്വാസി ആയിത്തീര്‍ന്നു. 2007-ലായിരുന്നു ആ നിര്‍ണായക വഴിത്തിരിവ് ഉണ്ടായത്.
ജപമാലയില്‍ ഒരു പരീക്ഷണം
ജപമാല ഒന്ന് പരീക്ഷിക്കാന്‍ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. മര്‍ഗരീറ്റയ്ക്കും സുഹൃത്തിനുമൊപ്പം ഒരു ഈസ്റ്റര്‍ ഞായറാഴ്ച സോഫയിലിരുന്ന്
ഞാന്‍ ജപമാല ചൊല്ലാന്‍ തുടങ്ങി. ‘പരിശുദ്ധ രാജ്ഞീ’ എന്ന പ്രാര്‍ത്ഥന ചൊല്ലാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അവിശ്വസനീയമായ വിധത്തില്‍ ആന്തരികസൗഖ്യം കിട്ടുന്ന അനുഭവം! മുപ്പതുവയസ് പിന്നിട്ടുകഴിഞ്ഞിരുന്ന എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ അതുവരെ അങ്ങനെയൊന്ന് അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല. കരയുകയായിരുന്നു ഞാന്‍. എനിക്കും പിതാവിനും യേശുവിനുമിടയില്‍ തടസങ്ങളുണ്ടായിരുന്നെന്നും അത് ജപമാലയിലൂടെ നീങ്ങിപ്പോയെന്നും വ്യക്തമായി. ഇന്ന് ഡേവിഡും ഞാനും എന്നും ഒന്നിച്ച് ജപമാല ചൊല്ലും. ഒരുമിച്ച് ചൊല്ലാന്‍ സാധിച്ചില്ലെങ്കില്‍ തനിയെ ചൊല്ലും.
മാത്രവുമല്ല, വചനത്തോട് ഞങ്ങള്‍ക്ക് വലിയ ദാഹമുണ്ട്. എല്ലാ ദിവസവും നല്ല ഒരു സമയം വചനവായനക്കായി നീക്കിവയ്ക്കും. വിശുദ്ധരെക്കുറിച്ചും വായിക്കും. കത്തോലിക്കാ തിരുസഭയുടെ സമ്പന്നത കാണാനും അനുഭവിക്കാനും അതിലൂടെ കഴിയുന്നു.
അജ്ഞതയുടെ കാലങ്ങളില്‍ കത്തോലിക്കരുടെ ‘തെറ്റായ’ വിശ്വാസങ്ങളില്‍പ്പെടാതെ കാത്തുകൊള്ളണേ എന്ന് ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിരുന്നു. എന്നാല്‍ ഏകസത്യതിരുസഭ കത്തോലിക്കാസഭതന്നെയാണെന്ന് വ്യക്തമായ ബോധ്യങ്ങളിലൂടെയും അനുഭവങ്ങളിലൂടെയും കര്‍ത്താവ് എന്നെ പഠിപ്പിച്ചുതന്നു. കത്തോലിക്കാവിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചപ്പോള്‍ മുമ്പ് സ്വപ്നത്തിലൂടെ അവിടുന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നതുപോലെ എനിക്കായി ദിവ്യകാരുണ്യത്തില്‍ ഒരുക്കിവച്ചിരുന്ന സൗഖ്യവും നിധികളും ആഴങ്ങളും രഹസ്യങ്ങളും സ്വന്തമാക്കാനും കഴിഞ്ഞു.
Kirsten McDonald
Latest Articles
എന്റെ കുടുംബത്തിലെ രണ്ടാമത്തെ മകനാണ് ഞാന്‍. മാതാപിതാക്കളും ചേട്ടനും അനിയത്തിയും അടങ്ങുന്ന കുടുംബത്തില്‍നിന്ന് 2003 ജൂണ്‍ മാസം എട്ടാം തിയതി ഞാന്‍ പൗരോഹിത്യപരിശീലനത്തിനായി ഇറങ്ങി. സ്‌കൂള്‍ പഠനകാലത്ത് പഠനത്തില്‍ മോശമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ വൈദികപരിശീലനകാലത്ത് പഠനമേഖലയില്‍ ഈശോ പ്രത്യേക അനുഗ്രഹം ചൊരിയാന്‍ തുടങ്ങി. സാമാന്യം മികച്ച മാര്‍ക്കാണ് എനിക്ക് വൈദികപഠനസമയത്ത് ലഭിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്. അങ്ങനെ സന്തോഷകരമായി സെമിനാരിജീവിതം മുന്നോട്ടുപോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു. വൈദികപരിശീലനം ആരംഭിക്കുന്ന ഓരോ വൈദികവിദ്യാര്‍ത്ഥിയും സ്വപ്നം കാണുന്ന ഒരു ദിവസമുണ്ട്, ആദ്യമായി ഈശോയുടെ ബലിപീഠത്തില്‍ ബലിയര്‍പ്പിക്കുന്ന ദിവസം. ആ സ്വപ്നത്തിലേക്ക് ഞാനുള്‍പ്പെടെയുള്ള ഞങ്ങളുടെ ബാച്ചിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ അടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു… തിരുപ്പട്ടത്തിലേക്ക് എത്താന്‍ ഏതാണ്ട് ഒന്നരവര്‍ഷം ബാക്കി നില്ക്കുന്ന നാളുകള്‍. ഒരു ദിവസം നേരം വെളുത്തപ്പോള്‍ എന്റെ ഇടത്തേ കണ്ണിന് കാഴ്ചയില്ല! കണ്ണാടിയില്‍ നോക്കി പരിശോധിച്ചപ്പോള്‍ ആ കണ്ണ് തുറന്നുതന്നെയിരിക്കുന്നുണ്ട്, പക്ഷേ കാര്യമായി ഒന്നും കാണുന്നില്ല! തുടര്‍ന്ന് ചികിത്സകള്‍ക്കായി പോയി. പരിശീലകരായ വൈദികര്‍ക്ക് എന്നെ മുന്നോട്ട് പോകാന്‍ അനുവദിക്കണോ എന്നുള്ള സംശയങ്ങളും ആകുലതകളുമൊക്കെയുണ്ട്. കാരണം കാഴ്ചയില്ലാത്ത ഒരാള്‍ക്ക് അജപാലനപരമായ മേഖലകളില്‍ കാര്യക്ഷമമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കാനാവില്ലല്ലോ. പക്ഷേ കര്‍ത്താവിന്‍റെ പ്രത്യേക കരുതല്‍നിമിത്തം പഠനമേഖലകളിലും പ്രാര്‍ത്ഥനാജീവിതത്തിലുമെല്ലാം സമൃദ്ധമായി എന്നെ അനുഗ്രഹിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. തളരാതിരുന്നതിനുപിന്നില്‍…. ആ സമയത്ത് പലരും എന്നോട് ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്, ‘എങ്ങനെ തളരാതെ മുന്നോട്ടുപോകാന്‍ കഴിഞ്ഞു? പേടി തോന്നിയില്ലേ?’ വാസ്തവത്തില്‍, ഒരു കണ്ണിന്‍റെ കാഴ്ച നഷ്ടപ്പെടുന്നതിന് നാലുമാസങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പ് പരിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയുടെ ഇടയില്‍ ഈശോ എനിക്കൊരു അനുഭവം തന്നു. ആ അനുഭവം ഒമ്പതു ദിവസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോഴും ആവര്‍ത്തിച്ചു. ഈ രണ്ട് അനുഭവങ്ങളും എന്റെ ആത്മീയപിതാവിനോട് പങ്കുവച്ചപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, ”പരിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയര്‍പ്പിക്കുമ്പോള്‍ അത് ഈശോയുടെ തിരുശരീരമാണെന്നും തിരുരക്തമാണെന്നും കുറെക്കൂടി വിശ്വസിക്കാന്‍ ഇപ്പോള്‍ പറ്റുന്നില്ലേ. ഈ വിശ്വാസം ഉള്ളില്‍ വച്ചാല്‍ മതി.” ആ ഉപദേശം സ്വീകാര്യമായിരുന്നു. പക്ഷേ അതോടൊപ്പംതന്നെ എന്തോ ഒരു വേദന വരാന്‍ പോകുന്നുണ്ടോ എന്നൊരു ചിന്തയും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെയിരിക്കേയാണ് 2012 മെയ് 30-ന് ഇടത്തേ കണ്ണിന്‍റെ കാഴ്ച നഷ്ടപ്പെട്ടത്. അതേത്തുടര്‍ന്ന് സെമിനാരിയില്‍ അവസാന ഒന്നര വര്‍ഷത്തെ പ്രധാന പഠനങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം ചികിത്സകളും നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. ആ വര്‍ഷം കടന്നുപോയി. അടുത്ത വര്‍ഷത്തെയും പഠനം ഏതാണ്ട് പൂര്‍ത്തിയായി. തിരുപ്പട്ടം കിട്ടാനായി നിശ്ചയിച്ചിരുന്ന ദിവസങ്ങള്‍ അടുക്കുകയാണ്. ആ സമയത്ത് ഞാനും ഒപ്പമുള്ളവരും ചേര്‍ന്ന് പീലാസയും കാസയും കാപ്പയുമൊക്കെ വാങ്ങാനായി പോയി. അതെല്ലാം കൈയില്‍ കിട്ടാനായി കൊതിയോടെ കാത്തിരിക്കുന്ന സമയം. ആ ഡിസംബര്‍ 15-ന് രാവിലെ എഴുന്നേറ്റപ്പോള്‍ എന്റെ വലത്തേ കണ്ണിന്‍റെ കാഴ്ചയും നഷ്ടമായിരുന്നു. അപ്പച്ചന്‍ എന്നെയുംകൊണ്ട് ആശുപത്രിയില്‍ കയറിയിറങ്ങി. ഡോക്ടര്‍ അവസാനം പറഞ്ഞു, ”ഞാനും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം.” കാരണം മറ്റൊന്നും ചെയ്യാനുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഈശോ ഉത്തരം പറഞ്ഞില്ല… തീര്‍ത്തും അവ്യക്തമായി എന്തോ കാണുന്നു എന്നുമാത്രമേയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ പിന്നീട്. ആ ദിവസങ്ങളില്‍ കൂട്ടുകാര്‍ കാസയും പീലാസയും എന്റെ കൈയില്‍ കൊണ്ടുവന്നുതന്നു. അന്ന് ഞാന്‍ ഹൃദയം നൊന്ത് ചോദിച്ചു, ”ഈശോയേ, ഈ പീലാസയെടുത്ത് ഇതില്‍ നിന്റെ തിരുശരീരം വച്ച് ഇതെന്‍റെ ശരീരമാകുന്നു എന്നു പറയാന്‍ എന്നെ അനുവദിക്കുമോ? കാസയെടുത്ത് ഇതെന്‍റെ രക്തമാകുന്നുവെന്ന് പറയാന്‍ ഈശോയേ, എന്നെ ഒന്ന് അനുവദിക്കുമോ?” അന്ന് ഈശോ ഒരുത്തരവും പറഞ്ഞില്ല. എല്ലാവരും കാപ്പ നോക്കി ‘നല്ല ഭംഗിയുണ്ടെ’ന്ന് പറയുമ്പോള്‍ ഇതൊക്കെ ഒരിക്കലെങ്കിലും ധരിക്കാന്‍ കഴിയുമോ എന്നും ഈശോയോട് ചോദിച്ചുപോയിട്ടുണ്ട്. അപ്പോഴും ഈശോ ഒരുത്തരവും പറഞ്ഞില്ല. ആ സമയത്ത് വീട്ടില്‍ കുറച്ചുനാള്‍ വി്രശമിച്ചിരുന്നു. അന്ന് അനിയത്തിയാകട്ടെ പ്രസവശേഷം വീട്ടില്‍ വിശ്രമത്തിലായിരിക്കുന്ന സമയമാണ്. അനിയത്തിയും അധ്യാപികയായിരുന്ന ആന്റിയും ചേര്‍ന്ന് വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയിലെ പ്രാര്‍ത്ഥനകളെല്ലാം കാണാപാഠം പഠിക്കാന്‍ സഹായിച്ചു. ചില പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ പഠിക്കാന്‍ കഴിയാതെ വിഷമിക്കുമ്പോള്‍ പഠനം നിര്‍ത്തിയിട്ട് ഒരു ജപമാലരഹസ്യം ധ്യാനിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കും. എന്നിട്ട് വീണ്ടും പഠിക്കും. അങ്ങനെ എല്ലാ പ്രാര്‍ത്ഥനകളും കാണാപാഠമായി. അനിശ്ചിതത്വം… അശരീരി… ഡിസംബര്‍ 31-ന് വീട്ടില്‍നിന്നും ഇറങ്ങി. തുടര്‍ന്ന് സെമിനാരിയിലേക്കും ബിഷപ്‌സ് ഹൗസിലേക്കും പോകേണ്ടിയിരുന്നു. ആദരണീയനായ റാഫേല്‍ തട്ടില്‍ പിതാവാണ് എനിക്ക് പട്ടം തരേണ്ടത്. പിതാവ് എനിക്കായി ഒന്നരമണിക്കൂറോളം പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിട്ട് എന്റെ കണ്ണിന്‍റെ കാഴ്ചയുടെ പ്രശ്‌നം അറിഞ്ഞിട്ടുതന്നെ പട്ടം സ്വീകരിക്കാന്‍ അനുവാദം തന്നു. അത്ഭുതകരമായ ആ ദൈവിക ഇടപെടലില്‍ തിരുപ്പട്ടം സ്വീകരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ഒരുങ്ങി. തിരുപ്പട്ടത്തിന്‍റെ ദിവസമെത്തി. 2014 ജനുവരി ഒന്ന്. അന്ന് പടികള്‍ കയറിയിറങ്ങുക തുടങ്ങി, പല കാര്യങ്ങളും കൂട്ടുകാരുടെ സഹായമില്ലാതെ തനിയെ ചെയ്യേണ്ടിവരും എന്നെനിക്കറിയാം. എങ്ങനെ അതെല്ലാം ചെയ്യുമെന്ന ആശങ്കയുമുണ്ട്. എന്തായാലും പിതാവിനോടൊപ്പം കാറില്‍ ജപമാല ചൊല്ലിക്കൊണ്ടാണ് വന്നത്. തിരുപ്പട്ടത്തിനായി ഒരുങ്ങുന്നതിന്‍റെ തിരക്കില്‍ ആ ജപമാല പോക്കറ്റിലിടാന്‍ മറന്നുപോയി. പിന്നീട് പോക്കറ്റിലിടാന്‍ പറ്റുകയുമില്ല. കൈയില്‍ പിടിക്കാനുമാവില്ലെന്നറിയാം. അതിനാല്‍ കൈത്തണ്ടയില്‍ ചുറ്റിവച്ചു. തിരുക്കര്‍മ്മങ്ങള്‍ ആരംഭിച്ചു. ഇരുവശത്തും നിന്നിരുന്ന വൈദികര്‍ക്ക് എന്റെ അവസ്ഥ അറിയാമായിരുന്നതുകൊണ്ട് അവര്‍ എന്നെ സഹായിക്കാനായി പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ ചൊല്ലിത്തന്നിരുന്നു. എന്നാല്‍ അവരുടെ സ്വരത്തെക്കാള്‍ തെളിഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ ചൊല്ലിത്തരുന്ന മറ്റൊരു സ്വരം ഞാന്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ചെയ്യാന്‍ സഹായിക്കുന്നതിന് കൂടെ ഒരാളുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി. അത് മറ്റാരുമായിരുന്നില്ല പരിശുദ്ധ അമ്മയായിരുന്നു. അന്നുമുതല്‍ എന്നും കൈത്തണ്ടയില്‍ ചുറ്റിയ ജപമാല എല്ലായ്‌പോഴും, പ്രത്യേകിച്ച് ദിവ്യബലിസമയത്തും എന്നോടൊപ്പമുണ്ട്. ഉത്തരം കിട്ടിയ ദിവസം ഞാന്‍ ഹൃദയം നൊന്ത് ചോദിച്ച ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം എന്റെ തിരുപ്പട്ടത്തിന്‍റെ ദിവസം ഈശോ ഉത്തരം തന്നു. ഇന്ന് അനേകതവണ ഞാന്‍ എന്റെ കാപ്പ അണിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു. ഏത് പീലാസയും കാസയും കൈയിലെടുത്താണോ പരിശുദ്ധ കുര്‍ബാന അര്‍പ്പിക്കാന്‍ എനിക്ക് സാധിക്കുമോ എന്ന് ഹൃദയമുരുകി ചോദിച്ചത് അതേ പീലാസയും കാസയും കൈയിലേന്തി അനേകതവണ പരിശുദ്ധ കുര്‍ബാന അര്‍പ്പിച്ചുകഴിഞ്ഞു. ആദ്യബലിയുടെ അന്നും പിന്നീടും അതാതു ദിവസത്തെ സുവിശേഷഭാഗം കാണാതെ പഠിച്ചാണ് പരിശുദ്ധ കുര്‍ബാനകള്‍ അര്‍പ്പിച്ചിരുന്നത്. വൈദികനായതിനുശേഷം പിതാവിന്‍റെ നിര്‍ദേശപ്രകാരം ഞാനൊരു പള്ളിയില്‍ മൂന്നര മാസക്കാലം സഹവികാരിയായി ഇരുന്നു. പിന്നീട് എന്റെ ആരോഗ്യസ്ഥിതി മോശമായതിനാല്‍ മറ്റൊരു സ്ഥാപനത്തില്‍ എട്ടരമാസത്തോളം ഒരു അംഗത്തെപ്പോലെ താമസിച്ചു. അതിനുശേഷം പാലക്കാട് ധോണി ധ്യാനകേന്ദ്രത്തില്‍ ശുശ്രൂഷ ചെയ്തു. ചികിത്സകള്‍ തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. 2016 ഫെബ്രുവരിയില്‍ നിര്‍ണായകമായ ഒരു സംഭവമുണ്ടായി. കുറച്ച് മാസങ്ങളായി സ്ഥിരമായി പനിനിമിത്തം ആശുപത്രിയില്‍ പ്രവേശിപ്പിക്കേണ്ട അവസ്ഥയായിരുന്നു. ഫെബ്രുവരിയിലാകട്ടെ ബി.പി വല്ലാതെ കുറഞ്ഞ് ശരീരം മരുന്നുകളോടൊന്നും പ്രതികരിക്കാത്ത അവസ്ഥ വന്നു. മരണമെന്നുതന്നെ ഡോക്‌ടേഴ്‌സ് ഉള്‍പ്പെടെ എല്ലാവരും ചിന്തിച്ചുതുടങ്ങി. മാതാപിതാക്കളോടും അപ്രകാരം പറയുകയും ചെയ്തു. എന്നാല്‍ പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം ബി.പി തനിയെ ഉയര്‍ന്നു. അങ്ങനെ അത്ഭുതകരമായി ഞാന്‍ വീണ്ടും ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെവന്നു. കര്‍ത്താവ് എന്റെ പൗരോഹിത്യശുശ്രൂഷ തുടരാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്ന് വ്യക്തമാക്കുകയായിരുന്നു! അല്പനാളുകള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മറ്റൊരു അത്ഭുതം! എന്റെ വലത്തെ കണ്ണിന്‍റെ കാഴ്ച ഈശോ 2016 ആഗസ്റ്റ് 22-ന് എനിക്ക് തിരിച്ചുതന്നു. വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിന് അതിന്‍റെ കാരണം വിശദീകരിക്കാനായിട്ടില്ല. ഇപ്പോള്‍ വലത്തേ കണ്ണിന് മാത്രമേ കാഴ്ചയുള്ളൂവെങ്കിലും എനിക്ക് വായിക്കാനും വാഹനം ഓടിക്കാനുമെല്ലാം സാധിക്കുന്നുണ്ട്. ബെഷെറ്റ്‌സ് ഡിസീസ് (Behcet’s Disease) എന്ന അപൂര്‍വ അസുഖമാണ് എനിക്കുള്ളത്. ഈ അസുഖം ശരീരത്തില്‍ ഇമ്യൂണിറ്റി സിസ്റ്റത്തെയാണ് ബാധിക്കുന്നത്. അതാണ് കാഴ്ച നഷ്ടപ്പെടാനുണ്ടായ കാരണം. കണ്ണുകള്‍മാത്രമല്ല, രക്തയോട്ടമുള്ള ഏത് അവയവവും ഈ രോഗത്തിന്‍റെ ഫലം അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്നേക്കാം. പക്ഷേ ഇന്നും ഈശോ അവിടുത്തെ പൗരോഹിത്യശുശ്രൂഷ ചെയ്യാനുള്ള ആരോഗ്യസ്ഥിതി എനിക്ക് തരുന്നു. കര്‍ത്താവ് കാണിച്ച കാരുണ്യം മാത്രമാണ് എന്റെ പൗരോഹിത്യം. ”കര്‍ത്താവിന്‍റെ പുരോഹിതരെന്ന് നിങ്ങള്‍ വിളിക്കപ്പെടും; നമ്മുടെ ദൈവത്തിന്‍റെ ശുശ്രൂഷകരെന്ന് നിങ്ങള്‍ അറിയപ്പെടും” (ഏശയ്യാ 61/6). കണ്ണില്ലാതെ ബലിയര്‍പ്പിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയ എനിക്ക് തിരുവോസ്തിരൂപനായ ഈശോയെ കാണാന്‍ സാധിക്കില്ലായിരുന്നെങ്കിലും ഞാനര്‍പ്പിച്ച ബലികളില്‍ പലരും ഈശോയെ കണ്ടു, അനുഭവിച്ചു! അവിടുത്തേക്ക് എത്ര നന്ദി പറഞ്ഞാലാണ് മതിയാകുക! തൃശൂര്‍ അതിരൂപതയില്‍ വെളുത്തൂര്‍ സെന്റ് ജോര്‍ജ് ഇടവകാംഗമാണ് ഫാ. പോള്‍. പിതാവ്: നിര്യാതനായ കെ.ഐ.ആന്റണി, മാതാവ്: റോസിലി ആന്റണി, രണ്ട് സഹോദരങ്ങള്‍. ഇപ്പോള്‍ തൃപ്രയാര്‍ താന്ന്യം സെന്റ് പീറ്റേഴ്‌സ് ദൈവാലയത്തിലും നാട്ടിക സെന്റ് ജൂഡ് ദൈവാലയത്തിലും വികാരിയായി സേവനം ചെയ്യുന്നു.
ഞാനും എന്റെ കുടുംബവും ശാലോം ടൈംസ് മാസിക വായിക്കുന്നുണ്ട്. ഞങ്ങള്‍ ശാലോം ടി.വിയെ സാമ്പത്തികമായും പ്രാര്‍ത്ഥനയിലൂടെയും താങ്ങുന്ന ശാലോം പീസ് ഫെലോഷിപ് (എസ്.പി.എഫ്) അംഗങ്ങളുമാണ്. 12 വര്‍ഷമായി ഞങ്ങള്‍ വാങ്ങിയ കൃഷിസ്ഥലത്ത് കുടിവെള്ളത്തിന് യാതൊരു സാധ്യതയും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥയായിരുന്നു. പലരെയും കൊണ്ടുവന്ന് സ്ഥാനം നോക്കി മൂന്ന് കുഴല്‍കിണറുകള്‍ കുത്തിയെങ്കിലും ആവശ്യത്തിന് വെള്ളം ലഭിച്ചില്ല. അങ്ങനെയിരിക്കേ ഒരിക്കല്‍ മാസികയില്‍ വായിച്ച 2 രാജാക്കന്‍മാര്‍ 3/16-20 വചനഭാഗം രണ്ട് വര്‍ഷത്തോളം തുടര്‍ച്ചയായി ചൊല്ലി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും വെള്ളം ലഭിച്ചാല്‍ സാക്ഷ്യമറിയിക്കാമെന്ന് നേരുകയും ചെയ്തു. ആ സമയത്ത് ഒരു ദിവസം വീട്ടില്‍ ജോലിക്ക് വന്ന ആള്‍ വെള്ളത്തിന് സ്ഥാനം കാണുകയും കുളം കുഴിക്കാന്‍ തീരുമാനിക്കുകയും ചെയ്തു. കുളം കുഴിക്കുന്നതിന്‍റെ തലേ ദിവസം പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച് വചനം എടുത്തപ്പോള്‍ ”അവിടുന്ന് പാറയെ ജലാശയമാക്കി, തീക്കല്ലിനെ നീരുറവയാക്കി” എന്ന സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 114/8 വചനം ലഭിച്ചു. അതില്‍ വിശ്വസിച്ച് കുളം കുഴിച്ചപ്പോള്‍ സമൃദ്ധമായി വെള്ളം കിട്ടി. ഈശോ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ചെയ്തുതന്ന ഈ വലിയ അനുഗ്രഹത്തിന് നന്ദിയും സ്തുതിയും ആരാധനയും അര്‍പ്പിക്കുന്നു.
ഒരു ഞായറാഴ്ച, യാത്രാമധ്യേ റോഡരികിലുള്ള ദൈവാലയത്തില്‍ ദിവ്യബലിയര്‍പ്പിക്കാന്‍ കയറി. രണ്ടാമത്തെ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയാണ് ഇനിയുള്ളത്. അല്പം നേരത്തെ എത്തി ദൈവാലയത്തില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു കാഴ്ച കണ്ടു. ചുളിവു വീഴാത്ത വെള്ള ഷര്‍ട്ടും മുണ്ടും ധരിച്ച ഒരു മുതിര്‍ന്ന യുവാവ്. ആദ്യത്തെ ദിവ്യബലിയ്ക്കുപയോഗിച്ച വിശുദ്ധ പാത്രങ്ങളും തിരികളും മാറ്റി രണ്ടാമത്തെ വിശുദ്ധ ബലിക്കുള്ള ക്രമീകരണങ്ങള്‍ ഒരുക്കുകയാണ് അദ്ദേഹം. ഇക്കാര്യങ്ങള്‍ക്കായി അനേകതവണ അദേഹത്തിന് ദൈവാലയത്തിലേക്ക്, വിശുദ്ധസ്ഥലത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയും സങ്കീര്‍ത്തിയിലേക്ക് പോവുകയും ചെയ്യേണ്ടിവന്നു. ദൈവാലയത്തിനുള്ളിലൂടെ പലപ്രാവശ്യം ദിവ്യകാരുണ്യ ഈശോയ്ക്ക് അപ്പുറവും ഇപ്പുറവും കടക്കേണ്ടതായും വന്നു. എന്നാല്‍ ഏറ്റവും അതിശയകരമായത്, ഈ അവസരങ്ങളിലെല്ലാം അദ്ദേഹം ദിവ്യകാരുണ്യ ഈശോയെ ശിരസുനമിച്ച് ഭക്തിയോടെ ആരാധിച്ചിരുന്നു എന്നതാണ്. ആരും ശ്രദ്ധിച്ചുപോകുന്ന സ്‌നേഹപ്രകടനം. എത്ര ആദരവോടെയാണ് അദേഹം ദൈവാലയത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നത്..! സങ്കീര്‍ത്തിയിലേക്ക് പോകുമ്പോഴും ആ ബഹുമാനത്തിന് മാറ്റുകുറയുന്നില്ല. രാജാധിരാജാവിന്‍റെ സന്നിധിയില്‍ ഭയഭക്ത്യാദരവുകളോടെ പ്രവേശിക്കുകയും കുമ്പിട്ട് ആരാധിച്ച് ഉത്തരവാദിത്വങ്ങള്‍ സ്‌നേഹപൂര്‍വം നിര്‍വഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ദൈവാലയ ശുശ്രൂഷി. ഈശോയോട് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഹൃദയത്തിലുള്ള ഉത്ഘടസ്‌നേഹത്തിന്‍റെ ബഹിര്‍സ്ഫുരണമായിരുന്നു ആ ആദരവിന്‍റെ ഉറവിടം. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പെരുമാറ്റം കണ്ടാലറിയാം അവിടെ സര്‍വശക്തനായ ദൈവം സന്നിഹിതനാണെന്ന്. സ്വര്‍ഗത്തില്‍ വസിക്കുന്ന അത്യുന്നതന്‍ ആ ദൈവാലയത്തില്‍ സര്‍വമഹത്വത്തോടെ ഉപവിഷ്ഠനാണെന്ന് ആ കപ്യാര്‍ ഒന്നും പറയാതെ കാണിച്ചുതന്നു; ഒരു മാലാഖയെപ്പോലെ. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പേരോ വിശദാംശങ്ങളോ അറിയില്ല, പക്ഷേ, ഒന്നറിയാം, ആ ശുശ്രൂഷിക്ക് ദൈവത്തെ അറിയാം. അവിടുത്തെ എപ്രകാരം സ്‌നേഹിക്കണമന്ന്, ആദരിക്കണമെന്ന് അറിയാം. ”എന്നെ ആദരിക്കുന്നവനെ ഞാനും ആദരിക്കും” (1സാമുവല്‍ 2/30), ”ദൈവഭക്തി അനുഗ്രഹത്തിന്‍റെ ആരാമം പോലെയാണ്; ഏതു മഹത്വത്തെയുകാള്‍ നന്നായി അത് മനുഷ്യനെ ആവരണം ചെയ്യുന്നു” (പ്രഭാഷകന്‍ 40/27) എന്ന ദൈവത്തിന്‍റെ വാഗ്ദാനപ്രകാരം ഈ ദൈവാലയ ശുശ്രൂഷിയെയും കുടുംബത്തെയും അദേഹത്തിനുള്ള സകലത്തെയും അവിടുന്ന് എത്രയധികമായി ആദരിക്കുകയും അനുഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടാകും..! കര്‍ത്താവിന്‍റെ പേടകം ആദരവോടെ സംരക്ഷിച്ച ഓബദ് ഏദോമിനെക്കുറിച്ച് 2സാമുവല്‍ 6/11,12 രേഖപ്പെടുത്തുന്നു: ‘കര്‍ത്താവിന്‍റെ പേടകം ഓബദ് ഏദോമിന്‍റെ വീട്ടില്‍ മൂന്നുമാസം ഇരുന്നു. കര്‍ത്താവ് ഓബദ് ഏദോമിനെയും കുടുംബത്തെയും അനുഗ്രഹിച്ചു. ദൈവത്തിന്‍റെ പേടകം നിമിത്തം കര്‍ത്താവ് ഓബദ് ഏദോമിന്‍റെ കുടുംബത്തെയും അവനുള്ള സകലത്തെയും അനുഗ്രഹിച്ചു…’
ചെറിയ ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ പരീക്ഷാ പേപ്പര്‍ വീട്ടില്‍ കാണിച്ച് രക്ഷിതാവിന്‍റെ ഒപ്പ് വാങ്ങിച്ചുകൊണ്ടുചെല്ലണമായിരുന്നു. മൂന്നോ നാലോ വിഷയങ്ങള്‍ ഒരുമിച്ച് കിട്ടിയാല്‍ അതില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ മാര്‍ക്കുള്ള പേപ്പര്‍ ആദ്യം കാണാവുന്ന വിധം മുകളില്‍ വയ്ക്കും. താഴേക്ക് താഴേക്ക് മാര്‍ക്ക് കുറവുള്ളതും. ഇപ്രകാരമായിരുന്നു ഒപ്പ് വാങ്ങിക്കാന്‍ ഞാന്‍ പപ്പയുടെ അടുത്ത് പേപ്പര്‍ കൊടുത്തിരുന്നത്. ആദ്യത്തേതിന് നല്ല മാര്‍ക്കുണ്ടെന്ന് കണ്ടാല്‍ പിന്നെ അവസാനം ഇരിക്കുന്നവയ്ക്ക് കുറച്ച് കുറവുണ്ടെന്ന് തോന്നിയാലും അത് പ്രശ്‌നമാക്കാറില്ല. നമുക്ക് എവിടെ നിന്നെങ്കിലും ഒരു പ്രശംസയോ വെരി ഗുഡ് എന്ന കമന്റോ കിട്ടിയെന്ന് വിചാരിക്കുക, അന്ന് വൈകുന്നേരംതന്നെ ഒരഞ്ചുമിനിട്ട് കണ്ടെത്തിയിട്ട് ഈശോയോട് ഇങ്ങനെ പറയണം, ‘ഈശോയേ, ഇന്ന് ഒരു വെരി ഗുഡ് കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്, പിന്നെ പ്രോത്സാഹനവും പ്രശംസയും പരിഗണനയും. പക്ഷേ പതിവുപോലെ ഇന്നും കുറ്റം പറച്ചില്‍, ആവര്‍ത്തിച്ചുള്ള വിധിക്കല്‍, ക്ഷമിക്കാനാകാതെ വാശി തുടങ്ങിയവയും ഉണ്ടായിരുന്നു…” അതായത്, നന്മകള്‍ ആദ്യം പറഞ്ഞോളൂ. പിന്നാലെ വീഴ്ചകളും പറയണം എന്നുസാരം. ഇങ്ങനെയൊരു സംഭാഷണരീതി തുടങ്ങിയാല്‍, കൊച്ചുകൊച്ചുകാര്യങ്ങളില്‍ ആത്മപ്രശംസ നടത്തുകയോ, കൊച്ചുകൊച്ചു വീഴ്ചകള്‍ വിട്ടുകളയുകയോ ചെയ്യില്ല. എല്ലാം സുതാര്യമായി ദിവസവും കര്‍ത്താവിനോട് സംഭാഷിച്ചിരിക്കും. മാത്രമല്ല, നല്ല ഒരുക്കത്തോടെ വിശുദ്ധ കുമ്പസാരത്തിന് അണയുകയും ചെയ്യാം. സത്യത്തില്‍ വീഴ്ചകള്‍ ഏറ്റുപറയുന്നതുപോലെ പ്രധാനപ്പെട്ടതാണ് മഹത്വം സ്വീകരിച്ച കാര്യങ്ങള്‍ ഏറ്റുപറയുന്നതും. ഇത്തരത്തില്‍ നാം നടത്തുന്ന സംഭാഷണം കൊച്ചുകൊച്ചു പാപങ്ങള്‍ ഏറ്റുപറയുന്നതിനൊപ്പം നമുക്ക് ലഭിച്ച കൊച്ചുകൊച്ചു മഹത്വങ്ങളും കര്‍ത്താവിന് സമര്‍പ്പിക്കാനുള്ള അവസരം കൂടിയാണ്. ഇപ്രകാരം തുടരുമ്പോള്‍ വീഴ്ചയുടെ എണ്ണം കുറയുന്നതായും ആത്മപ്രശംസക്ക് കാരണമാകാത്ത വെരിഗുഡുകളുടെ എണ്ണം കൂടുന്നതായും കാണാം. കര്‍ത്താവ് അതിനിടവരുത്തും. കല്‍പ്പനലംഘനം മൂലമുള്ള പാപം നിമിത്തം കര്‍ത്താവിനെ വേദനിപ്പിക്കുന്നപോലെ തന്നെ പ്രധാനപ്പെട്ടതാണ് കര്‍ത്താവിന് അര്‍ഹമായ മഹത്വം നമ്മള്‍ കൈവശമാക്കുന്നതും. ഈ സംഭാഷണരീതിയിലൂടെ ഇതിനുരണ്ടിനും മാറ്റം വരുത്താം. അല്ലാത്തപക്ഷം, ”ചെറിയ കാര്യങ്ങള്‍ അവഗണിക്കുന്നവന്‍ അല്‍പാല്‍പമായി നശിക്കും” (പ്രഭാഷകന്‍ 19/1) എന്നതാകും സംഭവിക്കുക. ഇനി മറ്റൊരു പ്രത്യേകത എന്തെന്നുവച്ചാല്‍ നാം സമര്‍പ്പിക്കുന്ന ഇത്തരം കൊച്ചുകൊച്ചു പാപങ്ങളും ബലഹീനതകളും ഉഗ്രന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍കൂടിയാണ് എന്നതാണ്. ഇങ്ങനെ നാം വായിക്കുന്നു, ”നിന്റെ ബലഹീനത നിനക്കുള്ള എന്റെ ദാനമാണ്. നിന്റെ നേട്ടങ്ങള്‍ എനിക്കു സമര്‍പ്പിക്കുന്നതിനൊപ്പം നിന്റെ ദാരിദ്ര്യവും ബലഹീനതയും വന്‍കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്നതിലുള്ള പരാജയവും എനിക്കു കാഴ്ചവയ്ക്കുക. പകരമായി, ഞാന്‍ നിന്റെ കാഴ്ച സ്വീകരിച്ച് അതിനെ എന്റെ എത്രയും സമ്പൂര്‍ണ്ണമായ പീഡാനുഭവത്തോടുചേര്‍ത്ത് എന്റെ വൈദികര്‍ക്കും സഭയ്ക്കും ഫലപ്രദമാക്കും” (ഇന്‍ സിനു ജേസു, പേജ് 220). വൈദികര്‍ക്ക് വേണ്ടിയും സമര്‍പ്പിതര്‍ക്കുവേണ്ടിയും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണമെന്ന് എപ്പോഴെങ്കിലും തോന്നിയിട്ടുള്ള വ്യക്തിയാണോ താങ്കള്‍? അങ്ങനെയെങ്കില്‍ ഇവ്വിധത്തില്‍ നമുക്ക് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാവുന്നതാണ്, നമ്മുടെ ബലഹീനതകള്‍ കര്‍ത്താവിന് സമര്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ട് നമുക്ക് അവിടുത്തെ പ്രസാദിപ്പിക്കാവുന്നതാണ്. സത്യത്തില്‍ നമ്മുടേയും ലോകം മുഴുവന്‍റെയും വിശുദ്ധീകരണത്തിന് അനുദിനം ഒരഞ്ച് മിനിറ്റ് വളരെ ‘സിംപിള്‍’ ആയി നമുക്ക് നീക്കിവയ്ക്കാം.
Want to be in the loop?
Get the latest updates from Tidings!